Relaties
alle pijlers
Zou je het willen weten als je partner onbetrouwbaar is?
dinsdag 25 december 2007 om 17:20
Vertrouwen is heel erg belangrijk in een relatie, maar stel dat je partner waar je lief en leed mee deelt helemaal niet zo betrouwbaar is als je denkt. Dat hij zonder dat je het weet, zich met criminele activiteiten bezig houdt, dat hij fraudeert of op z'n werk er nog een liefje op na houdt. Dat hij een voorliefde heeft voor jonge kinderen (Karl Noten) of dat hij regelmatig naar de hoeren gaat (Rob Outkerk).
Hoe kom je achter de ware aard van je partner. Er is al een topic geopend over hoe ver je kan en wil gaan om je partner te controleren. Maar stel dat je je partner helemaal niet wil controleren, dat je z'n mailtjes, sms'jes, brieven e.d. niet wil lezen omdat je z'n privacy respecteert, wat dan.
Ik zag gisteren bij dr. Phil dat een man z'n kleindochter van 6 jaar seksueel misbruikt had. Zijn kleindochter had dit tegen z'n vrouw gezegd, maar ze had het niet serieus genomen. Ze wilde maar al te graag geloven dat haar man die lieve opa was waar ze hem voor aan zag. Sneu, maar hoe vaak hoor je niet dat de partner niet wil geloven (of weten) dat vrouwlief of manlief heel erg onbetrouwbaar is. Daarom mijn vraag zou jij het willen weten en nog belangrijker:
Can you handle the truth?
Hoe kom je achter de ware aard van je partner. Er is al een topic geopend over hoe ver je kan en wil gaan om je partner te controleren. Maar stel dat je je partner helemaal niet wil controleren, dat je z'n mailtjes, sms'jes, brieven e.d. niet wil lezen omdat je z'n privacy respecteert, wat dan.
Ik zag gisteren bij dr. Phil dat een man z'n kleindochter van 6 jaar seksueel misbruikt had. Zijn kleindochter had dit tegen z'n vrouw gezegd, maar ze had het niet serieus genomen. Ze wilde maar al te graag geloven dat haar man die lieve opa was waar ze hem voor aan zag. Sneu, maar hoe vaak hoor je niet dat de partner niet wil geloven (of weten) dat vrouwlief of manlief heel erg onbetrouwbaar is. Daarom mijn vraag zou jij het willen weten en nog belangrijker:
Can you handle the truth?
dinsdag 25 december 2007 om 17:27
Ik zou het wel willen weten ja. En dan gelijk de deur uit mikken. Of iets minder gelijk als ik weer last heb van niet-los-kunnen-laten. Maar liever weten dan achteraf erachter komen dat 'ie iets heeft geflikt wat ik zelf niet zou doen.
Controleren is mijn ding niet. Zal niet zeggen dat ik nooit iets heb bekeken, maar maak er in elk geval geen zoektocht van.
Controleren is mijn ding niet. Zal niet zeggen dat ik nooit iets heb bekeken, maar maak er in elk geval geen zoektocht van.
dinsdag 25 december 2007 om 17:50
dinsdag 25 december 2007 om 18:10
Ik denk niet dat ook maar iemand van ons in staat zal zijn hier een eerlijk antwoord op te geven. "De waarheid" is een rekbaar begrip. Hoevelen van ons kennen nu echt hun eigen schaduwkant? Ik denk dat we allemaal graag van onszelf denken dat we eerlijk zijn en de waarheid aankunnen. Maar dat de meesten van ons nog niet eens de waarheid over onszelf willen weten, laat staan over onze partner.
dinsdag 25 december 2007 om 18:35
Ervaringsdeskundige Perel vertelt:
Mijn kerel was volgens mij (en zijn moeder: ontrouw zat niet in de familie, hij is net zijn vader...ik hóór het 'r nóg zeggen) 100% trouw.
Nadat wij uit elkaar waren, ben ik erachter gekomen dat hij al langere tijd iets had met een andere vrouw.
Doordat ik hem zo blindelings vertrouwde, en nooit controleerde of op onderzoek uitging, kwam dat op het moment dat ik erachter kwam echt helemaal als een volslagen verassing.
Achteraf vielen wel puzzelstukjes op zijn plaats, dat wel.
Ik ben altijd erg voor zelfstandig dingen ondernemen binnen een relatie, voor een bepaalde mate van vrijheid, en dat ben ik nog steeds. Een 24 uurs/7 dagen per week relatie past niet bij mij.
Daar heeft hij handig gebruik van gemaakt, en daar voel ik me behoorlijk in belazerd.
Als ik nu een vriend zou hebben, wilde ik zeker weten wanneer hij vreemd ging. Wat ik dan met die wetenschap zou doen, daar ben ik nog niet over uit.
Niet achterdochtig zijn en zijn gangen nagaan, hem met argusogen in de gaten houden wanneer er vrouwen in de buurt zijn, daar wil ik in principe niet aan toegeven.....maar of me dat in de praktijk nog zo makkelijk afgaat, dat weet ik niet.
Dat zal niet meevallen.
Mijn kerel was volgens mij (en zijn moeder: ontrouw zat niet in de familie, hij is net zijn vader...ik hóór het 'r nóg zeggen) 100% trouw.
Nadat wij uit elkaar waren, ben ik erachter gekomen dat hij al langere tijd iets had met een andere vrouw.
Doordat ik hem zo blindelings vertrouwde, en nooit controleerde of op onderzoek uitging, kwam dat op het moment dat ik erachter kwam echt helemaal als een volslagen verassing.
Achteraf vielen wel puzzelstukjes op zijn plaats, dat wel.
Ik ben altijd erg voor zelfstandig dingen ondernemen binnen een relatie, voor een bepaalde mate van vrijheid, en dat ben ik nog steeds. Een 24 uurs/7 dagen per week relatie past niet bij mij.
Daar heeft hij handig gebruik van gemaakt, en daar voel ik me behoorlijk in belazerd.
Als ik nu een vriend zou hebben, wilde ik zeker weten wanneer hij vreemd ging. Wat ik dan met die wetenschap zou doen, daar ben ik nog niet over uit.
Niet achterdochtig zijn en zijn gangen nagaan, hem met argusogen in de gaten houden wanneer er vrouwen in de buurt zijn, daar wil ik in principe niet aan toegeven.....maar of me dat in de praktijk nog zo makkelijk afgaat, dat weet ik niet.
Dat zal niet meevallen.
dinsdag 25 december 2007 om 19:04
Powerwoman,
Helaas wel ja.
In eerste instantie vroeg ik me af hoe ik zo naief had kunnen zijn.
Nu denk ik daar weer anders over, ik wil mijn partner gewoon kunnen vertrouwen, en tot nu toe heb ik het nog niet aangedurft.
Ik ben wel heel anders naar mensen gaan kijken in de afgelopen periode, als ik dat positief benadruk zeg ik dan: ik heb ervan geleerd en ik ben er sterker uitgekomen, dat is dan wat anderen mij voorhouden hoor.
Zelf ben ik helemaal niet zo gebrand op dit soort "leerprocessen".
Vooral niet als een ander je dit aandoet.
Maarre, Powerwoman, waarom interesseert dit onderwerp jou?
Vraag je je dit af omdat je dr.Phil gezien hebt, of is er nog een meer persoonlijke reden?
Helaas wel ja.
In eerste instantie vroeg ik me af hoe ik zo naief had kunnen zijn.
Nu denk ik daar weer anders over, ik wil mijn partner gewoon kunnen vertrouwen, en tot nu toe heb ik het nog niet aangedurft.
Ik ben wel heel anders naar mensen gaan kijken in de afgelopen periode, als ik dat positief benadruk zeg ik dan: ik heb ervan geleerd en ik ben er sterker uitgekomen, dat is dan wat anderen mij voorhouden hoor.
Zelf ben ik helemaal niet zo gebrand op dit soort "leerprocessen".
Vooral niet als een ander je dit aandoet.
Maarre, Powerwoman, waarom interesseert dit onderwerp jou?
Vraag je je dit af omdat je dr.Phil gezien hebt, of is er nog een meer persoonlijke reden?
dinsdag 25 december 2007 om 20:42
Perel ik vroeg het me af na het lezen van het verhaal van Isabon in het topic: In hoeverre ga jij de gangen van je geliefde na. Ik ben niet zo voor het controleren van partners, maar haar verhaal heeft mij aan het denken gezet. Soms kan het controleren van je partner de waarheid aan het licht brengen.
Ik moest toen ook denken aan een relatie die ik had met een man, die zo bleek naderhand, helemaal niet betrouwbaar was. Achteraf gezien had ik het kunnen weten, maar ik was te goed van vertrouwen. Ik heb nog een paar keer mijn neus gestoten omdat ik niet wilde inzien dat sommige mensen gewoon niet te vertrouwen zijn, maar inmiddels ben ik door schade en schande wijs geworden.
Ik moest toen ook denken aan een relatie die ik had met een man, die zo bleek naderhand, helemaal niet betrouwbaar was. Achteraf gezien had ik het kunnen weten, maar ik was te goed van vertrouwen. Ik heb nog een paar keer mijn neus gestoten omdat ik niet wilde inzien dat sommige mensen gewoon niet te vertrouwen zijn, maar inmiddels ben ik door schade en schande wijs geworden.
dinsdag 25 december 2007 om 20:54
Ik zou het wel willen weten. Puur omdat ik dan mijn eigen beslissingen kan nemen (al dan niet verder gaan met de relatie of besluiten dat kinderen welkom zijn) op de waarheid.
Net als Perel en Powerwoman heb ik ook mijn ex blindelings vertrouwd omdat ik niet achterdochtig ben en iedereen zijn vrijheid gun.
Had ik de waarheid nu maar wel geweten, want dan had ik nooit een kind van hem gehad. Ik ben inmiddels een jaar single en doe de opvoeding geheel alleen. Hij ziet ons kindje niet en betaalt er al helemaal niet voor. Hij heeft mij flink belazerd, al na 2 weken toen onze relatie begonnen was. En dat is niet opgehouden totdat er een punt achter onze relatie kwam.
Nu heb ik het idee dat ik onjuiste beslissingen heb genomen op zijn waarheid = een grote leugen van A tot Z.
Net als Perel en Powerwoman heb ik ook mijn ex blindelings vertrouwd omdat ik niet achterdochtig ben en iedereen zijn vrijheid gun.
Had ik de waarheid nu maar wel geweten, want dan had ik nooit een kind van hem gehad. Ik ben inmiddels een jaar single en doe de opvoeding geheel alleen. Hij ziet ons kindje niet en betaalt er al helemaal niet voor. Hij heeft mij flink belazerd, al na 2 weken toen onze relatie begonnen was. En dat is niet opgehouden totdat er een punt achter onze relatie kwam.
Nu heb ik het idee dat ik onjuiste beslissingen heb genomen op zijn waarheid = een grote leugen van A tot Z.
woensdag 26 december 2007 om 00:51
Hele goede vraag.
In het andere topic heb ik uiteindelijk ook al consessies gedaan, in zoverre dat ik het me nu beter kan voorstellen dat je iemand toch controleert als je je twijfels hebt. Alhoewel ik vind dat die twijfels al aangeven dat er iets fout zit in je relatie... maar.. inderdaad.. zou je het wel willen weten?
Ik zou het zeker willen weten als mijn partner criminele activiteiten uithaalde. Puur omdat ik daar verre van wil blijven en als ik het weet kan ik hem eruit gooien en eventueel zelfs naar de politie stappen met mijn informatie. Het is toch verschrikkelijk als je man bijv vrouwen of kinderen misbruikt, ik zou echt mijn kop niet in het zand willen steken dan... Als je het ergens wel weet maar doet alsof je van niets weet vind ik dat je zelf medeplichtig wordt.
Ik zou het ook willen weten als mijn partner een affaire met een ander zou beginnen, want vreemdgaan wil ik niet accepteren in een relatie. Maar zou ik het ook willen weten als hij een éénmalig slippertje maakt? Ik wéét het eigenlijk niet. Zo'n 1 op 4 mensen is wel eens vreemdgegaan, zijn al die relaties superslecht geweest? Als ie verder geweldig is, en het is éénmalig... als ik het weet 'moet' ik hem eruit gooien, maar als ik er nóoit maar dan ook nóoit achterkom.. hoeveel kwaad kan het dan.. Tuurlijk heb ik liever dat ie never nooit niet vreemdgaat, maar zou ik één keer wel wíllen weten? Ik weet het niet..
In het andere topic heb ik uiteindelijk ook al consessies gedaan, in zoverre dat ik het me nu beter kan voorstellen dat je iemand toch controleert als je je twijfels hebt. Alhoewel ik vind dat die twijfels al aangeven dat er iets fout zit in je relatie... maar.. inderdaad.. zou je het wel willen weten?
Ik zou het zeker willen weten als mijn partner criminele activiteiten uithaalde. Puur omdat ik daar verre van wil blijven en als ik het weet kan ik hem eruit gooien en eventueel zelfs naar de politie stappen met mijn informatie. Het is toch verschrikkelijk als je man bijv vrouwen of kinderen misbruikt, ik zou echt mijn kop niet in het zand willen steken dan... Als je het ergens wel weet maar doet alsof je van niets weet vind ik dat je zelf medeplichtig wordt.
Ik zou het ook willen weten als mijn partner een affaire met een ander zou beginnen, want vreemdgaan wil ik niet accepteren in een relatie. Maar zou ik het ook willen weten als hij een éénmalig slippertje maakt? Ik wéét het eigenlijk niet. Zo'n 1 op 4 mensen is wel eens vreemdgegaan, zijn al die relaties superslecht geweest? Als ie verder geweldig is, en het is éénmalig... als ik het weet 'moet' ik hem eruit gooien, maar als ik er nóoit maar dan ook nóoit achterkom.. hoeveel kwaad kan het dan.. Tuurlijk heb ik liever dat ie never nooit niet vreemdgaat, maar zou ik één keer wel wíllen weten? Ik weet het niet..
woensdag 26 december 2007 om 04:10
Ik kan me voorstellen dat je het niet wilt weten, zoals in jouw voorbeeld.
Je denkt hem (je man) door en door te kennen, bent inmiddels al opa en oma (toch?), dus het is niet een relatie die er pas een aantal jaren is en waarin je erlkaar nog leert kennen. Als er ineens iemand is die mij zou gaan vertellen dat mijn man zijn kleinkind heeft misbruikt en ik toch al zon 50 jaar met hem samen zou zijn, dan zou ik in het begin toch mijn vraagtekens hebben. Je denkt hem immers door en door te kennen. Daarbij word het natuurlijk erg zwaar en heeel moeilijk om dan (na zoveel jaar) alsnog uitelkaar te gaan. Ik kan me dus ergens voorstellen dat iemand de waarheid niet wil inzien om veel ellende, pijn, laat staan de verhalen die natuurlijk rond gaan te besparen.
Ondanks alle pijn die het zal gaan opleveren zou ik mijn man meteen de deur uitzetten, dit gaat natuurlijk veel en veel te ver!! Maar kan me dus ergens gewoon wel voorstellen dat iemand het niet zou willen weten...
Je denkt hem (je man) door en door te kennen, bent inmiddels al opa en oma (toch?), dus het is niet een relatie die er pas een aantal jaren is en waarin je erlkaar nog leert kennen. Als er ineens iemand is die mij zou gaan vertellen dat mijn man zijn kleinkind heeft misbruikt en ik toch al zon 50 jaar met hem samen zou zijn, dan zou ik in het begin toch mijn vraagtekens hebben. Je denkt hem immers door en door te kennen. Daarbij word het natuurlijk erg zwaar en heeel moeilijk om dan (na zoveel jaar) alsnog uitelkaar te gaan. Ik kan me dus ergens voorstellen dat iemand de waarheid niet wil inzien om veel ellende, pijn, laat staan de verhalen die natuurlijk rond gaan te besparen.
Ondanks alle pijn die het zal gaan opleveren zou ik mijn man meteen de deur uitzetten, dit gaat natuurlijk veel en veel te ver!! Maar kan me dus ergens gewoon wel voorstellen dat iemand het niet zou willen weten...
woensdag 26 december 2007 om 10:33
Goh, grappig onderwerp. Toevallig heb ik gisteren een lang gesprek gehad met mijn vriendin over het bedrog van mijn ex, en dat is vergelijkbaar met wat Yulia hier schrijft.
Mijn ex is nooit eerlijk tegen me geweest, nergens over. En net als Yulia zou ik andere beslissingen genomen hebben als dat wel zo was.
Maar tegelijkertijd weet ik niet zeker of ik jouw vragen met "ja" kan beantwoorden, powerwoman. Misschien had ik de waarheid wel niet willen weten, dat weet ik eigenlijk niet.
Am Yisrael Chai!
woensdag 26 december 2007 om 10:45
Hoe kan je nou níet de waarheid willen weten? Wat schiet je op struisvogelpolitiek als het gaat om degene waarmee je je leven deelt? Bovendien zegt het volgens mij iets over jouw man ( waar haalt hij het gore lef vandaan dit voor me te verzwijgen) en over jou. Immers, je wordt behandeld zoals je dat toelaat. Kortom; ik zeg JA, ik wil ellende weten. Dan beslis ik wel wat we eraan gaan doen en/of we nog een stel zijn.
En..hoewel ik nog jong ben, weet ik waar ik over praat.
En..hoewel ik nog jong ben, weet ik waar ik over praat.
woensdag 26 december 2007 om 11:07
Denk dat iedereen het wel zal willen weten.....wat ze er vervolgens mee doen is weer een heel ander verhaal.
Ik heb altijd gezegd dat als mijn lief vreemd zou gaan ik hem zonder pardon de deur uit zou zetten.....of ik het nog zo zou voelen als het me daadwerkelijk zou overkomen...ik zou het niet met 100% zekerheid kunnen zeggen.
Ik heb altijd gezegd dat als mijn lief vreemd zou gaan ik hem zonder pardon de deur uit zou zetten.....of ik het nog zo zou voelen als het me daadwerkelijk zou overkomen...ik zou het niet met 100% zekerheid kunnen zeggen.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 26 december 2007 om 11:19
Ik vind dat je helemaal niet weet waarover je praat. Écht bedrogen worden heeft namelijk niets te maken met "je wordt behandeld zoals je dat toelaat". Iemand die echt iets te verbergen heeft, die écht oneerlijk is, zal je namelijk helemaal niet per definitie slecht behandelen, immers, die wil niet dat zijn dubbelleven uitkomt. Stel nou dat je man een pedofiel is, zoals in dat voorbeeld van Powerwoman, dan zegt dat toch niets over hoe hij jóu behandelt?
En ja, ik kan me heel goed voorstellen dat je dergelijke zaken liever helemaal niet geweten had.
Am Yisrael Chai!
woensdag 26 december 2007 om 11:24
Tja zo ken ik nog wel een paar mensne die hun kop in het zand steken. Een kennis van mij heeft een relatie met een crimineel, hij heeft in de bak gezeten en hij dealt en snuift af en toe nog. Sommige mensen blijven bij iemand omdat ze anders niet weten wat ze moeten. Weg huis, weg huwelijk, weg basis 2 kinderen, weg zekerheid.
Veel mensen blijven vanwege de zekerheid die ze hebben. Ook al doet hun partner iets wat niet door de beugel kan.
Veel mensen blijven vanwege de zekerheid die ze hebben. Ook al doet hun partner iets wat niet door de beugel kan.
woensdag 26 december 2007 om 11:27
Ik denk dat het eraan ligt wat er precies speelt of ik het zou willen weten of niet. Ik heb ook altijd gezegd dat ik een partner die vreemd ging direct de deur uit zou zetten.
Ik had woonde 12 jaar samen toen er op een ochtend 3 agenten mij uit bed haalden. M'n ex bleek zich al ruim 5 jaar bezig te houden met kinderporno. We hadden beide een eigen PC en ik vertrouwde hem blindelings, heb nooit achter zijn PC gezeten. Ik heb nooit in de gaten gehad wat er speelde of ook maar enig vermoeden gehad. Binnen een half uur hadde ze de PC's en alle "informatiedragers" (DVD's enz.) ingeladen. We moesten papieren tekenen dat we afstand deden en weg waren ze. Hij is op dat moment niet gearresteerd omdat het onderzoek nog liep en er op meerdere plaatsen invallen waren. Pas als dat allemaal afgerond was zouden deze figuren aangeklaagd worden. Daar stond ik dus, met een totale vreemde, want zo voelde het. Direct dacht ik ook: was hij maar "gewoon" vreemd gegaan. Daar had ik wat mee kunnen doen, maar dit was zo onwerkelijk dat het niet te bevatten was.
Ik heb alleen nog maar gezegd dat ik z'n koffer ging pakken en hij later die week terug moest komen om dingen zoals de huur e.d. te regelen en ik hem verder niet wilde zien. En zo is het ook gegaan. Mijn hele leven viel in duigen, want niemand om mij heen begreep dat ik echt van niks had geweten, iedereen reageerde hetzelfde: zoiets moet je merken. En eerlijk is eerlijk, ik heb het ook altijd gezegd als ik dit soort dingen op tv hoorde.
Na hem zijn er nog wat foute mannen in mijn leven geweest waarvan ik WEL wist wat ze uitspookten. Ze gingen vreemd en er zat zelfs een crimineel (inbraken) tussen. Maar dat maakte me niet echt uit. Op de een of andere manier wist ik vanaf het moment dat ik ze ontmoette dat ze fout waren, maar omdat ze mij er geen pijn mee deden vond ik het wel prima zo.
Nu heb ik een geweldige partner met wie ik echt op 1 lijn zit en toch piest hij wel eens naast de pot. Maar hij liegt er niet over en verzwijgt het niet. Misschien vertelt hij me ook niet alles, ik zou het niet weten, check zijn email niet of zijn telefoon. Zolang hij mij niet kwetst vind ik het best.
Ik had woonde 12 jaar samen toen er op een ochtend 3 agenten mij uit bed haalden. M'n ex bleek zich al ruim 5 jaar bezig te houden met kinderporno. We hadden beide een eigen PC en ik vertrouwde hem blindelings, heb nooit achter zijn PC gezeten. Ik heb nooit in de gaten gehad wat er speelde of ook maar enig vermoeden gehad. Binnen een half uur hadde ze de PC's en alle "informatiedragers" (DVD's enz.) ingeladen. We moesten papieren tekenen dat we afstand deden en weg waren ze. Hij is op dat moment niet gearresteerd omdat het onderzoek nog liep en er op meerdere plaatsen invallen waren. Pas als dat allemaal afgerond was zouden deze figuren aangeklaagd worden. Daar stond ik dus, met een totale vreemde, want zo voelde het. Direct dacht ik ook: was hij maar "gewoon" vreemd gegaan. Daar had ik wat mee kunnen doen, maar dit was zo onwerkelijk dat het niet te bevatten was.
Ik heb alleen nog maar gezegd dat ik z'n koffer ging pakken en hij later die week terug moest komen om dingen zoals de huur e.d. te regelen en ik hem verder niet wilde zien. En zo is het ook gegaan. Mijn hele leven viel in duigen, want niemand om mij heen begreep dat ik echt van niks had geweten, iedereen reageerde hetzelfde: zoiets moet je merken. En eerlijk is eerlijk, ik heb het ook altijd gezegd als ik dit soort dingen op tv hoorde.
Na hem zijn er nog wat foute mannen in mijn leven geweest waarvan ik WEL wist wat ze uitspookten. Ze gingen vreemd en er zat zelfs een crimineel (inbraken) tussen. Maar dat maakte me niet echt uit. Op de een of andere manier wist ik vanaf het moment dat ik ze ontmoette dat ze fout waren, maar omdat ze mij er geen pijn mee deden vond ik het wel prima zo.
Nu heb ik een geweldige partner met wie ik echt op 1 lijn zit en toch piest hij wel eens naast de pot. Maar hij liegt er niet over en verzwijgt het niet. Misschien vertelt hij me ook niet alles, ik zou het niet weten, check zijn email niet of zijn telefoon. Zolang hij mij niet kwetst vind ik het best.
woensdag 26 december 2007 om 11:27
woensdag 26 december 2007 om 11:46
Zamirah, ben ik het mee eens, en die langdurige relatie zou ik dan ook weer wél willen weten! Want met zo iemand wil ik niet samenleven...
Ik denk dat het meer is dat ik een éénmalig slippertje wel heel erg vind, maar niet onoverkomelijk. Ik ga dan liever níet door die pijnlijke periode heen en laat hem liever in zijn eigen schuldgevoel gaarkoken. Denk ik nu dan. Als ie het wel zou vertellen zou ik misschien het gevoel hebben dat ik hem er wel uit móet gooien.
Tuurlijk is het makkelijk te roepen 'ja maar je wéét of je vóelt het toch als je kerel je vanaf dat één met anderen bedriegt, of criminele activiteiten uithaalt'... ik denk dat dat makkelijk zeggen is vanaf de zijlijn
. Als je kerel het wíl verbergen en daar goed in is, en jij vertrouwt hem nu eenmaal en gaat (dus! logisch!) zijn gangen níet na, hoe moet je er dan achter komen? Tuurlijk is het voor míj moeilijk te begrijpen dat je het 'nooit door hebt gehad', ik denk omdat iedereen hoopt dat ze 'slimmer is dan dat' omdat ze uiteraard niet wil dat het haar overkomt. Mij gaat dit ook níet overkomen natuurlijk 
. Maar zoals je hier ook weer leest, het kan je wel overkomen en je hoeft er nog niet dom voor te zijn ook. Het kan echt dat je het niet weet...
Ik denk dat het meer is dat ik een éénmalig slippertje wel heel erg vind, maar niet onoverkomelijk. Ik ga dan liever níet door die pijnlijke periode heen en laat hem liever in zijn eigen schuldgevoel gaarkoken. Denk ik nu dan. Als ie het wel zou vertellen zou ik misschien het gevoel hebben dat ik hem er wel uit móet gooien.
Tuurlijk is het makkelijk te roepen 'ja maar je wéét of je vóelt het toch als je kerel je vanaf dat één met anderen bedriegt, of criminele activiteiten uithaalt'... ik denk dat dat makkelijk zeggen is vanaf de zijlijn
. Als je kerel het wíl verbergen en daar goed in is, en jij vertrouwt hem nu eenmaal en gaat (dus! logisch!) zijn gangen níet na, hoe moet je er dan achter komen? Tuurlijk is het voor míj moeilijk te begrijpen dat je het 'nooit door hebt gehad', ik denk omdat iedereen hoopt dat ze 'slimmer is dan dat' omdat ze uiteraard niet wil dat het haar overkomt. Mij gaat dit ook níet overkomen natuurlijk . Maar zoals je hier ook weer leest, het kan je wel overkomen en je hoeft er nog niet dom voor te zijn ook. Het kan echt dat je het niet weet...
woensdag 26 december 2007 om 11:58
Priority: wat een heftig verhaal! Maar je zegt dat je nu ook niet zeker weet of je partner eerlijk tegen je is. Je weet het niet. Maar wil je niet Juist omdat je al van die nare dingen hebt meegemaakt met je ex weten wat hij doet?
Je twijfelt, en ik kan mij niet voorstellen dat je niet de waarheid wilt weten.
Ben je dan niet bang dat je opnieuw in een leugen gelooft?
Je twijfelt, en ik kan mij niet voorstellen dat je niet de waarheid wilt weten.
Ben je dan niet bang dat je opnieuw in een leugen gelooft?
woensdag 26 december 2007 om 12:04
Priority, ik schrik me lam van jouw verhaal, want dat is exact wat mij ookis overkomen (bedoelde ik in het andere topic met criminele zaakjes, ik durfde het niet te benoemen.)
Wij zijn wel gearresteerd,lang vastgezeten in voorarrest, ex is veroordeeld, ik in eerste instantie ook omdat ik zijn PC had moeten controleren van de rechters. In hoger beroep ben ik vrijgesproken.
Godver,ik ben niet de enige dus, hoe gaat het nu met je?
Wij zijn wel gearresteerd,lang vastgezeten in voorarrest, ex is veroordeeld, ik in eerste instantie ook omdat ik zijn PC had moeten controleren van de rechters. In hoger beroep ben ik vrijgesproken.
Godver,ik ben niet de enige dus, hoe gaat het nu met je?
woensdag 26 december 2007 om 12:06
:
Zamirah, ben ik het mee eens, en die langdurige relatie zou ik dan ook weer wél willen weten! Want met zo iemand wil ik niet samenleven...
Ik denk dat het meer is dat ik een éénmalig slippertje wel heel erg vind, maar niet onoverkomelijk. Ik ga dan liever níet door die pijnlijke periode heen en laat hem liever in zijn eigen schuldgevoel gaarkoken. Denk ik nu dan. Als ie het wel zou vertellen zou ik misschien het gevoel hebben dat ik hem er wel uit móet gooien.
Tuurlijk is het makkelijk te roepen 'ja maar je wéét of je vóelt het toch als je kerel je vanaf dat één met anderen bedriegt, of criminele activiteiten uithaalt'... ik denk dat dat makkelijk zeggen is vanaf de zijlijn
Weet je, ik denk dat er twee soorten mensen zijn: de ene soort denkt dat bedrog iets is wat iets over henzelf zegt, dat ze het hadden kunnen voorkomen, dat ze het hadden moeten weten, dat als zij maar zus of zo anders hadden gedaan, dat het hen dan niet gebeurd was.
De andere soort, en zo denk ik er bijvoorbeeld over, betrekt het bedrog van de ander niet op zichzelf. Dat iemand niet eerlijk is, heeft in mijn ogen niets met mij te maken. Ik ben niet schuldig aan het liegen van de ander, dat is iets wat in die ander zelf leeft. Het is echt niet zo dat iemand die tegen mij oneerlijk is, ineens wel een toonbeeld van eerlijkheid wordt bij een ander omdat die ander een beter persoon dan ik is ofzo.
Am Yisrael Chai!
