Kinderen
alle pijlers
Afschuwelijke ouders, verwende kinderen
vrijdag 28 december 2007 om 22:48
Ik verwacht een hoop boze, emotionele reacties op deze topic. Of juist een collectieve 'ignore'.
Maar goed...komt ie. Ik, kinderloze vrouw van 28, heb een gruwelijke pesthekel aan ouders die hun kinderen geen manieren bijbrengen.
Een voorbeeld. Vandaag zat ik met mijn vriend in de bioscoop bij de natuurfilm Earth. Niet echt een film voor kleine kinderen vind ik zelf.
De moeder achter mij ging de ondertitels hardop voorlezen aan haar analfabete welp. De oma naast mij ging de beelden van subcommentaar voorzien: 'kijk Maaike, dat is een ijjjjssbeeeerrtjjeeeeeee....liefiepiefie he?' En zo ging het maar door... Een jochie achterin de zaal waande zich op de kussens van Sesamstraat en voelde zich geroepen zijn gedachten al brullend met de zaal te delen.
Sommige mensen (ouders waarschijnlijk) vinden dit gebrabbel misschien heel schattig. Ik vind het zenuwslopend en ik word er knettergek van.
Maar het stomme is eigenlijk dat ik het die kids niet eens kwalijk neem. Het zijn de ouders die hun kinderen volledig 'laten gaan'. Mijn moeder leerde mij om mijn mond te houden als iemand anders aan het praten was. Om te fluisteren als ik iets wilde zeggen in de bios. Dat soort dingen.
Ik ben heel benieuwd naar de mening van ouders over dit onderwerp.
Maar goed...komt ie. Ik, kinderloze vrouw van 28, heb een gruwelijke pesthekel aan ouders die hun kinderen geen manieren bijbrengen.
Een voorbeeld. Vandaag zat ik met mijn vriend in de bioscoop bij de natuurfilm Earth. Niet echt een film voor kleine kinderen vind ik zelf.
De moeder achter mij ging de ondertitels hardop voorlezen aan haar analfabete welp. De oma naast mij ging de beelden van subcommentaar voorzien: 'kijk Maaike, dat is een ijjjjssbeeeerrtjjeeeeeee....liefiepiefie he?' En zo ging het maar door... Een jochie achterin de zaal waande zich op de kussens van Sesamstraat en voelde zich geroepen zijn gedachten al brullend met de zaal te delen.
Sommige mensen (ouders waarschijnlijk) vinden dit gebrabbel misschien heel schattig. Ik vind het zenuwslopend en ik word er knettergek van.
Maar het stomme is eigenlijk dat ik het die kids niet eens kwalijk neem. Het zijn de ouders die hun kinderen volledig 'laten gaan'. Mijn moeder leerde mij om mijn mond te houden als iemand anders aan het praten was. Om te fluisteren als ik iets wilde zeggen in de bios. Dat soort dingen.
Ik ben heel benieuwd naar de mening van ouders over dit onderwerp.
zaterdag 29 december 2007 om 23:32
Heb ik ergens geschreven dat ik er niks van gezegd heb/niks aan gedaan heb? Dit forum gaat niet over assertiviteit. Dit gaat over fatsoen.
Maar ik zie het al. Bij velen van u is ikke-ikke-ikke-en-mijn kind er helemaal ingegroeid. De rest moet er maar wat van zeggen als het ze niet aan staat. En als ze er wat van zeggen, ach, dan zijn het toch maar chagrijnige kinderhaters........
Maar ik zie het al. Bij velen van u is ikke-ikke-ikke-en-mijn kind er helemaal ingegroeid. De rest moet er maar wat van zeggen als het ze niet aan staat. En als ze er wat van zeggen, ach, dan zijn het toch maar chagrijnige kinderhaters........
zaterdag 29 december 2007 om 23:35
Heb ik dan gezegd dat ik er niets van zou zeggen als het mijn kind zou zijn? Nope. Ik accepteer dat soort gedrag niet van mijn kinderen. Maar ook niet van andermans kinderen. En nee, als mensen mijn kinderen aanspreken zijn het geen chagrijnige kinderhaters. Bij jouw humeur vallen volgens mij wel wat vraagtekens te plaatsen.
Ik ga naar bed. Ik moet morgen fris en fruitig op om mijn kinderen op te voeden. Stel je voor dat ze iekmand als JohnnyCake tegenkomen.
Ik ga naar bed. Ik moet morgen fris en fruitig op om mijn kinderen op te voeden. Stel je voor dat ze iekmand als JohnnyCake tegenkomen.
zaterdag 29 december 2007 om 23:38
Beetje moeilijk he, begrijpend lezen? Hoevelen hebben hier nou al gezegd dat een kind zich gewoon heeft te gedragen? En dat ze het te horen (moeten) krijgen als ze dat niet doen. Maarja, in die gevallen dat je een keer een stel ouders treft die dat vertikken, dan kun je kiezen: of je laat je bont en blauw schoppen en laat het daarbij (en dan niet later alsnog gaan miepen, da's nogal beroerde timing) of je zegt er iets van op het moment dat het aan de orde is.
En dat geldt niet alleen voor gevallen met kinderen, maar in alle gevallen waarin mensen geen rekening met anderen houden.
zaterdag 29 december 2007 om 23:40
Sunemon, je schrijft het heel mooi. Toegegeven, daar had ik nog niet aan gedacht. De volgende keer zal ik reageren op zo'n manier dat het er ook nog blij en wijs van wordt. Didaktisch verantwoord.
Als ik er blauw oog van oploop door een klap van moederholbewoner, ach...dan open ik er wel een nieuw topicje over.
;)
Als ik er blauw oog van oploop door een klap van moederholbewoner, ach...dan open ik er wel een nieuw topicje over.
;)
zaterdag 29 december 2007 om 23:44
Terughoeken in dat geval ! 
Ik aal wel heel ouderwets zijn, maar ik geloof er nog altijd heilig in dat je als ouders niet alleen je kinderen opvoed. It takes a village to raise a child zegt men weleens en volgens mij is dat zo. Kinderen moeten leren dat ze niet alleen op deze wereld zijn, maar dat moeten ze niet alleen van hun ouders horen. Juist ook van anderen, daar leren ze sociaal gedrag van.
Ik aal wel heel ouderwets zijn, maar ik geloof er nog altijd heilig in dat je als ouders niet alleen je kinderen opvoed. It takes a village to raise a child zegt men weleens en volgens mij is dat zo. Kinderen moeten leren dat ze niet alleen op deze wereld zijn, maar dat moeten ze niet alleen van hun ouders horen. Juist ook van anderen, daar leren ze sociaal gedrag van.
zondag 30 december 2007 om 11:57
Imac je vroeg wat ik er aan heb gedaan dat die kids van mijn vriendin zo lastig waren in mijn huis. Ik heb ze steeds aangesproken, maar ja dan blijf je aan de gang! Op een gegeven moment dacht ik, laat maar, als er straks een steen door het raam gaat dan mag ik hopen dat zij eengoede WA-verzekering hebben. Totdat een van hen aan de deur ging hangen en die gebruikte als een soort klimrek. Toen heb ik haar er af gehaald en gezegd dat ik dat niet wilde hebben. Maar is vind het echt niet kunnen dat hun moeder er niks maar dan ook niks van zei. Ik zal haar hier echt nog wel eens op aanspreken.
Draumpje: ik ben het helemaal met je eens dat er gewoon grenzen zijn en dat ouders een corrigerende taak hebben, daar zijn het ook ouders voor! Hoe moeten kinderen anders weten wat wel en niet kan?
Een andere vriendin van me was er op dat moment ook met kids in dezelfde leeftijd (3 en 5) en zij gedroegen zich wel. Ik vind echt dat het een taak is van ouders om kinderen te leren wat wel en niet kan, en dan hoef je echt niet de hele dag politie-agent te spelen, kinderen zijn kinderen en ze mogen echt wel eens rennen of gillen, of dwars zijn maar er zijn grenzen.
Hetzelfde kind kwam een tijd geleden samen met haar moeder op bezoek terwijl er een baby in een reiswieg lag te slapen in de hoek v/d kamer. Ik had al gezegd dat ze rustig moest doen in die hoek omdat daar een baby stond. Ben er nog met haar heen gelopen om te laten zien dat hij sliep. Ik gaf haar kleurpotloden en een kleurboek maar nee hoor het kind ging naar de baby en ging daar bij staan gillen (expres) en gooide steeds met houten blokken naar de baby, nou sorry hoor, dat vind ik echt niet normaal, ik greep steeds in maar de moeder van het kind zei er niks van. "Kom maar schatje", zei ze, verder niks. Het kind was toen 4 jaar. Totdat ik vroeg of ze het kind buiten wilde laten spelen omdat ik dit gewoon gevaarlijk vond! Ze zijn uiteindelijk naar huis gegaan.
Je snapt dat ik nu weer na die verjaardag die kids niet meer in mijn huis hoef. Terwijl ik vaak kinderen van vriendinnen of buren over de vloer heb dus ik ben echt wel wat gewend.
Draumpje: ik ben het helemaal met je eens dat er gewoon grenzen zijn en dat ouders een corrigerende taak hebben, daar zijn het ook ouders voor! Hoe moeten kinderen anders weten wat wel en niet kan?
Een andere vriendin van me was er op dat moment ook met kids in dezelfde leeftijd (3 en 5) en zij gedroegen zich wel. Ik vind echt dat het een taak is van ouders om kinderen te leren wat wel en niet kan, en dan hoef je echt niet de hele dag politie-agent te spelen, kinderen zijn kinderen en ze mogen echt wel eens rennen of gillen, of dwars zijn maar er zijn grenzen.
Hetzelfde kind kwam een tijd geleden samen met haar moeder op bezoek terwijl er een baby in een reiswieg lag te slapen in de hoek v/d kamer. Ik had al gezegd dat ze rustig moest doen in die hoek omdat daar een baby stond. Ben er nog met haar heen gelopen om te laten zien dat hij sliep. Ik gaf haar kleurpotloden en een kleurboek maar nee hoor het kind ging naar de baby en ging daar bij staan gillen (expres) en gooide steeds met houten blokken naar de baby, nou sorry hoor, dat vind ik echt niet normaal, ik greep steeds in maar de moeder van het kind zei er niks van. "Kom maar schatje", zei ze, verder niks. Het kind was toen 4 jaar. Totdat ik vroeg of ze het kind buiten wilde laten spelen omdat ik dit gewoon gevaarlijk vond! Ze zijn uiteindelijk naar huis gegaan.
Je snapt dat ik nu weer na die verjaardag die kids niet meer in mijn huis hoef. Terwijl ik vaak kinderen van vriendinnen of buren over de vloer heb dus ik ben echt wel wat gewend.
zondag 30 december 2007 om 13:25
JohnnyCake, ik zeg toch ook niet dat die ouders niets hadden moeten zeggen? Tuurlijk moeten ze dat. Maar als ik in een vliegtuig zit en last heb van iemands kind, en die ouders doen er niets tegen, dan zeg ik er zelf wel wat van. Heb iets dergelijks weleens meegemaakt in de trein, een jongetje dat de hele tijd tegen mij zat te schreeuwen, en in mijn rug zat te schoppen. Moeder zat er naast en lachte erom. Toen heb ik hem vriendelijk verzocht om daarmee op te houden, omdat ik dat niet zo leuk vond. En wonder boven wonder, het werkte. En nadat ik er iets van gezegd had zei zijn moeder er steeds iets van als hij weer begon. Werkte dus dubbel.
zondag 30 december 2007 om 14:16
De titel van deze topic klopt naar mijn mening niet helemaal: in veel gevallen moet het zijn "luie ouders, verwaarloosde kinderen". Het komt vaak voor dat kinderen zich vervelend gedragen omdat zij structuur missen. Als je niet duidelijk tegen je kinderen bent: wat wel en niet mag en nee is nee, zul je alleen maar problemen krijgen. De moeder uit het voorval in het vliegtuig durft duidelijk de confrontatie met haar bo'tje niet aan, in plaats daarvan prijst zij haar kind de hemel (letterlijk) in. Natuurlijk is het ook vervelend als je je kind in het openbaar moet aanpakken, maar als je dit op een duidelijke manier doet en het consequent volhoudt wordt je kind er alleen maar beter van. Als dit mij zou overkomen, zou ik trouwens ook mijn verontschuldigingen aan de getergde passagier aanbieden.
Een kind meenemen naar een film waar deze duidelijk te klein voor is kun je tegenover de andere bioscoopbezoekers niet maken. Net als uit eten gaan in een restaurant waar je kind zich niet als kind kan gedragen. Je kunt dan veel beter naar een pannenkoekrestaurant of lopend buffet gaan! Ik heb dit in het verleden vaak met mijn kinderen gedaan, en na verloop van tijd kun je dan ook naar een restaurant voor "grote mensen"gaan. Mijn kinderen hebben diverse malen complimenten gehad van andere bezoekers omdat zij zich zo netjes gedroegen en zo lekker zaten te eten!
Toch heb ik hiervoor echt wel strijd gehad met mijn kids. Het is namelijk niet alleen zo dat de kinderen zich moeten gedragen, zelf moet je ook leren omgaan met verschillende situaties. En dit is volgens mij het probleem in veel gezinnen: de ouders zijn teveel op zich zelf gericht, en kunnen niet omgaan met vervelende situaties. Vaak worden de kinderen dan "omgekocht" als je dit doet krijg je dat enz. Veel beter is het om bijvoorbeeld te zeggen: Ik wil dit niet, wat jij doet is niet goed iemand anders heeft hier last van en dat vind ik vervelend".
Een kind meenemen naar een film waar deze duidelijk te klein voor is kun je tegenover de andere bioscoopbezoekers niet maken. Net als uit eten gaan in een restaurant waar je kind zich niet als kind kan gedragen. Je kunt dan veel beter naar een pannenkoekrestaurant of lopend buffet gaan! Ik heb dit in het verleden vaak met mijn kinderen gedaan, en na verloop van tijd kun je dan ook naar een restaurant voor "grote mensen"gaan. Mijn kinderen hebben diverse malen complimenten gehad van andere bezoekers omdat zij zich zo netjes gedroegen en zo lekker zaten te eten!
Toch heb ik hiervoor echt wel strijd gehad met mijn kids. Het is namelijk niet alleen zo dat de kinderen zich moeten gedragen, zelf moet je ook leren omgaan met verschillende situaties. En dit is volgens mij het probleem in veel gezinnen: de ouders zijn teveel op zich zelf gericht, en kunnen niet omgaan met vervelende situaties. Vaak worden de kinderen dan "omgekocht" als je dit doet krijg je dat enz. Veel beter is het om bijvoorbeeld te zeggen: Ik wil dit niet, wat jij doet is niet goed iemand anders heeft hier last van en dat vind ik vervelend".
thanx Calvijn!
zondag 30 december 2007 om 19:04
Het maakt mij niet uit hoor, of iemand hier al tachtig jaar rondzwerft, of hier voor het eerst is. Dat doet ook niet terzake Calvijn.
Ik wilde alleen zeggen dat je de keuze hebt om aan een discussie deel te nemen, of niet. En dat Traincha zich misschien moet afsluiten voor discussies waar ze naar eigen zeggen moe van wordt.
Ik ben nog niet zo lang actief op dit forum. Maar ik kom er helaas nu al achter dat mensen heel snel boos en beledigd reageren op elkaar. Misschien omdat ze anoniem zijn. Maar meestal ook omdat ze elkaars verhalen niet goed lezen. En er bovendien de toon niet bij kunnen horen. Daardoor komt het soms heel anders over dan hoe het bedoeld is.
Desondanks vond ik het toch leuk, deze discussie. Heb er echt wel iets van opgestoken. Thanx daarvoor aan iedereen die deelnam. Maar ik ga 'em nu laten sluiten, want volgens mij hebben we dit verhaal nu vanuit elke hoek bekeken en besproken.
Groetjes,
Chapati
Ik wilde alleen zeggen dat je de keuze hebt om aan een discussie deel te nemen, of niet. En dat Traincha zich misschien moet afsluiten voor discussies waar ze naar eigen zeggen moe van wordt.
Ik ben nog niet zo lang actief op dit forum. Maar ik kom er helaas nu al achter dat mensen heel snel boos en beledigd reageren op elkaar. Misschien omdat ze anoniem zijn. Maar meestal ook omdat ze elkaars verhalen niet goed lezen. En er bovendien de toon niet bij kunnen horen. Daardoor komt het soms heel anders over dan hoe het bedoeld is.
Desondanks vond ik het toch leuk, deze discussie. Heb er echt wel iets van opgestoken. Thanx daarvoor aan iedereen die deelnam. Maar ik ga 'em nu laten sluiten, want volgens mij hebben we dit verhaal nu vanuit elke hoek bekeken en besproken.
Groetjes,
Chapati
zondag 30 december 2007 om 19:16
![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif){kind=small}
zondag 30 december 2007 om 20:52
Ik ga niet alles lezen, maar mijn eerste reactie (als moeder van een kleuter) is: Welke suffe doos gaat er nu in de kerstvakantie naar de bioscoop ? Alle ouders én hun al dan niet gealfabetiseerde grut lopen zich inmiddels dood te vervelen, zijn uitgeknutseld, nou, wát zullen we doen vandaag ? (citaat van Pippi Langkous-tekenfilm).
zondag 30 december 2007 om 21:05
De vergelijking die soms wordt gemaakt met geestelijk gehandicapten vind ik niet echt kunnen. Ik heb gemerkt dat mijn kleuter erg kan schrikken van mensen in rolstoelen die zich spontaan moeten uiten, en pas mij er op aan.
Dus met de Sinterklaasintocht sta ik NIET vlakbij het stadhuis waar de officiële ontvangst is, want die plekken worden bezet door de bewoners van de gezinsvervangende tehuizen alhier. Dat vind ik niet leuk voor mijn kruimel, die kan niet over de rolstoelen heenkijken, dus staan we eerder langs de route.
Maar dan ga ik toch niet lopen zeuren dat die mensen (veertig, vijftig jaar, zestig, weet-ik-veel) daar niet mogen wezen "omdat het voor de kindertjes" zou moeten zijn ?
Dus met de Sinterklaasintocht sta ik NIET vlakbij het stadhuis waar de officiële ontvangst is, want die plekken worden bezet door de bewoners van de gezinsvervangende tehuizen alhier. Dat vind ik niet leuk voor mijn kruimel, die kan niet over de rolstoelen heenkijken, dus staan we eerder langs de route.
Maar dan ga ik toch niet lopen zeuren dat die mensen (veertig, vijftig jaar, zestig, weet-ik-veel) daar niet mogen wezen "omdat het voor de kindertjes" zou moeten zijn ?
zondag 30 december 2007 om 21:10
zondag 30 december 2007 om 21:51
Hier zelfde als Lika, ik realiseer het me altijd te laat, maar dan besluit ik me gewoon niet te ergeren. Ben donderdag met dochter naar het zwembad geweest en dat was goed raak: drukke schoolkinderen en met elkaar funzende pubers. Ik heb het me niet aangetrokken en dochter vond het prachtig, al die kinderen.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
