Stoppen met werken/minder werken?

Anoniem_7699 donderdag 10 januari 2008 om 17:55

Over ruim drie weken moet ik weer aan de slag na bijna 5 maanden zwangerschaps- en bevallingsverlof. Ik weet niet of mijn gevoelens normaal zijn, maar als ik er alleen al aan denk dat ik m'n dochter straks drie dagen in de week naar het kdv moet brengen word ik al misselijk. Het voelt helemaal niet goed.

Nu kan ik wel ouderschapsverlof aanvragen, maar dat moet bij mijn werkgever minimaal drie maanden van tevoren en daar ben ik dus veel te laat mee. Een paar weken terug had ik nog wel zin om weer te beginnen met werken maar nu het zo dichtbij komt beangstigt het idee me enorm. Het is zo jammer, want ik had een extra maand verlof opgenomen om langer van m'n baby te genieten en nu doe ik dat helemaal niet en maak me de hele dag alleen maar zorgen. Schuldgevoel dus

Nu wil ik graag weten of er hier vrouwen zijn die hebben toegegeven aan dit nare gevoel en daadwerkelijk minder zijn gaan werken of zelfs gestopt. Of is het waarschijnlijker dat ik even over de drempel moet en na een paar weken werken in zal zien dat het combineren van werk en moederschap eigenlijk heel leuk is?

blijfgewoonbianca donderdag 10 januari 2008 om 18:00

Ik had dat gevoel al vóór ik zwanger was

Ik ben ook een paar jaar er tussen uit geweest .

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Anoniem_59304 donderdag 10 januari 2008 om 18:09

Ik hoor van heel veel mensen dat ze de eerste maand enorm moeten wennen, maar na verloop van tijd vinden ze het heerlijk om er een paar dagen tussenuit te zijn. Zonder babypraat en even iets op niveau doen.

Geef jezelf even de tijd. Blijf je het gevoel houden, dan kan je altijd nog stoppen. Je bent natuurlijk wel 5 maanden eruit geweest, dan moet je er weer even inkomen op je werk. Maak het je weer eigen.

Succes

Anoniem_10577 donderdag 10 januari 2008 om 19:13

Ik vind dit prinsessengedrag, alhoewel ik er onmiddelijk bij zeg, dat als ik vrouwen in dienst had, ze van mij hun baby mee naar het werk mee mochten nemen. Kamertje apart en hoppetee. Borstvoeding, even kijken, you name it, ze deden het en klaar is Kees.

Je moet jezelf goed afvragen, wat je nou eigenlijk wilt. Wil je moeder zijn, of wil je werken? Ondanks de feministische boodschap, geloof ik inderdaad dat werken en zorgen moeilijk samen gaan. Het zal eerder kiezen worden.

Ik vind het niet zo in de haak, dat anderen moeten opdraaien, voor de keuzes die ouders maken. Ik pleit weliswaar voor meer wellevendheid van werkgevers, maar financiele zaken zoals zwangershapsverlof etcetera zouden naar mijn smaak iets zijn, wat ouders zelf dienen op te brengen. Jouw keuzes, dan ook jouw geld. De wereld, en Nederland in het bijzonder, gaan ten onder aan overbevolking. Ik pleit eigenlijk voor hoog oplopende boetes voor mensen met een kinderwens.

Anoniem_40585 donderdag 10 januari 2008 om 19:17

Ik vond het na 4 maanden verlof ook best moeilijk om weer aan het werk te gaan. De 1e 2 weken liep ik ook op het werk rond met de gedachte: 'wat doe ik hier eigenlijk?'. Tijdens mijn verlof waren al mijn werkzaamheden door anderen overgenomen en ik moest als het ware alles weer 'terugveroveren'. Maar toen ik het weer lekker druk had op mijn werk vond ik het heerlijk hoor, de combinatie zorg en werken. Ik werk 4 dagen en dat bevalt me prima. Ik zou er gek van worden om de hele dag thuis te moeten zitten, je wereldje wordt zo klein, zeker met een baby waarmee je toch best aan huis gebonden bent.

Anoniem_32255 donderdag 10 januari 2008 om 19:26

Ik begrijp heel goed dat het een lastig is voor je! Ik had precies hetzelfde: aan de ene kant wilde ik toch wel aan de slag, aan de andere kant begon ik al te huilen bij de gedachte dat ik mijn kinderen weg moest brengen. Ik ben toch gaan werken en heb het welgeteld zeven weken volgehouden. Ik voelde me vreselijk, miste mijn kindjes, wilde thuis zijn en werken voelde gewoon niet goed voor me. Uiteindelijk heb ik dus toch de knoop doorgehakt en ik had geen betere beslissing kunnen nemen! School was erg begrijpend en ik mocht per direct stoppen (luxe!), ik zat meteen weer beter in mijn vel en alhoewel ik het soms mis om even iets voor mezelf te hebben, ben ik nog steeds heel blij dat ik thuis ben.

Wat bij mij trouwens de doorslag gaf, was dat een van mijn zoontjes zich voor het eerst had omgedraaid bij de gastouder. Ik baalde er zo van dat ik het had gemist, dat de beslissing toen ineens heel makkelijk was! (heb eerst weken zitten wikken en wegen)

Doe wat jij goed vindt voor jezelf en, veel belangrijker, je kind. Is dat een paar dagen in de week werken? Prima! Is dat thuisblijven? Prima! Jij bent de enige die weet wat goed voor jullie is, niemand anders! (het moet financieel wel haalbaar zijn!) Heel veel sterkte met beslissen!

tonkje donderdag 10 januari 2008 om 19:38

spitsmuisje schreef op 10 januari 2008 @ 19:26: Wat bij mij trouwens de doorslag gaf, was dat een van mijn zoontjes zich voor het eerst had omgedraaid bij de gastouder. Ik baalde er zo van dat ik het had gemist, dat de beslissing toen ineens heel makkelijk was! (heb eerst weken zitten wikken en wegen)

Waarom balen mannen daar nou nooit van? Waarom stoppen die nou nooit met werken uit schuldgevoel omdat ze niet thuis zitten met thee en koekjes als het kroost uit school komt?

Waarom leren vrouwen niet eens wat meer van die mannen?

Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.

Anoniem_21517 donderdag 10 januari 2008 om 19:41

Ik denk dat je even de drempel over moet.

Het is best weer even wennen als je er zo'n tijd bent uitgeweest. En ik zag er vantevoren ook tegenop. Toen zoontje ging wennen bij de gastouder, ging ik "wennen"/koffie drinken op het werk. De eerste week vond ik het leuk om te werken, maar had ik een onrustig gevoel over zoontje. Het ging ontzettend goed bij de gastouder en daardoor kon ik het wat meer loslaten. En nu voel ik me er goed bij, ik werk ook 3 dagen, het is retedruk op het werk, maar ik haal er veel voldoening uit. En op de dagen dat ik vrij ben, geniet ik dubbel van zoontje.

Ik zeg: probeer het gewoon en kijk na een maand hoe je je dan voelt. Ga niet nu al beren op de weg zien/zoeken. En nogmaals: een drempeltje voelen is heel normaal hoor.

Succes!!! en ook met kolven :-)

Anoniem_53323 donderdag 10 januari 2008 om 19:46

tonkje schreef op 10 januari 2008 @ 19:38:

[...]

Waarom balen mannen daar nou nooit van? Waarom stoppen die nou nooit met werken uit schuldgevoel omdat ze niet thuis zitten met thee en koekjes als het kroost uit school komt?

Waarom leren vrouwen niet eens wat meer van die mannen?

Waarom zouden vrouwen precies als mannen moeten zijn?

Waarom is het zo makkelijk te generaliseren dat alle mannen zo zijn?

Waarom laten we elke vrouw en elke man niet vrij in de keuzes die ze maken, als ze daar zelf en binnen hun relatie tevreden over zijn?

Anoniem_28702 donderdag 10 januari 2008 om 20:03

Je kan alsnog ouderschapsverlof aanvragen (achter elkaar of verspreid om je week korter te maken) en gewoon eerst eens kijken hoe het gaat die combi.

Anoniem_50581 donderdag 10 januari 2008 om 20:16

Stoppen met werken,kan altijd nog.

blijfgewoonbianca donderdag 10 januari 2008 om 20:17

tonkje schreef op 10 januari 2008 @ 19:38:

[...]

Waarom balen mannen daar nou nooit van? Waarom stoppen die nou nooit met werken uit schuldgevoel omdat ze niet thuis zitten met thee en koekjes als het kroost uit school komt?

Waarom leren vrouwen niet eens wat meer van die mannen?

Omdat mannen bepaalde hormonen niet hebben , niet hoeven te ontzwangeren , geen met melk gevulde zere tieten hebben zodat ze de hele dag met hun neus op de tie....feiten gedrukt worden dat ze zich hebben voortgeplant ? Niet ineens een lege plek heben waar negen maanden een baby zat ?

Misschien dat dat allemaal een klein tikkie meespeelt ?

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

blijfgewoonbianca donderdag 10 januari 2008 om 20:19

Antonio schreef op 10 januari 2008 @ 19:13:

De wereld, en Nederland in het bijzonder, gaan ten onder aan overbevolking. Ik pleit eigenlijk voor hoog oplopende boetes voor mensen met een kinderwens.

apart , gezien jouw andere standpunten .

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Anoniem_8445 donderdag 10 januari 2008 om 20:31

Ik had het zo geregeld dat ik een (school) jaar niet zou werken. Mijn tijdelijke contract liep af, en aansluitend volgde mijn zs en bevallingsverlof. Door de zomervakantie die er vooraf aanvastgeplakt zat, had ik het na 8 weken wel gzien. En toen was ik nog niet eens bevallen. Af en toe spookte het door mn hoofd 'wil ik echt wel een jaar thuis zijn?' Na de bevalling(die heftig was, inclusief het kraambed door een baarmoederontsteking) vond ik na een week of 4/5 het thuiszitten en het moederen (lees: '(ver)zorgen voor') wel zat. Echt uitgesproken had ik het nog niet eens tegen mijn partner. De weken erna bedacht ik me dat het best fijn zou zijn om part time te werken, in een kleuterklas, zodat ik niet hele lange dagen zou maken en weinig nakijkwerk zou hebben. En tada, vervolgens werd ik prompt voor de kerstvakantie gebeld door een directeur met de vraag of ik interesse zou hebben voor zo'n functie(voor insiders, 'the secret' werkt echt, haha, hoewel...ik had mn wens nog niet eens uitgesproken) Kortom, ik op gesprek, helemaal goed. Maar tja, toen kinderopvang.Dat hadden we niet aangevraagd. Zelfs dat heb ik weten te regelen bij een kinderdagverblijf en de buurvrouw tot we de andere dagen plek hebben. Ik kijk er ontzettend naar uit. Wel zie ik op tegen de ochtendstress, maar voel nog geen schuld oid naar mijn kind toe. Wel ben ik een beetje nerveus of ie daar wel goed slaapt, maar tja....net zoals hij dat heeft moeten leren bij ons thuis, zal ie t daar ook wel leren. En van huilen krijgt een kind echt niets. Dat hoort ook wel een beetje bij groter groeien. Dingen leren die je nu nog niet kunt, dat levert vaak frustratie op, en das bij een baby vaak huilen.

Ik zou zeggen: kijk het gewoon even aan, geef jezelf bij 4-6 weken. Als het niet minder wordt, kun je altijd bij je baas aangeven dat je minder wilt werken danwel ouderschapsverlof aanvragen. Stoppen kan altijd nog, maar dat zou ik echt niet zo snel doen. Een nieuwe baan vinden kost ook energie, dus als je dna besluit later toch weer te gaan werken, is het een stuk lastiger, met baby, kinderdagverblijf dat je dan weer moet regelen(welke dagen?, terwijl je nog geen baan hebt en dus weet welke dagen je gaat werken, lijkt me echt lastig) Succes!

PS Is het mogelijk dat je vriend of opa en oma een dag op zich nemen?

Anoniem_36184 donderdag 10 januari 2008 om 20:45

Als het financieel kan en je wilt er graag een aantal jaar tussenuit, dan zou ik het doen. Ik ken je schuldgevoel maar al te goed en heb zelf mijn twee oudsten ook met 3 maanden naar het kdv gebracht, met ene knoop in mijn maag. Dat werd wel beter toen ik zag dat ze het er goed naar hun zin hadden. Ik had zelf ook dat kdv uitgezocht op gevoel en daar voelde het goed. Maar moeilijk vond ik het toch.

Ik werkte 16 uur verdeeld over 2,5 dag. Het was altijd rennen en stressen om op tijd op mijn werk te zijn en toen mijn derde er kwam en mijn baan ophield wegens reorganisaties, was de beslissing erg makkelijk. Speelde nog mee dat de arbeidsverhoudingen niet zo jofel waren omdat ik werkelijk een secreet van een leidinggevende had. Maar soit. Anders had ik het ook gedaan denk ik.

Nu zijn ze alledrie zo groot dat ze naar de basisschool gaan en ben ik weer bezig met solliciteren.

Anoniem_1966 donderdag 10 januari 2008 om 21:45

He Wyfke,

Ik heb deze week mijn eerste werkweek (2 dagen) erop zitten, mijn meisje is vandaag precies 3 maanden. Vond het ook erg moeilijk, maar toen ik eenmaal lekker bezig was op mijn werk, vond ik dat toch ook wel weer heel erg leuk. Ik zou het als ik jou was dus eerst een paar weken aankijken!

Veel succes iniedergeval met je keuze...

Anoniem_1909 donderdag 10 januari 2008 om 22:04

Herkenbaar! Ik begrijp je heel goed.

Ik ben met 10 weken weer begonnen, dat vond ik toen vroeg en dat vind ik achteraf gezien nog steeds te vroeg. Het voelde niet goed en ik zat ook nog niet helemaal lekker in mijn vel. Uiteindelijk is het allemaal wel goed gekomen en ik zou ook zeker niet willen stoppen met werken maar ik had het wel prettig gevonden om wat langer verlof te hebben.

Nu ik weer zwanger ben wil ik toch proberen om wat langer door te werken, toen ben ik 6 weken van te voren gestopt, en daarna nog 2 weken vakantie op te nemen. Daarna wil ik nog een paar weken 2 dagen ipv 3 werken zodat het langzaam weer opgebouwd wordt.

Officieel moet je het 3 maanden van te voren aanvragen maar je zou best eens kunnen overleggen of het toch nog mag, zolang je baas het ermee eens is is het geen probleem toch?

Anoniem_1966 donderdag 10 januari 2008 om 22:19

Ik neem trouwens wel ouderschapsverlof op, een dag in de week. Totdat mijn dochtertje 1 is werk is 2 dagen in de week, daarna 3 dagen. Ik voel me bij die 2 dagen nu goed, zou 3 dagen net wat teveel vinden misschien...

Anoniem_38658 donderdag 10 januari 2008 om 22:33

Antonio schreef op 10 januari 2008 @ 19:13:

Je moet jezelf goed afvragen, wat je nou eigenlijk wilt. Wil je moeder zijn, of wil je werken? Ondanks de feministische boodschap, geloof ik inderdaad dat werken en zorgen moeilijk samen gaan. Het zal eerder kiezen worden.

Wat is dit nou weer Antonio? Vraag je dit ook aan vaders? Natuurlijk niet, want die tonen al een eeuwigheid aan dat dit prima samengaat. Zo ook bij ons thuis, met ieder een baan en samen twee kinderen. Waar denk je dat dit misloopt, bij mijn baan of bij mijn kinderen?

Anoniem_6491bdc7537f8 vrijdag 11 januari 2008 om 06:47

tonkje schreef op 10 januari 2008 @ 19:38:

[...]

Waarom balen mannen daar nou nooit van? Waarom stoppen die nou nooit met werken uit schuldgevoel omdat ze niet thuis zitten met thee en koekjes als het kroost uit school komt?

Waarom leren vrouwen niet eens wat meer van die mannen?

Denk je nou echt dat mannen daar niet van balen? Wat een vooroordeel zeg. Mijn vriend is het eerste jaar van kind thuis geweest, binnenkort zal hij weer aan het werk moeten. Denk maar niet dat ie dat leuk vindt.

marretje23 vrijdag 11 januari 2008 om 07:09

Hoi Wyfke, ook voor mij zijn je gevoelens heel herkenbaar. Probeer alsjeblieft je gedachten even op de lange baan te schuiven en nog even te genieten van je laatste drie weken. Ik wilde absoluut niet werken maar toen ik er weer eenmaal was viel het zo mee en vond ik het heerlijk om even niet de verantwoording voor mijn kindje te hoeven dragen. Mij heeft het echt geholpen een gezonde afstand te nemen want ik zat er veel teveel bovenop.

succes!

Anoniem_37399 vrijdag 11 januari 2008 om 07:20

Ik ben afgelopen maandag weer begonnen, zoontje is vandaag 4 maanden. Ik zag er als een berg tegenop. Maar na een dag voelde het alweer alsof ik nooit was weggeweest en hoewel het in praktische zin wennen is. Ik werkte altijd 3 lange dagen, nu 4 korte omdat dat met kolven/voeden makkelijker uitkomt (mede door erg lange reistijd per dag). Het kolven zelf op het werk is even wennen. Zoontje hangt vele malen meer aan mij dan dochter ooit gedaan heeft en ik daardoor ook aan hem dan ik bij haar op deze leeftijd had )toen was ik wat blij dat ik eindelijk weer mocht werken). Twee kinderen op tijd aankleden, alles klaar hebben, gevoed hebben enzovoort is even wennen, maar het is eigenlijk nu al weer leuk.

Anoniem_36154 vrijdag 11 januari 2008 om 07:41

Hoi Wyfke,

ik zou zeggen: ga eerst maar eens een tijdje werken, voordat je weet wat je echt wilt.

Na mijn verlof van 4,5 maand zag ik er ook héél erg tegenop. De 1e ochtend zat ik huilend in de auto. Na een paar uur op het werk te zijn geweest vond ik het zááááálig om eruit te zijn. En dat gevoel werd alleen maar sterker. Ik werk nu alweer 4 maanden (3 dgn p/w) en ik zou het niet anders willen. Sterker nog: vanaf juli ga ik 4 dagen werken en neemt manlief 1 dag p/w verlof. Heerlijk !

Kijk dus eerst maar even hoe het bevalt. Stoppen met werken of minder werken kan altijd nog !

Succes !

What matters most is how you see yourself

marretje23 vrijdag 11 januari 2008 om 09:03

Vroeger (toen ik nog geen kinderen had) was ik trouwens best jaloers op een vriendin die thuis was bij haar kinderen. Dit was mogelijk omdat haar man een goed betaalde baan heeft. Nu ik zelf kinderen heb, heb ik diep respect voor haar. Zodra ik het thuis zat ben mag ik weer werken en andersom ook.

Anoniem_36154 vrijdag 11 januari 2008 om 09:28

Herkenbaar Marretje.

Ik zou er nu niet aan moeten denken om fulltime thuis te zijn met mijn kind. Hoe lief en schattig ze ook is, ik vind het heerlijk om af en toe geen mama te zijn. Na 3 dagen achtereen werken verlang ik naar thuis zijn met mijn kindje. En na 4 dagen thuis heb ik dat wel weer gezien en wil ik graag aan het werk. Ideaal.

What matters most is how you see yourself

Stoppen met werken/minder werken?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Stoppen met werken/minder werken?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten. Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.