Psyche
alle pijlers
Psychiatrie gesprek familie
woensdag 29 maart 2017 14:18
Ga proberen het kort te houden:
Door verschillende redenen uit het verleden heeft mijn moeder sinds 15 jaar psychische problemen. Ze loop de deur bij de hulpverlening al 15 jaar plat. Ze slikt een berg aan medicijnen enz. Daarnaast werkt ze maar ze klaagt alleen maar over het werk. In feite bestaat haar leven alleen maar uit klagen klagen en klagen. Alles overkomt haar en niks is haar schuld. Ze krijgt graag aandacht (in de zin van dat ze graag door mensen beklaagd wordt) en ze kan heel goed mensen manipuleren. Kritiek blieft ze niet.
Nu is ze sinds een tijdje weer helemaal terug bij af. Ze heeft zich weer ziekgemeld en krijgt nu elke dag psychische hulp. Ze moet haar medicijnen weer gaan afbouwen en dan weer andere gaan opbouwen. Ondertussen zegt ze steeds dat ze dood wil, dat ze klaar is met leven en dat het niet meer hoeft.
Ze heeft een kind verloren een aantal jaar geleden en dat was de genadeklap denk ik. u zei ze dat de ggz een gesprek wil met mij erbij. Maar ik ben er niet zo happig op. Ik denk namelijk dat ze nog 15 jaar naar de hulpverlening kan gaan en dat ze er niets mee zal opschieten. Ze wil gewoonweg niks van haar leven maken. Ze is al 15 jaar alleen, wilde nooit meer een man, verliest haar kind en zit dus vaak alleen. Hobbies heeft ze niet echt maar zoekt ze ook niet en vriendinnen idem dito. We hebben het hier over iemand van achter in de 50. Een heel stuk leven zou ze dus nog voor zich hebben. Ik heb haar al vaker gezegd dat ze wat van haar leven moet maken maar dat doet ze niet.
We nemen haar mee op vakantie 1 keer per jaar. Binnenkort gaan we weer maar ze gaat niet meer mee want ze kan het niet aan zegt ze.
Wat wil de GGZ met zo'n gesprek bereiken? (dat kon mijn moeder me niet vertellen en ik weet niet wie haar behandelaar is). Ik heb zelf mijn energie nodig voor mijn gezin. Ik ben zelf ook gevoelig voor psychische klachten ik wil ervoor waken om erin meegesleurd te worden. Bovendien, wat heeft een gesprek voor zin als ik voor mijn gevoel niet eerlijk kan zijn over hoe ik tegen de zaken aankijk omdat ik weet dat me dat door mijn moeder niet in dank word afgenomen?
Door verschillende redenen uit het verleden heeft mijn moeder sinds 15 jaar psychische problemen. Ze loop de deur bij de hulpverlening al 15 jaar plat. Ze slikt een berg aan medicijnen enz. Daarnaast werkt ze maar ze klaagt alleen maar over het werk. In feite bestaat haar leven alleen maar uit klagen klagen en klagen. Alles overkomt haar en niks is haar schuld. Ze krijgt graag aandacht (in de zin van dat ze graag door mensen beklaagd wordt) en ze kan heel goed mensen manipuleren. Kritiek blieft ze niet.
Nu is ze sinds een tijdje weer helemaal terug bij af. Ze heeft zich weer ziekgemeld en krijgt nu elke dag psychische hulp. Ze moet haar medicijnen weer gaan afbouwen en dan weer andere gaan opbouwen. Ondertussen zegt ze steeds dat ze dood wil, dat ze klaar is met leven en dat het niet meer hoeft.
Ze heeft een kind verloren een aantal jaar geleden en dat was de genadeklap denk ik. u zei ze dat de ggz een gesprek wil met mij erbij. Maar ik ben er niet zo happig op. Ik denk namelijk dat ze nog 15 jaar naar de hulpverlening kan gaan en dat ze er niets mee zal opschieten. Ze wil gewoonweg niks van haar leven maken. Ze is al 15 jaar alleen, wilde nooit meer een man, verliest haar kind en zit dus vaak alleen. Hobbies heeft ze niet echt maar zoekt ze ook niet en vriendinnen idem dito. We hebben het hier over iemand van achter in de 50. Een heel stuk leven zou ze dus nog voor zich hebben. Ik heb haar al vaker gezegd dat ze wat van haar leven moet maken maar dat doet ze niet.
We nemen haar mee op vakantie 1 keer per jaar. Binnenkort gaan we weer maar ze gaat niet meer mee want ze kan het niet aan zegt ze.
Wat wil de GGZ met zo'n gesprek bereiken? (dat kon mijn moeder me niet vertellen en ik weet niet wie haar behandelaar is). Ik heb zelf mijn energie nodig voor mijn gezin. Ik ben zelf ook gevoelig voor psychische klachten ik wil ervoor waken om erin meegesleurd te worden. Bovendien, wat heeft een gesprek voor zin als ik voor mijn gevoel niet eerlijk kan zijn over hoe ik tegen de zaken aankijk omdat ik weet dat me dat door mijn moeder niet in dank word afgenomen?
woensdag 29 maart 2017 21:00
quote:cupcakegirl schreef op 29 maart 2017 @ 20:38:
Manipuleren kan ze heel goed. Toen mijn zusje nog leefde zei ze wel eens als ze ruzie hadden aan de telefoon dat ze zich voor de trein ging gooien en gooide dan de hoorn erop. Mijn zusje belde dan tig keer terug maar mijn moeder nam niet meer op. En dan stapte mijn zusje in de auto om de 50 km naar huis te rijden waar ze mijn moeder dan gewoon voor de tv aantrof.
Een van de vele voorbeelden.
Mijn kindere zijn 13 10 en 2
Mijn man kent haar ook al 20 jaar en hij denkt ook dat hetveen stuk aandacht vragen is. Hij snapt ook niet goed waarom ze zich niet laat helpen maar ja hij is opgegroeid met een manisch depressieve moeder die elke hulp weigert.
Héél herkenbare streken die mijn moeder ook met mij uithaalde. Als ik niet deed wat ze van mij verwachtte, dreigde ze zichzelf van het leven te beroven.
Zeker nu je kinderen ouder worden, zullen zij hier ook onherroepelijk onder gaan lijden. Dit was voor mij het punt waarop ik besloot zelf hulp te zoeken om de navelstreng door te knippen. Het was het beste besluit dat ik ooit heb genomen!
Manipuleren kan ze heel goed. Toen mijn zusje nog leefde zei ze wel eens als ze ruzie hadden aan de telefoon dat ze zich voor de trein ging gooien en gooide dan de hoorn erop. Mijn zusje belde dan tig keer terug maar mijn moeder nam niet meer op. En dan stapte mijn zusje in de auto om de 50 km naar huis te rijden waar ze mijn moeder dan gewoon voor de tv aantrof.
Een van de vele voorbeelden.
Mijn kindere zijn 13 10 en 2
Mijn man kent haar ook al 20 jaar en hij denkt ook dat hetveen stuk aandacht vragen is. Hij snapt ook niet goed waarom ze zich niet laat helpen maar ja hij is opgegroeid met een manisch depressieve moeder die elke hulp weigert.
Héél herkenbare streken die mijn moeder ook met mij uithaalde. Als ik niet deed wat ze van mij verwachtte, dreigde ze zichzelf van het leven te beroven.
Zeker nu je kinderen ouder worden, zullen zij hier ook onherroepelijk onder gaan lijden. Dit was voor mij het punt waarop ik besloot zelf hulp te zoeken om de navelstreng door te knippen. Het was het beste besluit dat ik ooit heb genomen!
woensdag 29 maart 2017 21:14
quote:marianko schreef op 29 maart 2017 @ 20:51:
Cupecakegirl ik herken veel van je verhaal. Ik heb mijn broer verloren en deed ook alles voor mijn moeder om dit verlies te compenseren. Het was echter nooit goed en nooit genoeg. Toen ik net als jij zelf drie kinderen had, had ik mijn moeder er altijd "gratis" bij. Hoe groter mijn kinderen werden hoe moeilijker het voor mij werd om aan alle wensen, verwachtingen en eisen van mijn moeder tegemoet te komen. Als ik niet deed wat ze wilde, eiste, verwachtte, hoopte etc. Kreeg ik te horen dat ze haar verkeerde kind hadden dood gereden.
Cupecakegirl zoek zelf proffesionele hulp om te leren te kiezen voor jezelf en je eigen gezin en te leren je moeder grenzen te stellen en te bewaken. Je bent al lang volwassen en als volwassen vrouw met eigen gezin is het niet meer jouw plicht om je moeder te "verzorgen" . Ze is zelf verantwoordelijk voor haar eigen welbevinden en dat is niet jouw taak. Een moeder zorgt voor haar kinderen en niet omgekeerd. Het is van de zotten dat jij bij haar hulpverlener op het matje geroepen zou worden. Overigens verwacht ik dat laatste niet want ik kan me werkelijk niet voorstellen dat een psycholoog van een volwassen dochter verwacht dat ze "beter voor haar moeder gaat zorgen".Wat een opmerking, wat ontiegelijk hard en wreed. Wat zal jij je ellendig gevoeld hebben en misschien nog wel.
Cupecakegirl ik herken veel van je verhaal. Ik heb mijn broer verloren en deed ook alles voor mijn moeder om dit verlies te compenseren. Het was echter nooit goed en nooit genoeg. Toen ik net als jij zelf drie kinderen had, had ik mijn moeder er altijd "gratis" bij. Hoe groter mijn kinderen werden hoe moeilijker het voor mij werd om aan alle wensen, verwachtingen en eisen van mijn moeder tegemoet te komen. Als ik niet deed wat ze wilde, eiste, verwachtte, hoopte etc. Kreeg ik te horen dat ze haar verkeerde kind hadden dood gereden.
Cupecakegirl zoek zelf proffesionele hulp om te leren te kiezen voor jezelf en je eigen gezin en te leren je moeder grenzen te stellen en te bewaken. Je bent al lang volwassen en als volwassen vrouw met eigen gezin is het niet meer jouw plicht om je moeder te "verzorgen" . Ze is zelf verantwoordelijk voor haar eigen welbevinden en dat is niet jouw taak. Een moeder zorgt voor haar kinderen en niet omgekeerd. Het is van de zotten dat jij bij haar hulpverlener op het matje geroepen zou worden. Overigens verwacht ik dat laatste niet want ik kan me werkelijk niet voorstellen dat een psycholoog van een volwassen dochter verwacht dat ze "beter voor haar moeder gaat zorgen".Wat een opmerking, wat ontiegelijk hard en wreed. Wat zal jij je ellendig gevoeld hebben en misschien nog wel.
woensdag 29 maart 2017 21:19
Heb niet alles gelezen, maar wel relevante ervaring misschien. Mijn moeder is jaren geleden opgenomen op de PAAZ. De periode daarvoor had ik mijn eerste officiële burn-out gediagnosticeerd gekregen, en ik was echt met moeite aan het opkrabbelen. Na een tijdje kreeg ik steeds berichten dat haar huplverleners het goed zouden vinden als ik langs kwam zodat mijn moeder met me kon praten. Ondanks dat ik meerdere keren geprobeerd heb om uit te vinden of ze daarbij ook dachten dat het wel goed voor MIJ zou zijn als ik dat gesprek aanging, wilden ze maar steeds helemaal niets zeggen ivm privacy enzo. Ik heb zelf uiteindelijk besloten dat het voor mij wel eens helemaal niet zo behulpzaam zou zijn om me in mijn moeders problemen te begeven terwijl ik er met moeite aan het achter komen was wat mijn eigen issues waren. Ik heb uiteindelijk het contact verbroken, en daardoor pas krap een jaar later gehoord dat mijn moeder op die PAAZ terecht was gekomen na een zelfmoordpoging (en dat ze dus niet, zoals mijn vader eerder had gezegd, met hartklachten van haar stoel was gevallen en toen kort in het ziekenhuis was opgenomen).
Ik vind het nog steeds een hele verstandige keus dat ik mij in die tijd nergens voor geleend heb. Ik vond het ook wel onprofessioneel van de hulpverleners dat ze blijkbaar alleen oog hebben voor hun eigen patiënt, en dat ze niet open staan voor wat die patiënt (plus hun behandeling) voor invloed kan hebben op andere kwetsbare mensen er omheen. Dus na mijn ervaring kan ik je in ieder geval melden dat het lang niet altijd verstandig is om aan zo'n oproep gehoor te geven, en dat je zeker je eigen inschatting moet maken.
Ik vind het nog steeds een hele verstandige keus dat ik mij in die tijd nergens voor geleend heb. Ik vond het ook wel onprofessioneel van de hulpverleners dat ze blijkbaar alleen oog hebben voor hun eigen patiënt, en dat ze niet open staan voor wat die patiënt (plus hun behandeling) voor invloed kan hebben op andere kwetsbare mensen er omheen. Dus na mijn ervaring kan ik je in ieder geval melden dat het lang niet altijd verstandig is om aan zo'n oproep gehoor te geven, en dat je zeker je eigen inschatting moet maken.
woensdag 29 maart 2017 21:28
Blijmetmij wat erg voor je. Wat jij zegt dat vraagt mijn man zich ook af. Is een gesprek ook goed voor mij of word er voor de zovvelste keer aan mijn gevoelens voorbij gegaan.
Ik heb 15 jaar geleden mijn zusje in huis gehad toen wij net getrouwd waren omdat ze vertelde dat ze jarenlang misbruikt werd door mijn vader. Mijn moeder was uiteindelijk het grootste slachtoffer vond ze zelf. Nooit gevraagd hoe het voor mij was.
Jaren geleden werd mijn zusje ziek en dat heeft 3 jaar geduurd voor ze overleed. Mijn moeder was altijd boos of aan het klagen. Ook als er feitelijk niks te klagen viel. Nooit heeft ze gevraagd hoe het met mij ging. Er werd van mij verwacht er gewoon te zijn.
Tegen mij klaagde ze over mijn zieke zusje en tegen mijn zusje over mij.
Dus nu na 15 jaar ben ik er wel klaar mee met de negativiteit. En idd vraag ik me af hoe zo n gesprek voor mij zal zijn.
En nou zullen er wel mensen zijn die zeggen dat ik dan maar niet moet gaan maar zo makkelijk is dat voor mij niet.
Ik heb 15 jaar geleden mijn zusje in huis gehad toen wij net getrouwd waren omdat ze vertelde dat ze jarenlang misbruikt werd door mijn vader. Mijn moeder was uiteindelijk het grootste slachtoffer vond ze zelf. Nooit gevraagd hoe het voor mij was.
Jaren geleden werd mijn zusje ziek en dat heeft 3 jaar geduurd voor ze overleed. Mijn moeder was altijd boos of aan het klagen. Ook als er feitelijk niks te klagen viel. Nooit heeft ze gevraagd hoe het met mij ging. Er werd van mij verwacht er gewoon te zijn.
Tegen mij klaagde ze over mijn zieke zusje en tegen mijn zusje over mij.
Dus nu na 15 jaar ben ik er wel klaar mee met de negativiteit. En idd vraag ik me af hoe zo n gesprek voor mij zal zijn.
En nou zullen er wel mensen zijn die zeggen dat ik dan maar niet moet gaan maar zo makkelijk is dat voor mij niet.
woensdag 29 maart 2017 21:28
quote:cupcakegirl schreef op 29 maart 2017 @ 21:02:
Ik herken het helemaal. Mijn moeder is ook nog zo dat je tussen de regels door moet lezen. Dan zegt ze nee je hoeft niet te komen maar blijkbaar bedoelt ze dan dat ik toch moet komen. Alleen hoor je dat dan achteraf via anderen.
Heb jij helemaal geen contact meer?
Oohhh jaaaa ook heel herkenbaar! Via anderen hoorde ik de meest bizarre verhalen waarin ik mezelf totaal niet herkende.
Ik heb me destijds verdiept in deze problematiek en goede begeleiding heb gehad om er zelf beter mee te leren gaan. Ik heb leren grenzen te stellen en vooral om me er niet meer schuldig over te voelen dat ik voor mijn eigen gezin heb gekozen. . Mijn moeder had daar zeer grote moeite mee en het contact tussen ons werd er niet beter van. Wel het contact met mijn eigen volwassen wordende kinderen! Deze problematiek komt veel voor en je bent echt niet de enige! Doorbreek deze vicieuze cirkel zodat het zich het tussen jou en je straks volwassen kinderen niet herhaalt.
http://www.wmeades.com/id211.htm
http://www.forges55.be/cm ... onkels/50-parentificatie-
Ik heb nog steeds contact met mijn moeder maar inmiddels is ze stokoud en dement. Ik ben haar enige dochter en kon haar niet aan haar lot overlaten toen ik in de gaten kreeg dat het echt niet goed meer ging.
Ik heb mijn verantwoording genomen toen het wel echt nodig was. Ik heb ervoor gezorgd dat ze nog jaren veilig in haar eigen huis kon blijven wonen en toen het me teveel werd, heb ik gezorgd voor opname in een verpleeghuis.
Nu is ze alles vergeten en is blij en dankbaar als ik kom......
Ik herken het helemaal. Mijn moeder is ook nog zo dat je tussen de regels door moet lezen. Dan zegt ze nee je hoeft niet te komen maar blijkbaar bedoelt ze dan dat ik toch moet komen. Alleen hoor je dat dan achteraf via anderen.
Heb jij helemaal geen contact meer?
Oohhh jaaaa ook heel herkenbaar! Via anderen hoorde ik de meest bizarre verhalen waarin ik mezelf totaal niet herkende.
Ik heb me destijds verdiept in deze problematiek en goede begeleiding heb gehad om er zelf beter mee te leren gaan. Ik heb leren grenzen te stellen en vooral om me er niet meer schuldig over te voelen dat ik voor mijn eigen gezin heb gekozen. . Mijn moeder had daar zeer grote moeite mee en het contact tussen ons werd er niet beter van. Wel het contact met mijn eigen volwassen wordende kinderen! Deze problematiek komt veel voor en je bent echt niet de enige! Doorbreek deze vicieuze cirkel zodat het zich het tussen jou en je straks volwassen kinderen niet herhaalt.
http://www.wmeades.com/id211.htm
http://www.forges55.be/cm ... onkels/50-parentificatie-
Ik heb nog steeds contact met mijn moeder maar inmiddels is ze stokoud en dement. Ik ben haar enige dochter en kon haar niet aan haar lot overlaten toen ik in de gaten kreeg dat het echt niet goed meer ging.
Ik heb mijn verantwoording genomen toen het wel echt nodig was. Ik heb ervoor gezorgd dat ze nog jaren veilig in haar eigen huis kon blijven wonen en toen het me teveel werd, heb ik gezorgd voor opname in een verpleeghuis.
Nu is ze alles vergeten en is blij en dankbaar als ik kom......
woensdag 29 maart 2017 21:38
quote:cupcakegirl schreef op 29 maart 2017 @ 21:28:
En nou zullen er wel mensen zijn die zeggen dat ik dan maar niet moet gaan maar zo makkelijk is dat voor mij niet.
Klopt en ik begrijp dat als geen ander! Het "zorgen voor" zit immers in je botten gebeiteld!
Ik heb ik mijn vorige stukje al een paar links geplakt over parentificatie.
Lees deze maar eens en waarschijnlijk valt je mond open van verbazing en herkenning....
En nou zullen er wel mensen zijn die zeggen dat ik dan maar niet moet gaan maar zo makkelijk is dat voor mij niet.
Klopt en ik begrijp dat als geen ander! Het "zorgen voor" zit immers in je botten gebeiteld!
Ik heb ik mijn vorige stukje al een paar links geplakt over parentificatie.
Lees deze maar eens en waarschijnlijk valt je mond open van verbazing en herkenning....
woensdag 29 maart 2017 21:55
quote:cupcakegirl schreef op 29 maart 2017 @ 21:29:
Marianko
Wreed he als je eigen moeder zulke dingen zegt. Onvoorstelbaar
Mijn moeder ging deze wrede opmerkingen maken toen ik inzicht kreeg in deze problematiek, grenzen ging stellen en niet mijn moeder meer op de eerste plaats zette maar mijn eigen gezin. In haar onmacht om mij weer "terug in het hok" te krijgen, deed en zei ze de gekste dingen.
Ik leerde tegelijkertijd om me dat niet meer aan te trekken.
En als ik nu ergens blij en dankbaar voor ben is het feit dat ik mijn energie in mijn eigen gezin heb gestoken!
Het is het allemaal dubbel en dwars waard geweest en ik heb nu een goede band met mijn volwassen kinderen, schoonkinderen en inmiddels kleinkinderen. De vicieuze cirkel is doorbroken.
Marianko
Wreed he als je eigen moeder zulke dingen zegt. Onvoorstelbaar
Mijn moeder ging deze wrede opmerkingen maken toen ik inzicht kreeg in deze problematiek, grenzen ging stellen en niet mijn moeder meer op de eerste plaats zette maar mijn eigen gezin. In haar onmacht om mij weer "terug in het hok" te krijgen, deed en zei ze de gekste dingen.
Ik leerde tegelijkertijd om me dat niet meer aan te trekken.
En als ik nu ergens blij en dankbaar voor ben is het feit dat ik mijn energie in mijn eigen gezin heb gestoken!
Het is het allemaal dubbel en dwars waard geweest en ik heb nu een goede band met mijn volwassen kinderen, schoonkinderen en inmiddels kleinkinderen. De vicieuze cirkel is doorbroken.
woensdag 29 maart 2017 22:10
TO je schrijft dat ggz opname adviseert...Kunnen ze haar niet gedwongen opnemen?Ik weet niet of ze een gevaar voor zichzelf is of voor omgeving?
Ik heb de ervaring dat ook als de familie teveel belast wordt, ze je gewoon een ibs kunnen geven.
Het is inderdaad wel apart dat ze wel boodschappen doet en naar de pedicure gaat...Toen ik diep zat kwam ik de deur niet meer uit.Of ik verzamelde alle moed en ging dan bijv zonnebanken..Dan ging het een paar uurtjes goed maar daarna weer terug bij af.
Ik zou wel meegaan met het gesprek met haar behandelaar.Kijken wat hij of zij te melden heeft.Dan kun je gelijk jou kant van het verhaal doen.Misschien is ze daar ook niet helemaal eerlijk over en kunnen hun daar weer mee aan de slag.
Ik heb de ervaring dat ook als de familie teveel belast wordt, ze je gewoon een ibs kunnen geven.
Het is inderdaad wel apart dat ze wel boodschappen doet en naar de pedicure gaat...Toen ik diep zat kwam ik de deur niet meer uit.Of ik verzamelde alle moed en ging dan bijv zonnebanken..Dan ging het een paar uurtjes goed maar daarna weer terug bij af.
Ik zou wel meegaan met het gesprek met haar behandelaar.Kijken wat hij of zij te melden heeft.Dan kun je gelijk jou kant van het verhaal doen.Misschien is ze daar ook niet helemaal eerlijk over en kunnen hun daar weer mee aan de slag.
woensdag 29 maart 2017 22:35
quote:Fee-de-Goede schreef op 29 maart 2017 @ 14:21:
Ik denk dat jij wel naar dat gesprek moet gaan. Vraag meteen even wat psycho educatie.
Als zij psychisch ziek is heeft ze niks aan jouw 'maak wat van je leven' geklets.
Alsof je tegen iemand met kanker zegt dat ze zich beter moet denken ofzo. Of iemand met een gebroken been gewoon moet gaan lopen zonder gips.
Zo werkt dat dus niet. Helaas.
Ik denk het niet.
TO bepaalt haar eigen leven en als zij niet wil (om welke reden dan ook) dan wil zij niet. Moeder kan vragen en op een vraag is "nee' ook een antwoord. Omdat je een kind van iemand bent ben je dus niet verplicht om aanwezig te moeten zijn.
Ik denk dat jij wel naar dat gesprek moet gaan. Vraag meteen even wat psycho educatie.
Als zij psychisch ziek is heeft ze niks aan jouw 'maak wat van je leven' geklets.
Alsof je tegen iemand met kanker zegt dat ze zich beter moet denken ofzo. Of iemand met een gebroken been gewoon moet gaan lopen zonder gips.
Zo werkt dat dus niet. Helaas.
Ik denk het niet.
TO bepaalt haar eigen leven en als zij niet wil (om welke reden dan ook) dan wil zij niet. Moeder kan vragen en op een vraag is "nee' ook een antwoord. Omdat je een kind van iemand bent ben je dus niet verplicht om aanwezig te moeten zijn.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
woensdag 29 maart 2017 22:37
Mutsje, Voor een IBS moet er wel heel wat aan de hand zijn en moeder een direct gevaar vormen voor zichzelf en/of haar omgeving. Mijn dementerende moeder had haar huis zowat opgeblazen en ging 's nachts in nachtjapon de straat op om mijn vader te zoeken die al jaren dood was. Zelfs toen moest ik praten als brugman om de crisisdienst zover te krijgen dat ze de toestand kwamen beoordelen. Ik moest maar een RM aanvragen die 6 weken in beslag nam. Als de crisdienst de situatie accuut genoeg vindt, moet de burgemeester toestemming geven voor een opnames.
En zelfs een IBS geldt maar voor 24 uur want dan krijgt moeder een advocaat toegewezen en komt de rechter de situatie gedurende een paar rechtszittingen opnieuw beoordelen.
En zelfs een IBS geldt maar voor 24 uur want dan krijgt moeder een advocaat toegewezen en komt de rechter de situatie gedurende een paar rechtszittingen opnieuw beoordelen.
woensdag 29 maart 2017 22:38
quote:Lady_Vintage schreef op 29 maart 2017 @ 14:25:
[...]
Helemaal eens!
TO, als je zelf psychische problemen hebt dan zou je toch moeten snappen dat het niet zo werkt?Of juist heel goed beseffen dat je bij diegene uit de buurt moet blijven?
[...]
Helemaal eens!
TO, als je zelf psychische problemen hebt dan zou je toch moeten snappen dat het niet zo werkt?Of juist heel goed beseffen dat je bij diegene uit de buurt moet blijven?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
woensdag 29 maart 2017 22:39
quote:MoirenPhae schreef op 29 maart 2017 @ 14:26:
[...]
Sommige mensen vinden de slachtofferrol heerlijk. En vreten bakken met energie.
Die vallen niet te helpen.
Precies.
En dan ben je echt nergens toe verplicht zeg...
[...]
Sommige mensen vinden de slachtofferrol heerlijk. En vreten bakken met energie.
Die vallen niet te helpen.
Precies.
En dan ben je echt nergens toe verplicht zeg...
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
woensdag 29 maart 2017 22:42
quote:marianko schreef op 29 maart 2017 @ 16:02:
Cupecakegirl stop je schuldig te voelen, leef je eigen leven en probeer niet langer je moeder te "redden".
Jij bent niet verantwoordelijk voor het levensgeluk van je moeder en wat je ook doet, jij kunt haar toch niet redden. Dat kan ze namelijk alleen zelf! Jij bent verantwoordelijk voor jouw eigen geluk en gezin! Steek je energie daarin.
Cupecakegirl stop je schuldig te voelen, leef je eigen leven en probeer niet langer je moeder te "redden".
Jij bent niet verantwoordelijk voor het levensgeluk van je moeder en wat je ook doet, jij kunt haar toch niet redden. Dat kan ze namelijk alleen zelf! Jij bent verantwoordelijk voor jouw eigen geluk en gezin! Steek je energie daarin.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
woensdag 29 maart 2017 22:56
quote:marianko schreef op 29 maart 2017 @ 22:37:
Mutsje, Voor een IBS moet er wel heel wat aan de hand zijn en moeder een direct gevaar vormen voor zichzelf en/of haar omgeving. Mijn dementerende moeder had haar huis zowat opgeblazen en ging 's nachts in nachtjapon de straat op om mijn vader te zoeken die al jaren dood was. Zelfs toen moest ik praten als brugman om de crisisdienst zover te krijgen dat ze de toestand kwamen beoordelen. Ik moest maar een RM aanvragen die 6 weken in beslag nam. Als de crisdienst de situatie accuut genoeg vindt, moet de burgemeester toestemming geven voor een opnames.
En zelfs een IBS geldt maar voor 24 uur want dan krijgt moeder een advocaat toegewezen en komt de rechter de situatie gedurende een paar rechtszittingen opnieuw beoordelen.
Wat bizar dat je moest praten als brugman in zo n gevaarlijke situatie!Helaas zien sommige hulpverleners (crisisdienst) het gevaar niet.Een kennis van mij is zelf ook zo aan haar einde gekomen omdat die lui haar lieten gaan terwijl ze zwaar suïcidaal was.En nog op een gruwelijke manier ook.
Ik weet dat je binnen 2 of 3 werkdagen een advocaat toegewezen krijgt als je IBS heb.
En de rechter dan bepaald of je weer naar huis mag of de ibs verlengd voor dagen,weken.
Maar ik dwaal nu teveel af...
Ik dacht alleen misschien is het een optie..
Mutsje, Voor een IBS moet er wel heel wat aan de hand zijn en moeder een direct gevaar vormen voor zichzelf en/of haar omgeving. Mijn dementerende moeder had haar huis zowat opgeblazen en ging 's nachts in nachtjapon de straat op om mijn vader te zoeken die al jaren dood was. Zelfs toen moest ik praten als brugman om de crisisdienst zover te krijgen dat ze de toestand kwamen beoordelen. Ik moest maar een RM aanvragen die 6 weken in beslag nam. Als de crisdienst de situatie accuut genoeg vindt, moet de burgemeester toestemming geven voor een opnames.
En zelfs een IBS geldt maar voor 24 uur want dan krijgt moeder een advocaat toegewezen en komt de rechter de situatie gedurende een paar rechtszittingen opnieuw beoordelen.
Wat bizar dat je moest praten als brugman in zo n gevaarlijke situatie!Helaas zien sommige hulpverleners (crisisdienst) het gevaar niet.Een kennis van mij is zelf ook zo aan haar einde gekomen omdat die lui haar lieten gaan terwijl ze zwaar suïcidaal was.En nog op een gruwelijke manier ook.
Ik weet dat je binnen 2 of 3 werkdagen een advocaat toegewezen krijgt als je IBS heb.
En de rechter dan bepaald of je weer naar huis mag of de ibs verlengd voor dagen,weken.
Maar ik dwaal nu teveel af...
Ik dacht alleen misschien is het een optie..
woensdag 29 maart 2017 23:11
quote:Mutsie2017 schreef op 29 maart 2017 @ 22:56:
[...]
Wat bizar dat je moest praten als brugman in zo n gevaarlijke situatie!Helaas zien sommige hulpverleners (crisisdienst) het gevaar niet.Een kennis van mij is zelf ook zo aan haar einde gekomen omdat die lui haar lieten gaan terwijl ze zwaar suïcidaal was.En nog op een gruwelijke manier ook.
Ik weet dat je binnen 2 of 3 werkdagen een advocaat toegewezen krijgt als je IBS heb.
En de rechter dan bepaald of je weer naar huis mag of de ibs verlengd voor dagen,weken.
Maar ik dwaal nu teveel af...
Ik dacht alleen misschien is het een optie..Je weet dat die lui ook aan regels gebonden zijn en soms tegen beter weten in moeten handelen, omdat dat de wet is?
[...]
Wat bizar dat je moest praten als brugman in zo n gevaarlijke situatie!Helaas zien sommige hulpverleners (crisisdienst) het gevaar niet.Een kennis van mij is zelf ook zo aan haar einde gekomen omdat die lui haar lieten gaan terwijl ze zwaar suïcidaal was.En nog op een gruwelijke manier ook.
Ik weet dat je binnen 2 of 3 werkdagen een advocaat toegewezen krijgt als je IBS heb.
En de rechter dan bepaald of je weer naar huis mag of de ibs verlengd voor dagen,weken.
Maar ik dwaal nu teveel af...
Ik dacht alleen misschien is het een optie..Je weet dat die lui ook aan regels gebonden zijn en soms tegen beter weten in moeten handelen, omdat dat de wet is?
woensdag 29 maart 2017 23:21
quote:MoirenPhae schreef op 29 maart 2017 @ 23:11:
[...]
Je weet dat die lui ook aan regels gebonden zijn en soms tegen beter weten in moeten handelen, omdat dat de wet is?
Jup.Maar bij mijn kennis was het gevaar heel groot.En ze wou zelfs hulp!Die lui hebben der weer naar huis gestuurd.
Maar ik weet ook dat het in de hulpverlening een grote puinhoop is.De een zegt dit,de ander dat en de volgende psychiater zegt weer wat anders.Ik kan een heel boek schrijven over de hulpverlening.Een goede psychiater met voldoende ervaring moet een situatie goed in kunnen schatten.
[...]
Je weet dat die lui ook aan regels gebonden zijn en soms tegen beter weten in moeten handelen, omdat dat de wet is?
Jup.Maar bij mijn kennis was het gevaar heel groot.En ze wou zelfs hulp!Die lui hebben der weer naar huis gestuurd.
Maar ik weet ook dat het in de hulpverlening een grote puinhoop is.De een zegt dit,de ander dat en de volgende psychiater zegt weer wat anders.Ik kan een heel boek schrijven over de hulpverlening.Een goede psychiater met voldoende ervaring moet een situatie goed in kunnen schatten.
woensdag 29 maart 2017 23:23
quote:Mutsie2017 schreef op 29 maart 2017 @ 23:21:
[...]
Jup.Maar bij mijn kennis was het gevaar heel groot.En ze wou zelfs hulp!Die lui hebben der weer naar huis gestuurd.
Maar ik weet ook dat het in de hulpverlening een grote puinhoop is.De een zegt dit,de ander dat en de volgende psychiater zegt weer wat anders.Ik kan een heel boek schrijven over de hulpverlening.Een goede psychiater met voldoende ervaring moet een situatie goed in kunnen schatten.
Ik ben in al die jaren echt maar 1 mafkees tegen gekomen.
Ik vraag me altijd af waar al die gestoorde hulpverleners zich dan bevinden en waarom er dan niemand onder toezicht staat.
[...]
Jup.Maar bij mijn kennis was het gevaar heel groot.En ze wou zelfs hulp!Die lui hebben der weer naar huis gestuurd.
Maar ik weet ook dat het in de hulpverlening een grote puinhoop is.De een zegt dit,de ander dat en de volgende psychiater zegt weer wat anders.Ik kan een heel boek schrijven over de hulpverlening.Een goede psychiater met voldoende ervaring moet een situatie goed in kunnen schatten.
Ik ben in al die jaren echt maar 1 mafkees tegen gekomen.
Ik vraag me altijd af waar al die gestoorde hulpverleners zich dan bevinden en waarom er dan niemand onder toezicht staat.
woensdag 29 maart 2017 23:28
quote:MoirenPhae schreef op 29 maart 2017 @ 23:23:
[...]
Ik ben in al die jaren echt maar 1 mafkees tegen gekomen.
Ik vraag me altijd af waar al die gestoorde hulpverleners zich dan bevinden en waarom er dan niemand onder toezicht staat.
Dus dit.
En deze moeder klinkt als knap irritant en een enorme zuiger (en iemand die totaal dingen zelf niet heeft kunnen verwerken), maar niet rijp voor de crisisdienst.
[...]
Ik ben in al die jaren echt maar 1 mafkees tegen gekomen.
Ik vraag me altijd af waar al die gestoorde hulpverleners zich dan bevinden en waarom er dan niemand onder toezicht staat.
Dus dit.
En deze moeder klinkt als knap irritant en een enorme zuiger (en iemand die totaal dingen zelf niet heeft kunnen verwerken), maar niet rijp voor de crisisdienst.
woensdag 29 maart 2017 23:37
quote:MoirenPhae schreef op 29 maart 2017 @ 23:23:
[...]
Ik ben in al die jaren echt maar 1 mafkees tegen gekomen.
Ik vraag me altijd af waar al die gestoorde hulpverleners zich dan bevinden en waarom er dan niemand onder toezicht staat.
Dan heb je veel geluk gehad.Het is toch echt zo...Het is spijtig maar echt de keiharde waarheid.
Maar ik wil niet te lang hierover doorgaan.Het is TO haar topic.En vind het rot dat ik nu berichten schrijf waar ze eigenlijk niet om vroeg.
Zoals ik al eerder zei..Misschien een optie.
Ik zou ook niet weten wat ik ermee aan zou moeten.Ja,mee naar het gesprek.Kijken wat ze te vertellen hebben.Ik zou mijn kant van het verhaal vertellen.Misschien heel misschien ziet moeder in hoeveel zij haar dochter belast.En daarbij haar kleinkinderen plus man.
[...]
Ik ben in al die jaren echt maar 1 mafkees tegen gekomen.
Ik vraag me altijd af waar al die gestoorde hulpverleners zich dan bevinden en waarom er dan niemand onder toezicht staat.
Dan heb je veel geluk gehad.Het is toch echt zo...Het is spijtig maar echt de keiharde waarheid.
Maar ik wil niet te lang hierover doorgaan.Het is TO haar topic.En vind het rot dat ik nu berichten schrijf waar ze eigenlijk niet om vroeg.
Zoals ik al eerder zei..Misschien een optie.
Ik zou ook niet weten wat ik ermee aan zou moeten.Ja,mee naar het gesprek.Kijken wat ze te vertellen hebben.Ik zou mijn kant van het verhaal vertellen.Misschien heel misschien ziet moeder in hoeveel zij haar dochter belast.En daarbij haar kleinkinderen plus man.
woensdag 29 maart 2017 23:49
Moeilijke situatie zeker nadat ik meer gelezen heb in je topic.
Ik sluit me aan bij de mensen die aangeven eerst eens te bellen met haar behandelaar over het doel.
Toen ik 17 was (was de jongste van 3 zussen), bijna 18 was mijn moeder ook opgenomen en kregen we een familiegesprek. Mijn moeder, mijn 2 zussen, een soort tante en ikzelf.
Daar kregen we te horen dat mijn moeder als een oester was die ze niet konden openbreken. Daarnaast vertelde ze dat mijn moeder voornemens was om suïcide te plegen wanneer ik 18 geworden was. Haar taak zat er dan op.
Ze lieten haar dan ook naar huis gaan om dit te doen.
Uh ja achteraf gezien was het waarschijnlijk bedoeld om mijn moeder onze reacties te laten zien en haar op een ander idee te brengen.
Maar in de praktijk was ik doodsbang om haar alleen te laten zodra ik 18 was. Dus wellicht was het in het belang van mijn moeder dat gesprek en de manier erop maar het was zeker niet in mijn belang.
Nu zo'n 15 jaar later hebben mijn zussen en ik het soms nog wel over dat bizarre oestergesprek.
Nou ja sorry als het wellicht off-topic is maar ik moest er ineens aan denken.
Ik sluit me aan bij de mensen die aangeven eerst eens te bellen met haar behandelaar over het doel.
Toen ik 17 was (was de jongste van 3 zussen), bijna 18 was mijn moeder ook opgenomen en kregen we een familiegesprek. Mijn moeder, mijn 2 zussen, een soort tante en ikzelf.
Daar kregen we te horen dat mijn moeder als een oester was die ze niet konden openbreken. Daarnaast vertelde ze dat mijn moeder voornemens was om suïcide te plegen wanneer ik 18 geworden was. Haar taak zat er dan op.
Ze lieten haar dan ook naar huis gaan om dit te doen.
Uh ja achteraf gezien was het waarschijnlijk bedoeld om mijn moeder onze reacties te laten zien en haar op een ander idee te brengen.
Maar in de praktijk was ik doodsbang om haar alleen te laten zodra ik 18 was. Dus wellicht was het in het belang van mijn moeder dat gesprek en de manier erop maar het was zeker niet in mijn belang.
Nu zo'n 15 jaar later hebben mijn zussen en ik het soms nog wel over dat bizarre oestergesprek.
Nou ja sorry als het wellicht off-topic is maar ik moest er ineens aan denken.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
donderdag 30 maart 2017 06:59
Marianko
Ik herken heel veel in de lonks die je stuurde. Helaas wel.
Mutsie ik vind het niet erg hoor dat je hier schrijft. Op hetcwerk komt ook vaak de crisisdienst om mensen te schouwen. Ze nemen zelden iemand mee terwijl we dan toch echt het idee hebben dat deze mensen niet zo maar weer de straat op kunnen.
IBIopviva
Dat moet beangstigend zijn geweest op je 18e. Dat je echt bang bent dat ze haar zelfmoord laten plegen.
Ik herken heel veel in de lonks die je stuurde. Helaas wel.
Mutsie ik vind het niet erg hoor dat je hier schrijft. Op hetcwerk komt ook vaak de crisisdienst om mensen te schouwen. Ze nemen zelden iemand mee terwijl we dan toch echt het idee hebben dat deze mensen niet zo maar weer de straat op kunnen.
IBIopviva
Dat moet beangstigend zijn geweest op je 18e. Dat je echt bang bent dat ze haar zelfmoord laten plegen.
