Relaties
alle pijlers
ben je uit relatie gestapt toen je man geen kids wilde?
vrijdag 27 november 2015 13:00
Ik praat mee in een topic over een vrouw die een relatie heeft met een man die al twee kinderen uit een vorige relatie heeft maar met haar geen kinderen meer wil. man wil niet haar kan op komen dus moet vrouw maar haar kinderwens laten varen of de relatie verbreken.
als ik naar mijzelf kijk vermoed ik dat TO heel veel spijt gaat krijgen, de kans is er daarnaast natuurlijk ook nog dat de relatie na een aantal jaar over is of dat de man bv overlijdt en zij heel veel verdriet gaat krijgen.
in het topic is ook iemand die post en vertelde dat zij in eenzelfde situatie haar kinderwens heeft opgezegd en zichzelf nu een supertante van de kinderen van haar zus vindt. dat zou voor haar hetzelfde voelen. ik betwijfel dit ten zeerste maar goed.
maar de vraag is dus: zijn hier vrouwen die in eenzelfde situatie zaten en nu geen kinderen meer kunnen krijgen maar wel bij deze man zijn gebleven? of ken je vrouwen die dit hebben meegemaakt? hoe voelen zij zich nu? harstikke happy nog steeds na al die jaren met die man en zijn kinderen en kleinkinderen? of veel verdriet/spijt/verwijten?
als ik naar mijzelf kijk vermoed ik dat TO heel veel spijt gaat krijgen, de kans is er daarnaast natuurlijk ook nog dat de relatie na een aantal jaar over is of dat de man bv overlijdt en zij heel veel verdriet gaat krijgen.
in het topic is ook iemand die post en vertelde dat zij in eenzelfde situatie haar kinderwens heeft opgezegd en zichzelf nu een supertante van de kinderen van haar zus vindt. dat zou voor haar hetzelfde voelen. ik betwijfel dit ten zeerste maar goed.
maar de vraag is dus: zijn hier vrouwen die in eenzelfde situatie zaten en nu geen kinderen meer kunnen krijgen maar wel bij deze man zijn gebleven? of ken je vrouwen die dit hebben meegemaakt? hoe voelen zij zich nu? harstikke happy nog steeds na al die jaren met die man en zijn kinderen en kleinkinderen? of veel verdriet/spijt/verwijten?
vrijdag 27 november 2015 13:03
vrijdag 27 november 2015 13:06
ok "ze kan ermee leven" klinkt voor mij heel anders dan dat iemand er echt superblij en tevreden over is. ik kan er ook mee leven als ik bv kanker overwin en blij ben dat ik nog leef maar wel geen kinderen meer kan krijgen. wat moet ik dan? in een hoekje gaan zitten? ik zou me dan ook idd gaan richten op anderen kinderen in mijn omgeving, maar dit is een anderen situatie. het gaat hier om een vrouw met moedergevoelens die graag kinderen wil. niet iemand die het ook wel prima vindt om tante te zijn. dat is een groot verschil.
vrijdag 27 november 2015 13:12
vrijdag 27 november 2015 13:14
quote:huidprobleem schreef op 27 november 2015 @ 13:06:
ok "ze kan ermee leven" klinkt voor mij heel anders dan dat iemand er echt superblij en tevreden over is. ik kan er ook mee leven als ik bv kanker overwin en blij ben dat ik nog leef maar wel geen kinderen meer kan krijgen. wat moet ik dan? in een hoekje gaan zitten? ik zou me dan ook idd gaan richten op anderen kinderen in mijn omgeving, maar dit is een anderen situatie. het gaat hier om een vrouw met moedergevoelens die graag kinderen wil. niet iemand die het ook wel prima vindt om tante te zijn. dat is een groot verschil.
Nogmaals: jij leest ontzettend selectief. Zij schreef dat helemaal niet.
Lees zelf maar:
loisnvt in "Vriend wil geen kindjes meer"
ok "ze kan ermee leven" klinkt voor mij heel anders dan dat iemand er echt superblij en tevreden over is. ik kan er ook mee leven als ik bv kanker overwin en blij ben dat ik nog leef maar wel geen kinderen meer kan krijgen. wat moet ik dan? in een hoekje gaan zitten? ik zou me dan ook idd gaan richten op anderen kinderen in mijn omgeving, maar dit is een anderen situatie. het gaat hier om een vrouw met moedergevoelens die graag kinderen wil. niet iemand die het ook wel prima vindt om tante te zijn. dat is een groot verschil.
Nogmaals: jij leest ontzettend selectief. Zij schreef dat helemaal niet.
Lees zelf maar:
loisnvt in "Vriend wil geen kindjes meer"
vrijdag 27 november 2015 13:22
quote:Summerdance schreef op 27 november 2015 @ 13:02:
Ik ben uit de relatie gestapt toen mijn vriend kinderen wilde.
Zou ik ook doen!
Ex wilde ze wel, maar ik niet. Dus dan houdt het op.
TO, 'man wil niet haar kant op komen'? Pardon??!!! Zij wil ook niet zijn kant op komen.
Waarom zou haar wens zwaarder wegen?
Ik ben uit de relatie gestapt toen mijn vriend kinderen wilde.
Zou ik ook doen!
Ex wilde ze wel, maar ik niet. Dus dan houdt het op.
TO, 'man wil niet haar kant op komen'? Pardon??!!! Zij wil ook niet zijn kant op komen.
Waarom zou haar wens zwaarder wegen?
vrijdag 27 november 2015 13:32
Ik verbaas mij ook over jouw vasthoudendheid.
Jij vindt dat de de man de wens van de vrouw moet vervullen. Dat is echte liefde. Anders is er geen sprake van echte liefde volgens jou.
Wat nu als het andersom is. De man wil graag kinderen, de vrouw niet meer want heeft al kinderen. Ik neem aan dat jij dan ook vindt dat de vrouw dan maar zwanger moet worden, omdat dat echte liefde is. Zou jij als vrouw dat over hebben voor je vriend/man?
Ik vind het echte liefde als je elkaar los kunt laten, dat je elkaar gunt dat de wens vervult wordt. Dat je elkaar dus het geluk gunt om een leven te leiden waarbij mogelijk de wensen wel worden vervuld. Elkaar loslaten, dat is echte liefde. Vinden dat de man maar moet meebuigen is geen echte liefde wat mij betreft.
En wat jij vindt over die vrouw, daar ga ik niet op in. Zij schrijft namelijk zo iets anders dan dat jij hier schrijft.
Jij vindt dat de de man de wens van de vrouw moet vervullen. Dat is echte liefde. Anders is er geen sprake van echte liefde volgens jou.
Wat nu als het andersom is. De man wil graag kinderen, de vrouw niet meer want heeft al kinderen. Ik neem aan dat jij dan ook vindt dat de vrouw dan maar zwanger moet worden, omdat dat echte liefde is. Zou jij als vrouw dat over hebben voor je vriend/man?
Ik vind het echte liefde als je elkaar los kunt laten, dat je elkaar gunt dat de wens vervult wordt. Dat je elkaar dus het geluk gunt om een leven te leiden waarbij mogelijk de wensen wel worden vervuld. Elkaar loslaten, dat is echte liefde. Vinden dat de man maar moet meebuigen is geen echte liefde wat mij betreft.
En wat jij vindt over die vrouw, daar ga ik niet op in. Zij schrijft namelijk zo iets anders dan dat jij hier schrijft.
vrijdag 27 november 2015 13:36
quote:nephthys schreef op 27 november 2015 @ 13:19:
Als mij partner echt kinderen zou willen, zouden we met pijn in het hart de relatie moeten verbreken zodat hij op zoek kan naar een partner die dat ook wil.
Mijn ex en ik hebben dit gedaan.
Ik had een heel sterke kinderwens. Hij twijfelde steeds. Dan wel, dan niet, dan misschien. Elke keer als ik op het punt stond de relatie te verbreken wilde hij ze opeens wel maar nu nog niet ( we waren begin 20 dus dat nu nog niet vond ik niet erg als hij ze op den duur maar wilde).
Na 6,5 jaar uit elkaar gegaan onder andere hierom. Hij wist toen zeker dat hij echt geen kinderen wilde en wilde mij niet mijn kinderwens afnemen en ik wilde hem uiteraard niet met een kind opschepen die hij niet wilde.
Allebei nu heel gelukkig met een ander, we zien elkaar niet vaak meer maar als we elkaar zien is het heel gezellig.
Als mij partner echt kinderen zou willen, zouden we met pijn in het hart de relatie moeten verbreken zodat hij op zoek kan naar een partner die dat ook wil.
Mijn ex en ik hebben dit gedaan.
Ik had een heel sterke kinderwens. Hij twijfelde steeds. Dan wel, dan niet, dan misschien. Elke keer als ik op het punt stond de relatie te verbreken wilde hij ze opeens wel maar nu nog niet ( we waren begin 20 dus dat nu nog niet vond ik niet erg als hij ze op den duur maar wilde).
Na 6,5 jaar uit elkaar gegaan onder andere hierom. Hij wist toen zeker dat hij echt geen kinderen wilde en wilde mij niet mijn kinderwens afnemen en ik wilde hem uiteraard niet met een kind opschepen die hij niet wilde.
Allebei nu heel gelukkig met een ander, we zien elkaar niet vaak meer maar als we elkaar zien is het heel gezellig.
All people have the right to stupidity. But some abuse the privilege.
vrijdag 27 november 2015 13:40
Ik denk dat het voor iedereen verschillend is, of je er wel mee kan level of niet.
persoonlijk zou ik er zelf niet mee kunnen leven en misschien in zo een situatie adoptie + latten voorstellen. anders zou ik waarschijnlijk uiteindelijk de relatie verbreken hoe moeilijk dat ook zal zijn.
Lijkt me wel pijnlijk want andersom, als de vrouw bv geen kinderen zou kunnen krijgen en de man zou haar verlaten pff klinkt meteen zo heftig terwijl het hetzelfde is. in deze zin maakt het willen of kunnen niet uit gaat puur om het kinderen krijgen zelf.
persoonlijk zou ik er zelf niet mee kunnen leven en misschien in zo een situatie adoptie + latten voorstellen. anders zou ik waarschijnlijk uiteindelijk de relatie verbreken hoe moeilijk dat ook zal zijn.
Lijkt me wel pijnlijk want andersom, als de vrouw bv geen kinderen zou kunnen krijgen en de man zou haar verlaten pff klinkt meteen zo heftig terwijl het hetzelfde is. in deze zin maakt het willen of kunnen niet uit gaat puur om het kinderen krijgen zelf.
vrijdag 27 november 2015 13:47
volgens mij kan je niet goed lezen dahlia ik zeg niet dat zij zijn kant op moet komen, zij kan zijn kant op komen of hij haar kant op of de relatie verbreken.
ik vroeg me alleen af (en ik totaal niet TO kwetsen, ik vind haar een stoer wijf en gun haar echt alle geluk van de wereld) hoe het in de praktijk heeft uitgepakt bij stellen die wel bij elkaar zijn gebleven en de man dus nog wel een kind heeft gekregen of de vrouw geen kinderen meer. of als ze uit elkaar zijn gegaan.
ik heb namelijk zelf ook in een soortgelijke situatie gezeten. onze relatie is om andere redenen uitgegaan en er is in de tussentijd geen kind meer gekomen want ik heb niet de juiste man ontmoet en wil alleen een kindje uit liefde. maar als er nu geen kind meer komt voelt dat voor mij persoonlijk veel minder erg dan bij hem gebleven (terwijl ik ook echt heel gek op hem was) en geen kind meer gekregen.
ik vroeg me alleen af (en ik totaal niet TO kwetsen, ik vind haar een stoer wijf en gun haar echt alle geluk van de wereld) hoe het in de praktijk heeft uitgepakt bij stellen die wel bij elkaar zijn gebleven en de man dus nog wel een kind heeft gekregen of de vrouw geen kinderen meer. of als ze uit elkaar zijn gegaan.
ik heb namelijk zelf ook in een soortgelijke situatie gezeten. onze relatie is om andere redenen uitgegaan en er is in de tussentijd geen kind meer gekomen want ik heb niet de juiste man ontmoet en wil alleen een kindje uit liefde. maar als er nu geen kind meer komt voelt dat voor mij persoonlijk veel minder erg dan bij hem gebleven (terwijl ik ook echt heel gek op hem was) en geen kind meer gekregen.
vrijdag 27 november 2015 13:50
Overigens, mijn vorige partner wilde geen kinderen. Die relatie is over gegaan. Niet omdat hij geen kinderen wilde hoor. Ik had zelf ook niet echt een ontzettend aanwezige kinderwens. Nooit gehad ook. Bij mijn huidige partner ook niet, maar oeps, zwanger. Nu moeder van vier. Waarvan een nakomertje toen ik al boven de veertig was. Ongepland. Had ik bij mijn eerste partner gebleven ondanks zijn afwezige kinderwens? Ja hoor. Had ik dan ook gelukkig geweest zonder kinderen? Absoluut. Ben ik nu gelukkig? Natuurlijk, alleen geeft het enorm veel kopzorgen (ze geven meer zorgen en met vier kinderen is er altijd wel een die wat heeft. Gezegend dus de dagen dat het een keer loopt zoals het moet lopen. En dan heb ik nog vier gezonde kinderen ook die het leuk doen op school en niet al te rare bokkensprongen hebben, maar echt wel alle vier puber zijn.
Had mijn vorige relatie niet uitgeweest had ik meer mijn eigen leven kunnen leiden en zelf mijn pad uitgestippeld. Met kinderen wordt je toch geleid. Voor beiden is iets te zeggen. Ze zijn iig zeker niet zaligmakend. Had ik dus gebleven had ik ook gewoon gelukkig geweest. En misschien zelfs wat relaxter in het leven gestaan. Meer leuke dingen kunnen doen voor mezelf. Etc etc. Ik neem het leven hoe het komt. En ik werd moeder. Daar heb ik nooit spijt van gehad, al zijn er als pubermoeder echt zat momenten dat ik denk 'What the fuck was I thinking??'
Had mijn vorige relatie niet uitgeweest had ik meer mijn eigen leven kunnen leiden en zelf mijn pad uitgestippeld. Met kinderen wordt je toch geleid. Voor beiden is iets te zeggen. Ze zijn iig zeker niet zaligmakend. Had ik dus gebleven had ik ook gewoon gelukkig geweest. En misschien zelfs wat relaxter in het leven gestaan. Meer leuke dingen kunnen doen voor mezelf. Etc etc. Ik neem het leven hoe het komt. En ik werd moeder. Daar heb ik nooit spijt van gehad, al zijn er als pubermoeder echt zat momenten dat ik denk 'What the fuck was I thinking??'
vrijdag 27 november 2015 13:52
dat klopt het is ook mijn verhaal. ik heb ooit een relatie gehad met een man die wist dat ik een kinderwens had en bij mij was het anders (en ja daarom raakt het mij zo). hij zei tegen mij van te voren (ik denk om mij "binnen te halen") dat hij ook nog heel graag kinderen wilde. hij kon niet wachten. ik had zelf zoiets van we doen rustig aan, wilde heus niet direct zwanger raken, relatie moest wel stabiel. maar het gevoel dat hij ook graag wilde maakte me wel heel erg blij. we hadden ook al namen bedacht enzo. ook hierbij waren andere kinderen in het spel. toen wilde hij na een maand zomaar vanuit het niets geen kinderen meer. hij vertelde dit echt tussen neus en lippen door met de mededeling dat zijn kinderen toch ook mijn kinderen waren, ik kon toch daar ook tijd en geld en energie in steken? ik heb veel gemene opmerkingen van hem gekregen waaronder: hou je nou van mij of van mijn zaad? of hij ging heel zielig doen. ondertussen liep ik mij de rambam voor hem en zijn kinderen en werd mijn verdriet steeds groter. we zijn uit elkaar gegaan, er speelden andere dingen. maar uiteindelijk was ik wel bij hem weggegaan hierom. want ik wilde nog wel. en nu heb ik in de tussentijd dus geen kindje gekregen, en dat vind ik jammer maar niet vreselijk. ik wil namelijk alleen een kind uit liefde en die optie is er nu niet. maar het niet krijgen van een kindje voelt nu veel minder erg dan als ik bij hem was gebleven. ik voelde me toen zo machteloos. de makkelijkheid waarmee hij de boel van tafel veegde en mijn verdriet negeerde. nare opmerkingen maakte en ondertussen van mij verwachtte dat ik me blauw liep voor zijn kinderen, ook financieel...ben zo blij dat ik eraf ben
