Relaties
alle pijlers
Ik weet niet wat ik moet doen
woensdag 11 november 2015 18:08
Hallo allemaal.
Geruime tijd lees ik mee met collega's die wel eens wat laten zien en vindt alle tips leuk om te lezen. Nooit gedacht dat ik hier zelf ooit een topic ging openen.
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen ga het proberen.
Ik ben 29 jaar en ben al 10 jaar samen met mijn man waarvan we er al 6 jaar getrouwd zijn. We hebben 2 kinderen van 4 en 2.
Een paar maanden geleden is mijn beste vriendin een week of 5 bij ons komen logeren omdat haar relatie uit was en het huis van haar ex was, waar ze uit moest. Ze had nergens om naartoe te gaan en kon niet bij ouders terecht dus heb ik haar (in overleg met mijn man) een plekje aangeboden omdat we toch een kamer hebben die leegstond, ze was ook al heel hard aan het zoeken naar een kamer tot ze een huis kon krijgen. Ze is mijn beste vriendin van de middelbare school dus mijn man kent haar ook al erg lang. Ze had voor de 5 weken om waren al een studio en wij hebben zelfs geholpen met schilderen etc.
Een paar weken geleden moest ik even op de mobiel van mijn man omdat die van mij het niet deed. Precies op dat moment kwam er een appje binnen van haar met 'ik vondt het erg gezellig gister, mis je. Bel me snel'. Het leek wel of mijn hart stil stond en heb mijn man gevraagd wat dit te betekenen had. Hij lachte het weg en zei dat ze het waarschijnlijk verkeerd gestuurd had. Hij wás echter niet thuis de dag ervoor maar had een avond uit met zijn vrienden, ik had nacht dienst en de kinderen waren bij mijn ouders logeren omdat het weekend was. Ik heb haar gelijk gebeld en vroeg of ze iemand ontmoet had, ze vroeg waarom ik haar dit vroeg waarop ik vertelde over het smsje. Ze begon te lachen en zei dat de naam van degene die ze ontmoet had na die van mijn man komt in WhatsApp en dat ze het verkeerd verstuurd had en erg blij was dat mijn man het niet gelezen heeft. Ik geloofde haar ook echt, want ze is al zo lang mijn vriendin.
Vrijdag belde een vriendin van mij om elkaar weer eens te zien en dat ze mij iets belangrijks moest vertellen.
Ik dacht dat het over haar ging. Toen we elkaar zagen viel ze maar gelijk met de deur in huis. Ze had mijn man en vriendin een paar keer samen gezien en kon ook precies opnoemen waar en wanneer. De grond zakte weg onder mijn voeten. Ik wist niet of ik haar moest geloven maar diep van binnen had ik sinds dat smsje en het gedrag van mijn man ook een beetje het gevoel dat het waar was. Ik heb uren zitten huilen die dag maar ook gelijk besloten om mijn man te confonteren. Kinderen naar ouders gebracht met een smoes. Toen hij thuis was heb ik hem gelijk aangesproken hierover. Hij ontkende het ten eerste en vroeg of ik misschien gek was. Op het laatst hield hij het niet meer uit en besloot het toch maar op te biechten. Toen wij op de middelbare iets kregen en daarna weer kort uit elkaar gingen, hadden zij daarvoor al iets gehad voor een week of 2. Niks verteld aan mij.
De reden dat haar relatie uit ging? Ook hun affaire,maar haar ex wist er niks van. Toen ze bij ons kwam logeren werkte ik best veel nachten (ongeveer 4 nachten in de week), konden ze ook lekker hun eigen gang gaan.
Hij zegt dat hij niet verliefd is op haar maar dat het gewoon gebeurde en dat hij zielsveel van me houdt en mij en de kinderen niet kwijt wil (waarschijnlijk doelend op het feit dat ik misschien wel een scheiding wil). Ik heb hem gezegd dat ik tijd nodig heb en dat ik hem niet kan verdragen. Hij woont nog wel thuis maar we spreken elkaar amper, en als we dat doen gaat het over de kinderen of rekeningen. Hij slaapt ook niet in ons bed maar de logeerkamer, de oudste weet dat er iets aan de hand is maar vraagt gelukkig niks.
Ik weet niet wat ik moet doen, behalve de vriendin die het mij vertelde weet niemand het. Ik wil niet van hem scheiden maar telkens als ik hem zie moet ik aan haar denken. Ik heb haar wel een app gestuurd dat ik het weet, ze bood haar excuses aan en belt me om het te bespreken. Wat valt er te bespreken?
Iemand in hetzelfde schuitje geweest als mij? Sorry dat het zo een lange post is maar ik moest het gewoon kwijt, al is het dan maar op een forum.
Geruime tijd lees ik mee met collega's die wel eens wat laten zien en vindt alle tips leuk om te lezen. Nooit gedacht dat ik hier zelf ooit een topic ging openen.
Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen ga het proberen.
Ik ben 29 jaar en ben al 10 jaar samen met mijn man waarvan we er al 6 jaar getrouwd zijn. We hebben 2 kinderen van 4 en 2.
Een paar maanden geleden is mijn beste vriendin een week of 5 bij ons komen logeren omdat haar relatie uit was en het huis van haar ex was, waar ze uit moest. Ze had nergens om naartoe te gaan en kon niet bij ouders terecht dus heb ik haar (in overleg met mijn man) een plekje aangeboden omdat we toch een kamer hebben die leegstond, ze was ook al heel hard aan het zoeken naar een kamer tot ze een huis kon krijgen. Ze is mijn beste vriendin van de middelbare school dus mijn man kent haar ook al erg lang. Ze had voor de 5 weken om waren al een studio en wij hebben zelfs geholpen met schilderen etc.
Een paar weken geleden moest ik even op de mobiel van mijn man omdat die van mij het niet deed. Precies op dat moment kwam er een appje binnen van haar met 'ik vondt het erg gezellig gister, mis je. Bel me snel'. Het leek wel of mijn hart stil stond en heb mijn man gevraagd wat dit te betekenen had. Hij lachte het weg en zei dat ze het waarschijnlijk verkeerd gestuurd had. Hij wás echter niet thuis de dag ervoor maar had een avond uit met zijn vrienden, ik had nacht dienst en de kinderen waren bij mijn ouders logeren omdat het weekend was. Ik heb haar gelijk gebeld en vroeg of ze iemand ontmoet had, ze vroeg waarom ik haar dit vroeg waarop ik vertelde over het smsje. Ze begon te lachen en zei dat de naam van degene die ze ontmoet had na die van mijn man komt in WhatsApp en dat ze het verkeerd verstuurd had en erg blij was dat mijn man het niet gelezen heeft. Ik geloofde haar ook echt, want ze is al zo lang mijn vriendin.
Vrijdag belde een vriendin van mij om elkaar weer eens te zien en dat ze mij iets belangrijks moest vertellen.
Ik dacht dat het over haar ging. Toen we elkaar zagen viel ze maar gelijk met de deur in huis. Ze had mijn man en vriendin een paar keer samen gezien en kon ook precies opnoemen waar en wanneer. De grond zakte weg onder mijn voeten. Ik wist niet of ik haar moest geloven maar diep van binnen had ik sinds dat smsje en het gedrag van mijn man ook een beetje het gevoel dat het waar was. Ik heb uren zitten huilen die dag maar ook gelijk besloten om mijn man te confonteren. Kinderen naar ouders gebracht met een smoes. Toen hij thuis was heb ik hem gelijk aangesproken hierover. Hij ontkende het ten eerste en vroeg of ik misschien gek was. Op het laatst hield hij het niet meer uit en besloot het toch maar op te biechten. Toen wij op de middelbare iets kregen en daarna weer kort uit elkaar gingen, hadden zij daarvoor al iets gehad voor een week of 2. Niks verteld aan mij.
De reden dat haar relatie uit ging? Ook hun affaire,maar haar ex wist er niks van. Toen ze bij ons kwam logeren werkte ik best veel nachten (ongeveer 4 nachten in de week), konden ze ook lekker hun eigen gang gaan.
Hij zegt dat hij niet verliefd is op haar maar dat het gewoon gebeurde en dat hij zielsveel van me houdt en mij en de kinderen niet kwijt wil (waarschijnlijk doelend op het feit dat ik misschien wel een scheiding wil). Ik heb hem gezegd dat ik tijd nodig heb en dat ik hem niet kan verdragen. Hij woont nog wel thuis maar we spreken elkaar amper, en als we dat doen gaat het over de kinderen of rekeningen. Hij slaapt ook niet in ons bed maar de logeerkamer, de oudste weet dat er iets aan de hand is maar vraagt gelukkig niks.
Ik weet niet wat ik moet doen, behalve de vriendin die het mij vertelde weet niemand het. Ik wil niet van hem scheiden maar telkens als ik hem zie moet ik aan haar denken. Ik heb haar wel een app gestuurd dat ik het weet, ze bood haar excuses aan en belt me om het te bespreken. Wat valt er te bespreken?
Iemand in hetzelfde schuitje geweest als mij? Sorry dat het zo een lange post is maar ik moest het gewoon kwijt, al is het dan maar op een forum.
vrijdag 27 november 2015 22:03
Dank jullie wel. Ik wordt nu al verwend door haar maar heb ook even alles van me af kunnen praten. Helpt wel enorm maar doet ook wel pijn. Ik heb haar beloofd dat ik alleen vanavond nog over dit onderwerp zal praten en dan dit hele weekend niks.
Mijn schoonmoeder belde net omdat de jongste huilde en naar mama wou. Blijkbaar is HIJ ergens heen. Wordt ik weer zo boos om
Mijn schoonmoeder belde net omdat de jongste huilde en naar mama wou. Blijkbaar is HIJ ergens heen. Wordt ik weer zo boos om
vrijdag 27 november 2015 22:40
quote:JessDreamer schreef op 27 november 2015 @ 22:03:
Dank jullie wel. Ik wordt nu al verwend door haar maar heb ook even alles van me af kunnen praten. Helpt wel enorm maar doet ook wel pijn. Ik heb haar beloofd dat ik alleen vanavond nog over dit onderwerp zal praten en dan dit hele weekend niks.
Mijn schoonmoeder belde net omdat de jongste huilde en naar mama wou. Blijkbaar is HIJ ergens heen. Wordt ik weer zo boos omHij is dus weer vooral met zichzelf bezig. Veroorzaakt een ontwricht gezin en kan niet eens even voor kind zorgen als zij hem nodig heeft.
Dank jullie wel. Ik wordt nu al verwend door haar maar heb ook even alles van me af kunnen praten. Helpt wel enorm maar doet ook wel pijn. Ik heb haar beloofd dat ik alleen vanavond nog over dit onderwerp zal praten en dan dit hele weekend niks.
Mijn schoonmoeder belde net omdat de jongste huilde en naar mama wou. Blijkbaar is HIJ ergens heen. Wordt ik weer zo boos omHij is dus weer vooral met zichzelf bezig. Veroorzaakt een ontwricht gezin en kan niet eens even voor kind zorgen als zij hem nodig heeft.
vrijdag 27 november 2015 22:57
Toevallig las ik dit vanmorgen in de telegraaf en het is zo herkenbaar wat Jess en haar kinderen overkomt gebeurd zo ontzettend veel het is ongelooflijk maar waar.
pgebiecht
‘Ze zijn hun vader kwijt’
Vorig jaar rond deze tijd waren we nog een gelukkig gezin. We hadden zo’n zin om naar het huisje te gaan dat we standaard met vrienden huurden rond deze tijd. Maar dat weekend veranderde alles.
Mijn huwelijk klapte in elkaar door een sms’je dat ik per ongeluk onder ogen kreeg. Hij betaalde binnen in het tankstation en had z’n smartphone in de auto gelaten. Ik dacht dat het onze vrienden waren, die we bij een wegrestaurant zouden treffen. Waar we bleven of zoiets. Maar het was een berichtje van een vrouw die ik maar al te goed kende. Een vriendin nota bene. Eentje die schreef: ‘Ik zal je missen… xxxx Bel me vanavond als het kan.’ De trut!
Uiteraard barstte de bom zodra we even alleen waren. Ik dacht dat hij met allerlei excuses zou komen, zijn spijt zou betuigen. Maar hij bleef heel koel. Ja, er speelde iets met een ander. Ja, het was met haar. En ja, hij was verliefd. En nee, hij dacht niet dat dit vanzelf zou overgaan. Ik was zo geschokt dat ik dat hele weekend van de kaart was. Hij is diezelfde avond nog weggegaan. Naar haar − later hoorde ik dat hij meteen bij haar is ingetrokken.
Daar ben ik nog wel het meest ziek van. Dat hij zijn gezin niet eens een kans heeft gegeven. Alsof wij er nooit zijn geweest. Hij was altijd een lieve vader, las de kinderen voor, speelde met ze, bracht veel tijd met ze door. Ik heb vaak gedacht dat ik wat dat betreft in m’n handen mocht knijpen. Maar het leek wel alsof hij die avond letterlijk de deur achter zijn verleden met ons sloot. Hij reageert wel op mailtjes en haalt ook braaf de kinderen op als het zijn dag is, maar het gaat allemaal heel zakelijk, liefdeloos.
“Het was een berichtje van een vrouw die ik maar al te goed kende...”
- Opgebiecht
En dat terwijl hij met haar kinderen wel de leuke papa speelt. Dan zie ik op Facebook dat ze weer naar allerlei pretparken zijn geweest, terwijl hij onze kinderen steeds minder aandacht geeft. Op hun verjaardag komt hij amper een uurtje langs en geeft ze dan geld. Ik zie dan de teleurstelling op hun gezichten. Ze zijn hun vader kwijt. Dat voelen ze aan alle kanten.
Ik ga nu weer met vrienden naar datzelfde huisje en daar is mijn ex niet bij. Terwijl het eigenlijk zijn vrienden waren. Maar ook zij herkennen hem niet meer terug. Ze snappen niet waarom hij voor haar heeft gekozen en niets meer van hem horen, terwijl ze hem nooit veroordeeld hebben. Hij heeft gewoon afstand van alles en iedereen genomen. En waarvoor? Voor een vrouw die haar eigen vriendin verraadt. Die al eerder vreemdging tijdens haar relatie en dat vast ook bij hem zal doen. Als hij eens wist wat ze allemaal heeft uitgevreten tijdens haar vorige relatie! Dat vertelde ze me in vertrouwen en toen vond ik dat nog vermakelijk. Ja, het was natuurlijk fout, maar ach, het was haar leven. Wist ik veel dat ze het niet lang daarna met mijn eigen man zou aanleggen! Ik walg van haar en van hem. Ze verdienen elkaar.”
pgebiecht
‘Ze zijn hun vader kwijt’
Vorig jaar rond deze tijd waren we nog een gelukkig gezin. We hadden zo’n zin om naar het huisje te gaan dat we standaard met vrienden huurden rond deze tijd. Maar dat weekend veranderde alles.
Mijn huwelijk klapte in elkaar door een sms’je dat ik per ongeluk onder ogen kreeg. Hij betaalde binnen in het tankstation en had z’n smartphone in de auto gelaten. Ik dacht dat het onze vrienden waren, die we bij een wegrestaurant zouden treffen. Waar we bleven of zoiets. Maar het was een berichtje van een vrouw die ik maar al te goed kende. Een vriendin nota bene. Eentje die schreef: ‘Ik zal je missen… xxxx Bel me vanavond als het kan.’ De trut!
Uiteraard barstte de bom zodra we even alleen waren. Ik dacht dat hij met allerlei excuses zou komen, zijn spijt zou betuigen. Maar hij bleef heel koel. Ja, er speelde iets met een ander. Ja, het was met haar. En ja, hij was verliefd. En nee, hij dacht niet dat dit vanzelf zou overgaan. Ik was zo geschokt dat ik dat hele weekend van de kaart was. Hij is diezelfde avond nog weggegaan. Naar haar − later hoorde ik dat hij meteen bij haar is ingetrokken.
Daar ben ik nog wel het meest ziek van. Dat hij zijn gezin niet eens een kans heeft gegeven. Alsof wij er nooit zijn geweest. Hij was altijd een lieve vader, las de kinderen voor, speelde met ze, bracht veel tijd met ze door. Ik heb vaak gedacht dat ik wat dat betreft in m’n handen mocht knijpen. Maar het leek wel alsof hij die avond letterlijk de deur achter zijn verleden met ons sloot. Hij reageert wel op mailtjes en haalt ook braaf de kinderen op als het zijn dag is, maar het gaat allemaal heel zakelijk, liefdeloos.
“Het was een berichtje van een vrouw die ik maar al te goed kende...”
- Opgebiecht
En dat terwijl hij met haar kinderen wel de leuke papa speelt. Dan zie ik op Facebook dat ze weer naar allerlei pretparken zijn geweest, terwijl hij onze kinderen steeds minder aandacht geeft. Op hun verjaardag komt hij amper een uurtje langs en geeft ze dan geld. Ik zie dan de teleurstelling op hun gezichten. Ze zijn hun vader kwijt. Dat voelen ze aan alle kanten.
Ik ga nu weer met vrienden naar datzelfde huisje en daar is mijn ex niet bij. Terwijl het eigenlijk zijn vrienden waren. Maar ook zij herkennen hem niet meer terug. Ze snappen niet waarom hij voor haar heeft gekozen en niets meer van hem horen, terwijl ze hem nooit veroordeeld hebben. Hij heeft gewoon afstand van alles en iedereen genomen. En waarvoor? Voor een vrouw die haar eigen vriendin verraadt. Die al eerder vreemdging tijdens haar relatie en dat vast ook bij hem zal doen. Als hij eens wist wat ze allemaal heeft uitgevreten tijdens haar vorige relatie! Dat vertelde ze me in vertrouwen en toen vond ik dat nog vermakelijk. Ja, het was natuurlijk fout, maar ach, het was haar leven. Wist ik veel dat ze het niet lang daarna met mijn eigen man zou aanleggen! Ik walg van haar en van hem. Ze verdienen elkaar.”
vrijdag 27 november 2015 23:08
vrijdag 27 november 2015 23:09
quote:nini28 schreef op 27 november 2015 @ 23:08:
Ronniemitchel, ja ook in mijn omgeving is precies hetzelfde gebeurt![😟]()
Hierbij ging het om een schoolplein liefde, echt sommige mensen zijn de moeite niet waard.
Ik Denk dat mannen ook anders tikken, ze zijn meer van het jagen. Holbewoners!ik denk het ook want hoe kan je anders je kinderen zo in de steek laten.
Ronniemitchel, ja ook in mijn omgeving is precies hetzelfde gebeurt
Hierbij ging het om een schoolplein liefde, echt sommige mensen zijn de moeite niet waard.
Ik Denk dat mannen ook anders tikken, ze zijn meer van het jagen. Holbewoners!ik denk het ook want hoe kan je anders je kinderen zo in de steek laten.
vrijdag 27 november 2015 23:12
quote:ronniemitchel schreef op 27 november 2015 @ 22:57:
Toevallig las ik dit vanmorgen in de telegraaf en het is zo herkenbaar wat Jess en haar kinderen overkomt gebeurd zo ontzettend veel het is ongelooflijk maar waar.
Wat ontzettend triest, helemaal voor die kinderen. Ik hoor het vaker en heb het in mijn omgeving ook eens meegemaakt, dat mannen hun eigen kinderen zo aan de kant zetten zodra er een nieuwe vrouw in het spel is, maar wel een vader zijn voor haar kinderen. Ik kan daar echt niet met mijn pet bij.
Ik hoop dat de kinderen uit dit verhaal nog niet oud genoeg zijn voor Facebook. Als je als kind zulke berichten onder ogen krijgt, dan breekt je hart toch?
Toevallig las ik dit vanmorgen in de telegraaf en het is zo herkenbaar wat Jess en haar kinderen overkomt gebeurd zo ontzettend veel het is ongelooflijk maar waar.
Wat ontzettend triest, helemaal voor die kinderen. Ik hoor het vaker en heb het in mijn omgeving ook eens meegemaakt, dat mannen hun eigen kinderen zo aan de kant zetten zodra er een nieuwe vrouw in het spel is, maar wel een vader zijn voor haar kinderen. Ik kan daar echt niet met mijn pet bij.
Ik hoop dat de kinderen uit dit verhaal nog niet oud genoeg zijn voor Facebook. Als je als kind zulke berichten onder ogen krijgt, dan breekt je hart toch?
zaterdag 28 november 2015 13:12
quote:millennial schreef op 27 november 2015 @ 18:35:
[...]
Heb je het nu tegen mij of Samarinde, want ik denk dat je een paar posts met quotes door elkaar haalt.
Ik schreef dat de moeder van Samarinde misschien zo verbitterd is geraakt omdat dat de aard van het beestje is, niet omdat er nooit een goed gesprek plaatsgevonden heeft. Ik heb nergens geschreven dat Jess verbitterd is of dreigt te worden.
Klopt, ik schreef dat inderdaad. Maar ik bedoelde niet dat Jess verbitterd is, of zelfs dat ze dat dreigt te worden - dat kan ik niet beoordelen.
Maar goed, de 'aard van het beestje', dat zou kunnen, al geloof ik niet dat mijn moeder een bittere vrouw was, integendeel. Wel een vrouw die jarenlang (zonder dat ze het wist) door mijn vader werd bedrogen, en die daar zo kapot van was, dat ze in een zwart gat stortte.
Uiteraard kan het heel goed dat Jess daar anders mee omgaat, maar ik denk wel degelijk dat een gesprek (opheldering, proberen te begrijpen hoe zoiets onder je eigen ogen kan gebeuren, enzovoort) zou kunnen helpen. Want de benamingen 'de lul' en 'de heks' komen mij heel bekend voor. Ik heb jaren moeten luisteren naar vriendinnen van mijn moeder die binnenkwamen, hard roepend: "En, heb je nog iets van de lul/de klootzak gehoord?" Dat is niet leuk als het om je vader gaat. Het is trouwens ook niet leuk om je moeder zo boos te zien. Ik was al ouder dan de kinderen van Jess, dat scheelde, maar het is een illusie om te denken dat haar kinderen hier niks van meekrijgen. Dáár zou een gesprek - of een poging tot een soort normale verstandhouding met 'de lul' - wel kunnen helpen.
Misschien is het daar nu nog te vroeg voor. Het is heel heftig wat er allemaal is gebeurd; zelf zou ik ook woedend zijn en vooral op wraak uit zijn. Maar... over een tijdje... Het lijkt er namelijk op dat de man van Jess allang blij is dat hij er zo gemakkelijk mee wegkomt. Logisch: niets zo pijnlijk als onder woorden moeten brengen waarom je je eigen vrouw hebt belazerd, nota bene met haar beste vriendin. Die man haalt waarschijnlijk opgelucht adem: daar hoeven we het gelukkig niet meer over te hebben. Voor hém is de boosheid van Jess een kleine prijs die hij betaalt voor zijn eigen schuldgevoel. Hij heeft een nieuwe vriendin, hij kan over zijn schuldgevoel en wroeging heen leven. Maar zij? Zij heeft twee kleine kinderen en een hoop - terechte - boosheid over wat haar is aangedaan.
Als ik Jess was, zou ik hem het vuur aan de schenen leggen en hem laten verwoorden wat hij heeft gedaan. Het monster recht in zijn bek kijken. Niet in een ruzie-sfeer (dat escaleert alleen maar), maar op een rustige manier, en daar zal Jess dan misschien een beetje toneel moeten spelen, maar het is voor de goede zaak. Praten is voor hem waarschijnlijk afschuwelijk; wegvluchten is veel minder pijnlijk. Dan snapt hij misschien ook wat beter wat hij heeft aangericht, en wie weet gaat hij zich dan wat normaler gedragen, ook ten opzichte van de kinderen. En dat kan háár weer helpen om het af te sluiten.
[...]
Heb je het nu tegen mij of Samarinde, want ik denk dat je een paar posts met quotes door elkaar haalt.
Ik schreef dat de moeder van Samarinde misschien zo verbitterd is geraakt omdat dat de aard van het beestje is, niet omdat er nooit een goed gesprek plaatsgevonden heeft. Ik heb nergens geschreven dat Jess verbitterd is of dreigt te worden.
Klopt, ik schreef dat inderdaad. Maar ik bedoelde niet dat Jess verbitterd is, of zelfs dat ze dat dreigt te worden - dat kan ik niet beoordelen.
Maar goed, de 'aard van het beestje', dat zou kunnen, al geloof ik niet dat mijn moeder een bittere vrouw was, integendeel. Wel een vrouw die jarenlang (zonder dat ze het wist) door mijn vader werd bedrogen, en die daar zo kapot van was, dat ze in een zwart gat stortte.
Uiteraard kan het heel goed dat Jess daar anders mee omgaat, maar ik denk wel degelijk dat een gesprek (opheldering, proberen te begrijpen hoe zoiets onder je eigen ogen kan gebeuren, enzovoort) zou kunnen helpen. Want de benamingen 'de lul' en 'de heks' komen mij heel bekend voor. Ik heb jaren moeten luisteren naar vriendinnen van mijn moeder die binnenkwamen, hard roepend: "En, heb je nog iets van de lul/de klootzak gehoord?" Dat is niet leuk als het om je vader gaat. Het is trouwens ook niet leuk om je moeder zo boos te zien. Ik was al ouder dan de kinderen van Jess, dat scheelde, maar het is een illusie om te denken dat haar kinderen hier niks van meekrijgen. Dáár zou een gesprek - of een poging tot een soort normale verstandhouding met 'de lul' - wel kunnen helpen.
Misschien is het daar nu nog te vroeg voor. Het is heel heftig wat er allemaal is gebeurd; zelf zou ik ook woedend zijn en vooral op wraak uit zijn. Maar... over een tijdje... Het lijkt er namelijk op dat de man van Jess allang blij is dat hij er zo gemakkelijk mee wegkomt. Logisch: niets zo pijnlijk als onder woorden moeten brengen waarom je je eigen vrouw hebt belazerd, nota bene met haar beste vriendin. Die man haalt waarschijnlijk opgelucht adem: daar hoeven we het gelukkig niet meer over te hebben. Voor hém is de boosheid van Jess een kleine prijs die hij betaalt voor zijn eigen schuldgevoel. Hij heeft een nieuwe vriendin, hij kan over zijn schuldgevoel en wroeging heen leven. Maar zij? Zij heeft twee kleine kinderen en een hoop - terechte - boosheid over wat haar is aangedaan.
Als ik Jess was, zou ik hem het vuur aan de schenen leggen en hem laten verwoorden wat hij heeft gedaan. Het monster recht in zijn bek kijken. Niet in een ruzie-sfeer (dat escaleert alleen maar), maar op een rustige manier, en daar zal Jess dan misschien een beetje toneel moeten spelen, maar het is voor de goede zaak. Praten is voor hem waarschijnlijk afschuwelijk; wegvluchten is veel minder pijnlijk. Dan snapt hij misschien ook wat beter wat hij heeft aangericht, en wie weet gaat hij zich dan wat normaler gedragen, ook ten opzichte van de kinderen. En dat kan háár weer helpen om het af te sluiten.
zaterdag 28 november 2015 21:17
quote:samarinde schreef op 28 november 2015 @ 13:12:
[...]
Klopt, ik schreef dat inderdaad. Maar ik bedoelde niet dat Jess verbitterd is, of zelfs dat ze dat dreigt te worden - dat kan ik niet beoordelen.
Maar goed, de 'aard van het beestje', dat zou kunnen, al geloof ik niet dat mijn moeder een bittere vrouw was, integendeel. Wel een vrouw die jarenlang (zonder dat ze het wist) door mijn vader werd bedrogen, en die daar zo kapot van was, dat ze in een zwart gat stortte.
Uiteraard kan het heel goed dat Jess daar anders mee omgaat, maar ik denk wel degelijk dat een gesprek (opheldering, proberen te begrijpen hoe zoiets onder je eigen ogen kan gebeuren, enzovoort) zou kunnen helpen. Want de benamingen 'de lul' en 'de heks' komen mij heel bekend voor. Ik heb jaren moeten luisteren naar vriendinnen van mijn moeder die binnenkwamen, hard roepend: "En, heb je nog iets van de lul/de klootzak gehoord?" Dat is niet leuk als het om je vader gaat. Het is trouwens ook niet leuk om je moeder zo boos te zien. Ik was al ouder dan de kinderen van Jess, dat scheelde, maar het is een illusie om te denken dat haar kinderen hier niks van meekrijgen. Dáár zou een gesprek - of een poging tot een soort normale verstandhouding met 'de lul' - wel kunnen helpen.
Wat triest voor jou
. Niet netjes van die vriendinnen en zo te horen heb je er te veel van meegekregen. De woede van je moeder kan ik me voorstellen, en ook dat ze op alle jaren huwelijk bitter terugkeek. Want wie weet in zo'n situatie op welke momenten het nog wel 'echt' liefde was en wanneer die liefde gespeeld was? Maar zou een eerlijk gesprek het ook niet erger kunnen maken? Dat je ergste vermoedens juist bevestigd worden?
[...]
Klopt, ik schreef dat inderdaad. Maar ik bedoelde niet dat Jess verbitterd is, of zelfs dat ze dat dreigt te worden - dat kan ik niet beoordelen.
Maar goed, de 'aard van het beestje', dat zou kunnen, al geloof ik niet dat mijn moeder een bittere vrouw was, integendeel. Wel een vrouw die jarenlang (zonder dat ze het wist) door mijn vader werd bedrogen, en die daar zo kapot van was, dat ze in een zwart gat stortte.
Uiteraard kan het heel goed dat Jess daar anders mee omgaat, maar ik denk wel degelijk dat een gesprek (opheldering, proberen te begrijpen hoe zoiets onder je eigen ogen kan gebeuren, enzovoort) zou kunnen helpen. Want de benamingen 'de lul' en 'de heks' komen mij heel bekend voor. Ik heb jaren moeten luisteren naar vriendinnen van mijn moeder die binnenkwamen, hard roepend: "En, heb je nog iets van de lul/de klootzak gehoord?" Dat is niet leuk als het om je vader gaat. Het is trouwens ook niet leuk om je moeder zo boos te zien. Ik was al ouder dan de kinderen van Jess, dat scheelde, maar het is een illusie om te denken dat haar kinderen hier niks van meekrijgen. Dáár zou een gesprek - of een poging tot een soort normale verstandhouding met 'de lul' - wel kunnen helpen.
Wat triest voor jou
. Niet netjes van die vriendinnen en zo te horen heb je er te veel van meegekregen. De woede van je moeder kan ik me voorstellen, en ook dat ze op alle jaren huwelijk bitter terugkeek. Want wie weet in zo'n situatie op welke momenten het nog wel 'echt' liefde was en wanneer die liefde gespeeld was? Maar zou een eerlijk gesprek het ook niet erger kunnen maken? Dat je ergste vermoedens juist bevestigd worden?
zondag 29 november 2015 02:16
quote:millennial schreef op 28 november 2015 @ 21:17:
[...]
Wat triest voor jou. Niet netjes van die vriendinnen en zo te horen heb je er te veel van meegekregen. De woede van je moeder kan ik me voorstellen, en ook dat ze op alle jaren huwelijk bitter terugkeek. Want wie weet in zo'n situatie op welke momenten het nog wel 'echt' liefde was en wanneer die liefde gespeeld was? Maar zou een eerlijk gesprek het ook niet erger kunnen maken? Dat je ergste vermoedens juist bevestigd worden?
Misschien niet netjes, maar wel menselijk, denk ik. Daar zijn vriendinnen toch voor: om je te steunen en bij te staan in moeilijke tijden. Het was niet slecht bedoeld van die vriendinnen, ze wilden mijn moeder helpen en dan glippen dit soort opmerkingen er doorheen, en kinderen horen dat. Ik heb het ze nooit kwalijk genomen, en mijn moeder heb ik ook niks verweten, maar het zijn wel dingen om rekening mee te houden als je in zo'n ingewikkelde situatie zit. Iedereen is boos, iedereen heeft een goede reden om boos te zijn, het is één grote puinhoop (net als bij Jess), maar uiteindelijk - en dat wordt nog wel eens vergeten - is het een momentopname. Er gaat tijd overheen. Er komen nieuwe ontwikkelingen, er verschijnen andere mensen in je leven, de dingen zullen hoe dan ook veranderen. Dat is nú moeilijk voorstelbaar, maar het gáát gebeuren, dat is onvermijdelijk.
Natuurlijk heb je gelijk als je zegt dat een gesprek het ook erger kan maken, omdat je ergste vermoedens bevestigd worden, maar wat zijn dan de ergste vermoedens? In het geval van Jess: dat haar man nooit van haar gehouden heeft? Nee hoor, dat denk ik niet; hij heeft ongetwijfeld heel veel en oprecht van haar gehouden. In een huwelijk ben je met twee mensen, en alleen die twee mensen weten hoe het werkelijk was. Als de man van Jess nooit van haar gehouden had, dan had zij dat allang geweten. Daar gaat het ook niet om bij vreemdgaan, meestal. Het gaat om een impuls, om een kinderlijk verlangen (naar iets nieuws, iets spannends, naar aandacht, bewondering - naar alle dingen die je in een langdurig huwelijk niet meer zo gemakkelijk krijgt), en daar staat de liefde eigenlijk los van. Liefde is redelijk, verliefdheid is onredelijk. Dus ach, ergste vermoedens... daar geloof ik niet zo in. Als Jess en haar man al jaren een doodgebloed huwelijk hadden, dan hadden ze dat allebei wel geweten, deep down.
[...]
Wat triest voor jou
. Niet netjes van die vriendinnen en zo te horen heb je er te veel van meegekregen. De woede van je moeder kan ik me voorstellen, en ook dat ze op alle jaren huwelijk bitter terugkeek. Want wie weet in zo'n situatie op welke momenten het nog wel 'echt' liefde was en wanneer die liefde gespeeld was? Maar zou een eerlijk gesprek het ook niet erger kunnen maken? Dat je ergste vermoedens juist bevestigd worden?Misschien niet netjes, maar wel menselijk, denk ik. Daar zijn vriendinnen toch voor: om je te steunen en bij te staan in moeilijke tijden. Het was niet slecht bedoeld van die vriendinnen, ze wilden mijn moeder helpen en dan glippen dit soort opmerkingen er doorheen, en kinderen horen dat. Ik heb het ze nooit kwalijk genomen, en mijn moeder heb ik ook niks verweten, maar het zijn wel dingen om rekening mee te houden als je in zo'n ingewikkelde situatie zit. Iedereen is boos, iedereen heeft een goede reden om boos te zijn, het is één grote puinhoop (net als bij Jess), maar uiteindelijk - en dat wordt nog wel eens vergeten - is het een momentopname. Er gaat tijd overheen. Er komen nieuwe ontwikkelingen, er verschijnen andere mensen in je leven, de dingen zullen hoe dan ook veranderen. Dat is nú moeilijk voorstelbaar, maar het gáát gebeuren, dat is onvermijdelijk.
Natuurlijk heb je gelijk als je zegt dat een gesprek het ook erger kan maken, omdat je ergste vermoedens bevestigd worden, maar wat zijn dan de ergste vermoedens? In het geval van Jess: dat haar man nooit van haar gehouden heeft? Nee hoor, dat denk ik niet; hij heeft ongetwijfeld heel veel en oprecht van haar gehouden. In een huwelijk ben je met twee mensen, en alleen die twee mensen weten hoe het werkelijk was. Als de man van Jess nooit van haar gehouden had, dan had zij dat allang geweten. Daar gaat het ook niet om bij vreemdgaan, meestal. Het gaat om een impuls, om een kinderlijk verlangen (naar iets nieuws, iets spannends, naar aandacht, bewondering - naar alle dingen die je in een langdurig huwelijk niet meer zo gemakkelijk krijgt), en daar staat de liefde eigenlijk los van. Liefde is redelijk, verliefdheid is onredelijk. Dus ach, ergste vermoedens... daar geloof ik niet zo in. Als Jess en haar man al jaren een doodgebloed huwelijk hadden, dan hadden ze dat allebei wel geweten, deep down.
zondag 29 november 2015 02:49
Veel sterkte JessDreamer. Ik snap niet hoe mensen zo gewetenloos kunnen zijn. Het is eng! Zelf heb ik hoogverraad ontdekt en nu jaren later voel ik die pijn en woede nog steeds. En ik ben niet eens degene die bedrogen werd. De ex-klootzak van mijn zus ging vreemd met mijn andere domme zus, achteraf bleek ook bijna 2 jaar. Zoiets speelt normaal alleen in hele slechte soapseries. En dan maak je het opeens zelf mee.
zondag 29 november 2015 03:29
quote:simone789 schreef op 27 november 2015 @ 16:13:
[...]
alleen het eerste zinnetje laat enige ruimte voor wat zou kunnen.
de rest - wederom - aannames en invullingen. je kent deze mensen helemaal niet. dus hoe weet jij nou dat de man van TO zich probeert te verschuilen? of veel moeite heeft om naar zichzelf te kijken?
de realiteit is dat jij geen flauw benul hebt wie deze man is en hoe hij denkt en voelt.
en jij kunt ook niet voorspellen waar TO wel of niets mee zal bereiken.Jammer dat je de eerste zin er bij pakt ipv de laatste 'de kans op normale omgang voor de kinderen vergroot '. Die lijkt mij nl veel belangrijker. Dat is ook de essentie.
[...]
alleen het eerste zinnetje laat enige ruimte voor wat zou kunnen.
de rest - wederom - aannames en invullingen. je kent deze mensen helemaal niet. dus hoe weet jij nou dat de man van TO zich probeert te verschuilen? of veel moeite heeft om naar zichzelf te kijken?
de realiteit is dat jij geen flauw benul hebt wie deze man is en hoe hij denkt en voelt.
en jij kunt ook niet voorspellen waar TO wel of niets mee zal bereiken.Jammer dat je de eerste zin er bij pakt ipv de laatste 'de kans op normale omgang voor de kinderen vergroot '. Die lijkt mij nl veel belangrijker. Dat is ook de essentie.
zondag 29 november 2015 07:11
Goedemorgen allemaal. Ik heb een heerlijke dag gehad gister en ben echt heerlijk ontspannen. Vandaag gaan we naar huis, lekker naar mijn meiden toe.
Gister heb ik besloten om vakantie dagen op te nemen om dit hele goede eerst allemaal goed te regelen. Morgen ga ik dit bespreken met mijn manager.
Mijn vriendin vroeg, net als vele anderen hier; of ik hem niet nog een kans wil geven. Ik vindt niet dat hij de kans verdient. Wie kan me garanderen dat hij het niet nog eens doet? Hij heeft uitgesproken te willen scheiden,moet ik dan maar steeds weer een kans geven en mijn kinderen hier ook in meeslepen? Ik ben er klaar mee. Ja ik houd nog van hem en ja het doet pijn. Maar de pijn van haat en bedrog is groter.
Vrijdag heb ik hem gebeld om zsm naar de meiden te gaan. Als hij zo graag de meiden vaker wil moet hij dat laten zien. Hoe kan ik iemand die zijn kinderen bij zijn ouders laat in godsnaam vertrouwen. Wat als hij dat doet wanneer hij een eigen plek heeft?
Gister heb ik besloten om vakantie dagen op te nemen om dit hele goede eerst allemaal goed te regelen. Morgen ga ik dit bespreken met mijn manager.
Mijn vriendin vroeg, net als vele anderen hier; of ik hem niet nog een kans wil geven. Ik vindt niet dat hij de kans verdient. Wie kan me garanderen dat hij het niet nog eens doet? Hij heeft uitgesproken te willen scheiden,moet ik dan maar steeds weer een kans geven en mijn kinderen hier ook in meeslepen? Ik ben er klaar mee. Ja ik houd nog van hem en ja het doet pijn. Maar de pijn van haat en bedrog is groter.
Vrijdag heb ik hem gebeld om zsm naar de meiden te gaan. Als hij zo graag de meiden vaker wil moet hij dat laten zien. Hoe kan ik iemand die zijn kinderen bij zijn ouders laat in godsnaam vertrouwen. Wat als hij dat doet wanneer hij een eigen plek heeft?
zondag 29 november 2015 07:24
Wanneer hij de kinderen heeft dan mag hij er mee omgaan zoals hij wilt zolang hij ze niet mishandelt of verwaarloost. Jij bepaalt niet hoe hij zijn tijd in deelt en je bepaalt ook niet dat hij dan 24/7 bij zijn kinderen moet zijn. Jij laat je kinderen toch ook af en toe bij je moeder. Ik snap dat je zijn leven wilt beheersen, maar jullie zijn niet meer bij elkaar. Al slaapt hij per week met 10 verschillende vrouwen...zolang hij jullie kinderen niet in gevaar brengt en zet eten hebben en een bed heb je er weinig over te zeggen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 29 november 2015 07:37
Dat is niet wat ik bedoel VA. Hij zegt dat hij ze vaker wil omdat ik teveel nachten etc werk. Gedraag je er dan ook naar als een goede vader. Hij is deze week alleen dinsdag een paar uur geweest om ze te zien. Als je zoo graag papa wil zijm denk ik doe dan je best en laat ze dat zien! En jaa, ik breng ze naar moeder. Niet om te stappen maar om te werken
zondag 29 november 2015 07:47
quote:[message=20807459,noline]J
Hoe kan ik iemand die zijn kinderen bij zijn ouders laat in godsnaam vertrouwen. Wat als hij dat doet wanneer hij een eigen plek heeft?
zijn zijn ouders niet betrouwbaar of komen de kinderen daar niet graag?
Jess, je kan erop staan dat hij zich aan zijn afspraken houdt.
Dat is erg belangrijk, zodat je je werk kan regelen.
Maar wat hij binnen die afspraken doet, zoals zijn ouders inschakelen, daar zou ik me nu even niet mee bemoeien.
Het belangrijkste is nu dat er afspraken zijn/komen en dat ze worden nageleefd.
Hoe kan ik iemand die zijn kinderen bij zijn ouders laat in godsnaam vertrouwen. Wat als hij dat doet wanneer hij een eigen plek heeft?
zijn zijn ouders niet betrouwbaar of komen de kinderen daar niet graag?
Jess, je kan erop staan dat hij zich aan zijn afspraken houdt.
Dat is erg belangrijk, zodat je je werk kan regelen.
Maar wat hij binnen die afspraken doet, zoals zijn ouders inschakelen, daar zou ik me nu even niet mee bemoeien.
Het belangrijkste is nu dat er afspraken zijn/komen en dat ze worden nageleefd.
zondag 29 november 2015 07:53
quote:JessDreamer schreef op 29 november 2015 @ 07:37:
Dat is niet wat ik bedoel VA. Hij zegt dat hij ze vaker wil omdat ik teveel nachten etc werk. Gedraag je er dan ook naar als een goede vader. Hij is deze week alleen dinsdag een paar uur geweest om ze te zien. Als je zoo graag papa wil zijm denk ik doe dan je best en laat ze dat zien! En jaa, ik breng ze naar moeder. Niet om te stappen maar om te werkenHij zegt wel meer op het moment. Je hoeft niet overal op in te gaan. Je kan zijn opmerkingen voorlopig ook negeren.
Dat is niet wat ik bedoel VA. Hij zegt dat hij ze vaker wil omdat ik teveel nachten etc werk. Gedraag je er dan ook naar als een goede vader. Hij is deze week alleen dinsdag een paar uur geweest om ze te zien. Als je zoo graag papa wil zijm denk ik doe dan je best en laat ze dat zien! En jaa, ik breng ze naar moeder. Niet om te stappen maar om te werkenHij zegt wel meer op het moment. Je hoeft niet overal op in te gaan. Je kan zijn opmerkingen voorlopig ook negeren.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
zondag 29 november 2015 08:20
Het wordt allemaal heel vermoeiend in de toekomst wanneer je alles op deze manier gaat beheersen en controleren. Hij zegt...jij zegt; actie reactie. De situatie zal steeds verder verslechteren en uiteindelijk zijn je kinderen de dupe van het feit dat hun ouders alles uitvechten door hun als pion te gebruiken.
Je bent daar al mee bezig met je 'hij wil ze toch vaker zien.' Laat je ongenoegen niet blijken over de rug van je kinderen. Wees blij wanneer ze het leuk hebben gehad bij opa en oma en probeer het positieve te benadrukken ipv een verkapt 'papa wil jullie niet zien'.
Je bent daar al mee bezig met je 'hij wil ze toch vaker zien.' Laat je ongenoegen niet blijken over de rug van je kinderen. Wees blij wanneer ze het leuk hebben gehad bij opa en oma en probeer het positieve te benadrukken ipv een verkapt 'papa wil jullie niet zien'.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 29 november 2015 09:10
Ik denk dat het niet reëel is om van Jess te verwachten dat ze nu blij moet zijn dat hij de kinderen ziet en ze heeft ook gelijk dat als hij beweert dat hij de kinderen zo graag ziet hij ze alleen achter laat bij zijn ouders. Ook hij heeft na hun de verantwoording om ze zekerheid te geven dat hij er hoe dan ook voor hun is en dit is niet bepaald de manier om het te doen.
Ik las ook dat ze misschien nog een goed gesprek met hem moest hebben maar mannen die vreemdgaan komen zelden verder dan "het overkwam me" of je krijgt zelf de volle laag wat jij niet goed deed. Kortom, in dit stadium leidt dat zelden tot opheldering maar maakt alleen dat je kwader wordt. Eigenlijk is er geen acceptabel antwoord waarbij je als normaal mens snapt dat je partner je bedriegt, slaat of vernedert. Ieder volwassen mens weet wat goed en slecht is en maakt zelf de keuze waar de schaal naar door slaat.
Een vergissing maken of een verleiding een keer niet kunnen weerstaan is menselijk maar een normaal mens heeft een ingebouwd gevoel van empathie en schuld die maakt dat je wil herstellen als het een keer fout gaat. Iemand die alles verder laat escaleren omdat hij/zij vindt dat er sprake is van recht heeft een onderontwikkeld gevoel. Dat je niet gelukkig wordt dat zo iemand je kinderen mede gaat opvoeden kan ik heel goed begrijpen en ook als is ons rechtssysteem zo gemaakt dat kinderen altijd het recht hebben op beide ouders kan ik me best voorstellen dat je razend wordt bij het idee dat zo'n minkukel medeopvoeder wordt.
Jesse weet echt wel dat ze nooit meer echt van hem afkomt juist door de kinderen maar mag ze even minstens een jaar hier stoom afblazen zonder belerende vingertjes dat woede en wraak geen zin heeft. Ik vind het veel menselijke dat ze zin heeft op met een auto over hem heen te rijden dan dat ze het moet hebben over zijn kwaliteiten als vader want hij is nu in de eerste plaats die klootzak van een ex die haar behandelt als een deurmat.
Ik las ook dat ze misschien nog een goed gesprek met hem moest hebben maar mannen die vreemdgaan komen zelden verder dan "het overkwam me" of je krijgt zelf de volle laag wat jij niet goed deed. Kortom, in dit stadium leidt dat zelden tot opheldering maar maakt alleen dat je kwader wordt. Eigenlijk is er geen acceptabel antwoord waarbij je als normaal mens snapt dat je partner je bedriegt, slaat of vernedert. Ieder volwassen mens weet wat goed en slecht is en maakt zelf de keuze waar de schaal naar door slaat.
Een vergissing maken of een verleiding een keer niet kunnen weerstaan is menselijk maar een normaal mens heeft een ingebouwd gevoel van empathie en schuld die maakt dat je wil herstellen als het een keer fout gaat. Iemand die alles verder laat escaleren omdat hij/zij vindt dat er sprake is van recht heeft een onderontwikkeld gevoel. Dat je niet gelukkig wordt dat zo iemand je kinderen mede gaat opvoeden kan ik heel goed begrijpen en ook als is ons rechtssysteem zo gemaakt dat kinderen altijd het recht hebben op beide ouders kan ik me best voorstellen dat je razend wordt bij het idee dat zo'n minkukel medeopvoeder wordt.
Jesse weet echt wel dat ze nooit meer echt van hem afkomt juist door de kinderen maar mag ze even minstens een jaar hier stoom afblazen zonder belerende vingertjes dat woede en wraak geen zin heeft. Ik vind het veel menselijke dat ze zin heeft op met een auto over hem heen te rijden dan dat ze het moet hebben over zijn kwaliteiten als vader want hij is nu in de eerste plaats die klootzak van een ex die haar behandelt als een deurmat.
zondag 29 november 2015 09:10
quote:viva-amber schreef op 29 november 2015 @ 08:20:
Het wordt allemaal heel vermoeiend in de toekomst wanneer je alles op deze manier gaat beheersen en controleren. Hij zegt...jij zegt; actie reactie. De situatie zal steeds verder verslechteren en uiteindelijk zijn je kinderen de dupe van het feit dat hun ouders alles uitvechten door hun als pion te gebruiken.
Je bent daar al mee bezig met je 'hij wil ze toch vaker zien.' Laat je ongenoegen niet blijken over de rug van je kinderen. Wees blij wanneer ze het leuk hebben gehad bij opa en oma en probeer het positieve te benadrukken ipv een verkapt 'papa wil jullie niet zien'.Eens.
Het wordt allemaal heel vermoeiend in de toekomst wanneer je alles op deze manier gaat beheersen en controleren. Hij zegt...jij zegt; actie reactie. De situatie zal steeds verder verslechteren en uiteindelijk zijn je kinderen de dupe van het feit dat hun ouders alles uitvechten door hun als pion te gebruiken.
Je bent daar al mee bezig met je 'hij wil ze toch vaker zien.' Laat je ongenoegen niet blijken over de rug van je kinderen. Wees blij wanneer ze het leuk hebben gehad bij opa en oma en probeer het positieve te benadrukken ipv een verkapt 'papa wil jullie niet zien'.Eens.
zondag 29 november 2015 09:30
quote:Geronimo12 schreef op 29 november 2015 @ 09:10:
Jesse weet echt wel dat ze nooit meer echt van hem afkomt juist door de kinderen maar mag ze even minstens een jaar hier stoom afblazen zonder belerende vingertjes dat woede en wraak geen zin heeft. Ik vind het veel menselijke dat ze zin heeft op met een auto over hem heen te rijden dan dat ze het moet hebben over zijn kwaliteiten als vader want hij is nu in de eerste plaats die klootzak van een ex die haar behandelt als een deurmat.
gezien het soort werk dat zij doet, is het van groot belang dat de opvang goed geregeld wordt.
dan is het soms beter van even de tanden op elkaar te houden en je niet te moeien als hij het niet zo invult als je zou willen.
in je eigenbelang.
Jesse weet echt wel dat ze nooit meer echt van hem afkomt juist door de kinderen maar mag ze even minstens een jaar hier stoom afblazen zonder belerende vingertjes dat woede en wraak geen zin heeft. Ik vind het veel menselijke dat ze zin heeft op met een auto over hem heen te rijden dan dat ze het moet hebben over zijn kwaliteiten als vader want hij is nu in de eerste plaats die klootzak van een ex die haar behandelt als een deurmat.
gezien het soort werk dat zij doet, is het van groot belang dat de opvang goed geregeld wordt.
dan is het soms beter van even de tanden op elkaar te houden en je niet te moeien als hij het niet zo invult als je zou willen.
in je eigenbelang.
