Relaties
alle pijlers
Man verliefd op collega
dinsdag 30 augustus 2016 23:38
Zoals de titel het al zegt is mijn man verliefd op een collega van hem. Ik weet niet zo goed wat ik hiermee moet/wil/kan vandaar mijn post. Het is een wirwar van gevoelens in mijn hoofd en hoop dat ik van jullie wat reacties kan krijgen waardoor ik weer terug in de realiteit kom.
Het verhaal is als volgt...
Ik ken hem zo'n 10 jaar, twee jaar geleden getrouwd en we hebben een dochtertje van bijna 1 jaar. Sinds de geboorte van mijn dochter gaat onze relatie stroef. Wisselend van ups en downs maar toch vooral veel downs. Ik heb gedurende deze tijd altijd gedacht dat dit van tijdelijke aard was en dat het weer beter zou worden. Nu heeft mijn man ongeveer 1 maand geleden vertelt dat hij verliefd is op een collega van hem ( hij noemt het gevoelens). Hij heeft het niet uit zichzelf vertelt maar was wel eerlijk toen ik er naar vroeg. Hij vertelt dat het is ontstaan sinds het huwelijk van zijn collega slecht ging en dat hij met haar daarover gepraat heeft. Tijdens deze gesprekken is dit contact steeds opener geworden en heeft hij ook vertelt over onze relatie. Volgens mijn man kunnen ze veel steun bij elkaar vinden en is hij hierdoor meer voor haar gaan voelen. Hij vertelt dat er nooit meer is gebeurd dan praten en in geloof hem daarin. Wel heeft mijn man richting haar uitgesproken dat hij deze gevoelens heeft en blijkt zij hetzelfde te hebben. Beide willen ze vechten voor hun huwelijk en zeggen niet meer van elkaar te willen.
Ik kan me allemaal nog voorstellen dat dit je kan overkomen maar wat mij dwars zit is hoe hij hier mee omgaat. Hij ziet haar namelijk bijna dagelijks en dan praten ze nog met elkaar over hoe het nu is. Ze stellen zelfs hun lunch uit zodat andere collega's weg zijn en ze open kunnen praten. Hij wil dit contact met haar behouden en denkt zelf dat de gevoelens vanzelf zullen verdwijnen.
Ik vind dit erg kwetsend en zou het liefst zien dat hij het contact met haar verbreekt voor zover mogelijk. Hij gaat hier toch gewoon mee door, vertelt er wel eerlijk over maar lijkt er zelf het probleem niet van in te zien.
Ik krijg hierdoor het gevoel dat hij het contact met haar belangrijker vindt dan mijn gevoelens en dus ons huwelijk.
Ik vraag me af hoe jullie hierover denken?
Wat zou je doen in zo'n situatie?
Hoop dat jullie me kunnen helpen weer een beetje reëel naar het geheel te kijken
Het verhaal is als volgt...
Ik ken hem zo'n 10 jaar, twee jaar geleden getrouwd en we hebben een dochtertje van bijna 1 jaar. Sinds de geboorte van mijn dochter gaat onze relatie stroef. Wisselend van ups en downs maar toch vooral veel downs. Ik heb gedurende deze tijd altijd gedacht dat dit van tijdelijke aard was en dat het weer beter zou worden. Nu heeft mijn man ongeveer 1 maand geleden vertelt dat hij verliefd is op een collega van hem ( hij noemt het gevoelens). Hij heeft het niet uit zichzelf vertelt maar was wel eerlijk toen ik er naar vroeg. Hij vertelt dat het is ontstaan sinds het huwelijk van zijn collega slecht ging en dat hij met haar daarover gepraat heeft. Tijdens deze gesprekken is dit contact steeds opener geworden en heeft hij ook vertelt over onze relatie. Volgens mijn man kunnen ze veel steun bij elkaar vinden en is hij hierdoor meer voor haar gaan voelen. Hij vertelt dat er nooit meer is gebeurd dan praten en in geloof hem daarin. Wel heeft mijn man richting haar uitgesproken dat hij deze gevoelens heeft en blijkt zij hetzelfde te hebben. Beide willen ze vechten voor hun huwelijk en zeggen niet meer van elkaar te willen.
Ik kan me allemaal nog voorstellen dat dit je kan overkomen maar wat mij dwars zit is hoe hij hier mee omgaat. Hij ziet haar namelijk bijna dagelijks en dan praten ze nog met elkaar over hoe het nu is. Ze stellen zelfs hun lunch uit zodat andere collega's weg zijn en ze open kunnen praten. Hij wil dit contact met haar behouden en denkt zelf dat de gevoelens vanzelf zullen verdwijnen.
Ik vind dit erg kwetsend en zou het liefst zien dat hij het contact met haar verbreekt voor zover mogelijk. Hij gaat hier toch gewoon mee door, vertelt er wel eerlijk over maar lijkt er zelf het probleem niet van in te zien.
Ik krijg hierdoor het gevoel dat hij het contact met haar belangrijker vindt dan mijn gevoelens en dus ons huwelijk.
Ik vraag me af hoe jullie hierover denken?
Wat zou je doen in zo'n situatie?
Hoop dat jullie me kunnen helpen weer een beetje reëel naar het geheel te kijken
zondag 11 september 2016 14:48
quote:Polyfox schreef op 11 september 2016 @ 12:50:
Beste Iris, ik denk dat we continue langs elkaar heen praten. Ik probeer weer te geven wat de gedachten zijn. Welke gebeurtenissen leiden tot welke gedachten. Dat die gedachten totaal niet overeenkomen met dat wat redelijk is, of dat de daaruitvoortkomende acties voorkomen hadden kunnen worden door een goed gesprek is m.i. totaal irrelevant.
Ik doe een poging om het verschil uit te leggen.. maar zal vast falen.
Stel je voor dat ik had gezegd: ...en dan transformeert ze na het hebben van het kind in een vrouw die alleen maar oog heeft voor het kind. En dan zien veel mannen opeens uit elke kraan een blauwe Smurf komen die vertelt dat die collega veeeel leuker is. Er is geen ontkomen aan, de Smurf is er altijd en we kunnen er niks aan doen dat de woorden van de Smurf vat op de man krijgen.
Dan kan je enorm gaan concentreren op het feit dat de man gek is, naar de dokter moet gaan of het moet bespreken. En ik voel dat jij dat doet. Terwijl ik alleen wil vertellen dat mannen in dat geval een blauwe Smurf zien
Ps. Zie nu dat imogen75 misschien wat beter verwoorrde wat ik bedoel
Nee hoor ik snap je gedachtengangen perfect en ik denk dat vele mensen die gedachtengangen ook hebben als ze verliefd worden en vreemd gaan.
Toch vind ik nog steeds dat je te veel verantwoordelijkheid voor je eigen keuze bij je vrouw neerlegt.
Ja je werd verliefd en dan raak je tijdelijk verblind en reageer je dus hormonaal op een situatie. Dat is menselijk, maar je gaat mij niet wijsmaken dat je 5 jaar lang zo blind van verliefdheid was dat er nooit een moment van bezinning was, waarbij je met je verstand ging denken ipv met je hormonen.
Je hebt gewoon 5 jaar van 2 walletjes gegeten ipv dat je, toen je merkte dat je verliefd werd, dit open met je vrouw besprak en jullie samen aan jullie relatie gingen werken.
Je vrouw stond ondertussen machteloos in die tijd, want zelfs als ze wel Miss Perfect was geworden had je hormonaal nog steeds de voorkeur voor die ander en zocht je nog steeds bevestiging van dat gevoel bij die ander.
Pas als jij dat niet had gedaan en je je energie op het verbeteren van jullie relatie had gericht had zij een kans gehad om ook aan jullie relatie te werken. Nu trok ze alleen maar aan een dood paard, want je was geestelijk uitgecheckt van haar en jullie relatie.
Beste Iris, ik denk dat we continue langs elkaar heen praten. Ik probeer weer te geven wat de gedachten zijn. Welke gebeurtenissen leiden tot welke gedachten. Dat die gedachten totaal niet overeenkomen met dat wat redelijk is, of dat de daaruitvoortkomende acties voorkomen hadden kunnen worden door een goed gesprek is m.i. totaal irrelevant.
Ik doe een poging om het verschil uit te leggen.. maar zal vast falen.
Stel je voor dat ik had gezegd: ...en dan transformeert ze na het hebben van het kind in een vrouw die alleen maar oog heeft voor het kind. En dan zien veel mannen opeens uit elke kraan een blauwe Smurf komen die vertelt dat die collega veeeel leuker is. Er is geen ontkomen aan, de Smurf is er altijd en we kunnen er niks aan doen dat de woorden van de Smurf vat op de man krijgen.
Dan kan je enorm gaan concentreren op het feit dat de man gek is, naar de dokter moet gaan of het moet bespreken. En ik voel dat jij dat doet. Terwijl ik alleen wil vertellen dat mannen in dat geval een blauwe Smurf zien
Ps. Zie nu dat imogen75 misschien wat beter verwoorrde wat ik bedoel
Nee hoor ik snap je gedachtengangen perfect en ik denk dat vele mensen die gedachtengangen ook hebben als ze verliefd worden en vreemd gaan.
Toch vind ik nog steeds dat je te veel verantwoordelijkheid voor je eigen keuze bij je vrouw neerlegt.
Ja je werd verliefd en dan raak je tijdelijk verblind en reageer je dus hormonaal op een situatie. Dat is menselijk, maar je gaat mij niet wijsmaken dat je 5 jaar lang zo blind van verliefdheid was dat er nooit een moment van bezinning was, waarbij je met je verstand ging denken ipv met je hormonen.
Je hebt gewoon 5 jaar van 2 walletjes gegeten ipv dat je, toen je merkte dat je verliefd werd, dit open met je vrouw besprak en jullie samen aan jullie relatie gingen werken.
Je vrouw stond ondertussen machteloos in die tijd, want zelfs als ze wel Miss Perfect was geworden had je hormonaal nog steeds de voorkeur voor die ander en zocht je nog steeds bevestiging van dat gevoel bij die ander.
Pas als jij dat niet had gedaan en je je energie op het verbeteren van jullie relatie had gericht had zij een kans gehad om ook aan jullie relatie te werken. Nu trok ze alleen maar aan een dood paard, want je was geestelijk uitgecheckt van haar en jullie relatie.
zondag 11 september 2016 14:52
quote:imogen75 schreef op 11 september 2016 @ 12:39:
[...]
Als manlief hier het topic had geopend had hij ook dat advies gehad. Maar nu is het vrouwlief dus krijgt zij ook advies. Wellicht kan zij door haar opstelling te veranderen hem helpen om het juiste te doen.Hij is een volwassen man die in staat moet worden geacht om zelf te doen wat het juiste is. Zij hoeft niet opeens een Miss Perfect act op te gaan voeren zodat ze hem wellicht weg kan lokken bij die ander.
[...]
Als manlief hier het topic had geopend had hij ook dat advies gehad. Maar nu is het vrouwlief dus krijgt zij ook advies. Wellicht kan zij door haar opstelling te veranderen hem helpen om het juiste te doen.Hij is een volwassen man die in staat moet worden geacht om zelf te doen wat het juiste is. Zij hoeft niet opeens een Miss Perfect act op te gaan voeren zodat ze hem wellicht weg kan lokken bij die ander.
zondag 11 september 2016 14:52
quote:iris1969 schreef op 11 september 2016 @ 12:18:
[...]
Ook weer iemand die slecht leest wat ik schrijf. .
Dat krijg je als je overal zo op reageert en alleen maar je eigen mening als de enige juiste kan zien.
Het is jouw visie dat hij de schuld op haar afschuift, dus is het zo? Nee, hij heeft het, zoals Imogen al zei, over oorzaak en niet over schuld.
Ik denk dat de eerdere vraag waarom je zo'n hekel hebt aan mannen wel een terechte is. Wel jammer dat we hier allemaal zo moeten 'meegenieten' van deze afkeer, iedere keer opnieuw als je zo'n topic overneemt.
[...]
Ook weer iemand die slecht leest wat ik schrijf. .
Dat krijg je als je overal zo op reageert en alleen maar je eigen mening als de enige juiste kan zien.
Het is jouw visie dat hij de schuld op haar afschuift, dus is het zo? Nee, hij heeft het, zoals Imogen al zei, over oorzaak en niet over schuld.
Ik denk dat de eerdere vraag waarom je zo'n hekel hebt aan mannen wel een terechte is. Wel jammer dat we hier allemaal zo moeten 'meegenieten' van deze afkeer, iedere keer opnieuw als je zo'n topic overneemt.
zondag 11 september 2016 14:53
Mmm. Hoe je reageert doet me toch geloven dat je niet snapt wat ik probeer over te brengen. wederom ga je inhoudelijk in op de gedachten. Ik denk dat ik het opgeef op het uit te leggen.
Wat ik die 5 jaar gedaan heb is totaal irrelevant, maar heel erg anders dan jij hier schetst/aanneemt. Ik ga hier niet dat verhaal ophangen, maar ik heb altijd al mijn acties openlijk gedaan.
Wat ik die 5 jaar gedaan heb is totaal irrelevant, maar heel erg anders dan jij hier schetst/aanneemt. Ik ga hier niet dat verhaal ophangen, maar ik heb altijd al mijn acties openlijk gedaan.
zondag 11 september 2016 14:56
quote:imogen75 schreef op 11 september 2016 @ 12:32:
Mss moet jij dan ook even goed lezen iris, want hij legt de verantwoordelijkheid helemaal niet bij haar. Hij vertelt gewoon wat er is gebeurd en hoe het heeft kunnen gebeuren. Hij heeft t over oorzaak en niet over schuld. Daarom is hier geen sprake van blameshiften. Het gaat erom dat hij vertelt welke reactie een man kan hebben op de manier waarop zijn vrouw zich gedraagt. Nergens zegt hij dat het haar schuld is en nergens vergoeilijkt hij zijn eigen gedrag.
Beter had hij in gesprek gegaan met zn vrouw. Inderdaad. Maar dat gebeurde niet. Sterker nog, dat gebeurt heel vaak dus niet. Blijf jij dan maar roepen hoe fout al die kerels zijn. Of misschien apprecieer het feit dat fox uitlegt wat er gebeurt zodat je wellicht ervoor kan kiezen om het om te draaien.
Ik blijf niet roepen hoe fout die kerels zijm. Dat maak jij ervan. Ik had bij een vrouw precies hetzelfde gezegd, namelijk dat ze verantwoordelijk is voor haar eigen gedrag en keuzes.
Ik heb ook al 10 keer gezegd dat ik zijn gedachtengangen snap en dat velen die ook hebben om hun ontrouw te kunnen verklaren, maar in mijn ogen dus ook om dit gedeeltelijk goed te kunnen praten. Dat laatste deel vind ik heel begrijpelijk, maar het klopt niet, want alles in het leven is een keuze, ontrouw dus ook.
Mss moet jij dan ook even goed lezen iris, want hij legt de verantwoordelijkheid helemaal niet bij haar. Hij vertelt gewoon wat er is gebeurd en hoe het heeft kunnen gebeuren. Hij heeft t over oorzaak en niet over schuld. Daarom is hier geen sprake van blameshiften. Het gaat erom dat hij vertelt welke reactie een man kan hebben op de manier waarop zijn vrouw zich gedraagt. Nergens zegt hij dat het haar schuld is en nergens vergoeilijkt hij zijn eigen gedrag.
Beter had hij in gesprek gegaan met zn vrouw. Inderdaad. Maar dat gebeurde niet. Sterker nog, dat gebeurt heel vaak dus niet. Blijf jij dan maar roepen hoe fout al die kerels zijn. Of misschien apprecieer het feit dat fox uitlegt wat er gebeurt zodat je wellicht ervoor kan kiezen om het om te draaien.
Ik blijf niet roepen hoe fout die kerels zijm. Dat maak jij ervan. Ik had bij een vrouw precies hetzelfde gezegd, namelijk dat ze verantwoordelijk is voor haar eigen gedrag en keuzes.
Ik heb ook al 10 keer gezegd dat ik zijn gedachtengangen snap en dat velen die ook hebben om hun ontrouw te kunnen verklaren, maar in mijn ogen dus ook om dit gedeeltelijk goed te kunnen praten. Dat laatste deel vind ik heel begrijpelijk, maar het klopt niet, want alles in het leven is een keuze, ontrouw dus ook.
zondag 11 september 2016 14:59
quote:Polyfox schreef op 11 september 2016 @ 14:53:
Mmm. Hoe je reageert doet me toch geloven dat je niet snapt wat ik probeer over te brengen. wederom ga je inhoudelijk in op de gedachten. Ik denk dat ik het opgeef op het uit te leggen.
Wat ik die 5 jaar gedaan heb is totaal irrelevant, maar heel erg anders dan jij hier schetst/aanneemt. Ik ga hier niet dat verhaal ophangen, maar ik heb altijd al mijn acties openlijk gedaan.
Dus omdat je het openlijk deed was het goed? Dat vind ik juist het creeëren van de ultieme vrijbrief voor jezelf.
Je was namelijk echt niet 5 jaar lang verblind door verliefdheid en hormonen, maar at toen heel bewust van 2 walletjes. Het zou je sieren dit in ieder geval aan jezelf toe te geven.
Mmm. Hoe je reageert doet me toch geloven dat je niet snapt wat ik probeer over te brengen. wederom ga je inhoudelijk in op de gedachten. Ik denk dat ik het opgeef op het uit te leggen.
Wat ik die 5 jaar gedaan heb is totaal irrelevant, maar heel erg anders dan jij hier schetst/aanneemt. Ik ga hier niet dat verhaal ophangen, maar ik heb altijd al mijn acties openlijk gedaan.
Dus omdat je het openlijk deed was het goed? Dat vind ik juist het creeëren van de ultieme vrijbrief voor jezelf.
Je was namelijk echt niet 5 jaar lang verblind door verliefdheid en hormonen, maar at toen heel bewust van 2 walletjes. Het zou je sieren dit in ieder geval aan jezelf toe te geven.
zondag 11 september 2016 15:00
quote:Barbaa schreef op 11 september 2016 @ 14:56:
Bespaar je de moeite Polyfox.
Als je Iris 'loept' dan zal je zelf kunnen lezen dat het een hopeloze zaak is om haar te begrijpen, laat staan haar mening serieus te nemen. Moet je ook vooral niet doen, doen er velen hier niet Ach gut een sneer. Een duidelijk signaal dat je argumenten op zijn.
Bespaar je de moeite Polyfox.
Als je Iris 'loept' dan zal je zelf kunnen lezen dat het een hopeloze zaak is om haar te begrijpen, laat staan haar mening serieus te nemen. Moet je ook vooral niet doen, doen er velen hier niet Ach gut een sneer. Een duidelijk signaal dat je argumenten op zijn.
zondag 11 september 2016 15:16
He Iris,
Ik heb geen enkel oordeel over mijn eigen acties de afgelopen 5 jaar hier gepost. Ook heb ik geen enkele goedkeuring/vrijbrief/goedprate hier gepost. Ik denk dat jij meent dat ik dat wel gedaan heb.
Mijn huidige eigen oordeel over wat ik gedaan heb post ik hier niet, want dat is irrelevant. Welke acties ik heb gedaan om mijn verliefdheid te stoppen post ik hier niet, want ook dat is irrelevant voor dit topic. En dat doe ik bewust, want dat leidt alleen maar af van het topic... voor je het weet gaat het hele topic over polyfox
Maar goed, misschien moeten we maar concluderen dat we elkaar in deze niet begrijpen.
Ik heb geen enkel oordeel over mijn eigen acties de afgelopen 5 jaar hier gepost. Ook heb ik geen enkele goedkeuring/vrijbrief/goedprate hier gepost. Ik denk dat jij meent dat ik dat wel gedaan heb.
Mijn huidige eigen oordeel over wat ik gedaan heb post ik hier niet, want dat is irrelevant. Welke acties ik heb gedaan om mijn verliefdheid te stoppen post ik hier niet, want ook dat is irrelevant voor dit topic. En dat doe ik bewust, want dat leidt alleen maar af van het topic... voor je het weet gaat het hele topic over polyfox
Maar goed, misschien moeten we maar concluderen dat we elkaar in deze niet begrijpen.
zondag 11 september 2016 15:36
quote:Polyfox schreef op 11 september 2016 @ 15:16:
He Iris,
Ik heb geen enkel oordeel over mijn eigen acties de afgelopen 5 jaar hier gepost. Ook heb ik geen enkele goedkeuring/vrijbrief/goedprate hier gepost. Ik denk dat jij meent dat ik dat wel gedaan heb.
Mijn huidige eigen oordeel over wat ik gedaan heb post ik hier niet, want dat is irrelevant. Welke acties ik heb gedaan om mijn verliefdheid te stoppen post ik hier niet, want ook dat is irrelevant voor dit topic. En dat doe ik bewust, want dat leidt alleen maar af van het topic... voor je het weet gaat het hele topic over polyfox
Maar goed, misschien moeten we maar concluderen dat we elkaar in deze niet begrijpen.
Oh maar ik snap je heel goed hoor en ik vind het fijn dat je de andere kant belicht, zodat TO wellicht iets beter begrijpt wat haar man nu drijft.
Het enige waar ik tegen protesteer is de gedachtengang dat ze daar vervolgens iets mee moet om het tij te kunnen keren. Dat vind ik namelijk nog steeds de verantwoordelijkheid van de vreemdganger.
Zij heeft overigens daarnaast ook haar eigen verantwoordelijkheid in het geheel. Als zij een zeurende klagende moeke is geworden is het namelijk haar taak om haar gedrag en dus dat aandeel in de relatie te veranderen.
Niet omdat zijn ontrouw anders als een zwaard van Damocles boven haar hoofd hangt en ze als een soort van moederfiguur over zijn gedrag moet waken om potentiele misstappen te voorkomen, maar omdat zij als volwassene ook een eigen verantwoordelijkheid heeft om te zorgen dat de relatie een goede kans van slagen heeft.
Zij is dus imo op generlei wijze ontslagen van haar verantwoordelijkheid om een fijne partner te zijn.
He Iris,
Ik heb geen enkel oordeel over mijn eigen acties de afgelopen 5 jaar hier gepost. Ook heb ik geen enkele goedkeuring/vrijbrief/goedprate hier gepost. Ik denk dat jij meent dat ik dat wel gedaan heb.
Mijn huidige eigen oordeel over wat ik gedaan heb post ik hier niet, want dat is irrelevant. Welke acties ik heb gedaan om mijn verliefdheid te stoppen post ik hier niet, want ook dat is irrelevant voor dit topic. En dat doe ik bewust, want dat leidt alleen maar af van het topic... voor je het weet gaat het hele topic over polyfox
Maar goed, misschien moeten we maar concluderen dat we elkaar in deze niet begrijpen.
Oh maar ik snap je heel goed hoor en ik vind het fijn dat je de andere kant belicht, zodat TO wellicht iets beter begrijpt wat haar man nu drijft.
Het enige waar ik tegen protesteer is de gedachtengang dat ze daar vervolgens iets mee moet om het tij te kunnen keren. Dat vind ik namelijk nog steeds de verantwoordelijkheid van de vreemdganger.
Zij heeft overigens daarnaast ook haar eigen verantwoordelijkheid in het geheel. Als zij een zeurende klagende moeke is geworden is het namelijk haar taak om haar gedrag en dus dat aandeel in de relatie te veranderen.
Niet omdat zijn ontrouw anders als een zwaard van Damocles boven haar hoofd hangt en ze als een soort van moederfiguur over zijn gedrag moet waken om potentiele misstappen te voorkomen, maar omdat zij als volwassene ook een eigen verantwoordelijkheid heeft om te zorgen dat de relatie een goede kans van slagen heeft.
Zij is dus imo op generlei wijze ontslagen van haar verantwoordelijkheid om een fijne partner te zijn.
zondag 11 september 2016 16:47
Pfff wat een gezever hier. Volgensmij is iedereen het er toch wel over eens dat man en vrouw beiden de verantwoordelijkheid hebben om aan de relatie te werken en elkaar voldoende aandacht, seks en liefde te geven.
Vreemdgaan in een monogame relatie of een langdurige (al dan niet openlijke) affaire aangaan is echter van een totaal andere orde en zeer, zeer destructief als je je partner tenminste niet kwijt wilt raken. Daar is iedereen het toch ook wel over eens.
Vreemdgaan in een monogame relatie of een langdurige (al dan niet openlijke) affaire aangaan is echter van een totaal andere orde en zeer, zeer destructief als je je partner tenminste niet kwijt wilt raken. Daar is iedereen het toch ook wel over eens.
maandag 12 september 2016 23:41
Kijk ik even een paar dagen niet op het topic en wow......
Allereerst @polyfox, bedankt voor je verhaal. Ik vind het namelijk wel fijn om dit verhaal ook te horen.
Ik denk dat het goed beschrijft wat ik ook dacht. Maar helaas heeft een relatie twee kanten. Ik snap dat mijn man verliefd is geworden en dat dit waarschijnlijk ook met aandacht ed te maken heeft. Een kind heeft veel in onze relatie verandert waardoor ik me inderdaad grotendeels verantwoordelijk voelde voor onze dochter, het huishouden ed. Ik heb daarin te weinig aandacht besteed aa mijn relatie. Aan de andere kant had mijn man toen natuurlijk ook in kunnen grijpen door extra te helpen, te relativeren, gesprek met mij aangaan ed. Maar dat ik achteraf. Dus ik kan me voorstellen dat hij behoefte had aan aandacht, wat ik eigenlijk ook had.
Het zit me vervolgens wel dwars wat hij met die verliefdheid doet/ deed . Helaas werkt dat namelijk averechts en wordt ik boos, onzeker, verdrietig ed waardoor mijn eerste reactie is om meer afstand te nemen. Dit herken ik ook wel bij de vrouw van polyfox. Je voelt je nl gekwetst. Het nadeel is echter dat deze houding juist niet goed werkt om je relatie weer te verbeteren. Ik probeer dit nu dus los te laten en probeer weer echt in contact te zijn met mijn man, dus aandacht, samen dingen doen ed. Ik merk dat dit voor nu in ieder geval beter werkt voor onze relatie. Wat niet wil zeggen dat ik mijn grenzen niet aangeef. Ik ben heel duidelijk dat de gesprekken op moeten houden. Als dit nl niet zou zijn kan ik het niet voor elkaar krijgen om positief te zijn. Vrouwen/ ik heb namelijk ook behoefte aan een man die van mij houdt, voor mij gaat en aandacht aan me geeft. Ik denk dat mannen en vrouwen daarin weinig van elkaar verschillen.
Dus voor nu gaat het redelijk, begin weer wat goede hoop te krijgen voor de toekomst
Allereerst @polyfox, bedankt voor je verhaal. Ik vind het namelijk wel fijn om dit verhaal ook te horen.
Ik denk dat het goed beschrijft wat ik ook dacht. Maar helaas heeft een relatie twee kanten. Ik snap dat mijn man verliefd is geworden en dat dit waarschijnlijk ook met aandacht ed te maken heeft. Een kind heeft veel in onze relatie verandert waardoor ik me inderdaad grotendeels verantwoordelijk voelde voor onze dochter, het huishouden ed. Ik heb daarin te weinig aandacht besteed aa mijn relatie. Aan de andere kant had mijn man toen natuurlijk ook in kunnen grijpen door extra te helpen, te relativeren, gesprek met mij aangaan ed. Maar dat ik achteraf. Dus ik kan me voorstellen dat hij behoefte had aan aandacht, wat ik eigenlijk ook had.
Het zit me vervolgens wel dwars wat hij met die verliefdheid doet/ deed . Helaas werkt dat namelijk averechts en wordt ik boos, onzeker, verdrietig ed waardoor mijn eerste reactie is om meer afstand te nemen. Dit herken ik ook wel bij de vrouw van polyfox. Je voelt je nl gekwetst. Het nadeel is echter dat deze houding juist niet goed werkt om je relatie weer te verbeteren. Ik probeer dit nu dus los te laten en probeer weer echt in contact te zijn met mijn man, dus aandacht, samen dingen doen ed. Ik merk dat dit voor nu in ieder geval beter werkt voor onze relatie. Wat niet wil zeggen dat ik mijn grenzen niet aangeef. Ik ben heel duidelijk dat de gesprekken op moeten houden. Als dit nl niet zou zijn kan ik het niet voor elkaar krijgen om positief te zijn. Vrouwen/ ik heb namelijk ook behoefte aan een man die van mij houdt, voor mij gaat en aandacht aan me geeft. Ik denk dat mannen en vrouwen daarin weinig van elkaar verschillen.
Dus voor nu gaat het redelijk, begin weer wat goede hoop te krijgen voor de toekomst
dinsdag 13 september 2016 21:30
Lastig om die vraag te beantwoorden. Aan de ene kant lijkt mijn man wel te investeren in onze relatie bv samen dingen doen, praten ed. Aan de andere kant ook weer niet. Zojuist heeft hij vertelt dat hij vandaag weer met die bewuste collega heeft gesproken terwijl hij dit vorige week wel heeft vermeden. Ik voel me dus weer meteen gekwetst en heb de neiging om te zeggen dat zij hem mag hebben. Ik probeer me daarentegen rustig te houden en niet te laten meeslepen in mijn emoties. Lastig om een balans hierin te vinden. Voelt dan een beetje alsof ik het accepteer wat zeker ook niet het geval is. Ik weet alleen niet hoelang ik dit ga/ wil kunnen. In ieder geval geen 5 jaar
woensdag 14 september 2016 08:29
Ik herken je verhaal Jasmijn. Ik wil je vragen dit ook niet te quoten, omdat ik het later misschien (deels) weghaal i.v.m. herkenbaarheid.
[verwijderd]
Dit zegt natuurlijk niks over jouw situatie, maar zet jezelf in ieder geval op 1 en luister heel goed naar jouw behoeftes. Die zijn even belangrijk als de behoeftes van je man. Jullie moeten dit echt SAMEN doen, het is echt geven en nemen en beiden moeten geven. Beiden moeten 100% open en eerlijk zijn en 100% commitment geven. En dat mag je van hem verwachten. Pas op met hoe vaak je hem het voordeel van de twijfel geeft.
[verwijderd]
Dit zegt natuurlijk niks over jouw situatie, maar zet jezelf in ieder geval op 1 en luister heel goed naar jouw behoeftes. Die zijn even belangrijk als de behoeftes van je man. Jullie moeten dit echt SAMEN doen, het is echt geven en nemen en beiden moeten geven. Beiden moeten 100% open en eerlijk zijn en 100% commitment geven. En dat mag je van hem verwachten. Pas op met hoe vaak je hem het voordeel van de twijfel geeft.
woensdag 14 september 2016 08:50
Het is denk wat Tinypotato zegt en waarom de suggestie van Polyfox op weerstand stuit. Je voelt je nog meer gekwetst als je je ziel en zaligheid er nog eens ingooit en de ander gaat alsnog vreemd. Wat Jasmijn zegt, als man kan je ook denken, hoe ontlast ik haar zodat ze tijd kan maken voor mij, en daar gaat ie denk ik al mis. I.p.v. zelf je handjes te laten wapperen wordt er alleen maar toegekeken en besloten dat er te weinig aandacht is voor zichzelf en dat rechtvaardigt blijkbaar ook dat je verliefd mag worden op een ander. Het is prinsjesgedrag, ik ben belangrijker dan jij of onze kinderen, ik heb je toegewijde aandacht nodig en anders is het je eigen schuld.
Ik denk dat de meeste vrouwen afstandelijk worden omdat ze feilloos aanvoelen dat ze niet echt kunnen bouwen op zo'n man want heel eerlijk, wat heb je aan een partner die passief toekijkt hoe zijn vrouw alle ballen in de lucht probeert te houden en als een nukkent kind zijn heil bij een ander zoekt.
Ik denk dat de meeste vrouwen afstandelijk worden omdat ze feilloos aanvoelen dat ze niet echt kunnen bouwen op zo'n man want heel eerlijk, wat heb je aan een partner die passief toekijkt hoe zijn vrouw alle ballen in de lucht probeert te houden en als een nukkent kind zijn heil bij een ander zoekt.
woensdag 14 september 2016 08:52
Het moet écht van beide kanten komen, ja.
In het verhaal van Polyfox las ik dat het eerst van haar kant moest komen. En dat werkt gewoon niet als je belazerd bent/wordt. Je wil iets van je partner, maar je krijgt het niet. Dus ga je vreemd. Maar je wil alsnog datgene van je partner krijgen. Dat is hartstikke krom. Door vreemd te gaan gooi je juist een enorme barricade op voor je partner om te geven wat jij nodig hebt.
In het verhaal van Polyfox las ik dat het eerst van haar kant moest komen. En dat werkt gewoon niet als je belazerd bent/wordt. Je wil iets van je partner, maar je krijgt het niet. Dus ga je vreemd. Maar je wil alsnog datgene van je partner krijgen. Dat is hartstikke krom. Door vreemd te gaan gooi je juist een enorme barricade op voor je partner om te geven wat jij nodig hebt.
woensdag 14 september 2016 08:54
woensdag 14 september 2016 09:14
http://www.chumplady.com/ ... liating-dance-of-pick-me/
Jasmijn, ik denk dat dit artikel je veel kan duidelijk maken.
Jasmijn, ik denk dat dit artikel je veel kan duidelijk maken.
woensdag 14 september 2016 09:44
Wat een mooie post Tiny. Kan me heel goed voorstellen dat dit je beschadigd heeft. Je denk dat je samen naar een oplossing toe werkt en dan blijkt dat je de enige bent die zich daar 100% voor inzet. Dan zal het nooit gaan werken en dat is dan ook niet minder dan verraad van je partner.
Is dit iets wat gespeeld heeft of zit je er nog middenin?
Is dit iets wat gespeeld heeft of zit je er nog middenin?
woensdag 14 september 2016 11:05
Beide partners hebben iets nodig van elkaar en beiden zullen dus hun best moeten doen/ iets moeten geven. Niet in het geval van polyflux alleen de vriendin die eerst iets moet geven voordat de man bereid is te stoppen met vreemdgaan. Dat werkt natuurlijk niet. En tinypotato is ook veel te lang doorgegaan terwijl ze niks terug kreeg.
