Mannen van tegenwoordig en Tinder

quote:Suzy65 schreef op 24 november 2014 @ 21:50:We (men) raken eraan gewend dat we nergens meer hoeven wachten, bedacht ik me vanmiddag. [...] ergens op wachten lijkt wel uit de mode. Er moet snel resultaat zijn of zo.Ergens naar uit kunnen kijken vind ik minstens zo leuk als dat iets dan doen, fijn mijn uithoudingsvermogen trainen.

Hard van stapel lopen is imo nergens goed voor, toch lijkt alles idd snel te moeten gaan om instant geluk oid.

Al dat gehaast van vrijwel meteen seks met een onbekende is iig niks voor mij, er zit totaal geen uitdaging in imo.

Soms heb ik het idee dat hoe minder geduld mensen kunnen opbrengen hoe meer ontevredenheid er is.

quote:highlander schreef op 24 november 2014 @ 22:24:

[...]

Ergens naar uit kunnen kijken vind ik minstens zo leuk als dat iets dan doen, fijn mijn uithoudingsvermogen trainen.

Hard van stapel lopen is imo nergens goed voor, toch lijkt alles idd snel te moeten gaan om instant geluk oid.

Al dat gehaast van vrijwel meteen seks met een onbekende is iig niks voor mij, er zit totaal geen uitdaging in imo.

Soms heb ik het idee dat hoe minder geduld mensen kunnen opbrengen hoe meer ontevredenheid er is.



Helemaal eens en zou zomaar verband kunnen houden, Highlander!

Hoe snel lijkt iets/ iemand al vertrouwd, terwijl je daar een week eerder nog naar snakte?

Bezit van de zaak..

(en dan beginnen in relatie-opzicht de "eisen" en verwachtingen soms pas echt. Eerst was diegene het ultieme object van verlangen, no matter what.. en als dat dan eenmaal "binnen" is, de aandacht/tijd enz de nieuwe meetlat?



Misschien is het juist dat verlangen dat mensen maar moeilijk kunnen plaatsen. Kan evengoed uit geilheid zijn ipv verliefdheid. Lijkt nogal op elkaar. Maar het ene noem ik dan verlust. Vaak ontstaat daar dan dat hopen op dat daar dan een liefdesrelatie uit groeit, maar zo werkt het niet denk ik.

Bij verliefdheid komt ook wel dat verlangen kijken, maar gaat verder dan dat fysieke.



Misschien dat haast maken wel een indicatie kan zijn dat het vooral om (fysieke) spanning/ chemie gaat? En dat dat soms wel, maar lang niet altijd de "juiste" basis is voor een liefdesrelatie? Hoe leuk vind je iemand dan al echt, na een enkele ontmoeting? Ik word daar zelf altijd wat wantrouwig van, dan denk ik: "wat ken je me nou eigenlijk helemaal?"

Zoals ik al in dat andere topic zei: juist het aftasten kan zo geweldig leuk, onzeker en toch onmisbaar zijn! Als dat in de haast zomaar overgeslagen wordt, is dat eigenlijk heel jammer.

Ik lees al jaren mee en vraag me af of we in de zg. intant-maatschappij niet teveel verwachten? willen we niet te snel te veel? Imo is het leren kennen van de ander veel belangrijker, hoort de onzekerheid en het aftasten er gewoon bij.



Maar waarom jezelf niet eerst eens leren liefhebben? Waarom niet eerst zorgen dat je zelf lekker in je vel zit?

Als je wanhopig bent straal je dat niet-zo-leuke-beeld van jezelf ook uit, met als gevolg dat je de wanhopige mannen aantrekt. Dus TO, eerst zorgen dat je een leuke vrouw wordt, dan komt die leuke man vanzelf op je pad!

Wow, we get it, sommige mensen houden niet van online daten en gaan er allemaal excuses voor bedenken.



Onzin, als je er niet aan mee wil doen, doe het dan gewoon lekker niet. En wees maar niet bang dat je als mens niet meer meedoet als jij niet met de hype wil meedoen.

Ik kijk niet naar The Voice omdat het niet mijn ding is, voel ik me nu een melaats? Nope.



En dat Tinder mannen arrogant, narcistisch en verder compleet verziekt omdat ze schijnbaar overal een n**k kunnen vinden is ook onzin. En de getrouwde mannen, oja, was bijna vergeten dat dit een vrouwensite is.

Getrouwde vrouwen doen zoiets natuurlijk niet.



IRL heb ik genoeg blauwtjes gelopen in een heel beperkte vijver en ben heel blij met online daten. Kans is veel groter dat ik iemand tegenkom waarmee het klikt. En ik leer ook nieuwe mensen kennen op die manier.

Tuurlijk zijn er mensen die met andere intenties erop zitten en natuurlijk leer je iemand beter in het echt kennen. Mijn insteek is ook om niet te lang te chatten en naar een foto en wat profieltekst te kijken maar gewoon even ergens een half uurtje wat drinken en kletsen.



Ik krijg een beetje het idee dat online dating de macht van de vrouw weg neemt.

"Ze doen minder hun best voor ons"

Misschien moet het andere kamp een beetje hun best gaan doen?

Eens met Highlander, obviously.



Heb dat snelle nu één keer meegemaakt.

Maar dat is ook niets voor mij. Niet dat seks het doel is waar ik

lekker lang over wil doen om het te 'krijgen'. Ik zoek gewoon één

die op alle vlakken goed bij me past voor een vaste relatie.

En als je elkaar wat trager leert kennen is het ook niet pijnlijk

om alsnog niet verder te gaan omdat het toch niet is waar je

naar op zoek bent.

quote:Suzy65 schreef op 25 november 2014 @ 01:50: Misschien is het juist dat verlangen dat mensen maar moeilijk kunnen plaatsen. Kan evengoed uit geilheid zijn ipv verliefdheid. Lijkt nogal op elkaar. Maar het ene noem ik dan verlust. Vaak ontstaat daar dan dat hopen op dat daar dan een liefdesrelatie uit groeit, maar zo werkt het niet denk ik. Bij verliefdheid komt ook wel dat verlangen kijken, maar gaat verder dan dat fysieke. Misschien dat haast maken wel een indicatie kan zijn dat het vooral om (fysieke) spanning/ chemie gaat?Weet ik niet precies, ik heb geen ervaring met haast maken.

Toen wijlen mijn vrouw en ik 25 jr terug een liefdesrelatie kregen waren we reeds 6 jr boezemvrienden.

Toen we partner ruilden vonden we aangekleed met de 2e minnaar(es) om kunnen gaan even belangrijk als het uitgeklede deel.

Voordat mijn ex-minnares/huidige verkering en ik 9 jr terug tot penetratie overgingen kenden we elkaar dik 2 jr irl.

Blijkbaar vind ik over all van elkaars gezelschap kunnen genieten belangrijker dan de daad zelf.



Juist de contactloze periodes maken dat ik met verlangen kan uitkijken naar een ontmoeting.

24/7 met elkaar in verbinding staan om elkaar van elke poep en zucht op de hoogte te houden slaat al het verlangen weg denk ik.

Ik verdenk mensen die snel verliefd zijn om hard van stapel te lopen in ongefundeerde dromen er vaak van dat ze idd alleen verlust zijn.

Dat ze geilheid aangedreven door nieuwe aandacht aanzien voor verliefdheid terwijl nog niets is beproefd in het alledaagse leven.

Iig vind ik mensen die obsessief doen of ze iets mislopen wanneer ze dat niet nu meteen hebben verdomde ongeduldig.



Een relatie word imo interessant ná de verliefdheid in het licht van alledag met alle imperfecties, ergernissen enz.

Dan word pas duidelijk hoeveel gemeenschappelijke grond er daadwerkelijk is om een gezamenlijk leven op te bouwen.

Elkaar oneindig leren kennen en altijd in die fase blijven steken als tijdsinvulling voor de lege uurtjes zonder het idee dat het goed genoeg vooruitgaat en je altijd in onzekerheid blijft totdat de ander weer afstand neemt werkt niet en mannen die gelijk al hoog van de toren blazen met praten over samenwonen, gelijk mij al willen wekken in de morgen na 2 zinnen op de app en hun ideaalbeeld op mij plakken ook niet.



Nog nooit een man ontmoet met genoeg zelfkennis die daadwerkelijk graag op een gebalanceerde manier met mij om wil gaan en graag genoeg met mij wil omgaan maar je elkaar ook vrij kan laten en uiteindelijk de stap tot relatie wil maken op basis van wie we echt zijn.



Het was of oneindig te afstandelijk zonder vooruitgang en zonde van mijn jaren of maanden of ze wilden veels te snel zonder basis en bij het eerste besef van hen dat ik ook een eigen (gefundeerde) mening heb was het over. En soms lijkt het voor langere tijd heel goed te zitten en ga je al langer om zoals in een relatie maar is het woord relatie en het daarbij behorende commitment weer een stap te ver.



Langere contactloze periodes zijn in mijn ogen alleen oké als je daar echt goede redenen voor hebt en er al het vertrouwen is dat je echt ook graag elkaar ziet als meer. Anders ga ik er tegenwoordig toch vanuit dat de ander niet genoeg geïnteresseerd is en zeer waarschijnlijk ook nooit geïnteresseerd genoeg wordt.



En de periodes waarin het slechter gaat of paradoxaal genoeg beter, die komen soms pas na jaren en dan zie je dat er ook nog weer mensen zijn die dan ineens een onvermoede kant hebben die laat zien dat ze (nog) niet in staat zijn daarmee constructief om te gaan. En zie je dat mensen na jaren alsnog uit elkaar gaan bij veranderde omstandigheden.

quote:highlander schreef op 25 november 2014 @ 07:46:

[...]



Een relatie word imo interessant ná de verliefdheid in het licht van alledag met alle imperfecties, ergernissen enz.

Dan word pas duidelijk hoeveel gemeenschappelijke grond er daadwerkelijk is om een gezamenlijk leven op te bouwen.



Dit vind ik een kern van waarheid waarvan ik vermoed niet goed over na word gedacht tegenwoordig. Alles moet gelijk goed zijn en perfect zijn volgens een bepaald plaatje in het hoofd. Als dat niet zo is dan is het snel "next".



Dat komt denk ik ook omdat er nu meer mogelijkheden zijn om iemand te ontmoeten. Je ontmoet je partner niet meer op je 16e in de enige Dancing in het dorpshuis. Je kan nu de hele wereld over opzoek naar een partner.

(heeft ook zijn positieve kanten natuurlijk)



En verder, als iemand zoekende is naar een serieuze relatie zou ik serieuze dating proberen ipv gratis Apps.

quote:Paekzwart schreef op 25 november 2014 @ 09:23:

Nog nooit een man ontmoet met genoeg zelfkennis die daadwerkelijk graag op een gebalanceerde manier met mij om wil gaan en graag genoeg met mij wil omgaan maar je elkaar ook vrij kan laten en uiteindelijk de stap tot relatie wil maken op basis van wie we echt zijn.



Ik denk dat jij dan of te weinig mannen bent tegen gekomen, of af gaat op een bepaald type. Want er zijn genoeg met genoeg zelfkennis. En dat perfecte balans tussen samen zijn en je eigen dingen doen, dat moet je toch samen uitzoeken?

Je gooit alle verantwoordelijk nu wel erg bij de man neer.

Als ik een relatie aanga weet ik dat ik wel wat moet veranderen in m'n leventje. Maar daar ben ik zeker gewillig toe.

quote:highlander schreef op 25 november 2014 @ 07:46:

[...]

Een relatie word imo interessant ná de verliefdheid in het licht van alledag met alle imperfecties, ergernissen enz.

Dan word pas duidelijk hoeveel gemeenschappelijke grond er daadwerkelijk is om een gezamenlijk leven op te bouwen.



Ook mee eens!

Ik denk dat mensen die eerste fase te leuk vinden.

Daar doe je extra je best, sta je lang voor de spiegel, schuif je al je bestaande afspraken opzij. Maak je de toko extra schoon en netjes. Zet jij je rare voorkeuren opzij.

En dat doet de ander ook waardoor je makkelijker matcht.

Daarna wordt je weer meer jezelf en dan is het matchen wat uitdagender.



Het is makkelijk om dan op iets kleins af te knappen en weer voor die eerste fase te gaan met een ander. Maar zo bouw je niets op en vind je nooit iemand voor een vaste relatie. Of tenminste heel moeilijk.

quote:systeemkast schreef op 25 november 2014 @ 09:55:

[...]





Ik denk dat jij dan of te weinig mannen bent tegen gekomen, of af gaat op een bepaald type. Want er zijn genoeg met genoeg zelfkennis. En dat perfecte balans tussen samen zijn en je eigen dingen doen, dat moet je toch samen uitzoeken?

Je gooit alle verantwoordelijk nu wel erg bij de man neer.

Als ik een relatie aanga weet ik dat ik wel wat moet veranderen in m'n leventje. Maar daar ben ik zeker gewillig toe.



Jij vindt dat de afstandelijke man die uiteindelijk weinig af wil spreken omdat hij altijd wil werken of alleen graag op zichzelf is of nooit echt weet wat hij wil, hetzelfde type man als de man die gelijk alles van mij controleert en mij geen eigen tijd meer gunt en morgen al wil trouwen?



Je bent wel erg met een schuldvraag bezig hè? Ik kan een ander moeilijk veranderen dus probeer ik een man te zoeken waarbij ik denk en hoop dat de man die ik ontmoet weet wat hij wil en niet allerlei sprookjes bedenkt en dat lukt niet. Ik ontmoet gezien mijn chronische vermoeidheid nog relatief veel mannen, maar nee ik ontmoet niet zoveel mannen als mensen die overal altijd naar toe gaan en elke week een andere date hebben.



Fijn voor jou natuurlijk dat je weet dat je dat ook zal doen omdat dat goed voelt hopelijk om je leven aan te passen omdat je dat graag wilt in een relatie voor die ander, dat zegt nog niets over de mannen die dat ook zeggen maar uiteindelijk niet doen natuurlijk.

quote:systeemkast schreef op 25 november 2014 @ 09:59:

[...]





Ook mee eens!

Ik denk dat mensen die eerste fase te leuk vinden.

Daar doe je extra je best, sta je lang voor de spiegel, schuif je al je bestaande afspraken opzij. Maak je de toko extra schoon en netjes. Zet jij je rare voorkeuren opzij.

En dat doet de ander ook waardoor je makkelijker matcht.

Daarna wordt je weer meer jezelf en dan is het matchen wat uitdagender.



Het is makkelijk om dan op iets kleins af te knappen en weer voor die eerste fase te gaan met een ander. Maar zo bouw je niets op en vind je nooit iemand voor een vaste relatie. Of tenminste heel moeilijk.



Nu draai je het om. Eerst zeg je dat er genoeg mannen zijn met zelfkennis en hier zeg je dat mensen de lust te leuk vinden en zichzelf veranderen voor die partner en dan niet kunnen leven met de waarheid.



Dat is wat ik onder zelfkennis juist versta. Dat mensen daar doorheen kunnen kijken.

@Paek,

You got me there.

Er zijn een hoop van beide dan maar. En die twee die jij omschreef zijn redelijke tegenpolen.

Zo ken ik er ook twee gevallen. Er dan maar iets tussenin vinden.



Wat ik onder zelfkennis versta is op de hoogte zijn van je verlangens, sterke en zwakke punten. Als in, ik weet dat ik een buidel(tje) onzekerheid heb en dat ik eerst te wanhopig opzoek was naar 'gezien' te worden. Maar dat ik ook het echt goed kan hebben met een meid.

quote:Suzy65 schreef op 25 november 2014 @ 01:53:

Zoals ik al in dat andere topic zei: juist het aftasten kan zo geweldig leuk, onzeker en toch onmisbaar zijn! Als dat in de haast zomaar overgeslagen wordt, is dat eigenlijk heel jammer.



Ik weet niet of het haast is of dat het gaat om de dingen gewoon alleen willen zoals ze als ideaalplaatje in iemands hoofd zitten.



Soms is er namelijk geen haast, maar alsnog niet het echt elkaar leren kennen. In beide gevallen is het een soort ontwijken van de werkelijkheid. Waarbij het alsnog niet gaat om wie de ander is en waarom hij of zij bepaalde dingen wel of niet wil. (of men dus niet weet wat men zelf eigenlijk echt wil)

quote:systeemkast schreef op 25 november 2014 @ 10:31:

@Paek,

You got me there.

Er zijn een hoop van beide dan maar. En die twee die jij omschreef zijn redelijke tegenpolen.

Zo ken ik er ook twee gevallen. Er dan maar iets tussenin vinden.



Wat ik onder zelfkennis versta is op de hoogte zijn van je verlangens, sterke en zwakke punten. Als in, ik weet dat ik een buidel(tje) onzekerheid heb en dat ik eerst te wanhopig opzoek was naar 'gezien' te worden. Maar dat ik ook het echt goed kan hebben met een meid.



Ja, het zijn redelijke tegenpolen, maar vraag me ook nu nog meer af, of het eigenlijk niet om hetzelfde draait. Het is én dat jezelf kennen wellicht niet altijd makkelijk is, maar dan ook nog erkennen dat een ander met een andere persoonlijkheid en andere wensen wellicht ook rechtsgeldigheid heeft en daar dan achter willen en zien te komen.



In beide gevallen is er geen aansluiting met wie ík eigenlijk ben en uiteindelijk geen overeenstemming, alsof het allemaal direct maar op elkaar aan moet sluiten (of juist ongrijpbaar hoort te blijven omdat de ander zijn eigen leven wil blijven leiden) en dan krijg ik het gevoel alsof dat alleen kan bestaan als er 1 iemand alles aanpast en de ander zijn sprookje leeft. Er is geen plek voor mij, geen plek voor wie ik ben en waar ik, gezien mijn persoonlijke omstandigheden, rekening mee moet houden.

En apps zoals Tinder gaan natuurlijk vooral over de eerste snelle look en de uiterlijke schijn van dé match. Terwijl een match natuurlijk meer is dan een swipe naar rechts. Weinig ruimte voor tekst en allerlei persoonlijke heel erg hoge verwachtingen, mannen (of vrouwen) die in ieder geval maar een match eens een keer willen, of alleen er op om te kijken of je in de markt ligt.



Ik vind de manier van "versieren" echt nergens meer op slaan. Een jongen die vraagt zonder enige inleiding wat je lingeriekleur is en zelf op geen enkele manier zijn eigen seksappeal weet te verwoorden of te uiten of probeert te kijken wat ik als individuele vrouw wél leuk zou vinden. Of iemand die mij in de ochtend gelijk wil wakker xxxxxxx op de app na alleen nog maar een uurtje te praten over zijn werk.



En op datingsites zie je dat een man soms al een heel beeld van mij heeft over hoe ik allemaal zou zijn maar het totaal niet aansluit op wat ik er op heb gezet en heel irreëel al denkt dat ik zijn droomvrouw ben. Zonder nog dieper of meer te praten.



Dus als je contact zoekt op een manier die meer aansluit bij hoe TO het wil, dan is die manier een stuk lastiger wel om daar mannen te vinden die daar naar willen en kunnen kijken zoals het toch meer vroeger wél ging naar mijn idee. Of dat het komt doordat het onpersoonlijker wordt maar mensen dan zelf de persoonlijke touch in gaan vullen vanuit hun eigen idee zonder daadwerkelijk nog contact te maken.

quote:systeemkast schreef op 25 november 2014 @ 09:59:

[...]





Ook mee eens!

Ik denk dat mensen die eerste fase te leuk vinden.

Daar doe je extra je best, sta je lang voor de spiegel, schuif je al je bestaande afspraken opzij. Maak je de toko extra schoon en netjes. Zet jij je rare voorkeuren opzij.

En dat doet de ander ook waardoor je makkelijker matcht.

Daarna wordt je weer meer jezelf en dan is het matchen wat uitdagender.



Het is makkelijk om dan op iets kleins af te knappen en weer voor die eerste fase te gaan met een ander. Maar zo bouw je niets op en vind je nooit iemand voor een vaste relatie. Of tenminste heel moeilijk.



Mee eens!

Ik denk dat veel mensen in het begin "hun best doen" om een mooier plaatje van zichzelf voorschotelen om in de smaak te vallen. Is die match er dan, dan is dat niet gebaseerd op jezelf zijn. Dat houdt geen mens lang vol, maar men hoopt dat tegen die tijd er gevoelens zijn bij die partner en dan durven ze meer zichzelf te zijn zonder al die opsmuk.



Wat er in werkelijkheid gebeurt is dat je eigenlijk matchte op een beeld wat je van elkaar had.

Ik weet niet wat je met rare voorkeuren bedoelt, maar soms (essentiele voorkeuren) is het maar beter dat die partner dat weet voor hij/zij gek op je is. De kans dat iemand een blijvertje is en echt bij je past is groter als je vanaf het begin zoveel mogelijk jezelf & eerlijk bent. Loopt iemand daarvan weg kan dat maar beter in het begin zijn.



Het lijkt wel alsof veel mensen toch niet beseffen dat seks/intimiteit verbindt. Of dat 1 vd 2 dat zo ervaart. Vrouwen maken iha allerlei hechtingsstoffen aan en/of zijn daar vaak gevoeliger voor dan mannen iha. Snelle seks is niet weten met wie je dat op je hals haalt. Daar moet je dan ook tegen bestand zijn. Als je als man geen "gedoe" wil en als je als vrouw dat risico (met diegene) niet wil lopen dat het "alleen maar om de seks ging", of dat er geen andere zaken aan het licht komen, dan is het zaak om niet te overhaasten. Tenzij je kan denken: "pech, next!".



Aan snelle seks kan je imo iig nog niks aflezen, alleen of dat enigszins matcht. Ik denk dat het ook de focus nogal op het fysieke legt. Het creeert vaak wel allerlei verwachtingen. Als er verder weinig belangstelling is voor leren kennen op andere vlakken of het al snel niks wordt, voelen (gezien het grote aantal topics hierover) veel vrouwen zich toch "bekocht". "Gebruikt". Ongeacht of ze zich zelf hebben laten meeslepen door eigen hoop (op een wederzijdse verliefdheid) of dat hij die indruk mede gewekt heeft of misschien wel ook echt zijn oprechte insteek was een relatie te vinden en al snel besloot dat dit het niet ging worden.



Vrouwen die zo teleurgesteld raken moeten zelf die verantwoordelijkheid nemen, dat seks/intiem zijn het risico meebrengt op "gevoelens" terwijl je diegene nauwelijks kent. Dat het dan nog alle kanten op kan. Dat het nog gebaseerd was op een indruk, een beeld, een roze bril. Als je geen seks uit louter lust wil, je bekocht zou voelen als er geen verliefdheid/liefde van komt, en je diegene slecht kan loslaten daarna en als negatieve ervaring beschouwt, dan zegt dat (hopelijk) iets over jezelf. Dat je daar minder geschikt voor bent (oa hormonen?!). En voorzichtiger met jezelf om moet gaan?



Hoewel het in principe een goede zaak is dat vrouwen ook lust hebben ontdekt en ook weleens wat willen, vinden velen nog steeds dat dat pas okay is als het uit verliefdheid is en een relatie wordt. Als je dat niet weet en het toch doet, kan je alleen maar jezelf dat aanrekenen, vind ik. Zelf mee dealen. Ook nog achter die seks staan na afloop. Ook als het daarbij bleef.



Ik vermoed dat veel vrouwen het voor zichzelf al snel onder de noemer "verliefd" plaatsen, omdat er nog steeds "sletvrees" heerst. Omdat zij zichzelf het serieuze type vinden. En dat de kans groter is om zich "goedkoop" te voelen als ze niet uit eigen lust in snelle seks meegingen, maar omdat dat "verwacht wordt". Of dat ze dat denken. Dus omdat hij dat zo graag wou.



Verder geldt voor mannen en vrouwen dat je moet kunnen incasseren als je de ene na de andere partner date. Ik heb de indruk dat loslaten en next iha mannen makkelijker afgaat. Zowel na (jarenlange) relaties als na een paar dates. En dat is niet verkeerd oid. Sommige vrouwen kunnen dat ook. Je moet kunnen inbouwen dat er weleens geen toekomst in zal zitten en het daarbij blijft. Zo niet, dan misschien maar niet aan beginnen. Of verwerken en verdergaan.



Ik denk niet dat dat datingproces anders verloopt irl dan via Tinder oid. Vanuit de kroeg kan je iemand net zo slecht kennen als irl en kunnen intenties even goed verschillen of dat 1 vd 2 alsnog ergens op afknapt. En dat kan idd ook als je elkaar wel veel beter en langer kent. Sommige dingen komen al snel aan het licht en andere later pas. Als je elkaar leuk vindt zonder dat er een seksuele binding is is dat misschien wel meer indicatie dat het om de hele persoon gaat en niet zozeer behoeftevervulling/ hormoongestuurd? Dan nog zijn er geen garanties. Mensen die boos worden dat een ander ermee kapt, snap ik niet helemaal. Gevoelens laten zich niet dwingen. Er zijn geen garanties.



Vaak afgewezen worden kan wel invloed hebben op je zelfbeeld. Zeker als je zelf nogal onzeker bent. Als je lekker in je vel zit en niet obsessief op zoek bent naar een relatie is een afwijzing minder erg dan wanneer je het als falen ziet en je eigen overtuiging bevestigt ("zie je wel, niemand wil met mij een relatie, mannen willen alleen seks met mij", oid). Ik denk dat als je overtuigd bent dat je in je eentje beter af bent dan in een relatie die niet past, je beter bestand bent tegen evt afwijzing.



Daten is imo gebaseerd op zoeken. En dat houdt in dat je erin gelooft dat dat ook te vinden is (op die manier). "Lukt" het dan niet, dan is het falen? Dan mankeert er of iets aan degenen die daar te vinden zijn of aan jezelf? Het idee dat je er invloed op hebt, je best doet, moeite doet, maakbaar is, dat er dan ook iets uit zou moeten rollen zal meer afbreuk aan zelfvertrouwen/eigenwaarde doen dan wanneer je daten kan zien als die ene toevalstreffer dat je er wel een blijvende liefde vandaan haalt. En wat doet het als het in het selectiegebeuren al "mis" gaat?

Want dan is zo'n site/app al een stuk minder leuk dan als je veel matches hebt.



Ik geloof er persoonlijk niet zo in dat je zo bewust kan selecteren in liefde. Als je irl (uitgaan bijv) met iedereen die een leuk koppie heeft nummers uitwisselt en het na een enkele date/ gesprekje het zou proberen rolt daar ook niet automatisch liefde uit en zal je vaker teleurgesteld raken.

Paeck: lees voor de lol het topic "Is hij geinteresseerd in mij?" eens door als je wil. Eigenlijk toch 1000x leuker, maar ja, ook dat moet je overkomen. Toch een heel ander soort spanning dan "ga ik nog wat van hem horen/ whatsappen na de date/seks?"

Denk ik.

quote:Suzy65 schreef op 25 november 2014 @ 12:08:

[...]

Vaak afgewezen worden kan wel invloed hebben op je zelfbeeld. Zeker als je zelf nogal onzeker bent. Als je lekker in je vel zit en niet obsessief op zoek bent naar een relatie is een afwijzing minder erg dan wanneer je het als falen ziet en je eigen overtuiging bevestigt ("zie je wel, niemand wil met mij een relatie, mannen willen alleen seks met mij", oid).





Eens, zo had ik het eerst heel erg. Alleen niet dat van mannen, maar dat vrouwen alleen maar met me willen chatten.

Maar sinds het bewezen is dat dit niet het geval is kijk ik er een stuk rustiger tegenaan. Nu heb ik er een stuk minder last van als iemand me ineens blokkeert, of zegt dat ik toch niet haar type ben. Ik weet nu dat er in ieder geval één lady was die me knap, leuk vond én verliefd kon worden, dus er zal heus nog wel één zijn ergens.

Geen wanhopig gezoek meer voor moi, daar is m'n suffe tijd veel te kostbaar voor.

quote:Suzy65 schreef op 25 november 2014 @ 12:08:Ik weet niet wat je met rare voorkeuren bedoelt, maar soms (essentiele voorkeuren) is het maar beter dat die partner dat weet voor hij/zij gek op je is. De kans dat iemand een blijvertje is en echt bij je past is groter als je vanaf het begin zoveel mogelijk jezelf & eerlijk bent. [...] Als je lekker in je vel zit en niet obsessief op zoek bent naar een relatie is een afwijzing minder erg dan wanneer je het als falen zietKlopt, dat mijn vrouw een dominatrix was wist ik idd al vanaf de 1e kennismaking,

Dat zij tijdens onze relatie weer een sub wilde was geen grote verrassing.



De relatie met mezelf (wat ik wel/niet wil) heb ik altijd als de basis van mijn leven gezien.

Elke andere die bij die basis komt is in mijn ogen een vette bonus.

Iemand die uit vrije wil bij mij is zonder van mij te worden.

Volgens mij maken velen wanneer ze een relatie aangaan de denkfout dat die ander persoonlijk bezit oid word.

quote:systeemkast schreef op 25 november 2014 @ 12:21:

[...]





Eens, zo had ik het eerst heel erg. Alleen niet dat van mannen, maar dat vrouwen alleen maar met me willen chatten.

Maar sinds het bewezen is dat dit niet het geval is kijk ik er een stuk rustiger tegenaan. Nu heb ik er een stuk minder last van als iemand me ineens blokkeert, of zegt dat ik toch niet haar type ben. Ik weet nu dat er in ieder geval één lady was die me knap, leuk vond én verliefd kon worden, dus er zal heus nog wel één zijn ergens.

Geen wanhopig gezoek meer voor moi, daar is m'n suffe tijd veel te kostbaar voor.



Leuk! Het kan idd ook je zelfvertrouwen versterken als je goede ervaringen op doet!

Te weten dat er ook echt interessante vrouwen rondlopen die dat van jou ook vinden, maakt het een stuk relaxter.

quote:highlander schreef op 25 november 2014 @ 12:38:

[...]

Klopt, dat mijn vrouw een dominatrix was wist ik idd al vanaf de 1e kennismaking, dus dat zij tijdens onze relatie weer een sub wilde was geen grote verrassing. De relatie met mezelf (wat ik wel/niet wil) heb ik altijd als de basis van mijn leven gezien, elke andere die bij die basis komt is in mijn ogen een vette bonus. Iemand die uit vrije wil bij mij is zonder van mij te worden. Volgens mij maken velen wanneer ze een relatie aangaan de denkfout dat die ander persoonlijk bezit oid word.Had jij daar zelf niks mee, Highlander? Op eoa manier zie ik niet meteen een sub in jou

Suzy, ik zie de sub in mij ook nog steeds niet.

Vind het wel ruimdenkend, vanaf het begin. Dat je die ruimte kon geven, bedoel ik. Je elkaars bezit niet bent. Dat je daar verschillend in kan en mag zijn (en niet veroordeelt of afknapt). En dat het die liefde niet in de weg stond. Bijzonder.