Relaties
alle pijlers
Mannen van tegenwoordig en Tinder
zaterdag 22 november 2014 15:24
Ligt het nou aan mij of wil niemand meer een relatie? Met de eindeloze mogelijkheden van Tinder, wat je bijna letterlijk kan vergelijken als een lopend buffet (zo eentje waar het gerecht naar jou toe komt, en als je het niet lekker vind, wacht je tot de lopende band iets is opgeschoven om het volgende te proeven) lijkt het wel alsof de meeste mannen geen zin meer hebben in vastigheid. De trend is nu opeens om zo veel mogelijk in het rond te neuken. Monogamie is zogenaamd onderdrukking uit de jaren 50 en volgens vele mannen is de man er op geprogrammeerd om zijn zaad bij zoveel mogelijk vrouwen te lozen.
Misschien ligt het aan 20ers, maar ik heb hiervoor wel lange relaties gehad, dus ik denk echt dat het te maken heeft met het feit dat die app opeens op de markt is. Elke keer als ik een date scoor, lijkt die vent niks serieus te willen behalve even "scharrelen". Ik zit er bijna aan te denken om in de religeuze hoek te gaan zoeken (ben zelf atheist) omdat dit gewoon niks wordt.
Misschien ligt het aan 20ers, maar ik heb hiervoor wel lange relaties gehad, dus ik denk echt dat het te maken heeft met het feit dat die app opeens op de markt is. Elke keer als ik een date scoor, lijkt die vent niks serieus te willen behalve even "scharrelen". Ik zit er bijna aan te denken om in de religeuze hoek te gaan zoeken (ben zelf atheist) omdat dit gewoon niks wordt.
dinsdag 25 november 2014 13:33
Suzy, ruimdenkend weet ik niet, zeer nieuwsgierig naar haar ervaringen op dat gebied zeker wel.
Nachtenlang ouwehoeren in het studentenhuis over wat zij allemaal deed bij haar vriendjes.
Mooie herinneringen, dat zij mij - geen onderdanig type - als levenspartner wilde zag ik destijds geeneens aankomen.
Voor ik het wist was onze 30 jr voorbij, nu bezig met een nieuw hoofdstuk, benieuwd wie/wat er nog komt.
Nachtenlang ouwehoeren in het studentenhuis over wat zij allemaal deed bij haar vriendjes.
Mooie herinneringen, dat zij mij - geen onderdanig type - als levenspartner wilde zag ik destijds geeneens aankomen.
Voor ik het wist was onze 30 jr voorbij, nu bezig met een nieuw hoofdstuk, benieuwd wie/wat er nog komt.
volg je verstand, gebruik je gevoel
dinsdag 25 november 2014 13:37
quote:Suzy65 schreef op 25 november 2014 @ 12:16:
Paeck: lees voor de lol het topic "Is hij geinteresseerd in mij?" eens door als je wil. Eigenlijk toch 1000x leuker, maar ja, ook dat moet je overkomen. Toch een heel ander soort spanning dan "ga ik nog wat van hem horen/ whatsappen na de date/seks?"
Denk ik.
Ik snap je vraag of opmerking denk ik niet echt. Ik vind TO in het andere topic vrij onzeker overkomen terwijl er best veel aandacht van de man voor haar is en het zich daadwerkelijk steeds meer ontwikkelt nu tot meer.
M.b.t. je andere post hierboven. Het is niet zo dat alleen seks bepaalde gevoelens oproept, juist niet. Het gaat in het contact met een ander voor mij dan in ieder geval om de aandacht op verschillende vlakken. Dat iemand samen met mij wil kijken wat we allebei leuk vinden en daaraan denkt op die moment dat het net even wat toevoegt.
Als iemand lief en aardig is (zonder seks) roept dat ook gewoon gevoelens op. Als iemand mij even aan raakt, zoals in het andere topic, en altijd voor mij thee meeneemt en je merkt dat de ander het wel heel erg fijn vindt om bij je te zijn dan moet er ook wel iets komen dat de ander door zijn aanraking of blik laat merken meer te zien dan vriendschap of duidelijk te zijn in dat het nu nog vriendschap echt alleen is.
Ik heb wel mannen/relaties/dates gehad die deden alsof ze mij leuk vonden, ook zeiden meer te willen maar vervolgens terugdeinsden voor een aanraking of niet af wilden spreken. Dan is er tegenstrijdigheid en dan ontstaat er terechte onzekerheid of de ander jou wel echt leuk vind of even last heeft van hopelijk tijdelijke eigen onzekerheid.
Maar ik heb geen behoefte aan iemand die tegenstrijdige signalen geeft, geen voortzettende stappen zet of aantrekt en weer afstoot. Voor mij is stabiliteit, betrouwbaarheid in wat iemand nastreeft, overeenstemming in elkaar de juiste mate van fijne aandacht geven waar het om gaat.
En daarbij vind ik seks er bij horen. Intimiteit qua aanraken onderdeel van dat proces. Ik wil niet iemand die altijd aan de andere kant van het bed gaat liggen, mij nooit uit zichzelf zal aanraken, met zoenen altijd een invasie veroorzaakt en bij aanraken de snelheid standaard te hoog opvoert waardoor hij mij niet kan/wil aanvoelen in wat ik ook op dat gebied wil.
In het voorbeeld wacht zij wel juist op meer bericht van hem. De vraag is of het te weinig of te veel is. Dat verschilt per persoon. Té veel of té weinig is niet goed, maar kijken hoe je daar samen balans in vindt gaat het om.
Ik las nu alleen de OP, vorige keer wel meer gelezen geloof ik een keer maar weet niet wat er verder werd gezegd. Maar in de OP valt me op dat hij haar aanraakte, maar zij hem niet echt op die manier. Het gaat om wederzijdsheid.
Het idee dat een man wel snel seks met iemand wil maar deze persoon bij voorbaat geen relatiemateriaal dan meer is, vind ik bijvoorbeeld een rare gedachte. Net zoals vrouwen die oneindig wachten met seks en dan denken dat die man met haar dan wel echt die relatie wil als hij daar mee wacht voor haar (en die mannen ondertussen wel anderen het bed in praten). En die man na maanden versieren ineens gaat klagen dat ze eigenlijk helemaal niet van seks lijkt te houden en na dan die twee keer dat ze wel seks hebben in hun huwelijk en twee kinderen toch vinden dat ze dan vreemd mogen gaan omdat hun partner nooit seks wil.
Het is een samenspel, niet iets van vantevoren bedachte plannen, maar weten wie je bent, kijken wat de ander zegt en wil en doet, en dan eerlijk handelen.
Paeck: lees voor de lol het topic "Is hij geinteresseerd in mij?" eens door als je wil. Eigenlijk toch 1000x leuker, maar ja, ook dat moet je overkomen. Toch een heel ander soort spanning dan "ga ik nog wat van hem horen/ whatsappen na de date/seks?"
Denk ik.
Ik snap je vraag of opmerking denk ik niet echt. Ik vind TO in het andere topic vrij onzeker overkomen terwijl er best veel aandacht van de man voor haar is en het zich daadwerkelijk steeds meer ontwikkelt nu tot meer.
M.b.t. je andere post hierboven. Het is niet zo dat alleen seks bepaalde gevoelens oproept, juist niet. Het gaat in het contact met een ander voor mij dan in ieder geval om de aandacht op verschillende vlakken. Dat iemand samen met mij wil kijken wat we allebei leuk vinden en daaraan denkt op die moment dat het net even wat toevoegt.
Als iemand lief en aardig is (zonder seks) roept dat ook gewoon gevoelens op. Als iemand mij even aan raakt, zoals in het andere topic, en altijd voor mij thee meeneemt en je merkt dat de ander het wel heel erg fijn vindt om bij je te zijn dan moet er ook wel iets komen dat de ander door zijn aanraking of blik laat merken meer te zien dan vriendschap of duidelijk te zijn in dat het nu nog vriendschap echt alleen is.
Ik heb wel mannen/relaties/dates gehad die deden alsof ze mij leuk vonden, ook zeiden meer te willen maar vervolgens terugdeinsden voor een aanraking of niet af wilden spreken. Dan is er tegenstrijdigheid en dan ontstaat er terechte onzekerheid of de ander jou wel echt leuk vind of even last heeft van hopelijk tijdelijke eigen onzekerheid.
Maar ik heb geen behoefte aan iemand die tegenstrijdige signalen geeft, geen voortzettende stappen zet of aantrekt en weer afstoot. Voor mij is stabiliteit, betrouwbaarheid in wat iemand nastreeft, overeenstemming in elkaar de juiste mate van fijne aandacht geven waar het om gaat.
En daarbij vind ik seks er bij horen. Intimiteit qua aanraken onderdeel van dat proces. Ik wil niet iemand die altijd aan de andere kant van het bed gaat liggen, mij nooit uit zichzelf zal aanraken, met zoenen altijd een invasie veroorzaakt en bij aanraken de snelheid standaard te hoog opvoert waardoor hij mij niet kan/wil aanvoelen in wat ik ook op dat gebied wil.
In het voorbeeld wacht zij wel juist op meer bericht van hem. De vraag is of het te weinig of te veel is. Dat verschilt per persoon. Té veel of té weinig is niet goed, maar kijken hoe je daar samen balans in vindt gaat het om.
Ik las nu alleen de OP, vorige keer wel meer gelezen geloof ik een keer maar weet niet wat er verder werd gezegd. Maar in de OP valt me op dat hij haar aanraakte, maar zij hem niet echt op die manier. Het gaat om wederzijdsheid.
Het idee dat een man wel snel seks met iemand wil maar deze persoon bij voorbaat geen relatiemateriaal dan meer is, vind ik bijvoorbeeld een rare gedachte. Net zoals vrouwen die oneindig wachten met seks en dan denken dat die man met haar dan wel echt die relatie wil als hij daar mee wacht voor haar (en die mannen ondertussen wel anderen het bed in praten). En die man na maanden versieren ineens gaat klagen dat ze eigenlijk helemaal niet van seks lijkt te houden en na dan die twee keer dat ze wel seks hebben in hun huwelijk en twee kinderen toch vinden dat ze dan vreemd mogen gaan omdat hun partner nooit seks wil.
Het is een samenspel, niet iets van vantevoren bedachte plannen, maar weten wie je bent, kijken wat de ander zegt en wil en doet, en dan eerlijk handelen.
dinsdag 25 november 2014 13:39
Het is niet zo dat verdriet meer of minder wordt door wel of geen seks. Het gaat mijns inziens altijd om de intimiteit, de aandacht, het samen doorbrengen in verschillende fijne situaties. Je kunt op verschillende manieren seks hebben net zoals je op verschillende manieren met de ander om kan gaan of wel of niet praten.
dinsdag 25 november 2014 13:49
Ikzelf zoek daarin een balans, ik houd niet van teveel de ene of teveel de andere kant op.
Ik vind dat je als mens jezelf het beste ruim kan proberen te ontwikkelen, wat ook wel handig is als je single bent en zowel zult moeten afwassen als de vuilnisbak buiten zetten, zowel knuffelend de juiste aandacht kan krijgen als sterk alleen de tijd doorbrengen en dus ook zowel goed kan praten als dat de ander jou lichamelijk aanvoelt. En je dus voor bepaalde behoeften het toch alleen kan redden en niet afhankelijk van iets bent of wordt of niet altijd de verzorgersrol hebt.
Ik vind dat je als mens jezelf het beste ruim kan proberen te ontwikkelen, wat ook wel handig is als je single bent en zowel zult moeten afwassen als de vuilnisbak buiten zetten, zowel knuffelend de juiste aandacht kan krijgen als sterk alleen de tijd doorbrengen en dus ook zowel goed kan praten als dat de ander jou lichamelijk aanvoelt. En je dus voor bepaalde behoeften het toch alleen kan redden en niet afhankelijk van iets bent of wordt of niet altijd de verzorgersrol hebt.
dinsdag 25 november 2014 13:59
Maar dat zijn natuurlijk wel essentiele zaken. Dat vergt dat je jezelf goed kent.
Wanneer in een beginnend stadium begin je over zoiets?
Ik wist eea niet van mezelf (of niet wat dat inhield, in hoeverre dat voor mij op ging). Pas jaren later. Dan gooi je eens een balletje op, maar wordt dat niet opgepakt en heb je een monogame relatie dan heb je wel een probleem. Het speelde voor mij niet zo, maar heeft zeker invloed gehad op ons seksleven.
Ex en ik zijn nu veel ruimdenkender dan toen we verliefd werden. Allebei. En dat je elkaars bezit bent (mijn man, mijn vrouw) moet je wel loslaten als je uit elkaar gaat. En de meeste mensen ook idd pas dan, als je er geen enkele invloed meer op hebt, geen "rechten" meer hebt tov elkaar, want "exen" zijn.
Met wat we nu weten hadden we het (veel) eerder moeten opengooien. Hij snapte/geloofde ook niet dat ik niet jaloers was en eea wel begrijpen kon. Veel meer moeite had met het stiekeme, liegen, verzwijgen, houding naar mij dan met die andere vrouw of wat ie daarmee deed. Elkaar met liefde loslaten binnen een relatie is voor veel mensen toch echt een brug te ver. Als exen is dat wel gelukt. En toch soort van met behoud van liefde.
Ik ben zelf veel opener geworden tov nieuwe potentiele partners. Je kan maar beter oprecht bij elkaar passen. Als iets een dealbreaker is, bij 1 van de 2 of allebei, is het dan beter om maar helemaal geen liefde te laten groeien? Ik weet dat zo net nog niet. Ligt toch genuanceerd en hangt ervan af hoe essentieel het is om ergens jezelf in te kunnen zijn. Ik heb nergens spijt van iig, had die liefde niet willen mislopen.
Wat als jij dat niet had kunnen accepteren van haar? Niet in kon meegaan & monogame exclusieve relatie had gewild?
Wanneer in een beginnend stadium begin je over zoiets?
Ik wist eea niet van mezelf (of niet wat dat inhield, in hoeverre dat voor mij op ging). Pas jaren later. Dan gooi je eens een balletje op, maar wordt dat niet opgepakt en heb je een monogame relatie dan heb je wel een probleem. Het speelde voor mij niet zo, maar heeft zeker invloed gehad op ons seksleven.
Ex en ik zijn nu veel ruimdenkender dan toen we verliefd werden. Allebei. En dat je elkaars bezit bent (mijn man, mijn vrouw) moet je wel loslaten als je uit elkaar gaat. En de meeste mensen ook idd pas dan, als je er geen enkele invloed meer op hebt, geen "rechten" meer hebt tov elkaar, want "exen" zijn.
Met wat we nu weten hadden we het (veel) eerder moeten opengooien. Hij snapte/geloofde ook niet dat ik niet jaloers was en eea wel begrijpen kon. Veel meer moeite had met het stiekeme, liegen, verzwijgen, houding naar mij dan met die andere vrouw of wat ie daarmee deed. Elkaar met liefde loslaten binnen een relatie is voor veel mensen toch echt een brug te ver. Als exen is dat wel gelukt. En toch soort van met behoud van liefde.
Ik ben zelf veel opener geworden tov nieuwe potentiele partners. Je kan maar beter oprecht bij elkaar passen. Als iets een dealbreaker is, bij 1 van de 2 of allebei, is het dan beter om maar helemaal geen liefde te laten groeien? Ik weet dat zo net nog niet. Ligt toch genuanceerd en hangt ervan af hoe essentieel het is om ergens jezelf in te kunnen zijn. Ik heb nergens spijt van iig, had die liefde niet willen mislopen.
Wat als jij dat niet had kunnen accepteren van haar? Niet in kon meegaan & monogame exclusieve relatie had gewild?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 25 november 2014 14:09
quote:Paekzwart schreef op 25 november 2014 @ 13:39:
Het is niet zo dat verdriet meer of minder wordt door wel of geen seks. Het gaat mijns inziens altijd om de intimiteit, de aandacht, het samen doorbrengen in verschillende fijne situaties. Je kunt op verschillende manieren seks hebben net zoals je op verschillende manieren met de ander om kan gaan of wel of niet praten.
Mwah, weet ik niet hoor. Die intimiteit en liefdevol kan verdomd veel op liefde lijken. Als dan blijkt dat die ander dat kan en niet als liefde voelt, kan dat flink verwarrend zijn voor degene die dat er wel in zag. Dat kan pijnlijker zijn dan lekkere seks hebben gehad maar zelf ook niet zozeer met/uit liefde. Het maakt het ongelijker of zo, als je zelf meer gevoelens hebt en voor de ander "gewoon seks" was en inwisselbaar met "next".
Denk dat het daar vaak in zit. Dat ze dan denken dat het helemaal niks voorgesteld heeft voor diegene. Je ziet dat ook bij het verbreken van (langere) relaties en er 1 al snel een ander heeft, dat daaraan gekoppeld wordt dat de hele relatie dan een leugen was of niks voorgesteld heeft oid. Zo ook bij vreemdgaan dat eraan gekoppeld wordt.
Wat helemaal niet waar hoeft te zijn..
Seks maakt mensen toch weer net wat kwetsbaarder naar mijn idee. Of ze daarin niet "voldeden" (als het daarna misloopt). Voor veel m/v toch niet iets wat ze gemakkelijk zomaar met iedereen delen/doen/ kunnen. Stel de 1 moet wat loskomen en vertrouwder zijn met een nieuw persoon en zich niet zo makkelijk laten gaan.
Het hebben van seks is niet altijd ook stampende voor beiden bevredigende seks. Ook daarin is het wel fijn als er wat meer tijd dan een of een paar keer is om elkaar te ontdekken, te vertrouwen (en eea toe te durven vertrouwen). Veel mensen hebben makkelijker seks dan dat ze erover praten of aangeven wat ze willen.
Ik denk zomaar dat dit juist een heel kwetsbare dimensie toevoegt voor velen. Nog los van dat het zin in meer kan opwekken die dan onbevredigd blijft. Als je dat als single langere tijd gemist hebt, kan dat best frustrerend fijn, omdat je ook weer geproefd hebt wat je mist en naar meer smaakt. Nog los van allerlei stofjes en los van of het uitmondt in een relatie kan alleen al dat intieme en fysieke zo welkom zijn. Als ik voor mezelf spreek, dan zou ik dat wel vaker willen dan een paar keer.
Het is niet zo dat verdriet meer of minder wordt door wel of geen seks. Het gaat mijns inziens altijd om de intimiteit, de aandacht, het samen doorbrengen in verschillende fijne situaties. Je kunt op verschillende manieren seks hebben net zoals je op verschillende manieren met de ander om kan gaan of wel of niet praten.
Mwah, weet ik niet hoor. Die intimiteit en liefdevol kan verdomd veel op liefde lijken. Als dan blijkt dat die ander dat kan en niet als liefde voelt, kan dat flink verwarrend zijn voor degene die dat er wel in zag. Dat kan pijnlijker zijn dan lekkere seks hebben gehad maar zelf ook niet zozeer met/uit liefde. Het maakt het ongelijker of zo, als je zelf meer gevoelens hebt en voor de ander "gewoon seks" was en inwisselbaar met "next".
Denk dat het daar vaak in zit. Dat ze dan denken dat het helemaal niks voorgesteld heeft voor diegene. Je ziet dat ook bij het verbreken van (langere) relaties en er 1 al snel een ander heeft, dat daaraan gekoppeld wordt dat de hele relatie dan een leugen was of niks voorgesteld heeft oid. Zo ook bij vreemdgaan dat eraan gekoppeld wordt.
Wat helemaal niet waar hoeft te zijn..
Seks maakt mensen toch weer net wat kwetsbaarder naar mijn idee. Of ze daarin niet "voldeden" (als het daarna misloopt). Voor veel m/v toch niet iets wat ze gemakkelijk zomaar met iedereen delen/doen/ kunnen. Stel de 1 moet wat loskomen en vertrouwder zijn met een nieuw persoon en zich niet zo makkelijk laten gaan.
Het hebben van seks is niet altijd ook stampende voor beiden bevredigende seks. Ook daarin is het wel fijn als er wat meer tijd dan een of een paar keer is om elkaar te ontdekken, te vertrouwen (en eea toe te durven vertrouwen). Veel mensen hebben makkelijker seks dan dat ze erover praten of aangeven wat ze willen.
Ik denk zomaar dat dit juist een heel kwetsbare dimensie toevoegt voor velen. Nog los van dat het zin in meer kan opwekken die dan onbevredigd blijft. Als je dat als single langere tijd gemist hebt, kan dat best frustrerend fijn, omdat je ook weer geproefd hebt wat je mist en naar meer smaakt. Nog los van allerlei stofjes en los van of het uitmondt in een relatie kan alleen al dat intieme en fysieke zo welkom zijn. Als ik voor mezelf spreek, dan zou ik dat wel vaker willen dan een paar keer.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 25 november 2014 14:09
Ik vraag me wel af hoe het werkt. Wat voor type moet je zijn wil een man jou uitvragen? Want mijn leven lang zet IK de eerste stappen, op een paar uitzonderingen na (die dan meestal alleen seks wilden).
Ik was als kind en brugklasser niet geliefd onder klasgenootjes. Ik was de laatste die zoende, schuifelen in groep 8 en de brugklas was niet aan mij besteed. Dus ik heb altijd het idee gehad dat ik harder moet werken dan anderen om het zelfde resultaat te krijgen. "Normale' vrouwen krijgen sowieso wel iemand, ik moet er opgedoft uitzien, een goede opleiding hebben enz. wil ik uberhaupt interessant gevonden worden. Maar het werkt alsnog niet. Ik heb een lichte handicap die wel opvalt als je er van af weet (ik ga er niet verder op in ivm herkenbaarheid). Soms twijfel ik daar enorm door aan mezelf, alsof ik daarmee afstotelijk zou zijn. Maar dan zie ik weer mijn dikke (maar vrolijke en lieve) buurmeisje die een leuke vent heeft gevonden, die oud-klasgenoot met een hazelip die nu gaat trouwen etc. etc. De meeste mensen waar wat aan scheelt vinden iemand, ook een leuk iemand, het is niet alsof die in de "afdankertjes" hoek moeten zoeken omdat ze verder geen aantrekkelijke man kunnen vinden. Maar ik heb altijd het gevoel dat dat voor mij niet waar zal zijn, dat ik mijn kans verspeeld heb. En dat ik, om op te vallen, al het andere "perfect" moet doen, anders ben ik sowieso niet "datebaar".
En dus werk ik keihard om het te forceren, waardoor het nog meer averechts werkt. Iedereen in mijn omgeving zegt dat ik los moet laten, dat mannen naar mij toe moeten komen, maar dat doen ze gewoon niet. Misschien omdat de wanhoop er vanaf straalt, wie weet. Maar dan vraag ik me af wanneer ze dat WEL doen.
Ik was als kind en brugklasser niet geliefd onder klasgenootjes. Ik was de laatste die zoende, schuifelen in groep 8 en de brugklas was niet aan mij besteed. Dus ik heb altijd het idee gehad dat ik harder moet werken dan anderen om het zelfde resultaat te krijgen. "Normale' vrouwen krijgen sowieso wel iemand, ik moet er opgedoft uitzien, een goede opleiding hebben enz. wil ik uberhaupt interessant gevonden worden. Maar het werkt alsnog niet. Ik heb een lichte handicap die wel opvalt als je er van af weet (ik ga er niet verder op in ivm herkenbaarheid). Soms twijfel ik daar enorm door aan mezelf, alsof ik daarmee afstotelijk zou zijn. Maar dan zie ik weer mijn dikke (maar vrolijke en lieve) buurmeisje die een leuke vent heeft gevonden, die oud-klasgenoot met een hazelip die nu gaat trouwen etc. etc. De meeste mensen waar wat aan scheelt vinden iemand, ook een leuk iemand, het is niet alsof die in de "afdankertjes" hoek moeten zoeken omdat ze verder geen aantrekkelijke man kunnen vinden. Maar ik heb altijd het gevoel dat dat voor mij niet waar zal zijn, dat ik mijn kans verspeeld heb. En dat ik, om op te vallen, al het andere "perfect" moet doen, anders ben ik sowieso niet "datebaar".
En dus werk ik keihard om het te forceren, waardoor het nog meer averechts werkt. Iedereen in mijn omgeving zegt dat ik los moet laten, dat mannen naar mij toe moeten komen, maar dat doen ze gewoon niet. Misschien omdat de wanhoop er vanaf straalt, wie weet. Maar dan vraag ik me af wanneer ze dat WEL doen.
dinsdag 25 november 2014 14:14
quote:Suzy65 schreef op 25 november 2014 @ 13:59:
Maar dat zijn natuurlijk wel essentiele zaken. Dat vergt dat je jezelf goed kent. [...] Wat als jij dat niet had kunnen accepteren van haar? Niet in kon meegaan & monogame exclusieve relatie had gewild?Weet ik niet, destijds was ik geeneens met serieuze relaties bezig.
Het enige wat ik wist is dat ik net zo graag in haar gezelschap was als met mezelf alleen.
Ook nu zij is heengegaan ben ik nog steeds graag met mezelf.
Door haar komst heeft zij mij gewoon 2 mooie mensen nagelaten die er niet waren geweest zonder haar toedoen.
Maar dat zijn natuurlijk wel essentiele zaken. Dat vergt dat je jezelf goed kent. [...] Wat als jij dat niet had kunnen accepteren van haar? Niet in kon meegaan & monogame exclusieve relatie had gewild?Weet ik niet, destijds was ik geeneens met serieuze relaties bezig.
Het enige wat ik wist is dat ik net zo graag in haar gezelschap was als met mezelf alleen.
Ook nu zij is heengegaan ben ik nog steeds graag met mezelf.
Door haar komst heeft zij mij gewoon 2 mooie mensen nagelaten die er niet waren geweest zonder haar toedoen.
volg je verstand, gebruik je gevoel
dinsdag 25 november 2014 14:33
quote:schmetterling schreef op 25 november 2014 @ 14:09:
Ik heb een lichte handicap die wel opvalt als je er van af weet (ik ga er niet verder op in ivm herkenbaarheid). Soms twijfel ik daar enorm door aan mezelf, alsof ik daarmee afstotelijk zou zijn.
Maar ik heb altijd het gevoel dat dat voor mij niet waar zal zijn, dat ik mijn kans verspeeld heb. En dat ik, om op te vallen, al het andere "perfect" moet doen, anders ben ik sowieso niet "datebaar".
Meid, meid
Jammer voor je dat jij je zo voelt. Voor mij herkenbaar, alleen dan om lengte/huidskleur.
Alleen doe ik niet echt aan overcompenseren want dat neemt teveel tijd weg van mijn geweldige hobby's. Ik werd gewoon ontzettend boos op mezelf, jaren lang gedaan.
Heb je niet een vrienden clubje die aardige jongens kennen waarmee je op date kan?
Ik denk dat online dating een iets te harde uitdaging is voor jou nu, vooral Tinder.
Voor mij was dat wel het geval, ik was soms echt even in een dip nadat ik weer 's werd geblokkeerd door één of andere meid online. Je moet daar echt een goede gedachte bij hebben, dat ik gewoon niet haar type was, niet omdat ik een sub-mens of waardeloos was.
Ik heb een lichte handicap die wel opvalt als je er van af weet (ik ga er niet verder op in ivm herkenbaarheid). Soms twijfel ik daar enorm door aan mezelf, alsof ik daarmee afstotelijk zou zijn.
Maar ik heb altijd het gevoel dat dat voor mij niet waar zal zijn, dat ik mijn kans verspeeld heb. En dat ik, om op te vallen, al het andere "perfect" moet doen, anders ben ik sowieso niet "datebaar".
Meid, meid
Jammer voor je dat jij je zo voelt. Voor mij herkenbaar, alleen dan om lengte/huidskleur.
Alleen doe ik niet echt aan overcompenseren want dat neemt teveel tijd weg van mijn geweldige hobby's. Ik werd gewoon ontzettend boos op mezelf, jaren lang gedaan.
Heb je niet een vrienden clubje die aardige jongens kennen waarmee je op date kan?
Ik denk dat online dating een iets te harde uitdaging is voor jou nu, vooral Tinder.
Voor mij was dat wel het geval, ik was soms echt even in een dip nadat ik weer 's werd geblokkeerd door één of andere meid online. Je moet daar echt een goede gedachte bij hebben, dat ik gewoon niet haar type was, niet omdat ik een sub-mens of waardeloos was.
Wie niet luisteren wil, moet maar lezen.
dinsdag 25 november 2014 14:38
quote:Suzy65 schreef op 25 november 2014 @ 14:09:
[...]
Mwah, weet ik niet hoor. Die intimiteit en liefdevol kan verdomd veel op liefde lijken. Als dan blijkt dat die ander dat kan en niet als liefde voelt, kan dat flink verwarrend zijn voor degene die dat er wel in zag. Dat kan pijnlijker zijn dan lekkere seks hebben gehad maar zelf ook niet zozeer met/uit liefde. Het maakt het ongelijker of zo, als je zelf meer gevoelens hebt en voor de ander "gewoon seks" was en inwisselbaar met "next".
Denk dat het daar vaak in zit. Dat ze dan denken dat het helemaal niks voorgesteld heeft voor diegene. Je ziet dat ook bij het verbreken van (langere) relaties en er 1 al snel een ander heeft, dat daaraan gekoppeld wordt dat de hele relatie dan een leugen was of niks voorgesteld heeft oid. Zo ook bij vreemdgaan dat eraan gekoppeld wordt.
Wat helemaal niet waar hoeft te zijn..
Ik snap nog steeds niet goed waar je op reageert. Wat bedoel je met "die intimiteit en liefdevol"? Dat mensen seks kunnen hebben zonder liefde? Mensen kunnen alles doen zonder liefde. Dat zie je er aan de buitenkant niet vanaf. Mensen kunnen vanalles ook zeggen met liefdevolle woorden maar niet denken, trouwen zonder in zichzelf te weten wat liefde is, doen alsof er liefde is maar toch opstappen. Seks is één van de vele uitingsvormen die op verschillende manieren in gradaties uitgevoerd kan worden.
Dat bedoel ik je kan op verschillende manieren seks hebben en op verschillende manieren ook in een relatie staan. Dus ook als er dan wel een relatie was, dan nog gaat het niet om de daadwerkelijke woorden, het begrip relatie of dé seks. Maar om het gevoel wat mensen er mee beleven.
Ik ben geen voorstander van ongelijkheid, maar daar komt dan dus bij kijken dat mensen eerlijk zijn over wat ze zelf echt willen en dan krijgt de ander de kans zelf te bepalen wat hij of zij daarmee wil. Maar hier goed over communiceren en zelf weten wat je wil is schijnbaar lastig.
En er zijn zowel mannen als vrouwen die platte seks kunnen hebben zonder het idee van een relatie maar ook omgekeerd die alle aandacht geven, meenemen naar ouders en misschien zelfs wel trouwen zonder het idee of het gevoel van een echte relatie.
Ik heb het allemaal meegemaakt. Van de jongen die me meenam naar het ouderlijk huis jarenlang, waarmee ik op vakantie ging, 's morgens mee uitsliep, elke avond elkaar zagen voor jaren, we voortdurend knuffelden, samen aten, uitgingen ook naar vrienden maar hij het niet als relatie zag (en ook zo zei), tegenover bijvoorbeeld mijn eerste vriend die zei wel een relatie met me te hebben, zei dat hij van mij hield, trouw was, maar me nooit uit zichzelf aanraakte, nooit echt keek naar wie ik was, nooit echt die toekomst voor zich bleek te zien en er dus ook eigenlijk niet voor bleek te gaan. En dan de man die zowel veel dingen deed, zowel mij voorstelde, zowel zei van me te houden, zowel het woord relatie in de mond nam maar het van de ene op de andere dag kon uitmaken met de woorden dat het nooit iets had voorgesteld.
En ook seks bestaat op allerlei manieren, met gevoel en aandacht, met vaker het voort willen zitten, alleen de dingen doen volgens vantevoren afspraak en daarna toedeloe tot nooit meer ziens en alles daar tussen in.
Ik zie zelf persoonlijk in wel of geen seks niet specifiek meer of minder kans op liefde. Als je in een dronken bui iemand in de kroeg zoent zonder te praten en met die onbekende waarvan je de naam niet weet platte seks hebt en de ander 's morgens om 7 uur weer weggaat zonder zijn telefoonnummer achter te laten, dan mag ik hopen dat iemand daar geen hele relatie aan ophangt.
Het probleem ontstaat in eerst xxxsjes geven, verwachtingen vaak opwekken, de langere tijd die men toch wel vaak uiteindelijk met elkaar chat en de aandacht en wat zogenaamd diepere gesprekken, als je dan ook nog eens een keer uitgaat én seks hebt, dan ontstaat er op den duur meer. Maar ook dan ben je zelf bij de grenzen.
Alleen platte seks is bijvoorbeeld niet iets wat ik wil. Een relatie heb ik niet. Maar ik heb wel behoefte aan een bepaalde mate van intimiteit, zowel in woorden áls in aanraking en met iemand optrekken. Dat is weer een andere vorm die dan ontstaat.
[...]
Mwah, weet ik niet hoor. Die intimiteit en liefdevol kan verdomd veel op liefde lijken. Als dan blijkt dat die ander dat kan en niet als liefde voelt, kan dat flink verwarrend zijn voor degene die dat er wel in zag. Dat kan pijnlijker zijn dan lekkere seks hebben gehad maar zelf ook niet zozeer met/uit liefde. Het maakt het ongelijker of zo, als je zelf meer gevoelens hebt en voor de ander "gewoon seks" was en inwisselbaar met "next".
Denk dat het daar vaak in zit. Dat ze dan denken dat het helemaal niks voorgesteld heeft voor diegene. Je ziet dat ook bij het verbreken van (langere) relaties en er 1 al snel een ander heeft, dat daaraan gekoppeld wordt dat de hele relatie dan een leugen was of niks voorgesteld heeft oid. Zo ook bij vreemdgaan dat eraan gekoppeld wordt.
Wat helemaal niet waar hoeft te zijn..
Ik snap nog steeds niet goed waar je op reageert. Wat bedoel je met "die intimiteit en liefdevol"? Dat mensen seks kunnen hebben zonder liefde? Mensen kunnen alles doen zonder liefde. Dat zie je er aan de buitenkant niet vanaf. Mensen kunnen vanalles ook zeggen met liefdevolle woorden maar niet denken, trouwen zonder in zichzelf te weten wat liefde is, doen alsof er liefde is maar toch opstappen. Seks is één van de vele uitingsvormen die op verschillende manieren in gradaties uitgevoerd kan worden.
Dat bedoel ik je kan op verschillende manieren seks hebben en op verschillende manieren ook in een relatie staan. Dus ook als er dan wel een relatie was, dan nog gaat het niet om de daadwerkelijke woorden, het begrip relatie of dé seks. Maar om het gevoel wat mensen er mee beleven.
Ik ben geen voorstander van ongelijkheid, maar daar komt dan dus bij kijken dat mensen eerlijk zijn over wat ze zelf echt willen en dan krijgt de ander de kans zelf te bepalen wat hij of zij daarmee wil. Maar hier goed over communiceren en zelf weten wat je wil is schijnbaar lastig.
En er zijn zowel mannen als vrouwen die platte seks kunnen hebben zonder het idee van een relatie maar ook omgekeerd die alle aandacht geven, meenemen naar ouders en misschien zelfs wel trouwen zonder het idee of het gevoel van een echte relatie.
Ik heb het allemaal meegemaakt. Van de jongen die me meenam naar het ouderlijk huis jarenlang, waarmee ik op vakantie ging, 's morgens mee uitsliep, elke avond elkaar zagen voor jaren, we voortdurend knuffelden, samen aten, uitgingen ook naar vrienden maar hij het niet als relatie zag (en ook zo zei), tegenover bijvoorbeeld mijn eerste vriend die zei wel een relatie met me te hebben, zei dat hij van mij hield, trouw was, maar me nooit uit zichzelf aanraakte, nooit echt keek naar wie ik was, nooit echt die toekomst voor zich bleek te zien en er dus ook eigenlijk niet voor bleek te gaan. En dan de man die zowel veel dingen deed, zowel mij voorstelde, zowel zei van me te houden, zowel het woord relatie in de mond nam maar het van de ene op de andere dag kon uitmaken met de woorden dat het nooit iets had voorgesteld.
En ook seks bestaat op allerlei manieren, met gevoel en aandacht, met vaker het voort willen zitten, alleen de dingen doen volgens vantevoren afspraak en daarna toedeloe tot nooit meer ziens en alles daar tussen in.
Ik zie zelf persoonlijk in wel of geen seks niet specifiek meer of minder kans op liefde. Als je in een dronken bui iemand in de kroeg zoent zonder te praten en met die onbekende waarvan je de naam niet weet platte seks hebt en de ander 's morgens om 7 uur weer weggaat zonder zijn telefoonnummer achter te laten, dan mag ik hopen dat iemand daar geen hele relatie aan ophangt.
Het probleem ontstaat in eerst xxxsjes geven, verwachtingen vaak opwekken, de langere tijd die men toch wel vaak uiteindelijk met elkaar chat en de aandacht en wat zogenaamd diepere gesprekken, als je dan ook nog eens een keer uitgaat én seks hebt, dan ontstaat er op den duur meer. Maar ook dan ben je zelf bij de grenzen.
Alleen platte seks is bijvoorbeeld niet iets wat ik wil. Een relatie heb ik niet. Maar ik heb wel behoefte aan een bepaalde mate van intimiteit, zowel in woorden áls in aanraking en met iemand optrekken. Dat is weer een andere vorm die dan ontstaat.
dinsdag 25 november 2014 14:44
Tinder is wel één van de meeste oppervlakkige manieren om met elkaar in contact te komen. Mensen die betalen voor relatiesites zijn daarin al beter.
En je moet niet iemands type worden maar jezelf steeds meer zijn. Elke man wil toch weer wat anders. Voor de één ben ik te slim en te ambitieus, een ander vindt me niet hoog opgeleid genoeg en niet ambitieus genoeg, de één vindt me te lief, de ander vindt dat ik te hoge eisen stel, dan doe ik weer teveel buitenshuis, dan zou ik weer teveel binnen willen zitten, dan ben ik niet klef genoeg, dan ben ik weer te klef.
Je moet niet iemands type willen zijn, denk ik want dan doe je het toch nooit goed. Sommige mensen zijn wellicht teveel zichzelf in de ogen van anderen, en willen liever dat je je aanpast, maar dat lijkt me dus ook niet goed.
Veelal, vind ik dan, zie je dat mensen één bepaalde kant kiezen, zoals de dominante man of vrouw met de volgzame vrouw of man of de verzorger met een eisende partij etc. Mensen lijken graag te houden van hokjes, iemand te kunnen plaatsen, de één houdt van goedlachs, de ander van bitcherig, echt balans is schijnbaar weinig volgens een bepaalde site waar dan je persoonlijkheid werd getest.
En je moet niet iemands type worden maar jezelf steeds meer zijn. Elke man wil toch weer wat anders. Voor de één ben ik te slim en te ambitieus, een ander vindt me niet hoog opgeleid genoeg en niet ambitieus genoeg, de één vindt me te lief, de ander vindt dat ik te hoge eisen stel, dan doe ik weer teveel buitenshuis, dan zou ik weer teveel binnen willen zitten, dan ben ik niet klef genoeg, dan ben ik weer te klef.
Je moet niet iemands type willen zijn, denk ik want dan doe je het toch nooit goed. Sommige mensen zijn wellicht teveel zichzelf in de ogen van anderen, en willen liever dat je je aanpast, maar dat lijkt me dus ook niet goed.
Veelal, vind ik dan, zie je dat mensen één bepaalde kant kiezen, zoals de dominante man of vrouw met de volgzame vrouw of man of de verzorger met een eisende partij etc. Mensen lijken graag te houden van hokjes, iemand te kunnen plaatsen, de één houdt van goedlachs, de ander van bitcherig, echt balans is schijnbaar weinig volgens een bepaalde site waar dan je persoonlijkheid werd getest.
dinsdag 25 november 2014 15:00
quote:Suzy65 schreef op 25 november 2014 @ 12:08:
[...]
Vrouwen die zo teleurgesteld raken moeten zelf die verantwoordelijkheid nemen, dat seks/intiem zijn het risico meebrengt op "gevoelens" terwijl je diegene nauwelijks kent. Dat het dan nog alle kanten op kan. Dat het nog gebaseerd was op een indruk, een beeld, een roze bril. Als je geen seks uit louter lust wil, je bekocht zou voelen als er geen verliefdheid/liefde van komt, en je diegene slecht kan loslaten daarna en als negatieve ervaring beschouwt, dan zegt dat (hopelijk) iets over jezelf. Dat je daar minder geschikt voor bent (oa hormonen?!). En voorzichtiger met jezelf om moet gaan?Het is te vaak: "Die datingsite is niet goed"; "Het ligt aan Tinder" of "Mannen zijn [vul maar in]". Slachtoffergedrag. Ik mis de spreekwoordelijke hand in eigen boezem. Als een date dan doodloopt, is het vaak "Hij is een lul, meid. Denk aan jezelf. Jij bent ge-wel-dig en je verdient een oogverblindend fantastische kerel. Zo lopen vooral dames een hoog risico op "history repeating".
[...]
Vrouwen die zo teleurgesteld raken moeten zelf die verantwoordelijkheid nemen, dat seks/intiem zijn het risico meebrengt op "gevoelens" terwijl je diegene nauwelijks kent. Dat het dan nog alle kanten op kan. Dat het nog gebaseerd was op een indruk, een beeld, een roze bril. Als je geen seks uit louter lust wil, je bekocht zou voelen als er geen verliefdheid/liefde van komt, en je diegene slecht kan loslaten daarna en als negatieve ervaring beschouwt, dan zegt dat (hopelijk) iets over jezelf. Dat je daar minder geschikt voor bent (oa hormonen?!). En voorzichtiger met jezelf om moet gaan?Het is te vaak: "Die datingsite is niet goed"; "Het ligt aan Tinder" of "Mannen zijn [vul maar in]". Slachtoffergedrag. Ik mis de spreekwoordelijke hand in eigen boezem. Als een date dan doodloopt, is het vaak "Hij is een lul, meid. Denk aan jezelf. Jij bent ge-wel-dig en je verdient een oogverblindend fantastische kerel. Zo lopen vooral dames een hoog risico op "history repeating".
dinsdag 25 november 2014 15:02
quote:highlander schreef op 25 november 2014 @ 14:14:
[...]
Weet ik niet, destijds was ik geeneens met serieuze relaties bezig.
Het enige wat ik wist is dat ik net zo graag in haar gezelschap was als met mezelf alleen.
Ook nu zij is heengegaan ben ik nog steeds graag met mezelf.
Door haar komst heeft zij mij gewoon 2 mooie mensen nagelaten die er niet waren geweest zonder haar toedoen.
Ja, hier soortgelijk. Het ging gewoon vanzelf, kon mezelf zijn (voor zover wie je bent op dat moment). En hij ook. Dacht er niet zo over na, het paste, voelde goed en heel erg "eigen". Er waren ook niet van dat soort stappen van wanneer het nu een echte relatie was, dat sprak je niet af en ook niet uit, dat groeide vanzelf. In allerlei opzichten konden we elkaar vrijlaten en vond je elkaar altijd dan wel weer. Waren allemaal niet zo'n bewuste keuzes en weloverwogen stappen. Wel zo relaxt eigenlijk, he?
Nu wordt er zoveel gewikt en gewogen, lijkt het wel. Misschien is dat het grote verschil: keuzestress bij zoveel vraag en aanbod op internet/apps?! Dat het zo bewust gaat. Dat iedereen zo geacht wordt precies te weten (vooraf) wat ie wil. Het loopt toch vaak heel anders. Meer keuze maakt niet flexibeler, denk ik. Kan ook leiden tot meer twijfel (wat je ervoor opgeeft). Tussen 2 smaken chips kiezen is makkelijker dan tussen 10 smaken en er 9 laten liggen en niet weten hoe die smaken. Alsof je dat zou moeten willen weten. Als je een parfum kiest ga je dan het hele assortiment vergelijken?
Het heeft toch met die eigen verantwoordelijkheid te maken, die nu maatschappelijk zo overheerst. Alleen al tegenover jezelf moet kunnen verantwoorden. Als je jezelf voor je kop slaat bij een "verkeerde" keuze is dat niet fijn. Met veel keuze mag je jezelf toestaan om te mogen proberen, ook als dat niks wordt? Dat kan alleen als je niet meer denkt in termen van schuld en schaamte. Niet die ander en ook niet jezelf de schuld geven, je ook niet schamen, maar soi, paste niet, jammer dan. En lang niet iedereen kan dat. Dan is eigen verantwoordelijkheid de "schuld" op je nemen. Zelfveroordeling, fout gezien, iets gemist hebben, jezelf kwalijk nemen (of die ander).
Ja, 2 prachtmensen ongetwijfeld, Highlander. Uit liefde geboren en met liefde en vertrouwen opgevoed en aan jou nagelaten.
Bijzonder om mee te maken, dat is al iets om zooooo dankbaar voor te zijn. Lang niet iedereen is dat gegund in het leven. Ik hier net zo en ben daar heel trots op, blij mee en dankbaar voor, dat ik dat allemaal heb mogen meemaken! Dat is een ervaring die niemand je meer afneemt.
En dat graag met jezelf zijn snap ik helemaal. Voorwaarde voor welke soort relatie ik ooit nog aanga zelfs. Wat kan je daaraan hechten! En toch stapelgek op iemand zijn. Het een hoeft het ander niet in de weg te staan.
[...]
Weet ik niet, destijds was ik geeneens met serieuze relaties bezig.
Het enige wat ik wist is dat ik net zo graag in haar gezelschap was als met mezelf alleen.
Ook nu zij is heengegaan ben ik nog steeds graag met mezelf.
Door haar komst heeft zij mij gewoon 2 mooie mensen nagelaten die er niet waren geweest zonder haar toedoen.
Ja, hier soortgelijk. Het ging gewoon vanzelf, kon mezelf zijn (voor zover wie je bent op dat moment). En hij ook. Dacht er niet zo over na, het paste, voelde goed en heel erg "eigen". Er waren ook niet van dat soort stappen van wanneer het nu een echte relatie was, dat sprak je niet af en ook niet uit, dat groeide vanzelf. In allerlei opzichten konden we elkaar vrijlaten en vond je elkaar altijd dan wel weer. Waren allemaal niet zo'n bewuste keuzes en weloverwogen stappen. Wel zo relaxt eigenlijk, he?
Nu wordt er zoveel gewikt en gewogen, lijkt het wel. Misschien is dat het grote verschil: keuzestress bij zoveel vraag en aanbod op internet/apps?! Dat het zo bewust gaat. Dat iedereen zo geacht wordt precies te weten (vooraf) wat ie wil. Het loopt toch vaak heel anders. Meer keuze maakt niet flexibeler, denk ik. Kan ook leiden tot meer twijfel (wat je ervoor opgeeft). Tussen 2 smaken chips kiezen is makkelijker dan tussen 10 smaken en er 9 laten liggen en niet weten hoe die smaken. Alsof je dat zou moeten willen weten. Als je een parfum kiest ga je dan het hele assortiment vergelijken?
Het heeft toch met die eigen verantwoordelijkheid te maken, die nu maatschappelijk zo overheerst. Alleen al tegenover jezelf moet kunnen verantwoorden. Als je jezelf voor je kop slaat bij een "verkeerde" keuze is dat niet fijn. Met veel keuze mag je jezelf toestaan om te mogen proberen, ook als dat niks wordt? Dat kan alleen als je niet meer denkt in termen van schuld en schaamte. Niet die ander en ook niet jezelf de schuld geven, je ook niet schamen, maar soi, paste niet, jammer dan. En lang niet iedereen kan dat. Dan is eigen verantwoordelijkheid de "schuld" op je nemen. Zelfveroordeling, fout gezien, iets gemist hebben, jezelf kwalijk nemen (of die ander).
Ja, 2 prachtmensen ongetwijfeld, Highlander. Uit liefde geboren en met liefde en vertrouwen opgevoed en aan jou nagelaten.
Bijzonder om mee te maken, dat is al iets om zooooo dankbaar voor te zijn. Lang niet iedereen is dat gegund in het leven. Ik hier net zo en ben daar heel trots op, blij mee en dankbaar voor, dat ik dat allemaal heb mogen meemaken! Dat is een ervaring die niemand je meer afneemt.
En dat graag met jezelf zijn snap ik helemaal. Voorwaarde voor welke soort relatie ik ooit nog aanga zelfs. Wat kan je daaraan hechten! En toch stapelgek op iemand zijn. Het een hoeft het ander niet in de weg te staan.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 25 november 2014 15:07
quote:willie_dynamite schreef op 25 november 2014 @ 15:00:
[...]
Het is te vaak: "Die datingsite is niet goed"; "Het ligt aan Tinder" of "Mannen zijn [vul maar in]". Slachtoffergedrag. Ik mis de spreekwoordelijke hand in eigen boezem. Als een date dan doodloopt, is het vaak "Hij is een lul, meid. Denk aan jezelf. Jij bent ge-wel-dig en je verdient een oogverblindend fantastische kerel. Zo lopen vooral dames een hoog risico op "history repeating".
Ja, klopt. Nou, surprise: je krijgt niet altijd wat je zogenaamd verdient. Zo werkt het niet. En idd die bemoedigend bedoelde woorden: "je bent meer waard dan dat hoor! Ook voor jou loopt die ideale partner rond".
Dan denk ik: nou, gefeliciteerd, maar eerst nog zien te vinden, he.. Klein detail (not!).
En is dat wel zo, dat je dat afdwingt en verdient met een hoop eigenwaarde? Ik zet daar mijn vraagtekens bij. In hoeverre heb je vanzelfsprekend de skills voor een relaxte en gezonde relatie? Je mag zeker zelf wel nadenken in hoeverre je zelf ook gezond en prettig relatiemateriaal bent voor die hoofdprijs die je jezelf gunt.
[...]
Het is te vaak: "Die datingsite is niet goed"; "Het ligt aan Tinder" of "Mannen zijn [vul maar in]". Slachtoffergedrag. Ik mis de spreekwoordelijke hand in eigen boezem. Als een date dan doodloopt, is het vaak "Hij is een lul, meid. Denk aan jezelf. Jij bent ge-wel-dig en je verdient een oogverblindend fantastische kerel. Zo lopen vooral dames een hoog risico op "history repeating".
Ja, klopt. Nou, surprise: je krijgt niet altijd wat je zogenaamd verdient. Zo werkt het niet. En idd die bemoedigend bedoelde woorden: "je bent meer waard dan dat hoor! Ook voor jou loopt die ideale partner rond".
Dan denk ik: nou, gefeliciteerd, maar eerst nog zien te vinden, he.. Klein detail (not!).
En is dat wel zo, dat je dat afdwingt en verdient met een hoop eigenwaarde? Ik zet daar mijn vraagtekens bij. In hoeverre heb je vanzelfsprekend de skills voor een relaxte en gezonde relatie? Je mag zeker zelf wel nadenken in hoeverre je zelf ook gezond en prettig relatiemateriaal bent voor die hoofdprijs die je jezelf gunt.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 25 november 2014 15:09
quote:schmetterling schreef op 25 november 2014 @ 14:09:Ik was als kind en brugklasser niet geliefd onder klasgenootjes. Ik was de laatste die zoende, schuifelen in groep 8 en de brugklas was niet aan mij besteed. Dus ik heb altijd het idee gehad dat ik harder moet werken dan anderen om het zelfde resultaat te krijgen. "Normale' vrouwen krijgen sowieso wel iemand, ik moet er opgedoft uitzien, een goede opleiding hebben enz. wil ik uberhaupt interessant gevonden worden. Maar het werkt alsnog niet. Ik heb een lichte handicap die wel opvalt als je er van af weet (ik ga er niet verder op in ivm herkenbaarheid). Soms twijfel ik daar enorm door aan mezelf [...] ik heb altijd het gevoel dat dat voor mij niet waar zal zijn, dat ik mijn kans verspeeld heb. En dat ik, om op te vallen, al het andere "perfect" moet doen, anders ben ik sowieso niet "datebaar".Ik denk dat jij jezelf onnodig in bochten loopt te wringen door al jouw perfectionisme.
Pas wanneer jij vrede hebt met wie jij bent incl al jouw schoonheidsfouten word jij aantrekkelijk.
Stoppen met krampachtig perfect willen worden terwijl jij niet perfect hoeft te zijn.
Pas wanneer jij vrede hebt met wie jij bent incl al jouw schoonheidsfouten word jij aantrekkelijk.
Stoppen met krampachtig perfect willen worden terwijl jij niet perfect hoeft te zijn.
volg je verstand, gebruik je gevoel
dinsdag 25 november 2014 15:10
Dat bedoelde ik ook, Paeck. Liefdevol lijken is nog geen liefde voelen. Er zijn idd allerlei gradaties, en iedereen heeft zijn eigen betekenis en beleving bij die woorden "seks", "intimiteit", "liefde" en "relatie".
En maar al te vaak projectie van de eigen beleving op de ander en daar van alles aan aannemen of concluderen. Menselijk, maar daarmee nog niet waar. Klopt.
En maar al te vaak projectie van de eigen beleving op de ander en daar van alles aan aannemen of concluderen. Menselijk, maar daarmee nog niet waar. Klopt.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 25 november 2014 15:18
Dat perfectionisme kan echt je grootste vijand zijn! En ook een belemmering zijn in mannen beoordelen op 'geschiktheid'. Heb ik net nog een post over gedaan in het andere Tindertopic waar ik al ruim een jaar meeschrijf. Komt er in het kort om neer dat mensen elkaar al afserveren om de kleinste dingen, alsof het gelijk al perfect moet zijn. Terwijl er hele mooie dingen kunnen gebeuren als je dat allebei los durft te laten.
dinsdag 25 november 2014 15:38
quote:Suzy65 schreef op 25 november 2014 @ 15:07:
[...]
Ja, klopt. Nou, surprise: je krijgt niet altijd wat je zogenaamd verdient. Zo werkt het niet. En idd die bemoedigend bedoelde woorden: "je bent meer waard dan dat hoor! Ook voor jou loopt die ideale partner rond".
Dan denk ik: nou, gefeliciteerd, maar eerst nog zien te vinden, he.. Klein detail (not!).
En is dat wel zo, dat je dat afdwingt en verdient met een hoop eigenwaarde? Ik zet daar mijn vraagtekens bij. In hoeverre heb je vanzelfsprekend de skills voor een relaxte en gezonde relatie? Je mag zeker zelf wel nadenken in hoeverre je zelf ook gezond en prettig relatiemateriaal bent voor die hoofdprijs die je jezelf gunt.Niets aan toe te voegen, behalve dat ik je posts altijd graag lees omdat ze altijd zeer "thoughtful" en opbouwend zijn. Chapeau!
[...]
Ja, klopt. Nou, surprise: je krijgt niet altijd wat je zogenaamd verdient. Zo werkt het niet. En idd die bemoedigend bedoelde woorden: "je bent meer waard dan dat hoor! Ook voor jou loopt die ideale partner rond".
Dan denk ik: nou, gefeliciteerd, maar eerst nog zien te vinden, he.. Klein detail (not!).
En is dat wel zo, dat je dat afdwingt en verdient met een hoop eigenwaarde? Ik zet daar mijn vraagtekens bij. In hoeverre heb je vanzelfsprekend de skills voor een relaxte en gezonde relatie? Je mag zeker zelf wel nadenken in hoeverre je zelf ook gezond en prettig relatiemateriaal bent voor die hoofdprijs die je jezelf gunt.Niets aan toe te voegen, behalve dat ik je posts altijd graag lees omdat ze altijd zeer "thoughtful" en opbouwend zijn. Chapeau!
dinsdag 25 november 2014 15:41
quote:Suzy65 schreef op 25 november 2014 @ 15:07:
[...]
Je mag zeker zelf wel nadenken in hoeverre je zelf ook gezond en prettig relatiemateriaal bent voor die hoofdprijs die je jezelf gunt.
Freaking Salma Hayak, mid twintig met een game en matige seks verslaving!
Voor niets minder kap ik met klagen over vrouwen en online dating.
[...]
Je mag zeker zelf wel nadenken in hoeverre je zelf ook gezond en prettig relatiemateriaal bent voor die hoofdprijs die je jezelf gunt.
Freaking Salma Hayak, mid twintig met een game en matige seks verslaving!
Voor niets minder kap ik met klagen over vrouwen en online dating.
Wie niet luisteren wil, moet maar lezen.
dinsdag 25 november 2014 15:43
quote:GrumpyCat1983 schreef op 25 november 2014 @ 15:18:
Dat perfectionisme kan echt je grootste vijand zijn! En ook een belemmering zijn in mannen beoordelen op 'geschiktheid'. Heb ik net nog een post over gedaan in het andere Tindertopic waar ik al ruim een jaar meeschrijf. Komt er in het kort om neer dat mensen elkaar al afserveren om de kleinste dingen, alsof het gelijk al perfect moet zijn. Terwijl er hele mooie dingen kunnen gebeuren als je dat allebei los durft te laten.
Een spelvaut, een verkeerd hoedje of muzieksmaak en wég ben je. Als je kijkt naar succesvolle relaties, zijn de twee partners juist meestal géén klonen en laten ze elkaar de ruimte voor hun eigen dingen.
@paek: Het lijkt er op dat je een man zoekt die exact bij jou aansluit, die jou de juiste aandacht geeft op de juiste momenten - en je perfect aanvoelt. Ik ben bang dat je te veeleisend bent en dat 9 van de 10 mannen wegrennen omdat ze bang zijn nooit aan dit ideaalplaatje te kunnen voldoen. Wat heb jij een man te bieden?
Dat perfectionisme kan echt je grootste vijand zijn! En ook een belemmering zijn in mannen beoordelen op 'geschiktheid'. Heb ik net nog een post over gedaan in het andere Tindertopic waar ik al ruim een jaar meeschrijf. Komt er in het kort om neer dat mensen elkaar al afserveren om de kleinste dingen, alsof het gelijk al perfect moet zijn. Terwijl er hele mooie dingen kunnen gebeuren als je dat allebei los durft te laten.
Een spelvaut, een verkeerd hoedje of muzieksmaak en wég ben je. Als je kijkt naar succesvolle relaties, zijn de twee partners juist meestal géén klonen en laten ze elkaar de ruimte voor hun eigen dingen.
@paek: Het lijkt er op dat je een man zoekt die exact bij jou aansluit, die jou de juiste aandacht geeft op de juiste momenten - en je perfect aanvoelt. Ik ben bang dat je te veeleisend bent en dat 9 van de 10 mannen wegrennen omdat ze bang zijn nooit aan dit ideaalplaatje te kunnen voldoen. Wat heb jij een man te bieden?
dinsdag 25 november 2014 16:01
quote:willie_dynamite schreef op 25 november 2014 @ 15:43:
[...]
Een spelvaut, een verkeerd hoedje of muzieksmaak en wég ben je. Als je kijkt naar succesvolle relaties, zijn de twee partners juist meestal géén klonen en laten ze elkaar de ruimte voor hun eigen dingen.
@paek: Het lijkt er op dat je een man zoekt die exact bij jou aansluit, die jou de juiste aandacht geeft op de juiste momenten - en je perfect aanvoelt. Ik ben bang dat je te veeleisend bent en dat 9 van de 10 mannen wegrennen omdat ze bang zijn nooit aan dit ideaalplaatje te kunnen voldoen. Wat heb jij een man te bieden?
Nou reageerde ik niet in dit topic om allerlei psychologisch advies te krijgen hoor van ene Willie_Dynamite. Volgens jou hebben vrouwen de mannen voor de langere termijn niet echt iets meer te bieden toch?
Vertel jij mij eens wat een vrouw dan nog moet hebben om voor een man aantrekkelijk te zijn voor de langere termijn en dan kijk ik of ik het wel waard vind.
quote:willie_dynamite schreef op 23 november 2014 @ 16:42:
Vaste relaties en huwelijken zijn passé. Alles wordt steeds meer korte termijn.
Vrouwen hebben op tinder vaak last van overload/keuzeverlamming, mannen worden gedwongen ruim te mikken - uitzonderingen daargelaten. Die mannelijke uitzonderingen zullen wel gek zijn om zich vast te leggen op dame 26, wanneer 27-55 al in de wachtrij staan om "no strings attached" geneukt te worden. Want dat is het doel van tinder: sex.
Een vaste relatie leidt tot bezoekjes aan schoonouders leidt tot gezamelijke vakanties en kijken naar etalages met trouwringen. Als je die weg niet ophoeft, dan doe je dat niet als man. Hoe verder je die weg afloopt, hoe groter de kans dat de man als verliezer (emotioneel, financieel) tevoorschijn komt. Dus houden we het liever short & sweet.
Vanuit mannelijk oogpunt is het vrij duidelijk. Vooral vrouwen lijken soms problemen te hebben met de vrijheid-blijheid van tinder. Er zit niets anders op dan de realiteit onder ogen zien: er komt geen prins op een wit paard die zich zijn hele leven voor jou en jullie oogverblindende kinderen wegcijfert. Dat is allemaal geweest (in sprookjes).
[...]
Een spelvaut, een verkeerd hoedje of muzieksmaak en wég ben je. Als je kijkt naar succesvolle relaties, zijn de twee partners juist meestal géén klonen en laten ze elkaar de ruimte voor hun eigen dingen.
@paek: Het lijkt er op dat je een man zoekt die exact bij jou aansluit, die jou de juiste aandacht geeft op de juiste momenten - en je perfect aanvoelt. Ik ben bang dat je te veeleisend bent en dat 9 van de 10 mannen wegrennen omdat ze bang zijn nooit aan dit ideaalplaatje te kunnen voldoen. Wat heb jij een man te bieden?
Nou reageerde ik niet in dit topic om allerlei psychologisch advies te krijgen hoor van ene Willie_Dynamite. Volgens jou hebben vrouwen de mannen voor de langere termijn niet echt iets meer te bieden toch?
Vertel jij mij eens wat een vrouw dan nog moet hebben om voor een man aantrekkelijk te zijn voor de langere termijn en dan kijk ik of ik het wel waard vind.
quote:willie_dynamite schreef op 23 november 2014 @ 16:42:
Vaste relaties en huwelijken zijn passé. Alles wordt steeds meer korte termijn.
Vrouwen hebben op tinder vaak last van overload/keuzeverlamming, mannen worden gedwongen ruim te mikken - uitzonderingen daargelaten. Die mannelijke uitzonderingen zullen wel gek zijn om zich vast te leggen op dame 26, wanneer 27-55 al in de wachtrij staan om "no strings attached" geneukt te worden. Want dat is het doel van tinder: sex.
Een vaste relatie leidt tot bezoekjes aan schoonouders leidt tot gezamelijke vakanties en kijken naar etalages met trouwringen. Als je die weg niet ophoeft, dan doe je dat niet als man. Hoe verder je die weg afloopt, hoe groter de kans dat de man als verliezer (emotioneel, financieel) tevoorschijn komt. Dus houden we het liever short & sweet.
Vanuit mannelijk oogpunt is het vrij duidelijk. Vooral vrouwen lijken soms problemen te hebben met de vrijheid-blijheid van tinder. Er zit niets anders op dan de realiteit onder ogen zien: er komt geen prins op een wit paard die zich zijn hele leven voor jou en jullie oogverblindende kinderen wegcijfert. Dat is allemaal geweest (in sprookjes).
dinsdag 25 november 2014 16:07
quote:willie_dynamite schreef op 25 november 2014 @ 15:43:
[...]
Een spelvaut, een verkeerd hoedje of muzieksmaak en wég ben je. Als je kijkt naar succesvolle relaties, zijn de twee partners juist meestal géén klonen en laten ze elkaar de ruimte voor hun eigen dingen.
@paek: Het lijkt er op dat je een man zoekt die exact bij jou aansluit, die jou de juiste aandacht geeft op de juiste momenten - en je perfect aanvoelt. Ik ben bang dat je te veeleisend bent en dat 9 van de 10 mannen wegrennen omdat ze bang zijn nooit aan dit ideaalplaatje te kunnen voldoen. Wat heb jij een man te bieden?Eens met beide dingen. Weet je wat de grote grap en het geheim van mijn relatie is? Dat begon al bij het swipen op Tinder. Hij stond in zijn kanariegele DHL pakkie op een van de foto's. Zelf ben ik een slimme meid en het vooroordeel is al snel gemaakt op zo'n moment. Maar er was iets aan zijn uitstraling op de foto kan het niet echt benoemen. En het leuke is, in de afgelopen tijd zijn zowel ik als mijn vriend steeds meer onze ware ik aan het laten zien. Omdat we onszelf kunnen zijn bij de ander. Niet op alles afgerekend worden, elkaar steunen en het ook prima vinden om van mening te verschillen. Dus als hij even lekker een middagje wil gamen, prima. Ik vermaak me wel. Als ik wanhopig op zoek zou zijn geweest naar een relatie, had ik wel gelijk zout op alle potentiële afknap slakken gelegd. Zo wil ik graag een partner met een bepaalde intelligentie omdat dit toch wat lekkerder communiceert. (let wel ik zeg intelligentie, niet dat je persé hoger opgeleid hoeft te zijn of een baan op directieniveau) en had ik voor mezelf dan gezegd "Oh je hebt kinderen? Sorry ik heb daar geen zin in". Alles lijkt nu op zijn plaats te vallen. En dat was nooit gebeurd als ik erin had gestaan zoals heel veel mensen in de dating/tindertopics hier op viva. Lijkt haast wel of mensen de boel wíllen saboteren zo in kronkels wordt er gedacht...
[...]
Een spelvaut, een verkeerd hoedje of muzieksmaak en wég ben je. Als je kijkt naar succesvolle relaties, zijn de twee partners juist meestal géén klonen en laten ze elkaar de ruimte voor hun eigen dingen.
@paek: Het lijkt er op dat je een man zoekt die exact bij jou aansluit, die jou de juiste aandacht geeft op de juiste momenten - en je perfect aanvoelt. Ik ben bang dat je te veeleisend bent en dat 9 van de 10 mannen wegrennen omdat ze bang zijn nooit aan dit ideaalplaatje te kunnen voldoen. Wat heb jij een man te bieden?Eens met beide dingen. Weet je wat de grote grap en het geheim van mijn relatie is? Dat begon al bij het swipen op Tinder. Hij stond in zijn kanariegele DHL pakkie op een van de foto's. Zelf ben ik een slimme meid en het vooroordeel is al snel gemaakt op zo'n moment. Maar er was iets aan zijn uitstraling op de foto kan het niet echt benoemen. En het leuke is, in de afgelopen tijd zijn zowel ik als mijn vriend steeds meer onze ware ik aan het laten zien. Omdat we onszelf kunnen zijn bij de ander. Niet op alles afgerekend worden, elkaar steunen en het ook prima vinden om van mening te verschillen. Dus als hij even lekker een middagje wil gamen, prima. Ik vermaak me wel. Als ik wanhopig op zoek zou zijn geweest naar een relatie, had ik wel gelijk zout op alle potentiële afknap slakken gelegd. Zo wil ik graag een partner met een bepaalde intelligentie omdat dit toch wat lekkerder communiceert. (let wel ik zeg intelligentie, niet dat je persé hoger opgeleid hoeft te zijn of een baan op directieniveau) en had ik voor mezelf dan gezegd "Oh je hebt kinderen? Sorry ik heb daar geen zin in". Alles lijkt nu op zijn plaats te vallen. En dat was nooit gebeurd als ik erin had gestaan zoals heel veel mensen in de dating/tindertopics hier op viva. Lijkt haast wel of mensen de boel wíllen saboteren zo in kronkels wordt er gedacht...
dinsdag 25 november 2014 16:12
quote:GrumpyCat1983 schreef op 25 november 2014 @ 16:07:Alles lijkt nu op zijn plaats te vallen. En dat was nooit gebeurd als ik erin had gestaan zoals heel veel mensen in de dating/tindertopics hier op viva. Lijkt haast wel of mensen de boel wíllen saboteren zo in kronkels wordt er gedacht...Arelaxt idd. Elk ogenblik word kapot geanalyseerd. Lijkt haast wel of mensen zich geen verkering gunnen.
volg je verstand, gebruik je gevoel
dinsdag 25 november 2014 16:17
