Relaties
alle pijlers
mijn vriend is ongelovig
zondag 26 oktober 2014 15:25
Hallo allemaal,
Over ongeveer twee weken heb ik al een jaar verkering met mijn vriend.
Hij is ut beste wat me ooit is overkomen. Echt de man van mijn dromen.
Zelf ben ik gelovig en hij niet. Hij is wel elke zondag meegegaan naar de kerk om te kijken wat hij ervan vind maar hij is er achter gekomen dat het niks voor hem is.
Zelf vind ik dat wel jammer maar het is nou eenmaal zo.
Mijn ouders zijn wel streng gelovig en mijn vader vind het heel erg en vind ook dat we niet kunnen trouwen later.
Na dat gesprek is het altijd heel akward tussen mijn vader en mijn vriend.
Ik wil men ouders niet teleurstellen maar mijn vriend ook niet. Hij is degene waar ik verder mee wil!
Nu gaat men vriend zondags ook niet meer mee em mijn ouders vinden dat heel erg
Ik wordt van twee kanten steeds benadert en het biedt zoveel stress.
Nu heb ik echt geen idee wat ik moet doen. Ik hou zoveel van hem maar mijn ouders willen dat hij gelooft..
Ze weten wel dat ze hem dat niet kunnen dwingen en verder vinden zehem ook echt super leuk.
Mij geeft het enorm veel stress.
Wat moet ik doen?
Heeft iemand advies zodat iedereen er vrede mee heeft?
Xx
Over ongeveer twee weken heb ik al een jaar verkering met mijn vriend.
Hij is ut beste wat me ooit is overkomen. Echt de man van mijn dromen.
Zelf ben ik gelovig en hij niet. Hij is wel elke zondag meegegaan naar de kerk om te kijken wat hij ervan vind maar hij is er achter gekomen dat het niks voor hem is.
Zelf vind ik dat wel jammer maar het is nou eenmaal zo.
Mijn ouders zijn wel streng gelovig en mijn vader vind het heel erg en vind ook dat we niet kunnen trouwen later.
Na dat gesprek is het altijd heel akward tussen mijn vader en mijn vriend.
Ik wil men ouders niet teleurstellen maar mijn vriend ook niet. Hij is degene waar ik verder mee wil!
Nu gaat men vriend zondags ook niet meer mee em mijn ouders vinden dat heel erg
Ik wordt van twee kanten steeds benadert en het biedt zoveel stress.
Nu heb ik echt geen idee wat ik moet doen. Ik hou zoveel van hem maar mijn ouders willen dat hij gelooft..
Ze weten wel dat ze hem dat niet kunnen dwingen en verder vinden zehem ook echt super leuk.
Mij geeft het enorm veel stress.
Wat moet ik doen?
Heeft iemand advies zodat iedereen er vrede mee heeft?
Xx
Dream
zondag 26 oktober 2014 15:27
Voor jezelf beslissen of jij een duurzame relatie wil met iemand die niet gelooft.
En als je dat inderdaad wil, aan je ouders zeggen dat zij zich daar bij neer zullen moeten leggen en jou niet meer moeten aanspreken op zijn gebrek aan religie.
En als je dat inderdaad wil, aan je ouders zeggen dat zij zich daar bij neer zullen moeten leggen en jou niet meer moeten aanspreken op zijn gebrek aan religie.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
zondag 26 oktober 2014 15:29
zondag 26 oktober 2014 15:33
zondag 26 oktober 2014 15:34
zondag 26 oktober 2014 15:39
Eens met Istar
Verder: bedenk je een aantal dingen
- maak je eigen keuze, je kan niet al je keuzes baseren op de mening van je ouders. Wat wil jij.
- kan je leven met de gevolgen? In het geval van kinderen (wel of geen kinderbijbel, christelijke school) of als het contact met je ouders slechter wordt.
- respecteren jullie elkaar? Of vind je vriend het bijvoorbeeld heel storend als jij naar de kerk wil blijven gaan
En trouwen kan altijd. Misschien alleen niet in de kerk.
Verder: bedenk je een aantal dingen
- maak je eigen keuze, je kan niet al je keuzes baseren op de mening van je ouders. Wat wil jij.
- kan je leven met de gevolgen? In het geval van kinderen (wel of geen kinderbijbel, christelijke school) of als het contact met je ouders slechter wordt.
- respecteren jullie elkaar? Of vind je vriend het bijvoorbeeld heel storend als jij naar de kerk wil blijven gaan
En trouwen kan altijd. Misschien alleen niet in de kerk.
zondag 26 oktober 2014 15:45
Hallo allemaal,
Ik vind deze reacties wel erg opluchtend. Verder hen ik al vaker met mijn ouders gesprekkengehad dat ik voor mezelf wil kiezen en mijn eigen beslissingen te maken
Alleen, ze vinden met te jong om eigen (moeilijke) keuzes te maken.
Ik ben negentien jaar.
Het wordt wel moeilijk later denk ik maar ik heb het er wel voor over.
Ik zou ook graag een goeie band met mijn ouders willen houden:(
Xx
Ik vind deze reacties wel erg opluchtend. Verder hen ik al vaker met mijn ouders gesprekkengehad dat ik voor mezelf wil kiezen en mijn eigen beslissingen te maken
Alleen, ze vinden met te jong om eigen (moeilijke) keuzes te maken.
Ik ben negentien jaar.
Het wordt wel moeilijk later denk ik maar ik heb het er wel voor over.
Ik zou ook graag een goeie band met mijn ouders willen houden:(
Xx
Dream
zondag 26 oktober 2014 15:48
Mijn vriend gelooft ook niet en ik wel. Mijn vader vindt dat erg genoeg om mij min of meer uit zijn leven te verbannen (toont gewoon totaal geen interesse in mij en wil best naar de bruiloft komen maar weigert ons geluk te wensen ), mijn moeder kijkt meer naar zijn karakter gelukkig mensen doen het er maar mee. Ik moet uitekndelijk leven met mijn partner, zij niet.
zondag 26 oktober 2014 15:48
Lastig! Ik snap vanuit het oogpunt van je ouders dat ze jou willen beschermen en willen voorkomen dat jij het gelooft verliest. Maar ze moeten je op een gegeven moment wel loslaten en je eigen keuzes laten maken. Ook al zijn zij het daar niet mee eens.
Wat Istar en Valentina al zeggen: denk goed na over je toekomst! Als je zelf wel gelooft en naar de kerk wil blijven gaan, is het erg belangrijk dat je vriend dat respecteert. Maar aangezien hij al mee is gegaan, neem ik aan dat dat wel goed zit.
Zo lang je samen goede afspraken kunt maken en je elkaar respecteert en steunt in je keuzes, kan het echt prima goed gaan.
Al blijft het natuurlijk altijd lastiger dan wanneer je allebei wel of niet gelooft.
Wat Istar en Valentina al zeggen: denk goed na over je toekomst! Als je zelf wel gelooft en naar de kerk wil blijven gaan, is het erg belangrijk dat je vriend dat respecteert. Maar aangezien hij al mee is gegaan, neem ik aan dat dat wel goed zit.
Zo lang je samen goede afspraken kunt maken en je elkaar respecteert en steunt in je keuzes, kan het echt prima goed gaan.
Al blijft het natuurlijk altijd lastiger dan wanneer je allebei wel of niet gelooft.
zondag 26 oktober 2014 15:50
Ik begrijp je ouders wel een beetje. Ze denken aan de toekomst en zijn bezorgd over hoe het dan zal gaan. Het kan heel moeilijk zijn om een gezin op te bouwen met iemand die een complete andere levensvisie heeft dan jij zelf. Dit soort zaken komen juist vaak naar voren als je zelf begint aan een gezin.
Overigens kan het natuurlijk ook wel een succes zijn. Ik ken relaties waarin de een wel zeer gelovig is en de ander helemaal niet en die toch met veel liefde en respect voor elkaar al lang samen zijn en ook kinderen hebben. Maar de andere kant van de medaille is er ook. Mijn eigen zus en haar man zijn bijvoorbeeld uit elkaar gegaan omdat zij niet meer gelovig was en hij wel. Het kan wel degelijk een bron van spanning zijn.
Maar tegelijk als jullie samen gelukkig zijn en jullie er beiden achter staan dan zullen je ouders moeten leren het los te laten. Het is uiteindelijk jouw keuze. Zelfs al loopt het mis dan is het alsnog jouw keuze en daar zullen ze ook respect voor moeten hebben. Maar loslaten is moeilijk en dat is ook een proces.
Overigens kan het natuurlijk ook wel een succes zijn. Ik ken relaties waarin de een wel zeer gelovig is en de ander helemaal niet en die toch met veel liefde en respect voor elkaar al lang samen zijn en ook kinderen hebben. Maar de andere kant van de medaille is er ook. Mijn eigen zus en haar man zijn bijvoorbeeld uit elkaar gegaan omdat zij niet meer gelovig was en hij wel. Het kan wel degelijk een bron van spanning zijn.
Maar tegelijk als jullie samen gelukkig zijn en jullie er beiden achter staan dan zullen je ouders moeten leren het los te laten. Het is uiteindelijk jouw keuze. Zelfs al loopt het mis dan is het alsnog jouw keuze en daar zullen ze ook respect voor moeten hebben. Maar loslaten is moeilijk en dat is ook een proces.
zondag 26 oktober 2014 15:50
Ik vind dat je vriend best veel en een ook een lange tijd heeft geïnvesteerd om te kijken of jullie overtuiging hem ook past. Daarom zou ik hem nu de ruimte geven, zodat jij kunt kijken of zijn manier van leven ook voor jou werkt.
Mijn vriend heeft hele gelovige ouders, hij is het zelf niet en die strijd is gestreden lang voordat ik hem kende. Zijn ouders hadden er veel moeite mee, hebben ook vrij veel aanzien in de kerk en konden dus helemaal niet goed verkroppen dat hun eigen zoon niet geloofde. Dat heeft tijd gekost. Nu heeft iedereen respect voor iedereen en is er ruimte voor de verschillende zienswijzen. Ik denk dat als je ouders zien hoeveel hij voor je betekent en gaan ervaren dat hij een goede vriend voor je is, dit al zal schelen.
De vraag is al meer gesteld: hoe oud ben je? Zit je nu sowieso meer in een periode waar je leert op je eigen benen te staan en eigen keuzes te maken? Misschien moeten jij en je ouders hier ook nog aan wennen.
Mijn vriend heeft hele gelovige ouders, hij is het zelf niet en die strijd is gestreden lang voordat ik hem kende. Zijn ouders hadden er veel moeite mee, hebben ook vrij veel aanzien in de kerk en konden dus helemaal niet goed verkroppen dat hun eigen zoon niet geloofde. Dat heeft tijd gekost. Nu heeft iedereen respect voor iedereen en is er ruimte voor de verschillende zienswijzen. Ik denk dat als je ouders zien hoeveel hij voor je betekent en gaan ervaren dat hij een goede vriend voor je is, dit al zal schelen.
De vraag is al meer gesteld: hoe oud ben je? Zit je nu sowieso meer in een periode waar je leert op je eigen benen te staan en eigen keuzes te maken? Misschien moeten jij en je ouders hier ook nog aan wennen.
zondag 26 oktober 2014 15:53
Het kan zijn dat je je ouders verliest, het kan ook zijn dat ze bijdraaien. Probeer het contact open te houden. Geen ruzie en verwijten, wel achter je eigen standpunt staan.
Hoe is je vriend eronder? Steunt hij je?
Aan het einde van de dag moet je verantwoordelijkheid nemen voor je eigen keuzes. Daar ben je niet te jong voor, laat je niet klein maken door je ouders. (Ik vind het kleinerend dat ze dat zeggen. Dat jij andere keuzes maakt betekend niet dat je onvolwassen bent).
Begrijp ook dat je ouders ws het beste voor je willen en dat is, in hun ogen, een gelovige man.
Hoe is je vriend eronder? Steunt hij je?
Aan het einde van de dag moet je verantwoordelijkheid nemen voor je eigen keuzes. Daar ben je niet te jong voor, laat je niet klein maken door je ouders. (Ik vind het kleinerend dat ze dat zeggen. Dat jij andere keuzes maakt betekend niet dat je onvolwassen bent).
Begrijp ook dat je ouders ws het beste voor je willen en dat is, in hun ogen, een gelovige man.
zondag 26 oktober 2014 15:54
zondag 26 oktober 2014 15:55
quote:kikie schreef op 26 oktober 2014 @ 15:45:
Hallo allemaal,
Ik vind deze reacties wel erg opluchtend. Verder hen ik al vaker met mijn ouders gesprekkengehad dat ik voor mezelf wil kiezen en mijn eigen beslissingen te maken
Alleen, ze vinden met te jong om eigen (moeilijke) keuzes te maken.
Ik ben negentien jaar.
Het wordt wel moeilijk later denk ik maar ik heb het er wel voor over.
Ik zou ook graag een goeie band met mijn ouders willen houden:(
XxAls je zo jong bent, is het helemaal logisch dat je ouders zich zorgen maken. Je bent nog maar net meerderjarig, dus zij moeten nog leren om jou los te laten, net zoals jij moet leren je eigen keuzes te maken. Geef het wat tijd, luister naar hen, maar denk vooral goed na wat je zélf wil. Dit is niet iets wat zomaar 'opgelost' is en het kan best wat jaren duren voor je vader zich erbij neerlegt.
Hallo allemaal,
Ik vind deze reacties wel erg opluchtend. Verder hen ik al vaker met mijn ouders gesprekkengehad dat ik voor mezelf wil kiezen en mijn eigen beslissingen te maken
Alleen, ze vinden met te jong om eigen (moeilijke) keuzes te maken.
Ik ben negentien jaar.
Het wordt wel moeilijk later denk ik maar ik heb het er wel voor over.
Ik zou ook graag een goeie band met mijn ouders willen houden:(
XxAls je zo jong bent, is het helemaal logisch dat je ouders zich zorgen maken. Je bent nog maar net meerderjarig, dus zij moeten nog leren om jou los te laten, net zoals jij moet leren je eigen keuzes te maken. Geef het wat tijd, luister naar hen, maar denk vooral goed na wat je zélf wil. Dit is niet iets wat zomaar 'opgelost' is en het kan best wat jaren duren voor je vader zich erbij neerlegt.
zondag 26 oktober 2014 15:56
Ik lees niet in jou reacties of je zelf wel geloofd? Ik vind als wel gelovige dit erg raar van je ouders! Je moet gewoon kijken of jij er mee kan leven en niet je ouders ! Wat voor kerk gaan jullie?
Mijn man was ook ongelovig wou absoluut niet mee Tot hij met me mee is gegaan wij hebben een jonge hippe jeugdige kerk waar zelfs ongelovige jongens zoals mijn man en nog een paar, tot geloof zijn gekomen. Ik snap gerust dat als jij in een strenge kerk komt dat dit jou vriend af kan.schrikken
Mijn man was ook ongelovig wou absoluut niet mee Tot hij met me mee is gegaan wij hebben een jonge hippe jeugdige kerk waar zelfs ongelovige jongens zoals mijn man en nog een paar, tot geloof zijn gekomen. Ik snap gerust dat als jij in een strenge kerk komt dat dit jou vriend af kan.schrikken
zondag 26 oktober 2014 15:57
We kunnen nu die ouders wel bekrompen noemen maar ik gok zomaar dat een hoop ouders zich ook niet heel erg gerust zouden voelen als hun 19 jarige dochter opeens met een vrome christen/moslim/hindu thuis komt.
En het is ook niet makkelijk. Iig moeilijker dan een relatie waarin je beide dezelfde achtergrond hebt.
En het is ook niet makkelijk. Iig moeilijker dan een relatie waarin je beide dezelfde achtergrond hebt.
