Seks
alle pijlers
intimiteit en kanker
zondag 14 juni 2015 22:46
Goedenavond,
Ik ben een man van 28 en ik heb een relatie van 7 jaar met mijn vrouw. Ik ben drie jaar geleden gediagnosticeerd met een bottumor in mijn heup, waarvoor ik chemotherapie heb gekregen. Daarnaast ben ik geopereerd. Het was een zware en moeilijke tijd. De operatie was erg invaliderend en mijn been kon niet gered worden, wat moeilijk was om te verwerken.
Sindsdien is ons intieme leven eigenlijk quasi onbestaande. Initieel had ik ook erg weinig behoefte door de pijn, misselijkheid en vermoeidheid. Echter begon bij mij na een tijd de behoefte te knagen naar lichamelijke intimiteit. Helaas was het voor mijn vrouw te vroeg en heeft ze me vaak afgewezen. Ze heeft moeite om met mijn littekens geconfronteerd te worden en heeft ze nog niet aangeraakt. Ook heeft ze aan dat mijn lichaamsgeur niet meer aangenaam is door de behandeling met chemotherapie. Ik probeer dit stukje intimiteit terug te vinden door haar af en toe te verwennen met een massage. Daar gaat ze soms op in en lijkt er dan wel van de genieten, maar daar blijft het wel bij. Ze zegt dat ze geen zin kan maken en dat ik haar hierin moet respecteren. Bij nood moet ik maar rukken, maar daar gaat het bij mij eigenlijk niet om.
Hierdoor voel ik mij eigenlijk aangedaan in mijn mannelijkheid en ik voel me erg onaantrekkelijk. Ik zou zo graag terug dichter tot mijn vrouw komen, maar nu heb ik het gevoel dat ze me vaak afwijst. Ze heeft ook niet graag dat ik dit bespreek met anderen of zelfs artsen. Toch voel ik mij vaak eenzaam en zou ik graag mijn verhaal opschrijven. Zijn hier mensen die iets gelijkaardigs hebben meegemaakt (seks na ziekte)? Hoe gingen jullie hier mee om?
Ik ben een man van 28 en ik heb een relatie van 7 jaar met mijn vrouw. Ik ben drie jaar geleden gediagnosticeerd met een bottumor in mijn heup, waarvoor ik chemotherapie heb gekregen. Daarnaast ben ik geopereerd. Het was een zware en moeilijke tijd. De operatie was erg invaliderend en mijn been kon niet gered worden, wat moeilijk was om te verwerken.
Sindsdien is ons intieme leven eigenlijk quasi onbestaande. Initieel had ik ook erg weinig behoefte door de pijn, misselijkheid en vermoeidheid. Echter begon bij mij na een tijd de behoefte te knagen naar lichamelijke intimiteit. Helaas was het voor mijn vrouw te vroeg en heeft ze me vaak afgewezen. Ze heeft moeite om met mijn littekens geconfronteerd te worden en heeft ze nog niet aangeraakt. Ook heeft ze aan dat mijn lichaamsgeur niet meer aangenaam is door de behandeling met chemotherapie. Ik probeer dit stukje intimiteit terug te vinden door haar af en toe te verwennen met een massage. Daar gaat ze soms op in en lijkt er dan wel van de genieten, maar daar blijft het wel bij. Ze zegt dat ze geen zin kan maken en dat ik haar hierin moet respecteren. Bij nood moet ik maar rukken, maar daar gaat het bij mij eigenlijk niet om.
Hierdoor voel ik mij eigenlijk aangedaan in mijn mannelijkheid en ik voel me erg onaantrekkelijk. Ik zou zo graag terug dichter tot mijn vrouw komen, maar nu heb ik het gevoel dat ze me vaak afwijst. Ze heeft ook niet graag dat ik dit bespreek met anderen of zelfs artsen. Toch voel ik mij vaak eenzaam en zou ik graag mijn verhaal opschrijven. Zijn hier mensen die iets gelijkaardigs hebben meegemaakt (seks na ziekte)? Hoe gingen jullie hier mee om?
zaterdag 8 augustus 2015 16:47
quote:spinnekop schreef op 08 augustus 2015 @ 16:41:
[...]
Klopt dat er veel veranderd kan zijn en zij mogelijk zich mogelijk niet meer aangetrokken voelt tot to. Daar kan zij niks aan doen.
het maakt mij boos dat to aangeeft te willen praten met haar, maar dat dit niet lukt maar dat vrouw wel met andere mannen in de weer is. Niet meer dan normaal dan eerst je huidige relatie te beëindigen voor je het buiten de deur zoekt toch?Waarschijnlijk vindt zij het moeilijk om haar zieke zielige man te verlaten. Als hij gewoon gezond was geweest was dat toch 'n stuk makkelijker. Denk dat zij ook met 'n dilemma zit en niet degene wil zijn die TO de spreekwoordelijke doodsteek geeft. Ze hoopt wellicht dat hij de stekker er zelf uittrekt zodat zij zonder schuldgevoel kan verder gaan met haar leven.
[...]
Klopt dat er veel veranderd kan zijn en zij mogelijk zich mogelijk niet meer aangetrokken voelt tot to. Daar kan zij niks aan doen.
het maakt mij boos dat to aangeeft te willen praten met haar, maar dat dit niet lukt maar dat vrouw wel met andere mannen in de weer is. Niet meer dan normaal dan eerst je huidige relatie te beëindigen voor je het buiten de deur zoekt toch?Waarschijnlijk vindt zij het moeilijk om haar zieke zielige man te verlaten. Als hij gewoon gezond was geweest was dat toch 'n stuk makkelijker. Denk dat zij ook met 'n dilemma zit en niet degene wil zijn die TO de spreekwoordelijke doodsteek geeft. Ze hoopt wellicht dat hij de stekker er zelf uittrekt zodat zij zonder schuldgevoel kan verder gaan met haar leven.
Shoot first, ask questions later!
zaterdag 8 augustus 2015 16:50
quote:nina1966 schreef op 08 augustus 2015 @ 16:26:
[...]
Een patiënt met liefde verzorgen is echt niet te vergelijken met een seksueel aantrekkelijke partner in zo'n patiënt te zien hè.
Als je iemand lange tijd als zieke/patiënt meemaakt is het heel moeilijk om dat weer te veranderen. En geef toe vooral mannen zijn ZIEK als ze ziek zijn.
Die ervaring heb ik niet. Mannen zijn vooral heel zielig met de kleine dingetjes. Een verkoudheid, hoofdpijn of heul erg moe. Als ze écht ziek zijn, dan hoor je ze niet. Of hooguit vergelijkbaar met die verkoudheid. Een man met kanker is sterker dan een man met een verstopte neus.
Maar TO, dat je vrouw nu weg is, vind ik dus wel sneu. Sterkte.
[...]
Een patiënt met liefde verzorgen is echt niet te vergelijken met een seksueel aantrekkelijke partner in zo'n patiënt te zien hè.
Als je iemand lange tijd als zieke/patiënt meemaakt is het heel moeilijk om dat weer te veranderen. En geef toe vooral mannen zijn ZIEK als ze ziek zijn.
Die ervaring heb ik niet. Mannen zijn vooral heel zielig met de kleine dingetjes. Een verkoudheid, hoofdpijn of heul erg moe. Als ze écht ziek zijn, dan hoor je ze niet. Of hooguit vergelijkbaar met die verkoudheid. Een man met kanker is sterker dan een man met een verstopte neus.
Maar TO, dat je vrouw nu weg is, vind ik dus wel sneu. Sterkte.
zaterdag 8 augustus 2015 17:17
quote:nina1966 schreef op 08 augustus 2015 @ 16:26:
[...]
Een patiënt met liefde verzorgen is echt niet te vergelijken met een seksueel aantrekkelijke partner in zo'n patiënt te zien hè.
Als je iemand lange tijd als zieke/patiënt meemaakt is het heel moeilijk om dat weer te veranderen. En geef toe vooral mannen zijn ZIEK als ze ziek zijn.
Niet alleen mannen hebben dat hoor. Ik heb genoeg vrouwen gezien die zich wel erg zielig voelden omdat ze ziek zijn.
Sowieso vind ik jou reacties (deze en onderstaande) best hard overkomen. Als iemand lange tijd ziek is doet dat idd iets met je relatie maar ook met jouzelf als persoon. Je kijk op de wereld verandert, niks is meer zeker en je vrijheid word in een groot opzicht afgenomen. Het rondje hardlopen dat kan niet zomaar meer.
Daarbij heeft TO het niet alleen over de sex zelf maar de intimiteit, een nekmassage oid. Als je echt van je zieke partner houdt dan vind je er samen een weg in, ook met de geur van de chemo of andere ongemakken. Communicatie! En ja, ik ken de geur van de chemo.
Wat je zegt over veranderen, als je echt samen de situatie aangaat verander je allebei en niet alleen degene die ziek is! In goede en slechte tijden, in ziekte en gezondheid. Vrouw van TO had hier geen zin in maar deed er ook niks mee, hield haar kaken stijf op elkaar behalve als ze een andere man tegenkwam. Dat vind ik lager dan laag!
Daarbij denk ik, hoe zou de vrouw van TO het gedaan hebben als het niet om haar man ging maar om haar ouder of erger nog haar kind? Zou ze dan ook weggaan omdat ze 'stinken' of is het dan wel acceptabel?
TO, ik hoop dat je fijne mensen om je heen hebt die er wel voor je zijn. Kies voor jezelf en vertrouw op je gevoel. Ik hoop dat je je weg zal vinden in deze moeilijke tijd en situatie
[...]
Een patiënt met liefde verzorgen is echt niet te vergelijken met een seksueel aantrekkelijke partner in zo'n patiënt te zien hè.
Als je iemand lange tijd als zieke/patiënt meemaakt is het heel moeilijk om dat weer te veranderen. En geef toe vooral mannen zijn ZIEK als ze ziek zijn.
Niet alleen mannen hebben dat hoor. Ik heb genoeg vrouwen gezien die zich wel erg zielig voelden omdat ze ziek zijn.
Sowieso vind ik jou reacties (deze en onderstaande) best hard overkomen. Als iemand lange tijd ziek is doet dat idd iets met je relatie maar ook met jouzelf als persoon. Je kijk op de wereld verandert, niks is meer zeker en je vrijheid word in een groot opzicht afgenomen. Het rondje hardlopen dat kan niet zomaar meer.
Daarbij heeft TO het niet alleen over de sex zelf maar de intimiteit, een nekmassage oid. Als je echt van je zieke partner houdt dan vind je er samen een weg in, ook met de geur van de chemo of andere ongemakken. Communicatie! En ja, ik ken de geur van de chemo.
Wat je zegt over veranderen, als je echt samen de situatie aangaat verander je allebei en niet alleen degene die ziek is! In goede en slechte tijden, in ziekte en gezondheid. Vrouw van TO had hier geen zin in maar deed er ook niks mee, hield haar kaken stijf op elkaar behalve als ze een andere man tegenkwam. Dat vind ik lager dan laag!
Daarbij denk ik, hoe zou de vrouw van TO het gedaan hebben als het niet om haar man ging maar om haar ouder of erger nog haar kind? Zou ze dan ook weggaan omdat ze 'stinken' of is het dan wel acceptabel?
TO, ik hoop dat je fijne mensen om je heen hebt die er wel voor je zijn. Kies voor jezelf en vertrouw op je gevoel. Ik hoop dat je je weg zal vinden in deze moeilijke tijd en situatie
zaterdag 8 augustus 2015 19:09
Beste Tom,deze situatie is vaak is heel herkenbaar.Over het algemeen moet je heel sterk in de schoenen staan,om dit samen teoverleven.Ik zelf denk dat jullie allebei niet veel teverwijten valt,eigenlijk moet je het zien(vaak)als een soort nieuwe start van je huwelijk.Hoe je het ook wend of keerd,jullie leven is drastisch veranderd,en je moet als het ware weer van vooraf aan beginnen,zo een beetje.Makkelijk gezegd praten,en natuurlijk moet dat,maar de één verwerkt anders als de ander.
IK zelf heb ooit op de afdeling revalidatie gewerkt,en geloof mij er gaat vaak jaren en geduld over heen voordat het verwerkt word,als het überhaupt verwerkt word.Je krijgt zowel lichamelijk als geestelijk enorm veel teverduren,vaak helpt bij praten ook,van je afschrijven,als je niet meer goed met elkaar kunt communiceren.Ik heb zelfs een goed voorbeeld,ben afgelopen Week nog bij mensen van in de zeventig geweest,die dit nu ook mee gemaakt hebben,wonen nog thuis maar na al die jaren,komt de ene na de andere irritatie nu voorbij.Als jullie relatie sterk genoeg zal wezen,komen jullie er misschien,als nog uit,de tijd zal het leren.Misschien is een tijdje afstand wel even goed,ik hoop het voor jullie.e
IK zelf heb ooit op de afdeling revalidatie gewerkt,en geloof mij er gaat vaak jaren en geduld over heen voordat het verwerkt word,als het überhaupt verwerkt word.Je krijgt zowel lichamelijk als geestelijk enorm veel teverduren,vaak helpt bij praten ook,van je afschrijven,als je niet meer goed met elkaar kunt communiceren.Ik heb zelfs een goed voorbeeld,ben afgelopen Week nog bij mensen van in de zeventig geweest,die dit nu ook mee gemaakt hebben,wonen nog thuis maar na al die jaren,komt de ene na de andere irritatie nu voorbij.Als jullie relatie sterk genoeg zal wezen,komen jullie er misschien,als nog uit,de tijd zal het leren.Misschien is een tijdje afstand wel even goed,ik hoop het voor jullie.e
zaterdag 8 augustus 2015 19:19
quote:tomtomt128 schreef op 17 juni 2015 @ 21:03:
Waterplant, om eerlijk te zijn heb ik het vette deel al zelf gedacht. Vaak denk ik dat ze enkel bij mij is omdat ze niet de vrouw wil zijn die haar zieke man in de steek laat. We waren nog maar net getrouwd toen ik ziek werd. Ze heeft al gezegd dat ze zich het getrouwde leven heel anders had voorgesteld en als ze alles had geweten... Soms denk ik dat ik beter verdien dan haar continue afwijzing. Ze heeft heel veel kwetsende opmerkingen gemaakt. Haar houding is al verbeterd, maar toch. Initieel wilde ze niet samen met mij eten omdat mijn geur haar eetlust wegnam. Ik heb een tijdlang een stoma gehad om mijn grote wonden thv mijn billen te beschermen (zodat er geen ontlasting zou inkomen). Toen dit éénmalig lekte, werd ze kwaad ‘kun jij niet beter uitkijken.’ Ik weet soms niet hoeveel ik hiervan nog kan verdragen. Maar als mijn eigen vrouw mij al niet meer naar waarde schat, weet ik gewoon niet hoe het voor mij verder moet. Dit is de eerste maal dat ik dit aan iemand ‘vertel’. Ik voel mij echt op.
Wat erg
.
He is het misschien een idee om elkaar te masseren met lekker ruikende massage olie? En dan alles insmeren, nek schouders borst rug buik etcetera. Dus ieder plekje waar je met je neus komt tijdens (intieme) seks of gewoon intimiteit. Koop bijvoorbeeld een geurolie met Stoombad geur. Die ruikt vaak erg sterk en heel lekker. En verder, doe je ooit wat parfum of aftershave op? Ik kan me bij mijn moeder niet herinneren of ze anders rook, ik was toen 9 (ze heeft het overleefd gelukkig) maar als je een redelijk sterke parfum hebt kan ik me niet heel goed voorstellen dat je nogsteeds anders ruikt. Of onderschat ik de geur van chemo?
Waterplant, om eerlijk te zijn heb ik het vette deel al zelf gedacht. Vaak denk ik dat ze enkel bij mij is omdat ze niet de vrouw wil zijn die haar zieke man in de steek laat. We waren nog maar net getrouwd toen ik ziek werd. Ze heeft al gezegd dat ze zich het getrouwde leven heel anders had voorgesteld en als ze alles had geweten... Soms denk ik dat ik beter verdien dan haar continue afwijzing. Ze heeft heel veel kwetsende opmerkingen gemaakt. Haar houding is al verbeterd, maar toch. Initieel wilde ze niet samen met mij eten omdat mijn geur haar eetlust wegnam. Ik heb een tijdlang een stoma gehad om mijn grote wonden thv mijn billen te beschermen (zodat er geen ontlasting zou inkomen). Toen dit éénmalig lekte, werd ze kwaad ‘kun jij niet beter uitkijken.’ Ik weet soms niet hoeveel ik hiervan nog kan verdragen. Maar als mijn eigen vrouw mij al niet meer naar waarde schat, weet ik gewoon niet hoe het voor mij verder moet. Dit is de eerste maal dat ik dit aan iemand ‘vertel’. Ik voel mij echt op.
Wat erg
.He is het misschien een idee om elkaar te masseren met lekker ruikende massage olie? En dan alles insmeren, nek schouders borst rug buik etcetera. Dus ieder plekje waar je met je neus komt tijdens (intieme) seks of gewoon intimiteit. Koop bijvoorbeeld een geurolie met Stoombad geur. Die ruikt vaak erg sterk en heel lekker. En verder, doe je ooit wat parfum of aftershave op? Ik kan me bij mijn moeder niet herinneren of ze anders rook, ik was toen 9 (ze heeft het overleefd gelukkig) maar als je een redelijk sterke parfum hebt kan ik me niet heel goed voorstellen dat je nogsteeds anders ruikt. Of onderschat ik de geur van chemo?
zaterdag 8 augustus 2015 19:31
quote:nina1966 schreef op 08 augustus 2015 @ 16:29:
[...]
En als ik TO zo lees stelt deze zich wel heul afhankelijk op... AAaaah tóé nouwww want ik ben sjielug.
Niet om wat af te doen aan een vreselijke ziekte hoor maar TO IS de ziekte ipv dat hij het heeft (gehad) Dat is niet echt aantrekkelijk natuurlijk.
..Wablief...??
Hij is door een hel gegaan, zijn lijf aan stukken gesneden, zijn vrouw gaat vreemd en jij zegt dat hij niet zo zielig moet doen?? Hoe durf je dat te zeggen.. Echt achterlijke reactie.
[...]
En als ik TO zo lees stelt deze zich wel heul afhankelijk op... AAaaah tóé nouwww want ik ben sjielug.
Niet om wat af te doen aan een vreselijke ziekte hoor maar TO IS de ziekte ipv dat hij het heeft (gehad) Dat is niet echt aantrekkelijk natuurlijk.
..Wablief...??
Hij is door een hel gegaan, zijn lijf aan stukken gesneden, zijn vrouw gaat vreemd en jij zegt dat hij niet zo zielig moet doen?? Hoe durf je dat te zeggen.. Echt achterlijke reactie.
zaterdag 8 augustus 2015 21:01
zondag 9 augustus 2015 01:18
quote:Antoon69 schreef op 08 augustus 2015 @ 19:31:
[...]
..Wablief...??
Hij is door een hel gegaan, zijn lijf aan stukken gesneden, zijn vrouw gaat vreemd en jij zegt dat hij niet zo zielig moet doen?? Hoe durf je dat te zeggen.. Echt achterlijke reactie.
Eens.
Nina, ken je het gezegde *als je niks aardigs weet te zeggen kan je beter je mond houden*? Als het over dit soort gevoelige onderwerpen gaat vind ik dat zeker gelden en in het bijzonder geldt dit voor jouw kutbericht. Shut-up!
TO komt hier zijn hart uitstorten over het bedrog van zijn vrouw na het doormaken van een klote ziekte met de bijbehorende na-narigheid. En dan kom jij met jouw oordeel? TO doet zielig, drammerig en stelt zich aan? Echt, was je mond met water en zeep.
[...]
..Wablief...??
Hij is door een hel gegaan, zijn lijf aan stukken gesneden, zijn vrouw gaat vreemd en jij zegt dat hij niet zo zielig moet doen?? Hoe durf je dat te zeggen.. Echt achterlijke reactie.
Eens.
Nina, ken je het gezegde *als je niks aardigs weet te zeggen kan je beter je mond houden*? Als het over dit soort gevoelige onderwerpen gaat vind ik dat zeker gelden en in het bijzonder geldt dit voor jouw kutbericht. Shut-up!
TO komt hier zijn hart uitstorten over het bedrog van zijn vrouw na het doormaken van een klote ziekte met de bijbehorende na-narigheid. En dan kom jij met jouw oordeel? TO doet zielig, drammerig en stelt zich aan? Echt, was je mond met water en zeep.
...
zondag 9 augustus 2015 03:10
Wat een verdrietig verhaal, TO.
Een kus of knuffel is al te veel gevraagd? Hier heb je er één van mij.
Ik moet wel zeggen dat ik momenteel een beetje dronken ben. Morgen ga ik alles nog 's goed doorlezen. Maar van wat ik er nu van begrijp, vind ik het erg verdrietig.
Wat is er gebeurd met 'in voor- en tegenspoed'?
Een kus of knuffel is al te veel gevraagd? Hier heb je er één van mij.
Ik moet wel zeggen dat ik momenteel een beetje dronken ben. Morgen ga ik alles nog 's goed doorlezen. Maar van wat ik er nu van begrijp, vind ik het erg verdrietig.
Wat is er gebeurd met 'in voor- en tegenspoed'?
zondag 9 augustus 2015 07:58
quote:Anque schreef op 09 augustus 2015 @ 03:10:
Wat is er gebeurd met 'in voor- en tegenspoed'?Dat vind ik 'n enorme dooddoener in deze tijd waarin minstens 30% van de huwelijken strandt en het merendeel waarschijnlijk om veel minder belastende zaken als in dit geval. De koek is op, ze valt niet meer op TO en dat zal mede door zijn ziekte en blijvende handicap zijn gekomen. Dat is gewoon realistisch dat te beseffen. Als ie niet ziek was geworden en blijvend gehandicapt was geweest waren het na 7 jaar misschien zijn witte sokken (bij wijze van spreke) geweest die de uiteindelijke druppel werden. Maar dan was ze misschien gewoon vertrokken. Of hij was op haar uitgekeken geweest als hij niet met ernstiger zaken had moeten dealen. Nu, door de vooroordelen van de omgeving, durft ze niet zomaar bij 'n blijvend zieke man weg te lopen, omdat ze bang is veroordeeld te worden. Denk dat ze door haar gedrag hoopt dat TO er zelf de stekker uittrekt zodat zij weer vrij is en zich minder veroordeeld hoeft te voelen.
Wat is er gebeurd met 'in voor- en tegenspoed'?Dat vind ik 'n enorme dooddoener in deze tijd waarin minstens 30% van de huwelijken strandt en het merendeel waarschijnlijk om veel minder belastende zaken als in dit geval. De koek is op, ze valt niet meer op TO en dat zal mede door zijn ziekte en blijvende handicap zijn gekomen. Dat is gewoon realistisch dat te beseffen. Als ie niet ziek was geworden en blijvend gehandicapt was geweest waren het na 7 jaar misschien zijn witte sokken (bij wijze van spreke) geweest die de uiteindelijke druppel werden. Maar dan was ze misschien gewoon vertrokken. Of hij was op haar uitgekeken geweest als hij niet met ernstiger zaken had moeten dealen. Nu, door de vooroordelen van de omgeving, durft ze niet zomaar bij 'n blijvend zieke man weg te lopen, omdat ze bang is veroordeeld te worden. Denk dat ze door haar gedrag hoopt dat TO er zelf de stekker uittrekt zodat zij weer vrij is en zich minder veroordeeld hoeft te voelen.
Shoot first, ask questions later!
zondag 9 augustus 2015 11:32
quote:Rooss4.0 schreef op 09 augustus 2015 @ 01:18:
[...]
Eens.
Nina, ken je het gezegde *als je niks aardigs weet te zeggen kan je beter je mond houden*? Als het over dit soort gevoelige onderwerpen gaat vind ik dat zeker gelden en in het bijzonder geldt dit voor jouw kutbericht. Shut-up!
TO komt hier zijn hart uitstorten over het bedrog van zijn vrouw na het doormaken van een klote ziekte met de bijbehorende na-narigheid. En dan kom jij met jouw oordeel? TO doet zielig, drammerig en stelt zich aan? Echt, was je mond met water en zeep.Eens! Nina1966 hoe durf je zo te oordelen
[...]
Eens.
Nina, ken je het gezegde *als je niks aardigs weet te zeggen kan je beter je mond houden*? Als het over dit soort gevoelige onderwerpen gaat vind ik dat zeker gelden en in het bijzonder geldt dit voor jouw kutbericht. Shut-up!
TO komt hier zijn hart uitstorten over het bedrog van zijn vrouw na het doormaken van een klote ziekte met de bijbehorende na-narigheid. En dan kom jij met jouw oordeel? TO doet zielig, drammerig en stelt zich aan? Echt, was je mond met water en zeep.Eens! Nina1966 hoe durf je zo te oordelen
maandag 10 augustus 2015 03:04
quote:redbuIIetje schreef op 09 augustus 2015 @ 07:58:
Dat vind ik 'n enorme dooddoener in deze tijd waarin minstens 30% van de huwelijken strandt en het merendeel waarschijnlijk om veel minder belastende zaken als in dit geval.
Jij mag dat een dooddoener vinden, maar het is wél waar je JA op zegt als je gaat trouwen. Iets wat je doorgaans niet doet met zomaar een willekeurige leuke neuk van een maand.
Ik las dit topic gisternacht met een slok op, en zojuist opnieuw, nuchter. Mijn hart brak beide keren.
Ik probeerde me voor te stellen hoe ik mijn man tijdens en na zoiets gruwelijks zó afwijs. Hoe ik hem kwets met uitspraken over zijn geur en zijn stoma. Hoe ik zijn littekens niet kan / wil zien. Hoe ik hem zelfs niet toesta daarover te praten met iemand, want dan zou men schande van mij spreken... Werkelijk, ik kan er met mijn verstand niet bij. Dieptreurig! En dan moet ik begrip hebben voor deze vrouw? Sorry, ik kan het niet opbrengen.
Ik vind het echt ontzettend verdrietig, TO. Heel veel sterkte!
Dat vind ik 'n enorme dooddoener in deze tijd waarin minstens 30% van de huwelijken strandt en het merendeel waarschijnlijk om veel minder belastende zaken als in dit geval.
Jij mag dat een dooddoener vinden, maar het is wél waar je JA op zegt als je gaat trouwen. Iets wat je doorgaans niet doet met zomaar een willekeurige leuke neuk van een maand.
Ik las dit topic gisternacht met een slok op, en zojuist opnieuw, nuchter. Mijn hart brak beide keren.
Ik probeerde me voor te stellen hoe ik mijn man tijdens en na zoiets gruwelijks zó afwijs. Hoe ik hem kwets met uitspraken over zijn geur en zijn stoma. Hoe ik zijn littekens niet kan / wil zien. Hoe ik hem zelfs niet toesta daarover te praten met iemand, want dan zou men schande van mij spreken... Werkelijk, ik kan er met mijn verstand niet bij. Dieptreurig! En dan moet ik begrip hebben voor deze vrouw? Sorry, ik kan het niet opbrengen.
Ik vind het echt ontzettend verdrietig, TO. Heel veel sterkte!
maandag 10 augustus 2015 23:00
quote:tomtomt128 schreef op 14 juni 2015 @ 23:08:
Bedankt voor de reacties. Het probleem is dat mijn vrouw hulp van derden niet wil inschakelen. Ze vindt dat dergelijke dingen binnenkamers moeten blijven. Als ik er met haar over praat, geeft ze aan dat ik haar tijd moet gunnen en dat het vanzelf wel gaat beteren. Ze vindt dat ik me aanstel en dat ik te veel wil in te korte tijd.
Sorry, maar hieruit blijkt voor mij dat ze 1) het probleem niet erkent dat wil zeggen ook jouw gevoelens en behoeften niet serieus neemt 2) alles lijkt te bepalen. Zij wil geen derden inschakelen, en daar moet je als een soort braaf hondje in meegaan (??) 3) ze leeft zich totaal niet in jou in en is helemaal niet geinteresseerd in jouw geluk hierin. Erger: ze gooit eruit dat je niet lekker ruikt meer en mijdt jouw littekens, die vanaf je ziekte helaas maar onomstotelijk bij jou horen. Ze wijst je af. Dat is pijnlijk voor jou, maar dat lijkt ze zich niet eens te beseffen!
Ze legt t naast zich neer, en daar zou ik geen genoegen mee nemen, TO. Als JIJ behoefte hebt erover te praten met bv een arts of seksuoloog, of met wie JIJ maar wil, dan heb je het volste recht ertoe. Ik geloof er zelfs in dat je jezelf dat verplicht bent. Na alles wat je hebt meegemaakt kan ik me zo goed voorstellen dat je behoefte hebt aan seks. Of nee: dat je dat hebt, zonder alle voorgeschiedenis zelfs, is niet meer dan normaal. Daarbij kan ik me voorstellen dat voor jou ook heel erg kan meespelen dat ze je lief heeft, aanvaard en prachtig vindt zoals je NU bent.
Dat kun je niet afdwingen, maar mag je wel verwachten van je vrouw. Als ze hier niet mee aan de slag wil, je littekens bijvoorbeeld niet wil aanraken: kun je hiermee leven (blijvend)? Of zeg je dan: sorry, dit werkt niet.
Wat ik je kan aanraden is om meer bij je eigen gevoelens te blijven, en -of ze er nu mee instemt of niet- de oren en deskundigheid te zoeken waar JIJ behoefte aan hebt. Laat haar dit sec weten. Maar ga niet in discussie hierover. Je dwingt haar tot niets in bed. Zij mag jou niet dwingen er je mond over te houden en in stilte door te lijden. Bovendien heeft ze bewezen door vreemd te gaan dat ze zich ook niet zoveel aan jouw gevoelens laat liggen, waarom zou je dan nu haar moeten gehoorzamen door hierover te zwijgen?
En trek dat lijntje ook eens verder door: wat geeft jou haar houding voor gevoel? Ik zou bijvoorbeeld me enorm afgewezen kunnen voelen. Dat HOEFT natuurlijk niet, maar het mag en kan, dat je haar in mijn ogen kille en wat ongeinteresseerde houding zo ervaart. Veeg dat niet onder het tapijt.
Geef duidelijk aan wat jij wilt.
En als ze blijvend het probleem naast zich neerlegt, en nadat jij hierover met de persoon/personen van JOUW keuze hebt kunnen praten en brainstormen waardoor jij duidelijk voelt waar jij staat, dan moet je haar duidelijk maken dat een seksloos huwelijk voor jou geen optie is. Of wèl, dat is aan jou: daar mag jij een keuze in maken die voor jou werkt. Mijn mening: een leven lang rukken in een huwelijk is zo eenzaam en denk ik ook niet wat je wilt ...
En wat ze daaraan denkt te doen. Natuurlijk hoeft ze niet tegen haar zin in met je te vrijen of andere intimiteiten uit te wisselen. Maar daar gaat het niet om, jij mag het vanuit jou benaderen en je gevoel volgen: JIJ WILT DAT WEL. En ongeacht haar keuzes daarin mag (nee MOET) je zorgen dat je wensen hierin meer worden gehoord en bevredigd. Als dat niet bij/met haar kan, dan bij iemand anders.
Dat is niet wat je wilt uiteraard. Zo leest je post ook helemaal niet.
Maar ik wil dit zo hard zeggen, omdat je zo het recht hebt om gehoord en gezien te worden door je eigen vrouw. En dat dat kán en gebeurt in een goed huwelijk, dat is ook een ding dat zeker is.
Kortom: blijf bij jou.
Probeer je eigen weg te vinden hierin.
Luister niet meer zo aandachtig naar haar. Je hebt haar alle tijd en ruimte gegeven. Misschien zelfs over je heen laten lopen. Maar nu is het tijd om andere stappen te nemen, zodat jij je beter voelt. Neem weer meer de ruimte die je verdient.
Als je behoefte hebt om te praten, wat ik heeeeel erg begrijpelijk vindt, dan moet je dat doen. Ga eens nadenken wie je in vertrouwen zou willen nemen en met welk doel je met diegene een gesprek zou willen aanknopen.
Zoals gezegd zou ik het je vrouw wel meedelen, maar als ze het allemaal niet zo'n punt vindt, dat jullie niet meer vrijen, zou ze het ook niet erg moeten vinden dat jij het met mensen bespreekt die JOU hierin verder kunnen helpen. Als ze van je houdt zou ze je dat moeten gunnen.
Dat vind ik echt.
Dapper wat en hoe je hier schrijft. Ik wens je een oplossing voor je probleem die je weer die nabijheid tot je vrouw (of iemand die hier wel open voor staat) biedt. Die warmte gun ik je, probeer die terug te vinden. Met of zonder instemming van haar. Je bent het waard om van te houden, om gehoord, gezien, aangeraakt en gekoesterd en bemind te worden.
Bedankt voor de reacties. Het probleem is dat mijn vrouw hulp van derden niet wil inschakelen. Ze vindt dat dergelijke dingen binnenkamers moeten blijven. Als ik er met haar over praat, geeft ze aan dat ik haar tijd moet gunnen en dat het vanzelf wel gaat beteren. Ze vindt dat ik me aanstel en dat ik te veel wil in te korte tijd.
Sorry, maar hieruit blijkt voor mij dat ze 1) het probleem niet erkent dat wil zeggen ook jouw gevoelens en behoeften niet serieus neemt 2) alles lijkt te bepalen. Zij wil geen derden inschakelen, en daar moet je als een soort braaf hondje in meegaan (??) 3) ze leeft zich totaal niet in jou in en is helemaal niet geinteresseerd in jouw geluk hierin. Erger: ze gooit eruit dat je niet lekker ruikt meer en mijdt jouw littekens, die vanaf je ziekte helaas maar onomstotelijk bij jou horen. Ze wijst je af. Dat is pijnlijk voor jou, maar dat lijkt ze zich niet eens te beseffen!
Ze legt t naast zich neer, en daar zou ik geen genoegen mee nemen, TO. Als JIJ behoefte hebt erover te praten met bv een arts of seksuoloog, of met wie JIJ maar wil, dan heb je het volste recht ertoe. Ik geloof er zelfs in dat je jezelf dat verplicht bent. Na alles wat je hebt meegemaakt kan ik me zo goed voorstellen dat je behoefte hebt aan seks. Of nee: dat je dat hebt, zonder alle voorgeschiedenis zelfs, is niet meer dan normaal. Daarbij kan ik me voorstellen dat voor jou ook heel erg kan meespelen dat ze je lief heeft, aanvaard en prachtig vindt zoals je NU bent.
Dat kun je niet afdwingen, maar mag je wel verwachten van je vrouw. Als ze hier niet mee aan de slag wil, je littekens bijvoorbeeld niet wil aanraken: kun je hiermee leven (blijvend)? Of zeg je dan: sorry, dit werkt niet.
Wat ik je kan aanraden is om meer bij je eigen gevoelens te blijven, en -of ze er nu mee instemt of niet- de oren en deskundigheid te zoeken waar JIJ behoefte aan hebt. Laat haar dit sec weten. Maar ga niet in discussie hierover. Je dwingt haar tot niets in bed. Zij mag jou niet dwingen er je mond over te houden en in stilte door te lijden. Bovendien heeft ze bewezen door vreemd te gaan dat ze zich ook niet zoveel aan jouw gevoelens laat liggen, waarom zou je dan nu haar moeten gehoorzamen door hierover te zwijgen?
En trek dat lijntje ook eens verder door: wat geeft jou haar houding voor gevoel? Ik zou bijvoorbeeld me enorm afgewezen kunnen voelen. Dat HOEFT natuurlijk niet, maar het mag en kan, dat je haar in mijn ogen kille en wat ongeinteresseerde houding zo ervaart. Veeg dat niet onder het tapijt.
Geef duidelijk aan wat jij wilt.
En als ze blijvend het probleem naast zich neerlegt, en nadat jij hierover met de persoon/personen van JOUW keuze hebt kunnen praten en brainstormen waardoor jij duidelijk voelt waar jij staat, dan moet je haar duidelijk maken dat een seksloos huwelijk voor jou geen optie is. Of wèl, dat is aan jou: daar mag jij een keuze in maken die voor jou werkt. Mijn mening: een leven lang rukken in een huwelijk is zo eenzaam en denk ik ook niet wat je wilt ...
En wat ze daaraan denkt te doen. Natuurlijk hoeft ze niet tegen haar zin in met je te vrijen of andere intimiteiten uit te wisselen. Maar daar gaat het niet om, jij mag het vanuit jou benaderen en je gevoel volgen: JIJ WILT DAT WEL. En ongeacht haar keuzes daarin mag (nee MOET) je zorgen dat je wensen hierin meer worden gehoord en bevredigd. Als dat niet bij/met haar kan, dan bij iemand anders.
Dat is niet wat je wilt uiteraard. Zo leest je post ook helemaal niet.
Maar ik wil dit zo hard zeggen, omdat je zo het recht hebt om gehoord en gezien te worden door je eigen vrouw. En dat dat kán en gebeurt in een goed huwelijk, dat is ook een ding dat zeker is.
Kortom: blijf bij jou.
Probeer je eigen weg te vinden hierin.
Luister niet meer zo aandachtig naar haar. Je hebt haar alle tijd en ruimte gegeven. Misschien zelfs over je heen laten lopen. Maar nu is het tijd om andere stappen te nemen, zodat jij je beter voelt. Neem weer meer de ruimte die je verdient.
Als je behoefte hebt om te praten, wat ik heeeeel erg begrijpelijk vindt, dan moet je dat doen. Ga eens nadenken wie je in vertrouwen zou willen nemen en met welk doel je met diegene een gesprek zou willen aanknopen.
Zoals gezegd zou ik het je vrouw wel meedelen, maar als ze het allemaal niet zo'n punt vindt, dat jullie niet meer vrijen, zou ze het ook niet erg moeten vinden dat jij het met mensen bespreekt die JOU hierin verder kunnen helpen. Als ze van je houdt zou ze je dat moeten gunnen.
Dat vind ik echt.
Dapper wat en hoe je hier schrijft. Ik wens je een oplossing voor je probleem die je weer die nabijheid tot je vrouw (of iemand die hier wel open voor staat) biedt. Die warmte gun ik je, probeer die terug te vinden. Met of zonder instemming van haar. Je bent het waard om van te houden, om gehoord, gezien, aangeraakt en gekoesterd en bemind te worden.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
maandag 10 augustus 2015 23:10
maandag 10 augustus 2015 23:21
quote:Antoon69 schreef op 08 augustus 2015 @ 19:31:
[...]
..Wablief...??
Hij is door een hel gegaan, zijn lijf aan stukken gesneden, zijn vrouw gaat vreemd en jij zegt dat hij niet zo zielig moet doen?? Hoe durf je dat te zeggen.. Echt achterlijke reactie. Wat moet ik dan schrijven, goh géén idee waarom je vrouw weg is?
Niet iedere partner kan er even goed mee overweg. En als het al niet helemaal lekker zit ga je ook je op dat moment doodzieke man niet in de steek laten. Tja en dan begint het genezingsproces en dan voelt zo'n man heus wel aan dat vrouw hem niet meer zó ziet zitten. En dan je afhankelijk opstellen "gaaa nou niet weg, blijfffff bij mij" dat werkt echt alleen maar tegendraads. En ja dat is wel wat ik hoor in de toon van TO.
Heeft niets met een mening te maken, ik ben niet zijn partner. Maar wel met hoe het volgens mij gegaan is. En dan vraag je hoe ik het kan schrijven? Nou gewoon omdat ik denk dat het zo is.
Kan ook wel zeggen dat de partner van TO naar donker Afrika is vertrokken om zielige kindjes te redden maar TO weet blijkbaar heel goed waarom zijn vrouw weg is.
Ik schrijf nergens dat ze gelijk heeft of dat ik het er mee eens ben. Dus ff normaal doen. Niemand is gebaat bij gelieg,
[...]
..Wablief...??
Hij is door een hel gegaan, zijn lijf aan stukken gesneden, zijn vrouw gaat vreemd en jij zegt dat hij niet zo zielig moet doen?? Hoe durf je dat te zeggen.. Echt achterlijke reactie. Wat moet ik dan schrijven, goh géén idee waarom je vrouw weg is?
Niet iedere partner kan er even goed mee overweg. En als het al niet helemaal lekker zit ga je ook je op dat moment doodzieke man niet in de steek laten. Tja en dan begint het genezingsproces en dan voelt zo'n man heus wel aan dat vrouw hem niet meer zó ziet zitten. En dan je afhankelijk opstellen "gaaa nou niet weg, blijfffff bij mij" dat werkt echt alleen maar tegendraads. En ja dat is wel wat ik hoor in de toon van TO.
Heeft niets met een mening te maken, ik ben niet zijn partner. Maar wel met hoe het volgens mij gegaan is. En dan vraag je hoe ik het kan schrijven? Nou gewoon omdat ik denk dat het zo is.
Kan ook wel zeggen dat de partner van TO naar donker Afrika is vertrokken om zielige kindjes te redden maar TO weet blijkbaar heel goed waarom zijn vrouw weg is.
Ik schrijf nergens dat ze gelijk heeft of dat ik het er mee eens ben. Dus ff normaal doen. Niemand is gebaat bij gelieg,
maandag 10 augustus 2015 23:27
maandag 10 augustus 2015 23:35
quote:redbuIIetje schreef op 09 augustus 2015 @ 07:58:
[...]
Dat vind ik 'n enorme dooddoener in deze tijd waarin minstens 30% van de huwelijken strandt en het merendeel waarschijnlijk om veel minder belastende zaken als in dit geval. De koek is op, ze valt niet meer op TO en dat zal mede door zijn ziekte en blijvende handicap zijn gekomen. Dat is gewoon realistisch dat te beseffen. Als ie niet ziek was geworden en blijvend gehandicapt was geweest waren het na 7 jaar misschien zijn witte sokken (bij wijze van spreke) geweest die de uiteindelijke druppel werden. Maar dan was ze misschien gewoon vertrokken. Of hij was op haar uitgekeken geweest als hij niet met ernstiger zaken had moeten dealen. Nu, door de vooroordelen van de omgeving, durft ze niet zomaar bij 'n blijvend zieke man weg te lopen, omdat ze bang is veroordeeld te worden. Denk dat ze door haar gedrag hoopt dat TO er zelf de stekker uittrekt zodat zij weer vrij is en zich minder veroordeeld hoeft te voelen. Dit dus.
Ben benieuwd of dit bericht ook zo gehekeld gaat worden.
[...]
Dat vind ik 'n enorme dooddoener in deze tijd waarin minstens 30% van de huwelijken strandt en het merendeel waarschijnlijk om veel minder belastende zaken als in dit geval. De koek is op, ze valt niet meer op TO en dat zal mede door zijn ziekte en blijvende handicap zijn gekomen. Dat is gewoon realistisch dat te beseffen. Als ie niet ziek was geworden en blijvend gehandicapt was geweest waren het na 7 jaar misschien zijn witte sokken (bij wijze van spreke) geweest die de uiteindelijke druppel werden. Maar dan was ze misschien gewoon vertrokken. Of hij was op haar uitgekeken geweest als hij niet met ernstiger zaken had moeten dealen. Nu, door de vooroordelen van de omgeving, durft ze niet zomaar bij 'n blijvend zieke man weg te lopen, omdat ze bang is veroordeeld te worden. Denk dat ze door haar gedrag hoopt dat TO er zelf de stekker uittrekt zodat zij weer vrij is en zich minder veroordeeld hoeft te voelen. Dit dus.
Ben benieuwd of dit bericht ook zo gehekeld gaat worden.
maandag 10 augustus 2015 23:41
Oh TomTom, wat verschrikkelijk dit allemaal.
Ik heb heel lang bewust (voor mezelf) niet gereageerd in jouw topic. Mijn vorige partner (inmiddels al 3 jaar overleden) had ook botkanker waardoor zijn rechterbeen tot de heup is geamputeerd.
In ons geval was het net andersom. Ik had veel eerder de behoefte om een stapje verder te gaan. Hij had heel erg moeite met zich bloot geven.
Het was fijn om weer gemeenschap te hebben. Zo was ik iets minder mantelzorger en hij iets minder patiënt.
Maar als je (tijdelijk) in zo'n relatie (partner/mantelzorger - partner/patiënt) zit heb je nooit maar dan ook nooit de vrijbrief om vreemd te gaan. Ik weet als geen ander hoe verdomde moeilijk het is om jouw wederhelft zo te zien en zien veranderen. Maar aan het begin van de diagnose heb je ook samen besloten om elkaar er door heen te trekken.
Wij zijn uiteindelijk samen naar zijn psycholoog gegaan, daar hebben we beiden heel erg veel aan gehad.
Lieve lieve to, jij verdient zoveel meer dan deze vrouw. Ik vind het zo ontzettend spijtig voor je, dat meen ik oprecht. Ik wens jou al het geluk toe.
Vergeet niet dat er achter elk wolkje de zon schijnt, hoeveel wolkjes er ook zijn.
Ik heb heel lang bewust (voor mezelf) niet gereageerd in jouw topic. Mijn vorige partner (inmiddels al 3 jaar overleden) had ook botkanker waardoor zijn rechterbeen tot de heup is geamputeerd.
In ons geval was het net andersom. Ik had veel eerder de behoefte om een stapje verder te gaan. Hij had heel erg moeite met zich bloot geven.
Het was fijn om weer gemeenschap te hebben. Zo was ik iets minder mantelzorger en hij iets minder patiënt.
Maar als je (tijdelijk) in zo'n relatie (partner/mantelzorger - partner/patiënt) zit heb je nooit maar dan ook nooit de vrijbrief om vreemd te gaan. Ik weet als geen ander hoe verdomde moeilijk het is om jouw wederhelft zo te zien en zien veranderen. Maar aan het begin van de diagnose heb je ook samen besloten om elkaar er door heen te trekken.
Wij zijn uiteindelijk samen naar zijn psycholoog gegaan, daar hebben we beiden heel erg veel aan gehad.
Lieve lieve to, jij verdient zoveel meer dan deze vrouw. Ik vind het zo ontzettend spijtig voor je, dat meen ik oprecht. Ik wens jou al het geluk toe.
Vergeet niet dat er achter elk wolkje de zon schijnt, hoeveel wolkjes er ook zijn.
maandag 10 augustus 2015 23:43
quote:nina1966 schreef op 10 augustus 2015 @ 23:35:
[...]
Dit dus.
Ben benieuwd of dit bericht ook zo gehekeld gaat worden.pff, ben je nu bezig met welke berichten gehekeld gaan worden?
[...]
Dit dus.
Ben benieuwd of dit bericht ook zo gehekeld gaat worden.pff, ben je nu bezig met welke berichten gehekeld gaan worden?
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
dinsdag 11 augustus 2015 08:27
quote:Anque schreef op 10 augustus 2015 @ 03:04:
[...]
Jij mag dat een dooddoener vinden, maar het is wél waar je JA op zegt als je gaat trouwen. Iets wat je doorgaans niet doet met zomaar een willekeurige leuke neuk van een maand. Maar van al die ja-zeggers gaan er uiteindelijk zo'n 30-40% uit elkaar. Ook als beide partners gezond zijn gebleven in de tussentijd.
[...]
Jij mag dat een dooddoener vinden, maar het is wél waar je JA op zegt als je gaat trouwen. Iets wat je doorgaans niet doet met zomaar een willekeurige leuke neuk van een maand. Maar van al die ja-zeggers gaan er uiteindelijk zo'n 30-40% uit elkaar. Ook als beide partners gezond zijn gebleven in de tussentijd.
Shoot first, ask questions later!
