Geld & Recht
alle pijlers
¤ 2.000 netto in de bijstand?!
woensdag 24 september 2014 09:59
Ik heb weinig verstand van toeslagen en uitkeringen, maar Annemarie van Gaal weet het vast beter. Zou haar voorbeeld echt kloppen? Zo ja, dan is het de hoogste tijd dat het toeslagencircus een keer wordt aangepakt. Geen wonder dat 19 van de 20 bijstandsmoeders die ze begeleidt helemaal geen zin hebben om te gaan werken.
http://fd.nl/ondernemen/e ... &fb_action_types=og.likes
De komende weken zullen de koopkrachtplaatjes ons weer om de oren vliegen. Ook in 2015 gaat de koopkracht van veel groepen er in procenten op achteruit, maar die van de alleenstaande bijstandsmoeder lijdt vrijwel nooit onder bezuinigingen en gaat er altijd op vooruit. Vreemd trouwens dat we koopkrachtplaatjes altijd in procenten stijging of daling communiceren, maar vrijwel nooit in bedragen.
Daardoor hebben we een soort nationale perceptie, dat de financieel meest ongelukkige groep in onze samenleving de alleenstaande moeders in de bijstand zijn. Maar is dat ook zo? Ik zal de laatste zijn die zegt dat zij het financieel gemakkelijk hebben, maar ik wil het beeld wel nuanceren.
Schouders eronder
Sinds begin dit jaar probeer ik een aantal alleenstaande moeders in de bijstand te begeleiden naar een toekomst met werk. Zoals Rutte tijdens de beschouwingen zei: ‘De snelste manier om uit deze situatie te komen, is een baan.’
Ik bied hen aan om samen met een coach te onderzoeken waar hun talenten liggen, vervolgens neem ik de kosten van een beroepsopleiding en kinderopvang voor mijn rekening en ben hun steun en toeverlaat op weg naar een toekomst zónder bijstandsuitkering. Het enige dat ik als tegenprestatie van de alleenstaande bijstandsmoeders vraag, is dat zij de schouders eronder zetten en werken aan hun eigen ontwikkeling.
Financiële stimulans
Twintig bijstandsmoeders heb ik inmiddels benaderd. Negentien van hen haakten af omdat ze het naar eigen zeggen ‘eigenlijk best goed’ hadden en het ‘niet nodig’ vonden. Van de twintig bijstandsmoeders is er welgeteld één die door mij aan een baan geholpen wilde worden. Eén. En die ene zat toevallig net in de schuldsanering, dus had financieel weinig te verliezen. Maar nu de cijfers. Reken even mee met het inkomen van een van de bijstandsmoeders met twee kinderen op de middelbare school: haar uitkering is ¤ 1083, daarnaast ontvangt ze huurtoeslag van ¤ 297, zorgtoeslag van ¤ 72, kindgebonden budget van ¤ 148, alleenstaande ouderkorting ¤ 79, bijzondere kinderbijstand van ¤ 60 en kindertoeslag die omgerekend ¤ 168 per maand is. Samen is dit ¤ 1907 netto per maand en met de gemeentelijke regelingen erbij heeft ze iedere maand meer dan ¤ 2000 netto. Sommige bijstandsmoeders ontvangen daarnaast nog kinderalimentatie van de vaders, maar dat geven ze niet op, want dan worden ze gekort op de uitkering. Ik vraag me af hoeveel bewindspersonen in Den Haag deze optelsom kennen.
Je hoort mij niet beweren dat het leven van een alleenstaande bijstandsmoeder een vetpot is. Zeker niet. Ik pleit er ook niet voor om bijstandsmoeders te korten, maar we moeten wel met spoed iets doen aan de belasting op arbeid, want de financiële stimulans om een betaalde baan als receptioniste, kapster of ziekenverzorgster te nemen is er zo niet en zal er zo ook nooit komen.
http://fd.nl/ondernemen/e ... &fb_action_types=og.likes
De komende weken zullen de koopkrachtplaatjes ons weer om de oren vliegen. Ook in 2015 gaat de koopkracht van veel groepen er in procenten op achteruit, maar die van de alleenstaande bijstandsmoeder lijdt vrijwel nooit onder bezuinigingen en gaat er altijd op vooruit. Vreemd trouwens dat we koopkrachtplaatjes altijd in procenten stijging of daling communiceren, maar vrijwel nooit in bedragen.
Daardoor hebben we een soort nationale perceptie, dat de financieel meest ongelukkige groep in onze samenleving de alleenstaande moeders in de bijstand zijn. Maar is dat ook zo? Ik zal de laatste zijn die zegt dat zij het financieel gemakkelijk hebben, maar ik wil het beeld wel nuanceren.
Schouders eronder
Sinds begin dit jaar probeer ik een aantal alleenstaande moeders in de bijstand te begeleiden naar een toekomst met werk. Zoals Rutte tijdens de beschouwingen zei: ‘De snelste manier om uit deze situatie te komen, is een baan.’
Ik bied hen aan om samen met een coach te onderzoeken waar hun talenten liggen, vervolgens neem ik de kosten van een beroepsopleiding en kinderopvang voor mijn rekening en ben hun steun en toeverlaat op weg naar een toekomst zónder bijstandsuitkering. Het enige dat ik als tegenprestatie van de alleenstaande bijstandsmoeders vraag, is dat zij de schouders eronder zetten en werken aan hun eigen ontwikkeling.
Financiële stimulans
Twintig bijstandsmoeders heb ik inmiddels benaderd. Negentien van hen haakten af omdat ze het naar eigen zeggen ‘eigenlijk best goed’ hadden en het ‘niet nodig’ vonden. Van de twintig bijstandsmoeders is er welgeteld één die door mij aan een baan geholpen wilde worden. Eén. En die ene zat toevallig net in de schuldsanering, dus had financieel weinig te verliezen. Maar nu de cijfers. Reken even mee met het inkomen van een van de bijstandsmoeders met twee kinderen op de middelbare school: haar uitkering is ¤ 1083, daarnaast ontvangt ze huurtoeslag van ¤ 297, zorgtoeslag van ¤ 72, kindgebonden budget van ¤ 148, alleenstaande ouderkorting ¤ 79, bijzondere kinderbijstand van ¤ 60 en kindertoeslag die omgerekend ¤ 168 per maand is. Samen is dit ¤ 1907 netto per maand en met de gemeentelijke regelingen erbij heeft ze iedere maand meer dan ¤ 2000 netto. Sommige bijstandsmoeders ontvangen daarnaast nog kinderalimentatie van de vaders, maar dat geven ze niet op, want dan worden ze gekort op de uitkering. Ik vraag me af hoeveel bewindspersonen in Den Haag deze optelsom kennen.
Je hoort mij niet beweren dat het leven van een alleenstaande bijstandsmoeder een vetpot is. Zeker niet. Ik pleit er ook niet voor om bijstandsmoeders te korten, maar we moeten wel met spoed iets doen aan de belasting op arbeid, want de financiële stimulans om een betaalde baan als receptioniste, kapster of ziekenverzorgster te nemen is er zo niet en zal er zo ook nooit komen.
zondag 12 oktober 2014 20:15
quote:fruitmoes schreef op 12 oktober 2014 @ 19:06:
[...]
Je moet me geen woorden in de mond leggen. Ik zeg alleen dat het me meer zou stimuleren, dat wil niet zeggen dat ik het daarom maar laat. En ik geef eerlijk toe dat als ik meer zou werken en daarmee de helft zou mogen houden zelf, dat ik dan gestimuleerd zou worden om nog meer te werken en ik gok erop daarmee nog meer mensen (vooral de mensen zonder diploma's en die dus waarschijnlijk op minimum loon blijven steken.) Dat je daar ook beperkingen aan zou moeten stellen is logisch. Dat is gewoon een simpele oplossing die ik even zo bedenk voor mezelf die mij meer zou stimuleren. Want ik denk eigenlijk: voordat ik aan het bijstandsminimum kom, moet ik zoveel werken, wat ik nu niet waar kan maken, dus waarom zou ik het dan doen? Het antwoord is dan natuurlijk eigenlijk dat je dan in ieder geval het gevoel hebt dat je dat gedeelte toch maar zelf hebt verdiend.
En dat ADD-verhaal is meer om te illustreren dat ik moeite heb met bepaalde dingen en mocht ADD geconstateerd worden, dan kan ik daarmee aan de slag en dan weet ik waar dat vandaan komt. Mocht dat niet zo zijn, dan is het ook grotendeels een mentaliteitsprobleem. Ik wil daar helemaal niet mee suggereren dat ik daarmee minder moet in de maatschappij dan andere mensen.
Nu ja, ik blijf mezelf maar verdedigen. Punt is, ik ben wie ik ben en jij bent wie jij bent en wat we daar uiteindelijk mee doen is ieders eigen pakkie-an.
Terug naar de echte discussie!
De echte discussie gaat over werken vs bijstand en het nihile verschil tussen thuiszitten en werken voor het minimum loon.
Meer geld zou stimuleren, je blijft het zelf zeggen.
Minimumloon geen diploma's nooit verder komen , werk zoeken voor hetzelfde geld als bijstand je blijft het zeggen.
Ja waarom zou je idd gaan werken.....
Ieders eigen pakkie an? Mijn salaris verdienen is idd mijn pakkie an dat klopt.
Maar ik begrijp dat je naast niet wil werken voor het minimum ook psychische problemen uit je jeugd hebt , mogelijk ADD en geen diploma's .
Dat is best erg , zeker als blijkt dat je daardoor nooit aan het werk kan .
Succes en sterkte.
[...]
Je moet me geen woorden in de mond leggen. Ik zeg alleen dat het me meer zou stimuleren, dat wil niet zeggen dat ik het daarom maar laat. En ik geef eerlijk toe dat als ik meer zou werken en daarmee de helft zou mogen houden zelf, dat ik dan gestimuleerd zou worden om nog meer te werken en ik gok erop daarmee nog meer mensen (vooral de mensen zonder diploma's en die dus waarschijnlijk op minimum loon blijven steken.) Dat je daar ook beperkingen aan zou moeten stellen is logisch. Dat is gewoon een simpele oplossing die ik even zo bedenk voor mezelf die mij meer zou stimuleren. Want ik denk eigenlijk: voordat ik aan het bijstandsminimum kom, moet ik zoveel werken, wat ik nu niet waar kan maken, dus waarom zou ik het dan doen? Het antwoord is dan natuurlijk eigenlijk dat je dan in ieder geval het gevoel hebt dat je dat gedeelte toch maar zelf hebt verdiend.
En dat ADD-verhaal is meer om te illustreren dat ik moeite heb met bepaalde dingen en mocht ADD geconstateerd worden, dan kan ik daarmee aan de slag en dan weet ik waar dat vandaan komt. Mocht dat niet zo zijn, dan is het ook grotendeels een mentaliteitsprobleem. Ik wil daar helemaal niet mee suggereren dat ik daarmee minder moet in de maatschappij dan andere mensen.
Nu ja, ik blijf mezelf maar verdedigen. Punt is, ik ben wie ik ben en jij bent wie jij bent en wat we daar uiteindelijk mee doen is ieders eigen pakkie-an.
Terug naar de echte discussie!
De echte discussie gaat over werken vs bijstand en het nihile verschil tussen thuiszitten en werken voor het minimum loon.
Meer geld zou stimuleren, je blijft het zelf zeggen.
Minimumloon geen diploma's nooit verder komen , werk zoeken voor hetzelfde geld als bijstand je blijft het zeggen.
Ja waarom zou je idd gaan werken.....
Ieders eigen pakkie an? Mijn salaris verdienen is idd mijn pakkie an dat klopt.
Maar ik begrijp dat je naast niet wil werken voor het minimum ook psychische problemen uit je jeugd hebt , mogelijk ADD en geen diploma's .
Dat is best erg , zeker als blijkt dat je daardoor nooit aan het werk kan .
Succes en sterkte.
zondag 12 oktober 2014 20:25
quote:fruitmoes schreef op 12 oktober 2014 @ 16:04:
[...]
Allemaal waar. En daar denken mensen niet aan. Dat je zo ontzettend veel vrijheid inlevert. Dat je bijvoorbeeld alles wat je contant krijgt, ook moet opgeven. Ik moet bijvoorbeeld mijn barrel van een auto verkopen en moet eigenlijk dan een nieuwe tweedehandse kopen, omdat ik mijn kind naar haar vader moet brengen, maar dat gaat niet, want dat geld dat ik krijg voor die oude auto wordt gekort op mijn inkomen en dus is het gewoon niet mogelijk om een andere te kopen.Dat je soms zomaar opgeroepen wordt om de laatste 3 maanden van je bankrekeningoverzichten te laten zien. Dat soort dingen. Je vrijheid is miniem geworden.
Kan de vader in dit geval jullie dochter niet ophalen ?
Auto is niet perse nodig maar wel handig.
Maar als je hem verliest dan mis je wat.
[...]
Allemaal waar. En daar denken mensen niet aan. Dat je zo ontzettend veel vrijheid inlevert. Dat je bijvoorbeeld alles wat je contant krijgt, ook moet opgeven. Ik moet bijvoorbeeld mijn barrel van een auto verkopen en moet eigenlijk dan een nieuwe tweedehandse kopen, omdat ik mijn kind naar haar vader moet brengen, maar dat gaat niet, want dat geld dat ik krijg voor die oude auto wordt gekort op mijn inkomen en dus is het gewoon niet mogelijk om een andere te kopen.Dat je soms zomaar opgeroepen wordt om de laatste 3 maanden van je bankrekeningoverzichten te laten zien. Dat soort dingen. Je vrijheid is miniem geworden.
Kan de vader in dit geval jullie dochter niet ophalen ?
Auto is niet perse nodig maar wel handig.
Maar als je hem verliest dan mis je wat.
zondag 12 oktober 2014 20:38
Ehm fruitmoes, vind je het echt raar/vervelend dat je vrijheid moet inleveren? Moet niet gekker worden, je krijgt er toch geld voor? Daar mag je ook iets voor doen toch? Ik als werkende heb ook niet altijd vrijheid wanneer ik wil. Moet elke dag naar mijn werk, haasten met kind wegbrengen, savonds haasten als ik kind nog wil zien voor ze naar bed gaat.
Je krijgt geld, daar mag wel wat tegenover staan.
Je krijgt geld, daar mag wel wat tegenover staan.
zondag 12 oktober 2014 20:46
zondag 12 oktober 2014 20:48
quote:missesjn schreef op 12 oktober 2014 @ 20:38:
Ehm fruitmoes, vind je het echt raar/vervelend dat je vrijheid moet inleveren? Moet niet gekker worden, je krijgt er toch geld voor? Daar mag je ook iets voor doen toch? Ik als werkende heb ook niet altijd vrijheid wanneer ik wil. Moet elke dag naar mijn werk, haasten met kind wegbrengen, savonds haasten als ik kind nog wil zien voor ze naar bed gaat.
Je krijgt geld, daar mag wel wat tegenover staan.
Vrijheid inleveren auto niet mogen verkopen of andere spullen via mp enz....iig niet vervelend genoeg om voor hetzelfde geld te gaan werken.
Het wel raar vinden dat werken en een aanvullende bijstand niks meer oplevert.
Fruitmoes maakt een denkfout, je werkt en dat wordt AANGEVULD, het is niet zo dat je salaris wordt AFGETROKKEN van je bijstand.
Maar je bent de enige niet hoor die het op die manier ziet.
Daaraan merk je dat men de bijstand als hoofd inkomsten ziet en er eventueel bij werken als lastig ervaart "want ik heb niks meer als ik niet zou werken ".
Ehm fruitmoes, vind je het echt raar/vervelend dat je vrijheid moet inleveren? Moet niet gekker worden, je krijgt er toch geld voor? Daar mag je ook iets voor doen toch? Ik als werkende heb ook niet altijd vrijheid wanneer ik wil. Moet elke dag naar mijn werk, haasten met kind wegbrengen, savonds haasten als ik kind nog wil zien voor ze naar bed gaat.
Je krijgt geld, daar mag wel wat tegenover staan.
Vrijheid inleveren auto niet mogen verkopen of andere spullen via mp enz....iig niet vervelend genoeg om voor hetzelfde geld te gaan werken.
Het wel raar vinden dat werken en een aanvullende bijstand niks meer oplevert.
Fruitmoes maakt een denkfout, je werkt en dat wordt AANGEVULD, het is niet zo dat je salaris wordt AFGETROKKEN van je bijstand.
Maar je bent de enige niet hoor die het op die manier ziet.
Daaraan merk je dat men de bijstand als hoofd inkomsten ziet en er eventueel bij werken als lastig ervaart "want ik heb niks meer als ik niet zou werken ".
zondag 12 oktober 2014 21:44
Ik ben blij dat ik een parttime baan hebt.
bijstand lijkt mij moeilijk. Dat zeg ik atlijd maar ik bof dat ik er niet in zit. En het moet er ook zeker zijn. Als ik hier sommige lees, dan wordt werken moeilijk.
Ook zie ik in mijn omgeving mensen geen kleine baantjes zoals een krantenwijk aannemen.Want waarom. Dan wordt het van je uitkering afgehaald.
Dat het daar op de lange duur niet meer omgaat. Als je lang in de bijstand zit dan wordt het steeds moeilijker. Omdat sommige mensen op een gegeven moment steeds minder gaan doen.
En dan lijkt me minstens een vastritme wel goed.
Alleen al een uurtje bv een krantje lopen.
Maar mensen rekenen uit wat het oplevert en hangen daar hun motivatie/actie aan af sommige dan.
bijstand lijkt mij moeilijk. Dat zeg ik atlijd maar ik bof dat ik er niet in zit. En het moet er ook zeker zijn. Als ik hier sommige lees, dan wordt werken moeilijk.
Ook zie ik in mijn omgeving mensen geen kleine baantjes zoals een krantenwijk aannemen.Want waarom. Dan wordt het van je uitkering afgehaald.
Dat het daar op de lange duur niet meer omgaat. Als je lang in de bijstand zit dan wordt het steeds moeilijker. Omdat sommige mensen op een gegeven moment steeds minder gaan doen.
En dan lijkt me minstens een vastritme wel goed.
Alleen al een uurtje bv een krantje lopen.
Maar mensen rekenen uit wat het oplevert en hangen daar hun motivatie/actie aan af sommige dan.
zondag 12 oktober 2014 22:24
Momenteel zit ik onbedoeld in de bijstand. Ik wilde me niet ziek laten melden, dus WIA, en dan blijft dit over. Ik ben er nu extra op gebrand om aan het werk te gaan, omdat ze mij geen steek verder kunnen helpen. Ik ben een hbo'er en ze willen me aan het werk hebben in een fabriek waarbij ik eentonig werk doe. Dat schijnt mijn oplossing te zijn, aldus de gemeente.
Maar ga ik aan het werk, inkomen op jaarbasis 27.000 euro, en dan ben ik al aardig in uurloon gezakt, dan kan ik net zo goed thuis blijven. Want wat me niet wordt kwijtgescholden! Kijk, van de gemeente ontvang ik 904 euro, woonlastenvermindering 150 euro en dat i.c.m. hra, ziektekostenvergoeding, eigen risico vergoeding etc. En maar klagen dat de bijstand zo slecht is.... Ik weet wel dat ik mijn hand niet meer wil ophouden. En daarom kies ik voor een baan, niet omdat ik er zo voordelig van afkom.
Maar ga ik aan het werk, inkomen op jaarbasis 27.000 euro, en dan ben ik al aardig in uurloon gezakt, dan kan ik net zo goed thuis blijven. Want wat me niet wordt kwijtgescholden! Kijk, van de gemeente ontvang ik 904 euro, woonlastenvermindering 150 euro en dat i.c.m. hra, ziektekostenvergoeding, eigen risico vergoeding etc. En maar klagen dat de bijstand zo slecht is.... Ik weet wel dat ik mijn hand niet meer wil ophouden. En daarom kies ik voor een baan, niet omdat ik er zo voordelig van afkom.
maandag 13 oktober 2014 00:00
quote:Capibara_ schreef op 12 oktober 2014 @ 13:17:quote:- Waarom krijgen alleen de lage inkomens huurtoeslag? Iedereen (ongeacht je inkomen) krijgt hypotheekrente aftrek..
Waarom dan niet de hypotheekrenteaftrek beperken tot alleen de lagere inkomens, in plaats van het systeem nog duurder willen maken? Dat snap ik dan weer niet zo goed.
Hypotheekrenteaftrek is trouwens geen subsidie of toeslag, maar, het woord zegt het al, een aftrek. Als je geen belasting betaalt kun je ook niets aftrekken. En in ruil voor die aftrek betaal je een nóg groter bedrag aan eigenwoningforfait, dus per saldo levert een koophuis de staat altijd geld op (tenzij er geen hypotheek meer op rust, dan heb je logischerwijs geen hypotheekrenteaftrek meer en dan vervalt ook het eigenwoningforfait).
Ik zeg niet dat de hogere inkomens ook huurtoeslag moeten krijgen, maar hoop inderdaad dat ze de hypotheekrente ook alleen op basis van inkomen gaan doen..
En dat het geen subsidie of toeslag is weet ik
Maar het kromme is gewoon dat wij ons scheel betalen aan huur ¤725,- (net onder sociale grens), maar dat wanneer we een huis willen kopen we maar zo'n kleine hypotheek krijgen dat we er een garage van kunnen kopen..
Waarom dan niet de hypotheekrenteaftrek beperken tot alleen de lagere inkomens, in plaats van het systeem nog duurder willen maken? Dat snap ik dan weer niet zo goed.
Hypotheekrenteaftrek is trouwens geen subsidie of toeslag, maar, het woord zegt het al, een aftrek. Als je geen belasting betaalt kun je ook niets aftrekken. En in ruil voor die aftrek betaal je een nóg groter bedrag aan eigenwoningforfait, dus per saldo levert een koophuis de staat altijd geld op (tenzij er geen hypotheek meer op rust, dan heb je logischerwijs geen hypotheekrenteaftrek meer en dan vervalt ook het eigenwoningforfait).
Ik zeg niet dat de hogere inkomens ook huurtoeslag moeten krijgen, maar hoop inderdaad dat ze de hypotheekrente ook alleen op basis van inkomen gaan doen..
En dat het geen subsidie of toeslag is weet ik
Maar het kromme is gewoon dat wij ons scheel betalen aan huur ¤725,- (net onder sociale grens), maar dat wanneer we een huis willen kopen we maar zo'n kleine hypotheek krijgen dat we er een garage van kunnen kopen..
Behandel mensen zoals jij ook behandelt zou worden..
maandag 13 oktober 2014 06:16
Het is duidelijk.
De prikkel om te werken vanuit een bijstand positie is er niet.
Zeker niet bij mensen die hetzelfde of ietsje meer gaan verdienen .
Pickles met een jaar inkomen van 27.000 zit je ver boven bijstand , lager dan je mogelijk gezien je opleiding zou kunnen verdienen.
Maar wel hoger dan bijstand.
Maar omdat je de voordeeltjes mist als ER EB zelf betalen gemeentelijke belastingen enz kom je mogelijk gelijk aan bijstand?
Het is natuurlijk bezopen dat je als je werkt minder te besteden hebt dan iemand in de bijstand.
Je hoort idd veel dat mensen met een uitkering in een werkplaats aan het werk moeten , Fruitmoesje geldt dat bijv ook voor jou?
Of wordt je daarvoor ivm jonge kinderen en of beperkingen van ontzien.
En is dat dan geen motivatie een baan elders te zoeken?
Neeleh , dat is natuurlijk ook krom , je betaald waarschijnlijk nu meer huur dan je eventueel aan hypotheek kwijt zou zijn geweest , dat heb ik ook nooit begrepen , ook al is kopen in mijn situatie onmogelijk , toch vind ik dat raar .
Je verdient teveel om sociaal te huren , om subsidie te ontvangen , maar te weinig voor een koophuis.
De prikkel om te werken vanuit een bijstand positie is er niet.
Zeker niet bij mensen die hetzelfde of ietsje meer gaan verdienen .
Pickles met een jaar inkomen van 27.000 zit je ver boven bijstand , lager dan je mogelijk gezien je opleiding zou kunnen verdienen.
Maar wel hoger dan bijstand.
Maar omdat je de voordeeltjes mist als ER EB zelf betalen gemeentelijke belastingen enz kom je mogelijk gelijk aan bijstand?
Het is natuurlijk bezopen dat je als je werkt minder te besteden hebt dan iemand in de bijstand.
Je hoort idd veel dat mensen met een uitkering in een werkplaats aan het werk moeten , Fruitmoesje geldt dat bijv ook voor jou?
Of wordt je daarvoor ivm jonge kinderen en of beperkingen van ontzien.
En is dat dan geen motivatie een baan elders te zoeken?
Neeleh , dat is natuurlijk ook krom , je betaald waarschijnlijk nu meer huur dan je eventueel aan hypotheek kwijt zou zijn geweest , dat heb ik ook nooit begrepen , ook al is kopen in mijn situatie onmogelijk , toch vind ik dat raar .
Je verdient teveel om sociaal te huren , om subsidie te ontvangen , maar te weinig voor een koophuis.
maandag 13 oktober 2014 08:17
Precies lillith, dat is wat mij zo tegen staat. Je kan jaarlijks boven bijstand verdienen en onder aan de streep minder overhouden dan iemand in de bijstand, door alle toeslagen en kwijtscheldingen die je niet krijgt. Dat klopt gewoon niet. Ik ben echt voor een vangnet hoor, maar het moet wel minder opleveren dan werken. Werken moet lonen, en dat doet het nu in veel gevallen niet.
maandag 13 oktober 2014 08:34
@fruitmoes: wat zit jij in een slachtofferrol zeg! Jij kan toch veel meer dan dit? Ik kom ook uit een rotjeugd. De eerste jaren van mijn werkzame leven heb ik de ongeschoolde baantjes gehad zoals schoonmaken, horeca, vakkenvullen enz. Niet altijd leuk maar ik heb altijd gewerkt! Op mijn 28e was ik dat zat en ben ik een MBO opleiding gaan doen. In dat vakgebied had ik leuk werk maar ik had ook de smaak te pakken en heb onlangs mijn HBO diploma gehaald. Nu heb ik een contract voor onbeperkte tijd en leef ik mijn droom. Ik heb heel bewust nooit kinderen gekregen omdat ik eerst mijn leven op orde wil hebben. Dat jij wel kinderen hebt maakt het misschien wat moeilijker maar je gaat mij toch niet vertellen dat je nu op je 26e (!!!!!) totaal geen uitzicht meer hebt op een beter leven?
Ik hoor jou alleen maar mekkeren over de vrijheid die je niet hebt maar jij kan nog alle kanten op! Als franchise gastouder voor een gastouderbureau kan je voor jezelf een aardige boterham verdienen, je zou ook in 1 jaar je MBO diploma kunnen halen! Kom op meid je kan beter dan dit!
Ik hoor jou alleen maar mekkeren over de vrijheid die je niet hebt maar jij kan nog alle kanten op! Als franchise gastouder voor een gastouderbureau kan je voor jezelf een aardige boterham verdienen, je zou ook in 1 jaar je MBO diploma kunnen halen! Kom op meid je kan beter dan dit!
maandag 13 oktober 2014 09:10
@ fruitmoes: als ik het zo lees, is het probleem niet zozeer dat je niet wilt, maar dat je geen overzicht hebt en niet ziet hoe het beter kan worden. Is er niet iemand (vanuit de hulpverlening?) die eens met je kan zitten en de boel op een rijtje kan zetten? Want zelfs al ga je er financieel niet (direct) op vooruit, dan nog lijkt het me dat je je beter gaat voelen als je op eigen benen staat.
Alleen het verhaal over je auto begreep ik niet zo goed. Ik zit niet in de bijstand, dus ik ken die regels niet, maar ik heb zelf enige tijd geleden mijn auto ingeruild voor een kleinere, zuinigere, gewoon bij de garage waar we altijd komen voor onderhoud. Is zoiets niet mogelijk om te doen? Als je qua bedrag ongeveer quitte speelt, dan zou dat toch geen probleem moeten zijn?
Alleen het verhaal over je auto begreep ik niet zo goed. Ik zit niet in de bijstand, dus ik ken die regels niet, maar ik heb zelf enige tijd geleden mijn auto ingeruild voor een kleinere, zuinigere, gewoon bij de garage waar we altijd komen voor onderhoud. Is zoiets niet mogelijk om te doen? Als je qua bedrag ongeveer quitte speelt, dan zou dat toch geen probleem moeten zijn?
maandag 13 oktober 2014 09:27
quote:mara2 schreef op 12 oktober 2014 @ 21:44:
Ik ben blij dat ik een parttime baan hebt.
bijstand lijkt mij moeilijk. Dat zeg ik atlijd maar ik bof dat ik er niet in zit. En het moet er ook zeker zijn. Als ik hier sommige lees, dan wordt werken moeilijk.
Ook zie ik in mijn omgeving mensen geen kleine baantjes zoals een krantenwijk aannemen.Want waarom. Dan wordt het van je uitkering afgehaald.
Dat het daar op de lange duur niet meer omgaat. Als je lang in de bijstand zit dan wordt het steeds moeilijker. Omdat sommige mensen op een gegeven moment steeds minder gaan doen.
En dan lijkt me minstens een vastritme wel goed.
Alleen al een uurtje bv een krantje lopen.
Maar mensen rekenen uit wat het oplevert en hangen daar hun motivatie/actie aan af sommige dan.Los van alles denk ik dat er nog een ander probleem meespeelt. Ik denk dat mensen veel meer gemotiveerd zouden zijn om zulke kleine baantjes aan te nemen, als ze een opstapje zouden zijn naar vast werk. Zulke baantjes voelen als een doodlopende weg, ook als je niet in de bijstand zit. Het is geen startpunt naar een beter inkomen; nadat je contract is beëindigd ben je nog precies even ver. Misschien zou daar wat meer aandacht voor kunnen komen. Dat lijkt me niet alleen ten aanzien van de bijstand, maar voor de hele economie goed. Dat bijvoorbeeld de huizenmarkt op slot zit, is voor een groot deel ook hieraan te danken.
Ik ben blij dat ik een parttime baan hebt.
bijstand lijkt mij moeilijk. Dat zeg ik atlijd maar ik bof dat ik er niet in zit. En het moet er ook zeker zijn. Als ik hier sommige lees, dan wordt werken moeilijk.
Ook zie ik in mijn omgeving mensen geen kleine baantjes zoals een krantenwijk aannemen.Want waarom. Dan wordt het van je uitkering afgehaald.
Dat het daar op de lange duur niet meer omgaat. Als je lang in de bijstand zit dan wordt het steeds moeilijker. Omdat sommige mensen op een gegeven moment steeds minder gaan doen.
En dan lijkt me minstens een vastritme wel goed.
Alleen al een uurtje bv een krantje lopen.
Maar mensen rekenen uit wat het oplevert en hangen daar hun motivatie/actie aan af sommige dan.Los van alles denk ik dat er nog een ander probleem meespeelt. Ik denk dat mensen veel meer gemotiveerd zouden zijn om zulke kleine baantjes aan te nemen, als ze een opstapje zouden zijn naar vast werk. Zulke baantjes voelen als een doodlopende weg, ook als je niet in de bijstand zit. Het is geen startpunt naar een beter inkomen; nadat je contract is beëindigd ben je nog precies even ver. Misschien zou daar wat meer aandacht voor kunnen komen. Dat lijkt me niet alleen ten aanzien van de bijstand, maar voor de hele economie goed. Dat bijvoorbeeld de huizenmarkt op slot zit, is voor een groot deel ook hieraan te danken.
maandag 13 oktober 2014 09:57
quote:meivogel schreef op 13 oktober 2014 @ 09:27:
Los van alles denk ik dat er nog een ander probleem meespeelt. Ik denk dat mensen veel meer gemotiveerd zouden zijn om zulke kleine baantjes aan te nemen, als ze een opstapje zouden zijn naar vast werk. Zulke baantjes voelen als een doodlopende weg, ook als je niet in de bijstand zit. Het is geen startpunt naar een beter inkomen; nadat je contract is beëindigd ben je nog precies even ver. Misschien zou daar wat meer aandacht voor kunnen komen.
Elke baan kan in principe prima als startpunt dienen. Ik denk dat het probleem eerder ligt aan de afstand tussen het startpunt (de uitgangssituatie) en het eindpunt (de gewenste situatie). Je kunt wel dokter willen worden, maar als je met niets begint is dat een lange weg te bewandelen. Ik ben ook niet van de ene op de andere dag drs. RA geworden. Daar heb ik voor moeten investeren: tijd, geld en moeite. Niet iedereen is bereid die prijs te betalen, te meer omdat de beloning lang op zich laat wachten en daarnaast ook nog eens onzeker is. Want lukt het me wel? Heb ik de juiste capaciteiten wel, competenties? Houd ik het wel vol? De handrem staat er al op voordat de auto begint te rijden.
En zelfs als succes (nagenoeg) verzekerd is zijn veel mensen niet te motiveren. Afvallen vind ik daar een mooi voorbeeld van. Iedereen weet wat hij/zij doen moet om af te vallen. Gezond(er) eten en voldoende bewegen. An sich geen moeilijke dingen om te doen, in die zin: de handelingen op zich zijn niet moeilijk. De moeilijkheid zit hem in de motivatie, wilskracht en discipline die je ervoor nodig hebt om die relatief eenvoudige handelingen uit te voeren.
Los van alles denk ik dat er nog een ander probleem meespeelt. Ik denk dat mensen veel meer gemotiveerd zouden zijn om zulke kleine baantjes aan te nemen, als ze een opstapje zouden zijn naar vast werk. Zulke baantjes voelen als een doodlopende weg, ook als je niet in de bijstand zit. Het is geen startpunt naar een beter inkomen; nadat je contract is beëindigd ben je nog precies even ver. Misschien zou daar wat meer aandacht voor kunnen komen.
Elke baan kan in principe prima als startpunt dienen. Ik denk dat het probleem eerder ligt aan de afstand tussen het startpunt (de uitgangssituatie) en het eindpunt (de gewenste situatie). Je kunt wel dokter willen worden, maar als je met niets begint is dat een lange weg te bewandelen. Ik ben ook niet van de ene op de andere dag drs. RA geworden. Daar heb ik voor moeten investeren: tijd, geld en moeite. Niet iedereen is bereid die prijs te betalen, te meer omdat de beloning lang op zich laat wachten en daarnaast ook nog eens onzeker is. Want lukt het me wel? Heb ik de juiste capaciteiten wel, competenties? Houd ik het wel vol? De handrem staat er al op voordat de auto begint te rijden.
En zelfs als succes (nagenoeg) verzekerd is zijn veel mensen niet te motiveren. Afvallen vind ik daar een mooi voorbeeld van. Iedereen weet wat hij/zij doen moet om af te vallen. Gezond(er) eten en voldoende bewegen. An sich geen moeilijke dingen om te doen, in die zin: de handelingen op zich zijn niet moeilijk. De moeilijkheid zit hem in de motivatie, wilskracht en discipline die je ervoor nodig hebt om die relatief eenvoudige handelingen uit te voeren.
Ben je nou helemaal gek?
maandag 13 oktober 2014 10:12
quote:fruitmoes schreef op 12 oktober 2014 @ 15:07:
Zelf zit ik ook in deze toestand met een hoop schulden en ik werk erbij, maar ik voel me niet echt gemotiveerd om meer te gaan werken. Elke keer als ik weer aan het solliciteren sla, omdat ik bijvoorbeeld van mijn schulden af wil, bedenk ik me dat het toch geen zin heeft, want ik word er niets beter van.Je wordt er wel beter van, want je bouwt met werken een beter c.v. op dan met thuis zitten en je bouwt (meestal) pensioen op bij je werkgever.
Zelf zit ik ook in deze toestand met een hoop schulden en ik werk erbij, maar ik voel me niet echt gemotiveerd om meer te gaan werken. Elke keer als ik weer aan het solliciteren sla, omdat ik bijvoorbeeld van mijn schulden af wil, bedenk ik me dat het toch geen zin heeft, want ik word er niets beter van.Je wordt er wel beter van, want je bouwt met werken een beter c.v. op dan met thuis zitten en je bouwt (meestal) pensioen op bij je werkgever.
maandag 13 oktober 2014 14:04
quote:aanmaaklimonade schreef op 13 oktober 2014 @ 09:57:
[...]
Elke baan kan in principe prima als startpunt dienen. Ik denk dat het probleem eerder ligt aan de afstand tussen het startpunt (de uitgangssituatie) en het eindpunt (de gewenste situatie). Je kunt wel dokter willen worden, maar als je met niets begint is dat een lange weg te bewandelen. Ik ben ook niet van de ene op de andere dag drs. RA geworden. Daar heb ik voor moeten investeren: tijd, geld en moeite. Niet iedereen is bereid die prijs te betalen, te meer omdat de beloning lang op zich laat wachten en daarnaast ook nog eens onzeker is. Want lukt het me wel? Heb ik de juiste capaciteiten wel, competenties? Houd ik het wel vol? De handrem staat er al op voordat de auto begint te rijden.
En zelfs als succes (nagenoeg) verzekerd is zijn veel mensen niet te motiveren. Afvallen vind ik daar een mooi voorbeeld van. Iedereen weet wat hij/zij doen moet om af te vallen. Gezond(er) eten en voldoende bewegen. An sich geen moeilijke dingen om te doen, in die zin: de handelingen op zich zijn niet moeilijk. De moeilijkheid zit hem in de motivatie, wilskracht en discipline die je ervoor nodig hebt om die relatief eenvoudige handelingen uit te voeren.
Ik heb wel eens de uitspraak gelezen (over afvallen ging dat): als het zo makkelijk was, dan deed iedereen het wel Daar zit hem de kneep natuurlijk wel een beetje. De geest is gewillig maar het vlees is zwak, zou mijn opa zeggen. Respect voor wie het wel lukt overigens!
Maar dat is niet helemaal het punt dat ik wilde maken. Mij gaat het meer om mensen met een lagere opleiding, die niet de capaciteit hebben om door te leren, of die om een andere reden aan de kant staan en moeite hebben om aansluiting te vinden. Dan verzand je in deze tijd al snel in contract-baantjes met zeer slechte arbeidsvoorwaarden, waar je bovendien al snel te oud voor bent.
Ik heb het zelf ook meegemaakt in mijn laatste, tijdelijke baan. Mijn directe leidinggevende was zeer tevreden, mijn inzet was prima, maar einde contract was einde contract, zo was dat van hogerhand bepaald. Dit was mij overigens al op voorhand, vóórdat ik mijn handtekening zette, verteld.
Dat bedoel ik met doodlopende weg. Je kunt dan weer verder in het volgende contractbaantje, als je het geluk hebt iets te vinden, maar je weet al vrijwel zeker dat het je niet verder gaat helpen.
Voor mijzelf is dat nog niet zo erg omdat ik al wat ouder ben en mijn leven niet meer hoef op te bouwen, maar als je nog aan het begin staat, kan ik me voorstellen dat het erg demotiverend is.
Uiteraard is dat nog geen reden om in de bijstand te blijven hangen. Op eigen benen staan is altijd beter. Maar het zou geen kwaad kunnen als vanuit de regering hier eens naar gekeken wordt: hoe je mensen weer een toekomstperspectief kunt bieden.
[...]
Elke baan kan in principe prima als startpunt dienen. Ik denk dat het probleem eerder ligt aan de afstand tussen het startpunt (de uitgangssituatie) en het eindpunt (de gewenste situatie). Je kunt wel dokter willen worden, maar als je met niets begint is dat een lange weg te bewandelen. Ik ben ook niet van de ene op de andere dag drs. RA geworden. Daar heb ik voor moeten investeren: tijd, geld en moeite. Niet iedereen is bereid die prijs te betalen, te meer omdat de beloning lang op zich laat wachten en daarnaast ook nog eens onzeker is. Want lukt het me wel? Heb ik de juiste capaciteiten wel, competenties? Houd ik het wel vol? De handrem staat er al op voordat de auto begint te rijden.
En zelfs als succes (nagenoeg) verzekerd is zijn veel mensen niet te motiveren. Afvallen vind ik daar een mooi voorbeeld van. Iedereen weet wat hij/zij doen moet om af te vallen. Gezond(er) eten en voldoende bewegen. An sich geen moeilijke dingen om te doen, in die zin: de handelingen op zich zijn niet moeilijk. De moeilijkheid zit hem in de motivatie, wilskracht en discipline die je ervoor nodig hebt om die relatief eenvoudige handelingen uit te voeren.
Ik heb wel eens de uitspraak gelezen (over afvallen ging dat): als het zo makkelijk was, dan deed iedereen het wel Daar zit hem de kneep natuurlijk wel een beetje. De geest is gewillig maar het vlees is zwak, zou mijn opa zeggen. Respect voor wie het wel lukt overigens!
Maar dat is niet helemaal het punt dat ik wilde maken. Mij gaat het meer om mensen met een lagere opleiding, die niet de capaciteit hebben om door te leren, of die om een andere reden aan de kant staan en moeite hebben om aansluiting te vinden. Dan verzand je in deze tijd al snel in contract-baantjes met zeer slechte arbeidsvoorwaarden, waar je bovendien al snel te oud voor bent.
Ik heb het zelf ook meegemaakt in mijn laatste, tijdelijke baan. Mijn directe leidinggevende was zeer tevreden, mijn inzet was prima, maar einde contract was einde contract, zo was dat van hogerhand bepaald. Dit was mij overigens al op voorhand, vóórdat ik mijn handtekening zette, verteld.
Dat bedoel ik met doodlopende weg. Je kunt dan weer verder in het volgende contractbaantje, als je het geluk hebt iets te vinden, maar je weet al vrijwel zeker dat het je niet verder gaat helpen.
Voor mijzelf is dat nog niet zo erg omdat ik al wat ouder ben en mijn leven niet meer hoef op te bouwen, maar als je nog aan het begin staat, kan ik me voorstellen dat het erg demotiverend is.
Uiteraard is dat nog geen reden om in de bijstand te blijven hangen. Op eigen benen staan is altijd beter. Maar het zou geen kwaad kunnen als vanuit de regering hier eens naar gekeken wordt: hoe je mensen weer een toekomstperspectief kunt bieden.
maandag 13 oktober 2014 14:06
quote:milna schreef op 13 oktober 2014 @ 10:12:
[...]
Je wordt er wel beter van, want je bouwt met werken een beter c.v. op dan met thuis zitten en je bouwt (meestal) pensioen op bij je werkgever.Vaak gaat het bij een tijdelijke baan om een z.g. "risicopensioen", dat weer vervalt zodra je uit dienst gaat.
[...]
Je wordt er wel beter van, want je bouwt met werken een beter c.v. op dan met thuis zitten en je bouwt (meestal) pensioen op bij je werkgever.Vaak gaat het bij een tijdelijke baan om een z.g. "risicopensioen", dat weer vervalt zodra je uit dienst gaat.
