Geld & Recht
alle pijlers
WIA stopt
woensdag 24 augustus 2016 19:38
Ik kreeg vandaag te horen ik goed ben gekeurd en dat mijn uitkering (WIA) over 2 maanden stopt. Nu teken ik hiervoor bezwaar aan (ik kan momenteel absoluut niet werken) maar het kan 13 weken duren voor daar meer bekend over is. Is het slim om in de tussentijd bijstand aan te vragen? Anders zit ik zonder inkomen? Of kan dat niet zo ver komen?
Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben?
Ik bel sowieso van de week nog even rond, maar ben ook benieuwd naar persoonlijke ervaringen, vandaar.
Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben?
Ik bel sowieso van de week nog even rond, maar ben ook benieuwd naar persoonlijke ervaringen, vandaar.
vrijdag 26 augustus 2016 16:04
quote:eva-luna schreef op 26 augustus 2016 @ 15:59:
Ja, dit is zeker duidelijker. Mijn reactie was ook wat ongenuanceerd, excuus.
Ik hoop dat het bezwaar aantekenen lukt.
Ik zie in mijn stad nog wel eens oproepen staan voor een maatje. Is dat iets voor jou? Een vast iemand die een keer in de week/twee weken met jou de boodschappen doet bijvoorbeeld of gewoon een stuk gaat wandelen, zodat je daar wat houvast aan hebt en het onder de mensen begeven weer gewoner wordt? Dat het je wat rust geeft, omdat er iemand mee is die jouw situatie kent en weet hoe je kunt reageren?Dat zou een idee kunnen zijn ja. Ik onthou 'm even. Dankje.
Ja, dit is zeker duidelijker. Mijn reactie was ook wat ongenuanceerd, excuus.
Ik hoop dat het bezwaar aantekenen lukt.
Ik zie in mijn stad nog wel eens oproepen staan voor een maatje. Is dat iets voor jou? Een vast iemand die een keer in de week/twee weken met jou de boodschappen doet bijvoorbeeld of gewoon een stuk gaat wandelen, zodat je daar wat houvast aan hebt en het onder de mensen begeven weer gewoner wordt? Dat het je wat rust geeft, omdat er iemand mee is die jouw situatie kent en weet hoe je kunt reageren?Dat zou een idee kunnen zijn ja. Ik onthou 'm even. Dankje.
vrijdag 26 augustus 2016 16:05
quote:Merida_ schreef op 26 augustus 2016 @ 15:51:
Om even duidelijkheid te krijgen.
Bij de vorige behandelaar waar ik bijna 3 jaar liep moest ik weg. Was niet mijn keuze. Zij hadden mij alles aangeboden wat ze konden aanbieden maar zonder resultaat. Individuele therapie, groepstherapie, exposure therapie, cognitieve therapie en weer terug naar individueel.
De enige instelling waar geen wachtlijst van minimaal 6 maanden was zit ik nu sinds 3 weken. Ben daar aan het opbouwen. 1x per 4 weken is daar de norm omdat zij voor het "onderhoud" zijn. Ik heb duidelijk meer nodig. We zijn net begonnen, en ook bezig met extra gesprekken ernaast inplannen.
Eerst de angst/paniek onder controle krijgen. Dan opwerken naar vrijwilligerswerk. Stapje voor stapje.
Het punt is alleen dat ik daar nu niks aan heb. Het UWV heeft besloten dat ik 8 uur per dag belastbaar ben, 5 dagen per week. Dat is nu het probleem wat aangepakt moet worden want dát gaat dus niet.
Wat betreft het in stapjes proberen. Ik doe dat wel. Ik pak de bus. Ben ik namelijk afhankelijk van. Ik doe wat ik kan. Ik zit niet de hele dag lamlendig en zielig voor mezelf uit te staren op de bank. Ik probeer elke dag de deur uit te gaan. Maar als het elke keer met hartkloppingen en flauwvallen en dagen daarvan bijkomen aan toe gaat dan wordt het heel erg lastig om dat elke keer te gaan proberen. Dan doe je dat na de 5e keer niet meer zo snel. Ik krijg idd opdrachten van psycholoog mee. Die doe ik ook. Ben met mindfulness bezig in de hoop dat ik dat kan toepassen in situaties dat ik compleet in paniek raak.
Dus voor de mensen die zich ergeren aan mijn "ze probeert niks" houding. Dat is niet zo. Ik kan alleen onmogelijk alles hier neerzetten wat ik doe en probeer. Had daar na al het commentaar van gisteren ook niet eens meer zin in namelijk.
Misschien dat het wat duidelijker is nu.
Een stuk duidelijker en goed dát je het probeert. En hoe moeilijk ook, blijf dat doen.
Probeer om te beginnen eens wat vrijwilligerswerk te vinden wat je thuis kan doen. Al is het maar het buurtkrantje uittypen, maakt niet uit, iets waar geen enorme belangen van afhangen, maar waadoor je je toch weer even gewaardeerd en nodig voelt en waardoor je toch ook weer een beetje contact met mensen krijgt en "in het leven" komt te staan.
Opbouwen gaat altijd langzaam, en soms is het één stapje vooruit en weer twee achteruit. Maar gooi het bijltje er niet bij neer en blijf in die bus stappen, blijf elke dag naar buiten gaan (al is het maar om een halfje brood te halen) en vooral: raak niet in paniek vanwege de angst dat je in paniek zult raken, waardóór je ook in paniek raakt.
Sterkte!
Om even duidelijkheid te krijgen.
Bij de vorige behandelaar waar ik bijna 3 jaar liep moest ik weg. Was niet mijn keuze. Zij hadden mij alles aangeboden wat ze konden aanbieden maar zonder resultaat. Individuele therapie, groepstherapie, exposure therapie, cognitieve therapie en weer terug naar individueel.
De enige instelling waar geen wachtlijst van minimaal 6 maanden was zit ik nu sinds 3 weken. Ben daar aan het opbouwen. 1x per 4 weken is daar de norm omdat zij voor het "onderhoud" zijn. Ik heb duidelijk meer nodig. We zijn net begonnen, en ook bezig met extra gesprekken ernaast inplannen.
Eerst de angst/paniek onder controle krijgen. Dan opwerken naar vrijwilligerswerk. Stapje voor stapje.
Het punt is alleen dat ik daar nu niks aan heb. Het UWV heeft besloten dat ik 8 uur per dag belastbaar ben, 5 dagen per week. Dat is nu het probleem wat aangepakt moet worden want dát gaat dus niet.
Wat betreft het in stapjes proberen. Ik doe dat wel. Ik pak de bus. Ben ik namelijk afhankelijk van. Ik doe wat ik kan. Ik zit niet de hele dag lamlendig en zielig voor mezelf uit te staren op de bank. Ik probeer elke dag de deur uit te gaan. Maar als het elke keer met hartkloppingen en flauwvallen en dagen daarvan bijkomen aan toe gaat dan wordt het heel erg lastig om dat elke keer te gaan proberen. Dan doe je dat na de 5e keer niet meer zo snel. Ik krijg idd opdrachten van psycholoog mee. Die doe ik ook. Ben met mindfulness bezig in de hoop dat ik dat kan toepassen in situaties dat ik compleet in paniek raak.
Dus voor de mensen die zich ergeren aan mijn "ze probeert niks" houding. Dat is niet zo. Ik kan alleen onmogelijk alles hier neerzetten wat ik doe en probeer. Had daar na al het commentaar van gisteren ook niet eens meer zin in namelijk.
Misschien dat het wat duidelijker is nu.
Een stuk duidelijker en goed dát je het probeert. En hoe moeilijk ook, blijf dat doen.
Probeer om te beginnen eens wat vrijwilligerswerk te vinden wat je thuis kan doen. Al is het maar het buurtkrantje uittypen, maakt niet uit, iets waar geen enorme belangen van afhangen, maar waadoor je je toch weer even gewaardeerd en nodig voelt en waardoor je toch ook weer een beetje contact met mensen krijgt en "in het leven" komt te staan.
Opbouwen gaat altijd langzaam, en soms is het één stapje vooruit en weer twee achteruit. Maar gooi het bijltje er niet bij neer en blijf in die bus stappen, blijf elke dag naar buiten gaan (al is het maar om een halfje brood te halen) en vooral: raak niet in paniek vanwege de angst dat je in paniek zult raken, waardóór je ook in paniek raakt.
Sterkte!
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 26 augustus 2016 16:19
quote:pejeka schreef op 26 augustus 2016 @ 16:05:
[...]
Een stuk duidelijker en goed dát je het probeert. En hoe moeilijk ook, blijf dat doen.
Probeer om te beginnen eens wat vrijwilligerswerk te vinden wat je thuis kan doen. Al is het maar het buurtkrantje uittypen, maakt niet uit, iets waar geen enorme belangen van afhangen, maar waadoor je je toch weer even gewaardeerd en nodig voelt en waardoor je toch ook weer een beetje contact met mensen krijgt en "in het leven" komt te staan.
Opbouwen gaat altijd langzaam, en soms is het één stapje vooruit en weer twee achteruit. Maar gooi het bijltje er niet bij neer en blijf in die bus stappen, blijf elke dag naar buiten gaan (al is het maar om een halfje brood te halen) en vooral: raak niet in paniek vanwege de angst dat je in paniek zult raken, waardóór je ook in paniek raakt.
Sterkte!Dankje
[...]
Een stuk duidelijker en goed dát je het probeert. En hoe moeilijk ook, blijf dat doen.
Probeer om te beginnen eens wat vrijwilligerswerk te vinden wat je thuis kan doen. Al is het maar het buurtkrantje uittypen, maakt niet uit, iets waar geen enorme belangen van afhangen, maar waadoor je je toch weer even gewaardeerd en nodig voelt en waardoor je toch ook weer een beetje contact met mensen krijgt en "in het leven" komt te staan.
Opbouwen gaat altijd langzaam, en soms is het één stapje vooruit en weer twee achteruit. Maar gooi het bijltje er niet bij neer en blijf in die bus stappen, blijf elke dag naar buiten gaan (al is het maar om een halfje brood te halen) en vooral: raak niet in paniek vanwege de angst dat je in paniek zult raken, waardóór je ook in paniek raakt.
Sterkte!Dankje
vrijdag 26 augustus 2016 18:01
quote:pejeka schreef op 26 augustus 2016 @ 13:37:
[...]
Weet je waarom ik die nare periode uit mijn leven ter sprake heb gebracht?
Omdat er mensen waren hier die stelden, toen ik TO héél netjes aanraadde misschien toch weer een te gaan proberen iets te doen omdat dat óók therapeutisch kan werden, "dat ik wel makkelijk praten had omdat ik zelf nooit iets akeligs had meegemaakt in mijn leven".
Vandaar dus dat ik dat even wilde rechtzetten. Niet omdat ik mezelf "geweldig" vind.
En verder blijf ik erbij: als je iets niet probeert, weet je niet of je het kunt.Inderdaad, heb je zelfs meerdere keren uitgebreid neer gezet, komt over alsof je jezelf veren in je reet steekt. Er zijn zoveel mensen die ziek zijn, veel meegemaakt hebben en niet werken.
[...]
Weet je waarom ik die nare periode uit mijn leven ter sprake heb gebracht?
Omdat er mensen waren hier die stelden, toen ik TO héél netjes aanraadde misschien toch weer een te gaan proberen iets te doen omdat dat óók therapeutisch kan werden, "dat ik wel makkelijk praten had omdat ik zelf nooit iets akeligs had meegemaakt in mijn leven".
Vandaar dus dat ik dat even wilde rechtzetten. Niet omdat ik mezelf "geweldig" vind.
En verder blijf ik erbij: als je iets niet probeert, weet je niet of je het kunt.Inderdaad, heb je zelfs meerdere keren uitgebreid neer gezet, komt over alsof je jezelf veren in je reet steekt. Er zijn zoveel mensen die ziek zijn, veel meegemaakt hebben en niet werken.
zaterdag 27 augustus 2016 08:21
quote:pejeka schreef op 26 augustus 2016 @ 13:37:
[...]
Weet je waarom ik die nare periode uit mijn leven ter sprake heb gebracht?
Omdat er mensen waren hier die stelden, toen ik TO héél netjes aanraadde misschien toch weer een te gaan proberen iets te doen omdat dat óók therapeutisch kan werden, "dat ik wel makkelijk praten had omdat ik zelf nooit iets akeligs had meegemaakt in mijn leven".
Vandaar dus dat ik dat even wilde rechtzetten. Niet omdat ik mezelf "geweldig" vind.
En verder blijf ik erbij: als je iets niet probeert, weet je niet of je het kunt.
Ik kan best een eind met je meegaan, maar de kwestie hier is dat TO te horen krijgt van het UWV dat ze van 100% afgekeurd naar 100% goedgekeurd gaat, niet welke behandeling haar verder helpt.
Voor mensen die emotioneel / psychisch niet heel stabiel zijn, is zo'n mededeling een enorme klap die weer extra spanning en stress geeft. Het kan best zijn hoor, dat een beetje zelfactivering positief zal uitpakken voor TO. Maar door zo'n mededeling 'je bent 100% goedgekeurd' kan de drempel om met jezelf aan het werk te gaan, juist weer hoger worden.
GGZ in Nederland is écht dramatisch slecht geworden trouwens door alle bezuinigingen.
[...]
Weet je waarom ik die nare periode uit mijn leven ter sprake heb gebracht?
Omdat er mensen waren hier die stelden, toen ik TO héél netjes aanraadde misschien toch weer een te gaan proberen iets te doen omdat dat óók therapeutisch kan werden, "dat ik wel makkelijk praten had omdat ik zelf nooit iets akeligs had meegemaakt in mijn leven".
Vandaar dus dat ik dat even wilde rechtzetten. Niet omdat ik mezelf "geweldig" vind.
En verder blijf ik erbij: als je iets niet probeert, weet je niet of je het kunt.
Ik kan best een eind met je meegaan, maar de kwestie hier is dat TO te horen krijgt van het UWV dat ze van 100% afgekeurd naar 100% goedgekeurd gaat, niet welke behandeling haar verder helpt.
Voor mensen die emotioneel / psychisch niet heel stabiel zijn, is zo'n mededeling een enorme klap die weer extra spanning en stress geeft. Het kan best zijn hoor, dat een beetje zelfactivering positief zal uitpakken voor TO. Maar door zo'n mededeling 'je bent 100% goedgekeurd' kan de drempel om met jezelf aan het werk te gaan, juist weer hoger worden.
GGZ in Nederland is écht dramatisch slecht geworden trouwens door alle bezuinigingen.
it's not who I am underneath, but what I do that defines me
zaterdag 27 augustus 2016 08:55
Als je zo lang met een paniekstoornis kampt en therapie helpt niet dan zou je eens medicijnen kunnen proberen. Een vriendin van mij gebruikt Venlafaxine tegen paniekaanvallen en is er vanaf. Niet elke "geestesziekte" is met therapie te verhelpen omdat de chemie in je hersenen gewoon niet goed gaat. Ik zou na 3 jaar toch echt een stap nemen om te kijken of dat helpt. Het is zo vreselijk zonde omdat je achterstand naar de maatschappij steeds groter wordt. Ik hoop echt dat je naar de arts gaat en eist dat je nu een paniekstopper wil (en dat is Venlafaxine). De eerste weken worden de paniekaanvallen erger maar daarna kan het gewoon over zijn. Sterkte hoor meid.
zaterdag 27 augustus 2016 09:08
quote:Geronimo2 schreef op 27 augustus 2016 @ 08:55:
Als je zo lang met een paniekstoornis kampt en therapie helpt niet dan zou je eens medicijnen kunnen proberen. Een vriendin van mij gebruikt Venlafaxine tegen paniekaanvallen en is er vanaf. Niet elke "geestesziekte" is met therapie te verhelpen omdat de chemie in je hersenen gewoon niet goed gaat. Ik zou na 3 jaar toch echt een stap nemen om te kijken of dat helpt. Het is zo vreselijk zonde omdat je achterstand naar de maatschappij steeds groter wordt. Ik hoop echt dat je naar de arts gaat en eist dat je nu een paniekstopper wil (en dat is Venlafaxine). De eerste weken worden de paniekaanvallen erger maar daarna kan het gewoon over zijn. Sterkte hoor meid.Venlafaxine staat op m'n lijstje. Omdat het ook goed blijkt te helpen tegen spanningshoofdpijn. Fijn dat je het nog even noemt. Ben geen fan van medicijnen, maar liep zelf ook al met die gedachte als redmiddel. Als het helpt dan helpt het.
Als je zo lang met een paniekstoornis kampt en therapie helpt niet dan zou je eens medicijnen kunnen proberen. Een vriendin van mij gebruikt Venlafaxine tegen paniekaanvallen en is er vanaf. Niet elke "geestesziekte" is met therapie te verhelpen omdat de chemie in je hersenen gewoon niet goed gaat. Ik zou na 3 jaar toch echt een stap nemen om te kijken of dat helpt. Het is zo vreselijk zonde omdat je achterstand naar de maatschappij steeds groter wordt. Ik hoop echt dat je naar de arts gaat en eist dat je nu een paniekstopper wil (en dat is Venlafaxine). De eerste weken worden de paniekaanvallen erger maar daarna kan het gewoon over zijn. Sterkte hoor meid.Venlafaxine staat op m'n lijstje. Omdat het ook goed blijkt te helpen tegen spanningshoofdpijn. Fijn dat je het nog even noemt. Ben geen fan van medicijnen, maar liep zelf ook al met die gedachte als redmiddel. Als het helpt dan helpt het.
zaterdag 27 augustus 2016 09:52
Na 3 jaar worstelen zou ik niet meer twijfelen. je kan tegen medicijnen zijn maar als je suikerziekte hebt dan zou je dat toch ook gewoon nemen. Als er een stoornis in je chemie zit dan kan je tot in den treure therapie blijven volgen maar het gaat gewoon niet helpen. Als je volgende week begint met slikken kan over een maand je hele wereld er anders uitzien.
zaterdag 27 augustus 2016 11:56
quote:Geronimo2 schreef op 27 augustus 2016 @ 08:55:
Als je zo lang met een paniekstoornis kampt en therapie helpt niet dan zou je eens medicijnen kunnen proberen. Een vriendin van mij gebruikt Venlafaxine tegen paniekaanvallen en is er vanaf. Niet elke "geestesziekte" is met therapie te verhelpen omdat de chemie in je hersenen gewoon niet goed gaat. Ik zou na 3 jaar toch echt een stap nemen om te kijken of dat helpt. Het is zo vreselijk zonde omdat je achterstand naar de maatschappij steeds groter wordt. Ik hoop echt dat je naar de arts gaat en eist dat je nu een paniekstopper wil (en dat is Venlafaxine). De eerste weken worden de paniekaanvallen erger maar daarna kan het gewoon over zijn. Sterkte hoor meid.
Venlafaxine is gewoon een antidepressivum dat ook op angstklachten werkt, maar een paniekstopper, nee. Paniekstoppers bestaan überhaupt niet.
En waarom gelijk eisen? Met overleg kom je waarschijnlijk verder.
Als je zo lang met een paniekstoornis kampt en therapie helpt niet dan zou je eens medicijnen kunnen proberen. Een vriendin van mij gebruikt Venlafaxine tegen paniekaanvallen en is er vanaf. Niet elke "geestesziekte" is met therapie te verhelpen omdat de chemie in je hersenen gewoon niet goed gaat. Ik zou na 3 jaar toch echt een stap nemen om te kijken of dat helpt. Het is zo vreselijk zonde omdat je achterstand naar de maatschappij steeds groter wordt. Ik hoop echt dat je naar de arts gaat en eist dat je nu een paniekstopper wil (en dat is Venlafaxine). De eerste weken worden de paniekaanvallen erger maar daarna kan het gewoon over zijn. Sterkte hoor meid.
Venlafaxine is gewoon een antidepressivum dat ook op angstklachten werkt, maar een paniekstopper, nee. Paniekstoppers bestaan überhaupt niet.
En waarom gelijk eisen? Met overleg kom je waarschijnlijk verder.
zondag 11 september 2016 18:35
quote:Geronimo2 schreef op 27 augustus 2016 @ 08:55:
Als je zo lang met een paniekstoornis kampt en therapie helpt niet dan zou je eens medicijnen kunnen proberen. Een vriendin van mij gebruikt Venlafaxine tegen paniekaanvallen en is er vanaf. Niet elke "geestesziekte" is met therapie te verhelpen omdat de chemie in je hersenen gewoon niet goed gaat. Ik zou na 3 jaar toch echt een stap nemen om te kijken of dat helpt. Het is zo vreselijk zonde omdat je achterstand naar de maatschappij steeds groter wordt. Ik hoop echt dat je naar de arts gaat en eist dat je nu een paniekstopper wil (en dat is Venlafaxine). De eerste weken worden de paniekaanvallen erger maar daarna kan het gewoon over zijn. Sterkte hoor meid.Ja, gewoon eisen. Waar heeft die arts ook eigenlijk voor gestudeerd, we weten zelf natuurlijk allemaal veel beter wat goed voor ons is.
Als je zo lang met een paniekstoornis kampt en therapie helpt niet dan zou je eens medicijnen kunnen proberen. Een vriendin van mij gebruikt Venlafaxine tegen paniekaanvallen en is er vanaf. Niet elke "geestesziekte" is met therapie te verhelpen omdat de chemie in je hersenen gewoon niet goed gaat. Ik zou na 3 jaar toch echt een stap nemen om te kijken of dat helpt. Het is zo vreselijk zonde omdat je achterstand naar de maatschappij steeds groter wordt. Ik hoop echt dat je naar de arts gaat en eist dat je nu een paniekstopper wil (en dat is Venlafaxine). De eerste weken worden de paniekaanvallen erger maar daarna kan het gewoon over zijn. Sterkte hoor meid.Ja, gewoon eisen. Waar heeft die arts ook eigenlijk voor gestudeerd, we weten zelf natuurlijk allemaal veel beter wat goed voor ons is.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
zondag 11 september 2016 18:40
quote:Geronimo2 schreef op 27 augustus 2016 @ 09:52:
Na 3 jaar worstelen zou ik niet meer twijfelen. je kan tegen medicijnen zijn maar als je suikerziekte hebt dan zou je dat toch ook gewoon nemen. Als er een stoornis in je chemie zit dan kan je tot in den treure therapie blijven volgen maar het gaat gewoon niet helpen. Als je volgende week begint met slikken kan over een maand je hele wereld er anders uitzien.
Ik begrijp het UWV inmiddels wel.
Als TO geen medicatie neemt, is het blijkbaar niet ernstig genoeg. Want volgens UWV moet je alles doen om genezing te bevorderen.
Dat gebeurt dus niet.
Sowieso is medicatie standaard 1 van de dingen die besproken wordt in een behandeling, bij een huisarts etc.
Na 3 jaar worstelen zou ik niet meer twijfelen. je kan tegen medicijnen zijn maar als je suikerziekte hebt dan zou je dat toch ook gewoon nemen. Als er een stoornis in je chemie zit dan kan je tot in den treure therapie blijven volgen maar het gaat gewoon niet helpen. Als je volgende week begint met slikken kan over een maand je hele wereld er anders uitzien.
Ik begrijp het UWV inmiddels wel.
Als TO geen medicatie neemt, is het blijkbaar niet ernstig genoeg. Want volgens UWV moet je alles doen om genezing te bevorderen.
Dat gebeurt dus niet.
Sowieso is medicatie standaard 1 van de dingen die besproken wordt in een behandeling, bij een huisarts etc.
zondag 11 september 2016 18:41
quote:IBIopviva schreef op 11 september 2016 @ 18:25:
Merida, zijn er nog ontwikkelingen geweest? Hoe gaat het nu met je?
Het gaat met mij wel beter dan paar weken terug. Rustiger.
Heb hulp gezocht bij het bezwaar aantekenen bij raadslieden die het vaker doen. Die hebben samen met mij een hele brief opgesteld. Die heb ik een week geleden opgestuurd, samen met het GGZ verslag en kopieën van papieren die ze erbij wilden hebben. Dus ik wacht nu op een reactie.
Ik heb idd recht op WW. Hoe hoog die is en hoe lang moet ik nog even navragen. Ik kan de WW per 21-9 aanvragen. Doe ik sowieso. Mocht de WIA toch goedgekeurd worden, dan moet ik dat goed in de gaten houden dat ik dus daar de WW niet dubbel bovenop krijg. Als laatste optie is er bijstand.
Ik ben wel verzekerd van inkomen volgens de raadslieden. Dat is een last van m'n schouders. Nu is het een kwestie van wachten op bericht van het UWV.
Merida, zijn er nog ontwikkelingen geweest? Hoe gaat het nu met je?
Het gaat met mij wel beter dan paar weken terug. Rustiger.
Heb hulp gezocht bij het bezwaar aantekenen bij raadslieden die het vaker doen. Die hebben samen met mij een hele brief opgesteld. Die heb ik een week geleden opgestuurd, samen met het GGZ verslag en kopieën van papieren die ze erbij wilden hebben. Dus ik wacht nu op een reactie.
Ik heb idd recht op WW. Hoe hoog die is en hoe lang moet ik nog even navragen. Ik kan de WW per 21-9 aanvragen. Doe ik sowieso. Mocht de WIA toch goedgekeurd worden, dan moet ik dat goed in de gaten houden dat ik dus daar de WW niet dubbel bovenop krijg. Als laatste optie is er bijstand.
Ik ben wel verzekerd van inkomen volgens de raadslieden. Dat is een last van m'n schouders. Nu is het een kwestie van wachten op bericht van het UWV.
zondag 11 september 2016 18:47
zondag 11 september 2016 18:58
quote:Merida_ schreef op 24 augustus 2016 @ 21:30:
[...]
Hoop gebeurd in priveleven. Overlijden, relaties die overgingen, ziekte, overgaan van vriendschappen. Kon daar niet mee dealen. Plus het feit dat ik niet kon (nu nog steeds niet goed) kan accepteren dat ik een hoop dingen niet kan.
Ja maar vrouw daar zul je je toch overheen moeten zetten.
Ik weet echt wat het is hoor maar ipv denken "ik loop zo slecht' denk ik Hee met de rollator kan ik iig ergens naar toe en ik focus me op dat ik nog een beetje fiets.
Toch zul je in de running moeten blijven , ik weet uit ervaring dat rust echt roest.
Ik heb een tijdje in "project" gezeten via de soos. Helaas wilden ze dat na 3 keer niet meer betalen omdat ik te vaak niet kon. Maar er even uit en een bezigheid hebben is heel fijn maar vooral noodzakelijk.
[...]
Hoop gebeurd in priveleven. Overlijden, relaties die overgingen, ziekte, overgaan van vriendschappen. Kon daar niet mee dealen. Plus het feit dat ik niet kon (nu nog steeds niet goed) kan accepteren dat ik een hoop dingen niet kan.
Ja maar vrouw daar zul je je toch overheen moeten zetten.
Ik weet echt wat het is hoor maar ipv denken "ik loop zo slecht' denk ik Hee met de rollator kan ik iig ergens naar toe en ik focus me op dat ik nog een beetje fiets.
Toch zul je in de running moeten blijven , ik weet uit ervaring dat rust echt roest.
Ik heb een tijdje in "project" gezeten via de soos. Helaas wilden ze dat na 3 keer niet meer betalen omdat ik te vaak niet kon. Maar er even uit en een bezigheid hebben is heel fijn maar vooral noodzakelijk.
zondag 11 september 2016 19:10
quote:nina1966 schreef op 11 september 2016 @ 18:58:
[...]
Ja maar vrouw daar zul je je toch overheen moeten zetten.
Ik weet echt wat het is hoor maar ipv denken "ik loop zo slecht' denk ik Hee met de rollator kan ik iig ergens naar toe en ik focus me op dat ik nog een beetje fiets.
Toch zul je in de running moeten blijven , ik weet uit ervaring dat rust echt roest.
Ik heb een tijdje in "project" gezeten via de soos. Helaas wilden ze dat na 3 keer niet meer betalen omdat ik te vaak niet kon. Maar er even uit en een bezigheid hebben is heel fijn maar vooral noodzakelijk.
Ik snap het hoor. Dat is hoe het leven is. Alleen in combinatie met chronische pijnen, depressies die komen en gaan, angst/paniek, en problemen met emotieregulatie is dat gewoon erg moeilijk.
Maar ik doe m'n best, ik kom er wel. Kost alleen wat tijd. Er wordt gewerkt naar een dagbesteding/vrijwilligerswerk zodat ik weer iets van een doel heb en onder de mensen ben. Zal goed voor me zijn.
[...]
Ja maar vrouw daar zul je je toch overheen moeten zetten.
Ik weet echt wat het is hoor maar ipv denken "ik loop zo slecht' denk ik Hee met de rollator kan ik iig ergens naar toe en ik focus me op dat ik nog een beetje fiets.
Toch zul je in de running moeten blijven , ik weet uit ervaring dat rust echt roest.
Ik heb een tijdje in "project" gezeten via de soos. Helaas wilden ze dat na 3 keer niet meer betalen omdat ik te vaak niet kon. Maar er even uit en een bezigheid hebben is heel fijn maar vooral noodzakelijk.
Ik snap het hoor. Dat is hoe het leven is. Alleen in combinatie met chronische pijnen, depressies die komen en gaan, angst/paniek, en problemen met emotieregulatie is dat gewoon erg moeilijk.
Maar ik doe m'n best, ik kom er wel. Kost alleen wat tijd. Er wordt gewerkt naar een dagbesteding/vrijwilligerswerk zodat ik weer iets van een doel heb en onder de mensen ben. Zal goed voor me zijn.
dinsdag 13 september 2016 16:04
Ik herinner mij de afleveringen van "Over mijn lijk" afgelopen seizoen.
Waarin een dappere dame ongeneeslijk ziek is en de ongelofelijke
power heeft en doorzet. Zo knap en zo moedig!
Tot ze in een depressie beland. En dit haar naarste periode noemt.
Dat als de geest ziek is en niet meer kan, het vechten ook niet wil...
Geestelijk ziek zijn (soms zonder goede diagnose), benoemd als: overspannen,
depressie, etc etc, kan heel zwaar zijn. Dat je letterlijk soms liever iets lichamelijks
hebt, want o dan is er wel begrip!
Als je zegt: ik ben psychisch ziek. Zeggen mensen: O dat heb ik ook wel eens!
Stap op de fiets en ga...
TO: je komt op mij over als een vechter en iemand die echt wil.
Ik vind het goed van je dat je nog steeds van je laat horen, ondanks bepaalde aannames
en een agressieve toon (Ik betaal haar wia, ik heb het erger, je ligt de hele dag op bed niks te doen etc etc etc)
Sterkte! Succes en ik hoop dat je snel iets hoort over het vervolg van de WIA.
En dat je in alle rust de babystapjes kan maken
Dat je rust hebt om te ontdekken wat wel en niet lukt.
Waar je wel energie van krijgt en waar je alleen maar op inlevert!
X
Waarin een dappere dame ongeneeslijk ziek is en de ongelofelijke
power heeft en doorzet. Zo knap en zo moedig!
Tot ze in een depressie beland. En dit haar naarste periode noemt.
Dat als de geest ziek is en niet meer kan, het vechten ook niet wil...
Geestelijk ziek zijn (soms zonder goede diagnose), benoemd als: overspannen,
depressie, etc etc, kan heel zwaar zijn. Dat je letterlijk soms liever iets lichamelijks
hebt, want o dan is er wel begrip!
Als je zegt: ik ben psychisch ziek. Zeggen mensen: O dat heb ik ook wel eens!
Stap op de fiets en ga...
TO: je komt op mij over als een vechter en iemand die echt wil.
Ik vind het goed van je dat je nog steeds van je laat horen, ondanks bepaalde aannames
en een agressieve toon (Ik betaal haar wia, ik heb het erger, je ligt de hele dag op bed niks te doen etc etc etc)
Sterkte! Succes en ik hoop dat je snel iets hoort over het vervolg van de WIA.
En dat je in alle rust de babystapjes kan maken
Dat je rust hebt om te ontdekken wat wel en niet lukt.
Waar je wel energie van krijgt en waar je alleen maar op inlevert!
X
