Gezondheid
alle pijlers
Hoe omgaan met chronisch zieke partner
woensdag 1 mei 2024 20:16
Ik heb een aantal jaar een relatie met mijn vriend en we wonen samen. We zijn eind 20 en beide nog studerende. Daarnaast werk ik een aantal uren.
Mijn vriend is chronisch ziek. Wegens herkenbaarheid wil ik niet zijn diagnose benoemen maar klachten omvatten o.a. extreme vermoeidheid, pijn in lichaam en ontstekingen.
De laatste jaren ging dit opzich prima met op en af een slechte periode.
Op dit moment mag mijn vriend i.v.m. met een andere medische reden tijdelijk zijn medicatie niet gebruiken. Wat maakt dat hij extreem veel last heeft van zijn klachten. Ik merk dat ik dit erg zwaar begin te vinden en weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan.
Ik ben een zorgzaam type en trek ongeveer 80% van het huishouden en regelzaken etc. Ik heb hier opzich geen moeite mee, mits ik hiervoor een beetje waardering krijg en de sfeer prettig is in huis.
Echter de laatste dagen gaat het erg slecht met hem wat maakt dat hij enorm chaggerijnig, en prikkelbaar is. Ik loop op eieren. Ik word genegeerd en mijn vragen worden kortaf beantwoord, hij zit constant op zijn telefoon te gamen en wordt boos als het niet lukt. Vorige week heb ik hier nog een gesprek met hem over gehad, dat ik het op die manier moeilijk vind om voor hem te zorgen. Dat ik het fijn vind als hij aangeeft wat hij nodig heeft en ik graag voor hem zorg. Dit haalde hem tijdelijk uit zijn negatieve spiraal en de sfeer was weer fijn in huis.
Nu is de sfeer om te snijden en ik ben daar heel gevoelig voor. Hij wil duidelijk met rust gelaten worden, maar communiceert op geen enkele wijze hierover met mij. Ik ga er nu vanuit dat hij zich heel erg slecht voelt, maar hij geeft mij ook geen toegang om hem te helpen.
Op dit moment laat ik hem daarom maar met rust, maar ik voel mij hierdoor heel rot.
Ik wil het niet om mij laten draaien want ik zie hem struggelen maar ik raak ook uitgeput van het constant trekken van deze kar.
Zijn er forumers die ervaring hebben met een chronisch zieke partner, en hoe ga je daar mee om?
Mijn vriend is chronisch ziek. Wegens herkenbaarheid wil ik niet zijn diagnose benoemen maar klachten omvatten o.a. extreme vermoeidheid, pijn in lichaam en ontstekingen.
De laatste jaren ging dit opzich prima met op en af een slechte periode.
Op dit moment mag mijn vriend i.v.m. met een andere medische reden tijdelijk zijn medicatie niet gebruiken. Wat maakt dat hij extreem veel last heeft van zijn klachten. Ik merk dat ik dit erg zwaar begin te vinden en weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan.
Ik ben een zorgzaam type en trek ongeveer 80% van het huishouden en regelzaken etc. Ik heb hier opzich geen moeite mee, mits ik hiervoor een beetje waardering krijg en de sfeer prettig is in huis.
Echter de laatste dagen gaat het erg slecht met hem wat maakt dat hij enorm chaggerijnig, en prikkelbaar is. Ik loop op eieren. Ik word genegeerd en mijn vragen worden kortaf beantwoord, hij zit constant op zijn telefoon te gamen en wordt boos als het niet lukt. Vorige week heb ik hier nog een gesprek met hem over gehad, dat ik het op die manier moeilijk vind om voor hem te zorgen. Dat ik het fijn vind als hij aangeeft wat hij nodig heeft en ik graag voor hem zorg. Dit haalde hem tijdelijk uit zijn negatieve spiraal en de sfeer was weer fijn in huis.
Nu is de sfeer om te snijden en ik ben daar heel gevoelig voor. Hij wil duidelijk met rust gelaten worden, maar communiceert op geen enkele wijze hierover met mij. Ik ga er nu vanuit dat hij zich heel erg slecht voelt, maar hij geeft mij ook geen toegang om hem te helpen.
Op dit moment laat ik hem daarom maar met rust, maar ik voel mij hierdoor heel rot.
Ik wil het niet om mij laten draaien want ik zie hem struggelen maar ik raak ook uitgeput van het constant trekken van deze kar.
Zijn er forumers die ervaring hebben met een chronisch zieke partner, en hoe ga je daar mee om?
donderdag 2 mei 2024 10:17
donderdag 2 mei 2024 12:02
donderdag 2 mei 2024 22:22
Hij heeft zich vandaag wat kunnen herpakken. Toen ik vandaag thuiskwam had hij het huis opgeruimd.
Ik stelde voor om een wandeling te maken buiten en tijdens begon hij te praten.
Hij besefte dat zijn gedrag kut was en vertelde dat hij op sommige momenten niet in staat is zich daaroverheen te zetten.
Het besef dat zijn lichaam zo ziek is en zo afhankelijk van medicatie shokkeerd hem. Daarbij brengt deze periode hem ook terug naar de tijd voor hij zijn diagnose kreeg en naar het onbegrip van artsen waar hij toen tegenaan liep. Het is dat er weer kans is op verbetering wanneer hij de medicatie weer mag gebruiken, maar anders zou hij zich zo geen leven voor zich zien. Per dag komt er een ontsteking in zijn lichaam bij. Van de sportieve jongen die hij kan zijn in goede periodes is nu niks over. Hij gaat morgen overleggen met zijn arts of hij eerder weer mag beginnen met medicatie.
Hij kon zich ook niet voorstellen dat ik zo wilde leven met hem en voelde zich er heel rot over dat hij mij zo beperkt in het leven. Ook die gedachte maakte hem angstig en verdrietig.
Ik heb ook ruimte gehad om mijn gevoel te kunnen uiten. Dat het inderdaad regelmatig zwaar is voor mij en ik het ook niet altijd weet hoe en of ik dit voor mij zie, maar dat ik wel ontzettend veel van hem hou en dat ik blij was dat hij weer open was en met mij praatte.
We hebben verder geen plan gemaakt hoe verder ofzo, maar bekijken het per dag.
Het was fijn weer even tot elkaar te komen maar ik merk dat het er ook wel inhakt, ik voel me nu even uitgeput en geef me daaraan over. Morgen weer een dag.
Ik stelde voor om een wandeling te maken buiten en tijdens begon hij te praten.
Hij besefte dat zijn gedrag kut was en vertelde dat hij op sommige momenten niet in staat is zich daaroverheen te zetten.
Het besef dat zijn lichaam zo ziek is en zo afhankelijk van medicatie shokkeerd hem. Daarbij brengt deze periode hem ook terug naar de tijd voor hij zijn diagnose kreeg en naar het onbegrip van artsen waar hij toen tegenaan liep. Het is dat er weer kans is op verbetering wanneer hij de medicatie weer mag gebruiken, maar anders zou hij zich zo geen leven voor zich zien. Per dag komt er een ontsteking in zijn lichaam bij. Van de sportieve jongen die hij kan zijn in goede periodes is nu niks over. Hij gaat morgen overleggen met zijn arts of hij eerder weer mag beginnen met medicatie.
Hij kon zich ook niet voorstellen dat ik zo wilde leven met hem en voelde zich er heel rot over dat hij mij zo beperkt in het leven. Ook die gedachte maakte hem angstig en verdrietig.
Ik heb ook ruimte gehad om mijn gevoel te kunnen uiten. Dat het inderdaad regelmatig zwaar is voor mij en ik het ook niet altijd weet hoe en of ik dit voor mij zie, maar dat ik wel ontzettend veel van hem hou en dat ik blij was dat hij weer open was en met mij praatte.
We hebben verder geen plan gemaakt hoe verder ofzo, maar bekijken het per dag.
Het was fijn weer even tot elkaar te komen maar ik merk dat het er ook wel inhakt, ik voel me nu even uitgeput en geef me daaraan over. Morgen weer een dag.
vrijdag 3 mei 2024 07:57
Fijn dat jullie met elkaar gepraat hebben en het is voor beiden ontzettend moeilijk. Daarbij kan ik zijn gevoelens goed voorstellen, van gezond en sportief naar heel erg ziek en beperkt.
Tegengestelden trekken elkaar vaak aan. Jij bent behulpzaam en lief, hij krijgt ruimte om heel vervelend te doen. Pas er voor op dat dit niet langzaam opschuift naar nog liever willen zijn om zijn goedkeuring te krijgen, en dat hij ruimte krijgt om vervelend te zijn. Want dan schuift langzaam de grens op, jouw ruimte wordt kleiner, jij gaat je ongelukkiger voelen. Snap je wat ik wil zeggen?
Niemand kan zeggen wat je moet beslissen, maar ik zie wel alarmbellen, en hele duidelijke ook. Je kan nu de tijd pakken om bezig te gaan met jezelf, met bepalen waar jouw grenzen liggen, hoe jij je leven voor je ziet.
Hij krijgt van jou de ruimte om zo te doen. Ik weet zeker dat als hij een of andere haaibaai had als partner, hij er niet over peinsde om zo te doen. Dus je moet met jezelf aan de slag. Je schreef dat je hulp kreeg, bespreek dit ook.
Tegengestelden trekken elkaar vaak aan. Jij bent behulpzaam en lief, hij krijgt ruimte om heel vervelend te doen. Pas er voor op dat dit niet langzaam opschuift naar nog liever willen zijn om zijn goedkeuring te krijgen, en dat hij ruimte krijgt om vervelend te zijn. Want dan schuift langzaam de grens op, jouw ruimte wordt kleiner, jij gaat je ongelukkiger voelen. Snap je wat ik wil zeggen?
Niemand kan zeggen wat je moet beslissen, maar ik zie wel alarmbellen, en hele duidelijke ook. Je kan nu de tijd pakken om bezig te gaan met jezelf, met bepalen waar jouw grenzen liggen, hoe jij je leven voor je ziet.
Hij krijgt van jou de ruimte om zo te doen. Ik weet zeker dat als hij een of andere haaibaai had als partner, hij er niet over peinsde om zo te doen. Dus je moet met jezelf aan de slag. Je schreef dat je hulp kreeg, bespreek dit ook.
vrijdag 3 mei 2024 10:30
Mijn man is chronisch ziek sinds dat ik hem ken, zo'n 20 jaar. Langzaam aan gaat hij achteruit in wat hij nog kan. En sinds kort is de diagnose gesteld dat hij nog maar kort (tussen 1 en 10 jaar) te leven heeft. Wij zijn al een heel stuk ouder dan TO.
Hij is chronisch vermoeid en werkt niet. In wat hij kan is hij beperkt. Maar hij zorgt voor het huishouden en het koken. Ik doe de was en we hebben een werkster voor het grote werk zoals dweilen.
Soms is het me wat te veel, 5 dagen werken en de zorg voor hem. dan neem ik een dag voor mezelf. Soms is het hem te veel en dan moppert hij veel op van alles en nog wat, maar nooit op mij.
Wat volgens mij belangrijk is? Blijven praten! Vertel wat je van elkaar verwacht, hoe je je voelt en waar je tegen aan loopt. En leuke dingen blijven doen, al is het maar iets kleins. En zoek hulp, ik heb een coach, hij heeft sinds kort een praatmeneer (zo noemt hij hem).
Hij is chronisch vermoeid en werkt niet. In wat hij kan is hij beperkt. Maar hij zorgt voor het huishouden en het koken. Ik doe de was en we hebben een werkster voor het grote werk zoals dweilen.
Soms is het me wat te veel, 5 dagen werken en de zorg voor hem. dan neem ik een dag voor mezelf. Soms is het hem te veel en dan moppert hij veel op van alles en nog wat, maar nooit op mij.
Wat volgens mij belangrijk is? Blijven praten! Vertel wat je van elkaar verwacht, hoe je je voelt en waar je tegen aan loopt. En leuke dingen blijven doen, al is het maar iets kleins. En zoek hulp, ik heb een coach, hij heeft sinds kort een praatmeneer (zo noemt hij hem).
zaterdag 4 mei 2024 09:37
Dankjewel voor het delen van je ervaring juf_deetje hebben jullie kinderen? Heb je wel eens twijfel gehad of je de relatie wilde doorzetten of deze manier?
Gister voelde hij zich weer wat beter, wat maakte dat ik minder in de overlevingsstand stond en ik hierdoor onbewust meer mijn emoties heb toegelaten, want op een gegeven moment brak ik. Ik heb op bed liggen huilen. Mijn vriend weet zich nooit zo goed een houding te geven als ik me zo voel, wat maakte dat ik mij even extra ellendig voelde.
Ik heb aangegeven hoe zwaar ik het vind en dat het mij ook stress en zorgen geeft om zijn gezondheid zo te zien. Dat ik het voor hem zorgen uit liefde doe, maar ook niet altijd leuk vind. En dat nu ik 'brak' ik mij onzichtbaar voelde. Hij zij dat die het snapte en vroeg wat ik nodig had.
Heb aangegeven dat ik getroost wilde worden en of hij eten wilde regelen voor de avond.
Gister voelde hij zich weer wat beter, wat maakte dat ik minder in de overlevingsstand stond en ik hierdoor onbewust meer mijn emoties heb toegelaten, want op een gegeven moment brak ik. Ik heb op bed liggen huilen. Mijn vriend weet zich nooit zo goed een houding te geven als ik me zo voel, wat maakte dat ik mij even extra ellendig voelde.
Ik heb aangegeven hoe zwaar ik het vind en dat het mij ook stress en zorgen geeft om zijn gezondheid zo te zien. Dat ik het voor hem zorgen uit liefde doe, maar ook niet altijd leuk vind. En dat nu ik 'brak' ik mij onzichtbaar voelde. Hij zij dat die het snapte en vroeg wat ik nodig had.
Heb aangegeven dat ik getroost wilde worden en of hij eten wilde regelen voor de avond.
zaterdag 4 mei 2024 10:02
Het is mooi dat jullie gepraat hebben, maar uit bovenstaande blijkt wel heel duidelijk dat jij alles uit hem moet trekken. Hij troost je niet uit zichzelf. Het lijkt me heel eenzaam voor jouDroogbloem schreef: ↑04-05-2024 09:37Dankjewel voor het delen van je ervaring juf_deetje hebben jullie kinderen? Heb je wel eens twijfel gehad of je de relatie wilde doorzetten of deze manier?
Gister voelde hij zich weer wat beter, wat maakte dat ik minder in de overlevingsstand stond en ik hierdoor onbewust meer mijn emoties heb toegelaten, want op een gegeven moment brak ik. Ik heb op bed liggen huilen. Mijn vriend weet zich nooit zo goed een houding te geven als ik me zo voel, wat maakte dat ik mij even extra ellendig voelde.
Ik heb aangegeven hoe zwaar ik het vind en dat het mij ook stress en zorgen geeft om zijn gezondheid zo te zien. Dat ik het voor hem zorgen uit liefde doe, maar ook niet altijd leuk vind. En dat nu ik 'brak' ik mij onzichtbaar voelde. Hij zij dat die het snapte en vroeg wat ik nodig had.
Heb aangegeven dat ik getroost wilde worden en of hij eten wilde regelen voor de avond.
Hoeveel je ook van deze jongeman houdt, ik denk dat je hem ook gewoon niet in de steek wil laten al zou je eigenlijk geen relatie meer willen. Het voelt niet gelijkwaardig als partners, maar meer een hulpverlener/ patient relatie.
Ik zou als ik jou was de relatie verbreken. Niet omdat hij chronisch ziek is, maar omdat het aan zelf initiatief en wederkerigheid ontbreekt. In deze relatie ga je niet gelukkig worden ben ik bang.
zaterdag 4 mei 2024 10:52
Ja ik denk dat je daarin wel een punt hebt.
Echter ben ik ook gewoon bang voor de gevolgen mocht ik wel de relatie verbreken.
We zijn recent verhuist naar een socialehuurwoning welke we via mijn inschrijftijd hebben toegewezen maar beide staat we op het huurcontract. Alle meubels en verhuiskosten heb ik betaald en het hele klussen en verhuizen heb ik geregeld/gedaan, mijn werk zit hier vlakbij. Ik zou dus in deze woning willen blijven. Ik verwacht niet dat hij in deze staat initiatief gaat nemen om een andere woning te vinden.
Echter ben ik ook gewoon bang voor de gevolgen mocht ik wel de relatie verbreken.
We zijn recent verhuist naar een socialehuurwoning welke we via mijn inschrijftijd hebben toegewezen maar beide staat we op het huurcontract. Alle meubels en verhuiskosten heb ik betaald en het hele klussen en verhuizen heb ik geregeld/gedaan, mijn werk zit hier vlakbij. Ik zou dus in deze woning willen blijven. Ik verwacht niet dat hij in deze staat initiatief gaat nemen om een andere woning te vinden.
zaterdag 4 mei 2024 11:07
Droogbloem schreef: ↑04-05-2024 10:52Ja ik denk dat je daarin wel een punt hebt.
Echter ben ik ook gewoon bang voor de gevolgen mocht ik wel de relatie verbreken.
We zijn recent verhuist naar een socialehuurwoning welke we via mijn inschrijftijd hebben toegewezen maar beide staat we op het huurcontract. Alle meubels en verhuiskosten heb ik betaald en het hele klussen en verhuizen heb ik geregeld/gedaan, mijn werk zit hier vlakbij. Ik zou dus in deze woning willen blijven. Ik verwacht niet dat hij in deze staat initiatief gaat nemen om een andere woning te vinden.
Oh, wat erg.
Nee, natuurlijk niet.
Waarom zou hij?
Hij is in een gespreid bedje terecht gekomen en daar blijft hij graag in liggen.
zaterdag 4 mei 2024 11:27
Ik hoop dat je beseft dat dit geen reden is om in de relatie te blijven. Je noemt gelijk praktische problemen die je ervan weerhouden weg te gaan. Die zijn op te lossen, maar je moet je er even doorheen bijten. Elke scheiding brengt praktische problemen met zich mee. Maar ik vermoed dat jij je schuldig voelt als je zou besluiten de relatie te verbreken.Droogbloem schreef: ↑04-05-2024 10:52Ja ik denk dat je daarin wel een punt hebt.
Echter ben ik ook gewoon bang voor de gevolgen mocht ik wel de relatie verbreken.
We zijn recent verhuist naar een socialehuurwoning welke we via mijn inschrijftijd hebben toegewezen maar beide staat we op het huurcontract. Alle meubels en verhuiskosten heb ik betaald en het hele klussen en verhuizen heb ik geregeld/gedaan, mijn werk zit hier vlakbij. Ik zou dus in deze woning willen blijven. Ik verwacht niet dat hij in deze staat initiatief gaat nemen om een andere woning te vinden.
Je bent zeg je een zorgzaam type. Ik denk dat je je schuldig voelt, omdat bij het verbreken van een relatie hij naast zijn gezondheidsproblemen nu ook nog een huisvestingsprobleem (gevoeld door jouw schuld omdat jij de relatie verbreekt) erbij krijgt.
Als je voor jezelf de relatie eigenlijk het liefst wil beëindigen, moet je dat doen. Blijf vooral niet uit loyaliteit bij hem. Dat lijkt heel nobel, maar daar heeft niemand wat aan. Ik geloof zeker dat je nog heel gek op hem bent, maar dat alleen is niet genoeg voor een gelukkige relatie. Wil jij dit nog vijftig jaar zo voor je? Je hoeft hem niet abrupt in de steek te laten, je kunt hem ook bij het zoeken van een woning helpen.
libelle44 wijzigde dit bericht op 04-05-2024 11:33
5.15% gewijzigd
zaterdag 4 mei 2024 11:33
Na verhuizing heb ik ons beide weer opnieuw ingeschreven bij de woningbouw, maar dat is tot nu toe slechts 5 maanden geleden.
En ik hou inderdaad erg veel van hem en hij ook van mij maar we hebben vaker dipjes gehad in de relatie waarin hij aangaf mij niet te kunnen bieden wat ik nodig heb op emotioneel niveau. En telkens ging het na die gesprekken weer een tijdje goed en deed ie zijn best. Echter twijfel ik nu steeds meer dat het niet gaat om het kunnen bieden van wat ik nodig heb, maar om het willen bieden hiervan.
En ik hou inderdaad erg veel van hem en hij ook van mij maar we hebben vaker dipjes gehad in de relatie waarin hij aangaf mij niet te kunnen bieden wat ik nodig heb op emotioneel niveau. En telkens ging het na die gesprekken weer een tijdje goed en deed ie zijn best. Echter twijfel ik nu steeds meer dat het niet gaat om het kunnen bieden van wat ik nodig heb, maar om het willen bieden hiervan.
zaterdag 4 mei 2024 12:06
Droogbloem schreef: ↑04-05-2024 11:33Na verhuizing heb ik ons beide weer opnieuw ingeschreven bij de woningbouw, maar dat is tot nu toe slechts 5 maanden geleden.
En ik hou inderdaad erg veel van hem en hij ook van mij maar we hebben vaker dipjes gehad in de relatie waarin hij aangaf mij niet te kunnen bieden wat ik nodig heb op emotioneel niveau. En telkens ging het na die gesprekken weer een tijdje goed en deed ie zijn best. Echter twijfel ik nu steeds meer dat het niet gaat om het kunnen bieden van wat ik nodig heb, maar om het willen bieden hiervan.
Pas als zijn luxeleventje gevaar loopt, gaat hij zijn best doen?
Hij bespeelt je met succes.
zaterdag 4 mei 2024 12:17
Zoek hulp bij een relatie therapeut met verstand van chronisch zieken en hun relaties. Voor 1 in hert midden vh land kan ik je via pb een naam geven.
In mijn relatie ben ik de zieke, bij een traject om daarmee om te leren gaan zat ook deze therapeut. Inmiddels is deze voor zichzelf begonnen, maar ondanks de afstand zou ik als wij weer tegen problemen aanlopen deze therapeut zo weer benaderen. Tot nu toe is het genoeg om het geleerde weer eens hardop met elkaar door te spreken.
Jij moet niet alleen met hem en zijn ziekte omgaan. Hij moet ook met jou omgaan. Dat kun je leren, soms zit je al zo vast in patroon van zorgen en voor je laten zorgen dat een neutrale 3e persoon heel helpend kan zijn.
In mijn relatie ben ik de zieke, bij een traject om daarmee om te leren gaan zat ook deze therapeut. Inmiddels is deze voor zichzelf begonnen, maar ondanks de afstand zou ik als wij weer tegen problemen aanlopen deze therapeut zo weer benaderen. Tot nu toe is het genoeg om het geleerde weer eens hardop met elkaar door te spreken.
Jij moet niet alleen met hem en zijn ziekte omgaan. Hij moet ook met jou omgaan. Dat kun je leren, soms zit je al zo vast in patroon van zorgen en voor je laten zorgen dat een neutrale 3e persoon heel helpend kan zijn.
Life is too short to waste time matching socks
dinsdag 7 mei 2024 23:38
Als je van hem houdt, wel een toekomst samen ziet maar níét op deze manier dan zou ik ook hulp zoeken. Het is niet niks waar jullie mee te maken hebben. Een goede relatietherapeut die kennis heeft van chronische ziekte en/of een medisch psycholoog kan jullie hopelijk helpen om een gelijkwaardige relatie te creëren ondanks de ongelijkheid in energie/gezondheid.
Naar de medisch psycholoog kan je vriend door zijn specialist doorverwezen worden. Het klinkt alsof deze ziekteronde veel met hem doet en dat hij nog wel wat te leren heeft in de omgang met het ziekzijn. Zelf heb ik ook een terugkerende ziekte en ben daarvoor ook 2x een tijdje naar een medisch psycholoog geweest, dat heeft me beide keren geholpen om uit een emotioneel dal te komen.
Naar de medisch psycholoog kan je vriend door zijn specialist doorverwezen worden. Het klinkt alsof deze ziekteronde veel met hem doet en dat hij nog wel wat te leren heeft in de omgang met het ziekzijn. Zelf heb ik ook een terugkerende ziekte en ben daarvoor ook 2x een tijdje naar een medisch psycholoog geweest, dat heeft me beide keren geholpen om uit een emotioneel dal te komen.
woensdag 8 mei 2024 15:03
Deze man zijn gedrag heeft bar weinig met ziek zijn te maken, meer met karakter.Annasophia schreef: ↑04-05-2024 12:17Zoek hulp bij een relatie therapeut met verstand van chronisch zieken en hun relaties. Voor 1 in hert midden vh land kan ik je via pb een naam geven.
In mijn relatie ben ik de zieke, bij een traject om daarmee om te leren gaan zat ook deze therapeut. Inmiddels is deze voor zichzelf begonnen, maar ondanks de afstand zou ik als wij weer tegen problemen aanlopen deze therapeut zo weer benaderen. Tot nu toe is het genoeg om het geleerde weer eens hardop met elkaar door te spreken.
Jij moet niet alleen met hem en zijn ziekte omgaan. Hij moet ook met jou omgaan. Dat kun je leren, soms zit je al zo vast in patroon van zorgen en voor je laten zorgen dat een neutrale 3e persoon heel helpend kan zijn.
Ik zou ook zelf iemand zoeken om mee te praten voor ik aan relatietherapie zou denken.
woensdag 8 mei 2024 15:53
Hij kan alleen wonen, volgens TO.
Lekker alleen laten wonen en, als je graag wil, een LAT relatie.
woensdag 8 mei 2024 18:58
maandag 13 mei 2024 00:34
Ouders zijn niet in beeld meer. Bedanky voor de tips van medische psychologische hulp, ik ga het aan hem voorleggen dat dat ook mogelijk is. Misschien dat hij daar sneller geholpen kan worden dan de ggz wachtlijst waar hij nu opstaat.
Mijn wachtlijst is gelukkig voorbij en ik kan deze week starten met mijn vervolg van hulpverlening.
Gelukkig gaat het met mijn vriend weer wat beter de afgelopen dagen, hij zjt beter in zijn vel en we hebben veel gepraat. Hij wil graag zijn best doen en beseft ook hoe hij is. We hebben nu afgesproken dat ik telkens letterlijk aangeef wat ik nodig heb op emotioneel vlak. Eerder schreef ik al dat hij zich niet zo goed een houding weet te geven als ik emotioneel ben. Dat betekent dat ik aan hem zal vragen om een knuffel wanneer ik dat nodig ben, en als ik verdrietig ben dat ik dan aangeef of ik juist getroost wil worden of met rust gelaten.
Dit was even wennen, want het liefst wilde ik altijd dat hij dit uit zichzelf zou doen en was ik teleurgesteld als het dan niet kwam.
Maar ik merk dat het werkt voor ons en het voelt prettig.
Zelf zit ik de laatste dagen slecht in mijn vel door de PMDD en hij helpt me er op slechte momenten doorheen wat wel erg fijn is.
Ik weet dat ik in mijn berichten vooral de negatieve kanten heb belicht. En op zo'n moment kan ik ook moeilijk de positieve kanten erbij halen. Ik denk erg zwart-wit daarin, maar we hebben het er veel met elkaar over gehad en dat zijn hele fijne gesprekken geweest. Ook momenten dat we onszelf afvroegen of we dan uit elkaar zouden moeten of niet konden we heel open over praten. Maar we hebben wel de drang en het gevoel dat we voor elkaar willen gaan. Dus nu gaan we vooral opzoek naar datgene wat kan helpen ipv te kijken naar het negatieve.
Mijn wachtlijst is gelukkig voorbij en ik kan deze week starten met mijn vervolg van hulpverlening.
Gelukkig gaat het met mijn vriend weer wat beter de afgelopen dagen, hij zjt beter in zijn vel en we hebben veel gepraat. Hij wil graag zijn best doen en beseft ook hoe hij is. We hebben nu afgesproken dat ik telkens letterlijk aangeef wat ik nodig heb op emotioneel vlak. Eerder schreef ik al dat hij zich niet zo goed een houding weet te geven als ik emotioneel ben. Dat betekent dat ik aan hem zal vragen om een knuffel wanneer ik dat nodig ben, en als ik verdrietig ben dat ik dan aangeef of ik juist getroost wil worden of met rust gelaten.
Dit was even wennen, want het liefst wilde ik altijd dat hij dit uit zichzelf zou doen en was ik teleurgesteld als het dan niet kwam.
Maar ik merk dat het werkt voor ons en het voelt prettig.
Zelf zit ik de laatste dagen slecht in mijn vel door de PMDD en hij helpt me er op slechte momenten doorheen wat wel erg fijn is.
Ik weet dat ik in mijn berichten vooral de negatieve kanten heb belicht. En op zo'n moment kan ik ook moeilijk de positieve kanten erbij halen. Ik denk erg zwart-wit daarin, maar we hebben het er veel met elkaar over gehad en dat zijn hele fijne gesprekken geweest. Ook momenten dat we onszelf afvroegen of we dan uit elkaar zouden moeten of niet konden we heel open over praten. Maar we hebben wel de drang en het gevoel dat we voor elkaar willen gaan. Dus nu gaan we vooral opzoek naar datgene wat kan helpen ipv te kijken naar het negatieve.
maandag 13 mei 2024 09:13
To ik lees overal dat heb ik geregeld, dat geef ik aan of dat doe ik (jij dus). Ik zie een patroon waarin jij centraal staat in alles en hij erachteraan loopt. Met als excuus zijn ziekte. Maar iemand is niet een ziekte. Er is ook karakter en persoonlijkheid. En nu weer moet jij het regelen als je iets zeer basaals als troost nodig hebt. Zelfs om een knuffel moet je vragen. Jij moet dus eigenlijk voor 2 denken, doen en leven. Er komt niets vanuit hem zelf.
Deze situatie lijkt mij enorm vermoeiend. Jij hebt al genoeg aan jezelf zonder zijn hele leven ook te moeten organiseren. En wees realistisch. Op deze manier gaat hij een baan nooit volhouden. Je kunt er ook voor elkaar zijn in een latrelatie.
Deze situatie lijkt mij enorm vermoeiend. Jij hebt al genoeg aan jezelf zonder zijn hele leven ook te moeten organiseren. En wees realistisch. Op deze manier gaat hij een baan nooit volhouden. Je kunt er ook voor elkaar zijn in een latrelatie.
maandag 13 mei 2024 12:13
evelien2010 schreef: ↑13-05-2024 09:13To ik lees overal dat heb ik geregeld, dat geef ik aan of dat doe ik (jij dus). Ik zie een patroon waarin jij centraal staat in alles en hij erachteraan loopt. Met als excuus zijn ziekte. Maar iemand is niet een ziekte. Er is ook karakter en persoonlijkheid. En nu weer moet jij het regelen als je iets zeer basaals als troost nodig hebt. Zelfs om een knuffel moet je vragen. Jij moet dus eigenlijk voor 2 denken, doen en leven. Er komt niets vanuit hem zelf.
Deze situatie lijkt mij enorm vermoeiend. Jij hebt al genoeg aan jezelf zonder zijn hele leven ook te moeten organiseren. En wees realistisch. Op deze manier gaat hij een baan nooit volhouden. Je kunt er ook voor elkaar zijn in een latrelatie.
Dit dus!
Ga in hemelsnaam in therapie voor jezelf.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
