Onbegrepen blaas- en maag-darmklachten

Goh, wat heb jij een pech gehad



Ik vind wel raar dat ze bij de second opinion geen onderzoek hebben gedaan. Misschien kun je beter naar een Belgisch of Duits ziekenhuis gaan voor een second opinion.

Om heel eerlijk te zijn kan ik me die doorverwijzing wel een klein beetje voorstellen...als ik jouw berichtjes lees kom je vaak negatief en ontevreden over. De klachten die jij nu al zo lang hebt zullen ook vast en zeker heel erg (op zn zachts gezegd!) vervelend zijn, daar twijfel ik niet aan. Maar als je enkel gericht bent op de ziektes en klachten die je hebt, en er negatief instaat, wordt je zeker weten niet beter. Verder las ik ook een aantal oudere berichten van je, waarin je zelf duidelijk aangeeft psychische hulp nodig te hebben.



Ga er dus voor! Hou voor ogen dat deze begeleiding erop gericht is om jou te leren zo goed mogelijk met jouw klachten om te gaan. Wat dat betreft kan het dus in elk geval niet slechter worden hierdoor. Succes!

Poe SP, heftig! Hoe reageerde je op deze uitslag, en de uitleg erbij? Het lijkt me op z'n zachtst gezegd ehm.. even slikken als iemand van je zegt dat je eigenlijk een onderontwikkelde persoonlijkheid hebt . Ik zou echt niet weten hoe ik op zoiets zou reageren, maar ik kan me indenken dat het je dan even helemaal niet weet wat je ervan moet denken..



Maar nu, ietsje meer afstand vandaag tussen het gesprek en nu, hoe denk je erover?



Zoals ik eerder schreef is het goed als bij 'vage' klachten, eerst zoveel mogelijk de lichamelijke oorzaken worden uitgesloten. Een psychische richting sla je in wanneer er klachten zijn en er a) op lichamelijk gebied geen verklaring voor is en b) op psychisch gebied wél een mogelijke verklaring of aanleiding is. Beiden zijn nooit 100%, dat blijft zo. Op dit moment is er bij jou tot nu toe geen lichamelijke oorzaak gevonden, en blijkt nu dat er mogelijk wél op psychisch gebied een verklaring zou zijn. Dat kantelt natuurlijk het plaatje wel, want hoewel het nog altijd mogelijk is dat er toch een andere verklaring voor is, zou je wel gek wezen als je een mogelijke verklaring niet verder uit zou laten zoeken.



Ook als er trouwens geen zekerheid is over de precieze interactie tussen het psychische en het lichamelijke, is Altrecht een goede plek. Er zijn weinig centra in nederland waar men echt gespecialiseerd is in het behandelen van patiënten die zowel op lichamelijk als op psychisch gebied hulp nodig hebben. Zij hebben niet alleen cliënten die lichamelijke klachten hebben door een psychische oorzaak, maar ook cliënten die psychische klachten hebben door een lichamelijke aandoening, en mensen bij wie het naast elkaar bestaat. Ik denk dus wel dat ze je daar verder kunnen helpen, of dit nu de oorzaak van je klachten is, of niet. Je hebt immers zowel lichamelijke als psychische klachten, en kunt op dit moment zeker een steuntje in de rug gebruiken. Het trieste is dat vaak mensen die zowel op lichamelijk als op psychisch gebied complexe hulp nodig hebben, vaak zowel binnen de GGZ als binnen de 'gewone' ziekenhuizen/instellingen worden afgewezen. De GGZ-instelling vindt dat iemand teveel somatische problemen heeft en eerst medisch behandeld moet worden, en het ziekenhuis/revalidatiecentrum vindt dat er teveel psychische problemen zijn en dat zij daarom niet goed kunnen behandelen. Een gespecialiseerde instelling als de Eikenboom biedt uitkomst voor veel mensen die elders tussen wal en schip zouden vallen.



Ik kan me goed voorstellen dat je enorm opziet tegen een eventuele opname, maar zoals je zelf al schrijft: eerst de intake en het advies afwachten, dan nadenken over wat je wilt en bespreken wat er mogelijk is. Het belangrijkste op dit moment is dat jij een goede behandeling krijgt voor je klachten. Als de psychiater in het ziekenhuis denkt - en dat goed kan motiveren - dat ze je bij Altrecht kunnen helpen, dan ga je daar kijken. En daarná ga je je zorgen maken over de precieze invulling ervan. En ja, ik weet het: makkelijk gezegd allemaal





@Pien: ik vind het "je komt wat negatief over, dus het verbaast me niet dat het misschien psychisch is", wat ehm.. weet niet, zou bij mij niet fijn overkomen. Overigens moet je je niets aantrekken van hoe het op mij overkomt, wat je hebt het niet tegen mij. Daarbij spreekt uit je hele verdere post een absoluut positieve en steunende intentie, maar laat ik dan gebruik maken van de mogelijkheid om in te gaan op een misverstand dat hier - naar mijn mening - speelt. Overigens zijn er heel veel mensen die op dergelijke wijze redeneren, dus je bent niet de enige die daar intrapt, zeg maar. Dat wordt snel gedacht hé, dat als iemand negatief of somber is, (lichamelijke) klachten eerder gezien zullen worden als psychisch. En och, misschien is dat soms ook wel zo, maar het hoeft absoluut geen verband te hebben. Sterker nog, van mensen met een conversiestoornis (simpel gezegd neurologisch ogende klachten als uitvalsverschijnselen, waarbij de oorzaak psychisch is) wordt vaak beschreven dat zij overkomen alsof zij haast onwaarschijnlijk goed met hun klachten omgaan, en de vaak heftige lichamelijke beperkingen met het grootste gemak accepteren. Andersom kan iemand ook depressief worden doordat hij - bijvoorbeeld - de toenemende beperkingen van zijn progressieve spierziekte zo moeilijk kan accepteren. Zo iemand kan zo depressief en somber zijn als een dleur, maar dat maakt de oorzaak van zijn lichamelijke klachten geenszins psychisch.

(Maar genoeg gepreekt, zoals gezegd weet ik dat je het absoluut niet vervelend bedoelt.)



Trouwens, SP, wat ik mij afvroeg bij het lezen van je laatste paar posts: heb jij nog sondevoeding nodig momenteel? Hoe gaat dat, met je maag nu? (Vroeg het me zomaar af, start morgen zelf met tijdelijke nachtvoeding omdat ik na OK ondanks drinkvoeding verder afval, dus dacht er ineens aan.)

Meid, wat toon jij een flexibiliteit hierin, zeg! Echt bewonderingswaardig. Veel mensen reageren afwijzend wanneer ook maar de suggestie gewekt wordt dat hun lichamelijke klachten wellicht (deels) een psychische oorzaak hebben, kunnen die omslag gewoon niet maken, of doen daar tenminste erg lang over. Ik ken mensen die om die reden een verwijzing naar de Eikenboom of een soortgelijke instelling niet aannemen, maar jij ben echt open-minded hierin, zelfs zo dat je inmiddels hebt besloten dat ook een opname niet direct een ramp zou zijn. Met zo'n instelling kun je denk ik echt ten volle de aangeboden hulp benutten, dat werkt dus enorm in je voordeel. Ongeacht wat er nu precies ten grondslag zou liggen aan je klachten, daar kan ik natuurlijk geen enkele uitspraak over doen. Maar in elk geval ga je naar een gespecialiseerd centrum waar ze kennis hebben van zowel het één als het ander, en ook heel specifieke kennis van de interactie tussen lichaam en psyche. Als zowel jij als je behandelaars de oogkleppen afhouden (maw alert blijven en niet aan alle klachten bij voorbaat al een psychische oorzaak toeschrijven) denk ik dat je zeker veel kunt hebben aan deze expertise.



En uiteindelijk heb je natuurlijk groot gelijk dat je je aanvankelijke weerstand tegen een opname aan de kant zet, al is dat natuurlijk niet gemakkelijk. Maar je wilt verbetering van je functioneren, je wilt je niet meer zo ziek voelen, en je wilt weer de zin ervaren om verder te gaan met je leven. Toch? Dan pak je alle hulp aan die je hierin geboden krijgt. Dat jij dat ook zo open-minded kunt nu het aankomt op een onderwerp dat voor veel mensen moeilijk te bevatten is en ook niet logisch aanvoelt (immers: je voelt je lichamelijk ziek, hoe komt iemand dan ineens bij een psychische oorzaak, da's toch lastig te begrijpen) vind ik oprecht knap.



Fijn ook dat het UWV zich van z'n beste kant laat zien mbt flexibiliteit, en niet rigide vast blijft houden aan het eerdere ordeel door je te verwijzen naar de bezwaarprocedure. Ik hoop dat de verdere afhandeling van de zaak je op z'n minst even de ruimte zal geven om je een tijdje echt alleen op je behandeling te richten, zonder extra stress over die WIA en je inkomsten. Heb je enig idee op wat voor termijn je terecht zou kunnen voor de intake bij Altrecht?



Naast je eigen heftige klachten en de al even heftige uitkomsten van de laatste onderzoeken gebeurt er om je heen ook nog vanalles, lees ik in je laatste alinea. Hoe is het met je vader inmiddels? Ik hoop dat het snel beter gaat. En met jou op termijn ook. Eén voordeel van deze waarschijnlijk onverwacht wending in het verhaal van je medische klachten: er is iets gevonden waar je iets mee kunt, en waar je aan kunt werken. Dat is volgens mij al meer dan je tot nu toe had. Sterkte meid!

Dit hele topic net gelezen. Meid wat een ellende. Hoe is het nu met je?