Kinderen
alle pijlers
Alleenstaande moeder zonder een omgangsregeling, zo zwaar!
zondag 20 april 2014 15:33
Ik ben nu al een tijdje alleenstaand, even denken... nu bijna 4 jaar nu.
Dochtertje is bijna 7 en zoontje is bijna 5 jaar.
De vader van mijn kids is volledig uit beeld. Dus er is hier geen sprake van een weekendregeling of dat de kids de helft van de schoolvakanties bij hem zijn. Ik trek de kar 24/7, 7 dagen per week, jaar in jaar uit.
Ik heb dit altijd als heel zwaar ervaren en was erg jaloers op andere gescheiden moeders die twee weekenden per maand lekker voor zichzelf hadden, de helft van de schoolvakanties ook alleen. Ze plannen weekendjes weg, een weekje alleen met een vriendin op vakantie of gewoon een zaterdagavond met vriendinnen thuis en dan lekker uitslapen heel het weekend.
Ik merk dat dit erg zwaar weegt op mij, op dit moment ben ik ook bezig met een opleiding waardoor ik dus echt nooit alleen kan bijtanken.
Ik hou ontzettend veel van mijn kinderen maar het feit dat ik eigenlijk nooit tijd voor mezelf heb breekt me soms op.
Ik moet dus constant in de weer met betaalde oppassen, maar ik vind het te gek dat ik soms 20-30 euro moet uitgeven aan een oppas om savonds ergens een colaatje van 2,50 euro te gaan drinken met een vriendin.
Mijn ouders wonen te ver om steeds op te kunnen passen, ze springen soms bij in noodgevallen, maar ook niet altijd vanwege hun zwakke gezondheid. Maar er zijn soms ook situaties waarin ik dus doodziek de kids naar school moet brengen of een heel weekend/schoolvakantie moet doorbrengen terwijl ik dus doodziek ben. Dan baal ik zo erg dat ex ons heeft laten zitten en de omgangsregeling niet toepast en mij helemaal alleen de kar laat trekken.
Andere moeders laten oppassen wil ik niet meer doen, soms liet ik iemand twee uurtjes op mijn kinderen passen omdat ik iets heel belangrijks had, wordt er de week erop van mij verwacht dat ik dan heel de zaterdag en zondag op hun 2-3 kinderen ga passen terwijl ik maar net genoeg energie en kracht heb voor mijn 2 kindjes.
Zij hebben ofwel een partner die hen ondersteund in de opvoeding hebben ofwel gaan hun kids om de 2 weken plus de helft van alle schoolvakanties naar hun vader en zo genieten ze enorm van hun vrijheid en tanken lekker bij.
Ik heb het gevoel dat veel koppels en ook andere gescheiden moeders met een ex-man die wel een omgangsregeling hebben voor hun kids vliegen met 2 vleugels en ik constant met 1 vleugel moet vliegen. Ik moet echt alles alleen doen, thuis, buitenshuis, op hun school, als ze ziek zijn, tijdens de weekenden, in de vakanties, alles komt maar op mijn schouders, ik kan niks delen met iemand mbt de opvoeding.
Ik weet nog dat ik een oppas aan huis had laten komen omdat het weekend was en ik te ziek was om voor de kids te zorgen. Ik betaalde haar 40 euro om die dag uit te kunnen zieken en een paar uur te kunnen slapen, terwijl als ze gewoon bij hun vader waren dit niet nodig was geweest.
Ik weet niet hoe ik dit moet blijven doen, ik ken ook geen enkele alleenstaande moeder die geen omgangsregeling heeft, dus ik kan niet zien hoe zij het nu doen allemaal. Ik heb ook geen financiële ruimte om constant oppas te blijven betalen.
Iemand die me hierin kan adviseren alsjeblieft?
Dochtertje is bijna 7 en zoontje is bijna 5 jaar.
De vader van mijn kids is volledig uit beeld. Dus er is hier geen sprake van een weekendregeling of dat de kids de helft van de schoolvakanties bij hem zijn. Ik trek de kar 24/7, 7 dagen per week, jaar in jaar uit.
Ik heb dit altijd als heel zwaar ervaren en was erg jaloers op andere gescheiden moeders die twee weekenden per maand lekker voor zichzelf hadden, de helft van de schoolvakanties ook alleen. Ze plannen weekendjes weg, een weekje alleen met een vriendin op vakantie of gewoon een zaterdagavond met vriendinnen thuis en dan lekker uitslapen heel het weekend.
Ik merk dat dit erg zwaar weegt op mij, op dit moment ben ik ook bezig met een opleiding waardoor ik dus echt nooit alleen kan bijtanken.
Ik hou ontzettend veel van mijn kinderen maar het feit dat ik eigenlijk nooit tijd voor mezelf heb breekt me soms op.
Ik moet dus constant in de weer met betaalde oppassen, maar ik vind het te gek dat ik soms 20-30 euro moet uitgeven aan een oppas om savonds ergens een colaatje van 2,50 euro te gaan drinken met een vriendin.
Mijn ouders wonen te ver om steeds op te kunnen passen, ze springen soms bij in noodgevallen, maar ook niet altijd vanwege hun zwakke gezondheid. Maar er zijn soms ook situaties waarin ik dus doodziek de kids naar school moet brengen of een heel weekend/schoolvakantie moet doorbrengen terwijl ik dus doodziek ben. Dan baal ik zo erg dat ex ons heeft laten zitten en de omgangsregeling niet toepast en mij helemaal alleen de kar laat trekken.
Andere moeders laten oppassen wil ik niet meer doen, soms liet ik iemand twee uurtjes op mijn kinderen passen omdat ik iets heel belangrijks had, wordt er de week erop van mij verwacht dat ik dan heel de zaterdag en zondag op hun 2-3 kinderen ga passen terwijl ik maar net genoeg energie en kracht heb voor mijn 2 kindjes.
Zij hebben ofwel een partner die hen ondersteund in de opvoeding hebben ofwel gaan hun kids om de 2 weken plus de helft van alle schoolvakanties naar hun vader en zo genieten ze enorm van hun vrijheid en tanken lekker bij.
Ik heb het gevoel dat veel koppels en ook andere gescheiden moeders met een ex-man die wel een omgangsregeling hebben voor hun kids vliegen met 2 vleugels en ik constant met 1 vleugel moet vliegen. Ik moet echt alles alleen doen, thuis, buitenshuis, op hun school, als ze ziek zijn, tijdens de weekenden, in de vakanties, alles komt maar op mijn schouders, ik kan niks delen met iemand mbt de opvoeding.
Ik weet nog dat ik een oppas aan huis had laten komen omdat het weekend was en ik te ziek was om voor de kids te zorgen. Ik betaalde haar 40 euro om die dag uit te kunnen zieken en een paar uur te kunnen slapen, terwijl als ze gewoon bij hun vader waren dit niet nodig was geweest.
Ik weet niet hoe ik dit moet blijven doen, ik ken ook geen enkele alleenstaande moeder die geen omgangsregeling heeft, dus ik kan niet zien hoe zij het nu doen allemaal. Ik heb ook geen financiële ruimte om constant oppas te blijven betalen.
Iemand die me hierin kan adviseren alsjeblieft?
zondag 20 april 2014 18:14
Wat mij heel erg geholpen heeft is idd zeggen dat ze pas om 9 uur van hun kamer mochten (nachtlampje uit/aan om 9 uur dmv een tijdschakelaar) en MIJN kamer is MIJN kamer.
Het is helemaal niet erg om de kinderen een half uurtje achter de tv te plempen en jezelf even terug te trekken op je kamer.
Kookwekkertje erbij en pas als die afgaat mogen ze je storen.
Ik ben er trouwens na de scheiding achter gekomen hoeveel ik al tijdens het huwelijk alleen deed. School, sporten, partijtjes huishouden enz
Misschien dat de overgang daarom voor mij wat makkelijker was (1 "volwassen" kind minder om voor te zorgen)
Het is helemaal niet erg om de kinderen een half uurtje achter de tv te plempen en jezelf even terug te trekken op je kamer.
Kookwekkertje erbij en pas als die afgaat mogen ze je storen.
Ik ben er trouwens na de scheiding achter gekomen hoeveel ik al tijdens het huwelijk alleen deed. School, sporten, partijtjes huishouden enz
Misschien dat de overgang daarom voor mij wat makkelijker was (1 "volwassen" kind minder om voor te zorgen)
zondag 20 april 2014 18:23
Ik heb niet alles gelezen, maar kun je niet een opa/oma zoeken. Ja dit klinkt heel vreemd, maar er zijn mensen die ongewenst kinderloos zijn gebleven. Die mensen hebben dus niemand om opa/oma voor te zijn. Misschien dat je met zo'n dergelijk persoon een goede band op kan bouwen? Zie hier een website hiervoor.
Niets hoeft, paarden wel
zondag 20 april 2014 18:30
quote:zoetie schreef op 20 april 2014 @ 18:12:
Ik ben een alleenstaande moeder met een toch wel fijne ex, die er als vader is gelukkig. Maar om nou meteen te stellen dat ik het daarom 'makkelijk' heb? Nee hoor, maar ik maak er wel wat van. Mijn kind is 65% van de tijd bij mij. In de vakanties eigenlijk ook. Niks 50/50, ondanks ons co-ouderschap. Vind het ook zwaar, maar vooral in combi met mijn werk, de zorg voor mijn paard en mijn huidige LAT relatie (die ook nogal wat bagage heeft, maar wij samen redden ons wel). Kom amper aan mezelf toe. Maar ik klaag niet. Ik roei met de riemen die ik heb, geniet van wat ik heb. Mijn scheiding kwam als een donderslag bij heldere hemel, ben alles verloren, veel verdriet gehad, maar je moet door en dat heb ik gedaan. Ik heb een hoop opgebouwd (nieuw huis, nieuwe relatie, een baan en een inmiddels goede relatie met mijn ex) Mijn kind is inmiddels 9 jaar, een stuk groter dan toen ik er alleen voor kwam te staan. Het wordt op een bepaalde manier makkelijker. Ik denk dat je niet teveel moet kijken naar anderen, TO. Je kinderen zijn nu nog jong, maar met een paar jaar, is het alweer een ander verhaal. Ze worden steeds zelfstandiger. Kunnen ze in een vakantie niet een keer bij je ouders logeren een paar dagen? Je kunt, ook met kinderen, echt wel vriendschappen opbouwen met anderen, hoor. En ik heb ook niet zo'n behoefte aan wild stappen. Dat doe ik af en toe eens, maar ik hoef niet elke avond dat mijn kind bij haar vader is weg. Ben vaak blij dat ik lekker thuis kan zijn. Heerlijk, zo'n avond voor mezelf.Kijk, dit soort reacties zit TO ook vast niet op te wachten. Vast heel zwaar hoor met je knol, en je 65% moederschap. En je allementatie is vast ook maar een schijntje.. Ik heb dus niks met vrouwen die gescheiden zijn en zeggen " Ik doe het ook alleen " . Want dat is nl niet zo. Je hebt extra geld en af en toe tijd voor jezelf. Bovendien leef je niet met de angst en de zorg dat er werkelijk helemaal niemand zal zijn voor je kind als jou wat overkomt. Heel fijn voor je en ik gun het je heus, maar vergelijk jezelf niet meteen echt alleenstaande moeder.
Ik ben een alleenstaande moeder met een toch wel fijne ex, die er als vader is gelukkig. Maar om nou meteen te stellen dat ik het daarom 'makkelijk' heb? Nee hoor, maar ik maak er wel wat van. Mijn kind is 65% van de tijd bij mij. In de vakanties eigenlijk ook. Niks 50/50, ondanks ons co-ouderschap. Vind het ook zwaar, maar vooral in combi met mijn werk, de zorg voor mijn paard en mijn huidige LAT relatie (die ook nogal wat bagage heeft, maar wij samen redden ons wel). Kom amper aan mezelf toe. Maar ik klaag niet. Ik roei met de riemen die ik heb, geniet van wat ik heb. Mijn scheiding kwam als een donderslag bij heldere hemel, ben alles verloren, veel verdriet gehad, maar je moet door en dat heb ik gedaan. Ik heb een hoop opgebouwd (nieuw huis, nieuwe relatie, een baan en een inmiddels goede relatie met mijn ex) Mijn kind is inmiddels 9 jaar, een stuk groter dan toen ik er alleen voor kwam te staan. Het wordt op een bepaalde manier makkelijker. Ik denk dat je niet teveel moet kijken naar anderen, TO. Je kinderen zijn nu nog jong, maar met een paar jaar, is het alweer een ander verhaal. Ze worden steeds zelfstandiger. Kunnen ze in een vakantie niet een keer bij je ouders logeren een paar dagen? Je kunt, ook met kinderen, echt wel vriendschappen opbouwen met anderen, hoor. En ik heb ook niet zo'n behoefte aan wild stappen. Dat doe ik af en toe eens, maar ik hoef niet elke avond dat mijn kind bij haar vader is weg. Ben vaak blij dat ik lekker thuis kan zijn. Heerlijk, zo'n avond voor mezelf.Kijk, dit soort reacties zit TO ook vast niet op te wachten. Vast heel zwaar hoor met je knol, en je 65% moederschap. En je allementatie is vast ook maar een schijntje.. Ik heb dus niks met vrouwen die gescheiden zijn en zeggen " Ik doe het ook alleen " . Want dat is nl niet zo. Je hebt extra geld en af en toe tijd voor jezelf. Bovendien leef je niet met de angst en de zorg dat er werkelijk helemaal niemand zal zijn voor je kind als jou wat overkomt. Heel fijn voor je en ik gun het je heus, maar vergelijk jezelf niet meteen echt alleenstaande moeder.
zondag 20 april 2014 18:31
quote:thaorchid schreef op 20 april 2014 @ 16:55:
Jullie vallen over me heen, waarom? Mag ik me niet afvragen waarom de gemiddelde vrouw van pakweg 30-35 merendeels alleen komt te staan?
Of ligt het standaard aan de mannen? Dat zou betekenen dat de gemiddelde jonge vrouw enkel klootzakken trouwt en het altijd de schuld van de man is? Dat kan niet kloppen.
Ik heb respect voor alleenstaande moeders dan wel vaders die door kloteomstandigheden alleen zijn komen te staan en het alleen moeten doen, niet voor zeurneuzen die zelf noooooit ergens schuldig aan zijn.
Maar een vader die zijn verantwoording niet wil nakomen, die sla ik graag op zijn gezicht
Ik denk dat 'n relatie wel heel erg sterk moet zijn wil het de komst van kinderen kunnen overleven. Volgens mij is het merendeel van de scheidingen bij stellen waarbij de kinderen nog onder de 4 zijn.
TO: kun je die ex niet voor 't gerecht slepen zodat ie je in elk geval alimentatie gaat betalen waarvan jij weer oppas in kunt huren zodat je ook af en toe 'n weekend weg kunt? En willen de ouders van je ex geen opa/oma spelen en logeeradres zijn?
Jullie vallen over me heen, waarom? Mag ik me niet afvragen waarom de gemiddelde vrouw van pakweg 30-35 merendeels alleen komt te staan?
Of ligt het standaard aan de mannen? Dat zou betekenen dat de gemiddelde jonge vrouw enkel klootzakken trouwt en het altijd de schuld van de man is? Dat kan niet kloppen.
Ik heb respect voor alleenstaande moeders dan wel vaders die door kloteomstandigheden alleen zijn komen te staan en het alleen moeten doen, niet voor zeurneuzen die zelf noooooit ergens schuldig aan zijn.
Maar een vader die zijn verantwoording niet wil nakomen, die sla ik graag op zijn gezicht
Ik denk dat 'n relatie wel heel erg sterk moet zijn wil het de komst van kinderen kunnen overleven. Volgens mij is het merendeel van de scheidingen bij stellen waarbij de kinderen nog onder de 4 zijn.
TO: kun je die ex niet voor 't gerecht slepen zodat ie je in elk geval alimentatie gaat betalen waarvan jij weer oppas in kunt huren zodat je ook af en toe 'n weekend weg kunt? En willen de ouders van je ex geen opa/oma spelen en logeeradres zijn?
zondag 20 april 2014 18:32
quote:benasir schreef op 20 april 2014 @ 18:21:
TO, betaal je man geen alimentatie?
en wat is zijn reden om helemaal geen contact te willen hebben met zijn kinderen?
ik vind het onbegrijpelijk dat een ouder zomaar 'vergeet' dat ie kinderen heeft.
Mijn ex vertelde me binnen 10 minuten na de "bom" dat ik niet bang hoefde te zijn dat hij co ouderschap zou eisen want zijn nieuwe liefde had ook een kind en dat werd toch wel een beetje te druk anders.
Dus ja, ze bestaan helaas echt.
TO: Het scheelt echt als je in je hoofd die knop omzet. Ik heb eens een programma gezien waarin het een huismoeder ook allemaal wat teveel werd.
Haar werd aangeraden om de dingen ook anders te gaan zien.
Dus niet "weer die vervloekte was" maar "ik ben blij dat ik mijn kinderen van schone kleding kan voorzien" ( en echt niet iedere sok of tshirt hoeft gestreken te worden hoor)
Niet "weer koken" maar "met wat voor heerlijk gezond eten ga ik ons nu weer eens verwennen"
Het lukt mij ook niet altijd zo te denken maar het heeft me wel aan het denken gezet.
TO, betaal je man geen alimentatie?
en wat is zijn reden om helemaal geen contact te willen hebben met zijn kinderen?
ik vind het onbegrijpelijk dat een ouder zomaar 'vergeet' dat ie kinderen heeft.
Mijn ex vertelde me binnen 10 minuten na de "bom" dat ik niet bang hoefde te zijn dat hij co ouderschap zou eisen want zijn nieuwe liefde had ook een kind en dat werd toch wel een beetje te druk anders.
Dus ja, ze bestaan helaas echt.
TO: Het scheelt echt als je in je hoofd die knop omzet. Ik heb eens een programma gezien waarin het een huismoeder ook allemaal wat teveel werd.
Haar werd aangeraden om de dingen ook anders te gaan zien.
Dus niet "weer die vervloekte was" maar "ik ben blij dat ik mijn kinderen van schone kleding kan voorzien" ( en echt niet iedere sok of tshirt hoeft gestreken te worden hoor)
Niet "weer koken" maar "met wat voor heerlijk gezond eten ga ik ons nu weer eens verwennen"
Het lukt mij ook niet altijd zo te denken maar het heeft me wel aan het denken gezet.
zondag 20 april 2014 18:33
quote:glitter@spice66 schreef op 20 april 2014 @ 18:30:
[...]
Kijk, dit soort reacties zit TO ook vast niet op te wachten. Vast heel zwaar hoor met je knol, en je 65% moederschap. En je allementatie is vast ook maar een schijntje.. Ik heb dus niks met vrouwen die gescheiden zijn en zeggen " Ik doe het ook alleen " . Want dat is nl niet zo. Je hebt extra geld en af en toe tijd voor jezelf. Bovendien leef je niet met de angst en de zorg dat er werkelijk helemaal niemand zal zijn voor je kind als jou wat overkomt. Heel fijn voor je en ik gun het je heus, maar vergelijk jezelf niet meteen echt alleenstaande moeder.
Klinkt misschien niet aardig, maar ik dacht ook hetzelfde eigenlijk, 65 % moederschap is dus wel 35% tijd voor jezelf, dat is echt veel ivg iemand die 100% van al haar tijd in het moederschap moet steken.
Ik ben echt blij voor je dat jouw ex-man een goede vader is, maar die twee weekenden per maand waarin ik ook gewoon lekker mijn ding kan doen bestaan hier niet.
[...]
Kijk, dit soort reacties zit TO ook vast niet op te wachten. Vast heel zwaar hoor met je knol, en je 65% moederschap. En je allementatie is vast ook maar een schijntje.. Ik heb dus niks met vrouwen die gescheiden zijn en zeggen " Ik doe het ook alleen " . Want dat is nl niet zo. Je hebt extra geld en af en toe tijd voor jezelf. Bovendien leef je niet met de angst en de zorg dat er werkelijk helemaal niemand zal zijn voor je kind als jou wat overkomt. Heel fijn voor je en ik gun het je heus, maar vergelijk jezelf niet meteen echt alleenstaande moeder.
Klinkt misschien niet aardig, maar ik dacht ook hetzelfde eigenlijk, 65 % moederschap is dus wel 35% tijd voor jezelf, dat is echt veel ivg iemand die 100% van al haar tijd in het moederschap moet steken.
Ik ben echt blij voor je dat jouw ex-man een goede vader is, maar die twee weekenden per maand waarin ik ook gewoon lekker mijn ding kan doen bestaan hier niet.
zondag 20 april 2014 18:34
quote:pepersteak schreef op 20 april 2014 @ 18:32:
[...]
Mijn ex vertelde me binnen 10 minuten na de "bom" dat ik niet bang hoefde te zijn dat hij co ouderschap zou eisen want zijn nieuwe liefde had ook een kind en dat werd toch wel een beetje te druk anders.
Dus ja, ze bestaan helaas echt.
TO: Het scheelt echt als je in je hoofd die knop omzet. Ik heb eens een programma gezien waarin het een huismoeder ook allemaal wat teveel werd.
Haar werd aangeraden om de dingen ook anders te gaan zien.
Dus niet "weer die vervloekte was" maar "ik ben blij dat ik mijn kinderen van schone kleding kan voorzien" ( en echt niet iedere sok of tshirt hoeft gestreken te worden hoor)
Niet "weer koken" maar "met wat voor heerlijk gezond eten ga ik ons nu weer eens verwennen"
Het lukt mij ook niet altijd zo te denken maar het heeft me wel aan het denken gezet.Goeie tip idd
[...]
Mijn ex vertelde me binnen 10 minuten na de "bom" dat ik niet bang hoefde te zijn dat hij co ouderschap zou eisen want zijn nieuwe liefde had ook een kind en dat werd toch wel een beetje te druk anders.
Dus ja, ze bestaan helaas echt.
TO: Het scheelt echt als je in je hoofd die knop omzet. Ik heb eens een programma gezien waarin het een huismoeder ook allemaal wat teveel werd.
Haar werd aangeraden om de dingen ook anders te gaan zien.
Dus niet "weer die vervloekte was" maar "ik ben blij dat ik mijn kinderen van schone kleding kan voorzien" ( en echt niet iedere sok of tshirt hoeft gestreken te worden hoor)
Niet "weer koken" maar "met wat voor heerlijk gezond eten ga ik ons nu weer eens verwennen"
Het lukt mij ook niet altijd zo te denken maar het heeft me wel aan het denken gezet.Goeie tip idd
zondag 20 april 2014 18:34
Het lijkt me verschrikkelijk zwaar in je eentje. Ik ben nooit helemaal alleen geweest met de kinderen maar heb wel een paar jaar gehad dat man volledig onbetrouwbaar was en ik heel veel zelf moest oplossen. Moeder van mijn (stief)kinderen mag de kinderen alleen onder begeleiding zien dus dat is ook niks weekendje bij mama.
In de tijd dat man er praktisch niet was heb ik wel veel sociaals gedaan met de kinderen gewoon mee. Ze waren toen wel een beetje ouder dan de jouwe (8,9 en 11) maar ik zou 5 en 7 ook meegenomen hebben hoor. Ze zijn behoorlijk goed geworden in zich mengen onder volwassenen. De uitjes waar ik dan op doel zijn opening van een tentoonstelling, preview van een documentaire (lagen ze gewoon te slapen), etc.
Verder heb ik heel veel vriendinnen die alleenstaand zijn zonder vader in beeld (vader meestal ver weg wonend) en die hebben hun eigen netwerk opgezet. Veel binnen het kringetje van alleenstaand met kids, maar een goede vriendin van mij heeft ook een enorme lijst van potentiele kind-van-school-ophalers. Ik sta daar ook op (niet bovenaan) en als ze dus onverwachts met werk uitloopt dan is er altijd wel iemand die inspringt.
In jouw geval zou ik echt op zoek gaan naar meer alleenstaande moeders en daar je eigen netwerk mee opzetten.
Verder je kinderen zelf al zo zelfstandig mogelijk maken. Er zijn heel veel taken die ze best zelf al kunnen (kamer opruimen bv) en hoe ouder ze worden, hoe makkelijker dat gaat.
Geniet ook nog even van dat ze zo jong zijn en op tijd in bed liggen. Je hebt in ieder geval nog een stukje avond voor jezelf.
Exces heeft je ook goede praktische tips gegeven.
Sterkte!
In de tijd dat man er praktisch niet was heb ik wel veel sociaals gedaan met de kinderen gewoon mee. Ze waren toen wel een beetje ouder dan de jouwe (8,9 en 11) maar ik zou 5 en 7 ook meegenomen hebben hoor. Ze zijn behoorlijk goed geworden in zich mengen onder volwassenen. De uitjes waar ik dan op doel zijn opening van een tentoonstelling, preview van een documentaire (lagen ze gewoon te slapen), etc.
Verder heb ik heel veel vriendinnen die alleenstaand zijn zonder vader in beeld (vader meestal ver weg wonend) en die hebben hun eigen netwerk opgezet. Veel binnen het kringetje van alleenstaand met kids, maar een goede vriendin van mij heeft ook een enorme lijst van potentiele kind-van-school-ophalers. Ik sta daar ook op (niet bovenaan) en als ze dus onverwachts met werk uitloopt dan is er altijd wel iemand die inspringt.
In jouw geval zou ik echt op zoek gaan naar meer alleenstaande moeders en daar je eigen netwerk mee opzetten.
Verder je kinderen zelf al zo zelfstandig mogelijk maken. Er zijn heel veel taken die ze best zelf al kunnen (kamer opruimen bv) en hoe ouder ze worden, hoe makkelijker dat gaat.
Geniet ook nog even van dat ze zo jong zijn en op tijd in bed liggen. Je hebt in ieder geval nog een stukje avond voor jezelf.
Exces heeft je ook goede praktische tips gegeven.
Sterkte!
zondag 20 april 2014 18:35
quote:elninjoo schreef op 20 april 2014 @ 18:31:
[...]
Ik denk dat 'n relatie wel heel erg sterk moet zijn wil het de komst van kinderen kunnen overleven. Volgens mij is het merendeel van de scheidingen bij stellen waarbij de kinderen nog onder de 4 zijn.
TO: kun je die ex niet voor 't gerecht slepen zodat ie je in elk geval alimentatie gaat betalen waarvan jij weer oppas in kunt huren zodat je ook af en toe 'n weekend weg kunt? En willen de ouders van je ex geen opa/oma spelen en logeeradres zijn?Red het maar net met die alimentatie, en soms moet ik daarvan dus echt vrije tijd voor mezelf ´kopen` helaas.
[...]
Ik denk dat 'n relatie wel heel erg sterk moet zijn wil het de komst van kinderen kunnen overleven. Volgens mij is het merendeel van de scheidingen bij stellen waarbij de kinderen nog onder de 4 zijn.
TO: kun je die ex niet voor 't gerecht slepen zodat ie je in elk geval alimentatie gaat betalen waarvan jij weer oppas in kunt huren zodat je ook af en toe 'n weekend weg kunt? En willen de ouders van je ex geen opa/oma spelen en logeeradres zijn?Red het maar net met die alimentatie, en soms moet ik daarvan dus echt vrije tijd voor mezelf ´kopen` helaas.
zondag 20 april 2014 18:37
Vind je erg vermoeid en down overkomen in je post. Kan begrijpen dat ook de woede die je voor je ex voelt je veel energie kost. Het feit dat hij er zo gemakkelijk mee wegkomt en jij nu overal voor opdraait.
Ergens herken ik het wel, ik ben ongeveer vanaf de geboorte van mijn dochtertje alleen met haar. Omdat ze altijd erg veel huilde en ik veel met mijn studie en werk bezig was was ik weleens jaloers op vrouwen die hun kinderen af en toe bij een ex of oma kwijt konden en iets voor zichzelf konden doen.
Zelf heb ik de banden met mijn ouders verbroken en is er geen contact meer met ex en zijn familie.
Inmiddels werk ik nog steeds fulltime maar heb ik ook de situatie kunnen accepteren. Dat geeft me veel rust.
Ik geniet van mijn dochtertje, van de zon, van elke vrije avond of zondag..Ik probeer mooie momenten te creëren en daar houd ik aan vast.
Ik hoef geen perfect huishouden, ik hoef ook geen perfecte moeder te zijn, ik wil gelukkig zijn, samen met mijn dochter.
Het scheelt dat ik maar 1 kind heb, dat besef ik me heel goed.
Ik hoop dat het je lukt om die woede wat van je af te zetten, proberen te genieten van de dingen die wel goed gaan.
Doe af en toe iets waar jullie gelukkig van worden, het hoeft niet veel geld te kosten..Plan een leuk uitje naar het bos, een speurtocht? Fietstocht? Of doe eens mee aan een spooktocht? Maak samen heerlijke ijsjes voor op de zonnige dagen
Laat de boel de boel en ga lekker met je kinderen in de tuin zitten..Zorg ervoor dat niet elk vrij uurtje in je huishouden gaat zitten of dat je op een gegeven moment zo gestrest raakt dat je niet meer kunt genieten van je kinderen.
Ik hoop dat je iets vindt waardoor je de moeilijke momenten wat beter verdragen kunt.
Ergens herken ik het wel, ik ben ongeveer vanaf de geboorte van mijn dochtertje alleen met haar. Omdat ze altijd erg veel huilde en ik veel met mijn studie en werk bezig was was ik weleens jaloers op vrouwen die hun kinderen af en toe bij een ex of oma kwijt konden en iets voor zichzelf konden doen.
Zelf heb ik de banden met mijn ouders verbroken en is er geen contact meer met ex en zijn familie.
Inmiddels werk ik nog steeds fulltime maar heb ik ook de situatie kunnen accepteren. Dat geeft me veel rust.
Ik geniet van mijn dochtertje, van de zon, van elke vrije avond of zondag..Ik probeer mooie momenten te creëren en daar houd ik aan vast.
Ik hoef geen perfect huishouden, ik hoef ook geen perfecte moeder te zijn, ik wil gelukkig zijn, samen met mijn dochter.
Het scheelt dat ik maar 1 kind heb, dat besef ik me heel goed.
Ik hoop dat het je lukt om die woede wat van je af te zetten, proberen te genieten van de dingen die wel goed gaan.
Doe af en toe iets waar jullie gelukkig van worden, het hoeft niet veel geld te kosten..Plan een leuk uitje naar het bos, een speurtocht? Fietstocht? Of doe eens mee aan een spooktocht? Maak samen heerlijke ijsjes voor op de zonnige dagen
Laat de boel de boel en ga lekker met je kinderen in de tuin zitten..Zorg ervoor dat niet elk vrij uurtje in je huishouden gaat zitten of dat je op een gegeven moment zo gestrest raakt dat je niet meer kunt genieten van je kinderen.
Ik hoop dat je iets vindt waardoor je de moeilijke momenten wat beter verdragen kunt.
zondag 20 april 2014 18:40
quote:liza schreef op 20 april 2014 @ 18:34:
Het lijkt me verschrikkelijk zwaar in je eentje. Ik ben nooit helemaal alleen geweest met de kinderen maar heb wel een paar jaar gehad dat man volledig onbetrouwbaar was en ik heel veel zelf moest oplossen. Moeder van mijn (stief)kinderen mag de kinderen alleen onder begeleiding zien dus dat is ook niks weekendje bij mama.
In de tijd dat man er praktisch niet was heb ik wel veel sociaals gedaan met de kinderen gewoon mee. Ze waren toen wel een beetje ouder dan de jouwe (8,9 en 11) maar ik zou 5 en 7 ook meegenomen hebben hoor. Ze zijn behoorlijk goed geworden in zich mengen onder volwassenen. De uitjes waar ik dan op doel zijn opening van een tentoonstelling, preview van een documentaire (lagen ze gewoon te slapen), etc.
Verder heb ik heel veel vriendinnen die alleenstaand zijn zonder vader in beeld (vader meestal ver weg wonend) en die hebben hun eigen netwerk opgezet. Veel binnen het kringetje van alleenstaand met kids, maar een goede vriendin van mij heeft ook een enorme lijst van potentiele kind-van-school-ophalers. Ik sta daar ook op (niet bovenaan) en als ze dus onverwachts met werk uitloopt dan is er altijd wel iemand die inspringt.
In jouw geval zou ik echt op zoek gaan naar meer alleenstaande moeders en daar je eigen netwerk mee opzetten.
Verder je kinderen zelf al zo zelfstandig mogelijk maken. Er zijn heel veel taken die ze best zelf al kunnen (kamer opruimen bv) en hoe ouder ze worden, hoe makkelijker dat gaat.
Geniet ook nog even van dat ze zo jong zijn en op tijd in bed liggen. Je hebt in ieder geval nog een stukje avond voor jezelf.
Exces heeft je ook goede praktische tips gegeven.
Sterkte!
Exces had idd hele goede tips die ik kan gebruiken
Maar ook de tip van het lijstje mensen die kunnen inspringen zonder gelijk een tegenprestatie te verwachten.
Echt ik heb dat dus gehad dat er als tegenprestatie gewoon werd verwacht dat ik op 2 van haar 3 kids zou passen een heel weekend omdat zij mij met 1 kind- mijn zoontje ging met me mee- een paar uur had geholpen. Dat vind ik dan zo flauw. Ze is trouwens getrouwd en heeft gewoon een partner die haar altijd helpt Ik heb dat trouwens gedaan omdat ik me schaamde maar heb besloten nooit meer een beroep op zulke mensen te doen.
Het lijkt me verschrikkelijk zwaar in je eentje. Ik ben nooit helemaal alleen geweest met de kinderen maar heb wel een paar jaar gehad dat man volledig onbetrouwbaar was en ik heel veel zelf moest oplossen. Moeder van mijn (stief)kinderen mag de kinderen alleen onder begeleiding zien dus dat is ook niks weekendje bij mama.
In de tijd dat man er praktisch niet was heb ik wel veel sociaals gedaan met de kinderen gewoon mee. Ze waren toen wel een beetje ouder dan de jouwe (8,9 en 11) maar ik zou 5 en 7 ook meegenomen hebben hoor. Ze zijn behoorlijk goed geworden in zich mengen onder volwassenen. De uitjes waar ik dan op doel zijn opening van een tentoonstelling, preview van een documentaire (lagen ze gewoon te slapen), etc.
Verder heb ik heel veel vriendinnen die alleenstaand zijn zonder vader in beeld (vader meestal ver weg wonend) en die hebben hun eigen netwerk opgezet. Veel binnen het kringetje van alleenstaand met kids, maar een goede vriendin van mij heeft ook een enorme lijst van potentiele kind-van-school-ophalers. Ik sta daar ook op (niet bovenaan) en als ze dus onverwachts met werk uitloopt dan is er altijd wel iemand die inspringt.
In jouw geval zou ik echt op zoek gaan naar meer alleenstaande moeders en daar je eigen netwerk mee opzetten.
Verder je kinderen zelf al zo zelfstandig mogelijk maken. Er zijn heel veel taken die ze best zelf al kunnen (kamer opruimen bv) en hoe ouder ze worden, hoe makkelijker dat gaat.
Geniet ook nog even van dat ze zo jong zijn en op tijd in bed liggen. Je hebt in ieder geval nog een stukje avond voor jezelf.
Exces heeft je ook goede praktische tips gegeven.
Sterkte!
Exces had idd hele goede tips die ik kan gebruiken
Maar ook de tip van het lijstje mensen die kunnen inspringen zonder gelijk een tegenprestatie te verwachten.
Echt ik heb dat dus gehad dat er als tegenprestatie gewoon werd verwacht dat ik op 2 van haar 3 kids zou passen een heel weekend omdat zij mij met 1 kind- mijn zoontje ging met me mee- een paar uur had geholpen. Dat vind ik dan zo flauw. Ze is trouwens getrouwd en heeft gewoon een partner die haar altijd helpt Ik heb dat trouwens gedaan omdat ik me schaamde maar heb besloten nooit meer een beroep op zulke mensen te doen.
zondag 20 april 2014 18:42
Hanaa ik weet hoe je je voelt. Ik heb zelf 2 kinderen 19 jaar alleen opgevoed. Geen omgangsregeling, geen familie, geen alimentatie, en geen geld (heb ze erg jong gekregen, niets kunnen opbouwen qua financiën). Het waren tropenjaren, met name de ellenlange vakanties waarin ik ze veel te veel alleen moest laten omdat ik moest werken. Mijn zoon heeft ADHD en een licht vorm van autisme (niet makkelijk om een oppas te vinden dan). Gelukkig had (heb) ik wel een hele goede vriendin waar ze soms konden logeren.
De lagere school jaren vond ik makkelijker dan de middelbare school jaren. Na 12 jaar houdt oppas op en worden ze geacht alleen te kunnen blijven..... en dat ging in mijn geval echt niet, toch moest ik het wel.
Ik heb verschillende dingen gedaan om rust voor mezelf te vinden, sommige zijn al genoemd:
- elke dag een uur voor mezelf (ik zette een wekkertje) kinderen op hun kamers en zichzelf vermaken.
- in de weekenden mochten ze tv kijken beneden, zodat ik een uurtje uit kon slapen.
- veel in de speeltuin/zwembad gezeten met een boek (hele dagen in de zomer)
- op verjaar en feestdagen de matrassen in de woonkamer op de grond, lekkere hapjes (met kerst) en veel films kijken. (goedkoop en dan kon ik zelf ook liggen)
- hulp accepteren en van te voren goed duidelijk hebben wat er terugverwacht wordt en of je dat kan opbrengen
- leuke dingen doen belangrijker vinden dan een opgeruimd huis
- muziek luisteren met koptelefoontje om even snel op te laden
Je had toen websites waar je andere alleenstaande ouders kon vinden om op vakantie te gaan. En mijn kinderen zijn wel eens alleen een weekje op vakantie geweest via Jantje Beton (was erg goedkoop). Of ik ging naar Buitenkunst kamperen en creatief bezig zijn. De kinderen hadden hun eigen (theater) programma. Heerlijk was dat...
Ik hoop dat je er wat aan hebt!
De lagere school jaren vond ik makkelijker dan de middelbare school jaren. Na 12 jaar houdt oppas op en worden ze geacht alleen te kunnen blijven..... en dat ging in mijn geval echt niet, toch moest ik het wel.
Ik heb verschillende dingen gedaan om rust voor mezelf te vinden, sommige zijn al genoemd:
- elke dag een uur voor mezelf (ik zette een wekkertje) kinderen op hun kamers en zichzelf vermaken.
- in de weekenden mochten ze tv kijken beneden, zodat ik een uurtje uit kon slapen.
- veel in de speeltuin/zwembad gezeten met een boek (hele dagen in de zomer)
- op verjaar en feestdagen de matrassen in de woonkamer op de grond, lekkere hapjes (met kerst) en veel films kijken. (goedkoop en dan kon ik zelf ook liggen)
- hulp accepteren en van te voren goed duidelijk hebben wat er terugverwacht wordt en of je dat kan opbrengen
- leuke dingen doen belangrijker vinden dan een opgeruimd huis
- muziek luisteren met koptelefoontje om even snel op te laden
Je had toen websites waar je andere alleenstaande ouders kon vinden om op vakantie te gaan. En mijn kinderen zijn wel eens alleen een weekje op vakantie geweest via Jantje Beton (was erg goedkoop). Of ik ging naar Buitenkunst kamperen en creatief bezig zijn. De kinderen hadden hun eigen (theater) programma. Heerlijk was dat...
Ik hoop dat je er wat aan hebt!
I have my fears but they do not have me
zondag 20 april 2014 18:42
quote:Hanaa schreef op 20 april 2014 @ 18:33:
[...]
Klinkt misschien niet aardig, maar ik dacht ook hetzelfde eigenlijk, 65 % moederschap is dus wel 35% tijd voor jezelf, dat is echt veel ivg iemand die 100% van al haar tijd in het moederschap moet steken.
Ik ben echt blij voor je dat jouw ex-man een goede vader is, maar die twee weekenden per maand waarin ik ook gewoon lekker mijn ding kan doen bestaan hier niet.Klopt! 35% tijd voor je jezelf of helemaal nooit tijd voor jezelf is absoluut niet met elkaar te vergelijken.
[...]
Klinkt misschien niet aardig, maar ik dacht ook hetzelfde eigenlijk, 65 % moederschap is dus wel 35% tijd voor jezelf, dat is echt veel ivg iemand die 100% van al haar tijd in het moederschap moet steken.
Ik ben echt blij voor je dat jouw ex-man een goede vader is, maar die twee weekenden per maand waarin ik ook gewoon lekker mijn ding kan doen bestaan hier niet.Klopt! 35% tijd voor je jezelf of helemaal nooit tijd voor jezelf is absoluut niet met elkaar te vergelijken.
zondag 20 april 2014 18:44
quote:chanella1 schreef op 20 april 2014 @ 18:37:
Vind je erg vermoeid en down overkomen in je post. Kan begrijpen dat ook de woede die je voor je ex voelt je veel energie kost. Het feit dat hij er zo gemakkelijk mee wegkomt en jij nu overal voor opdraait.
Ergens herken ik het wel, ik ben ongeveer vanaf de geboorte van mijn dochtertje alleen met haar. Omdat ze altijd erg veel huilde en ik veel met mijn studie en werk bezig was was ik weleens jaloers op vrouwen die hun kinderen af en toe bij een ex of oma kwijt konden en iets voor zichzelf konden doen.
Zelf heb ik de banden met mijn ouders verbroken en is er geen contact meer met ex en zijn familie.
Inmiddels werk ik nog steeds fulltime maar heb ik ook de situatie kunnen accepteren. Dat geeft me veel rust.
Ik geniet van mijn dochtertje, van de zon, van elke vrije avond of zondag..Ik probeer mooie momenten te creëren en daar houd ik aan vast.
Ik hoef geen perfect huishouden, ik hoef ook geen perfecte moeder te zijn, ik wil gelukkig zijn, samen met mijn dochter.
Het scheelt dat ik maar 1 kind heb, dat besef ik me heel goed.
Ik hoop dat het je lukt om die woede wat van je af te zetten, proberen te genieten van de dingen die wel goed gaan.
Doe af en toe iets waar jullie gelukkig van worden, het hoeft niet veel geld te kosten..Plan een leuk uitje naar het bos, een speurtocht? Fietstocht? Of doe eens mee aan een spooktocht? Maak samen heerlijke ijsjes voor op de zonnige dagen
Laat de boel de boel en ga lekker met je kinderen in de tuin zitten..Zorg ervoor dat niet elk vrij uurtje in je huishouden gaat zitten of dat je op een gegeven moment zo gestrest raakt dat je niet meer kunt genieten van je kinderen.
Ik hoop dat je iets vindt waardoor je de moeilijke momenten wat beter verdragen kunt.
Klopt, dat steekt soms plus de gedachte dat hij misschien ooit wel in hun leven opduikt als al het zware van de opvoeding al eigenlijk voorbij is (ik geloof trouwens niet echt dat hij dat gaat doen want hij heeft alle schepen achter zich verbrand voor zijn minnares van destijds).
Ik doe ook veel leuke dingen met ze als we thuis zijn of een film kijken maar ik lees hier als tips dat ik die rust zoveel mogelijk moet creëren als ze er gewoon zijn, wat ik heel graag wil gaan doen.
Vind je erg vermoeid en down overkomen in je post. Kan begrijpen dat ook de woede die je voor je ex voelt je veel energie kost. Het feit dat hij er zo gemakkelijk mee wegkomt en jij nu overal voor opdraait.
Ergens herken ik het wel, ik ben ongeveer vanaf de geboorte van mijn dochtertje alleen met haar. Omdat ze altijd erg veel huilde en ik veel met mijn studie en werk bezig was was ik weleens jaloers op vrouwen die hun kinderen af en toe bij een ex of oma kwijt konden en iets voor zichzelf konden doen.
Zelf heb ik de banden met mijn ouders verbroken en is er geen contact meer met ex en zijn familie.
Inmiddels werk ik nog steeds fulltime maar heb ik ook de situatie kunnen accepteren. Dat geeft me veel rust.
Ik geniet van mijn dochtertje, van de zon, van elke vrije avond of zondag..Ik probeer mooie momenten te creëren en daar houd ik aan vast.
Ik hoef geen perfect huishouden, ik hoef ook geen perfecte moeder te zijn, ik wil gelukkig zijn, samen met mijn dochter.
Het scheelt dat ik maar 1 kind heb, dat besef ik me heel goed.
Ik hoop dat het je lukt om die woede wat van je af te zetten, proberen te genieten van de dingen die wel goed gaan.
Doe af en toe iets waar jullie gelukkig van worden, het hoeft niet veel geld te kosten..Plan een leuk uitje naar het bos, een speurtocht? Fietstocht? Of doe eens mee aan een spooktocht? Maak samen heerlijke ijsjes voor op de zonnige dagen
Laat de boel de boel en ga lekker met je kinderen in de tuin zitten..Zorg ervoor dat niet elk vrij uurtje in je huishouden gaat zitten of dat je op een gegeven moment zo gestrest raakt dat je niet meer kunt genieten van je kinderen.
Ik hoop dat je iets vindt waardoor je de moeilijke momenten wat beter verdragen kunt.
Klopt, dat steekt soms plus de gedachte dat hij misschien ooit wel in hun leven opduikt als al het zware van de opvoeding al eigenlijk voorbij is (ik geloof trouwens niet echt dat hij dat gaat doen want hij heeft alle schepen achter zich verbrand voor zijn minnares van destijds).
Ik doe ook veel leuke dingen met ze als we thuis zijn of een film kijken maar ik lees hier als tips dat ik die rust zoveel mogelijk moet creëren als ze er gewoon zijn, wat ik heel graag wil gaan doen.
zondag 20 april 2014 18:45
zondag 20 april 2014 18:47
quote:pepersteak schreef op 20 april 2014 @ 17:03:
[...]
Misschien omdat het `kijk-mij-het-eens-geweldig-doen gehalte van je berichtjes heel hoog is.
Dat zie ik nou helemaal niet bij thaorchid. Ik ben het wel met de observaties eens. Ik vind dat er tegenwoordig heel snel wordt gescheiden.
Waarmee ik niet wil zeggen dat dat in het geval van TO ook zo is geweest. Lijkt me namelijk knap ruk zoals ze er nu voor staat.
TO, heb je geen echte vriendinnen in de buurt? Niet van die types die jou vervolgens met hun koters opzadelen, dat zijn geen vriendinnen.
[...]
Misschien omdat het `kijk-mij-het-eens-geweldig-doen gehalte van je berichtjes heel hoog is.
Dat zie ik nou helemaal niet bij thaorchid. Ik ben het wel met de observaties eens. Ik vind dat er tegenwoordig heel snel wordt gescheiden.
Waarmee ik niet wil zeggen dat dat in het geval van TO ook zo is geweest. Lijkt me namelijk knap ruk zoals ze er nu voor staat.
TO, heb je geen echte vriendinnen in de buurt? Niet van die types die jou vervolgens met hun koters opzadelen, dat zijn geen vriendinnen.
zondag 20 april 2014 18:48
quote:aponi schreef op 20 april 2014 @ 18:42:
Hanaa ik weet hoe je je voelt. Ik heb zelf 2 kinderen 19 jaar alleen opgevoed. Geen omgangsregeling, geen familie, geen alimentatie, en geen geld (heb ze erg jong gekregen, niets kunnen opbouwen qua financiën). Het waren tropenjaren, met name de ellenlange vakanties waarin ik ze veel te veel alleen moest laten omdat ik moest werken. Mijn zoon heeft ADHD en een licht vorm van autisme (niet makkelijk om een oppas te vinden dan). Gelukkig had (heb) ik wel een hele goede vriendin waar ze soms konden logeren.
De lagere school jaren vond ik makkelijker dan de middelbare school jaren. Na 12 jaar houdt oppas op en worden ze geacht alleen te kunnen blijven..... en dat ging in mijn geval echt niet, toch moest ik het wel.
Ik heb verschillende dingen gedaan om rust voor mezelf te vinden, sommige zijn al genoemd:
- elke dag een uur voor mezelf (ik zette een wekkertje) kinderen op hun kamers en zichzelf vermaken.
- in de weekenden mochten ze tv kijken beneden, zodat ik een uurtje uit kon slapen.
- veel in de speeltuin/zwembad gezeten met een boek (hele dagen in de zomer)
- op verjaar en feestdagen de matrassen in de woonkamer op de grond, lekkere hapjes (met kerst) en veel films kijken. (goedkoop en dan kon ik zelf ook liggen)
- hulp accepteren en van te voren goed duidelijk hebben wat er terugverwacht wordt en of je dat kan opbrengen
- leuke dingen doen belangrijker vinden dan een opgeruimd huis
- muziek luisteren met koptelefoontje om even snel op te laden
Je had toen websites waar je andere alleenstaande ouders kon vinden om op vakantie te gaan. En mijn kinderen zijn wel eens alleen een weekje op vakantie geweest via Jantje Beton (was erg goedkoop). Of ik ging naar Buitenkunst kamperen en creatief bezig zijn. De kinderen hadden hun eigen (theater) programma. Heerlijk was dat...
Ik hoop dat je er wat aan hebt!dankjewel!!!
Hanaa ik weet hoe je je voelt. Ik heb zelf 2 kinderen 19 jaar alleen opgevoed. Geen omgangsregeling, geen familie, geen alimentatie, en geen geld (heb ze erg jong gekregen, niets kunnen opbouwen qua financiën). Het waren tropenjaren, met name de ellenlange vakanties waarin ik ze veel te veel alleen moest laten omdat ik moest werken. Mijn zoon heeft ADHD en een licht vorm van autisme (niet makkelijk om een oppas te vinden dan). Gelukkig had (heb) ik wel een hele goede vriendin waar ze soms konden logeren.
De lagere school jaren vond ik makkelijker dan de middelbare school jaren. Na 12 jaar houdt oppas op en worden ze geacht alleen te kunnen blijven..... en dat ging in mijn geval echt niet, toch moest ik het wel.
Ik heb verschillende dingen gedaan om rust voor mezelf te vinden, sommige zijn al genoemd:
- elke dag een uur voor mezelf (ik zette een wekkertje) kinderen op hun kamers en zichzelf vermaken.
- in de weekenden mochten ze tv kijken beneden, zodat ik een uurtje uit kon slapen.
- veel in de speeltuin/zwembad gezeten met een boek (hele dagen in de zomer)
- op verjaar en feestdagen de matrassen in de woonkamer op de grond, lekkere hapjes (met kerst) en veel films kijken. (goedkoop en dan kon ik zelf ook liggen)
- hulp accepteren en van te voren goed duidelijk hebben wat er terugverwacht wordt en of je dat kan opbrengen
- leuke dingen doen belangrijker vinden dan een opgeruimd huis
- muziek luisteren met koptelefoontje om even snel op te laden
Je had toen websites waar je andere alleenstaande ouders kon vinden om op vakantie te gaan. En mijn kinderen zijn wel eens alleen een weekje op vakantie geweest via Jantje Beton (was erg goedkoop). Of ik ging naar Buitenkunst kamperen en creatief bezig zijn. De kinderen hadden hun eigen (theater) programma. Heerlijk was dat...
Ik hoop dat je er wat aan hebt!dankjewel!!!
zondag 20 april 2014 18:48
quote:glitter@spice66 schreef op 20 april 2014 @ 18:30:
[...]
Kijk, dit soort reacties zit TO ook vast niet op te wachten. Vast heel zwaar hoor met je knol, en je 65% moederschap. En je allementatie is vast ook maar een schijntje.. Ik heb dus niks met vrouwen die gescheiden zijn en zeggen " Ik doe het ook alleen " . Want dat is nl niet zo. Je hebt extra geld en af en toe tijd voor jezelf. Bovendien leef je niet met de angst en de zorg dat er werkelijk helemaal niemand zal zijn voor je kind als jou wat overkomt. Heel fijn voor je en ik gun het je heus, maar vergelijk jezelf niet meteen echt alleenstaande moeder.Zeg, zout jij eens op met je afzeikerij. Als je het allemaal zo zwaar vindt, dan had je je niet moeten laten bezwangeren door een pisvlek.
[...]
Kijk, dit soort reacties zit TO ook vast niet op te wachten. Vast heel zwaar hoor met je knol, en je 65% moederschap. En je allementatie is vast ook maar een schijntje.. Ik heb dus niks met vrouwen die gescheiden zijn en zeggen " Ik doe het ook alleen " . Want dat is nl niet zo. Je hebt extra geld en af en toe tijd voor jezelf. Bovendien leef je niet met de angst en de zorg dat er werkelijk helemaal niemand zal zijn voor je kind als jou wat overkomt. Heel fijn voor je en ik gun het je heus, maar vergelijk jezelf niet meteen echt alleenstaande moeder.Zeg, zout jij eens op met je afzeikerij. Als je het allemaal zo zwaar vindt, dan had je je niet moeten laten bezwangeren door een pisvlek.
zondag 20 april 2014 18:52
quote:Mopsie41 schreef op 20 april 2014 @ 18:48:
[...]
Zeg, zout jij eens op met je afzeikerij. Als je het allemaal zo zwaar vindt, dan had je je niet moeten laten bezwangeren door een pisvlek.Oei dit vind ik wel bot, maar ergens heeft ze wel gelijk. Een moeder met een goede omgangsregeling heeft echt veel meer vrije tijd dan iemand die dat gewoon niet heeft.
[...]
Zeg, zout jij eens op met je afzeikerij. Als je het allemaal zo zwaar vindt, dan had je je niet moeten laten bezwangeren door een pisvlek.Oei dit vind ik wel bot, maar ergens heeft ze wel gelijk. Een moeder met een goede omgangsregeling heeft echt veel meer vrije tijd dan iemand die dat gewoon niet heeft.
zondag 20 april 2014 18:52
Dank je, Mopsie41. Ik sta ook te kijken van de afzeikerij hier. Ik ga hier niet zielig doen, ik doe wat ik kan om in oplossingen te denken en daarom heb ik de thuissituatie nu, zoals 'ie is. En dat is nog steeds pittig op zijn tijd, ondanks wat sommigen hier beweren (maar ach, wat weten zij nou van mij persoonlijk?), maar ik maak er wel wat van en ga niet lopen zielig doen. Er zijn nog steeds ergere dingen, dan alleenstaande moeder zijn, hoor.
