Kinderen
alle pijlers
Bewust geen kinderen en voordelen voor jou
dinsdag 21 oktober 2014 13:57
hallo,
Ik ben nieuw hier en heb eigenlijk nooit een kinderwens gehad, zie mezelf niet als moeder. In mijn omgeving zie ik juist zussen/broers en vrienden wel kinderen krijgen.
Heb jij bewust geen kinderen en heb je hier ooit aan getwijfeld? Wat zijn voor jou de voordelen?
Alvast bedankt voor de reacties
Ik ben nieuw hier en heb eigenlijk nooit een kinderwens gehad, zie mezelf niet als moeder. In mijn omgeving zie ik juist zussen/broers en vrienden wel kinderen krijgen.
Heb jij bewust geen kinderen en heb je hier ooit aan getwijfeld? Wat zijn voor jou de voordelen?
Alvast bedankt voor de reacties
woensdag 19 november 2014 12:24
quote:natasha_poet schreef op 18 november 2014 @ 23:02:
[...]
Grappige is dat ik niemand dat zie schrijven in dit topic, iedereen is behoorlijk nuchter en realistisch. Maar aan de elninjoo kant is het cliche na cliche (geen leven meer, alles opofferen, niets meer kunnen doen, hele leven en vrijheid naar de klote).
[...]
Eh nee, ander topic misschien?
[...]
Nee hoor, je vrijheid en bewegingsruimte is niet weg. Dat bedoel ik dus met overtrokken en cliche's. Natuurlijk, als je een baby van 1 dag oud hebt, vertrek je niet de volgende dag voor een jaar op wereldreis. Kan jij ook niet zo makkelijk doen, met al je dieren/paarden. Maar alles weg? Nee, echt niet, maar dat is wel wat jij en elninjoo er per se van willen maken. Het kan gewoon niet anders dan dat.
Ik zie zoveel mensen, voornamelijk moeders die hun passie op moeten geven voor het kind omdat ze er geen tijd meer voor hebben. Ik zie de advertenties vaak zat staan ´te koop wegens zwangerschap` of `wegens geen tijd i.v.m. kinderen`. Ga je dat nu ontkennen?
In dít topic is inderdaad iedereen nuchter. Maar jij weet niet waar ik tegen heb moeten opboksen in het dagelijks leven, als mensen mij vroegen naar kinderen.
[...]
Grappige is dat ik niemand dat zie schrijven in dit topic, iedereen is behoorlijk nuchter en realistisch. Maar aan de elninjoo kant is het cliche na cliche (geen leven meer, alles opofferen, niets meer kunnen doen, hele leven en vrijheid naar de klote).
[...]
Eh nee, ander topic misschien?
[...]
Nee hoor, je vrijheid en bewegingsruimte is niet weg. Dat bedoel ik dus met overtrokken en cliche's. Natuurlijk, als je een baby van 1 dag oud hebt, vertrek je niet de volgende dag voor een jaar op wereldreis. Kan jij ook niet zo makkelijk doen, met al je dieren/paarden. Maar alles weg? Nee, echt niet, maar dat is wel wat jij en elninjoo er per se van willen maken. Het kan gewoon niet anders dan dat.
Ik zie zoveel mensen, voornamelijk moeders die hun passie op moeten geven voor het kind omdat ze er geen tijd meer voor hebben. Ik zie de advertenties vaak zat staan ´te koop wegens zwangerschap` of `wegens geen tijd i.v.m. kinderen`. Ga je dat nu ontkennen?
In dít topic is inderdaad iedereen nuchter. Maar jij weet niet waar ik tegen heb moeten opboksen in het dagelijks leven, als mensen mij vroegen naar kinderen.
woensdag 19 november 2014 13:06
quote:iones schreef op 19 november 2014 @ 12:24:
[...]
Ik zie zoveel mensen, voornamelijk moeders die hun passie op moeten geven voor het kind omdat ze er geen tijd meer voor hebben. Ik zie de advertenties vaak zat staan ´te koop wegens zwangerschap` of `wegens geen tijd i.v.m. kinderen`. Ga je dat nu ontkennen?
In dít topic is inderdaad iedereen nuchter. Maar jij weet niet waar ik tegen heb moeten opboksen in het dagelijks leven, als mensen mij vroegen naar kinderen.
Je hebt het over paarden die te koop staan. Vaak genoeg wordt de zwangerschap gewoon als excuus gebruikt. Dan hebben die vrouwen gewoon een paard wat boven hun nivea is en waar ze eigenlijk niet meer opdurven. Of ze komen niet verder met het paard door gebrek aan eigen talent of het is een paard met een rotkarakter die steeds kreupel is.
Toegeven dat je niet meer op je eigen paard durft is een no go. Dus is die zwangerschap eengeweldig excuus.
Er zijn genoeg vrouwen met kinderen die wel blijven rijden. Die halen toch ook ergens de tijd vandaan.
Maar ja een paard is welduur en kinderen ook dus het zou kunnen dat ze er geen geld meer voor hebben.
[...]
Ik zie zoveel mensen, voornamelijk moeders die hun passie op moeten geven voor het kind omdat ze er geen tijd meer voor hebben. Ik zie de advertenties vaak zat staan ´te koop wegens zwangerschap` of `wegens geen tijd i.v.m. kinderen`. Ga je dat nu ontkennen?
In dít topic is inderdaad iedereen nuchter. Maar jij weet niet waar ik tegen heb moeten opboksen in het dagelijks leven, als mensen mij vroegen naar kinderen.
Je hebt het over paarden die te koop staan. Vaak genoeg wordt de zwangerschap gewoon als excuus gebruikt. Dan hebben die vrouwen gewoon een paard wat boven hun nivea is en waar ze eigenlijk niet meer opdurven. Of ze komen niet verder met het paard door gebrek aan eigen talent of het is een paard met een rotkarakter die steeds kreupel is.
Toegeven dat je niet meer op je eigen paard durft is een no go. Dus is die zwangerschap eengeweldig excuus.
Er zijn genoeg vrouwen met kinderen die wel blijven rijden. Die halen toch ook ergens de tijd vandaan.
Maar ja een paard is welduur en kinderen ook dus het zou kunnen dat ze er geen geld meer voor hebben.
woensdag 19 november 2014 14:09
woensdag 19 november 2014 14:30
quote:hondenmens schreef op 19 november 2014 @ 14:09:
Ik vraag me af, voor de bewust kinderlozen, waren jullie met andere dingen wel meegaand met het de "kudde". Of deden jullie meer je eigen ding? Ik dat laatste en hield ook niet van uitgaan, feestjes en droeg wat IK mooi vond. Het zit voor een deel ook in je karakter denk ik.Hoi Hoi, nee ik heb altijd gedaan wat ik erg leuk vond. Geen meeloper dus. Niet bewust tegen de maatschappij aan schoppen maar gewoon lekker mijn eigen ding en ik hield en houd niet van massa "productie". Waar iedereen aan kerst doe sla ik netjes over, toen iedereen naar Frankrijk, Spanje op vakantie ging boekte ik een ticket naar Bangkok. Terwijl mijn vrienden vriendinnen ALTIJD iemand mee moeten hebben naar de bioscoop, kroeg of met een uit etentje ga ik gerust alleen naar de bios of uit eten. Heerlijk rustig
Ik vraag me af, voor de bewust kinderlozen, waren jullie met andere dingen wel meegaand met het de "kudde". Of deden jullie meer je eigen ding? Ik dat laatste en hield ook niet van uitgaan, feestjes en droeg wat IK mooi vond. Het zit voor een deel ook in je karakter denk ik.Hoi Hoi, nee ik heb altijd gedaan wat ik erg leuk vond. Geen meeloper dus. Niet bewust tegen de maatschappij aan schoppen maar gewoon lekker mijn eigen ding en ik hield en houd niet van massa "productie". Waar iedereen aan kerst doe sla ik netjes over, toen iedereen naar Frankrijk, Spanje op vakantie ging boekte ik een ticket naar Bangkok. Terwijl mijn vrienden vriendinnen ALTIJD iemand mee moeten hebben naar de bioscoop, kroeg of met een uit etentje ga ik gerust alleen naar de bios of uit eten. Heerlijk rustig
woensdag 19 november 2014 15:15
quote:hondenmens schreef op 19 november 2014 @ 14:09:
Ik vraag me af, voor de bewust kinderlozen, waren jullie met andere dingen wel meegaand met het de "kudde". Of deden jullie meer je eigen ding? Ik dat laatste en hield ook niet van uitgaan, feestjes en droeg wat IK mooi vond. Het zit voor een deel ook in je karakter denk ik.Leuk bedacht die link naar t krijgen van kinderen, als in kuddegedrag. Maar die vlieger gaat natuurlijk niet op he, kinderen krijgen heeft niets te maken met kuddegedrag. Het is gewoon evolutionair bepaald dat de meeste mensen zich willen voortplanten. Ook einzelgängers doen het. Ik koos altijd iets anders dan de rest en ging heel erg mijn eigen weg. Dat doe ik trouwens nog steeds. Toch heb ik ook kinderen gekregen, zelf voor gekozen.
Ik vraag me af, voor de bewust kinderlozen, waren jullie met andere dingen wel meegaand met het de "kudde". Of deden jullie meer je eigen ding? Ik dat laatste en hield ook niet van uitgaan, feestjes en droeg wat IK mooi vond. Het zit voor een deel ook in je karakter denk ik.Leuk bedacht die link naar t krijgen van kinderen, als in kuddegedrag. Maar die vlieger gaat natuurlijk niet op he, kinderen krijgen heeft niets te maken met kuddegedrag. Het is gewoon evolutionair bepaald dat de meeste mensen zich willen voortplanten. Ook einzelgängers doen het. Ik koos altijd iets anders dan de rest en ging heel erg mijn eigen weg. Dat doe ik trouwens nog steeds. Toch heb ik ook kinderen gekregen, zelf voor gekozen.
woensdag 19 november 2014 15:16
quote:lisaviva schreef op 19 november 2014 @ 13:13:
Een leven met kinderen ziet er meestal heel anders uit dan een leven zonder.
Ouders die beweren dat er niet zoveel is veranderd, sinds de komst van kinderen geloof ik niet.
En terecht, er verandert heel erg veel. Alleen is lang niet elke verandering een opoffering.
Als ik, zoals vanochtend, met een vriend en onze beide zoontjes door de dierentuin struin, ben ik strontgelukkig. Net als wanneer ik 's ochtends om half 8 met vriend en zoon in bed nog wat lig te soezen en zoon steeds 'mama, papa, *naam knuffel*' zegt om aan te geven dat hij blij is dat we allemaal bij elkaar zijn. Dan barst m'n hart zowat uit m'n borstkas, zo prachtig en ontroerend vind ik dat.
Ik kom ook geen slaap tekort, want ik heb een doorslapertje. En ik kan vrienden blijven zien en de hobby blijven uitoefenen die heel erg belangrijk voor me is, omdat kind ook nog een vader heeft. Er is vooral veel bijgekomen, en ik schat in dat ik zo'n 80% daarvan juist heel fijn vind. Voor mij voelt het hebben van een kind dan ook absoluut niet als een grote opoffering, in tegendeel.
Maar ik begrijp het net zo goed als iemand dat helemaal niet ziet zitten. Ik ben wel de laatste die zal roepen dat een bewust kinderloze (of kindvrije, hoe je het ook maar wilt noemen) toch vooral wél een kind moeten nemen, en dat diegene zich vergist als hij/zij zegt zonder kind gelukkiger te zijn.
Op mijn beurt hoef ik ook niet als een misleide randdebiel te worden aangesproken, alsof ik ineens het IQ van mijn dreumes heb overgenomen of dat ik eigenlijk heul erg ongelukkig word van al die strontluiers.
Een leven met kinderen ziet er meestal heel anders uit dan een leven zonder.
Ouders die beweren dat er niet zoveel is veranderd, sinds de komst van kinderen geloof ik niet.
En terecht, er verandert heel erg veel. Alleen is lang niet elke verandering een opoffering.
Als ik, zoals vanochtend, met een vriend en onze beide zoontjes door de dierentuin struin, ben ik strontgelukkig. Net als wanneer ik 's ochtends om half 8 met vriend en zoon in bed nog wat lig te soezen en zoon steeds 'mama, papa, *naam knuffel*' zegt om aan te geven dat hij blij is dat we allemaal bij elkaar zijn. Dan barst m'n hart zowat uit m'n borstkas, zo prachtig en ontroerend vind ik dat.
Ik kom ook geen slaap tekort, want ik heb een doorslapertje. En ik kan vrienden blijven zien en de hobby blijven uitoefenen die heel erg belangrijk voor me is, omdat kind ook nog een vader heeft. Er is vooral veel bijgekomen, en ik schat in dat ik zo'n 80% daarvan juist heel fijn vind. Voor mij voelt het hebben van een kind dan ook absoluut niet als een grote opoffering, in tegendeel.
Maar ik begrijp het net zo goed als iemand dat helemaal niet ziet zitten. Ik ben wel de laatste die zal roepen dat een bewust kinderloze (of kindvrije, hoe je het ook maar wilt noemen) toch vooral wél een kind moeten nemen, en dat diegene zich vergist als hij/zij zegt zonder kind gelukkiger te zijn.
Op mijn beurt hoef ik ook niet als een misleide randdebiel te worden aangesproken, alsof ik ineens het IQ van mijn dreumes heb overgenomen of dat ik eigenlijk heul erg ongelukkig word van al die strontluiers.
woensdag 19 november 2014 15:28
quote:iones schreef op 19 november 2014 @ 12:24:
[...]
Ik zie zoveel mensen, voornamelijk moeders die hun passie op moeten geven voor het kind omdat ze er geen tijd meer voor hebben. Ik zie de advertenties vaak zat staan ´te koop wegens zwangerschap` of `wegens geen tijd i.v.m. kinderen`. Ga je dat nu ontkennen?
In dít topic is inderdaad iedereen nuchter. Maar jij weet niet waar ik tegen heb moeten opboksen in het dagelijks leven, als mensen mij vroegen naar kinderen.
Een zwangerschap wordt heel vaak als excuus gebruikt voor dit soort dingen. Vooral bij huisdieren wegdoen. Natuurlijk veranderd je leven als je een kind krijgt. Gelukkig wel, anders was t niet leuk ook. Maar echt, zoals t hier voorgespiegeld wordt door mensen zonder kinderen is zwaar overdreven. Ja je hebt types die alles om hun kinderen laten draaien en eigen hobby's etc opgeven om bij hun kind te zijn 24/7. Maar net zoals niet alle kinderlozen identieke personen zijn, zijn alle ouders ook niet hetzelfde. En heb je ook ouders die bijna 24/7 een nanny in huis hebben en hun kinderen zelf nauwelijks zien. Die zullen vast ook bestaan.
Dus hoe graag een aantal van jullie alle ouders ook op 1 grote hoop willen schuiven, eerlijk is dat niet. Wij hebben zometeen 3 kinderen en met 2 zijn ze inderdaad vrij bepalend voor de indeling van de dag. Ze hebben verzorging nodig en aandacht. Maar daarnaast werk ik gewoon, heb ik mijn eigen sociale leven en liggen ze elke dag om half zeven op bed. We hebben meerdere betaalde oppassen beschikbaar zodat we vrij zijn om dingen te doen zonder kinderen als dat zo uitkomt. En ja, dat kost ook geld en tijd om te regelen maar ondertussen gaat het leven dus gewoon door. Het leven draait nu alleen niet meer in eerste instantie om onszelf, maar ook vooral om de gezondheid en het geluk van ons gezin. Als geheel dus, niet onszelf wegcijferen voor de kinderen. Daar worden ze namelijk niet gelukkig van, saggerijnige ouders die balen van wat ze allemaal opofferen voor hun kinderen. De balans is te vinden, moet je wel willen.
[...]
Ik zie zoveel mensen, voornamelijk moeders die hun passie op moeten geven voor het kind omdat ze er geen tijd meer voor hebben. Ik zie de advertenties vaak zat staan ´te koop wegens zwangerschap` of `wegens geen tijd i.v.m. kinderen`. Ga je dat nu ontkennen?
In dít topic is inderdaad iedereen nuchter. Maar jij weet niet waar ik tegen heb moeten opboksen in het dagelijks leven, als mensen mij vroegen naar kinderen.
Een zwangerschap wordt heel vaak als excuus gebruikt voor dit soort dingen. Vooral bij huisdieren wegdoen. Natuurlijk veranderd je leven als je een kind krijgt. Gelukkig wel, anders was t niet leuk ook. Maar echt, zoals t hier voorgespiegeld wordt door mensen zonder kinderen is zwaar overdreven. Ja je hebt types die alles om hun kinderen laten draaien en eigen hobby's etc opgeven om bij hun kind te zijn 24/7. Maar net zoals niet alle kinderlozen identieke personen zijn, zijn alle ouders ook niet hetzelfde. En heb je ook ouders die bijna 24/7 een nanny in huis hebben en hun kinderen zelf nauwelijks zien. Die zullen vast ook bestaan.
Dus hoe graag een aantal van jullie alle ouders ook op 1 grote hoop willen schuiven, eerlijk is dat niet. Wij hebben zometeen 3 kinderen en met 2 zijn ze inderdaad vrij bepalend voor de indeling van de dag. Ze hebben verzorging nodig en aandacht. Maar daarnaast werk ik gewoon, heb ik mijn eigen sociale leven en liggen ze elke dag om half zeven op bed. We hebben meerdere betaalde oppassen beschikbaar zodat we vrij zijn om dingen te doen zonder kinderen als dat zo uitkomt. En ja, dat kost ook geld en tijd om te regelen maar ondertussen gaat het leven dus gewoon door. Het leven draait nu alleen niet meer in eerste instantie om onszelf, maar ook vooral om de gezondheid en het geluk van ons gezin. Als geheel dus, niet onszelf wegcijferen voor de kinderen. Daar worden ze namelijk niet gelukkig van, saggerijnige ouders die balen van wat ze allemaal opofferen voor hun kinderen. De balans is te vinden, moet je wel willen.
woensdag 19 november 2014 16:10
quote:sugarmiss schreef op 19 november 2014 @ 12:10:
Fireup ook met kinderen kan je gewoon uit eten. Die neem je gewoon mee. De bioscoop wordt lastig dan heb je oppas nodig. Gewoon naar een vriendin kan ook nogsteeds als partner thuis is.
Het echte vrijheidsverlies zit hem wat mij betreft in de hele dag mama mama als je thuis bent. Vooral kleine kinderen vragen veel aandacht.Hmm ja aandacht vreet ook tijd, dat geloof ik best. Maar euh, ga jij uit eten met je partner met een baby van een jaar of 2 / 3 dan. Die "krijst" toch het hele restaurant bij elkaar. Ik heb dat ook een keer meegemaakt met een vlucht naar Kuala Lumpur, pfffff om simpel van te worden hoor!
Fireup ook met kinderen kan je gewoon uit eten. Die neem je gewoon mee. De bioscoop wordt lastig dan heb je oppas nodig. Gewoon naar een vriendin kan ook nogsteeds als partner thuis is.
Het echte vrijheidsverlies zit hem wat mij betreft in de hele dag mama mama als je thuis bent. Vooral kleine kinderen vragen veel aandacht.Hmm ja aandacht vreet ook tijd, dat geloof ik best. Maar euh, ga jij uit eten met je partner met een baby van een jaar of 2 / 3 dan. Die "krijst" toch het hele restaurant bij elkaar. Ik heb dat ook een keer meegemaakt met een vlucht naar Kuala Lumpur, pfffff om simpel van te worden hoor!
woensdag 19 november 2014 16:15
quote:Fireitup schreef op 19 november 2014 @ 16:10:
[...]
Hmm ja aandacht vreet ook tijd, dat geloof ik best. Maar euh, ga jij uit eten met je partner met een baby van een jaar of 2 / 3 dan. Die "krijst" toch het hele restaurant bij elkaar. Ik heb dat ook een keer meegemaakt met een vlucht naar Kuala Lumpur, pfffff om simpel van te worden hoor!
Wij nemen onze kinderen gewoon mee uit eten en er wordt niet gegild of gerend. Als ze zouden krijsen betekent dat dat ze te moe zijn om mee uit eten te gaan. Maar als wij op vakantie zijn nemen we ze altijd zonder problemen mee. Dus ook weer een vooroordeel. Niet alle kinderen zijn onhandelbaar en niet alle ouders slepen hun kind wat te moe is mee naar een restaurant.
Als ik heel relaxt uit eten wil laat ik mijn kinderen thuis. Daar hebben we een oppas voor. Maar dat is als we thuis zijn, op vakantie gaan ze dus wel altijd mee.
[...]
Hmm ja aandacht vreet ook tijd, dat geloof ik best. Maar euh, ga jij uit eten met je partner met een baby van een jaar of 2 / 3 dan. Die "krijst" toch het hele restaurant bij elkaar. Ik heb dat ook een keer meegemaakt met een vlucht naar Kuala Lumpur, pfffff om simpel van te worden hoor!
Wij nemen onze kinderen gewoon mee uit eten en er wordt niet gegild of gerend. Als ze zouden krijsen betekent dat dat ze te moe zijn om mee uit eten te gaan. Maar als wij op vakantie zijn nemen we ze altijd zonder problemen mee. Dus ook weer een vooroordeel. Niet alle kinderen zijn onhandelbaar en niet alle ouders slepen hun kind wat te moe is mee naar een restaurant.
Als ik heel relaxt uit eten wil laat ik mijn kinderen thuis. Daar hebben we een oppas voor. Maar dat is als we thuis zijn, op vakantie gaan ze dus wel altijd mee.
woensdag 19 november 2014 16:28
quote:ambrosia9 schreef op 19 november 2014 @ 16:15:
[...]
Wij nemen onze kinderen gewoon mee uit eten en er wordt niet gegild of gerend. Als ze zouden krijsen betekent dat dat ze te moe zijn om mee uit eten te gaan. Maar als wij op vakantie zijn nemen we ze altijd zonder problemen mee. Dus ook weer een vooroordeel. Niet alle kinderen zijn onhandelbaar en niet alle ouders slepen hun kind wat te moe is mee naar een restaurant.
Als ik heel relaxt uit eten wil laat ik mijn kinderen thuis. Daar hebben we een oppas voor. Maar dat is als we thuis zijn, op vakantie gaan ze dus wel altijd mee.
Hmmm got it, thanks! Nu begrijp ik het. Ik zat laatst bij een goed Chinees restaurant (flink aan de prijs ook nog) ik kom daar voor de rust en culinaire hoogstandjes. Avond naar de kl*ten door een schreeuwende baby achter mij. Ik heb een andere plek gevraagd en gekregen, de moeder keek mij lullig aan. Eigenlijk had ik haar dus lullig aan mogen kijken omdat ze haar baby niet genoeg heeft laten rusten....
En euh, vliegen dan. Vorig jaar een baby 2 rijen voor mij 8 van de 12 uur liggen schreeuwen, geen idee of een baby wel in staat is zo'n lange vlucht te maken en of het wel gezond is voor zo'n dreumes. Lijkt mij toch niet, denk alleen al eens aan de jetleg en de druk op de oortjes van zo'n kind. Snap sowieso niet waarom mensen 12 uur vliegen met een baby....
[...]
Wij nemen onze kinderen gewoon mee uit eten en er wordt niet gegild of gerend. Als ze zouden krijsen betekent dat dat ze te moe zijn om mee uit eten te gaan. Maar als wij op vakantie zijn nemen we ze altijd zonder problemen mee. Dus ook weer een vooroordeel. Niet alle kinderen zijn onhandelbaar en niet alle ouders slepen hun kind wat te moe is mee naar een restaurant.
Als ik heel relaxt uit eten wil laat ik mijn kinderen thuis. Daar hebben we een oppas voor. Maar dat is als we thuis zijn, op vakantie gaan ze dus wel altijd mee.
Hmmm got it, thanks! Nu begrijp ik het. Ik zat laatst bij een goed Chinees restaurant (flink aan de prijs ook nog) ik kom daar voor de rust en culinaire hoogstandjes. Avond naar de kl*ten door een schreeuwende baby achter mij. Ik heb een andere plek gevraagd en gekregen, de moeder keek mij lullig aan. Eigenlijk had ik haar dus lullig aan mogen kijken omdat ze haar baby niet genoeg heeft laten rusten....
En euh, vliegen dan. Vorig jaar een baby 2 rijen voor mij 8 van de 12 uur liggen schreeuwen, geen idee of een baby wel in staat is zo'n lange vlucht te maken en of het wel gezond is voor zo'n dreumes. Lijkt mij toch niet, denk alleen al eens aan de jetleg en de druk op de oortjes van zo'n kind. Snap sowieso niet waarom mensen 12 uur vliegen met een baby....
woensdag 19 november 2014 16:55
quote:hondenmens schreef op 19 november 2014 @ 14:09:
Ik vraag me af, voor de bewust kinderlozen, waren jullie met andere dingen wel meegaand met het de "kudde". Of deden jullie meer je eigen ding? Ik dat laatste en hield ook niet van uitgaan, feestjes en droeg wat IK mooi vond. Het zit voor een deel ook in je karakter denk ik.
Ik totaal niet, nooit geweest. En dat heb ik een tijd lang lastig gevonden,
ook wat betreft kinderen. (iedereen wil het behalve ik)
Inmiddels besef ik mij dat het vooral belangrijk is dat je keuzes maakt
waar je zelf achter staat en gelukkig van wordt, niet om erbij te horen.
Ik vraag me af, voor de bewust kinderlozen, waren jullie met andere dingen wel meegaand met het de "kudde". Of deden jullie meer je eigen ding? Ik dat laatste en hield ook niet van uitgaan, feestjes en droeg wat IK mooi vond. Het zit voor een deel ook in je karakter denk ik.
Ik totaal niet, nooit geweest. En dat heb ik een tijd lang lastig gevonden,
ook wat betreft kinderen. (iedereen wil het behalve ik)
Inmiddels besef ik mij dat het vooral belangrijk is dat je keuzes maakt
waar je zelf achter staat en gelukkig van wordt, niet om erbij te horen.
woensdag 19 november 2014 17:00
quote:hebjehaarookweer schreef op 19 november 2014 @ 15:25:
En hondenmens, sorry, maar als mensen andere keuzes in hun leven maken dan jij, maakt dat ze nog niet automatisch tot kuddedier he.
Wat is dat toch, dat mensen andere mensen steeds moeten labelen? Voelen ze zich anders te onzeker over hun eigen levenswijze?Je slaat de spijker op zijn kop. Dit is psychologisch gezien echt zo, niet iets wat ik vind...
En hondenmens, sorry, maar als mensen andere keuzes in hun leven maken dan jij, maakt dat ze nog niet automatisch tot kuddedier he.
Wat is dat toch, dat mensen andere mensen steeds moeten labelen? Voelen ze zich anders te onzeker over hun eigen levenswijze?Je slaat de spijker op zijn kop. Dit is psychologisch gezien echt zo, niet iets wat ik vind...
woensdag 19 november 2014 17:33
quote:Fireitup schreef op 19 november 2014 @ 16:28:
[...]
Hmmm got it, thanks! Nu begrijp ik het. Ik zat laatst bij een goed Chinees restaurant (flink aan de prijs ook nog) ik kom daar voor de rust en culinaire hoogstandjes. Avond naar de kl*ten door een schreeuwende baby achter mij. Ik heb een andere plek gevraagd en gekregen, de moeder keek mij lullig aan. Eigenlijk had ik haar dus lullig aan mogen kijken omdat ze haar baby niet genoeg heeft laten rusten....
En euh, vliegen dan. Vorig jaar een baby 2 rijen voor mij 8 van de 12 uur liggen schreeuwen, geen idee of een baby wel in staat is zo'n lange vlucht te maken en of het wel gezond is voor zo'n dreumes. Lijkt mij toch niet, denk alleen al eens aan de jetleg en de druk op de oortjes van zo'n kind. Snap sowieso niet waarom mensen 12 uur vliegen met een baby....
Nou ja, niet lullig bedoelt maar ja, ik snap niet waarom je met een huilende baby naar een restaurant gaat. Mijn eenjarige dochter is een engel, tot een uur of zes, daarna is ze moe en huilerig. Als ik haar dan "gezellig" meeneem naar een restaurant kan ik dat gezellig wel vergeten.
Wat betreft vliegen, tja familiebezoek etc. Dat vind ik nog weet anders, is soms pure noodzaak. Daarnaast weet je als t de eerste keer is ook niet hoe je kind reageert.
Begrip voor de moeder zou hier op z'n plek zijn. Dat helpt ook meer dan kwade blikken. Want dan krijgen de ouders meer stress en de baby pikt dat haarfijn op en gaat nog meer uit z'n dak.
[...]
Hmmm got it, thanks! Nu begrijp ik het. Ik zat laatst bij een goed Chinees restaurant (flink aan de prijs ook nog) ik kom daar voor de rust en culinaire hoogstandjes. Avond naar de kl*ten door een schreeuwende baby achter mij. Ik heb een andere plek gevraagd en gekregen, de moeder keek mij lullig aan. Eigenlijk had ik haar dus lullig aan mogen kijken omdat ze haar baby niet genoeg heeft laten rusten....
En euh, vliegen dan. Vorig jaar een baby 2 rijen voor mij 8 van de 12 uur liggen schreeuwen, geen idee of een baby wel in staat is zo'n lange vlucht te maken en of het wel gezond is voor zo'n dreumes. Lijkt mij toch niet, denk alleen al eens aan de jetleg en de druk op de oortjes van zo'n kind. Snap sowieso niet waarom mensen 12 uur vliegen met een baby....
Nou ja, niet lullig bedoelt maar ja, ik snap niet waarom je met een huilende baby naar een restaurant gaat. Mijn eenjarige dochter is een engel, tot een uur of zes, daarna is ze moe en huilerig. Als ik haar dan "gezellig" meeneem naar een restaurant kan ik dat gezellig wel vergeten.
Wat betreft vliegen, tja familiebezoek etc. Dat vind ik nog weet anders, is soms pure noodzaak. Daarnaast weet je als t de eerste keer is ook niet hoe je kind reageert.
Begrip voor de moeder zou hier op z'n plek zijn. Dat helpt ook meer dan kwade blikken. Want dan krijgen de ouders meer stress en de baby pikt dat haarfijn op en gaat nog meer uit z'n dak.
woensdag 19 november 2014 18:30
quote:sugarmiss schreef op 19 november 2014 @ 12:10:
Fireup ook met kinderen kan je gewoon uit eten. Die neem je gewoon mee. De bioscoop wordt lastig dan heb je oppas nodig. Gewoon naar een vriendin kan ook nogsteeds als partner thuis is.
Het echte vrijheidsverlies zit hem wat mij betreft in de hele dag mama mama als je thuis bent. Vooral kleine kinderen vragen veel aandacht.
Het inderdaad met kleine kinderen die niet alleen kunnen zijn waarbij je vrijheidsverlies hebt. Het trekt wel weer bij als ze ouder worden, dat wel.
En uit eten met kinderen..... daar hebben de meeste kinderen helemaal niets aan omdat ze niet zo genieten van een fatsoenlijk gerecht als een volwassene. Zij gaan voor de frietjes en de pannenkoeken. Ze kunnen ook niet zo lang achter elkaar tafelen, daar worden veel kinderen vervelend en onrustig van. Dit gaat dan ten koste van andere eters in een restaurant.
Natuurlijk zijn er kinderen die het wél kunnen. Dat ligt deels aan de opvoeding, maar ook deels aan de energielevel van een kind. Je moet als moeder zijnde je kind gewoon kennen en diens beperkingen respecteren, en niet iets vragen waar het eigenlijk niet aan kan voldoen.
Fireup ook met kinderen kan je gewoon uit eten. Die neem je gewoon mee. De bioscoop wordt lastig dan heb je oppas nodig. Gewoon naar een vriendin kan ook nogsteeds als partner thuis is.
Het echte vrijheidsverlies zit hem wat mij betreft in de hele dag mama mama als je thuis bent. Vooral kleine kinderen vragen veel aandacht.
Het inderdaad met kleine kinderen die niet alleen kunnen zijn waarbij je vrijheidsverlies hebt. Het trekt wel weer bij als ze ouder worden, dat wel.
En uit eten met kinderen..... daar hebben de meeste kinderen helemaal niets aan omdat ze niet zo genieten van een fatsoenlijk gerecht als een volwassene. Zij gaan voor de frietjes en de pannenkoeken. Ze kunnen ook niet zo lang achter elkaar tafelen, daar worden veel kinderen vervelend en onrustig van. Dit gaat dan ten koste van andere eters in een restaurant.
Natuurlijk zijn er kinderen die het wél kunnen. Dat ligt deels aan de opvoeding, maar ook deels aan de energielevel van een kind. Je moet als moeder zijnde je kind gewoon kennen en diens beperkingen respecteren, en niet iets vragen waar het eigenlijk niet aan kan voldoen.
woensdag 19 november 2014 18:41
quote:sugarmiss schreef op 19 november 2014 @ 13:06:
[...]
Je hebt het over paarden die te koop staan. Vaak genoeg wordt de zwangerschap gewoon als excuus gebruikt. Dan hebben die vrouwen gewoon een paard wat boven hun nivea is en waar ze eigenlijk niet meer opdurven. Of ze komen niet verder met het paard door gebrek aan eigen talent of het is een paard met een rotkarakter die steeds kreupel is.
Toegeven dat je niet meer op je eigen paard durft is een no go. Dus is die zwangerschap eengeweldig excuus.
Er zijn genoeg vrouwen met kinderen die wel blijven rijden. Die halen toch ook ergens de tijd vandaan.
Maar ja een paard is welduur en kinderen ook dus het zou kunnen dat ze er geen geld meer voor hebben.
Dat is een vooroordeel! Ik las gisteren op marktplaats een advertentie van een vrouw die haar 15 jarige brave merrie aanbood. Had de merrie al vanaf dat ze 4 was! Je maakt mij niet wijs dat ze er nu plotseling achter gekomen was dat ze bang was geworden voor haar paard of dat het dier te moeilijk was.
En heel vaak zie ik dat het paarden zijn die wat op leeftijd zijn en die in deze tijd niet zo gemakkelijk meer een goed tehuis krijgen.
Dat ze er geen geld meer voor hebben is ook een plausibele reden. Want een paard is duur en een kind ook. Maar dan is het tevens een kwestie van gebrek aan vrijheid, ofwel een beperking. Want het resultaat is hetzelfde, namelijk dat het paard weg moet.
quote:hondenmens schreef op 19 november 2014 @ 14:09:
Ik vraag me af, voor de bewust kinderlozen, waren jullie met andere dingen wel meegaand met het de "kudde". Of deden jullie meer je eigen ding? Ik dat laatste en hield ook niet van uitgaan, feestjes en droeg wat IK mooi vond. Het zit voor een deel ook in je karakter denk ik.
In mijn geval gaat dat wel een beetje op. Uitgaan is een tijd leuk geweest voor mij maar daarna was ik er voorgoed op uit gekeken. Ook ben ik niet van de feestjes en grote gezelschappen. Ik volg de modetrends niet omdat ik ze meestal niet mooi vind en ik ga inderdaad een beetje mijn eigen gang. Altijd al gedaan, ook op school al. Ik was altijd wat mensen noemden `een aparte`.
Ik zal niet beweren dat mensen met kinderen per definitie kuddedieren zijn. Dat is net zoiets als elke koe is een beest en dus is elk beest een koe.
Maar het niet willen hebben van kinderen, en dat gevoel gevolg geven, dat is afwijken van de massa en dat is ook een beetje durven. Ik zal eerlijk toegeven dat ik me nogal eens achter de oren heb gekrabt, of ik ze dan écht niet wilde. Want het was toch raar?
[...]
Je hebt het over paarden die te koop staan. Vaak genoeg wordt de zwangerschap gewoon als excuus gebruikt. Dan hebben die vrouwen gewoon een paard wat boven hun nivea is en waar ze eigenlijk niet meer opdurven. Of ze komen niet verder met het paard door gebrek aan eigen talent of het is een paard met een rotkarakter die steeds kreupel is.
Toegeven dat je niet meer op je eigen paard durft is een no go. Dus is die zwangerschap eengeweldig excuus.
Er zijn genoeg vrouwen met kinderen die wel blijven rijden. Die halen toch ook ergens de tijd vandaan.
Maar ja een paard is welduur en kinderen ook dus het zou kunnen dat ze er geen geld meer voor hebben.
Dat is een vooroordeel! Ik las gisteren op marktplaats een advertentie van een vrouw die haar 15 jarige brave merrie aanbood. Had de merrie al vanaf dat ze 4 was! Je maakt mij niet wijs dat ze er nu plotseling achter gekomen was dat ze bang was geworden voor haar paard of dat het dier te moeilijk was.
En heel vaak zie ik dat het paarden zijn die wat op leeftijd zijn en die in deze tijd niet zo gemakkelijk meer een goed tehuis krijgen.
Dat ze er geen geld meer voor hebben is ook een plausibele reden. Want een paard is duur en een kind ook. Maar dan is het tevens een kwestie van gebrek aan vrijheid, ofwel een beperking. Want het resultaat is hetzelfde, namelijk dat het paard weg moet.
quote:hondenmens schreef op 19 november 2014 @ 14:09:
Ik vraag me af, voor de bewust kinderlozen, waren jullie met andere dingen wel meegaand met het de "kudde". Of deden jullie meer je eigen ding? Ik dat laatste en hield ook niet van uitgaan, feestjes en droeg wat IK mooi vond. Het zit voor een deel ook in je karakter denk ik.
In mijn geval gaat dat wel een beetje op. Uitgaan is een tijd leuk geweest voor mij maar daarna was ik er voorgoed op uit gekeken. Ook ben ik niet van de feestjes en grote gezelschappen. Ik volg de modetrends niet omdat ik ze meestal niet mooi vind en ik ga inderdaad een beetje mijn eigen gang. Altijd al gedaan, ook op school al. Ik was altijd wat mensen noemden `een aparte`.
Ik zal niet beweren dat mensen met kinderen per definitie kuddedieren zijn. Dat is net zoiets als elke koe is een beest en dus is elk beest een koe.
Maar het niet willen hebben van kinderen, en dat gevoel gevolg geven, dat is afwijken van de massa en dat is ook een beetje durven. Ik zal eerlijk toegeven dat ik me nogal eens achter de oren heb gekrabt, of ik ze dan écht niet wilde. Want het was toch raar?
woensdag 19 november 2014 18:41
Mijn ouders deden mij er echt geen plezier mee, uit eten. Ik ging ook voor de frietjes en wilde ook geen voorgerecht. Mijn ouders en ik gingen eens naar de Griek eten en zij pakten wel voor- en tussengerechten. Ik heb 1,5 uur moeten wachten tot ik mijn eten kreeg. Dat was een erg lange zit. Nog steeds is uit eten mijn hobby niet. Ik kook liever zelf, dan heb ik in de hand wanneer ik eet.
woensdag 19 november 2014 19:53
@ Hondenmens:
Oh uit eten gaan vind ik juist zo leuk!! Uiteraard met voorgerecht en nagerecht! Jammer genoeg komt het er bijna nooit van in verband met geld maar in de loop van volgend jaar gaat daar verandering in komen. Ik ben gek op eten en het water loopt me dikwijls in de mond bij het lezen van menukaarten. Ik heb daarentegen een hekel aan koken en afwassen, uit eten gaan vind ik zo ontzettend leuk!!
Laatst met een vriendin een high tea waren er ook mensen aan het tafeltje naast ons met een huilende baby. Oh wat heb ik een potje stevig zitten balen zeg. Maar heb me netjes en beleefd gedragen, wilde het voor vriendin niet verknallen. En hand in eigen boezem stekend: erg veel recht van spreken heb ik zelf ook niet. Maar voor mij was de lol er stiekem wel een beetje af. Ik snap dan ook niet wat er dan leuk aan is voor de ouders als de baby zo blijft huilen. Dan ben je toch ook niet helemaal op je gemak lijkt me?
Oh uit eten gaan vind ik juist zo leuk!! Uiteraard met voorgerecht en nagerecht! Jammer genoeg komt het er bijna nooit van in verband met geld maar in de loop van volgend jaar gaat daar verandering in komen. Ik ben gek op eten en het water loopt me dikwijls in de mond bij het lezen van menukaarten. Ik heb daarentegen een hekel aan koken en afwassen, uit eten gaan vind ik zo ontzettend leuk!!
Laatst met een vriendin een high tea waren er ook mensen aan het tafeltje naast ons met een huilende baby. Oh wat heb ik een potje stevig zitten balen zeg. Maar heb me netjes en beleefd gedragen, wilde het voor vriendin niet verknallen. En hand in eigen boezem stekend: erg veel recht van spreken heb ik zelf ook niet. Maar voor mij was de lol er stiekem wel een beetje af. Ik snap dan ook niet wat er dan leuk aan is voor de ouders als de baby zo blijft huilen. Dan ben je toch ook niet helemaal op je gemak lijkt me?
woensdag 19 november 2014 19:59
Overigens ken ik een verhaal van een heel lief stel wat vijf jaar getrouwd was. Die speciale dag wilden ze vieren door uit eten te gaan met hun peuterdochter van net twee. Voor dochter had het niet gehoeven, het hele restaurant bij elkaar zitten krijsen.
Bij deze bied ik met terugwerkende kracht mijn excuses aan, allereerst aan dat lieve mooie paar en ten tweede aan iedereen die in dat betreffende restaurant zat eind jaren '80. Die peuter, dat was ik namelijk. En dat lieve paar waren dus mijn ouders. Die moeten zich ook ongemakkelijk hebben gevoeld zeg... Ik vraag me af hoelang ze zijn blijven zitten want het moet geen doen zijn geweest.
Daarom vind ik ook dat ik niet mag klagen want ik was dus blijkbaar zelf ook niet de gezelligste in een restaurant toen ik nog zo ontzettend klein was.
Bij deze bied ik met terugwerkende kracht mijn excuses aan, allereerst aan dat lieve mooie paar en ten tweede aan iedereen die in dat betreffende restaurant zat eind jaren '80. Die peuter, dat was ik namelijk. En dat lieve paar waren dus mijn ouders. Die moeten zich ook ongemakkelijk hebben gevoeld zeg... Ik vraag me af hoelang ze zijn blijven zitten want het moet geen doen zijn geweest.
Daarom vind ik ook dat ik niet mag klagen want ik was dus blijkbaar zelf ook niet de gezelligste in een restaurant toen ik nog zo ontzettend klein was.
woensdag 19 november 2014 20:32
Haha Blue-lagoon! Leuk geschreven. Je moet je niet schuldig voelen over iets wat je als kind hebt gedaan. De meeste kleine kinderen vinden dat niet leuk. Misschien was je wel overprikkeld door de geuren en geluiden in dat restaurant. Ik had vroeger een hekel aan lang lopen. Als 1-jarige peuter liepen mijn ouders met mij op de schouder op de jaarlijkse braderie in ons dorp. Ik vond het te veel lawaai en te druk en heb heel de rit lopen krijsen en bij thuiskomst was dat nog niet over. En nu wil ik er ieder jaar naartoe. Ondanks dat het druk is, maar het is in de buitenlucht en dat scheelt. Dat niet graag lopen, ben ik ook overgroeid. Ik doe niks liever dan een lekkere wandeling met mijn honden maken. Terwijl ik als kind helemaal niet van dieren hield. En nu kan ik niet meer zonder. Dus dingen KUNNEN veranderen. Maar met uit eten is dat in mijn geval niet zo. Gourmetten of fondue vind ik dan wel weer leuk.
woensdag 19 november 2014 20:39
quote:[message=17182239,noline]blue_lagoon schreef op 19 november 20
Maar voor mij was de lol er stiekem wel een beetje af. Ik snap dan ook niet wat er dan leuk aan is voor de ouders als de baby zo blijft huilen. Dan ben je toch ook niet helemaal op je gemak lijkt me?
Als ik in een restaurant naast een huilende baby kom te zitten baal ik ook. Als mijn kind zou gaan huilen in een restaurant dan zou ik mij vreselijk opgelaten voelen.
Maar mijn kind was geen huilbaby. Die kon je prima meenemen.
Nu hij kleuter is vindt hij het ook nog leuk om uit eten te gaan.
En voor de momenten dat het allemaal wel erg traag gaat en het een hele lange zit dreigt te worden, nemen we de tablet mee.
Maar voor mij was de lol er stiekem wel een beetje af. Ik snap dan ook niet wat er dan leuk aan is voor de ouders als de baby zo blijft huilen. Dan ben je toch ook niet helemaal op je gemak lijkt me?
Als ik in een restaurant naast een huilende baby kom te zitten baal ik ook. Als mijn kind zou gaan huilen in een restaurant dan zou ik mij vreselijk opgelaten voelen.
Maar mijn kind was geen huilbaby. Die kon je prima meenemen.
Nu hij kleuter is vindt hij het ook nog leuk om uit eten te gaan.
En voor de momenten dat het allemaal wel erg traag gaat en het een hele lange zit dreigt te worden, nemen we de tablet mee.
woensdag 19 november 2014 20:44
Hondenmens: overprikkeld zou heel goed kunnen, en niet in mijn vaste ritme. Tot mijn volwassenheid wist niemand inclusief ikzelf dat ik autisme had dus dat kan ook een verklaring zijn. Een mooie wandeling met honden klinkt goed Arme kleine hondenmens, helemaal overprikkeld! Ook bij thuiskomst nog over je toeren klinkt bekend, het heeft vaak even tijd nodig weer rustig te worden.
sugarmiss: leuk dat je kleuter het leuk vindt uit eten te gaan! En een tablet voor een lange zit is een prima oplossing denk ik.
sugarmiss: leuk dat je kleuter het leuk vindt uit eten te gaan! En een tablet voor een lange zit is een prima oplossing denk ik.
donderdag 20 november 2014 09:58
Kuddedier zijn omdat je een kind/kinderen hebt? Wat een raar idee/rare conclusie..
Ik ben heel m'n leven al erg eigengereid en juist geen meeloper, ook niet als tiener, en nu nog steeds (gelukkig) niet.
Ik/wij hebben dan ook zeker geen kind omdat dat 'hoort' als je lang een relatie hebt o.i.d.
Ik was juist erg lang vrijgezel en kinderloos, en kreeg daar weleens opmerkingen over (wanneer word je nou eens 'serieus', wil je geen relatie etc, maar meer over de relaties dus), maar daar maakte ik me echt nooit druk om.
Ik heb juist een groot deel van mijn leven gedaan wat 'niet hoort'.
En (lang) uit eten gaan doe je ons kind geen plezier mee, duurt gewoon te lang, en doen we dus ook niet.
Ten eerste omdat kind dat niets aan vind,maar ook omdat ik niet wil dat anderen last van ons hebben, want ik zou ook geen zin hebben in een krijsend kind aan de tafel naast me.
Ik ben ook geen moeder die voortdurend over haar kind praat, al maakt ze een belangrijk deel van mijn leven uit, dus ja, ik praat wel over haar, net zoals anderen over hun dieren, hobby's, relatie etc. Maar dus niet alleen maar.
Bij mensen met dieren vind ik hetzelfde als veel mensen over mensen met kinderen denken;
mensen met dieren hebben het daar vaak ook over, nemen foto's van hun dieren etc, terwijl mij die dieren ook geen ruk interesseren, net zoals anderen mbt mijn kind misschien.
Maar als de dieren een belangrijk en leuk onderdeel uitmaken van het leven van mijn vrienden, dan wil ik er wel naar luisteren en meepraten, omdat het voor mijn vriend of vriendin belangrijk is.
En tuurlijk veranderd je leven als je een kind krijgt en kun je echt niet meer alles doen wat je daarvoor deed, of het gaat langzamer/moeilijker.
Mensen die aangeven dat ze álles met hun kind kunnen doen zoals ze daarvoor ook deden, geloof ik niet.
Of het zijn mensen die tegen wil en dank hun kind overal meeslepen omdat zíj willen dat er niets veranderd.
Met dieren geld trouwens in heel veel hetzelfde, je dier kun je ook niet te lang alleen laten,moet je iets voor regelen als je op vakantie gaat, word ziek dus naar dierenarts, heeft ook aandacht en liefde nodig etc.
Daarom wilde ik nooit een dier. Maar dus wel een kind, omdat ik het voor een kind 'over' heb, en een dier mij niet datgene 'teruggeeft/oplevert' als een kind doet. (voor mij dan, voor anderen misschien wel)
Ik ben heel m'n leven al erg eigengereid en juist geen meeloper, ook niet als tiener, en nu nog steeds (gelukkig) niet.
Ik/wij hebben dan ook zeker geen kind omdat dat 'hoort' als je lang een relatie hebt o.i.d.
Ik was juist erg lang vrijgezel en kinderloos, en kreeg daar weleens opmerkingen over (wanneer word je nou eens 'serieus', wil je geen relatie etc, maar meer over de relaties dus), maar daar maakte ik me echt nooit druk om.
Ik heb juist een groot deel van mijn leven gedaan wat 'niet hoort'.
En (lang) uit eten gaan doe je ons kind geen plezier mee, duurt gewoon te lang, en doen we dus ook niet.
Ten eerste omdat kind dat niets aan vind,maar ook omdat ik niet wil dat anderen last van ons hebben, want ik zou ook geen zin hebben in een krijsend kind aan de tafel naast me.
Ik ben ook geen moeder die voortdurend over haar kind praat, al maakt ze een belangrijk deel van mijn leven uit, dus ja, ik praat wel over haar, net zoals anderen over hun dieren, hobby's, relatie etc. Maar dus niet alleen maar.
Bij mensen met dieren vind ik hetzelfde als veel mensen over mensen met kinderen denken;
mensen met dieren hebben het daar vaak ook over, nemen foto's van hun dieren etc, terwijl mij die dieren ook geen ruk interesseren, net zoals anderen mbt mijn kind misschien.
Maar als de dieren een belangrijk en leuk onderdeel uitmaken van het leven van mijn vrienden, dan wil ik er wel naar luisteren en meepraten, omdat het voor mijn vriend of vriendin belangrijk is.
En tuurlijk veranderd je leven als je een kind krijgt en kun je echt niet meer alles doen wat je daarvoor deed, of het gaat langzamer/moeilijker.
Mensen die aangeven dat ze álles met hun kind kunnen doen zoals ze daarvoor ook deden, geloof ik niet.
Of het zijn mensen die tegen wil en dank hun kind overal meeslepen omdat zíj willen dat er niets veranderd.
Met dieren geld trouwens in heel veel hetzelfde, je dier kun je ook niet te lang alleen laten,moet je iets voor regelen als je op vakantie gaat, word ziek dus naar dierenarts, heeft ook aandacht en liefde nodig etc.
Daarom wilde ik nooit een dier. Maar dus wel een kind, omdat ik het voor een kind 'over' heb, en een dier mij niet datgene 'teruggeeft/oplevert' als een kind doet. (voor mij dan, voor anderen misschien wel)
