Kinderen
alle pijlers
Eetstoornis gehad, hoe mee om te gaan mbt kinderen krijgen?
dinsdag 26 augustus 2014 17:56
Ok ik weet dat ik hier een beetje vroeg mee ben maar het blijft maar door mijn hoofd spoken. Mijn moeder had boulimia, ik zag haar haar emoties weg eten en alles vervolgens weer uitspugen. Mijn zusje heeft anorexia gehad en ik meer dan 10 jaar boulimia (vorig jaar genezen verklaard, maar stak op m'n 12de al voor het eerst m'n vinger in m'n keel). Wij hebben het allebei heel erg afgekeken van onze moeder en de grootste moeite gehad er bovenop te komen. Ik heb mezelf 10 jaar lang gehaat en al gaat het nu écht goed, toch heb ik nog steeds dagen dat ik het moeilijk vind om van mijn lichaam te houden.
Om de zwangerschap maak ik me niet zoveel zorgen, het lijkt me zelfs wel leuk, zo'n ronde buik waar je gezellig je baby in voelt trappelen (ik romantiseer het vast te erg )
Maar des te meer zorgen maak ik me om de periode erna. Ik heb een huge verantwoordelijkheid. Mijn kinderen zijn al erfelijk belast met een gevoeligheid voor een es, ik ben de grootste risicofactor daarna. En ik wil niet dat mijn kinderen hetzelfde moeten doormaken als ik dus ik wil heel graag goed beslagen ten ijs komen.
Daarom was ik eigenlijk benieuwd of er andere ex-es'ers zijn en hoe jullie daar mee omgaan tov je kinderen. Misschien kunnen jullie wel een boek aanraden dat ik kan lezen?
Om de zwangerschap maak ik me niet zoveel zorgen, het lijkt me zelfs wel leuk, zo'n ronde buik waar je gezellig je baby in voelt trappelen (ik romantiseer het vast te erg )
Maar des te meer zorgen maak ik me om de periode erna. Ik heb een huge verantwoordelijkheid. Mijn kinderen zijn al erfelijk belast met een gevoeligheid voor een es, ik ben de grootste risicofactor daarna. En ik wil niet dat mijn kinderen hetzelfde moeten doormaken als ik dus ik wil heel graag goed beslagen ten ijs komen.
Daarom was ik eigenlijk benieuwd of er andere ex-es'ers zijn en hoe jullie daar mee omgaan tov je kinderen. Misschien kunnen jullie wel een boek aanraden dat ik kan lezen?
donderdag 28 augustus 2014 21:51
@voetjesinhetzand ik vind je sterk overkomen, en volgens mij is het feit dat jullie (jij + man) er bedacht op zijn al zó'n enorme voorsprong, dat komt vast goed. En erfelijk belast? Jouw toekomstige kind(eren) kunnen ook zijn kijk op eten (voor zover het überhaupt "nature" is) meekrijgen toch? Jij bent maar de helft van de erfelijke belasting
@momodoe, wat ben jij een onveilige moeder om bij op te groeien op dit moment. Onbegrijpelijk dat je je eigen belang (niemand vertellen van je stoornis) zo boven het leven van je dochter durft te stellen. Ik hoop dat iemand je hier herkent en hulp voor jullie zoekt.
@momodoe, wat ben jij een onveilige moeder om bij op te groeien op dit moment. Onbegrijpelijk dat je je eigen belang (niemand vertellen van je stoornis) zo boven het leven van je dochter durft te stellen. Ik hoop dat iemand je hier herkent en hulp voor jullie zoekt.
vrijdag 29 augustus 2014 06:13
Wauw veel reacties, bedankt!
Ik ga niet op iedereen persoonlijk reageren, maar momodoe: je kunt dit nu niet zien want je hebt geen ziektebesef en geen ziekte-inzicht, maar de weg uit de eetstoornis is lang, enorm zwaar en moeilijk, super kut en vergt echt álles van je.
Maar als je hem hebt afgelegd realiseer je je dat je veel ongelukkiger was toen je nog een es had dan op de weg eruit.
Je gewicht is het probleem niet. Maar je leert je dochter wel aan dat geluk afhangt van een getalletje op de weegschaal. Maar trust me, het is nooit dun genoeg.
Aan alle vrouwen die hun verhaal over hun es icm kinderen hebben gepost: bedankt! Ik vind het fijn om te lezen dat het met zoveel mensen weer goed gaat en dat jullie het ook binnen het gezin achter je hebt kunnen laten. Dat is goed om te lezen. Ik zal nav dit topic eens met mijn moeder praten binnenkort, hoe moeilijk ook, en ik zal mijn man vragen mijn correctie te zijn, mocht dat nodig zijn.
Ik ben iig blij om te lezen dat het bij veel mensen nu al heel veel jaren goed gaat!
Ik zal er ook goed bij stil blijven staan dat je es ergens altijd een hoekje in je hersenen blijft houden, dat niet vergeten zodat ik dat hoekje kan weghouden bij mijn kinderen.
Zima: wat goed dat je het zo bewust probeert weg te houden van je dochter, mocht ik een terugval krijgen dan wil ik ook echt dat ze daar niet onder lijden, mijn kinderen.
Elein en fietsmevrouw: bedankt voor de lieve reacties.
Momodoe, zoek alsjeblieft hulp voor je dochter.
Ik ga niet op iedereen persoonlijk reageren, maar momodoe: je kunt dit nu niet zien want je hebt geen ziektebesef en geen ziekte-inzicht, maar de weg uit de eetstoornis is lang, enorm zwaar en moeilijk, super kut en vergt echt álles van je.
Maar als je hem hebt afgelegd realiseer je je dat je veel ongelukkiger was toen je nog een es had dan op de weg eruit.
Je gewicht is het probleem niet. Maar je leert je dochter wel aan dat geluk afhangt van een getalletje op de weegschaal. Maar trust me, het is nooit dun genoeg.
Aan alle vrouwen die hun verhaal over hun es icm kinderen hebben gepost: bedankt! Ik vind het fijn om te lezen dat het met zoveel mensen weer goed gaat en dat jullie het ook binnen het gezin achter je hebt kunnen laten. Dat is goed om te lezen. Ik zal nav dit topic eens met mijn moeder praten binnenkort, hoe moeilijk ook, en ik zal mijn man vragen mijn correctie te zijn, mocht dat nodig zijn.
Ik ben iig blij om te lezen dat het bij veel mensen nu al heel veel jaren goed gaat!
Ik zal er ook goed bij stil blijven staan dat je es ergens altijd een hoekje in je hersenen blijft houden, dat niet vergeten zodat ik dat hoekje kan weghouden bij mijn kinderen.
Zima: wat goed dat je het zo bewust probeert weg te houden van je dochter, mocht ik een terugval krijgen dan wil ik ook echt dat ze daar niet onder lijden, mijn kinderen.
Elein en fietsmevrouw: bedankt voor de lieve reacties.
Momodoe, zoek alsjeblieft hulp voor je dochter.
