Kinderen
alle pijlers
hoe onvoorwaardelijk zijn jullie naar jullie kinderen?
zondag 21 september 2014 11:09
*toevoeging aan de OP:
Gaandeweg het topic merk ik dat ik zoek naar een manier om te zorgen dat onze kinderen nooit het gevoel krijgen dat ze niet goed genoeg zijn (dit omdat mijn vriend erg voorwaardelijk is opgevoed en daar heeft hij last van, hierdoor durft(durfde) hij onder andere geen eigen keuzes te maken). Ik zoek naar antwoorden en die vind ik in het onvoorwaardelijk opvoeden. Het spreekt mij aan, de manier van kinderen benaderen en het zelfontplooien. *
Nav een ander topic, vraag ik me dit af:
Hoe onvoorwaardelijk zijn jullie naar jullie kinderen?
Ben je je bewust van de voorwaarden die je stelt en dat een kind dat kan koppelen aan de mate van houden van!?
'Als je dat niet doet, dan.....', 'Je moet dat doen, want.....', 'ik wil dat, want....', enz
Ik merk dat ik het steeds meer wil vermijden en lees me momenteel in, in het onvoorwaardelijk ouderschap.
Ik en mijn vriend zijn voorwaardelijk opgevoed. Hij tot in het extreme en heeft daar last van. Hij weet niet goed wat HIJ wil en zit regelmatig nog in zijn keurslijf naar de verwachtingen van zijn ouders. Bizar, als ik er over nadenk!
Ik vraag me oprecht af wat beter is en of er een middenweg is?
Zijn er hier mensen onvoorwaardelijk opgevoed? Ben benieuwd naar jullie ervaringen
Gaandeweg het topic merk ik dat ik zoek naar een manier om te zorgen dat onze kinderen nooit het gevoel krijgen dat ze niet goed genoeg zijn (dit omdat mijn vriend erg voorwaardelijk is opgevoed en daar heeft hij last van, hierdoor durft(durfde) hij onder andere geen eigen keuzes te maken). Ik zoek naar antwoorden en die vind ik in het onvoorwaardelijk opvoeden. Het spreekt mij aan, de manier van kinderen benaderen en het zelfontplooien. *
Nav een ander topic, vraag ik me dit af:
Hoe onvoorwaardelijk zijn jullie naar jullie kinderen?
Ben je je bewust van de voorwaarden die je stelt en dat een kind dat kan koppelen aan de mate van houden van!?
'Als je dat niet doet, dan.....', 'Je moet dat doen, want.....', 'ik wil dat, want....', enz
Ik merk dat ik het steeds meer wil vermijden en lees me momenteel in, in het onvoorwaardelijk ouderschap.
Ik en mijn vriend zijn voorwaardelijk opgevoed. Hij tot in het extreme en heeft daar last van. Hij weet niet goed wat HIJ wil en zit regelmatig nog in zijn keurslijf naar de verwachtingen van zijn ouders. Bizar, als ik er over nadenk!
Ik vraag me oprecht af wat beter is en of er een middenweg is?
Zijn er hier mensen onvoorwaardelijk opgevoed? Ben benieuwd naar jullie ervaringen
zondag 21 september 2014 11:11
Heb je een linkje naar onvoorwaardelijk opvoeden?
Ik stel eisen, en de hele dag geef ik grenzen aan. Niet persé wat ik wil, maar wat in mijn ogen nodig is om fijn samen te leven (wat gij niet wil dat u geschied, doe dat ook een ander niet).
Gaat het om beroep kiezen wat je ouders willen of om bepaald gedrag vertonen?
Ik stel eisen, en de hele dag geef ik grenzen aan. Niet persé wat ik wil, maar wat in mijn ogen nodig is om fijn samen te leven (wat gij niet wil dat u geschied, doe dat ook een ander niet).
Gaat het om beroep kiezen wat je ouders willen of om bepaald gedrag vertonen?
zondag 21 september 2014 11:12
'Als je dat niet doet, dan...' wat? Hou ik niet meer van je?
Opvoeden heeft niets te maken met voorwaardelijkheid. Sterker nog, als je van je kind houdt, dan voedt je het op.
Mijn kinderen heb ik geleerd dat juist als dingen heel heftig worden en ze het meest bang zijn om iets te vertellen, ze JUIST bij me terecht kunnen, omdat je juist dan je ouders nodig hebt.
Ik kan ze niet dwingen bij me te blijven komen als ze volwassen zijn. Loslaten hoort er ook bij. En niet iedere daad zou ik accepteren (misdaad etc), maar er is altijd een weg terug.
Opvoeden heeft niets te maken met voorwaardelijkheid. Sterker nog, als je van je kind houdt, dan voedt je het op.
Mijn kinderen heb ik geleerd dat juist als dingen heel heftig worden en ze het meest bang zijn om iets te vertellen, ze JUIST bij me terecht kunnen, omdat je juist dan je ouders nodig hebt.
Ik kan ze niet dwingen bij me te blijven komen als ze volwassen zijn. Loslaten hoort er ook bij. En niet iedere daad zou ik accepteren (misdaad etc), maar er is altijd een weg terug.
zondag 21 september 2014 11:12
Nooit, never nooit niet aan houden van. Dat doe ik mijn kinderen niet aan, en het is ook niet waar, want ik zal altijd van ze houden. Vind ze op sommige momenten minder leuk, maar dat heeft niet met hoe veel ik van ze hou te maken.
Wel soms 'als je al je kleren opruimt, dan krijg je een snoepje', of 'als je kamer opgeruimd is dan mag je wat langer opblijven' maar dat is de gebruikelijke chantage/omkoperij die opvoeden heet
Wel soms 'als je al je kleren opruimt, dan krijg je een snoepje', of 'als je kamer opgeruimd is dan mag je wat langer opblijven' maar dat is de gebruikelijke chantage/omkoperij die opvoeden heet
zondag 21 september 2014 11:13
Mijn ouders stelden zeker wel "eisen", in de zin van dat je je moet gedragen, bepaalde normen en waarden, etc. Ze houden echter onvoorwaardelijk van me. Ik kan zelf opvoeden niet loszien van bepaalde "eisen" stellen, anders zou het toch geen opvoeden kunnen zijn? Terwijl ik altijd onvoorwaardelijk van mijn kind hou, dat staat of valt niet met als hij een keer uit de bocht vliegt. Of snap ik het dan niet goed?
zondag 21 september 2014 11:13
Mijn liefde naar mijn kind is onvoorwaardelijk. Dat betekent echter niet dat ik zijn/haar acties kan waarderen.
Mijn oudste is een tijd depressief geweest, ze heeft toen dingen gedaan die eigenlijk niet konden. Ik heb haar altijd voorgehouden en dat doe ik nog: er is niks wat je kunt doen wat ervoor zorgt dat ik niet meer van je hou. Wat je doet vind ik niet leuk maar dat betekent niet dat ik jou niet leuk vind.
Bedoel je dit?
Mijn oudste is een tijd depressief geweest, ze heeft toen dingen gedaan die eigenlijk niet konden. Ik heb haar altijd voorgehouden en dat doe ik nog: er is niks wat je kunt doen wat ervoor zorgt dat ik niet meer van je hou. Wat je doet vind ik niet leuk maar dat betekent niet dat ik jou niet leuk vind.
Bedoel je dit?
zondag 21 september 2014 11:14
Als het zou gaan om schoolresultaten, zit ik ze wel achter de broek aan. Niet om perse 10en te halen, maar wel om te doen wat ze kunnen, maakt me niet uit welk niveau.
Ik wil namelijk voor hen dat ze later keus hebben in het leven. En hoe meer je korte termijn leeft, hoe beroerder het wordt langere termijn. Ook dat is liefde en verantwoordelijkheid aan mijn zijde en hoort bij opvoeding.
Ik wil namelijk voor hen dat ze later keus hebben in het leven. En hoe meer je korte termijn leeft, hoe beroerder het wordt langere termijn. Ook dat is liefde en verantwoordelijkheid aan mijn zijde en hoort bij opvoeding.
zondag 21 september 2014 11:17
quote:Madderijn schreef op zondag 21 september 2014 11:11 Heb je een linkje naar onvoorwaardelijk opvoeden?
Ik stel eisen, en de hele dag geef ik grenzen aan. Niet persé wat ik wil, maar wat in mijn ogen nodig is om fijn samen te leven (wat gij niet wil dat u geschied, doe dat ook een ander niet).
Gaat het om beroep kiezen wat je ouders willen of om bepaald gedrag vertonen?
Ik denk beide! Ik denk datje het kind zelf veel laat ervaren en minder snel ingrijpt. En als je ingrijpt, doe je dit onvoorwaardelijk. Grenzen leert een kind dan zelf stellen en je helpt hem gedachte verwoorden en zelf nadenken.
Klinkt alsof dat dan beter blijft hangen, omdat een kind gemotiveerder is, want hij heeft het zelf bedacht......
http://www.degezondemama. ... van-alfie-kohn/#more-4412
Dit is 1 link naar een boek, er zijn talloze andere links te vinden
Ik lees veel op kiind.nl
Ik stel eisen, en de hele dag geef ik grenzen aan. Niet persé wat ik wil, maar wat in mijn ogen nodig is om fijn samen te leven (wat gij niet wil dat u geschied, doe dat ook een ander niet).
Gaat het om beroep kiezen wat je ouders willen of om bepaald gedrag vertonen?
Ik denk beide! Ik denk datje het kind zelf veel laat ervaren en minder snel ingrijpt. En als je ingrijpt, doe je dit onvoorwaardelijk. Grenzen leert een kind dan zelf stellen en je helpt hem gedachte verwoorden en zelf nadenken.
Klinkt alsof dat dan beter blijft hangen, omdat een kind gemotiveerder is, want hij heeft het zelf bedacht......
http://www.degezondemama. ... van-alfie-kohn/#more-4412
Dit is 1 link naar een boek, er zijn talloze andere links te vinden
Ik lees veel op kiind.nl
zondag 21 september 2014 11:17
Mijn ouders zouden altijd van mij houden ook al zou ik verkeerde keuzes maken--> onvoorwaardelijke liefde, maar ze stelden we eisen aan mij. Ze zouden dan ook boos en teleurgesteld zijn in mij
Onvoorwaardelijk van iemand houden wil niet zeggen dat je alles goedkeurt en accepteert.
Jouw voorbeelden passen prima binnen onvoorwaardelijke liefde.
Een kind opvoeden zonder eisen en voorwaarden te stellen lijkt mij heel lastig en onduidelijk voor een kind.
Onvoorwaardelijk van iemand houden wil niet zeggen dat je alles goedkeurt en accepteert.
Jouw voorbeelden passen prima binnen onvoorwaardelijke liefde.
Een kind opvoeden zonder eisen en voorwaarden te stellen lijkt mij heel lastig en onduidelijk voor een kind.
zondag 21 september 2014 11:19
Ik spreek kind aan op gedrag, niet op persoon. Hij is nog maar 11 maanden, maar weet al dat hij niet aan gordijnen mag zitten bijvoorbeeld. Maar mijn liefde voor hem in onvoorwaardelijk en hij zal nooit een laatste kans bij mij krijgen. We beginnen altijd weer opnieuw. Ik zal ook niet zeggen: mama vind je nu niet lief! Maar eerder: mama vind het niet leuk dat jij op de muren hebt gekleurd!
zondag 21 september 2014 11:20
quote:tekenis schreef op zondag 21 september 2014 11:12 'Als je dat niet doet, dan...' wat? Hou ik niet meer van je?
Opvoeden heeft niets te maken met voorwaardelijkheid. Sterker nog, als je van je kind houdt, dan voedt je het op.
Mijn kinderen heb ik geleerd dat juist als dingen heel heftig worden en ze het meest bang zijn om iets te vertellen, ze JUIST bij me terecht kunnen, omdat je juist dan je ouders nodig hebt.
Ik kan ze niet dwingen bij me te blijven komen als ze volwassen zijn. Loslaten hoort er ook bij. En niet iedere daad zou ik accepteren (misdaad etc), maar er is altijd een weg terug. "'Als je dat niet doet, dan...' wat? Hou ik niet meer van je?
Opvoeden heeft niets te maken met voorwaardelijkheid. Sterker nog, als je van je kind houdt, dan voedt je het op.
."
Ik begreep dat een kind deze link juist wel kan leggen. Dat mag niet en als ik het doe wordt mama boos op mij en dus houdt ze minder van mij. Ik vraag me dus af hoe dit werkt?
Onvoorwaardelijk opvoeden, is ook opvoeden. Alleen minder gangbaar.
Opvoeden heeft niets te maken met voorwaardelijkheid. Sterker nog, als je van je kind houdt, dan voedt je het op.
Mijn kinderen heb ik geleerd dat juist als dingen heel heftig worden en ze het meest bang zijn om iets te vertellen, ze JUIST bij me terecht kunnen, omdat je juist dan je ouders nodig hebt.
Ik kan ze niet dwingen bij me te blijven komen als ze volwassen zijn. Loslaten hoort er ook bij. En niet iedere daad zou ik accepteren (misdaad etc), maar er is altijd een weg terug. "'Als je dat niet doet, dan...' wat? Hou ik niet meer van je?
Opvoeden heeft niets te maken met voorwaardelijkheid. Sterker nog, als je van je kind houdt, dan voedt je het op.
."
Ik begreep dat een kind deze link juist wel kan leggen. Dat mag niet en als ik het doe wordt mama boos op mij en dus houdt ze minder van mij. Ik vraag me dus af hoe dit werkt?
Onvoorwaardelijk opvoeden, is ook opvoeden. Alleen minder gangbaar.
zondag 21 september 2014 11:20
Er waren wel 'voorwaarden' in mijn jeugd voordat ik mocht door gaan naar een 'next level', eigenlijk heel normaal (want met de intentie om mij te beschermen). Maar ik heb altijd gevoeld dat zij van mij houden, ongeacht mijn keuzes of overtuigingen. Als zij iets afkeurden voelde ik mij nooit als persoon afgekeurd. Bedoel je zoiets? Ik heb nooit druk gevoeld om iets te doen of laten in ruil voor liefde of bevestiging.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 21 september 2014 11:21
Ik denk dat ik mijn zoon wel onvoorwaardelijk heb opgevoed, maar ik heb hem ook gecorrigeerd, dat hoort bij het leiden en begeleiden van je kind, zodat het weet waar het aan toe is en het verschil leert kennen tussen verschillenden vormen van gedrag. Ik denk dat je dat je kind verschuldigd bent, anders zal het nooit de juiste sociaal maatschappelijke weg vinden in de wereld.
Op de juiste manier corrigeren kost energie, flexibiliteit en geduld en daarmee laat je wel degelijk aan je kind zien dat je met liefde bezig bent.
Op de juiste manier corrigeren kost energie, flexibiliteit en geduld en daarmee laat je wel degelijk aan je kind zien dat je met liefde bezig bent.
zondag 21 september 2014 11:22
quote:cootjep schreef op 21 september 2014 @ 11:17:
[...]
Ik denk beide! Ik denk datje het kind zelf veel laat ervaren en minder snel ingrijpt. En als je ingrijpt, doe je dit onvoorwaardelijk.
Uhm, dat klinkt heel mooi, maar wat bedoel je daar mee? Geen consequenties of zo? Want mijn liefde hangt er niet vanaf. Ik hou namelijk onvoorwaardelijk van wie mijn kind IS, maar niet perse van wat hij doet.
Grenzen leert een kind dan zelf stellen en je helpt hem gedachte verwoorden en zelf nadenken.
Klinkt alsof dat dan beter blijft hangen, omdat een kind gemotiveerder is, want hij heeft het zelf bedacht......
Kan een kind grenzen herkennen? Pas als ze overtreden zijn. Dat kan gevaarlijk zijn in het verkeer bijvoorbeeld. Zo zijn er tal van voorbeelden.
http://www.degezondemama. ... van-alfie-kohn/#more-4412
Dit is 1 link naar een boek, er zijn talloze andere links te vinden
Ik lees veel op kiind.nl
[...]
Ik denk beide! Ik denk datje het kind zelf veel laat ervaren en minder snel ingrijpt. En als je ingrijpt, doe je dit onvoorwaardelijk.
Uhm, dat klinkt heel mooi, maar wat bedoel je daar mee? Geen consequenties of zo? Want mijn liefde hangt er niet vanaf. Ik hou namelijk onvoorwaardelijk van wie mijn kind IS, maar niet perse van wat hij doet.
Grenzen leert een kind dan zelf stellen en je helpt hem gedachte verwoorden en zelf nadenken.
Klinkt alsof dat dan beter blijft hangen, omdat een kind gemotiveerder is, want hij heeft het zelf bedacht......
Kan een kind grenzen herkennen? Pas als ze overtreden zijn. Dat kan gevaarlijk zijn in het verkeer bijvoorbeeld. Zo zijn er tal van voorbeelden.
http://www.degezondemama. ... van-alfie-kohn/#more-4412
Dit is 1 link naar een boek, er zijn talloze andere links te vinden
Ik lees veel op kiind.nl
zondag 21 september 2014 11:22
Doel je op UP/AP, Alfie Kohn enzo? Er zijn wel forummers die op die manier proberen op te voeden weet ik. En er zijn ook topics over.
Als ik voor mezelf spreek vind ik het te bedacht. Ik doe eerlijk gezegd gewoon maar wat en dat gaat gewoon hartstikke goed, vind ik. Laatst nog een leuk gesprek over gehad met een medemoeder. Die het net zo ziet allemaal, maar zich soms ook een sukkel voelde dat ze niet allerlei opvoedkundige stromingen kende en aanhield.
Ik denk dat het gros van de ouders het goed wil doen. Iedereen zoekt daar zijn eigen weg in. Het maakt in mijn ogen niet echt uit welke weg, er is geen universele waarheid wat nou juist is.
Als ik voor mezelf spreek vind ik het te bedacht. Ik doe eerlijk gezegd gewoon maar wat en dat gaat gewoon hartstikke goed, vind ik. Laatst nog een leuk gesprek over gehad met een medemoeder. Die het net zo ziet allemaal, maar zich soms ook een sukkel voelde dat ze niet allerlei opvoedkundige stromingen kende en aanhield.
Ik denk dat het gros van de ouders het goed wil doen. Iedereen zoekt daar zijn eigen weg in. Het maakt in mijn ogen niet echt uit welke weg, er is geen universele waarheid wat nou juist is.
Les temps sont durs pour les rêveurs...
zondag 21 september 2014 11:23
quote:Pantax schreef op zondag 21 september 2014 11:14 Ik ben niet onvoorwaardelijk opgevoed, maar ik voed mijn kinderen wel zo op. Voor nu resulteert het in ieder geval in een zonnig en gezellig gezinsleven. Ik hoop dat het mijn dochter en zoon nu en later ook zo bevalt
Wat goed! Ik heb ervaringshonger
Kun je een voorbeeld geven?
Ik zag hierboven langskomen: 'als je je kamer opruimt, krijg je een snoepje'. Dit is een voorwaarde, hoe doe je dit onvoorwaardelijk Pantax?
Consequentie laten ervaren van een rommelige kamer?
Wat goed! Ik heb ervaringshonger
Kun je een voorbeeld geven?
Ik zag hierboven langskomen: 'als je je kamer opruimt, krijg je een snoepje'. Dit is een voorwaarde, hoe doe je dit onvoorwaardelijk Pantax?
Consequentie laten ervaren van een rommelige kamer?
zondag 21 september 2014 11:23
quote:NummerZoveel, 7 minuten geleden
Ik vind het bij de opvoeding horen om kinderen uit te leggen dat bepaald gedrag ook bepaalde consequenties heeft. "Als je dit doet, dan..." daar is helemaal niets mis mee, zolang het niet gevold wordt door "... hou ik niet meer van jou".
Eens. Ik vind het weer zo'n nieuwetijdsding.
Bijna alles wat je doet heeft oorzaak en gevolg. Positief of negatief. En wat dat met de mate van houden van te maken heeft ontgaat mij helemaal.
Ik vind het bij de opvoeding horen om kinderen uit te leggen dat bepaald gedrag ook bepaalde consequenties heeft. "Als je dit doet, dan..." daar is helemaal niets mis mee, zolang het niet gevold wordt door "... hou ik niet meer van jou".
Eens. Ik vind het weer zo'n nieuwetijdsding.
Bijna alles wat je doet heeft oorzaak en gevolg. Positief of negatief. En wat dat met de mate van houden van te maken heeft ontgaat mij helemaal.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zondag 21 september 2014 11:25
quote:lisbeth schreef op zondag 21 september 2014 11:13 Mijn liefde naar mijn kind is onvoorwaardelijk. Dat betekent echter niet dat ik zijn/haar acties kan waarderen.
Mijn oudste is een tijd depressief geweest, ze heeft toen dingen gedaan die eigenlijk niet konden. Ik heb haar altijd voorgehouden en dat doe ik nog: er is niks wat je kunt doen wat ervoor zorgt dat ik niet meer van je hou. Wat je doet vind ik niet leuk maar dat betekent niet dat ik jou niet leuk vind.
Bedoel je dit?
Mooi voorbeeld. Heeft ook te maken in de mate van vertrouwen in je kind, denk ik, en het loslaten van.......
Ik vraag me dus af in hoeverre kinderen uitspraken letterlijk nemen. Ik lees nu dus overal dat kinderen dat wel als voorwaarde voelen en dus wel ervaren dat mama minder van ze houdt of ze minder lief vindt.
Mijn oudste is een tijd depressief geweest, ze heeft toen dingen gedaan die eigenlijk niet konden. Ik heb haar altijd voorgehouden en dat doe ik nog: er is niks wat je kunt doen wat ervoor zorgt dat ik niet meer van je hou. Wat je doet vind ik niet leuk maar dat betekent niet dat ik jou niet leuk vind.
Bedoel je dit?
Mooi voorbeeld. Heeft ook te maken in de mate van vertrouwen in je kind, denk ik, en het loslaten van.......
Ik vraag me dus af in hoeverre kinderen uitspraken letterlijk nemen. Ik lees nu dus overal dat kinderen dat wel als voorwaarde voelen en dus wel ervaren dat mama minder van ze houdt of ze minder lief vindt.
