Kinderen
alle pijlers
Hou jij van al je kinderen evenveel?
dinsdag 12 april 2016 21:54
woensdag 13 april 2016 07:10
quote:lemoos2 schreef op 12 april 2016 @ 23:13:
[...]
Wat erg zeg. Ik zie bij schoonfamilie overigens (3 kinderen) dat ze wel alledrie een vaste rol toebedeeld hebben gekregen die de kleinkinderen 'erven'.
Het is gelukkig niet zo, dat ze voor het ene kleinkind heelmgrote cadeaus kopen en voor die van ons niet. Het zijn heel kleine dingen. Terwijl ze de rapporten van onze kinderen bekijken vertellen ze in geuren en kleuren over de rapporten van de neefjes. (Andersom niet heb ik nagevraagd bij zwager)
Mijn vriendin, die hen ook wel tegenkomt, bij haar schoonouders, vertelde mij dat ze het altijd over de neefjes hebben en nooit over die drie van mij.
Ze konden niet op mijn kinderen passen toen ik naar de begrafenis van mijn oom moest. Twee dagen later hoor ik dat ze die dag wel op de neefjes hadden gepast, want schoonzus wilde ineens naar de kapper.
[...]
Wat erg zeg. Ik zie bij schoonfamilie overigens (3 kinderen) dat ze wel alledrie een vaste rol toebedeeld hebben gekregen die de kleinkinderen 'erven'.
Het is gelukkig niet zo, dat ze voor het ene kleinkind heelmgrote cadeaus kopen en voor die van ons niet. Het zijn heel kleine dingen. Terwijl ze de rapporten van onze kinderen bekijken vertellen ze in geuren en kleuren over de rapporten van de neefjes. (Andersom niet heb ik nagevraagd bij zwager)
Mijn vriendin, die hen ook wel tegenkomt, bij haar schoonouders, vertelde mij dat ze het altijd over de neefjes hebben en nooit over die drie van mij.
Ze konden niet op mijn kinderen passen toen ik naar de begrafenis van mijn oom moest. Twee dagen later hoor ik dat ze die dag wel op de neefjes hadden gepast, want schoonzus wilde ineens naar de kapper.
woensdag 13 april 2016 07:23
Mijn vriendin die bewust een kind heeft zei dit ook eens tegen mij dat je vast niet zoveel van een tweede kon houden als van een eerste. Ik was eerlijk gezegd een beetje beledigd ben dol op allebei mijn zoons . Maar aan de andere kant bij onze eerste dacht ik ook wel eens een tweede kan nooit zo lief en leuk zijn , gelukkig bleek nummer twee net zo makkelijk om van te houden.
woensdag 13 april 2016 07:28
Hier (nog) geen kinderen, maar al wel regelmatig met mijn moeder over dit onderwerp gesproken. Zij geeft aan van ons alle drie evenveel te houden, maar in bepaalde periodes wel meer met het ene kind te hebben. Dat wisselt elkaar af, maar de liefde is voor ons alle drie hetzelfde.
Bij mijn schoonouders zie ik dat wat anders. Ik wil niet zeggen dat de liefde voor beide zoons niet even groot is, want ik denk dat het niet echt zo is.
Waar zwager de hemel ingeprezen wordt, wordt mijn man over het algemeen afgedaan als het kneusje van het gezin, de onhandige, de minder goed voetballende zoon. Op verjaardagen is hij regelmatig het mikpunt van spot. Hijzelf lacht mee, soms voelt ie het wel, maar is zo gewend aan deze omgangsvorm dat het hem niet zo opvalt. Mij stoort het en het doet soms echt pijn als ik zie hoe zijn sterke kanten totaal niet belicht worden, maar vooral benadrukt wordt wat de mindere kanten zijn. Want als het erop aankomt, is man wel degene die altijd klaar staat om zijn ouders met allerlei dingen te helpen.
Zelfs tijdens onze bruiloft werd in de speech van zijn ouders voornamelijk herhaalt wat een kluns het vroeger ( en dan hebben we het over zijn puberjaren) was, met twee linkerhanden ( wat gewoon niet zo is). Mensen die schoonouders nog nooit echt hadden gesproken viel het op hoe raar er gesproken werd over man.
Ook toen de aankondiging kwam van zwager en schoonzus dat ze een kind verwachten, werd niet onder stoelen of banken geschoven dat ze het fantastisch vonden dat zwager degene was die voor het eerste kleinkind zou zorgen, het meest speciale kleinkind, want nummer 1. En dat is letterlijk zo gezegd waar man en ik bijzaten.
Toen was man het wel even zat en heeft dit ook aangegeven.
Het is denk ik niet eens kwaadwillendheid, meer het gewoon niet begrijpen. En ik denk dat ze het zich niet eens bewust zijn hoe dit overkomt.
Man is gelukkig zeer eigenwijs en zelfverzekerd en heeft onlangs aangegeven bij zijn ouders hoe bepaalde dingen overkomen. Dat vonden ze vervelend en ze hebben beloofd meer rekening te houden met hem. Ik ben benieuwd
Het is in ieder geval iets wat ik mee wil nemen in de opvoeding van onze eigen toekomstige kinderen.
Bij mijn schoonouders zie ik dat wat anders. Ik wil niet zeggen dat de liefde voor beide zoons niet even groot is, want ik denk dat het niet echt zo is.
Waar zwager de hemel ingeprezen wordt, wordt mijn man over het algemeen afgedaan als het kneusje van het gezin, de onhandige, de minder goed voetballende zoon. Op verjaardagen is hij regelmatig het mikpunt van spot. Hijzelf lacht mee, soms voelt ie het wel, maar is zo gewend aan deze omgangsvorm dat het hem niet zo opvalt. Mij stoort het en het doet soms echt pijn als ik zie hoe zijn sterke kanten totaal niet belicht worden, maar vooral benadrukt wordt wat de mindere kanten zijn. Want als het erop aankomt, is man wel degene die altijd klaar staat om zijn ouders met allerlei dingen te helpen.
Zelfs tijdens onze bruiloft werd in de speech van zijn ouders voornamelijk herhaalt wat een kluns het vroeger ( en dan hebben we het over zijn puberjaren) was, met twee linkerhanden ( wat gewoon niet zo is). Mensen die schoonouders nog nooit echt hadden gesproken viel het op hoe raar er gesproken werd over man.
Ook toen de aankondiging kwam van zwager en schoonzus dat ze een kind verwachten, werd niet onder stoelen of banken geschoven dat ze het fantastisch vonden dat zwager degene was die voor het eerste kleinkind zou zorgen, het meest speciale kleinkind, want nummer 1. En dat is letterlijk zo gezegd waar man en ik bijzaten.
Toen was man het wel even zat en heeft dit ook aangegeven.
Het is denk ik niet eens kwaadwillendheid, meer het gewoon niet begrijpen. En ik denk dat ze het zich niet eens bewust zijn hoe dit overkomt.
Man is gelukkig zeer eigenwijs en zelfverzekerd en heeft onlangs aangegeven bij zijn ouders hoe bepaalde dingen overkomen. Dat vonden ze vervelend en ze hebben beloofd meer rekening te houden met hem. Ik ben benieuwd
Het is in ieder geval iets wat ik mee wil nemen in de opvoeding van onze eigen toekomstige kinderen.
woensdag 13 april 2016 07:34
Ach, Pretzel. Denk inderdaad dat ze dat zo bedoelt. Ik heb het nu ook weer als ik dit topic zit te lezen. Dan kijk ik naar m'n zoontje en dan krijg ik het er gewoon niet in dat ooit nog zoveel van iemand kan houden.
Ik vertrouw er maar op en ik geloof jullie, maar gevoelsmatig kan ik het me niet voorstellen.
Ik vertrouw er maar op en ik geloof jullie, maar gevoelsmatig kan ik het me niet voorstellen.
woensdag 13 april 2016 08:50
Dit topic had eerder moeten komen...
Toen ik zwanger was van nummer twee dacht ik ook: hoe kan ik nou net zoveel houden als van nummer 1 dat kan niet!
Vriend zei het hardop maar zodra nr 2 er was nooit meer dat gevoel gehad. Krijg die vraag vaker (veel mensen met nog 1 kind in mijn omgeving) omschrijf het maar dat het een liefde is die pas vrij komt als je een kind krijgt en dat er misschien wel liefde voor 10 in mijn hart zit maar nooit alle 10 zal ervaren omdat het bij twee kinderen blijft.
Iemand die twee kinderen had zei je zal soms de ene leuker vinden dan de ander. Dat kon ik me ook niet voorstellen want nummer 1 is zo leuk. Ook dat bleek waar te zijn en dat betekent niet dat je meer of minder van de een houdt. Maar als dochter driftbui 865 heeft van die dag en zoon ligt in zn wipper zwaar verliefd te kijken naar mij dan is zoon opdat moment leuker maar hou zeker niet meer van hem dan dochter.
Toen ik zwanger was van nummer twee dacht ik ook: hoe kan ik nou net zoveel houden als van nummer 1 dat kan niet!
Vriend zei het hardop maar zodra nr 2 er was nooit meer dat gevoel gehad. Krijg die vraag vaker (veel mensen met nog 1 kind in mijn omgeving) omschrijf het maar dat het een liefde is die pas vrij komt als je een kind krijgt en dat er misschien wel liefde voor 10 in mijn hart zit maar nooit alle 10 zal ervaren omdat het bij twee kinderen blijft.
Iemand die twee kinderen had zei je zal soms de ene leuker vinden dan de ander. Dat kon ik me ook niet voorstellen want nummer 1 is zo leuk. Ook dat bleek waar te zijn en dat betekent niet dat je meer of minder van de een houdt. Maar als dochter driftbui 865 heeft van die dag en zoon ligt in zn wipper zwaar verliefd te kijken naar mij dan is zoon opdat moment leuker maar hou zeker niet meer van hem dan dochter.
woensdag 13 april 2016 09:22
Toen ik zwanger was van onze tweede was ik erg bang dat ik niet zoveel ervan kon houden als van onze eerste. Is helemaal goedgekomen, ik hou van beide evenveel en ze zijn me even dierbaar. Ik zou ze alle twee nooit meer willen missen!
Remember me with smiles and laughter, for that is how I will remember you all. If you can only remember me with tears, then don't remember me at all
woensdag 13 april 2016 09:24
quote:fietsie schreef op 12 april 2016 @ 22:26:
[...]
Toch maakt de natuur ook foutjes. Schoonouders hebben echt een favoriet kind. Sterker nog; met drie kinderen is er een duidelijke rangorde. Ook bij de kleinkinderen. Kleinkinderen van favoriete zoon, zijn logischer wijze ook de voorkeurskleinkinderen.Dit herken ik bij mijn eigen ouders. De oudste is echt veruit favoriet, en dat merk je. Diverse malen is daar wat van gezegd (m.n. tijdens de pubertijd), maar we moesten ons maar niet aanstellen. Is erg zuur als kind zijnde.....
[...]
Toch maakt de natuur ook foutjes. Schoonouders hebben echt een favoriet kind. Sterker nog; met drie kinderen is er een duidelijke rangorde. Ook bij de kleinkinderen. Kleinkinderen van favoriete zoon, zijn logischer wijze ook de voorkeurskleinkinderen.Dit herken ik bij mijn eigen ouders. De oudste is echt veruit favoriet, en dat merk je. Diverse malen is daar wat van gezegd (m.n. tijdens de pubertijd), maar we moesten ons maar niet aanstellen. Is erg zuur als kind zijnde.....
Remember me with smiles and laughter, for that is how I will remember you all. If you can only remember me with tears, then don't remember me at all
woensdag 13 april 2016 09:29
Ik hou van alletwee evenveel. Maar met de één loopt het soms wel makkelijker dan met de ander. Ik heb één kind dat ontzettend op mij lijkt in karakter, en die ik dus van nature heel erg snap en waar ik dus ook heel goed mee kan omgaan op lastigere momenten. Ik heb er ook één dat totaal het tegenovergestelde is. Dat loopt gewoon ingewikkelder omdat ik de helft van de tijd niet snap wat het probleem is en hoe het opgelost moet worden. Gelukkig heeft hun vader het exact tegenovergestelde, en 'tolken' we af en toe even.
Maar dat heeft weinig te maken met liefde, wel met hoe makkelijk je de gebruiksaanwijzing van je kind leest.
Maar dat heeft weinig te maken met liefde, wel met hoe makkelijk je de gebruiksaanwijzing van je kind leest.
woensdag 13 april 2016 09:30
quote:DidiRidi schreef op 13 april 2016 @ 05:50:
[...]
Toen mijn man 7 jaar oud was, hebben ze een levensbedreigende sitiatie gehad in huis, waarbij er twee van de drie kinderen thuis waren. Zonder enige aarzeling is zijn broer toen in veiligheid gebracht, mijn man moest het maar uitzoeken. Hij had nog gewacht in de hoop dat ze terug zouden komen voor hem, maar heeft zichzelf tenslotte in veiligheid moeten brengen. Tot op de dag van vandaag merk je aan alles dat hij er niet bij hoort. Waar heeft zo een kind dat dan aan verdiend, denk ik dan.Wat heftig en vooral erg triest. Dat je je kind als ouders zo in de steek laat, onbegrijpelijk
[...]
Toen mijn man 7 jaar oud was, hebben ze een levensbedreigende sitiatie gehad in huis, waarbij er twee van de drie kinderen thuis waren. Zonder enige aarzeling is zijn broer toen in veiligheid gebracht, mijn man moest het maar uitzoeken. Hij had nog gewacht in de hoop dat ze terug zouden komen voor hem, maar heeft zichzelf tenslotte in veiligheid moeten brengen. Tot op de dag van vandaag merk je aan alles dat hij er niet bij hoort. Waar heeft zo een kind dat dan aan verdiend, denk ik dan.Wat heftig en vooral erg triest. Dat je je kind als ouders zo in de steek laat, onbegrijpelijk
Remember me with smiles and laughter, for that is how I will remember you all. If you can only remember me with tears, then don't remember me at all
woensdag 13 april 2016 11:14
Ach, je kan van jam houden en van worst. Allebei, maar de ene keer voel je je meer aangetrokken door worst op je brood en de andere keer wil je liever jam. Het kan zo zijn dat je vaker worst lust dan jam. Dat kan je niet veranderen.
En zo zit dat ook met de liefde voor je kinderen. Om je kinderen niet tegen elkaar op te zetten zou ik wel proberen om je aandacht (en materiële dingen) gelijkelijk te verdelen. Mocht je een kind minder goed begrijpen, blijf dat vooral proberen door veel met hem te praten en je in hem te verplaatsen of zoek daarvoor een volwassene die je vertrouwt.
En zo zit dat ook met de liefde voor je kinderen. Om je kinderen niet tegen elkaar op te zetten zou ik wel proberen om je aandacht (en materiële dingen) gelijkelijk te verdelen. Mocht je een kind minder goed begrijpen, blijf dat vooral proberen door veel met hem te praten en je in hem te verplaatsen of zoek daarvoor een volwassene die je vertrouwt.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 13 april 2016 11:34
woensdag 13 april 2016 11:44
quote:Valia_1 schreef op 12 april 2016 @ 23:17:
Niemand zal zeggen dat ze meer van het ene kind houden dan het andere kind. En ik denk ook dat de meeste ouders dat ook echt zo ervaren.
Maar toch heb je ook veel mensen die wel zeggen dat hun ouders heel duidelijk een voorkeur hadden of een afkeur.
Zullen die ouders dat ook zo ervaren of zullen zij wel denken dat ze van alle kinderen evenveel houden? Interessante materie.
Ik merk duidelijke voorkeur bij mijn ouders. Voor mijn oudste zus. Ik ben meer het zwarte schaap van de familie. Heb hier best vaak ruzie en gesprekken over gehad, maar ze zien het zelf niet zo. Ik zie het ook terug in de kleinkinderen. Ze bellen nooit eens om te vragen hoe het gaat, nooit een keer een leuke verrassing oid.
Nou leef ik ook niet zo standaard leventje als mijn zus. Ben geëmigreerd en was vroeger denk ik redelijk opstandig. Maar goed, inmiddels ook gewoon huisje, boompje, beestje. Dus ben echt wel goed terecht gekomen. Alleen via een andere weg die mijn ouders voor ogen hadden en daardoor komt het denk ik dat ze mij en mijn hele gezin toch anders benaderen .
Niemand zal zeggen dat ze meer van het ene kind houden dan het andere kind. En ik denk ook dat de meeste ouders dat ook echt zo ervaren.
Maar toch heb je ook veel mensen die wel zeggen dat hun ouders heel duidelijk een voorkeur hadden of een afkeur.
Zullen die ouders dat ook zo ervaren of zullen zij wel denken dat ze van alle kinderen evenveel houden? Interessante materie.
Ik merk duidelijke voorkeur bij mijn ouders. Voor mijn oudste zus. Ik ben meer het zwarte schaap van de familie. Heb hier best vaak ruzie en gesprekken over gehad, maar ze zien het zelf niet zo. Ik zie het ook terug in de kleinkinderen. Ze bellen nooit eens om te vragen hoe het gaat, nooit een keer een leuke verrassing oid.
Nou leef ik ook niet zo standaard leventje als mijn zus. Ben geëmigreerd en was vroeger denk ik redelijk opstandig. Maar goed, inmiddels ook gewoon huisje, boompje, beestje. Dus ben echt wel goed terecht gekomen. Alleen via een andere weg die mijn ouders voor ogen hadden en daardoor komt het denk ik dat ze mij en mijn hele gezin toch anders benaderen .
woensdag 13 april 2016 12:05
quote:italiagirl schreef op 13 april 2016 @ 11:44:
[...]
Ik merk duidelijke voorkeur bij mijn ouders. Voor mijn oudste zus. Ik ben meer het zwarte schaap van de familie. Heb hier best vaak ruzie en gesprekken over gehad, maar ze zien het zelf niet zo. Ik zie het ook terug in de kleinkinderen. Ze bellen nooit eens om te vragen hoe het gaat, nooit een keer een leuke verrassing oid.
Nou leef ik ook niet zo standaard leventje als mijn zus. Ben geëmigreerd en was vroeger denk ik redelijk opstandig. Maar goed, inmiddels ook gewoon huisje, boompje, beestje. Dus ben echt wel goed terecht gekomen. Alleen via een andere weg die mijn ouders voor ogen hadden en daardoor komt het denk ik dat ze mij en mijn hele gezin toch anders benaderen .
Ja, dus als je ouders hier mee zouden schrijven dan zouden ze dus waarschijnlijk ook zeggen dat ze van hun beide kinderen even veel houden en dat ze natuurlijk geen voorkeur hebben? En waarschijnlijk houden ze ook evenveel van jullie maar is dit onbewust>?
Ik vind die discrepantie heel interessant. Want aan de ene kant heb je hier in dit topic de reactie van de ouders zelf die (bijna) allemaal zeggen dat ze natuurlijk geen enkele voorkeur hebben en evenveel van alle kinderen houden. Maar aan de andere kant heb je hier ook reacties van kinderen die schrijven dat hun ouders wel een voorkeur hebben of ze dat zo ervaren.
Ik denk wel dat er op dit gebied een gat kan zitten tussen hoe de kinderen het ervaren en hoe de ouders het ervaren. Sowieso is de voorkeur hebben voor een van je kinderen natuurlijk best een taboe onderwerp (net als spijt hebben van je kinderen) dus veel mensen zullen dat niet eens voor zichzelf toegeven. Die zullen echt geloven dat ze van alle kinderen evenveel houden. maar aan de andere kant zullen kinderen soms wel die voorkeur ervaren, soms terecht, soms niet terecht.
[...]
Ik merk duidelijke voorkeur bij mijn ouders. Voor mijn oudste zus. Ik ben meer het zwarte schaap van de familie. Heb hier best vaak ruzie en gesprekken over gehad, maar ze zien het zelf niet zo. Ik zie het ook terug in de kleinkinderen. Ze bellen nooit eens om te vragen hoe het gaat, nooit een keer een leuke verrassing oid.
Nou leef ik ook niet zo standaard leventje als mijn zus. Ben geëmigreerd en was vroeger denk ik redelijk opstandig. Maar goed, inmiddels ook gewoon huisje, boompje, beestje. Dus ben echt wel goed terecht gekomen. Alleen via een andere weg die mijn ouders voor ogen hadden en daardoor komt het denk ik dat ze mij en mijn hele gezin toch anders benaderen .
Ja, dus als je ouders hier mee zouden schrijven dan zouden ze dus waarschijnlijk ook zeggen dat ze van hun beide kinderen even veel houden en dat ze natuurlijk geen voorkeur hebben? En waarschijnlijk houden ze ook evenveel van jullie maar is dit onbewust>?
Ik vind die discrepantie heel interessant. Want aan de ene kant heb je hier in dit topic de reactie van de ouders zelf die (bijna) allemaal zeggen dat ze natuurlijk geen enkele voorkeur hebben en evenveel van alle kinderen houden. Maar aan de andere kant heb je hier ook reacties van kinderen die schrijven dat hun ouders wel een voorkeur hebben of ze dat zo ervaren.
Ik denk wel dat er op dit gebied een gat kan zitten tussen hoe de kinderen het ervaren en hoe de ouders het ervaren. Sowieso is de voorkeur hebben voor een van je kinderen natuurlijk best een taboe onderwerp (net als spijt hebben van je kinderen) dus veel mensen zullen dat niet eens voor zichzelf toegeven. Die zullen echt geloven dat ze van alle kinderen evenveel houden. maar aan de andere kant zullen kinderen soms wel die voorkeur ervaren, soms terecht, soms niet terecht.
woensdag 13 april 2016 12:06
quote:Valia_1 schreef op 12 april 2016 @ 23:17:
Niemand zal zeggen dat ze meer van het ene kind houden dan het andere kind. En ik denk ook dat de meeste ouders dat ook echt zo ervaren.
Maar toch heb je ook veel mensen die wel zeggen dat hun ouders heel duidelijk een voorkeur hadden of een afkeur.
Zullen die ouders dat ook zo ervaren of zullen zij wel denken dat ze van alle kinderen evenveel houden? Interessante materie.
Ik probeer daar zelf echt voor te waken.
Ik denk dat soms te makkelijk gedacht wordt 'je wèèt toch dat ik van jou hou, dat ik van al mijn kinderen evenveel hou.'
Maar je moet het ook echt laten zien.
Daden zeggen meer dan woorden.
Ik heb zelf een kind wat meer zorg nodig heeft dan gemiddeld. Bij hem beleef ik de emoties (zowel de negatieve als positieve) intenser dan bij mijn andere kinderen.
Toevallig heb ik van al mijn kinderen ook met hem net de makkelijkste persoonlijke klik. We begrijpen elkaar goed en hebben dezelfde interesses.
Beide zijn een valkuil. Ik besef heel goed dat het voor zijn jongere zusje zou kunnen overkomen alsof ik minder van haar hou.
Dus bij haar ben ik er meer mee bezig om actief te laten zien dat ik van haar hou en de klik die ik met haar heb te benadrukken. En dan niet als 'ik hou òòk echt wel van jou hoor'.
Niemand zal zeggen dat ze meer van het ene kind houden dan het andere kind. En ik denk ook dat de meeste ouders dat ook echt zo ervaren.
Maar toch heb je ook veel mensen die wel zeggen dat hun ouders heel duidelijk een voorkeur hadden of een afkeur.
Zullen die ouders dat ook zo ervaren of zullen zij wel denken dat ze van alle kinderen evenveel houden? Interessante materie.
Ik probeer daar zelf echt voor te waken.
Ik denk dat soms te makkelijk gedacht wordt 'je wèèt toch dat ik van jou hou, dat ik van al mijn kinderen evenveel hou.'
Maar je moet het ook echt laten zien.
Daden zeggen meer dan woorden.
Ik heb zelf een kind wat meer zorg nodig heeft dan gemiddeld. Bij hem beleef ik de emoties (zowel de negatieve als positieve) intenser dan bij mijn andere kinderen.
Toevallig heb ik van al mijn kinderen ook met hem net de makkelijkste persoonlijke klik. We begrijpen elkaar goed en hebben dezelfde interesses.
Beide zijn een valkuil. Ik besef heel goed dat het voor zijn jongere zusje zou kunnen overkomen alsof ik minder van haar hou.
Dus bij haar ben ik er meer mee bezig om actief te laten zien dat ik van haar hou en de klik die ik met haar heb te benadrukken. En dan niet als 'ik hou òòk echt wel van jou hoor'.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
woensdag 13 april 2016 12:11
quote:DidiRidi schreef op 13 april 2016 @ 05:50:
[...]
Toen mijn man 7 jaar oud was, hebben ze een levensbedreigende sitiatie gehad in huis, waarbij er twee van de drie kinderen thuis waren. Zonder enige aarzeling is zijn broer toen in veiligheid gebracht, mijn man moest het maar uitzoeken. Hij had nog gewacht in de hoop dat ze terug zouden komen voor hem, maar heeft zichzelf tenslotte in veiligheid moeten brengen. Tot op de dag van vandaag merk je aan alles dat hij er niet bij hoort. Waar heeft zo een kind dat dan aan verdiend, denk ik dan.Wat enorm verdrietig. Ik vraag me dan zo af wat er in die mensen omgaat. Wat denk je dan in zo'n situatie? Normaliter zou je toch denken gevaarlijke situatie, laten we onze jongens redden en vervolgens breng je ze beiden in veiligheid. Of als je er echt maar een tegelijk mee kan nemen dan neem je misschien de kleinste mee maar dat je dan niet gelijk teruggaat voor de oudste. Wat denk je dan? Oh x zal het wel redden? Die komt zelf wel. En dan als X niet komt. Dan ga je niet terug? Je denkt niet we hebben nu Y in veiligheid gebracht, nu terug voor X? Of dachten ze echt alleen, oh gevaarlijke situatie, we moeten onze zoon redden en de andere zoon wordt maar gewoon vergeten. Hoe gaat zoiets bewust of onbewust. Zullen jouw schoonouders ook denken dat ze geen voorkeur hebben. Wat enorm verdrietig moet dat zijn geweest, arm kind.
[...]
Toen mijn man 7 jaar oud was, hebben ze een levensbedreigende sitiatie gehad in huis, waarbij er twee van de drie kinderen thuis waren. Zonder enige aarzeling is zijn broer toen in veiligheid gebracht, mijn man moest het maar uitzoeken. Hij had nog gewacht in de hoop dat ze terug zouden komen voor hem, maar heeft zichzelf tenslotte in veiligheid moeten brengen. Tot op de dag van vandaag merk je aan alles dat hij er niet bij hoort. Waar heeft zo een kind dat dan aan verdiend, denk ik dan.Wat enorm verdrietig. Ik vraag me dan zo af wat er in die mensen omgaat. Wat denk je dan in zo'n situatie? Normaliter zou je toch denken gevaarlijke situatie, laten we onze jongens redden en vervolgens breng je ze beiden in veiligheid. Of als je er echt maar een tegelijk mee kan nemen dan neem je misschien de kleinste mee maar dat je dan niet gelijk teruggaat voor de oudste. Wat denk je dan? Oh x zal het wel redden? Die komt zelf wel. En dan als X niet komt. Dan ga je niet terug? Je denkt niet we hebben nu Y in veiligheid gebracht, nu terug voor X? Of dachten ze echt alleen, oh gevaarlijke situatie, we moeten onze zoon redden en de andere zoon wordt maar gewoon vergeten. Hoe gaat zoiets bewust of onbewust. Zullen jouw schoonouders ook denken dat ze geen voorkeur hebben. Wat enorm verdrietig moet dat zijn geweest, arm kind.
woensdag 13 april 2016 12:24
Zelf nog geen kinderen, maar van een echte voorkeur heb ik nog niks gemerkt. Mijn broer en ik zijn gewoon 2 hele andere personen. Waar ik echt een eigen mening en persoonlijkheid heb opgebouwd omdat ik in mijn pubertijd niet zoveel aan mijn ouders "had", heeft mijn broer meer het pad bewandeld wat mijn ouders voor ogen hadden. Kwajongensstreken hoorden daar uiteraard ook bij, maar mijn broer is meer het kind wat zij voor ogen hadden denk ik.
Ik ben wat vrijgevochtener en ga mijn eigen weg, heb iets andere definities van geluk. Mijn broer heeft hetzelfde toekomstbeeld in zijn hoofd als onze vader, en jaagt die ook op dezelfde wijze na. Het enige verschil is dat broer naar de Uni gaat en mijn vader alleen Havo heeft . Maar wel een succesvol eigen bedrijf.
Het grote verschil tussen mijn broer en mij is wel dat er met mij veel makkelijker te praten valt. Ik sta open voor discussies en luister ook. Mijn broer tolereert meestal niet echt tegenspraak. En daar komen ook de meeste discussies die wij samen hebben vandaan, want ik knik geen ja en amen. Hij moet maar leren dat hij niet God zelve is . Geldt ook voor dingen als het huishouden, ik doe nu tot ik begin bij mijn nieuwe baan ongeveer de helft van het huishouden. Mijn broer zet zijn etensbord nog niet eens in de vaatwasser. Daar kan ik wel boos om worden, dat mijn moeder het in dat opzicht echt heeft laten afweten in de opvoeding van mijn broer. Ben erg benieuwd hoe dat gaat als hij het huis uit is.
Ik moet wel zeggen dat ik denk dat mijn ouders later beter contact hebben met mijn broer dan met mij, als wij beide uitgevlogen zijn en ons eigen leven leiden. Aan de andere kant kunnen ze mij weer heel moeilijk loslaten, bang dat ik de verkeerde keuzes maak terwijl ik zelf weet wat goed voor míj is. Niet wat zij in hun hoofd hadden toen ik geboren werd.
Dus kortgezegd: ik ben niet hun ideaalkind, maar ben makkelijker in de omgang. Broer is wel hun ideaalkind, maar bij hem moet je soms op je tenen lopen om geen discussies op te wekken. Maar echt een voorkeur merk ik vooralsnog niet gelukkig. Wat ik net heb beschreven komt trouwens ook wel door hun idealen. In de ogen van mijn ouders betekent veel geld gelukkig zijn, en jaag je dat meteen na als je klaar bent met school. Zo denkt mijn broer er ook over. Ik ben meer van het ontdekken, kijken wat ik leuk vind en ben ietsje alternatiever. Dat botst nog weleens, en dat ik dan 3 mensen tegen heb is niet echt fijn .
Ik ben wat vrijgevochtener en ga mijn eigen weg, heb iets andere definities van geluk. Mijn broer heeft hetzelfde toekomstbeeld in zijn hoofd als onze vader, en jaagt die ook op dezelfde wijze na. Het enige verschil is dat broer naar de Uni gaat en mijn vader alleen Havo heeft . Maar wel een succesvol eigen bedrijf.
Het grote verschil tussen mijn broer en mij is wel dat er met mij veel makkelijker te praten valt. Ik sta open voor discussies en luister ook. Mijn broer tolereert meestal niet echt tegenspraak. En daar komen ook de meeste discussies die wij samen hebben vandaan, want ik knik geen ja en amen. Hij moet maar leren dat hij niet God zelve is . Geldt ook voor dingen als het huishouden, ik doe nu tot ik begin bij mijn nieuwe baan ongeveer de helft van het huishouden. Mijn broer zet zijn etensbord nog niet eens in de vaatwasser. Daar kan ik wel boos om worden, dat mijn moeder het in dat opzicht echt heeft laten afweten in de opvoeding van mijn broer. Ben erg benieuwd hoe dat gaat als hij het huis uit is.
Ik moet wel zeggen dat ik denk dat mijn ouders later beter contact hebben met mijn broer dan met mij, als wij beide uitgevlogen zijn en ons eigen leven leiden. Aan de andere kant kunnen ze mij weer heel moeilijk loslaten, bang dat ik de verkeerde keuzes maak terwijl ik zelf weet wat goed voor míj is. Niet wat zij in hun hoofd hadden toen ik geboren werd.
Dus kortgezegd: ik ben niet hun ideaalkind, maar ben makkelijker in de omgang. Broer is wel hun ideaalkind, maar bij hem moet je soms op je tenen lopen om geen discussies op te wekken. Maar echt een voorkeur merk ik vooralsnog niet gelukkig. Wat ik net heb beschreven komt trouwens ook wel door hun idealen. In de ogen van mijn ouders betekent veel geld gelukkig zijn, en jaag je dat meteen na als je klaar bent met school. Zo denkt mijn broer er ook over. Ik ben meer van het ontdekken, kijken wat ik leuk vind en ben ietsje alternatiever. Dat botst nog weleens, en dat ik dan 3 mensen tegen heb is niet echt fijn .
