Kinderen
alle pijlers
zoontje 9 weken in ziekenhuis wegens fles weigeren
vrijdag 7 maart 2014 08:49
alle tips zijn welkom want ik ben de wanhoop nabij en zo.moe.
Ons zoontje is.nu.ruim.9.weken en heeft de eerste 3 weken afgekolfde moedermelk gekregen en sindsdien kunstvoeding..Eerst nutrilon.HA, toen Friso Comfort en nu in het ziekenhuis weer Nutrilon.
Drinken is vanaf het begin een struggle geweest: de eerste helft gaat er rustig en goed in, vanaf dan.begint het geklooi.met onrust in zijn lijfje, draaien, boeren, scheten, niet meer willen. Sinds een paar weken is hier overstrekken bij gekomen en soms (gelukkig niet bij elke fles, maar dat.is ook meteen het gekke) compleet weigeren. Hij.raakt dan.al in paniek bij het zien van de.fles.
van alles hebben we geprobeerd: lactatiedeskundigen,
osteophaat, allerlei soorten flessen.en.spenen, verschillende houdingen etc. Steeds lijkt het even beter te gaan, maar dan begint het weer opnieuw. Sinds maandag zijn we in het.ziekenhuis en hebben ze hem geobserveerd. Logopedisten zijn langsgeweest, fysiotherapie, psychologie, verschillende verpleegsters kijken mee of geven de voeding. Het ging goed de afgelopen dagen: een liggende houding op zijn zij bleek goed uit te pakken plus hem af en.toe op adem laten komen (hij heeft een lichte vorm van laryngomalacie). Deze ochtend zouden we naar huis mogen. Het is nu echter weer helemaal mis en niemand weet eigenlijk nog hoe of wat. Tot nu toe krijgt ie gelukkig toch nog steeds genoeg binnen, maar ik ben zo bang voor het moment dat hij alle flessen gaat weigeren.
We snappen er niks van. Waarom ene fles wel ('s nachts bv gaat het veel beter) en bij de andere totale paniek? Reflux lijkt hij niet te hebben volgens ziekenhuis, krampjes wel. Tussen de voedingen door is hij indianen en super vrolijk.
Ik heb er alles voor over dat hij lekker gaat drinken, dit is slopend. Alle ervaringen en tips zijn welkom.
dank.
Ons zoontje is.nu.ruim.9.weken en heeft de eerste 3 weken afgekolfde moedermelk gekregen en sindsdien kunstvoeding..Eerst nutrilon.HA, toen Friso Comfort en nu in het ziekenhuis weer Nutrilon.
Drinken is vanaf het begin een struggle geweest: de eerste helft gaat er rustig en goed in, vanaf dan.begint het geklooi.met onrust in zijn lijfje, draaien, boeren, scheten, niet meer willen. Sinds een paar weken is hier overstrekken bij gekomen en soms (gelukkig niet bij elke fles, maar dat.is ook meteen het gekke) compleet weigeren. Hij.raakt dan.al in paniek bij het zien van de.fles.
van alles hebben we geprobeerd: lactatiedeskundigen,
osteophaat, allerlei soorten flessen.en.spenen, verschillende houdingen etc. Steeds lijkt het even beter te gaan, maar dan begint het weer opnieuw. Sinds maandag zijn we in het.ziekenhuis en hebben ze hem geobserveerd. Logopedisten zijn langsgeweest, fysiotherapie, psychologie, verschillende verpleegsters kijken mee of geven de voeding. Het ging goed de afgelopen dagen: een liggende houding op zijn zij bleek goed uit te pakken plus hem af en.toe op adem laten komen (hij heeft een lichte vorm van laryngomalacie). Deze ochtend zouden we naar huis mogen. Het is nu echter weer helemaal mis en niemand weet eigenlijk nog hoe of wat. Tot nu toe krijgt ie gelukkig toch nog steeds genoeg binnen, maar ik ben zo bang voor het moment dat hij alle flessen gaat weigeren.
We snappen er niks van. Waarom ene fles wel ('s nachts bv gaat het veel beter) en bij de andere totale paniek? Reflux lijkt hij niet te hebben volgens ziekenhuis, krampjes wel. Tussen de voedingen door is hij indianen en super vrolijk.
Ik heb er alles voor over dat hij lekker gaat drinken, dit is slopend. Alle ervaringen en tips zijn welkom.
dank.
zaterdag 15 maart 2014 11:12
quote:hebjehaarookweer schreef op 15 maart 2014 @ 11:06:
Lieverd, laat hem gewoon binnenstebuiten keren in het ziekenhuis als hij daar toch ligt. Dan hoef je daarna over een heleboel dingen niet meer te piekeren. Er blijven nog genoeg zorgen over Ze keren een kindje echt niet zomaar binnenste buiten hoor, zeker als er geen vermoedens zijn.
Lieverd, laat hem gewoon binnenstebuiten keren in het ziekenhuis als hij daar toch ligt. Dan hoef je daarna over een heleboel dingen niet meer te piekeren. Er blijven nog genoeg zorgen over Ze keren een kindje echt niet zomaar binnenste buiten hoor, zeker als er geen vermoedens zijn.
zaterdag 15 maart 2014 11:16
quote:cath2013 schreef op 15 maart 2014 @ 11:11:
ja, ga wel aandringen op een ecg of echo van zijn hartje.
maandag belt KA weer.
Kun je doen maar mijn ervaring is dat je jezelf voor gek zet met dat soort vragen ( heb met oudste zoon ook een behoorlijke medische geschiedenis, die overigens niks met slecht drinken te maken heeft)
En waarom dan geen beenmergpunctie? Of ruggeprik om hersenvocht af te nemen? Eeg van de hersenen?
Ik bedoel het absoluut niet lullig en ik snap je ook heel goed hoor, maar je maakt jezelf echt gek nu.
ja, ga wel aandringen op een ecg of echo van zijn hartje.
maandag belt KA weer.
Kun je doen maar mijn ervaring is dat je jezelf voor gek zet met dat soort vragen ( heb met oudste zoon ook een behoorlijke medische geschiedenis, die overigens niks met slecht drinken te maken heeft)
En waarom dan geen beenmergpunctie? Of ruggeprik om hersenvocht af te nemen? Eeg van de hersenen?
Ik bedoel het absoluut niet lullig en ik snap je ook heel goed hoor, maar je maakt jezelf echt gek nu.
zaterdag 15 maart 2014 11:20
quote:hebjehaarookweer schreef op 15 maart 2014 @ 11:16:
Nee, maar als het goed is luisteren ze wel naar de zorgen van de ouders.
Mwah dat valt nog wel eens tegen hoor.
Ouders die op punt staan overspannen te worden van het gedrag van hun baby worden altijd eerst ontlast door het kind op te nemen in het ziekenhuis en dan gewoon om te observeren.
Pas als er diagnoses zijn of echt duidelijke symptomen voor een of ander of als een arts het zelf niet vertouwt dan wordt er goed geluisterd.
Maar dat is mijn ervaring ( van een jaartje of 6 inmiddels )
Nee, maar als het goed is luisteren ze wel naar de zorgen van de ouders.
Mwah dat valt nog wel eens tegen hoor.
Ouders die op punt staan overspannen te worden van het gedrag van hun baby worden altijd eerst ontlast door het kind op te nemen in het ziekenhuis en dan gewoon om te observeren.
Pas als er diagnoses zijn of echt duidelijke symptomen voor een of ander of als een arts het zelf niet vertouwt dan wordt er goed geluisterd.
Maar dat is mijn ervaring ( van een jaartje of 6 inmiddels )
zaterdag 15 maart 2014 12:19
mamajobsa, Ik vind het wel een beetje kort door de bocht wat je nu zegt. Natuurlijk ga je niet vragen om hersenvocht te laten afnemen, of zoiets dergelijks belastends en ingrijpends. TO is toch niet debiel? Ik vind niet dat je als ouder 'jezelf voor gek zet' als je de dames en heren artsen een beetje pusht. De ervaring leert namelijk dat je anders niks gedaan krijgt (geloof me, ik ben helaas ervaringsdeskundige). Natuurlijk ga je niet om buitensporige onderzoeken vragen die nergens op gebaseerd zijn. Maar het lijkt me niet zo vreemd om na wekenlang klooien met voedingen en een baby die structureel te weinig vocht binnen krijgt te eisen dat er naar je kind gekeken wordt. Het gedrag wat TO's zoontje vertoont is gewoon niet normaal en bovendien is het niet goed voor een kind als hij steeds zo weinig voeding en vocht binnen krijgt. Dan moet je als ouders toch niet blijven aanmodderen?
Wellicht is het iets psychologisch, maar dat zien ze dan in een (goed) ziekenhuis ook wel. En in dat geval hebben ze daar dan ook mensen voor die ouders handvatten kunnen aanreiken voor dergelijke problematiek.
Wellicht is het iets psychologisch, maar dat zien ze dan in een (goed) ziekenhuis ook wel. En in dat geval hebben ze daar dan ook mensen voor die ouders handvatten kunnen aanreiken voor dergelijke problematiek.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
zaterdag 15 maart 2014 12:21
Onze dochter heeft ook geen diagnose, want haar klachten zijn steeds maar te vaag om er een goed etiket op te kunnen plakken. Maar ziek is ze wel en dat geven de artsen ook toe. Ze hebben haar al die keren niet opgenomen om ons te ontlasten, ze hebben haar opgenomen omdat er iets niet goed met haar is. Maar soms weten de artsen het gewoon ook (nog) niet. Dat wil dan echter niet zeggen dan je maar thuis moet gaan zitten met je voedselweigerende baby. Dat slaat toch nergens op?
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
zaterdag 15 maart 2014 12:41
@chryssa, ik zeg ook niet dat TO of artsen achterlijk zijn.
Ik zet alleen mijn ervaringen neer, jullie werden in het begin toch ook niet serieus genomen? Pas toen er duidelijk stront aan de knikker was wel.
Als ik met mijn dochter die weigerde te drinken om een hartfilmpje had gevraagd werd ik echt als debiel aangekeken hoor.
Tuurlijk de dingen ik die noemde belastende ingrepen en daar vraag je ook niet zomaar om en zijn ook niet vergelijkbaar met een hartfilmpje.
Ik bedoelde alleen dat er wel vanalles aan de hand kan zijn maar ook niks. Tegen ons werd in Nijmegen letterlijk gezegd dat ze niet alles uit de kast trekken, de arts kon ook wel eens kanker hebben als ze hem door de scan zouden halen maar zolang hij geen klachten heeft is er geen reden om hem door de scan te halen.
Mijn vraag aan TO is dan ook of ze altijd al een hartprobleem dacht of pas toen dat hier in het topic werd geopperd?
En echt TO ik weet hoe je je voelt, en als jij denkt en voelt dat er wel iets aan de hand push die artsen dan maar wel !
Ik schreef alleen mijn ervaring op.
Bij zoon voelde ik vanaf het begin dat er iets niet klopte die bleek uiteindelijk autisme te hebben.
Moedergevoel klopt voor 99% alleen mijn frusrtrerende ervaring is dat daar lang niet altijd naar wordt geluisterd door heren en dames medici
Ik zet alleen mijn ervaringen neer, jullie werden in het begin toch ook niet serieus genomen? Pas toen er duidelijk stront aan de knikker was wel.
Als ik met mijn dochter die weigerde te drinken om een hartfilmpje had gevraagd werd ik echt als debiel aangekeken hoor.
Tuurlijk de dingen ik die noemde belastende ingrepen en daar vraag je ook niet zomaar om en zijn ook niet vergelijkbaar met een hartfilmpje.
Ik bedoelde alleen dat er wel vanalles aan de hand kan zijn maar ook niks. Tegen ons werd in Nijmegen letterlijk gezegd dat ze niet alles uit de kast trekken, de arts kon ook wel eens kanker hebben als ze hem door de scan zouden halen maar zolang hij geen klachten heeft is er geen reden om hem door de scan te halen.
Mijn vraag aan TO is dan ook of ze altijd al een hartprobleem dacht of pas toen dat hier in het topic werd geopperd?
En echt TO ik weet hoe je je voelt, en als jij denkt en voelt dat er wel iets aan de hand push die artsen dan maar wel !
Ik schreef alleen mijn ervaring op.
Bij zoon voelde ik vanaf het begin dat er iets niet klopte die bleek uiteindelijk autisme te hebben.
Moedergevoel klopt voor 99% alleen mijn frusrtrerende ervaring is dat daar lang niet altijd naar wordt geluisterd door heren en dames medici
zaterdag 15 maart 2014 12:44
quote:Chryssa schreef op 15 maart 2014 @ 12:21:
Onze dochter heeft ook geen diagnose, want haar klachten zijn steeds maar te vaag om er een goed etiket op te kunnen plakken. Maar ziek is ze wel en dat geven de artsen ook toe. Ze hebben haar al die keren niet opgenomen om ons te ontlasten, ze hebben haar opgenomen omdat er iets niet goed met haar is. Maar soms weten de artsen het gewoon ook (nog) niet. Dat wil dan echter niet zeggen dan je maar thuis moet gaan zitten met je voedselweigerende baby. Dat slaat toch nergens op?
Zeg ik dat dan? Dat je dan maar thuis moet gaan zitten?
Mijn beide oudste kinderen zijn opgenomen omdat kinderarts dacht dat moeders het niet meer trok, voor de zoveelste keer dat is MIJN ervaring.
Ik loop ook al 6 jaar in de medische molen rond hoor met zoon met 3 aandoeningen, ik ben ook niet achterlijk.
Onze dochter heeft ook geen diagnose, want haar klachten zijn steeds maar te vaag om er een goed etiket op te kunnen plakken. Maar ziek is ze wel en dat geven de artsen ook toe. Ze hebben haar al die keren niet opgenomen om ons te ontlasten, ze hebben haar opgenomen omdat er iets niet goed met haar is. Maar soms weten de artsen het gewoon ook (nog) niet. Dat wil dan echter niet zeggen dan je maar thuis moet gaan zitten met je voedselweigerende baby. Dat slaat toch nergens op?
Zeg ik dat dan? Dat je dan maar thuis moet gaan zitten?
Mijn beide oudste kinderen zijn opgenomen omdat kinderarts dacht dat moeders het niet meer trok, voor de zoveelste keer dat is MIJN ervaring.
Ik loop ook al 6 jaar in de medische molen rond hoor met zoon met 3 aandoeningen, ik ben ook niet achterlijk.
zaterdag 15 maart 2014 12:54
Ik zeg niet dat je achterlijk bent, als dat zo over is gekomen, daarvoor mijn excuses. Het enige dat ik probeer te zeggen dat is dat het vaak enig aandringen kost voordat je serieus genomen wordt in het medische circuit in Nederland. En ik vind niet dat je jezelf voor gek zit als je aandringt op onderzoek als je ziet dat je kind een probleem heeft. Je kunt een mogelijk hartprobleem toch gewoon aankaarten? Misschien is het onwaarschijnlijk, maar je zorgen of vermoedens uiten is mijns inziens nooit verkeerd. Bovendien help je de artsen daar meestal alleen maar mee.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
zaterdag 15 maart 2014 12:58
quote:Chryssa schreef op 15 maart 2014 @ 12:54:
Ik zeg niet dat je achterlijk bent, als dat zo over is gekomen, daarvoor mijn excuses. Het enige dat ik probeer te zeggen dat is dat het vaak enig aandringen kost voordat je serieus genomen wordt in het medische circuit in Nederland. En ik vind niet dat je jezelf voor gek zit als je aandringt op onderzoek als je ziet dat je kind een probleem heeft. Je kunt een mogelijk hartprobleem toch gewoon aankaarten? Misschien is het onwaarschijnlijk, maar je zorgen of vermoedens uiten is mijns inziens nooit verkeerd. Bovendien help je de artsen daar meestal alleen maar mee.Dan zitten we toch op 1 lijn
Ik zeg niet dat je achterlijk bent, als dat zo over is gekomen, daarvoor mijn excuses. Het enige dat ik probeer te zeggen dat is dat het vaak enig aandringen kost voordat je serieus genomen wordt in het medische circuit in Nederland. En ik vind niet dat je jezelf voor gek zit als je aandringt op onderzoek als je ziet dat je kind een probleem heeft. Je kunt een mogelijk hartprobleem toch gewoon aankaarten? Misschien is het onwaarschijnlijk, maar je zorgen of vermoedens uiten is mijns inziens nooit verkeerd. Bovendien help je de artsen daar meestal alleen maar mee.Dan zitten we toch op 1 lijn
zaterdag 15 maart 2014 13:00
quote:cath2013 schreef op 14 maart 2014 @ 23:10:
dank aaaane, voor je reactie ook.
vandaag weigerde hij een.fles bij mijn schoonmoeder, dus dat.is het.ook niet (helaas).
Je zou het een dag of paar dagen achter elkaar kunnen proberen dat iemand anders de fles geeft, voor de regelmaat, want ik kan me voorstellen dat het fles drinken voor hem op dit moment ook zo'n 'heb je dat ding weer' issue is, wat elke keer iets anders gaat omdat je iets anders wil proberen. Maar inderdaad onder het motto: baadt het niet dan schaadt het ook niet (en jij hebt even wat minder stress misschien).
Zo vervelend als je niet weet wat er aan de hand is!
Helaas kan ik je verder niet helpen, alleen
dank aaaane, voor je reactie ook.
vandaag weigerde hij een.fles bij mijn schoonmoeder, dus dat.is het.ook niet (helaas).
Je zou het een dag of paar dagen achter elkaar kunnen proberen dat iemand anders de fles geeft, voor de regelmaat, want ik kan me voorstellen dat het fles drinken voor hem op dit moment ook zo'n 'heb je dat ding weer' issue is, wat elke keer iets anders gaat omdat je iets anders wil proberen. Maar inderdaad onder het motto: baadt het niet dan schaadt het ook niet (en jij hebt even wat minder stress misschien).
Zo vervelend als je niet weet wat er aan de hand is!
Helaas kan ik je verder niet helpen, alleen
zaterdag 15 maart 2014 13:15
Ik zou heel duidelijk over het voetlicht proberen te brengen dat je je zorgen maakt. Vertel dat de voedingsmomenten altijd een worsteling zijn, dat hij weigert, overstrekt. En draag zelf een aantal voor de hand liggende onderzoeken aan (dubbelblinde provocatietest, zuurmeting, vraag eventueel om een platte echo van de buik ivm mogelijke obstipatie). Dat zijn, gezien de klachten, logische onderzoeken, die bovendien vrij makkelijk gedaan kunnen worden, zonder dat het de artsen heel veel moeite kost en het is minimaal belastend voor je zoontje. Als dat gedaan is, kun je in ieder geval een aantal dingen uitsluiten.
Geef bij de artsen aan wat je gevoel is. Een goede arts zal de intuitie van een moeder serieus nemen. In het WKZ zeiden ze tegen ons: "Mama knows best". Ze varen daar dus erg op het onderbuikgevoel van de moeder (of welke primaire verzorger dan ook). Mijn ervaring is ook dat je als moeder heel goed aanvoelt of er iets 'mis' is met je kind, ook als je er niet precies de vinger op kunt leggen. Jij bent geen arts, dus het is vrijwel onmogelijk voor jou zélf om aan de hand van bepaalde klachten met een hapklare diagnose op de proppen te komen. Dat hoeft ook niet, daar zijn de professionals tenslotte voor. Maar jouw gevoel en jouw waarnemingen van je eigen kind kunnen wel heel belangrijk en leidend zijn.
En als je met een vermoeden komt dat onwaarschijnlijk is, zal een goede arts je ook uitleggen waarom de kans op die aandoening heel klein is. En dat is dan weer prettig voor je eigen begrip en gemoedsrust. Belangrijk is dat de dialoog tussen ouders en artsen open blijft.
Geef bij de artsen aan wat je gevoel is. Een goede arts zal de intuitie van een moeder serieus nemen. In het WKZ zeiden ze tegen ons: "Mama knows best". Ze varen daar dus erg op het onderbuikgevoel van de moeder (of welke primaire verzorger dan ook). Mijn ervaring is ook dat je als moeder heel goed aanvoelt of er iets 'mis' is met je kind, ook als je er niet precies de vinger op kunt leggen. Jij bent geen arts, dus het is vrijwel onmogelijk voor jou zélf om aan de hand van bepaalde klachten met een hapklare diagnose op de proppen te komen. Dat hoeft ook niet, daar zijn de professionals tenslotte voor. Maar jouw gevoel en jouw waarnemingen van je eigen kind kunnen wel heel belangrijk en leidend zijn.
En als je met een vermoeden komt dat onwaarschijnlijk is, zal een goede arts je ook uitleggen waarom de kans op die aandoening heel klein is. En dat is dan weer prettig voor je eigen begrip en gemoedsrust. Belangrijk is dat de dialoog tussen ouders en artsen open blijft.
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
zaterdag 15 maart 2014 13:25
Lieve Cath2013, eigenlijk heb ik nu al een beetje spijt wat ik gister geschreven heb. De kans is zooooooo verschrikkelijk klein dat jouw kindje precies hetzelfde heeft. Het enige wat ik met mijn bericht probeerde te vertellen is; als je er geen goed gevoel bij hebt, vraag dan of er ook goed gekeken wordt naar zaken die misschien niet zo voor de hand liggen.
zaterdag 15 maart 2014 13:41
maak jezelf niet gek cath! geef de artsen wat vertrouwen. zij willen ook een gezonde baby, ze zijn echt niet gebaat bij allerlei fouten.
als je echt denkt dat t zijn hart is, draag t dan aan. maar als t een zomaar-idee is, laat t gaan. je maakt jezelf alleen gestrest dan en boos als de artsen t evt wegwuiven.
houd vast aan t feit dat hij nog groeit en ook goede/betere dagen heeft.
sterkte!
als je echt denkt dat t zijn hart is, draag t dan aan. maar als t een zomaar-idee is, laat t gaan. je maakt jezelf alleen gestrest dan en boos als de artsen t evt wegwuiven.
houd vast aan t feit dat hij nog groeit en ook goede/betere dagen heeft.
sterkte!
zaterdag 15 maart 2014 13:58
Ik heb van alles gemist zie ik....
Wat ik vooral moeilijk vind is het verschil te blijven zien tussen angsten en een reeele moederzorgen.
Wat betreft het hartje: omdat zoontje irregulaire harttonen had tijdens de zwangerschap. Van de andere kant; dit was na de zwangerschap over (zoals voorspeld door de artsen) en er is direct een ECG gemaakt.
Maar... zoontje is ook vaak kortademig. Alleen... dat kan ook weer komen door de laryngomalacie. Maar... de laryngomalacie kan ook weer horen bij een hartafwijking.
Zucht.
Wist ik het maar.
Wat ik vooral moeilijk vind is het verschil te blijven zien tussen angsten en een reeele moederzorgen.
Wat betreft het hartje: omdat zoontje irregulaire harttonen had tijdens de zwangerschap. Van de andere kant; dit was na de zwangerschap over (zoals voorspeld door de artsen) en er is direct een ECG gemaakt.
Maar... zoontje is ook vaak kortademig. Alleen... dat kan ook weer komen door de laryngomalacie. Maar... de laryngomalacie kan ook weer horen bij een hartafwijking.
Zucht.
Wist ik het maar.
zaterdag 15 maart 2014 21:50
zondag 16 maart 2014 14:01
reglisse: mij is verteld door kinderarts dat een 10 tot 12 weken oude baby 650 tot 800 binnen moet krijgen. dus kan me voorstellen dat to dat ook ergens gelezen of gehoord heeft.
maar hee, 600 is al top. fijn! wees positief. 600cc is al 600cc meer dan niets. hopelijk gaat t vandaag ook weer zo goed.
maar hee, 600 is al top. fijn! wees positief. 600cc is al 600cc meer dan niets. hopelijk gaat t vandaag ook weer zo goed.
zondag 16 maart 2014 16:33
Wat verschikkelijk frustrerend is dit he?
Mijn zoontje was al wat ouder toen hij de fles begon te weigeren, 6-7 maanden. Achteraf denk ik dat de oorzaak is geweest dat hij in die periode twee keer een oorontsteking had en een luchtweginfectie. Daardoor is hij de fles met pijn gaan associeren. Ons geluk was dat hij al bijvoeding mocht. Soms dronk hij maar 200cc melk per dag, maar dan kwam er via sappig fruit en ander eten nog wel vocht binnen. Omdat hij uiteindelijk in drie maanden tijd geen gram is aangekomen en hij ook in de lengte bijna niet meer groeide zijn we toen bij de kinder dietist beland.
Niet helemaal vergelijkbaar dus, maar ik herken de frustratie en het gevecht, ook met jezelf. En dan kan iedeeen wel zeggen dat je het los moet laten, dat is verdomd moeilijk. Als moeder heb je namelijk een oergevoel dag zegt: kind moet eten. Wat bij mij hielp was af en toe weggaan om het even los te kunnen laten. Dan wilde ik achteraf ook niet weten hoeveel hij gedronken had.
Nog wel een tip die bij mijn zoontje af en toe werkte, de fles aanbieden terwijl hij slaapt. Dat verdubbelde bij ons de hoeveelheid nog wel eens.
Mijn zoontje was al wat ouder toen hij de fles begon te weigeren, 6-7 maanden. Achteraf denk ik dat de oorzaak is geweest dat hij in die periode twee keer een oorontsteking had en een luchtweginfectie. Daardoor is hij de fles met pijn gaan associeren. Ons geluk was dat hij al bijvoeding mocht. Soms dronk hij maar 200cc melk per dag, maar dan kwam er via sappig fruit en ander eten nog wel vocht binnen. Omdat hij uiteindelijk in drie maanden tijd geen gram is aangekomen en hij ook in de lengte bijna niet meer groeide zijn we toen bij de kinder dietist beland.
Niet helemaal vergelijkbaar dus, maar ik herken de frustratie en het gevecht, ook met jezelf. En dan kan iedeeen wel zeggen dat je het los moet laten, dat is verdomd moeilijk. Als moeder heb je namelijk een oergevoel dag zegt: kind moet eten. Wat bij mij hielp was af en toe weggaan om het even los te kunnen laten. Dan wilde ik achteraf ook niet weten hoeveel hij gedronken had.
Nog wel een tip die bij mijn zoontje af en toe werkte, de fles aanbieden terwijl hij slaapt. Dat verdubbelde bij ons de hoeveelheid nog wel eens.
