Hoe ben jij alleen?

In een vorig topic gaf ik aan dat ik net een uit giftige relatie kom die kort duurde maar veel schade heeft aangebracht. Dit na een paar jaar samenwonen met mijn ex. Op het moment wil ik op mezelf focussen, niet bezig zijn met daten (als ik iemand ontmoet waarmee het goed voelt, dan komt het vanzelf, is mijn motto). Maar het is wel moeilijk. Ik heb tinder van mijn telefoon af gegooid want dat werkt niet voor mij. Veel uitgaan doe ik ook niet meer, ik merk dat ik daar een beetje klaar mee ben. Zeker in mijn huidige woonplaats. Dus als ik iemand ontmoet, dan zal het niet bewust zijn. Maar dat maakt het ook wel een beetje eng. Aan de ene kant denk ik "Ja, lekker alleen zijn, even alles op een rijtje, focus op studie en wat ik wel heb". Aan de andere kant ben ik bang dat ik te laat ben en nooit meer iemand vind. Dat ik altijd alleen blijf en vast blijf zitten in dit leven. Misschien is dat ook wel waarom ik zo graag iemand wil, voor de nieuwe ervaringen?



Die gedachte is irrationeel, zeker omdat ik na dit laatste studiejaar hopelijk een baan vind, verhuis naar de stad waar ik studeerde en al wat cursussen op de planning heb staan die ik wil doen. Maar zelfs dan is het toch best erg dat ik bij alles wat ik wil gaan doen bedenk: "vind ik hier misschien een leuke man". Ik wil van die gedachte af. Ik wil dingen doen om er zelf beter van te worden. Ik wil compleet gelukkig kunnen zijn zonder vent. Hoe?

Ik wil mijn oude leven gewoon terug, een leven waar ik me al voorbereidde om te trouwen, waar we babynamen hadden, nu ben ik weer terug bij af en ik kan het, na bijna een jaar, nog steeds niet aan.