Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel III
maandag 16 januari 2017 12:54
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 15 februari 2017 17:35
quote:MissGrannySmith schreef op 15 februari 2017 @ 16:39:
Er stond vandaag opeens vanuit het niets een tweede doos tissues in de ruimte bij psych
Het is een complot!
Wat goed dat je eerlijk hebt kunnen zijn, MissGrannySmith. En fijn dat je psych het doorhad en er ruimte voor was.
Ik lees nu je aanvulling. Je bent eerlijk geweest voor zover dat op dit moment lukte, en dat is goed. Kleine stapjes, hè... Als je nu het idee hebt dat je haar iets meer wil of moet vertellen, kun je haar dan een mailtje sturen misschien? Of kan het wachten tot je volgende afspraak, dat je er dan nog even op terugkomt?
En Hanke, Yesss
Knuffel, is je 'boosheid' over je angst van tevoren niet eigenlijk verkapte verwarring over dat het anders liep en voelde dan wat je verwachtte en waar je op voorbereid was? Weet niet of het uitmaakt eigenlijk, maar zo klinkt het mij in de oren.
Fijn dat je goede ontmoetingen hebt gehad. Eng dat er vanuit het 'werkveldperspectief' gepraat werd over misbruik, terwijl dat voor jou je persoonlijke verhaal raakt... Wat ik me afvraag: is er wel eens ruimte om te delen (voor wie dat wil en durft) over hoe zulke thema's je persoonlijk raken en hoe je daarmee dealt in je werk? Want ik denk (vrees) dat je zeker niet de enige bent daar.
De doodse stilte is denk ik een 'ik ben er stil van'. Absoluut geen greintje walging naar de slachtoffertjes.
Op naar deel 4! Is dat nog lastig voor je?
Er stond vandaag opeens vanuit het niets een tweede doos tissues in de ruimte bij psych
Het is een complot!
Wat goed dat je eerlijk hebt kunnen zijn, MissGrannySmith. En fijn dat je psych het doorhad en er ruimte voor was.
Ik lees nu je aanvulling. Je bent eerlijk geweest voor zover dat op dit moment lukte, en dat is goed. Kleine stapjes, hè... Als je nu het idee hebt dat je haar iets meer wil of moet vertellen, kun je haar dan een mailtje sturen misschien? Of kan het wachten tot je volgende afspraak, dat je er dan nog even op terugkomt?
En Hanke, Yesss
Knuffel, is je 'boosheid' over je angst van tevoren niet eigenlijk verkapte verwarring over dat het anders liep en voelde dan wat je verwachtte en waar je op voorbereid was? Weet niet of het uitmaakt eigenlijk, maar zo klinkt het mij in de oren.
Fijn dat je goede ontmoetingen hebt gehad. Eng dat er vanuit het 'werkveldperspectief' gepraat werd over misbruik, terwijl dat voor jou je persoonlijke verhaal raakt... Wat ik me afvraag: is er wel eens ruimte om te delen (voor wie dat wil en durft) over hoe zulke thema's je persoonlijk raken en hoe je daarmee dealt in je werk? Want ik denk (vrees) dat je zeker niet de enige bent daar.
De doodse stilte is denk ik een 'ik ben er stil van'. Absoluut geen greintje walging naar de slachtoffertjes.
Op naar deel 4! Is dat nog lastig voor je?
woensdag 15 februari 2017 17:37
quote:MissGrannySmith schreef op 15 februari 2017 @ 17:23:
Vond vlak na het gesprek wel dat ik goed bezig was geweest.
Nu niet meer. Breek dat goede gevoel compleet af in m'n hoofd.
Denk steeds aan haar sturende vragen (ik gooi hem er even in ) richting de ernst. Alsof ze zich zorgen maakte. Op dat punt klapte ik een beetje dicht. En nu baal ik ervan dat ik toen niet open en eerlijk ben gebleven.
Zo herkenbaar, dat afbreken
Kun je haar alsnog eerlijk erover vertellen?
Vond vlak na het gesprek wel dat ik goed bezig was geweest.
Nu niet meer. Breek dat goede gevoel compleet af in m'n hoofd.
Denk steeds aan haar sturende vragen (ik gooi hem er even in ) richting de ernst. Alsof ze zich zorgen maakte. Op dat punt klapte ik een beetje dicht. En nu baal ik ervan dat ik toen niet open en eerlijk ben gebleven.
Zo herkenbaar, dat afbreken
Kun je haar alsnog eerlijk erover vertellen?
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 15 februari 2017 17:39
woensdag 15 februari 2017 17:41
quote:MissGrannySmith schreef op 15 februari 2017 @ 17:33:
Klinkt als een leerzame, vermoeiende en lang dag Knuf.
Probeer niet boos op jezelf te zijn omdat je het vooraf anders hebt ingeschat.
Dank je Granny
Jullie berichtjes doen mij goed
Moet er bijna van huilen
Dat ik hier mag schrijven
Nog steeds
Pfff..
Klinkt als een leerzame, vermoeiende en lang dag Knuf.
Probeer niet boos op jezelf te zijn omdat je het vooraf anders hebt ingeschat.
Dank je Granny
Jullie berichtjes doen mij goed
Moet er bijna van huilen
Dat ik hier mag schrijven
Nog steeds
Pfff..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 15 februari 2017 17:42
quote:Knuffelbeertjes schreef op 15 februari 2017 @ 17:26:
[...]
Denk je dat mensen dat voelen op zo'n moment? Ik heb echt geen idee
Ik denk altijd aan wat ik zelf heb meegemaakt natuurlijk
Nou ja eigenlijk doe ik mijn best daar juist niet aan te denken, wat uiteraard niet werkt
Maar ik heb dus echt geen idee wat iemand denkt die dat niet meegemaakt heeft
Wb jouw cijfers: echt vreselijk
Ik ken zelf al 5 mensen die het hebben meegemaakt, zelf of in hun omgeving, nog buiten mijn familie. En ik ken helemaal niet zoveel mensen. Dus ja, dat denk ik.
En dat zijn dan alleen de mensen van wie ik het weet. Er zullen zeker meer zijn.
[...]
Denk je dat mensen dat voelen op zo'n moment? Ik heb echt geen idee
Ik denk altijd aan wat ik zelf heb meegemaakt natuurlijk
Nou ja eigenlijk doe ik mijn best daar juist niet aan te denken, wat uiteraard niet werkt
Maar ik heb dus echt geen idee wat iemand denkt die dat niet meegemaakt heeft
Wb jouw cijfers: echt vreselijk
Ik ken zelf al 5 mensen die het hebben meegemaakt, zelf of in hun omgeving, nog buiten mijn familie. En ik ken helemaal niet zoveel mensen. Dus ja, dat denk ik.
En dat zijn dan alleen de mensen van wie ik het weet. Er zullen zeker meer zijn.
woensdag 15 februari 2017 17:46
quote:PareltjeViva schreef op 15 februari 2017 @ 17:35:
[...]
Fijn dat je goede ontmoetingen hebt gehad. Eng dat er vanuit het 'werkveldperspectief' gepraat werd over misbruik, terwijl dat voor jou je persoonlijke verhaal raakt... Wat ik me afvraag: is er wel eens ruimte om te delen (voor wie dat wil en durft) over hoe zulke thema's je persoonlijk raken en hoe je daarmee dealt in je werk? Want ik denk (vrees) dat je zeker niet de enige bent daar.
De doodse stilte is denk ik een 'ik ben er stil van'. Absoluut geen greintje walging naar de slachtoffertjes.
Op naar deel 4! Is dat nog lastig voor je?
Ja heel lastig vind ik dat
Ik probeer het echt wel te zien als ONS topic
Dat iedereen er mag en kan en wil en durft te schrijven
Die zich herkent
Maar ik kan niet ontkennen dat ik veel berichtjes geschreven heb....
Dat vind ik nog wel lastig
Dat ik hier zo egoïstisch ben en veel over mijzelf schrijf
Je andere vraag: ja daar is ruimte voor maar er zijn geen mensen met mijn verhaal of ze liegen er net zo hard over
De verhalen die er wel zijn gaan voornamelijk over Gepest zijn vroeger
Wat ook afschuwelijk is
En daar is veel ruimte en aandacht voor
De persoonlijke verhalen
Want dat heeft ook een behoorlijke impact
[...]
Fijn dat je goede ontmoetingen hebt gehad. Eng dat er vanuit het 'werkveldperspectief' gepraat werd over misbruik, terwijl dat voor jou je persoonlijke verhaal raakt... Wat ik me afvraag: is er wel eens ruimte om te delen (voor wie dat wil en durft) over hoe zulke thema's je persoonlijk raken en hoe je daarmee dealt in je werk? Want ik denk (vrees) dat je zeker niet de enige bent daar.
De doodse stilte is denk ik een 'ik ben er stil van'. Absoluut geen greintje walging naar de slachtoffertjes.
Op naar deel 4! Is dat nog lastig voor je?
Ja heel lastig vind ik dat
Ik probeer het echt wel te zien als ONS topic
Dat iedereen er mag en kan en wil en durft te schrijven
Die zich herkent
Maar ik kan niet ontkennen dat ik veel berichtjes geschreven heb....
Dat vind ik nog wel lastig
Dat ik hier zo egoïstisch ben en veel over mijzelf schrijf
Je andere vraag: ja daar is ruimte voor maar er zijn geen mensen met mijn verhaal of ze liegen er net zo hard over
De verhalen die er wel zijn gaan voornamelijk over Gepest zijn vroeger
Wat ook afschuwelijk is
En daar is veel ruimte en aandacht voor
De persoonlijke verhalen
Want dat heeft ook een behoorlijke impact
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 15 februari 2017 17:48
quote:Knuffelbeertjes schreef op 15 februari 2017 @ 17:37:
[...]
Zo herkenbaar, dat afbreken
Kun je haar alsnog eerlijk erover vertellen?
Ik heb een ontzettende hekel aan mailen met psych. Doe het soms wel, maar altijd pas als ze duidelijk heeft gevraagd of ik haar wil mailen hoe iets gegaan is. ik vind het lastig om hier aan te geven waarom ik er zo'n moeite mee heb, sorry.
Maar het mag wel van haar. Ze zei het vandaag nog. Heb een hele vervelende situatie gehad afgelopen week en zei haar dat ik haar het liefst had willen mailen. Maar dat ik voor mezelf al bedacht had dat zij op dat moment toch niets kon veranderen aan de situatie. Haar antwoord: jawel, ik had je direct gebeld.
Zo fijn en lief!
Ik ga voor mezelf afwegen of ik haar wel of niet ga mailen.
Liever miet quoten, verwijder het zo weer.
[...]
Zo herkenbaar, dat afbreken
Kun je haar alsnog eerlijk erover vertellen?
Ik heb een ontzettende hekel aan mailen met psych. Doe het soms wel, maar altijd pas als ze duidelijk heeft gevraagd of ik haar wil mailen hoe iets gegaan is. ik vind het lastig om hier aan te geven waarom ik er zo'n moeite mee heb, sorry.
Maar het mag wel van haar. Ze zei het vandaag nog. Heb een hele vervelende situatie gehad afgelopen week en zei haar dat ik haar het liefst had willen mailen. Maar dat ik voor mezelf al bedacht had dat zij op dat moment toch niets kon veranderen aan de situatie. Haar antwoord: jawel, ik had je direct gebeld.
Zo fijn en lief!
Ik ga voor mezelf afwegen of ik haar wel of niet ga mailen.
Liever miet quoten, verwijder het zo weer.
woensdag 15 februari 2017 17:51
quote:SF_ schreef op 15 februari 2017 @ 17:42:
Ik ken zelf al 5 mensen die het hebben meegemaakt, zelf of in hun omgeving, nog buiten mijn familie. En ik ken helemaal niet zoveel mensen. Dus ja, dat denk ik.
En dat zijn dan alleen de mensen van wie ik het weet. Er zullen zeker meer zijn.
Ik ken alleen de andere meiden die het meegemaakt hebben...
Bedankt voor dit voorbeeld Snow
Ik ken zelf al 5 mensen die het hebben meegemaakt, zelf of in hun omgeving, nog buiten mijn familie. En ik ken helemaal niet zoveel mensen. Dus ja, dat denk ik.
En dat zijn dan alleen de mensen van wie ik het weet. Er zullen zeker meer zijn.
Ik ken alleen de andere meiden die het meegemaakt hebben...
Bedankt voor dit voorbeeld Snow
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 15 februari 2017 17:57
woensdag 15 februari 2017 18:34
Ja enorm herkenbaar Granny
Mijn oude therapeut houdt ook een dossier bij van mij
Inderdaad met de mails en zelfs apps...
En toen ze me doorstuurde naar nieuwe peut, liet ze zien wat ze nieuwe peut doorstuurde
Dat waren dus mijn mailtjes en appjes
Ver schrik ke lijk
Zwart op wit inderdaad
Hier in het topic ook moeilijk
Om dingen te laten staan
Maar oefen er wel mee
Wat voor mij de doorslag steeds geeft is dat ik anders echt niet te helpen ben
En voor het eerst wil ik dat anders
Moet het anders
Vind ik....
En daar hoort dus mailen en appen bij
Want praten zorgt voor straf...
Ik ben trouwens te vroeg voor de cursus
Dus kon dit nog even schrijven voor je
Gewoon misschien alleen voor de herkenning
Mijn oude therapeut houdt ook een dossier bij van mij
Inderdaad met de mails en zelfs apps...
En toen ze me doorstuurde naar nieuwe peut, liet ze zien wat ze nieuwe peut doorstuurde
Dat waren dus mijn mailtjes en appjes
Ver schrik ke lijk
Zwart op wit inderdaad
Hier in het topic ook moeilijk
Om dingen te laten staan
Maar oefen er wel mee
Wat voor mij de doorslag steeds geeft is dat ik anders echt niet te helpen ben
En voor het eerst wil ik dat anders
Moet het anders
Vind ik....
En daar hoort dus mailen en appen bij
Want praten zorgt voor straf...
Ik ben trouwens te vroeg voor de cursus
Dus kon dit nog even schrijven voor je
Gewoon misschien alleen voor de herkenning
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 15 februari 2017 18:46
woensdag 15 februari 2017 19:39
@Hanke
@Granny: ik begrijp je weerstand tegen mailen heel goed. Het staat dan inderdaad zwart op wit. Wat je zou kunnen doen, om jezelf wel te helpen de volgende keer nog net iets eerlijker te zijn (ik lees namelijk in je verhaal dat je het vandaag al behoorlijk goed hebt gedaan ), is haar zoiets als het volgende mailen:
'weer thuis van de therapie realiseer ik me dat ik toch niet eerlijk genoeg tegen je ben geweest. Hoewel ik al veel meer heb gezegd dan ik eigenlijk durf, baal ik er toch van. Ik wil dit de volgende keer graag anders. Wil je me daar aan herinneren?'.
Dan staat er inhoudelijk eigenlijk helemaal niets, maar wie weet helpt het wel voor de volgende keer?
@Knuff, over de stilte is al veel zinnigs geschreven. Ikzelf denk dat het een combinatie is van walging (maar niet walging richting de slachtoffers, maar... je raadt het al: richting de daders), verdriet en herkenning (inderdaad, er zijn heel veel slachtoffers van seksueel misbruik, maar we praten er nou eenmaal niet zo makkelijk over).
Natuurlijk heb je op dit moment meer moeite met dit soort casussen. Nu je er zo middenin zit, ligt projectie op de loer. Dat geeft niet. Ik geloof dat dit alles uiteindelijk je kracht kan worden. Als je een tijd (en therapie) verder bent, kun je iets meer afstand nemen, maar begrijp je mensen in deze casussen veel en veel beter dan de gemiddelde persoon. Dan komt het minder binnen, terwijl je de dingen wel goed aanvoelt.
[....]
En ondertussen ga ik zelf door met mijn proces. Waarvan ik me afvraag of dat ooit klaar is. Ik ben er zo moe van. Ik overweeg om morgen of overmorgen een dag thuis te blijven van mijn werk. Alleen maar omdat ik wil slapen. Wat niet lukt, want slapen is moeilijk de laatste weken. Maar ik ben zo moe. Tegelijkertijd wil ik werken, want werk = afleiding en afleiding = fijn. Dus ik weet het nog niet. Ik hoop eigenlijk dat ik het nog anderhalve week volhoud, want dan heb ik vakantie.
@BB, hilarisch. Ik zag vandaag een doos tissues op mijn werk en vroeg me af of ze van recycled papier gemaakt waren
@Granny: ik begrijp je weerstand tegen mailen heel goed. Het staat dan inderdaad zwart op wit. Wat je zou kunnen doen, om jezelf wel te helpen de volgende keer nog net iets eerlijker te zijn (ik lees namelijk in je verhaal dat je het vandaag al behoorlijk goed hebt gedaan ), is haar zoiets als het volgende mailen:
'weer thuis van de therapie realiseer ik me dat ik toch niet eerlijk genoeg tegen je ben geweest. Hoewel ik al veel meer heb gezegd dan ik eigenlijk durf, baal ik er toch van. Ik wil dit de volgende keer graag anders. Wil je me daar aan herinneren?'.
Dan staat er inhoudelijk eigenlijk helemaal niets, maar wie weet helpt het wel voor de volgende keer?
@Knuff, over de stilte is al veel zinnigs geschreven. Ikzelf denk dat het een combinatie is van walging (maar niet walging richting de slachtoffers, maar... je raadt het al: richting de daders), verdriet en herkenning (inderdaad, er zijn heel veel slachtoffers van seksueel misbruik, maar we praten er nou eenmaal niet zo makkelijk over).
Natuurlijk heb je op dit moment meer moeite met dit soort casussen. Nu je er zo middenin zit, ligt projectie op de loer. Dat geeft niet. Ik geloof dat dit alles uiteindelijk je kracht kan worden. Als je een tijd (en therapie) verder bent, kun je iets meer afstand nemen, maar begrijp je mensen in deze casussen veel en veel beter dan de gemiddelde persoon. Dan komt het minder binnen, terwijl je de dingen wel goed aanvoelt.
[....]
En ondertussen ga ik zelf door met mijn proces. Waarvan ik me afvraag of dat ooit klaar is. Ik ben er zo moe van. Ik overweeg om morgen of overmorgen een dag thuis te blijven van mijn werk. Alleen maar omdat ik wil slapen. Wat niet lukt, want slapen is moeilijk de laatste weken. Maar ik ben zo moe. Tegelijkertijd wil ik werken, want werk = afleiding en afleiding = fijn. Dus ik weet het nog niet. Ik hoop eigenlijk dat ik het nog anderhalve week volhoud, want dan heb ik vakantie.
@BB, hilarisch. Ik zag vandaag een doos tissues op mijn werk en vroeg me af of ze van recycled papier gemaakt waren
woensdag 15 februari 2017 20:39
quote:Knuffelbeertjes schreef op 15 februari 2017 @ 17:11:
[...]
Nu we bijna aan deel 4 toe zijn ( ) durf ik het wel een keer aan mezelf te quoten
Maar wat me hier het meest aan stoorde:
toen de spreker het daar over had,
ging er echt zo'n stilte door de zaal,
en vielen mensen stil en pijnlijke blikken,
serieus en zo...
Bevestigt voor mij de taboe die het heeft,
en dat er niet over gepraat mag worden.
Want inhoudelijk zei de spreker er weinig over,
maar alleen die term was al genoeg om de sfeer te doen omslaan.
Daaruit concludeer ik dan dat het iets walgelijks is,
en voel ik mij ook zo.Ik denk dat je naast wat al genoemd is ook onmacht van mensen voelde. Niemand blijft onbewogen bij zo'n discussie, denk ik, en onmacht/onvermogen er iets aan te (hadden) kunnen veranderen (zowel het misbruik zelf als het leed dat het veroorzaakt) kun je voelen. Maar misschien is dat hetzelfde als wat Hanke handelingsonvermogen noemt.
En de conclusie die ik schuin gemaakt heb, volgt niet uit wat je zegt. Gevoelsmatig misschien wel, maar daar gaat je gevoel aan de haal met je.
Hanke, goed van je! Je berichtje begrijp ik niet helemaal, maar je hebt iets out of the box gedaan en je klinkt heel krachtig en positief als je erover schrijft. Mooi om te lezen
Appeltje, ik was te laat met lezen (geeft niets) maar ik begrijp dat je grote stappen hebt durven zetten in het eerlijk zijn. Natuurlijk kun je dan nog terugvallen in oude gewoontes en dichtklappen, maar de volgende keer kun je dat pad gemakkelijker terugvinden en misschien zelfs weer ietsje verder bewandelen.
Snow, Knuffel, zet 'm op bij het sporten/mindfulnessen.
[...]
Nu we bijna aan deel 4 toe zijn ( ) durf ik het wel een keer aan mezelf te quoten
Maar wat me hier het meest aan stoorde:
toen de spreker het daar over had,
ging er echt zo'n stilte door de zaal,
en vielen mensen stil en pijnlijke blikken,
serieus en zo...
Bevestigt voor mij de taboe die het heeft,
en dat er niet over gepraat mag worden.
Want inhoudelijk zei de spreker er weinig over,
maar alleen die term was al genoeg om de sfeer te doen omslaan.
Daaruit concludeer ik dan dat het iets walgelijks is,
en voel ik mij ook zo.Ik denk dat je naast wat al genoemd is ook onmacht van mensen voelde. Niemand blijft onbewogen bij zo'n discussie, denk ik, en onmacht/onvermogen er iets aan te (hadden) kunnen veranderen (zowel het misbruik zelf als het leed dat het veroorzaakt) kun je voelen. Maar misschien is dat hetzelfde als wat Hanke handelingsonvermogen noemt.
En de conclusie die ik schuin gemaakt heb, volgt niet uit wat je zegt. Gevoelsmatig misschien wel, maar daar gaat je gevoel aan de haal met je.
Hanke, goed van je! Je berichtje begrijp ik niet helemaal, maar je hebt iets out of the box gedaan en je klinkt heel krachtig en positief als je erover schrijft. Mooi om te lezen
Appeltje, ik was te laat met lezen (geeft niets) maar ik begrijp dat je grote stappen hebt durven zetten in het eerlijk zijn. Natuurlijk kun je dan nog terugvallen in oude gewoontes en dichtklappen, maar de volgende keer kun je dat pad gemakkelijker terugvinden en misschien zelfs weer ietsje verder bewandelen.
Snow, Knuffel, zet 'm op bij het sporten/mindfulnessen.
woensdag 15 februari 2017 21:56
Graag gedaan Appeltje, hoop dat het je een beetje kan helpen deze week
Sofie, bedankt voor je woorden. Ik lees ze en sla ze op in mijn hoofd, dank je wel
Ik hoop ook dat je nog anderhalf week volhoudt, en anders een dagje vrij neemt tussendoor.
Dat voel je zelf het beste aan
Tobbie jij ook bedankt voor je woorden. Ik vind het fijn te lezen hoe jullie het zien.
Rake dingen zeg je er over, dank je
Sofie, bedankt voor je woorden. Ik lees ze en sla ze op in mijn hoofd, dank je wel
Ik hoop ook dat je nog anderhalf week volhoudt, en anders een dagje vrij neemt tussendoor.
Dat voel je zelf het beste aan
Tobbie jij ook bedankt voor je woorden. Ik vind het fijn te lezen hoe jullie het zien.
Rake dingen zeg je er over, dank je
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 15 februari 2017 22:53
Vind het eng erover te schrijven Hanke,
mag natuurlijk niet.
Maar ook angstig, als ik het opschrijf.
Het deel zelf vindt het prachtig als ik erover schrijf,
wil heel graag aandacht, gezien worden.
Wil dat ik in de spotlight sta, zegt:
'kijk hoe geweldig ik ben.
Ik kan de wereld aan, ik ben ontastbaar.
Ik kan álles aan, en zelfs nog meer dan dat.
Iedereen zit op mij te wachten,
want ik ben vrolijk, en grappig, en heb veel te vertellen.
Ik ben beter dan elk ander persoon.'
Zij trekt echt enorm veel energie uit mij.
Meer dan de gedachten.
Ik durf niet over haar te praten als ze weg is en de gedachten er weer zijn.
Want die keuren haar af, begrijpen haar niet.
En vinden mij/haar gestoord.
Wat ik hoogstwaarschijnlijk ook 'gewoon' ben,
want heel normaal zijn deze buien nou ook weer niet
mag natuurlijk niet.
Maar ook angstig, als ik het opschrijf.
Het deel zelf vindt het prachtig als ik erover schrijf,
wil heel graag aandacht, gezien worden.
Wil dat ik in de spotlight sta, zegt:
'kijk hoe geweldig ik ben.
Ik kan de wereld aan, ik ben ontastbaar.
Ik kan álles aan, en zelfs nog meer dan dat.
Iedereen zit op mij te wachten,
want ik ben vrolijk, en grappig, en heb veel te vertellen.
Ik ben beter dan elk ander persoon.'
Zij trekt echt enorm veel energie uit mij.
Meer dan de gedachten.
Ik durf niet over haar te praten als ze weg is en de gedachten er weer zijn.
Want die keuren haar af, begrijpen haar niet.
En vinden mij/haar gestoord.
Wat ik hoogstwaarschijnlijk ook 'gewoon' ben,
want heel normaal zijn deze buien nou ook weer niet
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
