Psyche
alle pijlers
Rare droom, verklaring?
maandag 26 november 2012 08:25
Had ik maar zo'n dromen verklaarboek denk ik nu. Ik ben zo gek aan het dromen geweest!
Eerst was ik op het werk, maar niet mijn werkplek. Toen moest ik van de werkgever (m'n schoonzus?) buiten gaan lopen met een moeder met een jongetje (in klederdracht uit Peru). Toen liep ik te dwalen door de straten en herkende een soort hoge molen. Ik herkende hem omdat ik vaker over dit kruispunt met de molen had gedroomd. We slaan links af en lopen. Ik kijk naar links en zie een grasveld met speeltuin en een vervallen sprookjesachtig kasteel. Het jongetje wil er gaan spelen en ik wil een foto maken van het kasteel. Dan word ik door de anderen daar aangemoedigd om naar het kastel te gaan het is er toch verlaten en het kasteel werkt als een magneet op mij! Ik besluit het te doen. Vanaf daar zijn die peruaanse moeder en zoon ook uit beeld. Ik moet via hele stijle grasheuvels bij het kasteel zien te komen. Op 't dak van een toren klimmen en dan ben ik er maar het is supergevaarlijk. Planken liggen los en je kan zo naar beneden vallen! En het is best druk binnen, vooral met zee lui. Dan is er iets een eindje verderop dat mijn aandacht heeft om er te komen moet ik weer door een gang waar delen vloer ontbreken en andere delen van de vloer kiepen, er onder is woest water. Ik durf niet verder en dan word ik wakker.
Bizarre droom weer! Iemand die wel zo'n dromen boekje heeft en het voor me kan opzoeken?
Eerst was ik op het werk, maar niet mijn werkplek. Toen moest ik van de werkgever (m'n schoonzus?) buiten gaan lopen met een moeder met een jongetje (in klederdracht uit Peru). Toen liep ik te dwalen door de straten en herkende een soort hoge molen. Ik herkende hem omdat ik vaker over dit kruispunt met de molen had gedroomd. We slaan links af en lopen. Ik kijk naar links en zie een grasveld met speeltuin en een vervallen sprookjesachtig kasteel. Het jongetje wil er gaan spelen en ik wil een foto maken van het kasteel. Dan word ik door de anderen daar aangemoedigd om naar het kastel te gaan het is er toch verlaten en het kasteel werkt als een magneet op mij! Ik besluit het te doen. Vanaf daar zijn die peruaanse moeder en zoon ook uit beeld. Ik moet via hele stijle grasheuvels bij het kasteel zien te komen. Op 't dak van een toren klimmen en dan ben ik er maar het is supergevaarlijk. Planken liggen los en je kan zo naar beneden vallen! En het is best druk binnen, vooral met zee lui. Dan is er iets een eindje verderop dat mijn aandacht heeft om er te komen moet ik weer door een gang waar delen vloer ontbreken en andere delen van de vloer kiepen, er onder is woest water. Ik durf niet verder en dan word ik wakker.
Bizarre droom weer! Iemand die wel zo'n dromen boekje heeft en het voor me kan opzoeken?
maandag 26 november 2012 10:11
quote:beelicious schreef op 26 november 2012 @ 09:36:
Nou ik kijk er wel erg naar uit! Eindelijk fulltime samenwonen ipv 3 dagen daar en 4 dagen hier. Geen gesleep met spullen meer.
Maar 't is wel 125km verder op, en mijn vertrouwde gedoe'tje hier moet ik wel achter laten. Ik werk daar ook al, dat scheelt al
leven uit tassen is ook heel erg vervelend...dus fijn dat je eindelijk gaat samenwonen! je ziet er waarschijnlijk gewoon een beetje tegenop en dat verwerk je in je dromen. niks raars aan...je hersenen zijn het gewoon aan het verwerken.
ik ben een aantal jaren geleden ook 200 km verderop verhuisd en wat ik toen allemaal droomde was met geen pen te beschrijven, bizar soms!
Nou ik kijk er wel erg naar uit! Eindelijk fulltime samenwonen ipv 3 dagen daar en 4 dagen hier. Geen gesleep met spullen meer.
Maar 't is wel 125km verder op, en mijn vertrouwde gedoe'tje hier moet ik wel achter laten. Ik werk daar ook al, dat scheelt al
leven uit tassen is ook heel erg vervelend...dus fijn dat je eindelijk gaat samenwonen! je ziet er waarschijnlijk gewoon een beetje tegenop en dat verwerk je in je dromen. niks raars aan...je hersenen zijn het gewoon aan het verwerken.
ik ben een aantal jaren geleden ook 200 km verderop verhuisd en wat ik toen allemaal droomde was met geen pen te beschrijven, bizar soms!
