Psyche
alle pijlers
Therapie, hoe dan?
zondag 11 september 2016 20:15
OK ik ben nog nooit van mijn leven bij een psycholoog of psychiater geweest, dus misschien is mijn vraag een beetje stom. Maar ik vraag mij echt enorm af: hoe kan praten helpen? Hoe kun je inzicht krijgen in patronen die je zelf ook wel herkent? Heb je er een soort van leap of faith voor nodig, of je zelf voor de gek houden? Kun je echt anders leren denken door met een psycholoog te praten?
Dit is trouwens geen topic om het te hebben over problemen van mij of zo want geen behoefte aan om op een forum te delen. Maar ik heb wel interesse in naar een psycholoog gaan, van daar ook de vraag. Ik ben zelf erg sceptisch over de werkzaamheid er van (en ja ik ken de onderzoeken en de uitkomsten, al vraag ik mij meteen af hoe zo iets objectief meetbaar is, de success rate van therapie).
Dit is trouwens geen topic om het te hebben over problemen van mij of zo want geen behoefte aan om op een forum te delen. Maar ik heb wel interesse in naar een psycholoog gaan, van daar ook de vraag. Ik ben zelf erg sceptisch over de werkzaamheid er van (en ja ik ken de onderzoeken en de uitkomsten, al vraag ik mij meteen af hoe zo iets objectief meetbaar is, de success rate van therapie).
dinsdag 13 september 2016 23:44
quote:strikjemetstippels schreef op 13 september 2016 @ 21:14:
Waar om ik het eng vind. Ik zal het proberen te verwoorden.
Ik vind het eigenlijk een soort van falen. Toe geven dat je anders bent dan dat laagje vernis dat je om je zelf hebt gelegd. Dat je de meest basale zaken eigenlijk niet kunt terwijl de meeste mensen van nature bepaalde zaken kunnen. Angst dat dit ook niet werkt, en dat je wellicht een kapotte processor bent en dat het niet aan de software ligt. De angst dat als je over bepaalde zaken begint te praten, je gewoon breekt en niet meer bij elkaar kunt worden gelijmd. En ik vind het verschrikkelijk om zwak te zijn. Dan kan iemand tien keer zeggen dat hulp zoeken sterk is, maar eigenlijk vind ik dat een leugen die mensen elkaar vertellen. Bang dat ik echt gek ben, dat ik van hulpverlener naar hulpverlener zal worden gestuurd om dat niemand weet wat hij met mij aan moet.
l.Dit had ik zelf kunnen schrijven! Vooral die opmerking over dat hulp zoeken sterk zou zijn, maar niet is!
Waar om ik het eng vind. Ik zal het proberen te verwoorden.
Ik vind het eigenlijk een soort van falen. Toe geven dat je anders bent dan dat laagje vernis dat je om je zelf hebt gelegd. Dat je de meest basale zaken eigenlijk niet kunt terwijl de meeste mensen van nature bepaalde zaken kunnen. Angst dat dit ook niet werkt, en dat je wellicht een kapotte processor bent en dat het niet aan de software ligt. De angst dat als je over bepaalde zaken begint te praten, je gewoon breekt en niet meer bij elkaar kunt worden gelijmd. En ik vind het verschrikkelijk om zwak te zijn. Dan kan iemand tien keer zeggen dat hulp zoeken sterk is, maar eigenlijk vind ik dat een leugen die mensen elkaar vertellen. Bang dat ik echt gek ben, dat ik van hulpverlener naar hulpverlener zal worden gestuurd om dat niemand weet wat hij met mij aan moet.
l.Dit had ik zelf kunnen schrijven! Vooral die opmerking over dat hulp zoeken sterk zou zijn, maar niet is!
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
dinsdag 13 september 2016 23:56
Oh die vervolgen zal ik dan eens kijken.
Dat medicijnen de duivel zijn zul je me niet horen zeggen en ik vind dat een professional zich ook niet zo hoort uit te laten.
Elektroshock behandelingen alsook diepe hersenstimulatie ( al weet ik niet of dat ook voor bipolair wordt toegepast) worden nog steeds gedaan. Als leek denk ik dan; het is een hersenziekte, dus er is een logica om dan de hersenen te behandelen. In de docu komt ook Carrie Fisher aan het woord en zij heeft ook elektroshocktherapie ondergaan. Het heeft haar blijkbaar geholpen en het was het enige dat haar hielp.
Wat je zegt over relatie met therapeut, dat klopt zeker. En wat ik er nog aan toe zou kunnen voegen; wat is de motivatie van de therapeut? Zit hij/zij er alleen voor zijn ego, of omdat ie zelf niet helemaal spoort? Of is het een oprecht, intelligent, invoelend iemand?
Dat medicijnen de duivel zijn zul je me niet horen zeggen en ik vind dat een professional zich ook niet zo hoort uit te laten.
Elektroshock behandelingen alsook diepe hersenstimulatie ( al weet ik niet of dat ook voor bipolair wordt toegepast) worden nog steeds gedaan. Als leek denk ik dan; het is een hersenziekte, dus er is een logica om dan de hersenen te behandelen. In de docu komt ook Carrie Fisher aan het woord en zij heeft ook elektroshocktherapie ondergaan. Het heeft haar blijkbaar geholpen en het was het enige dat haar hielp.
Wat je zegt over relatie met therapeut, dat klopt zeker. En wat ik er nog aan toe zou kunnen voegen; wat is de motivatie van de therapeut? Zit hij/zij er alleen voor zijn ego, of omdat ie zelf niet helemaal spoort? Of is het een oprecht, intelligent, invoelend iemand?
Voortaan hier oostenwind en alle ruimte aan bodemloze putten van pure slechtheid. Juli 2020
woensdag 14 september 2016 00:09
quote:kopjekoffie70 schreef op 13 september 2016 @ 23:56:
Oh die vervolgen zal ik dan eens kijken.
Dat medicijnen de duivel zijn zul je me niet horen zeggen en ik vind dat een professional zich ook niet zo hoort uit te laten.
Elektroshock behandelingen alsook diepe hersenstimulatie ( al weet ik niet of dat ook voor bipolair wordt toegepast) worden nog steeds gedaan. Als leek denk ik dan; het is een hersenziekte, dus er is een logica om dan de hersenen te behandelen. In de docu komt ook Carrie Fisher aan het woord en zij heeft ook elektroshocktherapie ondergaan. Het heeft haar blijkbaar geholpen en het was het enige dat haar hielp.
Wat je zegt over relatie met therapeut, dat klopt zeker. En wat ik er nog aan toe zou kunnen voegen; wat is de motivatie van de therapeut? Zit hij/zij er alleen voor zijn ego, of omdat ie zelf niet helemaal spoort? Of is het een oprecht, intelligent, invoelend iemand?Het is nog steeds helemaal niet duidelijk wat er precies mis is in de hersenen van mensen met een psychiatrische ziekte. En sommigen denken dat er helemaal niets mis is met de hersenen, maar dat het allemaal aan de maatschappij ligt. De hypothese dat het om 'ontbrekende stofjes' gaat en dat je die moet aanvullen zoals een diabeet insuline nodig heeft, is inmiddels helemaal achterhaald. ECT schijnt inderdaad vrij effectief te zijn, al komt het op mij een beetje over als met een kanon op een mug schieten. Ik heb destijds trouwens het aanbod van mijn psychiater om ect te gaan doen, geaccepteerd. Toen bleek dat ik daar ook nog eens drie maanden voor op een wachtlijst moest staan, ben ik op zoek gegaan naar een second opinion. Daar heb ik de juiste diagnose gekregen en kon zo ect voorkomen. Soms denk ik nog wel eens of ik het zal doen of niet. Maar er is een aanzienlijke kans op geheugenverlies. En hoe ellendig ik me vaak ook voel, ik heb godzijdank nog wel zoveel goede herinneringen dat ik die voor geen goud kwijt wil.
Oh die vervolgen zal ik dan eens kijken.
Dat medicijnen de duivel zijn zul je me niet horen zeggen en ik vind dat een professional zich ook niet zo hoort uit te laten.
Elektroshock behandelingen alsook diepe hersenstimulatie ( al weet ik niet of dat ook voor bipolair wordt toegepast) worden nog steeds gedaan. Als leek denk ik dan; het is een hersenziekte, dus er is een logica om dan de hersenen te behandelen. In de docu komt ook Carrie Fisher aan het woord en zij heeft ook elektroshocktherapie ondergaan. Het heeft haar blijkbaar geholpen en het was het enige dat haar hielp.
Wat je zegt over relatie met therapeut, dat klopt zeker. En wat ik er nog aan toe zou kunnen voegen; wat is de motivatie van de therapeut? Zit hij/zij er alleen voor zijn ego, of omdat ie zelf niet helemaal spoort? Of is het een oprecht, intelligent, invoelend iemand?Het is nog steeds helemaal niet duidelijk wat er precies mis is in de hersenen van mensen met een psychiatrische ziekte. En sommigen denken dat er helemaal niets mis is met de hersenen, maar dat het allemaal aan de maatschappij ligt. De hypothese dat het om 'ontbrekende stofjes' gaat en dat je die moet aanvullen zoals een diabeet insuline nodig heeft, is inmiddels helemaal achterhaald. ECT schijnt inderdaad vrij effectief te zijn, al komt het op mij een beetje over als met een kanon op een mug schieten. Ik heb destijds trouwens het aanbod van mijn psychiater om ect te gaan doen, geaccepteerd. Toen bleek dat ik daar ook nog eens drie maanden voor op een wachtlijst moest staan, ben ik op zoek gegaan naar een second opinion. Daar heb ik de juiste diagnose gekregen en kon zo ect voorkomen. Soms denk ik nog wel eens of ik het zal doen of niet. Maar er is een aanzienlijke kans op geheugenverlies. En hoe ellendig ik me vaak ook voel, ik heb godzijdank nog wel zoveel goede herinneringen dat ik die voor geen goud kwijt wil.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
woensdag 14 september 2016 08:22
quote:strikjemetstippels schreef op 13 september 2016 @ 22:47:
[...]
Niemand gaat zo maar dood. Maar ik ga liever niet te diep in op mijn shit Ik vroeg me wel af hoe iemand kan weten dat haar problematiek ernstiger is dan die van mij, om dat ik vrij weinig heb los gelaten dan wat direct onder het oppervlak zit.
Maar dat heb ik toch niet gezegd? Ik bedoelde het in elk geval echt niet! Ik weet je oorzaak/reden niet. Maar ik bedoelde te zeggen dat de reden wel te maken kan hebben met het feit of iemand het als een drempel ervaart of niet, lijkt mij? Ik weet even geen goed voorbeeld. Misschien heb ik ook wel ongelijk en heeft het meer met iemands karakter te maken.
En ik had zoveel last van mijn angststoornis (en later depressie) dat ik graag dood wilde. Moest toen alleen een jaar wachten op hulp
[...]
Niemand gaat zo maar dood. Maar ik ga liever niet te diep in op mijn shit Ik vroeg me wel af hoe iemand kan weten dat haar problematiek ernstiger is dan die van mij, om dat ik vrij weinig heb los gelaten dan wat direct onder het oppervlak zit.
Maar dat heb ik toch niet gezegd? Ik bedoelde het in elk geval echt niet! Ik weet je oorzaak/reden niet. Maar ik bedoelde te zeggen dat de reden wel te maken kan hebben met het feit of iemand het als een drempel ervaart of niet, lijkt mij? Ik weet even geen goed voorbeeld. Misschien heb ik ook wel ongelijk en heeft het meer met iemands karakter te maken.
En ik had zoveel last van mijn angststoornis (en later depressie) dat ik graag dood wilde. Moest toen alleen een jaar wachten op hulp
woensdag 14 september 2016 08:26
quote:fayanna schreef op 13 september 2016 @ 23:39:
[...]
Ik weet niet of psychologie een pseudowetenschap is. Als dat zo is, is het nog steeds mogelijk dat de ene mens de andere kan helpen en dat bepaalde technieken daarbij effectiever zijn dan andere. Ik heb meer dan eens gelezen dat de relatie tussen therapeut en patiënt (ja, ik weet het, dat is niet politiek correct, maar het is mijn mening) belangrijker is voor het slagen van een behandeling dan de gebruikte therapietechniek.
De documentaire ken ik inderdaad al. Er is nog een tweede deel en een recent verschenen vervolg. Ook op youtube.Na 5 psychologen en verschillende soorten therapie kan ik daar volmondig ja op zeggen.
[...]
Ik weet niet of psychologie een pseudowetenschap is. Als dat zo is, is het nog steeds mogelijk dat de ene mens de andere kan helpen en dat bepaalde technieken daarbij effectiever zijn dan andere. Ik heb meer dan eens gelezen dat de relatie tussen therapeut en patiënt (ja, ik weet het, dat is niet politiek correct, maar het is mijn mening) belangrijker is voor het slagen van een behandeling dan de gebruikte therapietechniek.
De documentaire ken ik inderdaad al. Er is nog een tweede deel en een recent verschenen vervolg. Ook op youtube.Na 5 psychologen en verschillende soorten therapie kan ik daar volmondig ja op zeggen.
woensdag 14 september 2016 08:54
quote:strikjemetstippels schreef op 13 september 2016 @ 21:14:
Ik vind het eigenlijk een soort van falen. Toe geven dat je anders bent dan dat laagje vernis dat je om je zelf hebt gelegd. Dat je de meest basale zaken eigenlijk niet kunt terwijl de meeste mensen van nature bepaalde zaken kunnen. Angst dat dit ook niet werkt, en dat je wellicht een kapotte processor bent en dat het niet aan de software ligt. De angst dat als je over bepaalde zaken begint te praten, je gewoon breekt en niet meer bij elkaar kunt worden gelijmd. En ik vind het verschrikkelijk om zwak te zijn. Dan kan iemand tien keer zeggen dat hulp zoeken sterk is, maar eigenlijk vind ik dat een leugen die mensen elkaar vertellen. Bang dat ik echt gek ben, dat ik van hulpverlener naar hulpverlener zal worden gestuurd om dat niemand weet wat hij met mij aan moet.
Een paar jaar geleden dacht ik precies dit. Bij mij viel het uiteindelijk mee, wat natuurlijk voor jou geen garantie is, maar het toont wel aan dat dit soort ideeen niet waar hoeven te zijn.
Goed dat je een afspraak hebt gemaakt! Je zegt zelf dat je niet vindt dat hulp zoeken sterk is, maar je schrijft ergens anders ook dat je het spannend vond om de afspraak te maken. Je hebt dus iets moeten overwinnen, iets gedaan wat je eng vond. Ik vind dat sterk, of dapper, of hoe je het ook noemen wilt, maar in ieder geval niet zwak. Je voelt je misschien zwak, maar dat betekent niet dat je het ook bént.
Ik vind het eigenlijk een soort van falen. Toe geven dat je anders bent dan dat laagje vernis dat je om je zelf hebt gelegd. Dat je de meest basale zaken eigenlijk niet kunt terwijl de meeste mensen van nature bepaalde zaken kunnen. Angst dat dit ook niet werkt, en dat je wellicht een kapotte processor bent en dat het niet aan de software ligt. De angst dat als je over bepaalde zaken begint te praten, je gewoon breekt en niet meer bij elkaar kunt worden gelijmd. En ik vind het verschrikkelijk om zwak te zijn. Dan kan iemand tien keer zeggen dat hulp zoeken sterk is, maar eigenlijk vind ik dat een leugen die mensen elkaar vertellen. Bang dat ik echt gek ben, dat ik van hulpverlener naar hulpverlener zal worden gestuurd om dat niemand weet wat hij met mij aan moet.
Een paar jaar geleden dacht ik precies dit. Bij mij viel het uiteindelijk mee, wat natuurlijk voor jou geen garantie is, maar het toont wel aan dat dit soort ideeen niet waar hoeven te zijn.
Goed dat je een afspraak hebt gemaakt! Je zegt zelf dat je niet vindt dat hulp zoeken sterk is, maar je schrijft ergens anders ook dat je het spannend vond om de afspraak te maken. Je hebt dus iets moeten overwinnen, iets gedaan wat je eng vond. Ik vind dat sterk, of dapper, of hoe je het ook noemen wilt, maar in ieder geval niet zwak. Je voelt je misschien zwak, maar dat betekent niet dat je het ook bént.
woensdag 14 september 2016 11:06
Interessant om dit te lezen vanaf de "andere kant". Zelf psycholoog (wel met kinderen & hun gezinnen) dus dat is toch weer anders. Goed van je dat je de stap hebt gezet, strikjemetstippels. Psychologen zijn over het algemeen ook geen onfeilbare wezens, ik hoop dat je een fijn & oprecht persoon treft waar je een goede klik mee hebt.
woensdag 14 september 2016 11:57
quote:rosanne12 schreef op 14 september 2016 @ 08:22:
[...]
Maar dat heb ik toch niet gezegd? Ik bedoelde het in elk geval echt niet! Ik weet je oorzaak/reden niet. Maar ik bedoelde te zeggen dat de reden wel te maken kan hebben met het feit of iemand het als een drempel ervaart of niet, lijkt mij? Ik weet even geen goed voorbeeld. Misschien heb ik ook wel ongelijk en heeft het meer met iemands karakter te maken.
En ik had zoveel last van mijn angststoornis (en later depressie) dat ik graag dood wilde. Moest toen alleen een jaar wachten op hulp
Ik bedoelde het niet bitchy hoor ik vroeg me enkel af of ik zo'n open boek was terwijl ik dacht dat ik weinig had gezegd over eventuele diepere problematiek
Eerlijk gezegd denk ik dat het er niet per se iets mee te maken hoeft te hebben. Er zijn veel mensen met rottende tanden die als nog niet naar de tandarts gaan, hoe wel ze er echt ziek van worden. Of mensen met anorexia die toch dood gaan. Dat zijn wel extremen natuurlijk.
Een jaar is wel lang
[...]
Maar dat heb ik toch niet gezegd? Ik bedoelde het in elk geval echt niet! Ik weet je oorzaak/reden niet. Maar ik bedoelde te zeggen dat de reden wel te maken kan hebben met het feit of iemand het als een drempel ervaart of niet, lijkt mij? Ik weet even geen goed voorbeeld. Misschien heb ik ook wel ongelijk en heeft het meer met iemands karakter te maken.
En ik had zoveel last van mijn angststoornis (en later depressie) dat ik graag dood wilde. Moest toen alleen een jaar wachten op hulp
Ik bedoelde het niet bitchy hoor ik vroeg me enkel af of ik zo'n open boek was terwijl ik dacht dat ik weinig had gezegd over eventuele diepere problematiek
Eerlijk gezegd denk ik dat het er niet per se iets mee te maken hoeft te hebben. Er zijn veel mensen met rottende tanden die als nog niet naar de tandarts gaan, hoe wel ze er echt ziek van worden. Of mensen met anorexia die toch dood gaan. Dat zijn wel extremen natuurlijk.
Een jaar is wel lang
woensdag 14 september 2016 11:57
quote:Puntpaprika schreef op 14 september 2016 @ 11:06:
Interessant om dit te lezen vanaf de "andere kant". Zelf psycholoog (wel met kinderen & hun gezinnen) dus dat is toch weer anders. Goed van je dat je de stap hebt gezet, strikjemetstippels. Psychologen zijn over het algemeen ook geen onfeilbare wezens, ik hoop dat je een fijn & oprecht persoon treft waar je een goede klik mee hebt.Dankje!
Interessant om dit te lezen vanaf de "andere kant". Zelf psycholoog (wel met kinderen & hun gezinnen) dus dat is toch weer anders. Goed van je dat je de stap hebt gezet, strikjemetstippels. Psychologen zijn over het algemeen ook geen onfeilbare wezens, ik hoop dat je een fijn & oprecht persoon treft waar je een goede klik mee hebt.Dankje!
vrijdag 16 september 2016 14:43
Wat goed dat je de stap hebt gezet en een afspraak hebt gemaakt! Wanneer is het?
Mijn gedachten over een aantal dingen die tot nu toe in dit topic zijn besproken:
Hoe je merkt dat er een klik is met je psycholoog? Voor mij was het dat ik me bij diegene op m’n gemak voelde, dat diegene me wist te raken met zijn vragen en opmerkingen en dat ik tussen de gesprekken door ermee bezig was en ervoor werkte. En ik heb ook geen seconde het idee gehad dat mijn psycholoog over me oordeelde, waardoor ik het gevoel had dat ik alles kon vertellen.
In het begin vond ik het superspannend, want ik was totaal niet gewend om te praten over emotionele dingen. Vaak genoeg zat ik met m’n mond vol tanden en was ik me uber bewust van mezelf. Voor mij heeft het gewerkt om mijn psycholoog te gaan mailen. Op die manier kon ik leren om m’n gevoelens te verwoorden, maar in mijn eigen tempo en veilig vanuit huis. In de gesprekken gingen we dan daarmee verder.
Merk je dat je vastloopt in een gesprek of voel je je stuntelig of onsamenhangend? Maak het bespreekbaar. Ik heb vaak genoeg gesprekken gehad waar ik achteraf over baalde omdat ik zo zat te stressen omdat het in mijn ogen niet lekker liep. Zodra ik dat aankaartte, haalde het de druk eraf en kon ik daarna veel makkelijker praten. In het echte leven heb ik hier ook heel veel en extreem last van gehad, dus juist door hier met mijn psycholoog over te praten, maakte dat ik een belangrijk issue aanpakte. Dit verstevigde dan ook weer de band met mijn psycholoog, waardoor ik ook weer meer van mezelf durfde te laten zien.
Hulp zoeken voor psychische problemen heb ik ook lang als falen gezien. Heel veel mensen hebben dat. Terwijl we voor andere problemen naar de huisarts gaan, dat is wel algemeen geaccepteerd. Maar je psyche is net zo goed een onderdeel van je gezondheid als je bloedsuikerspiegel of je conditie. Het maakt onderdeel uit van het totaalplaatje en heeft net zo goed aandacht nodig.
Mijn gedachten over een aantal dingen die tot nu toe in dit topic zijn besproken:
Hoe je merkt dat er een klik is met je psycholoog? Voor mij was het dat ik me bij diegene op m’n gemak voelde, dat diegene me wist te raken met zijn vragen en opmerkingen en dat ik tussen de gesprekken door ermee bezig was en ervoor werkte. En ik heb ook geen seconde het idee gehad dat mijn psycholoog over me oordeelde, waardoor ik het gevoel had dat ik alles kon vertellen.
In het begin vond ik het superspannend, want ik was totaal niet gewend om te praten over emotionele dingen. Vaak genoeg zat ik met m’n mond vol tanden en was ik me uber bewust van mezelf. Voor mij heeft het gewerkt om mijn psycholoog te gaan mailen. Op die manier kon ik leren om m’n gevoelens te verwoorden, maar in mijn eigen tempo en veilig vanuit huis. In de gesprekken gingen we dan daarmee verder.
Merk je dat je vastloopt in een gesprek of voel je je stuntelig of onsamenhangend? Maak het bespreekbaar. Ik heb vaak genoeg gesprekken gehad waar ik achteraf over baalde omdat ik zo zat te stressen omdat het in mijn ogen niet lekker liep. Zodra ik dat aankaartte, haalde het de druk eraf en kon ik daarna veel makkelijker praten. In het echte leven heb ik hier ook heel veel en extreem last van gehad, dus juist door hier met mijn psycholoog over te praten, maakte dat ik een belangrijk issue aanpakte. Dit verstevigde dan ook weer de band met mijn psycholoog, waardoor ik ook weer meer van mezelf durfde te laten zien.
Hulp zoeken voor psychische problemen heb ik ook lang als falen gezien. Heel veel mensen hebben dat. Terwijl we voor andere problemen naar de huisarts gaan, dat is wel algemeen geaccepteerd. Maar je psyche is net zo goed een onderdeel van je gezondheid als je bloedsuikerspiegel of je conditie. Het maakt onderdeel uit van het totaalplaatje en heeft net zo goed aandacht nodig.
zondag 18 september 2016 13:10
Hoe zei je dat exact dan Stokstaartje? Dat je vast liep in het gesprek bedoel ik? Ik maak me er nu al druk om, met name om dat ik tijdens het gesprek met die assistent iets heb genoemd dat meer een symptoom is van het probleem zeg maar. Een van de symptomen. Als die therapeut zich daar dan op heeft voor bereid en het enkel daar over wil hebben. Damn die variabelen.
Volgende week is het. Zal denk ik nog wel vertellen hoe het ging, als ik uit mijn woorden kan komen.
Volgende week is het. Zal denk ik nog wel vertellen hoe het ging, als ik uit mijn woorden kan komen.
zondag 18 september 2016 18:07
He sms, laat het nou maar los dat je alles al van te voren al voorbereid moet hebben. Probeer gewoon zo goed mogelijk te antwoorden op de vragen die komen, meer is echt niet nodig. Zo'n psych is ook maar gewoon een mens en als ie niet snapt wat je bedoelt kan ie gewoon doorvragen totdat ie het wel snapt. Soms duurt het even voordat je erachter bent wat er nu aan de hand is.
Ps Als je vast loopt zeg je gewoon "ik heb een vastloper", "ik weet het even niet" of "ik denk er even over na". Echt hoor, je moest eens weten hoe vaak ik het antwoord niet op een vraag wist. Ik had gewoon geen idee. Toch goedgekomen
Succes volgende week, vind het dapper van je dat je dit doet want volgens mij is het een behoorlijk groot ding voor je.
Ps Als je vast loopt zeg je gewoon "ik heb een vastloper", "ik weet het even niet" of "ik denk er even over na". Echt hoor, je moest eens weten hoe vaak ik het antwoord niet op een vraag wist. Ik had gewoon geen idee. Toch goedgekomen
Succes volgende week, vind het dapper van je dat je dit doet want volgens mij is het een behoorlijk groot ding voor je.
zondag 18 september 2016 20:02
Een goede psycholoog zal zich door jou laten leiden. Hij zal niet een onderwerp bepalen en het alleen maar daar over willen hebben. Hij kijkt naar wat jij het gesprek in brengt en gaat daarmee verder.
Net als Moringa heb ik ook heel vaak gezegd dat ik een antwoord niet wist. En ook mijn ervaring is dat dat oké is. Een psych stelt vragen om je over dingen te laten nadenken. Vaak kwamen die antwoorden later, na het gesprek, als ik er thuis over nadacht. En dan heeft het toch z'n werk gedaan.
Soms vond ik mezelf heel stom als ik antwoorden niet wist. Daar werd ik heel gespannen van en was ik er met mijn hoofd totaal niet meer bij. Niet fijn, want uiteindelijk had ik dan heel weinig aan het gesprek. In het begin kon ik dat gewoon niet benoemen, ook dat veroorzaakte spanning. Later gelukkig wel. Dan kon ik zeggen dat ik helemaal vastliep, dat ik door de spanning niet meer kon nadenken, dat ik een blackout had, dat ik me heel klein voelde. Juist dit soort rotmomenten, die voortkwamen uit gedrag dat ik al heel m'n leven vertoonde, heb ik heel veel geleerd.
Veel succes volgende week!
Net als Moringa heb ik ook heel vaak gezegd dat ik een antwoord niet wist. En ook mijn ervaring is dat dat oké is. Een psych stelt vragen om je over dingen te laten nadenken. Vaak kwamen die antwoorden later, na het gesprek, als ik er thuis over nadacht. En dan heeft het toch z'n werk gedaan.
Soms vond ik mezelf heel stom als ik antwoorden niet wist. Daar werd ik heel gespannen van en was ik er met mijn hoofd totaal niet meer bij. Niet fijn, want uiteindelijk had ik dan heel weinig aan het gesprek. In het begin kon ik dat gewoon niet benoemen, ook dat veroorzaakte spanning. Later gelukkig wel. Dan kon ik zeggen dat ik helemaal vastliep, dat ik door de spanning niet meer kon nadenken, dat ik een blackout had, dat ik me heel klein voelde. Juist dit soort rotmomenten, die voortkwamen uit gedrag dat ik al heel m'n leven vertoonde, heb ik heel veel geleerd.
Veel succes volgende week!
maandag 19 september 2016 19:13
Bedankt voor de tips Moringa en Stokstaartje. En ja, het is voor mij heel groot. Ik heb namelijk een behoorlijk goed mechanisme van vluchten in mijn hoofd, en nu moet ik de wereld in mijn hoofd met iemand gaan delen. Ik vind dat nog veel intiemer dan sex, en ook veel schaamtevoller als ik daar op betrapt zou worden. En dat had ik als kind al (natuurlijk geen sex!), zo'n innerlijke leven en de angst dat iemand er achter zou komen. Tot mijn 5e zei ik ook vrij weinig overigens (daar na word je je bewist van social construct), gewoon om dat mijn hoofd niet enkel externe stimuli verwerkt, maar vol staat met de spannendste software en apps
vrijdag 23 september 2016 18:30
Een update. Eentje van niks, letterlijk dus want het ging niet door. Eerst kreeg ik een mailtje van de assistent, of ik het misschien wilde verplaatsen. Nope, dit kon niet. Ok, dan ging het op het normale tijdstip door vanmorgen.
Maar helaas kreeg ik een telefoontje dat er iets tussen was gekomen. Dat 'iets' zou de hele middag duren, dus of de afspraak dan verzet kon worden? Data bekeken, niets kon nu op korte termijn, en ik voelde de moed compleet in mijn schoenen zinken of hoe je dat ook normaal zegt. Ik kon geen woord normaal uit brengen aan de telefoon, want voor mij is dit zo extreem groot en voor hem ongetwijfeld zo extreem klein.
Ik had het idee dat hij mij maar irritant vond, ik wilde eigenlijk gewoon zeggen 'weet je wat, dit was een mistake, laat helemaal maar' maar ook dat kwam niet echt uit mijn mond. Er zouden me nog data gemaild worden en volgens mij was hij geïrriteerd toen hij op hing.
Toch knap, het van tevoren al kunnen verpesten
En ik baal extreem dat ik niet gewoon kan denken 'hey, voor jou tien anderen', of 'ach dat kan toch gebeuren, dan komt er toch een andere keer een afspraak'. Ik moest gewoon vanmorgen bijna overgeven van zenuwen, en dan deze domper. En als het nog door gaat een andere keer, dan weet ik niet hoe of wat want ik kan toch ook niet zeggen 'ik baalde zo want xyz', want dan val ik iemand meteen al aan.
Maar helaas kreeg ik een telefoontje dat er iets tussen was gekomen. Dat 'iets' zou de hele middag duren, dus of de afspraak dan verzet kon worden? Data bekeken, niets kon nu op korte termijn, en ik voelde de moed compleet in mijn schoenen zinken of hoe je dat ook normaal zegt. Ik kon geen woord normaal uit brengen aan de telefoon, want voor mij is dit zo extreem groot en voor hem ongetwijfeld zo extreem klein.
Ik had het idee dat hij mij maar irritant vond, ik wilde eigenlijk gewoon zeggen 'weet je wat, dit was een mistake, laat helemaal maar' maar ook dat kwam niet echt uit mijn mond. Er zouden me nog data gemaild worden en volgens mij was hij geïrriteerd toen hij op hing.
Toch knap, het van tevoren al kunnen verpesten
En ik baal extreem dat ik niet gewoon kan denken 'hey, voor jou tien anderen', of 'ach dat kan toch gebeuren, dan komt er toch een andere keer een afspraak'. Ik moest gewoon vanmorgen bijna overgeven van zenuwen, en dan deze domper. En als het nog door gaat een andere keer, dan weet ik niet hoe of wat want ik kan toch ook niet zeggen 'ik baalde zo want xyz', want dan val ik iemand meteen al aan.
vrijdag 23 september 2016 18:41
. Mijn psycholoog heeft het ook een overvolle agenda, maar als ik er ben is het zo waardevol.
En mijne heeft ook wel eens een middag onverwacht verzet. Sommige psychologische problemen kunnen echt niet wachten ivm levensbedreigende situaties. Ook al voelt het nu voor jou ontzettend rot. En dat snap ik.
En mijne heeft ook wel eens een middag onverwacht verzet. Sommige psychologische problemen kunnen echt niet wachten ivm levensbedreigende situaties. Ook al voelt het nu voor jou ontzettend rot. En dat snap ik.
vrijdag 23 september 2016 20:13
Ik denk dat ik dezelfde gedachten zou hebben als jij. Het was zo'n grote stap voor jou om die stap naar een psycholoog te zetten en dan wordt daar op deze manier mee omgegaan. Niet fijn! Overigens zou ik niet iets wat hij telefonisch zegt verder gaan interpreteren. Kan ook dat hij het echt heel druk had (aangezien jouw afspraak ook niet door kon gaan en moeilijk verplaatsbaar was) waardoor hij wat haast maakte en het voor jou overkwam als irritatie. Echter vind ik dat geen professionele houding voor een psycholoog, maarja...
vrijdag 23 september 2016 21:39
Wat sneu strikjemetsippels.
Ik zou nog eens verder kijken. Op de website van je zorgverzekeraar kun je zoeken daat psychologen die een contract hebben met de verzekeraar (i.v.m. vergoeding)
Er zit gewoon ontzettend veel kaf tussen het koren.
Ik zou nog eens verder kijken. Op de website van je zorgverzekeraar kun je zoeken daat psychologen die een contract hebben met de verzekeraar (i.v.m. vergoeding)
Er zit gewoon ontzettend veel kaf tussen het koren.
Voortaan hier oostenwind en alle ruimte aan bodemloze putten van pure slechtheid. Juli 2020
vrijdag 23 september 2016 21:51
vrijdag 23 september 2016 22:03
quote:woordzoekster schreef op 23 september 2016 @ 21:51:
Ik worstel hier ook mee. Wel, niet, wel, niet. Eerder, jaren geleden wel therapie gehad maar geen klikgevoel. En ja dan gaat t wel weer en stop je met therapie.
En wanneer krijg je het tegenwoordig vergoed? Hoe diep moet je dan zitten?
Heb ik het geld er voor over als het misschien toch niet werkt?Mijn huisarts had soort samenwerkingsverband met psycholoog waardoor eerste 5 sessies onder huisarts vielen en me dus niks kostte. Daarna ging eerst mijn eigen risico op en werd de rest vergoed.
Ik worstel hier ook mee. Wel, niet, wel, niet. Eerder, jaren geleden wel therapie gehad maar geen klikgevoel. En ja dan gaat t wel weer en stop je met therapie.
En wanneer krijg je het tegenwoordig vergoed? Hoe diep moet je dan zitten?
Heb ik het geld er voor over als het misschien toch niet werkt?Mijn huisarts had soort samenwerkingsverband met psycholoog waardoor eerste 5 sessies onder huisarts vielen en me dus niks kostte. Daarna ging eerst mijn eigen risico op en werd de rest vergoed.
vrijdag 23 september 2016 22:08
Dankje MN--
MrsLady, ja ik probeer die trein van gedachten en zelf verwijt een beetje te negeren, en weet natuurlijk niet écht of hij geïrriteerd was, maar ja aan de andere kant denk ik "wtf, ik ben niet perfecte patiënt of zo en ik ga ook niet voor niets naar een therapeut dus deal er mee". Ik weet dat er dingen tussen kunnen komen, zo als met alles, maar die drempel is nu net weer een stukje hoger geworden...
Kopjekoffie, ik zie het nog even aan, ik doe het sowieso niet via de verzekering dus ik kan iedereen kiezen die ik wil.
Woordzoekster, bij mijn weten moet je door zijn verwezen door de huisarts als je een vergoeding wil krijgen, en moet er een diagnose zijn, bij burn out of fobie krijg je geloof ik niets. Ik eet liever een tijdje minder uit gebreid of zo als het zou helpen (brood met boter en wat zeezout er op is best lekker als het zo ver zou moeten komen, al verdien ik in principe prima hoor ) maar ja, ik heb ook mijn twijfels wel.
MrsLady, ja ik probeer die trein van gedachten en zelf verwijt een beetje te negeren, en weet natuurlijk niet écht of hij geïrriteerd was, maar ja aan de andere kant denk ik "wtf, ik ben niet perfecte patiënt of zo en ik ga ook niet voor niets naar een therapeut dus deal er mee". Ik weet dat er dingen tussen kunnen komen, zo als met alles, maar die drempel is nu net weer een stukje hoger geworden...
Kopjekoffie, ik zie het nog even aan, ik doe het sowieso niet via de verzekering dus ik kan iedereen kiezen die ik wil.
Woordzoekster, bij mijn weten moet je door zijn verwezen door de huisarts als je een vergoeding wil krijgen, en moet er een diagnose zijn, bij burn out of fobie krijg je geloof ik niets. Ik eet liever een tijdje minder uit gebreid of zo als het zou helpen (brood met boter en wat zeezout er op is best lekker als het zo ver zou moeten komen, al verdien ik in principe prima hoor ) maar ja, ik heb ook mijn twijfels wel.
zaterdag 24 september 2016 10:21
Wat vervelend voor je! Net nu je die stap hebt gezet en een afspraak had gemaakt, komt er iets tussen. Ik herken de gevoelens die je hebt, ik had ook snel het idee dat ik dingen verpestte of dat diegene mij irritant vond. Maar vaak was dat helemaal niet zo. Echt niet. Ik voelde me altijd snel afgewezen, een patroon dat al in mijn kindertijd is ontstaan. En daar had ik bij iedereen last van, ook bij mijn psycholoog.
Om die reden zou ik deze psycholoog ook niet meteen afwijzen. En ik zou deze gevoelens en gedachten juist wel bespreken. Misschien niet meteen als je dat niet prettig vindt. Maar ik denk dat het heel leerzaam en waardevol kan zijn om het wel aan te pakken.
Om die reden zou ik deze psycholoog ook niet meteen afwijzen. En ik zou deze gevoelens en gedachten juist wel bespreken. Misschien niet meteen als je dat niet prettig vindt. Maar ik denk dat het heel leerzaam en waardevol kan zijn om het wel aan te pakken.
zaterdag 24 september 2016 19:01
quote:stokst@@rtje schreef op 24 september 2016 @ 10:21:
Wat vervelend voor je! Net nu je die stap hebt gezet en een afspraak had gemaakt, komt er iets tussen. Ik herken de gevoelens die je hebt, ik had ook snel het idee dat ik dingen verpestte of dat diegene mij irritant vond. Maar vaak was dat helemaal niet zo. Echt niet. Ik voelde me altijd snel afgewezen, een patroon dat al in mijn kindertijd is ontstaan. En daar had ik bij iedereen last van, ook bij mijn psycholoog.
Om die reden zou ik deze psycholoog ook niet meteen afwijzen. En ik zou deze gevoelens en gedachten juist wel bespreken. Misschien niet meteen als je dat niet prettig vindt. Maar ik denk dat het heel leerzaam en waardevol kan zijn om het wel aan te pakken.
En ben je nu van die gevoelens af?
Ik wacht nog op een mail met data. Als die niet komt, dan zal hij er wel geen zin in hebben. Dan twijfel ik nog tussen niets doen of een slechte review achter laten. Ik bedoel ik heb niets onaardigs gezegd of zo, of een verwijt gemaakt. Slecht uit je woorden komen en sociaal niet echt handig zijn is hopelijk geen doodzonde
Wat vervelend voor je! Net nu je die stap hebt gezet en een afspraak had gemaakt, komt er iets tussen. Ik herken de gevoelens die je hebt, ik had ook snel het idee dat ik dingen verpestte of dat diegene mij irritant vond. Maar vaak was dat helemaal niet zo. Echt niet. Ik voelde me altijd snel afgewezen, een patroon dat al in mijn kindertijd is ontstaan. En daar had ik bij iedereen last van, ook bij mijn psycholoog.
Om die reden zou ik deze psycholoog ook niet meteen afwijzen. En ik zou deze gevoelens en gedachten juist wel bespreken. Misschien niet meteen als je dat niet prettig vindt. Maar ik denk dat het heel leerzaam en waardevol kan zijn om het wel aan te pakken.
En ben je nu van die gevoelens af?
Ik wacht nog op een mail met data. Als die niet komt, dan zal hij er wel geen zin in hebben. Dan twijfel ik nog tussen niets doen of een slechte review achter laten. Ik bedoel ik heb niets onaardigs gezegd of zo, of een verwijt gemaakt. Slecht uit je woorden komen en sociaal niet echt handig zijn is hopelijk geen doodzonde
zaterdag 24 september 2016 19:13
Slechte review achterlaten zou ik in zo'n geval wel doen. Vind het eigenlijk al onbehoorlijk dat je nu nog geen mail ontvangen hebt met nieuwe data aangezien je zo last-minute afgebeld bent. Een psycholoog werkt met kwetsbare mensen en hoort zich daar ook bewust van te zijn. En ook als je wel iets onaardigs had gezegd had hij daarmee moeten kunnen dealen. Hij werkt nu eenmaal met mensen die het niet altijd even makkelijk hebben, waarvoor de stap heel groot kan zijn om daar naartoe te gaan en moet zich dat ook beseffen.
