Psyche
alle pijlers
Zo ben ik, kijkje in het leven van een ADHD'er
donderdag 11 september 2014 00:21
Zo ben ik...
30 jaar en ADHD/OCD. Moeder van 2 jonge kinderen. Man die vaker weg is dan thuis ivm zijn werk. Druk druk druk... zo druk dat je dat drukke hoofd er eigenlijk niet bij kunt hebben. Maar zo ben ik.
Kijk ik RTL late night vanavond waar ze het over psychische aandoeningen hebben en het taboe daarop. Tja.... durf het eigenlijk met niemand erover te hebben inderdaad!
Denkend daaraan krijg ik zin om blogs te lezen. Joh... wat zou ik dat ook willen, zo goed kunnen schrijven. Dat kan ik niet denk ik. Maar toch die inspiratie blijft.. ik ga het proberen op het forum.
Ervaringen van die mensen, denk ik aan mijn eigen ervaringen.
Dan denk ik weer aan mijn vorige werk waar ik zo'n beetje buiten ben gepest. Onbegrip onbegrip onbegrip. Nu een nieuwe baan... zal ik het vertellen? Nee...nog even niet. Contract van 6maanden... jeej het wordt weer verlengd!!, want eigenlijk gaat het gewoon keigoed! Toch blijft het idee in je hoofd zitten... ik val er buiten, ik ben anders.. terwijl anderen dat niet vinden.. MAAR dat is het probleem.. het onzichtbare! De vinger op de zere plek!
Denkend daaraan denk ik gelijk weer aan de opmerkingen van familie en vrienden... ja wat zeiden die nou ook alweer?? O ja.. dat heb ik ook en dat is toch niet zo erg? Word er beetje moe van.
Daarna maar opgegeven om er met iemand over te hebben.
Opmerkingen van ex-baas. Je bent niet geschikt om te functioneren in dit vak... ga wat anders doen, dat is mijn advies... Potverdikkie nee!! Ik weet wat ik kan! En ik ga het doen ook! En.. het is me gelukt!
Toch blijft altijd het probleem er zijn van.... zou me eigenlijk ziek moeten melden... en niet als in migraine (die gebruikte ik altijd als excuus uit schaamte) maar om een paar dagen uit te puffen van de prikkels. Maar dat kan niet, je moet door! In het verleden veel problemen gehad met ziekmeldingen/arbo-artsen blablabla. Nu gaat het beter, medicatie is afgestemd. Maar het neemt het probleem niet voor 100% weg natuurlijk. Het probleem is dat alles 3x meer moeite kost dan bij een ander. En o o wat lijken die collega's toch beter georganiseerd!!!! Want hoe alles moet... ja dan kom je al snel uit bij.. dat kan dus niet... Kijken naar hoe het wel kan! Dikke pakken papier met aantekeningen, een volle tas
Hoop daardoor dat dat lage zelfbeeld ooit wat opgekrikt wordt! Ben op de goede weg... maar nooit, nooit zal het 100% worden.
Een verzonnen ziekte zeggen ze dan, pfff! Je zou eens een dagje in mijn hoofd moeten leven. Dit is maar een klein stukje gedachtes van het afgelopen half uur! Denkend daaraan zakt die stemming weer weg... dat gaat sneller dan weer omhoog. Dat is toch ook 1 van de grote problemen, waarom komen alle emoties toch zo hard binnen? zowel goed als fout! Ach heeft ook weer zijn voordeel. Plus het lage zelfbeeld.
Problemen met manlief... als jij 10jaar geleden ook al ADHD had was ik niet getrouwd met je. Wat een kwetsende opmerking, die nu weer omhoog komt. Ik ben geen ADHD, ik ben mezelf en mijn gedrag komt door de ADHD, gelukkig niet alles natuurlijk! Het zal altijd wel met ups en downs gaan. Hopelijk kan hij het ooit accepteren.
He... dat nr van Ed Sheeran.. bloodstream over antidepressiva! Sluit aan bij mijn gedachten over mijn stemmingswisselingen. Even opzetten. (gaat halverwege een zin naar YouTube) Fijn om het weer te luisteren
Klinkt best negatief over het algemeen als ik het teruglees. Maar heb gewoon wat gedachtes opgeschreven. Zou dat elke dag wel kunnen haha. Maar het gaat echt de betere kant op. Behandeltraject afgesloten, medicatie en een nieuw contract.
En nu nog even mijn mede ADHDers van de groep mailen om een afspraak te maken voor een bak koffie (dit wordt overigens al de 5e hopeloze poging, valt niet mee om ons bij elkaar te krijgen en ik werk er net zo goed aan mee
)
Dit was een half uurtje uit het leven van een ADHD-er
Ik weet niet anders en mijn man zegt dan, denk gewoon nergens aan, doe ik ook!!! Ja.... jij snapt het nog niet helemaal!
ZO BEN IK NIET!
30 jaar en ADHD/OCD. Moeder van 2 jonge kinderen. Man die vaker weg is dan thuis ivm zijn werk. Druk druk druk... zo druk dat je dat drukke hoofd er eigenlijk niet bij kunt hebben. Maar zo ben ik.
Kijk ik RTL late night vanavond waar ze het over psychische aandoeningen hebben en het taboe daarop. Tja.... durf het eigenlijk met niemand erover te hebben inderdaad!
Denkend daaraan krijg ik zin om blogs te lezen. Joh... wat zou ik dat ook willen, zo goed kunnen schrijven. Dat kan ik niet denk ik. Maar toch die inspiratie blijft.. ik ga het proberen op het forum.
Ervaringen van die mensen, denk ik aan mijn eigen ervaringen.
Dan denk ik weer aan mijn vorige werk waar ik zo'n beetje buiten ben gepest. Onbegrip onbegrip onbegrip. Nu een nieuwe baan... zal ik het vertellen? Nee...nog even niet. Contract van 6maanden... jeej het wordt weer verlengd!!, want eigenlijk gaat het gewoon keigoed! Toch blijft het idee in je hoofd zitten... ik val er buiten, ik ben anders.. terwijl anderen dat niet vinden.. MAAR dat is het probleem.. het onzichtbare! De vinger op de zere plek!
Denkend daaraan denk ik gelijk weer aan de opmerkingen van familie en vrienden... ja wat zeiden die nou ook alweer?? O ja.. dat heb ik ook en dat is toch niet zo erg? Word er beetje moe van.
Daarna maar opgegeven om er met iemand over te hebben.
Opmerkingen van ex-baas. Je bent niet geschikt om te functioneren in dit vak... ga wat anders doen, dat is mijn advies... Potverdikkie nee!! Ik weet wat ik kan! En ik ga het doen ook! En.. het is me gelukt!
Toch blijft altijd het probleem er zijn van.... zou me eigenlijk ziek moeten melden... en niet als in migraine (die gebruikte ik altijd als excuus uit schaamte) maar om een paar dagen uit te puffen van de prikkels. Maar dat kan niet, je moet door! In het verleden veel problemen gehad met ziekmeldingen/arbo-artsen blablabla. Nu gaat het beter, medicatie is afgestemd. Maar het neemt het probleem niet voor 100% weg natuurlijk. Het probleem is dat alles 3x meer moeite kost dan bij een ander. En o o wat lijken die collega's toch beter georganiseerd!!!! Want hoe alles moet... ja dan kom je al snel uit bij.. dat kan dus niet... Kijken naar hoe het wel kan! Dikke pakken papier met aantekeningen, een volle tas
Hoop daardoor dat dat lage zelfbeeld ooit wat opgekrikt wordt! Ben op de goede weg... maar nooit, nooit zal het 100% worden.
Een verzonnen ziekte zeggen ze dan, pfff! Je zou eens een dagje in mijn hoofd moeten leven. Dit is maar een klein stukje gedachtes van het afgelopen half uur! Denkend daaraan zakt die stemming weer weg... dat gaat sneller dan weer omhoog. Dat is toch ook 1 van de grote problemen, waarom komen alle emoties toch zo hard binnen? zowel goed als fout! Ach heeft ook weer zijn voordeel. Plus het lage zelfbeeld.
Problemen met manlief... als jij 10jaar geleden ook al ADHD had was ik niet getrouwd met je. Wat een kwetsende opmerking, die nu weer omhoog komt. Ik ben geen ADHD, ik ben mezelf en mijn gedrag komt door de ADHD, gelukkig niet alles natuurlijk! Het zal altijd wel met ups en downs gaan. Hopelijk kan hij het ooit accepteren.
He... dat nr van Ed Sheeran.. bloodstream over antidepressiva! Sluit aan bij mijn gedachten over mijn stemmingswisselingen. Even opzetten. (gaat halverwege een zin naar YouTube) Fijn om het weer te luisteren
Klinkt best negatief over het algemeen als ik het teruglees. Maar heb gewoon wat gedachtes opgeschreven. Zou dat elke dag wel kunnen haha. Maar het gaat echt de betere kant op. Behandeltraject afgesloten, medicatie en een nieuw contract.
En nu nog even mijn mede ADHDers van de groep mailen om een afspraak te maken voor een bak koffie (dit wordt overigens al de 5e hopeloze poging, valt niet mee om ons bij elkaar te krijgen en ik werk er net zo goed aan mee
) Dit was een half uurtje uit het leven van een ADHD-er
Ik weet niet anders en mijn man zegt dan, denk gewoon nergens aan, doe ik ook!!! Ja.... jij snapt het nog niet helemaal!
ZO BEN IK NIET!
vrijdag 12 september 2014 15:53
Verder afspraken plannen, dat gaat weleens fout bij mij ja. Of vergeten. Hoe vaak de fysio al wel niet aan de deur heeft gestaan voor de jongste dat ik in mijn pyama open doe met wild haar haha. Maar ze is het gewend van me na 3 jaar hoor
Alcohol, ik drink sporadisch (heb een fles Baileys in de koelkast staan en af en toe een borrelglaasje), roken ook niet, drugs ofzo ook nooit gebruikt en zal ook niet met deze dingen beginnen.
Feit dat het nu zo goed gaat met me is een nieuwe baas die het niet weet en dus geen vooroordelen heeft, medicijnen die afgestemd zijn. Als je gepest wordt op je werk werkt dat niet mee voor je concentratie natuurlijk en dat is al niet mijn sterkste punt.
Op mijn werk is het erg hectisch en moet ik vaak 3 dingen tegelijk doen en dat werkt eigenlijk best goed! Kan echt die overtollige energie kwijt! Vooral als we op een andere locatie zijn dan de eigen praktijk.
Mijn man vind het enorm irritant dat ik niet eens 5 min lang naar de tv kan kijken, of ik kijk rond, of ik pak mijn smartphone of ik loop en neer voor drinken of ga een vriendin bellen, gezellig film kijken
Ik loop ook automatisch, als ik rustig zit dan komt er opeens zo'n gevoel dat omhoog kruipt in mijn buik en dan moet ik lopen... heel raar is dat
Ik wou echt dat ik me meer kon ontspannen pfff
Alcohol, ik drink sporadisch (heb een fles Baileys in de koelkast staan en af en toe een borrelglaasje), roken ook niet, drugs ofzo ook nooit gebruikt en zal ook niet met deze dingen beginnen.
Feit dat het nu zo goed gaat met me is een nieuwe baas die het niet weet en dus geen vooroordelen heeft, medicijnen die afgestemd zijn. Als je gepest wordt op je werk werkt dat niet mee voor je concentratie natuurlijk en dat is al niet mijn sterkste punt.
Op mijn werk is het erg hectisch en moet ik vaak 3 dingen tegelijk doen en dat werkt eigenlijk best goed! Kan echt die overtollige energie kwijt! Vooral als we op een andere locatie zijn dan de eigen praktijk.
Mijn man vind het enorm irritant dat ik niet eens 5 min lang naar de tv kan kijken, of ik kijk rond, of ik pak mijn smartphone of ik loop en neer voor drinken of ga een vriendin bellen, gezellig film kijken
Ik loop ook automatisch, als ik rustig zit dan komt er opeens zo'n gevoel dat omhoog kruipt in mijn buik en dan moet ik lopen... heel raar is dat
Ik wou echt dat ik me meer kon ontspannen pfff
vrijdag 12 september 2014 16:06
quote:twijlfelmiep schreef op 12 september 2014 @ 14:49:
Waarom? Omdat ik af en toe het gevoel heb dat een aantal mensen met ADHD zich achter het label verstoppen om te mogen falen. Ik benoemde het al: in eerste instantie zat ik bij pshyq voor begeleiding en daar was groepstherapie onderdeel van. Daar ben ik na 2 sessies mee gestopt omdat er van de 12 personen er 2 geen wajong uitkering hadden.
Allemaal verhalen van niet afgemaakte scholen etc. Ik denk ook dat je met karakter en wilskracht een stuk kan compenseren. En ja het kost meer moeite en af en toe voel ik mij ook tegen overspannen. Maar dat is een gegeven en ik deal ermee. En soms denk ik dat meer mensen met ADHD zo moeten denken en dan een stuk verder komen ipv ADHD als uitleg te gebruiken waarom iets lukt. Ik denk vaak ook al heb ik ADHD het gaat mij toch lukken en steek ik er extra energie ik, resultaat in 90% van de gevallen lukt het ook.
In mijn voorbeeld wordt ADHD niet als excuus gebruikt.
En omdat het jou kennelijk tot nog toe lukt je ondanks je ADHD staande te houden is geweldig, maar ook niet per direct een verdienste puur gebaseerd op wilskracht en doorzettingsvermogen. Misschien zijn je symptomen net iets minder of slaat de behandeling of medicatie net iets beter bij jou aan. Misschien zijn jouw omgevingsfactoren gunstiger. Het zal aan veel verschillende factoren liggen en zal niet alleen aan je wilskracht liggen.
Er zullen ongetwijfeld mensen zonder die 2 laatste eigenschappen bestaan en die hun stempel als excuus gebruiken. Wat dat betreft zijn ADHD-ers net mensen!
Maar je komt op mij ietwat veroordelend over. Jou lukt het om je staande te houden, mede door je inzet. Dan moét het anderen ook lukken, als ze echt willen tenminste. Kijk en daar wordt de plank misgeslagen wat mij betreft. Jij reageert volledig vanuit je eigen referentiekader. Van wat jij mee hebt gemaakt en jij toevallig om je heen hebt gezien. Maar er bestaan nog veel meer mensen met deze stoornis. Daarbij weet ik niet of jij nog een bijkomende stoornis hebt zoals in 50 tot 90% van de gevallen. En iedere bijkomende stoornis is ook nog eens anders, dus jouw situatie is nooit vergelijkbaar met die van een ander.
Daarbij, naar wat ik lees krijg jij een hoop steun binnen je relatie wat meewerkt om je staande kunnen houden. Niet iedereen heeft geld voor een schoonmaakster en niet iedereen heeft een partner die de hele administratie doet.
En nee, ik ben zeker niet iemand die zich schuilt achter zijn diagnose.
Sterker nog, er zijn zeer weinig mensen van op de hoogte. Sowieso niemand op mijn werk. En ik werk full-time. Ik heb een doorzettingsvermogen van heb ik jou daar en mijn wilskracht zou eerder minder dan meer moeten worden, voel me verantwoordelijk en
heb altijd een zeer laag ziekteverzuim gehad.
Maar alles kost mij zo enorm veel energie dat soms ineens het licht uitgaat. Dan ben ik volledig uitgeput. En geen uitgeput van dat slapen we er in 2 dagen wel weer uit. Dan heb ik het nog niet eens over de stemmingswisselingen en zware depressies die ik al verschillende keren heb meegemaakt.
Moet ik ermee leren dealen?
Heb ik een andere keus dan?
Iemand moet de rekeningen betalen dus gewerkt zal er moeten worden. En gelukkig heb ik een hele leuke baan. Maar soms denk ik eraan hoe ik het in vredesnaam tot mijn 67ste vol moet zien te houden.
Iedere ochtend moeite hebben om wakker te worden. Niet op gang kunnen komen ondanks dat ik echt wel wil. Dan ben ik eindelijk op gang en onderweg naar de douche, zie ik een stapel wasgoed die ik op begin te vouwen. Na het douchen trek ik de vaatwasser leeg want ik zie dat die klaarvis met draaien. In mijn hoofd gebeurd ondertussen van alles, ben ik aan het plannen, nadenken welke afspraken ik ook alweer had staan deze week, nadenken over problemen die bij anderen spelen, smeer mijn brood wat ik in een tasje op het aanrecht leg om niet te vergeten.
Kijk op de klok, jeetje al zo laat. Ren naar de auto. Terwijl ik de auto start word ik mij bewust dat ik mijn bril ben vergeten. Auto afzetten, weer richting huis. Terug naar de auto. Al half onderweg bedenk ik mij dat ik mijn lunch ben vergeten en ook ben vergeten te ontbijten.
Op het werk gaat het wisselend, heb geleerd nu 1 ding tegelijk te moeten doen. Dus ik begin met 1 ding, maar voordat ik het doorheb ben ik met 3 dingen bezig. Alle geluiden gaan zeer ten koste van mijn concentratie wat ik als zeer vermoeiend ervaar. Wordt ik uit mijn werk gehaald dan kost het nog een extra energie om er weer in te komen. Heb moeite hoofd en bijzaken te scheiden. Dus ik pak alles op wat ik tegenkom en dat past niet in een werkweek. Dus zware stress om dingen op tijd af te krijgen. Kom uitgeput thuis dus sociale contacten onderhouden is vaak doordeweeks echt teveel.
Ook hier verdwijnen dingen soms in de koelkast, zoek ik regelmatig naar de telefoon die ik aan mijn oor heb en raak ik spullen kwijt die hier echt een vaste plek hebben. Ik loop er zonder erg mee door het huis, zie ik iets wat moet gebeuren en leg het voorwerp daar vaak neer komik dan later achter. Ga voor iets naar de winkel, kom met genoeg thuis maar niet met datgene waar ik voor ging. Boodschappenbriefjes helpen mij goed, als ik die tenminste niet vergeet mee te nemen. Harde muziek in winkels en drukte, mensen die voor mijn voeten lopen kunnen mij extreem prikkelen. Ik neem mij voor daar rustig onder te blijven, blijf mezelf toespreken, maar voel me alsof ik ieder moment kan ontploffen. Dan kom ik thuis, moet eigenlijk koken maar zo onrustig in mijn hoofd dat ik even bij moet komen. Dit is dan een gedeelte van mijn dag. Mijn hoofd raakt al overprikkeld door het allemaal op te schrijven.
Waarom? Omdat ik af en toe het gevoel heb dat een aantal mensen met ADHD zich achter het label verstoppen om te mogen falen. Ik benoemde het al: in eerste instantie zat ik bij pshyq voor begeleiding en daar was groepstherapie onderdeel van. Daar ben ik na 2 sessies mee gestopt omdat er van de 12 personen er 2 geen wajong uitkering hadden.
Allemaal verhalen van niet afgemaakte scholen etc. Ik denk ook dat je met karakter en wilskracht een stuk kan compenseren. En ja het kost meer moeite en af en toe voel ik mij ook tegen overspannen. Maar dat is een gegeven en ik deal ermee. En soms denk ik dat meer mensen met ADHD zo moeten denken en dan een stuk verder komen ipv ADHD als uitleg te gebruiken waarom iets lukt. Ik denk vaak ook al heb ik ADHD het gaat mij toch lukken en steek ik er extra energie ik, resultaat in 90% van de gevallen lukt het ook.
In mijn voorbeeld wordt ADHD niet als excuus gebruikt.
En omdat het jou kennelijk tot nog toe lukt je ondanks je ADHD staande te houden is geweldig, maar ook niet per direct een verdienste puur gebaseerd op wilskracht en doorzettingsvermogen. Misschien zijn je symptomen net iets minder of slaat de behandeling of medicatie net iets beter bij jou aan. Misschien zijn jouw omgevingsfactoren gunstiger. Het zal aan veel verschillende factoren liggen en zal niet alleen aan je wilskracht liggen.
Er zullen ongetwijfeld mensen zonder die 2 laatste eigenschappen bestaan en die hun stempel als excuus gebruiken. Wat dat betreft zijn ADHD-ers net mensen!
Maar je komt op mij ietwat veroordelend over. Jou lukt het om je staande te houden, mede door je inzet. Dan moét het anderen ook lukken, als ze echt willen tenminste. Kijk en daar wordt de plank misgeslagen wat mij betreft. Jij reageert volledig vanuit je eigen referentiekader. Van wat jij mee hebt gemaakt en jij toevallig om je heen hebt gezien. Maar er bestaan nog veel meer mensen met deze stoornis. Daarbij weet ik niet of jij nog een bijkomende stoornis hebt zoals in 50 tot 90% van de gevallen. En iedere bijkomende stoornis is ook nog eens anders, dus jouw situatie is nooit vergelijkbaar met die van een ander.
Daarbij, naar wat ik lees krijg jij een hoop steun binnen je relatie wat meewerkt om je staande kunnen houden. Niet iedereen heeft geld voor een schoonmaakster en niet iedereen heeft een partner die de hele administratie doet.
En nee, ik ben zeker niet iemand die zich schuilt achter zijn diagnose.
Sterker nog, er zijn zeer weinig mensen van op de hoogte. Sowieso niemand op mijn werk. En ik werk full-time. Ik heb een doorzettingsvermogen van heb ik jou daar en mijn wilskracht zou eerder minder dan meer moeten worden, voel me verantwoordelijk en
heb altijd een zeer laag ziekteverzuim gehad.
Maar alles kost mij zo enorm veel energie dat soms ineens het licht uitgaat. Dan ben ik volledig uitgeput. En geen uitgeput van dat slapen we er in 2 dagen wel weer uit. Dan heb ik het nog niet eens over de stemmingswisselingen en zware depressies die ik al verschillende keren heb meegemaakt.
Moet ik ermee leren dealen?
Heb ik een andere keus dan?
Iemand moet de rekeningen betalen dus gewerkt zal er moeten worden. En gelukkig heb ik een hele leuke baan. Maar soms denk ik eraan hoe ik het in vredesnaam tot mijn 67ste vol moet zien te houden.
Iedere ochtend moeite hebben om wakker te worden. Niet op gang kunnen komen ondanks dat ik echt wel wil. Dan ben ik eindelijk op gang en onderweg naar de douche, zie ik een stapel wasgoed die ik op begin te vouwen. Na het douchen trek ik de vaatwasser leeg want ik zie dat die klaarvis met draaien. In mijn hoofd gebeurd ondertussen van alles, ben ik aan het plannen, nadenken welke afspraken ik ook alweer had staan deze week, nadenken over problemen die bij anderen spelen, smeer mijn brood wat ik in een tasje op het aanrecht leg om niet te vergeten.
Kijk op de klok, jeetje al zo laat. Ren naar de auto. Terwijl ik de auto start word ik mij bewust dat ik mijn bril ben vergeten. Auto afzetten, weer richting huis. Terug naar de auto. Al half onderweg bedenk ik mij dat ik mijn lunch ben vergeten en ook ben vergeten te ontbijten.
Op het werk gaat het wisselend, heb geleerd nu 1 ding tegelijk te moeten doen. Dus ik begin met 1 ding, maar voordat ik het doorheb ben ik met 3 dingen bezig. Alle geluiden gaan zeer ten koste van mijn concentratie wat ik als zeer vermoeiend ervaar. Wordt ik uit mijn werk gehaald dan kost het nog een extra energie om er weer in te komen. Heb moeite hoofd en bijzaken te scheiden. Dus ik pak alles op wat ik tegenkom en dat past niet in een werkweek. Dus zware stress om dingen op tijd af te krijgen. Kom uitgeput thuis dus sociale contacten onderhouden is vaak doordeweeks echt teveel.
Ook hier verdwijnen dingen soms in de koelkast, zoek ik regelmatig naar de telefoon die ik aan mijn oor heb en raak ik spullen kwijt die hier echt een vaste plek hebben. Ik loop er zonder erg mee door het huis, zie ik iets wat moet gebeuren en leg het voorwerp daar vaak neer komik dan later achter. Ga voor iets naar de winkel, kom met genoeg thuis maar niet met datgene waar ik voor ging. Boodschappenbriefjes helpen mij goed, als ik die tenminste niet vergeet mee te nemen. Harde muziek in winkels en drukte, mensen die voor mijn voeten lopen kunnen mij extreem prikkelen. Ik neem mij voor daar rustig onder te blijven, blijf mezelf toespreken, maar voel me alsof ik ieder moment kan ontploffen. Dan kom ik thuis, moet eigenlijk koken maar zo onrustig in mijn hoofd dat ik even bij moet komen. Dit is dan een gedeelte van mijn dag. Mijn hoofd raakt al overprikkeld door het allemaal op te schrijven.
Dit is mijn uitspraak en daarmee zult u het moeten doen.
vrijdag 12 september 2014 16:10
Herkenbaar. Juist omdat ik wilde laten zien dat ik echt wel alles kon en wilskracht had ben ik finaal ingestort paar maandjes terug. En dan wéér als zwakkeling gezien worden echt ~stampvoet~ maar ja wat doe je eraan. Bij mij is naast de ADHD ook het stempeltje hoogsensitief erop geplakt nou laat ik daar maar helemaaaal niet over beginnen want als er iets voor modestoornis wordt uitgemaakt...
vrijdag 12 september 2014 16:26
Stala ik wil niet veroordelend zijn maar ik verbaas mij er over. Mij vriend pas sinds een maand de administratie en nog niet alles. Mijn partner biedt juist weinig houvast omdat ik bijna alles coördineer qua sociaal leven, boodschappen, afspraken maken voor onderhoud van de ketel etc.
Ik zei ik verbaas mij er alleen over, en geef wat tegengas tegen wat gangbaar is. W
Ik zei ik verbaas mij er alleen over, en geef wat tegengas tegen wat gangbaar is. W
vrijdag 12 september 2014 17:42
quote:twijlfelmiep schreef op 12 september 2014 @ 16:26:
Stala ik wil niet veroordelend zijn maar ik verbaas mij er over. Mij vriend pas sinds een maand de administratie en nog niet alles. Mijn partner biedt juist weinig houvast omdat ik bijna alles coördineer qua sociaal leven, boodschappen, afspraken maken voor onderhoud van de ketel etc.
Ik zei ik verbaas mij er alleen over, en geef wat tegengas tegen wat gangbaar is. W
Maar niets is gangbaar bij AD(H)D! Dat is het 'm juist!
Jij bent een ander niet en een ander is jou niet.
Je doet het niet beter, nee de ander is anders dan jij.
Je bent verbaasd omdat je slechts vanuit je eigen ervaringen spreekt. Dat vind ik jammer. Probeer het eens breder te bekijken. Dat kweekt namelijk begrip bij jezelf naar anderen.
Iedere ADHD-er heeft weer andere symptomen. En wanneer jij er ineens een dwangstoornis, zware depressie of iets anders bijkrijgt, dan herken ook jij jezelf niet meer terug. Dan heb je weer andere symptomen erbij, moet je je daar weer opnieuw op instellen, weer nieuwe overlevingsstrategieën bedenken.
Stala ik wil niet veroordelend zijn maar ik verbaas mij er over. Mij vriend pas sinds een maand de administratie en nog niet alles. Mijn partner biedt juist weinig houvast omdat ik bijna alles coördineer qua sociaal leven, boodschappen, afspraken maken voor onderhoud van de ketel etc.
Ik zei ik verbaas mij er alleen over, en geef wat tegengas tegen wat gangbaar is. W
Maar niets is gangbaar bij AD(H)D! Dat is het 'm juist!
Jij bent een ander niet en een ander is jou niet.
Je doet het niet beter, nee de ander is anders dan jij.
Je bent verbaasd omdat je slechts vanuit je eigen ervaringen spreekt. Dat vind ik jammer. Probeer het eens breder te bekijken. Dat kweekt namelijk begrip bij jezelf naar anderen.
Iedere ADHD-er heeft weer andere symptomen. En wanneer jij er ineens een dwangstoornis, zware depressie of iets anders bijkrijgt, dan herken ook jij jezelf niet meer terug. Dan heb je weer andere symptomen erbij, moet je je daar weer opnieuw op instellen, weer nieuwe overlevingsstrategieën bedenken.
Dit is mijn uitspraak en daarmee zult u het moeten doen.
vrijdag 12 september 2014 17:53
quote:stala schreef op 11 september 2014 @ 22:30:
Feit is dat ADHD/ADD een stoornis is. En 50 tot 90% van deze groep mensen heeft daarnaast ook nog eens een andere (psychiatrische) stoornis, zoals TO in dit geval.
Aangetoond door middel van onderzoeken is dat hersenen van AD(H)D-ers er anders uitzien en anders functioneren.
Nee. Daar is niet iedereen het erover eens:
Dr. Laura Batstra: ‘ADHD is geen ziekte’
ADHD is onder kinderen volksziekte nummer één. Het medicijngebruik om de stoornis te bestrijden neemt al even epidemische vormen aan. Maar Altijd-Druk-Heel-Druk is meestal geen medisch probleem, zegt psycholoog Laura Batstra, onderzoeker en docent aan de Rijksuniversiteit Groningen. Volgens Batstra kan ADHD vaak worden voorkomen door de diagnose niet te stellen: ‘ADHD een ziekte noemen is een denkfout.’
Het is een misvatting te denken dat ADHD (Attention Deficit/Hyperactivity Disorder) een stoornis is in de hersenen, verklaart Batstra. ‘Verreweg de meeste kinderen met ADHD hebben geen afwijkende hersenen. Er is niet te weinig aan een bepaald stofje en er zijn ook geen hersengebiedjes kleiner. ADHD is niet meer dan een naam die we gegeven hebben aan problematisch hyperactief, impulsief en afleidbaar gedrag. Maar lang niet alle drukke en snel afgeleide kinderen hoeven naar de psychiater.’
Rechtstreeks doorverwezen
Toch is dat de gangbare praktijk, betoogt Batstra. Ouders die met hun hyperactieve kind bij de huisarts aankloppen, worden negen van de tien keer rechtstreeks doorverwezen naar een psychiater, die vervolgens de diagnose ADHD stelt. Dat heeft ertoe geleid dat het aantal kinderen met ADHD explosief is gegroeid. Het is zelfs de meest voorkomende diagnose die kinderpsychiaters stellen en het aantal diagnoses groeit nog steeds. Ook het medicijngebruik explodeerde. Vorig jaar werd 1,1 miljoen keer een ADHD-medicijn voorgeschreven, ruim een verdubbeling ten opzichte van 2007.
Gedragsprobleem
Batstra: ‘Maar ADHD is een gedragsprobleem, in verreweg de meeste gevallen. Dus hoort behandeling ervan thuis bij gedragsdeskundigen zoals (ortho)pedagogen en psychologen. Niet bij medici, die vaak een medische oplossing zoeken en medicijnen zullen voorschrijven.’
http://www.rug.nl/news/2012/05/18laurabatstra
Feit is dat ADHD/ADD een stoornis is. En 50 tot 90% van deze groep mensen heeft daarnaast ook nog eens een andere (psychiatrische) stoornis, zoals TO in dit geval.
Aangetoond door middel van onderzoeken is dat hersenen van AD(H)D-ers er anders uitzien en anders functioneren.
Nee. Daar is niet iedereen het erover eens:
Dr. Laura Batstra: ‘ADHD is geen ziekte’
ADHD is onder kinderen volksziekte nummer één. Het medicijngebruik om de stoornis te bestrijden neemt al even epidemische vormen aan. Maar Altijd-Druk-Heel-Druk is meestal geen medisch probleem, zegt psycholoog Laura Batstra, onderzoeker en docent aan de Rijksuniversiteit Groningen. Volgens Batstra kan ADHD vaak worden voorkomen door de diagnose niet te stellen: ‘ADHD een ziekte noemen is een denkfout.’
Het is een misvatting te denken dat ADHD (Attention Deficit/Hyperactivity Disorder) een stoornis is in de hersenen, verklaart Batstra. ‘Verreweg de meeste kinderen met ADHD hebben geen afwijkende hersenen. Er is niet te weinig aan een bepaald stofje en er zijn ook geen hersengebiedjes kleiner. ADHD is niet meer dan een naam die we gegeven hebben aan problematisch hyperactief, impulsief en afleidbaar gedrag. Maar lang niet alle drukke en snel afgeleide kinderen hoeven naar de psychiater.’
Rechtstreeks doorverwezen
Toch is dat de gangbare praktijk, betoogt Batstra. Ouders die met hun hyperactieve kind bij de huisarts aankloppen, worden negen van de tien keer rechtstreeks doorverwezen naar een psychiater, die vervolgens de diagnose ADHD stelt. Dat heeft ertoe geleid dat het aantal kinderen met ADHD explosief is gegroeid. Het is zelfs de meest voorkomende diagnose die kinderpsychiaters stellen en het aantal diagnoses groeit nog steeds. Ook het medicijngebruik explodeerde. Vorig jaar werd 1,1 miljoen keer een ADHD-medicijn voorgeschreven, ruim een verdubbeling ten opzichte van 2007.
Gedragsprobleem
Batstra: ‘Maar ADHD is een gedragsprobleem, in verreweg de meeste gevallen. Dus hoort behandeling ervan thuis bij gedragsdeskundigen zoals (ortho)pedagogen en psychologen. Niet bij medici, die vaak een medische oplossing zoeken en medicijnen zullen voorschrijven.’
http://www.rug.nl/news/2012/05/18laurabatstra
vrijdag 12 september 2014 18:03
quote:GrumpyCat1983 schreef op 12 september 2014 @ 16:10:
Herkenbaar. Juist omdat ik wilde laten zien dat ik echt wel alles kon en wilskracht had ben ik finaal ingestort paar maandjes terug. En dan wéér als zwakkeling gezien worden echt ~stampvoet~ maar ja wat doe je eraan. Bij mij is naast de ADHD ook het stempeltje hoogsensitief erop geplakt nou laat ik daar maar helemaaaal niet over beginnen want als er iets voor modestoornis wordt uitgemaakt...
Die frustratie dat he het gevoel hebt weer te falen omdat het allemaal teveel wordt is zo herkenbaar. En dat roept bij mij dan boosheid op. Maar moet ik nou eigenlijk boos op worden? Het lijkt soms gewoon een vicieuze circel en als iemand wist hoe die voor altijd doorbroken kon worden, dan hoor ik dat zeer graag!
En over hoogsensitiviteit heb ik een boek gelezen en herkende er mezelf volledig in. Maar nu met de diagnose denk ik toch dat het ook typisch bij AD(H)D hoort. Mensen met AD(H)D zijn vaak erg intuïtief, prikkelgevoelig, sfeergevoelig etc.
Mensen hoeven tegen mij meestal niets te zeggen, ik weet met één blik vaak al voldoende hoe het gaat. Doorzie zaken vaak heel snel terwijl een ander iets totaal niet aan ziet komen.
En dan wordt er gezegd dat dit fijne eigenschappen zijn. Maar ik ervaar ze als zeer vermoeiend. Als je dingen van tevoren aan ziet komen dan kan je je er vooraf ook al druk over maken bijvoorbeeld. Een ander hangt tot het moment supreme nog heerlijk ontspannen achterover.
Kan een ander zich nog redelijk afsluiten voor een slechte sfeer, ik lijk het op te slurpen en loop er op leeg.
Herkenbaar. Juist omdat ik wilde laten zien dat ik echt wel alles kon en wilskracht had ben ik finaal ingestort paar maandjes terug. En dan wéér als zwakkeling gezien worden echt ~stampvoet~ maar ja wat doe je eraan. Bij mij is naast de ADHD ook het stempeltje hoogsensitief erop geplakt nou laat ik daar maar helemaaaal niet over beginnen want als er iets voor modestoornis wordt uitgemaakt...
Die frustratie dat he het gevoel hebt weer te falen omdat het allemaal teveel wordt is zo herkenbaar. En dat roept bij mij dan boosheid op. Maar moet ik nou eigenlijk boos op worden? Het lijkt soms gewoon een vicieuze circel en als iemand wist hoe die voor altijd doorbroken kon worden, dan hoor ik dat zeer graag!
En over hoogsensitiviteit heb ik een boek gelezen en herkende er mezelf volledig in. Maar nu met de diagnose denk ik toch dat het ook typisch bij AD(H)D hoort. Mensen met AD(H)D zijn vaak erg intuïtief, prikkelgevoelig, sfeergevoelig etc.
Mensen hoeven tegen mij meestal niets te zeggen, ik weet met één blik vaak al voldoende hoe het gaat. Doorzie zaken vaak heel snel terwijl een ander iets totaal niet aan ziet komen.
En dan wordt er gezegd dat dit fijne eigenschappen zijn. Maar ik ervaar ze als zeer vermoeiend. Als je dingen van tevoren aan ziet komen dan kan je je er vooraf ook al druk over maken bijvoorbeeld. Een ander hangt tot het moment supreme nog heerlijk ontspannen achterover.
Kan een ander zich nog redelijk afsluiten voor een slechte sfeer, ik lijk het op te slurpen en loop er op leeg.
Dit is mijn uitspraak en daarmee zult u het moeten doen.
vrijdag 12 september 2014 18:06
So what can we do to correct this epidemic of misdiagnosis and this worrying tendency to over-prescribe stimulants that leave the true causes untreated?
First, we must learn not to overreact. In many cases medication is unnecessary. Children mature at different rates: just because a six-year-old has not yet learned to sit still for hours in class, it does not mean that he or she has ADHD. Giving such children stimulants is wrong and harmful.
Many people who are convinced they have ADHD or some other condition are simply dealing with a normal level of stress in a faster-paced world. Adjusting your lifestyle - improving your diet, exercising more, sleeping more - can alleviate many symptoms such as irritability or distracted, impulsive behaviour.
Read more: http://www.dailymail.co.u ... m-good.html#ixzz3D7NbqiGR
First, we must learn not to overreact. In many cases medication is unnecessary. Children mature at different rates: just because a six-year-old has not yet learned to sit still for hours in class, it does not mean that he or she has ADHD. Giving such children stimulants is wrong and harmful.
Many people who are convinced they have ADHD or some other condition are simply dealing with a normal level of stress in a faster-paced world. Adjusting your lifestyle - improving your diet, exercising more, sleeping more - can alleviate many symptoms such as irritability or distracted, impulsive behaviour.
Read more: http://www.dailymail.co.u ... m-good.html#ixzz3D7NbqiGR
vrijdag 12 september 2014 18:09
Milna, lees even terug. De verschillen in hersenen is middels scans in meerdere onderzoeken aangetoond. Zie de link die ik heb geplaatst. Door een verhaal van 1 arts die anders beweert ga ik mijn standpunt niet veranderen.
En het is inderdaad geen ziekte.
Het is een stoornis.
Een ziekte en een stoornis zijn 2 verschillende dingen.
En het is inderdaad geen ziekte.
Het is een stoornis.
Een ziekte en een stoornis zijn 2 verschillende dingen.
Dit is mijn uitspraak en daarmee zult u het moeten doen.
vrijdag 12 september 2014 18:15
Milna het maakt toch niet uit of het ziekte, aandoening, beperking of gedragsprobleem genoemd wordt? Dat het bestaat is zeker.
Bij kinderen stijgen de diagnoses explosief inderdaad en daar ben ik het echt niet mee eens. Maar als ik voor mezelf spreek, De diagnose op je 28e krijgen, wetende waar alle problemen vandaan zijn gekomen... want toen ik op school zat hoorde je er nog maar barweinig over. Maar ik weet nu waarom ik expres langer wachtte met naar huis fietsen als school uit was om de groep te mijden. Ik was zo graag alleen... de prikkels op school waren te veel. En dan nog eens met 6 kakelkippen naar huis rijden zag ik echt niet zitten. En dat vond ik best raar van mezelf. En dat heb ik nu nog. Op cursussen, bedrijfsuitjes feestjes e.d. ga ik regelmatig naar de wc... puur om een paar minuten uit te puffen
Bij kinderen stijgen de diagnoses explosief inderdaad en daar ben ik het echt niet mee eens. Maar als ik voor mezelf spreek, De diagnose op je 28e krijgen, wetende waar alle problemen vandaan zijn gekomen... want toen ik op school zat hoorde je er nog maar barweinig over. Maar ik weet nu waarom ik expres langer wachtte met naar huis fietsen als school uit was om de groep te mijden. Ik was zo graag alleen... de prikkels op school waren te veel. En dan nog eens met 6 kakelkippen naar huis rijden zag ik echt niet zitten. En dat vond ik best raar van mezelf. En dat heb ik nu nog. Op cursussen, bedrijfsuitjes feestjes e.d. ga ik regelmatig naar de wc... puur om een paar minuten uit te puffen
vrijdag 12 september 2014 18:24
En wat ik wel denk is het volgende. Mensen met ADHD zullen in deze steeds complexer wordende maatschappij tegen steeds meer problemen aanlopen. Dus meer symptomen krijgen. Dat omgevingsfactoren meespelen was al bekend.
Maar met alleen gezonde voeding, genoeg beweging, genoeg slaap en stabiele omgeving gaan echt niet al mijn symptomen over hoor.
Ik eet namelijk zeer gezond, slaap voldoende, beweeg voldoende. Alleen de omgevingsfactoren heb je niet altijd invloed op. Maar die laten echt niet al de symptomen waar ik last van heb ontstaan.
Maar met alleen gezonde voeding, genoeg beweging, genoeg slaap en stabiele omgeving gaan echt niet al mijn symptomen over hoor.
Ik eet namelijk zeer gezond, slaap voldoende, beweeg voldoende. Alleen de omgevingsfactoren heb je niet altijd invloed op. Maar die laten echt niet al de symptomen waar ik last van heb ontstaan.
Dit is mijn uitspraak en daarmee zult u het moeten doen.
vrijdag 12 september 2014 18:32
Zelfs als ik op vakantie ben en naar mijn gevoel erg ontspannen ben gaat mijn hoofd altijd maar door. Hebben jullie dat ook?
Als ik bijvoorbeeld op de camping na een dag ontspannen op het strand of dagje weg waar ik geen enkele stress voel ga douchen, dan heb ik nog dat ik altijd mijn handdoek, of mijn shampoo of mijn schone kleding vergeet mee te nemen naar de douche. Omdat mijn hoofd altijd doorgaat en ik dus altijd met andere dingen bezig ben.
Als ik bijvoorbeeld op de camping na een dag ontspannen op het strand of dagje weg waar ik geen enkele stress voel ga douchen, dan heb ik nog dat ik altijd mijn handdoek, of mijn shampoo of mijn schone kleding vergeet mee te nemen naar de douche. Omdat mijn hoofd altijd doorgaat en ik dus altijd met andere dingen bezig ben.
Dit is mijn uitspraak en daarmee zult u het moeten doen.
vrijdag 12 september 2014 20:08
quote:SuperWijf schreef op 12 september 2014 @ 06:48:
[...]
Ik geloof niet dat ze de oplossing wist, maar iemand die zo kritisch hier vragen stelt en dingen aangeeft mbt ADHD, vanuit zoals ze zelf schrijft zakelijke zijde.. Dan zou je toch op zijn minst verwachten dat iemand dan tips kan geven hoe zij er mee omgaat wanneer haar hoofd erg druk is. Hoe reset zij zichzelf.
Ik vraag mij dat nog steeds af, en ook bij mensen waarbij geen geen kenmerken van adhd zijn, hoe doen zij dat, hun hoofd minder chaotisch en druk laten zijn ?
Echt.. ik wilde dat er een aan/uit knop op mijn hoofd zat, gewoon even uit zetten..
Wat ik doe, is om de maand een week of twee geen gebruik maken van de pc en mobiele telefoon. Die laatste laat ik sowieso zoveel mogelijk achterwege.
De eerste dagen van die stopweken zijn wat onrustig, maar daarna komt de rust langzaam wat terug.
Nog steeds maakt mijn hoofd overuren, maar dat is gewoon default.
Maar dat haastige gevoel wordt dan zeker minder.
Daarmee is voor mij dan ook de conclusie getrokken dat sinds de komst van de smartfone en het overall digigebruik ons hoofd ook denkt dat hij zoveel moet kunnen procuderen en in dezelfde snelheid als een computer dat kan doen.
Daarom af en toe een break, een soort van defraggen.
[...]
Ik geloof niet dat ze de oplossing wist, maar iemand die zo kritisch hier vragen stelt en dingen aangeeft mbt ADHD, vanuit zoals ze zelf schrijft zakelijke zijde.. Dan zou je toch op zijn minst verwachten dat iemand dan tips kan geven hoe zij er mee omgaat wanneer haar hoofd erg druk is. Hoe reset zij zichzelf.
Ik vraag mij dat nog steeds af, en ook bij mensen waarbij geen geen kenmerken van adhd zijn, hoe doen zij dat, hun hoofd minder chaotisch en druk laten zijn ?
Echt.. ik wilde dat er een aan/uit knop op mijn hoofd zat, gewoon even uit zetten..
Wat ik doe, is om de maand een week of twee geen gebruik maken van de pc en mobiele telefoon. Die laatste laat ik sowieso zoveel mogelijk achterwege.
De eerste dagen van die stopweken zijn wat onrustig, maar daarna komt de rust langzaam wat terug.
Nog steeds maakt mijn hoofd overuren, maar dat is gewoon default.
Maar dat haastige gevoel wordt dan zeker minder.
Daarmee is voor mij dan ook de conclusie getrokken dat sinds de komst van de smartfone en het overall digigebruik ons hoofd ook denkt dat hij zoveel moet kunnen procuderen en in dezelfde snelheid als een computer dat kan doen.
Daarom af en toe een break, een soort van defraggen.
vrijdag 12 september 2014 20:17
quote:twijlfelmiep schreef op 12 september 2014 @ 10:59:
Ik heb nog geen kinderen. Kan mij ook niet voorstellen dan ik ooit kinderen ga krijgen en minder dan 32 uur ga werken, zou gillend gek worden.
Nee iedereen heeft het in een andere vorm dat weet ik . Hoe gaan anderen om met :
op het werk niks vergeten;
af en toe dat je partner gek van je wordt;
alles interessant is;
je veel meer energie hebt dan anderen en altijd door kunt gaan;
af en toe moeite hebt met beperken van alcohol.
Sophie waar loop jij tegen aan?
Oh ja en met dingen niet af krijgen: begin op tijd. Voor vakken voor de opleiding maak ik altijd een overzicht wanneer wat af moet en zorg dat het een maand of drie weken voor tijd klaar is, zodat ik ruimte heb. En het is ook een deel karakter en doorzettingsvermogen. Ja het kost veel moeite maar wel doen. Iedere keer 15 minuten en dan weer 15 minuten niks, als je dat een paar uur volhoudt doe je ook heel veel ;)Als ik jouw verhaal lees, vraag ik me eerlijk gezegd af of je enkel op ADHD bent getest of ook op Asperger. Bij beiden vormen niet stil kunnen zitten, onophoudelijk kunnen praten, sociale onhandigheid en snel afgeleid/verveeld symptomen. Verschil is echter fat bij ADHD vaker leerproblemen voorkomen, bij Asperger juist vaak snel leren maar erg eenzijdig (focus op een of enkele onderwerpen en daar alles van (willen) weten, vaak beta of technisch). ADHD vaak moeite emoties in toom te houden en daardoor sociaal onhandig, Asperger omdat ze empathie missen en niet "diplomatiek" kunnen zijn (voorspellen niet goed hoe woorden overkomen, kunnen reacties anderen moeilijk lezen). Zou het niet kunnen zijn dat je je niet herkent in alle symptomen (en de diagnose pas zo laat gekregen hebt) omdat hij niet helemaal in de roos is?
Ik heb nog geen kinderen. Kan mij ook niet voorstellen dan ik ooit kinderen ga krijgen en minder dan 32 uur ga werken, zou gillend gek worden.
Nee iedereen heeft het in een andere vorm dat weet ik . Hoe gaan anderen om met :
op het werk niks vergeten;
af en toe dat je partner gek van je wordt;
alles interessant is;
je veel meer energie hebt dan anderen en altijd door kunt gaan;
af en toe moeite hebt met beperken van alcohol.
Sophie waar loop jij tegen aan?
Oh ja en met dingen niet af krijgen: begin op tijd. Voor vakken voor de opleiding maak ik altijd een overzicht wanneer wat af moet en zorg dat het een maand of drie weken voor tijd klaar is, zodat ik ruimte heb. En het is ook een deel karakter en doorzettingsvermogen. Ja het kost veel moeite maar wel doen. Iedere keer 15 minuten en dan weer 15 minuten niks, als je dat een paar uur volhoudt doe je ook heel veel ;)Als ik jouw verhaal lees, vraag ik me eerlijk gezegd af of je enkel op ADHD bent getest of ook op Asperger. Bij beiden vormen niet stil kunnen zitten, onophoudelijk kunnen praten, sociale onhandigheid en snel afgeleid/verveeld symptomen. Verschil is echter fat bij ADHD vaker leerproblemen voorkomen, bij Asperger juist vaak snel leren maar erg eenzijdig (focus op een of enkele onderwerpen en daar alles van (willen) weten, vaak beta of technisch). ADHD vaak moeite emoties in toom te houden en daardoor sociaal onhandig, Asperger omdat ze empathie missen en niet "diplomatiek" kunnen zijn (voorspellen niet goed hoe woorden overkomen, kunnen reacties anderen moeilijk lezen). Zou het niet kunnen zijn dat je je niet herkent in alle symptomen (en de diagnose pas zo laat gekregen hebt) omdat hij niet helemaal in de roos is?
vrijdag 12 september 2014 20:48
Noor, ik ben inderdaad op beiden getest. Asperger is uitgesloten om meerdere redenen. Je hebt wel een rake observatie: mijn iq is een (stuk) hoger dan gemiddeld zullen maar zeggen voor ik met andere termen mensen weer over mij heen krijg. En ik heb een heel goed lange termijngeheugen. Daarom heb ik mij altijd kunnen redden tot er sociaal teveel te veel mij werk werd verwacht (en we van eigen kamers naar flexwerken gingen, wat een hel is dat trouwens).
En ik heb een geen zware vorm van ADHD dus ik weet niet hoe dat is. Dat klopt en ik wil mensen er ook niet om beoordelen. Het was gewoon een gedachtespinsel.
Ik ben sociaal heel onhandig omdat ik dingen "zie" en er aan uitflap omdat ik niet nadenk of uit enthousiasme dingen wil vertellen. En ik ben snel verveeld, vaak omdat ik dingen al weet. Probeer dan je aandacht er maar bij te houden. En spullen kwijt zijn, heel vaak ja.
En ik heb een geen zware vorm van ADHD dus ik weet niet hoe dat is. Dat klopt en ik wil mensen er ook niet om beoordelen. Het was gewoon een gedachtespinsel.
Ik ben sociaal heel onhandig omdat ik dingen "zie" en er aan uitflap omdat ik niet nadenk of uit enthousiasme dingen wil vertellen. En ik ben snel verveeld, vaak omdat ik dingen al weet. Probeer dan je aandacht er maar bij te houden. En spullen kwijt zijn, heel vaak ja.
vrijdag 12 september 2014 20:52
@stala, ik kan alleen vanuit mijn eigen referentiekader kijken, want dat beleef dat is mijn realiteit. Ik zie inderdaad dat het bij andere mensen anders gaat en ik vraag mij vaak af waarom? Maar ik kan daar niet de vingen opleggen en ik zou het graag willen snappen. Misschien kun je dat ook niet snappen omdat iedereen anders is.
Ik ga mezelf maar weer eens bij elkaar want ik ben kapot naar 7,5 uur college vandaag en moet nog naar een verjaardag
. En natuurlijk niet teveel drinken, wordt weer een hele uitdaging. Hele avond constant herhalen niet te snel drinken, niet te snel drinken. Denk dat ik maar een ritalin extra neem vandaag.
Ik ga mezelf maar weer eens bij elkaar want ik ben kapot naar 7,5 uur college vandaag en moet nog naar een verjaardag
. En natuurlijk niet teveel drinken, wordt weer een hele uitdaging. Hele avond constant herhalen niet te snel drinken, niet te snel drinken. Denk dat ik maar een ritalin extra neem vandaag.
vrijdag 12 september 2014 20:54
Ik ben ook zo niet goed in emoties in toom houden en daardoor heb ik mensen verloren omdat ze wel klaar met me waren. Ik geef ze geen ongelijk maar toch...ik kan er echt niks aan doen
O.a een paar vrienden en oudcollega's. Ik zat daardoor ook altijd alleen achteraan in de klas. Beetje jammer maarja. Ben bezig mijn cognitieve vaardigheden te trainen en het begin is er echt wel.
O.a een paar vrienden en oudcollega's. Ik zat daardoor ook altijd alleen achteraan in de klas. Beetje jammer maarja. Ben bezig mijn cognitieve vaardigheden te trainen en het begin is er echt wel.
vrijdag 12 september 2014 20:59
quote:twijlfelmiep schreef op 12 september 2014 @ 20:52:
@stala, ik kan alleen vanuit mijn eigen referentiekader kijken, want dat beleef dat is mijn realiteit. Ik zie inderdaad dat het bij andere mensen anders gaat en ik vraag mij vaak af waarom? Maar ik kan daar niet de vingen opleggen en ik zou het graag willen snappen. Misschien kun je dat ook niet snappen omdat iedereen anders is.
Ik ga mezelf maar weer eens bij elkaar want ik ben kapot naar 7,5 uur college vandaag en moet nog naar een verjaardag. En natuurlijk niet teveel drinken, wordt weer een hele uitdaging. Hele avond constant herhalen niet te snel drinken, niet te snel drinken. Denk dat ik maar een ritalin extra neem vandaag.
Fijne avond! Probeer er wat gezelligs van te maken!
Ik heb echt 0,0 gepland dit weekend. Vind dat héérlijk voor een x
@stala, ik kan alleen vanuit mijn eigen referentiekader kijken, want dat beleef dat is mijn realiteit. Ik zie inderdaad dat het bij andere mensen anders gaat en ik vraag mij vaak af waarom? Maar ik kan daar niet de vingen opleggen en ik zou het graag willen snappen. Misschien kun je dat ook niet snappen omdat iedereen anders is.
Ik ga mezelf maar weer eens bij elkaar want ik ben kapot naar 7,5 uur college vandaag en moet nog naar een verjaardag
. En natuurlijk niet teveel drinken, wordt weer een hele uitdaging. Hele avond constant herhalen niet te snel drinken, niet te snel drinken. Denk dat ik maar een ritalin extra neem vandaag.Fijne avond! Probeer er wat gezelligs van te maken!
Ik heb echt 0,0 gepland dit weekend. Vind dat héérlijk voor een x
vrijdag 12 september 2014 21:05
Kan het ook zijn dat mensen tegenwoordig meer last van ADHD hebben, omdat we tegenwoordig zoveel "moeten"? Werken, zorgen, druk sociaal leven, kinderen van hot naar haar brengen, noem maar op. Vijftig jaar geleden was het leven veel simpeler. Als getrouwde vrouw bleef je thuis en hoefde je niet de hele dag te rennen tussen huis, werk, kinderopvang, sportclubjes enz. Het is toch niet zo gek dat je dan een "druk hoofd" hebt?
vrijdag 12 september 2014 21:16
quote:pientjexxx schreef op 12 september 2014 @ 21:05:
Kan het ook zijn dat mensen tegenwoordig meer last van ADHD hebben, omdat we tegenwoordig zoveel "moeten"? Werken, zorgen, druk sociaal leven, kinderen van hot naar haar brengen, noem maar op. Vijftig jaar geleden was het leven veel simpeler. Als getrouwde vrouw bleef je thuis en hoefde je niet de hele dag te rennen tussen huis, werk, kinderopvang, sportclubjes enz. Het is toch niet zo gek dat je dan een "druk hoofd" hebt?
50 jaar geleden was mijn moeder zo gigantisch druk met het huishouden doen zonder wasmachine en een stuk land waar eigen groenten op verbouwd werden. Grote afstanden moest ze lopen met de kinderwagen en een peuter en was ze 's avonds zo doodmoe maar kon ze geregeld nog niet naar bed omdat ze nog naai of breiwerk te doen had. Om 12 uur kwam mijn vader tussen de middag thuis van kantoor en moest het warme eten klaar zijn.
Vrouwen waren 50 jaar geleden veel drukker dan nu met veel minder vrije tijd.
Kan het ook zijn dat mensen tegenwoordig meer last van ADHD hebben, omdat we tegenwoordig zoveel "moeten"? Werken, zorgen, druk sociaal leven, kinderen van hot naar haar brengen, noem maar op. Vijftig jaar geleden was het leven veel simpeler. Als getrouwde vrouw bleef je thuis en hoefde je niet de hele dag te rennen tussen huis, werk, kinderopvang, sportclubjes enz. Het is toch niet zo gek dat je dan een "druk hoofd" hebt?
50 jaar geleden was mijn moeder zo gigantisch druk met het huishouden doen zonder wasmachine en een stuk land waar eigen groenten op verbouwd werden. Grote afstanden moest ze lopen met de kinderwagen en een peuter en was ze 's avonds zo doodmoe maar kon ze geregeld nog niet naar bed omdat ze nog naai of breiwerk te doen had. Om 12 uur kwam mijn vader tussen de middag thuis van kantoor en moest het warme eten klaar zijn.
Vrouwen waren 50 jaar geleden veel drukker dan nu met veel minder vrije tijd.
vrijdag 12 september 2014 21:17
Het werkt zeker niet mee denk ik.
Maar er zit verschil tussen een druk hoofd en een druk hoofd.
Bij de gemiddelde mens met een druk hoofd neemt de drukte in het hoofd toe in tijden met moeilijke, zware, spannende, nieuwe etc gebeurtenissen. Daarbuiten wordt dit minder en hebben ze ook geregeld een 'opgeruimd' hoofd.
Bij ADHD gaat het altijd door.
Maar er zit verschil tussen een druk hoofd en een druk hoofd.
Bij de gemiddelde mens met een druk hoofd neemt de drukte in het hoofd toe in tijden met moeilijke, zware, spannende, nieuwe etc gebeurtenissen. Daarbuiten wordt dit minder en hebben ze ook geregeld een 'opgeruimd' hoofd.
Bij ADHD gaat het altijd door.
Dit is mijn uitspraak en daarmee zult u het moeten doen.
