Relaties
alle pijlers
Doorgaan of stoppen?
zondag 25 mei 2014 00:15
Hoi,
Ik ben nieuw op dit forum. Ik moet echt even wat van me afschrijven. Gedachtes ordenen en durven om eerlijk te zijn tegen mijn vriend en mezelf.
Ik heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar. We zijn nl. echt naar elkaar toegegroeid. Eerst gewoon vrienden en toen steeds meer. We hadden even geen zin in goedbedoelde adviezen e.d. van vrienden. (Tien jaar geleden hebben we ook al een relatie gehad).
Nu vindt mijn vriend het wel eens tijd worden dat we de relatie naar de buitenwereld bekend maken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Echter, ik twijfel: ik vind het eigenlijk wel fijn zo. Onze relatie is nl. heel vrij: we zijn zo'n 2 avonden/nachten per week samen. Verder doen we alles alleen. Die twijfel van mij legt mijn vriend uit als twijfel over onze relatie. Hij wil duidelijkheid: bekendmaken van relatie of stoppen.
Waar ben ik bang voor? Waarom wil ik geen keuze maken? Ik hou toch van 'm? Gevalletje bindingsangst? Of durf ik mijn echte gevoelens niet toe te laten?
Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet, maar ik wil wel vrijheid zoals ik die nu heb. Natuurlijk heeft mijn vriend recht op duidelijkheid, maar ik weet 't gewoon eventjes niet....
Ik ben nieuw op dit forum. Ik moet echt even wat van me afschrijven. Gedachtes ordenen en durven om eerlijk te zijn tegen mijn vriend en mezelf.
Ik heb al bijna 2 jaar een relatie met iemand die tot mijn vriendenclub behoort. Niemand weet dat. In het begin wilde we onze relatie niet openbaar maken, omdat we echt zeker wilde zijn over onze gevoelens voor elkaar. We zijn nl. echt naar elkaar toegegroeid. Eerst gewoon vrienden en toen steeds meer. We hadden even geen zin in goedbedoelde adviezen e.d. van vrienden. (Tien jaar geleden hebben we ook al een relatie gehad).
Nu vindt mijn vriend het wel eens tijd worden dat we de relatie naar de buitenwereld bekend maken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Echter, ik twijfel: ik vind het eigenlijk wel fijn zo. Onze relatie is nl. heel vrij: we zijn zo'n 2 avonden/nachten per week samen. Verder doen we alles alleen. Die twijfel van mij legt mijn vriend uit als twijfel over onze relatie. Hij wil duidelijkheid: bekendmaken van relatie of stoppen.
Waar ben ik bang voor? Waarom wil ik geen keuze maken? Ik hou toch van 'm? Gevalletje bindingsangst? Of durf ik mijn echte gevoelens niet toe te laten?
Ik heb al heel wat relaties gehad. Ik ben bang dat ook dit uiteindelijk weer uitgaat. Dat wil ik niet, maar ik wil wel vrijheid zoals ik die nu heb. Natuurlijk heeft mijn vriend recht op duidelijkheid, maar ik weet 't gewoon eventjes niet....
zaterdag 16 januari 2016 10:18
Op je werk wilde je niet laten kennen, uiteindelijk kon het niet anders omdat je beperkingen het uiteindelijk onmogelijk maakten. Nu maak je je alsnog druk over hoe je overkomt bij je omgeving. Je durft met een vriendin niet over je ex te praten en ook niet over je autisme. Is het niet zo dat je haar beeld van jou niet wil aantasten?
zaterdag 16 januari 2016 16:23
quote:zimi schreef op 16 januari 2016 @ 10:18:
Op je werk wilde je niet laten kennen, uiteindelijk kon het niet anders omdat je beperkingen het uiteindelijk onmogelijk maakten. Nu maak je je alsnog druk over hoe je overkomt bij je omgeving. Je durft met een vriendin niet over je ex te praten en ook niet over je autisme. Is het niet zo dat je haar beeld van jou niet wil aantasten?Nee, dat is het niet: aantasten vind ik negatief klinken. Ik vind het rot als vrienden zich gaan aanpassen aan mijn issues.
Op je werk wilde je niet laten kennen, uiteindelijk kon het niet anders omdat je beperkingen het uiteindelijk onmogelijk maakten. Nu maak je je alsnog druk over hoe je overkomt bij je omgeving. Je durft met een vriendin niet over je ex te praten en ook niet over je autisme. Is het niet zo dat je haar beeld van jou niet wil aantasten?Nee, dat is het niet: aantasten vind ik negatief klinken. Ik vind het rot als vrienden zich gaan aanpassen aan mijn issues.
zaterdag 16 januari 2016 17:43
quote:sneeuwklokje74 schreef op 16 januari 2016 @ 16:23:
[...]
Nee, dat is het niet: aantasten vind ik negatief klinken. Ik vind het rot als vrienden zich gaan aanpassen aan mijn issues.Op wat voor manier aanpassen? En waarom zouden ze dat doen? Als iemand jou over zijn/haar liefdesverdriet vertelt, pas jij je dan ook aan? (wat je daar ook mee mag bedoelen)
[...]
Nee, dat is het niet: aantasten vind ik negatief klinken. Ik vind het rot als vrienden zich gaan aanpassen aan mijn issues.Op wat voor manier aanpassen? En waarom zouden ze dat doen? Als iemand jou over zijn/haar liefdesverdriet vertelt, pas jij je dan ook aan? (wat je daar ook mee mag bedoelen)
zaterdag 16 januari 2016 22:28
Door anderen te ontlopen ontloop je imo ook jezelf, je (ware) zelf bedoel ik dan.
Waarom mag jouw ware zelf er niet zijn, vraag ik me af?
Waarom mag jij geen liefdesverdriet hebben of tonen aan goede vrienden?
Jij probeert alsmaar een zelfbeeld neer te zetten naar anderen toe over wie jij zou willen zijn of hoe jij denkt dat anderen van jou verwachten wie jij bent/hoort te zijn: een imago-iemand die geen (last mag hebben van dat ze) lb heeft, geen moeite met haar werk missen, geen moeite heeft met een breuk met haar ex, en het is allemaal doen alsof.
Jij denkt op eoa manier dat jij anderen ontlast of moet ontlasten, en dat jij anderen "belast" als je ze wél inlicht over wie jij bent en waar jij mee te dealen hebt aan beperkingen en andere issues in jouw leven.
en guess what: zolang het geen herhaald geklaag, gezeur en zelfmedelijden (slachtofferschap) is, vinden mensen het fijn als je oprecht bent over jezelf en kwetsbare dingen over jezelf vertelt aan mensen met wie je close omgaat.
Wat is de reden dat je ex moet ontwijken?
En daarom van alles moet afzeggen van jezelf qua mensen die ook jóuw vrienden zijn?
Juist daarmee zet je jezelf neer als iemand die niet om kan gaan met tegenslag, plaats je jezelf buiten je eigen kring, geef jij jezelf en anderen geen kans om je oprechte zelf te laten zien onder die oppervlakte dat het allemaal prima gaat met jou.
Die lb en autisme zijn een gegéven, hoort bij wie jij werkelijk bent, net als dat jij een vrouw bent.
Je hoeft zoiets niet van de daken te schreeuwen, geen ophef over te maken, niet groter of belangrijker te maken dan het is, maar OOK niet verbloemen, achterhouden voor mensen om wie je geeft en doen alsof je iemand anders bent dan je bent.
Wat je niet begrijpt is dat onder die oppervlakkige laag jij gewoon nog steeds dezelfde Sneeuwklokje bent, en dat die dingen geen afbreuk doen aan wie jij voor de buitenwereld bent.
Ik heb recent Jan Geurtz "Bevrijd door liefde" gelezen, misschien is dat voor jou ook een aanrader.
Je identiteit is doorgaans opgebouwd door de rollen die je inneemt in het leven: als dochter, zus, partner, werkende, werkloze, zieke, de patient, de client, leerling, de Sneeuwklokje-met-lb, de autist, de vriendin, de buurvrouw, kennis, de volwassen, zelfbewuste vrouw, de sexy vrouw in jou, het kleine meisje in jou, de reiziger, de sporter, of welke hobby's en dingen die bijdragen aan jouw identiteit (bijv de zeiler, paardrijdster, atleet, autobestuurder, creatieve talent, schilderes, dichter, schrijver, enz).
Geurtz (en ook Deepak Chopra bijv) maken onderscheid tussen het ego en het "ware zelf" (het zelf in de meest natuurlijke staat van zijn, de waarnemer van jezelf, je liefdevolle zelf in de staat van "gewaarzijn".
Allerlei rollen behoren tot het zelfbeeld (in vergelijking met anderen, hoe anderen tegen jou aankijken, wat jij laat zien naar buiten toe, je imago, het beeld wat verwacht/ aangeleerd wordt/is en wat jij van jezelf verwacht obv wat (jij denkt dat) de maatschappij/omgeving/je ouders/ enz van jou verwachten of hoe zij jou graag zouden zien.
Gekleurd dus door eigen goed- en afkeuring bedenk jij alvast wat anderen wel en niet van jou verwachten en wensen mee te krijgen van jou aan wat er werkelijk binnenin jou leeft.
Maar ook van jouw eigen basisgevoel "ik ben niet goed genoeg" en alle zelfafwijzing (en anderen afwijzen) die daarbij komt kijken.
Het lijkt erop dat jij (net als overigens zoveel mensen) jezelf helemaal vereenzelvigt met jouw zelfbeeld.
En wat anderen daarvan denken of zouden kunnen denken/vinden.
Dat hele gefocus op "ik wil het goed doen en geen fouten maken" is goedkeuring zoeken van anderen en bijzonder veel aantrekken van wat anderen vinden en de angst voor afwijzing en zelfafwijzing.
Dan zie je ex en dan vind je dat maar even moeilijk, dan pink je misschien maar even een traan weg op dat huwelijksfeest, dan loop je ook nog kans dat je een arm om je heen krijgt van je vriend(inn)en, en dan ziet hij misschien maar dat jij het ook moeilijk hebt ermee, SO WHAT?
Zolang jij niet de hele sfeer op dat feest bepaalt en alle aandacht naar je toe trekt, mag je in bepaalde mate best laten zien dat je ook maar menselijk bent en net als ieder ander zo jouw eigen issues hebt in het leven.
In feite ontneem je je familie en vrienden eigenlijk de kans om zich te verbinden met de ware Sneeuwklokje, met degene die jij in wezen bent, als je van alles verborgen wil houden voor je meest dierbaren, als jij eoa rol speelt waarvan jij denkt dat dat gewenst is/ verwacht wordt.
Essentiele dingen die bij jou horen, dus, die mogen anderen niet weten en niet zien, en al zeker geen last van hebben.
Jouw ware zelf moet zich wel erg eenzaam voelen, als jij jezelf zo ontkent en afwijst.
Als je het alsmaar veel belangrijker vindt wat anderen (incl wij hier) van jou denken, en er liever op vertrouwt dat anderen weten hoe je te gedragen of wat het "juiste" is om te doen in bepaalde situaties, iig dat anderen dat beter weten voor jou dan jijzelf.
Je vermijdt hem om je pijn te vermijden, maar ook die pijn voelen is jezelf (mogen) zijn en voelen wat je voelt.
Je bent een mens van vlees en bloed, zoals ieder ander en je hoeft niet alsmaar een masker op te zetten dat jij een zorgeloos, pijnloos leven leidt, als dat niet zo ís.
Je bent niet pas van waarde als je niemand tot last bent en niemand nodig hebt!
Het zijn overtuigingen over jouzelf, die je ergens ooit vandaan hebt gehaald en jezelf aan afmeet.
Daar meet jij je eigenwaarde aan af, waar jij aan moet voldoen van jezelf om jezelf de moeite waard te vinden, hoe je moet zijn om te "verdienen" om je wel goed genoeg te voelen, maar dat is niet je eigenwaarde, dat is je zelfbeeld.
Dat boek legt het beter uit dan ik kan, maar je bént je overtuigingen, gedachten en emoties niet, je hébt ze.
En je kunt eea overstijgen, ipv afwijzen of goedkeuren of zo enorm je best moeten doen van jezelf om te voldoen aan eoa zelfverzonnen versie van jezelf, hoe jij zou willen zijn of zou horen te zijn.
Onder die laag van wie jij in het dagelijks leven bent of toont naar jezelf en anderen, met al jouw goede kanten én beperkingen/ onvolkomenheden/ minpunten is ook jóuw "ware zelf" gewoon intact.
Ook jij kunt dat deel van jezelf vinden, en met je eigen liefdevolle, milde, vriendelijke blik naar jezelf kijken, en hoe waardevol je jezelf vindt/voelt, ook met allerlei fysieke en mentale tekortkomingen (die hebben we namelijk allemaal en is geen reden om jezelf en anderen te ontlopen of af te wijzen/ zelfafwijzing).
Ging je daar maar naar op zoek, ipv je best doen/zo graag het goed willen doen in de ogen van anderen (en dat zelf invullen/zelf bedenken wat die wel en niet van jou verwachten, goed- en afkeuren, fijn of lastig vinden om van jou te zien/horen/voelen).
En wellicht trek je nu meer aandacht/ val je meer op dan jouw bedoeling is, juíst door allerlei groepsdingen nu te vermijden, er niet bij te zijn en je terug te trekken van leuk contact met ook die anderen, alleen maar om die ene pijnlijke niet te hoeven zien/spreken.
Omdat die confrontatie met hem jouw pijnpunten bovenhaalt?
Of omdat je bang bent dat je dat doen alsof niet kunt volhouden, dat dat zelfbeeld doorgeprikt wordt en je je geen houding weet te geven waar anderen bij zijn?
Als anderen zouden weten van eea, hoeven ze zich niet geroepen te voelen zich aan te passen, oid.
JIJ past je juist voortdurend aan anderen aan, maar dat zegt niet dat anderen dat ook doen of zich toe gedwongen voelen.
Je ontneemt hun (en jezelf) de kans om je beter te begrijpen en empathisch op jou te kunnen reageren, als eea ook voor hun op zijn plek valt en zij geen dingen van jou verwachten die jij niet kúnt en ook niet hoeft uit te (blijven) leggen waarom niet, of waarom jij soms misschien iets ánders reageert dan anderen.
Weet je wat een opluchting het is als je meer jezelf durft te zijn bij anderen, om je echt thuis te voelen bij je meest close dierbaren, zonder dat de nadruk hoeft te liggen op jouw "anderszijn", als dat voor anderen helder is, een gegeven is en net zo bij jou hoort als allerlei andere dingen waarom ze om jou geven: het geheel wat Sneeuwklokje voor hun vormt en betekent.
Mensen houden misschien rekening met eea wat in essentie bij jou hoort, maar eerder als een gegeven dus, waarbij ook voor hun puzzelstukjes op hun plaats vallen en dat is het dan, dat vergt niks van ze, en verklaart eea waardoor het beeld completer en (opr)echter wordt.
Bedenk hoe opgelucht en relaxt het weleens zou kunnen zijn als jij echt ontspannen met je vrienden bent, omdat je meer jezelf kunt zijn zonder alsmaar je best te hoeven doen, na te denken, schijn ophouden enz!
Lees dat boek, misschien helpt het om jezelf beter te begrijpen en in te zien dat jij dat zelfbeeld niet bént, dat jij meer bent dan dat, en dat je daar contact mee kunt maken (oa je eigen liefdesvermogens, eigenliefde, je eigen stabiele onderstroom, jezelf waardevol voelen, wél goed genoeg voelen (ipv zelfveroordeling/zelfafwijzing) enz).
Enne, door weg te blijven kun je dus juist de aandacht op je vestigen, zeker als anderen niet weten waarom dat is.
Laat je niet door angst leiden, dat je jezelf niet vertrouwt hoe je gaat reageren.
ALs je eea achterhoudt, gaan mensen dat júist zelf invullen en iets van vinden en krijg/houd je meer onbegrip.
Waarom mag jouw ware zelf er niet zijn, vraag ik me af?
Waarom mag jij geen liefdesverdriet hebben of tonen aan goede vrienden?
Jij probeert alsmaar een zelfbeeld neer te zetten naar anderen toe over wie jij zou willen zijn of hoe jij denkt dat anderen van jou verwachten wie jij bent/hoort te zijn: een imago-iemand die geen (last mag hebben van dat ze) lb heeft, geen moeite met haar werk missen, geen moeite heeft met een breuk met haar ex, en het is allemaal doen alsof.
Jij denkt op eoa manier dat jij anderen ontlast of moet ontlasten, en dat jij anderen "belast" als je ze wél inlicht over wie jij bent en waar jij mee te dealen hebt aan beperkingen en andere issues in jouw leven.
en guess what: zolang het geen herhaald geklaag, gezeur en zelfmedelijden (slachtofferschap) is, vinden mensen het fijn als je oprecht bent over jezelf en kwetsbare dingen over jezelf vertelt aan mensen met wie je close omgaat.
Wat is de reden dat je ex moet ontwijken?
En daarom van alles moet afzeggen van jezelf qua mensen die ook jóuw vrienden zijn?
Juist daarmee zet je jezelf neer als iemand die niet om kan gaan met tegenslag, plaats je jezelf buiten je eigen kring, geef jij jezelf en anderen geen kans om je oprechte zelf te laten zien onder die oppervlakte dat het allemaal prima gaat met jou.
Die lb en autisme zijn een gegéven, hoort bij wie jij werkelijk bent, net als dat jij een vrouw bent.
Je hoeft zoiets niet van de daken te schreeuwen, geen ophef over te maken, niet groter of belangrijker te maken dan het is, maar OOK niet verbloemen, achterhouden voor mensen om wie je geeft en doen alsof je iemand anders bent dan je bent.
Wat je niet begrijpt is dat onder die oppervlakkige laag jij gewoon nog steeds dezelfde Sneeuwklokje bent, en dat die dingen geen afbreuk doen aan wie jij voor de buitenwereld bent.
Ik heb recent Jan Geurtz "Bevrijd door liefde" gelezen, misschien is dat voor jou ook een aanrader.
Je identiteit is doorgaans opgebouwd door de rollen die je inneemt in het leven: als dochter, zus, partner, werkende, werkloze, zieke, de patient, de client, leerling, de Sneeuwklokje-met-lb, de autist, de vriendin, de buurvrouw, kennis, de volwassen, zelfbewuste vrouw, de sexy vrouw in jou, het kleine meisje in jou, de reiziger, de sporter, of welke hobby's en dingen die bijdragen aan jouw identiteit (bijv de zeiler, paardrijdster, atleet, autobestuurder, creatieve talent, schilderes, dichter, schrijver, enz).
Geurtz (en ook Deepak Chopra bijv) maken onderscheid tussen het ego en het "ware zelf" (het zelf in de meest natuurlijke staat van zijn, de waarnemer van jezelf, je liefdevolle zelf in de staat van "gewaarzijn".
Allerlei rollen behoren tot het zelfbeeld (in vergelijking met anderen, hoe anderen tegen jou aankijken, wat jij laat zien naar buiten toe, je imago, het beeld wat verwacht/ aangeleerd wordt/is en wat jij van jezelf verwacht obv wat (jij denkt dat) de maatschappij/omgeving/je ouders/ enz van jou verwachten of hoe zij jou graag zouden zien.
Gekleurd dus door eigen goed- en afkeuring bedenk jij alvast wat anderen wel en niet van jou verwachten en wensen mee te krijgen van jou aan wat er werkelijk binnenin jou leeft.
Maar ook van jouw eigen basisgevoel "ik ben niet goed genoeg" en alle zelfafwijzing (en anderen afwijzen) die daarbij komt kijken.
Het lijkt erop dat jij (net als overigens zoveel mensen) jezelf helemaal vereenzelvigt met jouw zelfbeeld.
En wat anderen daarvan denken of zouden kunnen denken/vinden.
Dat hele gefocus op "ik wil het goed doen en geen fouten maken" is goedkeuring zoeken van anderen en bijzonder veel aantrekken van wat anderen vinden en de angst voor afwijzing en zelfafwijzing.
Dan zie je ex en dan vind je dat maar even moeilijk, dan pink je misschien maar even een traan weg op dat huwelijksfeest, dan loop je ook nog kans dat je een arm om je heen krijgt van je vriend(inn)en, en dan ziet hij misschien maar dat jij het ook moeilijk hebt ermee, SO WHAT?
Zolang jij niet de hele sfeer op dat feest bepaalt en alle aandacht naar je toe trekt, mag je in bepaalde mate best laten zien dat je ook maar menselijk bent en net als ieder ander zo jouw eigen issues hebt in het leven.
In feite ontneem je je familie en vrienden eigenlijk de kans om zich te verbinden met de ware Sneeuwklokje, met degene die jij in wezen bent, als je van alles verborgen wil houden voor je meest dierbaren, als jij eoa rol speelt waarvan jij denkt dat dat gewenst is/ verwacht wordt.
Essentiele dingen die bij jou horen, dus, die mogen anderen niet weten en niet zien, en al zeker geen last van hebben.
Jouw ware zelf moet zich wel erg eenzaam voelen, als jij jezelf zo ontkent en afwijst.
Als je het alsmaar veel belangrijker vindt wat anderen (incl wij hier) van jou denken, en er liever op vertrouwt dat anderen weten hoe je te gedragen of wat het "juiste" is om te doen in bepaalde situaties, iig dat anderen dat beter weten voor jou dan jijzelf.
Je vermijdt hem om je pijn te vermijden, maar ook die pijn voelen is jezelf (mogen) zijn en voelen wat je voelt.
Je bent een mens van vlees en bloed, zoals ieder ander en je hoeft niet alsmaar een masker op te zetten dat jij een zorgeloos, pijnloos leven leidt, als dat niet zo ís.
Je bent niet pas van waarde als je niemand tot last bent en niemand nodig hebt!
Het zijn overtuigingen over jouzelf, die je ergens ooit vandaan hebt gehaald en jezelf aan afmeet.
Daar meet jij je eigenwaarde aan af, waar jij aan moet voldoen van jezelf om jezelf de moeite waard te vinden, hoe je moet zijn om te "verdienen" om je wel goed genoeg te voelen, maar dat is niet je eigenwaarde, dat is je zelfbeeld.
Dat boek legt het beter uit dan ik kan, maar je bént je overtuigingen, gedachten en emoties niet, je hébt ze.
En je kunt eea overstijgen, ipv afwijzen of goedkeuren of zo enorm je best moeten doen van jezelf om te voldoen aan eoa zelfverzonnen versie van jezelf, hoe jij zou willen zijn of zou horen te zijn.
Onder die laag van wie jij in het dagelijks leven bent of toont naar jezelf en anderen, met al jouw goede kanten én beperkingen/ onvolkomenheden/ minpunten is ook jóuw "ware zelf" gewoon intact.
Ook jij kunt dat deel van jezelf vinden, en met je eigen liefdevolle, milde, vriendelijke blik naar jezelf kijken, en hoe waardevol je jezelf vindt/voelt, ook met allerlei fysieke en mentale tekortkomingen (die hebben we namelijk allemaal en is geen reden om jezelf en anderen te ontlopen of af te wijzen/ zelfafwijzing).
Ging je daar maar naar op zoek, ipv je best doen/zo graag het goed willen doen in de ogen van anderen (en dat zelf invullen/zelf bedenken wat die wel en niet van jou verwachten, goed- en afkeuren, fijn of lastig vinden om van jou te zien/horen/voelen).
En wellicht trek je nu meer aandacht/ val je meer op dan jouw bedoeling is, juíst door allerlei groepsdingen nu te vermijden, er niet bij te zijn en je terug te trekken van leuk contact met ook die anderen, alleen maar om die ene pijnlijke niet te hoeven zien/spreken.
Omdat die confrontatie met hem jouw pijnpunten bovenhaalt?
Of omdat je bang bent dat je dat doen alsof niet kunt volhouden, dat dat zelfbeeld doorgeprikt wordt en je je geen houding weet te geven waar anderen bij zijn?
Als anderen zouden weten van eea, hoeven ze zich niet geroepen te voelen zich aan te passen, oid.
JIJ past je juist voortdurend aan anderen aan, maar dat zegt niet dat anderen dat ook doen of zich toe gedwongen voelen.
Je ontneemt hun (en jezelf) de kans om je beter te begrijpen en empathisch op jou te kunnen reageren, als eea ook voor hun op zijn plek valt en zij geen dingen van jou verwachten die jij niet kúnt en ook niet hoeft uit te (blijven) leggen waarom niet, of waarom jij soms misschien iets ánders reageert dan anderen.
Weet je wat een opluchting het is als je meer jezelf durft te zijn bij anderen, om je echt thuis te voelen bij je meest close dierbaren, zonder dat de nadruk hoeft te liggen op jouw "anderszijn", als dat voor anderen helder is, een gegeven is en net zo bij jou hoort als allerlei andere dingen waarom ze om jou geven: het geheel wat Sneeuwklokje voor hun vormt en betekent.
Mensen houden misschien rekening met eea wat in essentie bij jou hoort, maar eerder als een gegeven dus, waarbij ook voor hun puzzelstukjes op hun plaats vallen en dat is het dan, dat vergt niks van ze, en verklaart eea waardoor het beeld completer en (opr)echter wordt.
Bedenk hoe opgelucht en relaxt het weleens zou kunnen zijn als jij echt ontspannen met je vrienden bent, omdat je meer jezelf kunt zijn zonder alsmaar je best te hoeven doen, na te denken, schijn ophouden enz!
Lees dat boek, misschien helpt het om jezelf beter te begrijpen en in te zien dat jij dat zelfbeeld niet bént, dat jij meer bent dan dat, en dat je daar contact mee kunt maken (oa je eigen liefdesvermogens, eigenliefde, je eigen stabiele onderstroom, jezelf waardevol voelen, wél goed genoeg voelen (ipv zelfveroordeling/zelfafwijzing) enz).
Enne, door weg te blijven kun je dus juist de aandacht op je vestigen, zeker als anderen niet weten waarom dat is.
Laat je niet door angst leiden, dat je jezelf niet vertrouwt hoe je gaat reageren.
ALs je eea achterhoudt, gaan mensen dat júist zelf invullen en iets van vinden en krijg/houd je meer onbegrip.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zondag 17 januari 2016 00:52
quote:millennial schreef op 16 januari 2016 @ 17:43:
[...]
Op wat voor manier aanpassen? En waarom zouden ze dat doen? Als iemand jou over zijn/haar liefdesverdriet vertelt, pas jij je dan ook aan? (wat je daar ook mee mag bedoelen)Ik bedoel met aanpassen, dat mensen rekening met je houden of dat je in de brkangstelling staat. Dat wil ik niet. Ik vind het ern orettige gedachte om op te gaan in de massa.
[...]
Op wat voor manier aanpassen? En waarom zouden ze dat doen? Als iemand jou over zijn/haar liefdesverdriet vertelt, pas jij je dan ook aan? (wat je daar ook mee mag bedoelen)Ik bedoel met aanpassen, dat mensen rekening met je houden of dat je in de brkangstelling staat. Dat wil ik niet. Ik vind het ern orettige gedachte om op te gaan in de massa.
maandag 18 januari 2016 23:11
Hoe kan dat toch dat 'iedereen' denkt dat het oplucht als ik mijzelf kan zijn? Ik heb dat gevraagd aan psych. Ik heb het met vriendin over mijn kinderwens verteld, maar dat kucht mij echt niet op. Psych legt uit dat de 1 daar inderdaad meer behoefte aan heeft dan de ander, maar dat gedachtes en emoties durven delen (dus nog niet zozeer het daadwerkelijk 'delen' maar 'durven delen'.) wel erg belangrijk is.
Ik wil hier wel over nadenken. Ik snap haar denk wel.
Ik wil hier wel over nadenken. Ik snap haar denk wel.
donderdag 11 februari 2016 23:40
Ik leer de laatste tijd veel. In de Margriet heb ik een artikel gelezen van een moeder met autisme. Ik herkende mijzelf in bepaalde fragmenten.
Psych vindt het die herkenning heel positief. Dat vind ik wel een compliment.
Morgenavond ga ik naar een feest waar ik ex tegen ga komen. Ik maak mij er behoorlijk zenuwachtig over.
Psych vindt het die herkenning heel positief. Dat vind ik wel een compliment.
Morgenavond ga ik naar een feest waar ik ex tegen ga komen. Ik maak mij er behoorlijk zenuwachtig over.
vrijdag 12 februari 2016 09:25
Misschien zou het zin hebben voor jou om met andere mensen met de diagnose Autisme mee in contact te komen.
Bij mij in de regio zijn speciale Psycho-educatie groepen mbt Autisme. Zo haal je samen veel erkenning en herkenning. Dat is zijn leuke en leerzame groepen. Vraag eens bij jou psych of dit soort mogelijkheden er zijn bij jou in de buurt.
Succes en veel plezier vanavond. De spanning is logisch maar niet te vermijden. Blijf bij een vriendin in de buurt, dat zal misschien wel schelen.
Bij mij in de regio zijn speciale Psycho-educatie groepen mbt Autisme. Zo haal je samen veel erkenning en herkenning. Dat is zijn leuke en leerzame groepen. Vraag eens bij jou psych of dit soort mogelijkheden er zijn bij jou in de buurt.
Succes en veel plezier vanavond. De spanning is logisch maar niet te vermijden. Blijf bij een vriendin in de buurt, dat zal misschien wel schelen.
maandag 31 juli 2017 18:32
Hoi allemaal,
Het is heel lang geleden dat ik hier ben geweest. Heb ook getwijfeld of ik hier nog moest terugkomen. Heb besloten dat toch te doen, omdat jullie mij echt hebben geholpen. Daar ben ik jullie dankbaar voor.
Er is veel gebeurd in de tussenliggende tijd. Ik heb een studie gedaan en ben voor mezelf begonnen. Rustig aan, want anders wordt het lichamelijk te zwaar.
Ik loop nog steeds bij psych. Dat voelt goed. Ik begrijp inmiddels dat ik het moeilijk vind als iemand wisselt in zijn rol naar mij toe. Dan bedoel ik in het bijzonder mijn vriend. Als zijn rol wisselt van verzorgende naar partner of andersom, dan vind ik dat moeilijk. Waar begint en eindigt dan zijn rol?
Jullie lezen het goed. Vriend en ik zijn weer bij elkaar. Al vanaf november vorig jaar. Dat bij elkaar komen ging niet vanzelf: veel verwijten over en weer, stomme dingen gedaan. Maar beiden heel bewust voor onze relatie gekozen. Soms lijkt de relatie wat wankel, maar dat komt grotendeels door mijn impulsieve gedrag. Daar werk ik aan.
Ik voel me goed, het leven lacht ons toe. Dank jullie wel.
Het is heel lang geleden dat ik hier ben geweest. Heb ook getwijfeld of ik hier nog moest terugkomen. Heb besloten dat toch te doen, omdat jullie mij echt hebben geholpen. Daar ben ik jullie dankbaar voor.
Er is veel gebeurd in de tussenliggende tijd. Ik heb een studie gedaan en ben voor mezelf begonnen. Rustig aan, want anders wordt het lichamelijk te zwaar.
Ik loop nog steeds bij psych. Dat voelt goed. Ik begrijp inmiddels dat ik het moeilijk vind als iemand wisselt in zijn rol naar mij toe. Dan bedoel ik in het bijzonder mijn vriend. Als zijn rol wisselt van verzorgende naar partner of andersom, dan vind ik dat moeilijk. Waar begint en eindigt dan zijn rol?
Jullie lezen het goed. Vriend en ik zijn weer bij elkaar. Al vanaf november vorig jaar. Dat bij elkaar komen ging niet vanzelf: veel verwijten over en weer, stomme dingen gedaan. Maar beiden heel bewust voor onze relatie gekozen. Soms lijkt de relatie wat wankel, maar dat komt grotendeels door mijn impulsieve gedrag. Daar werk ik aan.
Ik voel me goed, het leven lacht ons toe. Dank jullie wel.
dinsdag 1 augustus 2017 01:39
Veel geluk dan samen, Sneeuwklokje!
Fijn dat je een update komt geven.
Zo te horen is hij nogal een stabiele vent die eea kan hebben, en niet snel wegloopt als het ff lastig is, ik hoop dat je dat blijft waarderen aan hem.
En misschien maken die ups en downs die jullie inmiddels al doorstaan hebben de relatie wel bere-sterk!
Fijn dat je een update komt geven.
Zo te horen is hij nogal een stabiele vent die eea kan hebben, en niet snel wegloopt als het ff lastig is, ik hoop dat je dat blijft waarderen aan hem.
En misschien maken die ups en downs die jullie inmiddels al doorstaan hebben de relatie wel bere-sterk!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 1 augustus 2017 07:58
Hier is alles mee gezegd!highlander schreef: ↑01-08-2017 06:03Sneeuwklokje, wat fijn om te lezen dat je nu rekening houd met jouw beperking, jouw vriend toelaat daarin en werkt aan 't vinden van eigen stabiliteit. Chapeau!
Goed bezig klokje!
