Relaties
alle pijlers
Moeilijke aanpassing met kinderen
zaterdag 10 december 2016 11:46
Een groot jaar geleden ben ik moeder geworden van een tweeling. Ik vind het moeilijk om naar een nieuw evenwicht te gaan met mijn man. Ik vroeg mij af hoe dit bij ander jonge ouders is gegaan?
Ik had nooit gedacht dat dit een probleem zou zijn. We hebben nog nooit zware problemen gehad, hadden een erg fijne relatie waarbij we heel geregeld leuke dingen met elkaar deden en een heel bevredigend seksleven. Ik had er geen rekening mee gehouden dat dit zo zou veranderen na de geboorte van onze kinderen. De eerste acht maanden hebben we niet gevreeën met elkaar. Toen mijn man aangaf dat ik wel eens wat meer tijd voor hem kon maken, heb ik de kinderen op logeren gedaan (vond ik best moeilijk de eerste maal) om samen op restaurant te gaan. Wat een fijne avond had moeten worden, viel mij redelijk zwaar. Hij wilde direct vrijen, terwijl ik meer zin had om weer eens uitgebreid met elkaar te praten. Ik wilde hem niet afwijzen, dus ben ik er maar in mee gegaan. Sindsdien hebben we nog een viertal keer seks gehad, voor mijn man is dit veelt te weinig. Ik heb helemaal geen zin meer, waar dit aan ligt weet ik niet precies.
We hebben de mogelijkheid gehad om ons huis uit te breiden en we zijn nu bezig met een grote renovatie. Hierdoor liggen de kinderen nog bij ons in de slaapkamer, in afwachting dat ze hun eigen kamertje hebben. Dat maakt het wel moeilijk om intiem te zijn volgens mijn man. Mijn man wilde veel van het werk zelf doen om de koste te drukken. Hij gaat regelmatig sporten of uit buiten de deur. Ik vind dat hij gerust wat vaker thuis kan zijn om verder te werken, dan is alles vlugger klaar. De laatste maanden zijn er steeds meer frustraties gegroeid. Hij blijft heel veel doen buien de deur en hij lijkt niet in te zien dat een spontaan tripje met de vrienden om te snowboarden geen mogelijkheid meer is als je kinderen hebt. Hij vindt wellicht dat ik te weinig doe en was boos dat ik niet meer mee wilde naar iets van zijn werk. Ik wil mijn zeldzame vrije tijd niet verspillen aan zoiets.
Ik geniet enorm van het moeder zijn, maar het is, als ik eerlijk ben, gewoon ook heel zwaar. Mijn leven is in veel opzichten dramatisch veranderd (ik heb een stuk van mijn vrijheid en lichaam gegeven), terwijl dat van mijn man gewoon verder zijn gangetje gaat (of dat denkt hij toch). De laatste discussie ging erover dat hij zonder overleg materiaal gaan halen was voor de renovatie (kostprijs 2670 euro). Hij vond het niet nodig dit met mij te bespreken omdat ik daar toch niets van ken, ik vind dat dure uitgaven in overleg moeten gebeuren
Ik vraag mij af hoe dit gegaan is bij andere (jonge) ouders? Wat deden jullie om elkaar niet uit het oog te verliezen en om meer begrip te krijgen voor elkaar? Hoe hebben jullie dit aangepakt? Bedankt.
Ik had nooit gedacht dat dit een probleem zou zijn. We hebben nog nooit zware problemen gehad, hadden een erg fijne relatie waarbij we heel geregeld leuke dingen met elkaar deden en een heel bevredigend seksleven. Ik had er geen rekening mee gehouden dat dit zo zou veranderen na de geboorte van onze kinderen. De eerste acht maanden hebben we niet gevreeën met elkaar. Toen mijn man aangaf dat ik wel eens wat meer tijd voor hem kon maken, heb ik de kinderen op logeren gedaan (vond ik best moeilijk de eerste maal) om samen op restaurant te gaan. Wat een fijne avond had moeten worden, viel mij redelijk zwaar. Hij wilde direct vrijen, terwijl ik meer zin had om weer eens uitgebreid met elkaar te praten. Ik wilde hem niet afwijzen, dus ben ik er maar in mee gegaan. Sindsdien hebben we nog een viertal keer seks gehad, voor mijn man is dit veelt te weinig. Ik heb helemaal geen zin meer, waar dit aan ligt weet ik niet precies.
We hebben de mogelijkheid gehad om ons huis uit te breiden en we zijn nu bezig met een grote renovatie. Hierdoor liggen de kinderen nog bij ons in de slaapkamer, in afwachting dat ze hun eigen kamertje hebben. Dat maakt het wel moeilijk om intiem te zijn volgens mijn man. Mijn man wilde veel van het werk zelf doen om de koste te drukken. Hij gaat regelmatig sporten of uit buiten de deur. Ik vind dat hij gerust wat vaker thuis kan zijn om verder te werken, dan is alles vlugger klaar. De laatste maanden zijn er steeds meer frustraties gegroeid. Hij blijft heel veel doen buien de deur en hij lijkt niet in te zien dat een spontaan tripje met de vrienden om te snowboarden geen mogelijkheid meer is als je kinderen hebt. Hij vindt wellicht dat ik te weinig doe en was boos dat ik niet meer mee wilde naar iets van zijn werk. Ik wil mijn zeldzame vrije tijd niet verspillen aan zoiets.
Ik geniet enorm van het moeder zijn, maar het is, als ik eerlijk ben, gewoon ook heel zwaar. Mijn leven is in veel opzichten dramatisch veranderd (ik heb een stuk van mijn vrijheid en lichaam gegeven), terwijl dat van mijn man gewoon verder zijn gangetje gaat (of dat denkt hij toch). De laatste discussie ging erover dat hij zonder overleg materiaal gaan halen was voor de renovatie (kostprijs 2670 euro). Hij vond het niet nodig dit met mij te bespreken omdat ik daar toch niets van ken, ik vind dat dure uitgaven in overleg moeten gebeuren
Ik vraag mij af hoe dit gegaan is bij andere (jonge) ouders? Wat deden jullie om elkaar niet uit het oog te verliezen en om meer begrip te krijgen voor elkaar? Hoe hebben jullie dit aangepakt? Bedankt.
zaterdag 10 december 2016 13:51
zaterdag 10 december 2016 13:55
quote:Poeff schreef op 10 december 2016 @ 13:51:
[...]
Ik gun mijn kinderen de wereld.
Als ik zo'n rotvrouw ben als hier wordt neergezet, dan moet hij maar verder zoeken.Je bent geen rotvrouw, je bent gewoon moe. Is je man vandaag thuis? Kun je wellicht even lekker twee uurtjes oma of iemand anders inschakelen? Kun je misschien even bijtanken (slapen, alleen wandelen etc).
[...]
Ik gun mijn kinderen de wereld.
Als ik zo'n rotvrouw ben als hier wordt neergezet, dan moet hij maar verder zoeken.Je bent geen rotvrouw, je bent gewoon moe. Is je man vandaag thuis? Kun je wellicht even lekker twee uurtjes oma of iemand anders inschakelen? Kun je misschien even bijtanken (slapen, alleen wandelen etc).
zaterdag 10 december 2016 13:55
zaterdag 10 december 2016 13:55
TO ik denk dat de meesten van ons wel in de tropenjaren hebben gezeten. Een tweeling, een verbouwing en je relatie op een laag pitje. Dat is ook veel. Maar jezelf als slachtoffer neerzetten en veel verwijten richting zijn kant smijten gaat jullie niet helpen.
Kijk ook naar je eigen aandeel hierin en verander wat je kunt veranderen.
Kijk ook naar je eigen aandeel hierin en verander wat je kunt veranderen.
zaterdag 10 december 2016 13:56
quote:valerievaldera schreef op 10 december 2016 @ 13:50:
[...]
1. Huur een schoonmaker in voor 1x per week. en doe zelf alleen het hoogst noodzakelijke.
2. Regel een vaste oppas voor 1 avond in de week van 7 tot 10.
3. Ga die avond samen standaard iets leuks doen.
En hopla je bent van een hoop problemen verlost. Als jullie samen zo'n 75 uur in de week werken moet dit wel op te brengen zijn. Regel direct dat je allebei 1 avond voor jezelf hebt en tenminste 1 ochtend mag uitslapen. Je klinkt oververmoeid, boos, gefrustreerd en dan lijkt alles te moeilijk, maar echt bovenstaande tips zullen je helpen om uit deze neerwaartse spiraal te komen.1-2: daar hebben we geen geld voor. Het geld gaat naar ons huis en de kinderen.
[...]
1. Huur een schoonmaker in voor 1x per week. en doe zelf alleen het hoogst noodzakelijke.
2. Regel een vaste oppas voor 1 avond in de week van 7 tot 10.
3. Ga die avond samen standaard iets leuks doen.
En hopla je bent van een hoop problemen verlost. Als jullie samen zo'n 75 uur in de week werken moet dit wel op te brengen zijn. Regel direct dat je allebei 1 avond voor jezelf hebt en tenminste 1 ochtend mag uitslapen. Je klinkt oververmoeid, boos, gefrustreerd en dan lijkt alles te moeilijk, maar echt bovenstaande tips zullen je helpen om uit deze neerwaartse spiraal te komen.1-2: daar hebben we geen geld voor. Het geld gaat naar ons huis en de kinderen.
zaterdag 10 december 2016 13:58
Ik denk dat jij gewoon heel nodig moet slapen, TO En dat bedoel ik niet gemeen.
Zou het misschien een goed idee zijn om jullie kinderen een (mid-)weekje bij jouw ouders te laten logeren zodat jij en je man even samen zijn? Misschien er zelfs even tussenuit gaan? Midweekje/lang weekend Limburg of zo (tenzij je in Limburg woont, doe dan Friesland of zo )
Zou het misschien een goed idee zijn om jullie kinderen een (mid-)weekje bij jouw ouders te laten logeren zodat jij en je man even samen zijn? Misschien er zelfs even tussenuit gaan? Midweekje/lang weekend Limburg of zo (tenzij je in Limburg woont, doe dan Friesland of zo )
zaterdag 10 december 2016 13:58
quote:Poeff schreef op 10 december 2016 @ 13:56:
[...]
1-2: daar hebben we geen geld voor. Het geld gaat naar ons huis en de kinderen.Nou geen schoonmaakster dan, misschien kids 1x per 2 weken logeren bij opa en oma? Of tantes en ooms? Ik weet niet hoe het verder is ingericht, maar mijn ouders zijn wel bereid om eens per maand een logeerpartijtje te doen of een avond op te passen.
[...]
1-2: daar hebben we geen geld voor. Het geld gaat naar ons huis en de kinderen.Nou geen schoonmaakster dan, misschien kids 1x per 2 weken logeren bij opa en oma? Of tantes en ooms? Ik weet niet hoe het verder is ingericht, maar mijn ouders zijn wel bereid om eens per maand een logeerpartijtje te doen of een avond op te passen.
zaterdag 10 december 2016 14:01
Toen wij ons eerste kind kregen veranderde er niet veel.
We deelden de zorg, al kwam het meeste op mij neer omdat ik nu eenmaal minder werkte.
Verder hadden we een babykamer gemaakt, en lieten ons kind daar ook slapen. Dus niet op onze kamer.
Daarnaast hielden we allebei onze eigen dingen. Dat hield in dat mijn partner naar de voetbal ging en
ik op vrijdagavond met vriendinnen naar de kroeg.
En 1x per maand hadden we een avond voor ons samen. We gingen uit eten, bioscoop, casino of wat dan ook.
Dit bleef, ook toen nummer 2 werd geboren.
Toen mijn partner in de peno-pauze kwam ging hij er vandoor met een 18 jaar jonger exemplaar.
Dus al het bovenstaande heeft ons niet geholpen.
Ja, na een een maand of vijf wilde hij me wel weer terug. Hij miste het oude leven met mij.
Maar toen was het te laat..
We deelden de zorg, al kwam het meeste op mij neer omdat ik nu eenmaal minder werkte.
Verder hadden we een babykamer gemaakt, en lieten ons kind daar ook slapen. Dus niet op onze kamer.
Daarnaast hielden we allebei onze eigen dingen. Dat hield in dat mijn partner naar de voetbal ging en
ik op vrijdagavond met vriendinnen naar de kroeg.
En 1x per maand hadden we een avond voor ons samen. We gingen uit eten, bioscoop, casino of wat dan ook.
Dit bleef, ook toen nummer 2 werd geboren.
Toen mijn partner in de peno-pauze kwam ging hij er vandoor met een 18 jaar jonger exemplaar.
Dus al het bovenstaande heeft ons niet geholpen.
Ja, na een een maand of vijf wilde hij me wel weer terug. Hij miste het oude leven met mij.
Maar toen was het te laat..
zaterdag 10 december 2016 14:09
quote:Poeff schreef op 10 december 2016 @ 13:51:
[...]
Ik gun mijn kinderen de wereld.
Als ik zo'n rotvrouw ben als hier wordt neergezet, dan moet hij maar verder zoeken.
Niemand noemt jou een rotvrouw. Je hebt wel een hele zwart/witte visie.
Je verplaatsen in een ander lijkt heel moeilijk.
Geen idee hoe je man is.
Hou je nog van hem?
[...]
Ik gun mijn kinderen de wereld.
Als ik zo'n rotvrouw ben als hier wordt neergezet, dan moet hij maar verder zoeken.
Niemand noemt jou een rotvrouw. Je hebt wel een hele zwart/witte visie.
Je verplaatsen in een ander lijkt heel moeilijk.
Geen idee hoe je man is.
Hou je nog van hem?
zaterdag 10 december 2016 14:11
quote:Leggingdame28 schreef op 10 december 2016 @ 13:48:
Ik snap to geloof ik wel hoor....
Sorry, maar als ik naast mijn werk ook nog alleen de zorg voor de kinderen had EN in de avond in m'n uppie het complete huishouden nog moest doen: dan zou ik ook ZWAAR over de zeik zijn. En nee dan had ik ook geen zin in een stom feestje waar ik niemand zou kennen, en nee ook geen zin in wilde seks met manlief.
Ik ook, heb ook tweeling en hun oudere zus. Inmiddels wel wat ouder maar pfoe wat waren die eerste jaren zwaar. En TO, het wordt nog zwaarder voordat het weer beter wordt. En dan hadden wij er niet eens een verbouwing bij.
Er zijn er al een hoop tips gegeven. Klopt mijn indruk dat je niet minder kan gaan werken?
En sex, sex is zo overrated;-)
Ik snap to geloof ik wel hoor....
Sorry, maar als ik naast mijn werk ook nog alleen de zorg voor de kinderen had EN in de avond in m'n uppie het complete huishouden nog moest doen: dan zou ik ook ZWAAR over de zeik zijn. En nee dan had ik ook geen zin in een stom feestje waar ik niemand zou kennen, en nee ook geen zin in wilde seks met manlief.
Ik ook, heb ook tweeling en hun oudere zus. Inmiddels wel wat ouder maar pfoe wat waren die eerste jaren zwaar. En TO, het wordt nog zwaarder voordat het weer beter wordt. En dan hadden wij er niet eens een verbouwing bij.
Er zijn er al een hoop tips gegeven. Klopt mijn indruk dat je niet minder kan gaan werken?
En sex, sex is zo overrated;-)
zaterdag 10 december 2016 14:14
Hoe voel je je verder? Had je vroeger ook geen behoefte aan "eigen tijd" of een avondje weg? Het klinkt mij alsof je jezelf bent kwijt geraakt. Wat op zich niet zo gek is na zulke stresserende omstandigheden.
Ook al ben je nu moe, om iets te veranderen zul je toch aan de bak moeten. Ik heb zelf het boek 'de perfecte moeder bestaat niet' gelezen. Een soort zelfhulpboek wat ik ook wel voor jou van toepassing vind. Ik voelde me namelijk continue gespannen (huilbaby, thuiszitten in verlof brak me echt op) en projecteerde dat (onbewust) ook op mijn partner.
Ook al ben je nu moe, om iets te veranderen zul je toch aan de bak moeten. Ik heb zelf het boek 'de perfecte moeder bestaat niet' gelezen. Een soort zelfhulpboek wat ik ook wel voor jou van toepassing vind. Ik voelde me namelijk continue gespannen (huilbaby, thuiszitten in verlof brak me echt op) en projecteerde dat (onbewust) ook op mijn partner.
zaterdag 10 december 2016 14:17
http://www.howtobeadad.com/2011/2906/wife-sex-me
Ergens in de commentaren staat een post die exact beschrijft hoe ik het voel(de). Af en toe komen hier of het forum ook posts naar voren zoals de jouwe en ik vind het echt heel erg vervelend om steeds maar te lezen dat je je man wel iets moet gunnen.
Mijn leven stond op zijn kop en het leek alsof partner gewoon zijn oude leven doorleefde. Ik heb echt af en toe stampij moeten maken om tot hem door te dringen. Ook al was het maar 1x in de week, hij kon gewoon de deur uitlopen om even iets te kopen, of tijdens werk te appen dat hij vanavond ging hobbyen. En ik voelde me vastzitten, opgesloten, want ik kon geen kant op zonder het van te voren rotsvast af te spreken. Echt boos ben ik daar om geweest.
Zelfs na 2 jaar en 1 kind heb ik nog steeds af en toe/ heel regelmatig het gevoel dat ik tot ieders dienst sta. Kind wil aandacht, kat wil aandacht, man wil aandacht en vraagt daarom en I'm at their service. Wie is er at my service? Ik heb helemaal geen behoefte om mijn partner te behagen, ik heb behoefte om behaagd te worden. En ook heel erg behoefte aan personal space. Letterlijk de he-le dag wil iemand iets van me en komt in mijn persoonlijke ruimte.
Ik snap je dus wel. Mijn partner is echt heel schappelijk wat dit betreft, en heel erg langzaam gaat alles de goede kant op. Ik ben als ik dit soort topics lees, van zowel de opener als de reacties, altijd heel erg blij met zijn engelengeduld en vastberadenheid.
Ergens in de commentaren staat een post die exact beschrijft hoe ik het voel(de). Af en toe komen hier of het forum ook posts naar voren zoals de jouwe en ik vind het echt heel erg vervelend om steeds maar te lezen dat je je man wel iets moet gunnen.
Mijn leven stond op zijn kop en het leek alsof partner gewoon zijn oude leven doorleefde. Ik heb echt af en toe stampij moeten maken om tot hem door te dringen. Ook al was het maar 1x in de week, hij kon gewoon de deur uitlopen om even iets te kopen, of tijdens werk te appen dat hij vanavond ging hobbyen. En ik voelde me vastzitten, opgesloten, want ik kon geen kant op zonder het van te voren rotsvast af te spreken. Echt boos ben ik daar om geweest.
Zelfs na 2 jaar en 1 kind heb ik nog steeds af en toe/ heel regelmatig het gevoel dat ik tot ieders dienst sta. Kind wil aandacht, kat wil aandacht, man wil aandacht en vraagt daarom en I'm at their service. Wie is er at my service? Ik heb helemaal geen behoefte om mijn partner te behagen, ik heb behoefte om behaagd te worden. En ook heel erg behoefte aan personal space. Letterlijk de he-le dag wil iemand iets van me en komt in mijn persoonlijke ruimte.
Ik snap je dus wel. Mijn partner is echt heel schappelijk wat dit betreft, en heel erg langzaam gaat alles de goede kant op. Ik ben als ik dit soort topics lees, van zowel de opener als de reacties, altijd heel erg blij met zijn engelengeduld en vastberadenheid.
zaterdag 10 december 2016 14:21
Oppas is ook voor de kinderen dus dat komt goed uit. Kruip aub uit die slachtofferrol TO, man man. Ga de komende tijd wat vaker uit met z'n tweeën en bespreek hoe het met de verbouwing moet.
Wat doet je man verder nog in het huishouden?
Wat doet je man verder nog in het huishouden?
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
zaterdag 10 december 2016 14:53
quote:poeziewoezie schreef op 10 december 2016 @ 14:01:
Toen wij ons eerste kind kregen veranderde er niet veel.
We deelden de zorg, al kwam het meeste op mij neer omdat ik nu eenmaal minder werkte.
Verder hadden we een babykamer gemaakt, en lieten ons kind daar ook slapen. Dus niet op onze kamer.
Daarnaast hielden we allebei onze eigen dingen. Dat hield in dat mijn partner naar de voetbal ging en
ik op vrijdagavond met vriendinnen naar de kroeg.
En 1x per maand hadden we een avond voor ons samen. We gingen uit eten, bioscoop, casino of wat dan ook.
Dit bleef, ook toen nummer 2 werd geboren.
Toen mijn partner in de peno-pauze kwam ging hij er vandoor met een 18 jaar jonger exemplaar.
Dus al het bovenstaande heeft ons niet geholpen.
Ja, na een een maand of vijf wilde hij me wel weer terug. Hij miste het oude leven met mij.
Maar toen was het te laat..Tjonge. Wat rot voor je zeg!
Toen wij ons eerste kind kregen veranderde er niet veel.
We deelden de zorg, al kwam het meeste op mij neer omdat ik nu eenmaal minder werkte.
Verder hadden we een babykamer gemaakt, en lieten ons kind daar ook slapen. Dus niet op onze kamer.
Daarnaast hielden we allebei onze eigen dingen. Dat hield in dat mijn partner naar de voetbal ging en
ik op vrijdagavond met vriendinnen naar de kroeg.
En 1x per maand hadden we een avond voor ons samen. We gingen uit eten, bioscoop, casino of wat dan ook.
Dit bleef, ook toen nummer 2 werd geboren.
Toen mijn partner in de peno-pauze kwam ging hij er vandoor met een 18 jaar jonger exemplaar.
Dus al het bovenstaande heeft ons niet geholpen.
Ja, na een een maand of vijf wilde hij me wel weer terug. Hij miste het oude leven met mij.
Maar toen was het te laat..Tjonge. Wat rot voor je zeg!
