Moet ik hier mee doorgaan, zo ja, hoe.

Na lang meelezen en tobben dacht ik, ik leg het jullie eens voor. De situatie waar ik al een tijdje mee zit, over nadenk en waarbij ik het nodig heb dat iemand objectief naar de situatie kijkt. Ik weet problemen van anderen altijd zo makkelijk op te lossen maar ik ben nu beïnvloed door mijn roze bril.



Situatie: ik heb een relatie gehad van 5 jaar, begon als een leuke tijd, 2 jaar van samengewoond maar we verschilden te veel van normen en waarden dus gestopt, dit is een kleine 2 jaar terug. Door opmerkingen van ex ben ik onbewust erg onzeker geworden maar door het op mezelf wonen en het maken van veel nieuwe kennissen / vriendinnen zat ik beter in m'n vel dan ooit. Al snel na mijn relatie heb ik mezelf op een datingsite gezet omdat ik me toen eenzaam voelde, met een leuke man van 30 (ik ben 27) klikte het direct en zijn we gaan daten. Na de derde date belandde we in bed en hebben we afgesproken dat we allebei van het vrijgezelle leven zouden blijven genieten. Hij kwam net uit een relatie van 6 jaar..



Ik riep het hardst tegen iedereen hoe fijn het was vrijgezel te zijn, had eens in de twee weken een avond seks met J. en we appte en belde meerdere keren per week. Dit was niet alleen seks gerelateerd, we hadden het tevens over hobbies, vrienden, sport en werk.

We bleven nooit bij elkaar slapen, maar het was ook geen seks en weer opstappen.



Klinkt perfect en dat was het ook, precies wat we wilde, heb met heel veel andere jongens gedate en hier hadden we het ook over, hij toonde dan ook altijd interesse en leek dit ook niet zo erg te vinden, hij vond het niet leuk als ik met een van deze jongens seks had, maar ja wie wel..



Nu het probleem, deze situatie duurt nu al ruim een jaar en sinds een aantal maanden wil ik wel weer een relatie. Ik mis het samen hangen op de bank, de dagen samen weg, een maatje en een minnaar die helemaal voor me gaat. Het lijkt wel of mijn eierstokken gaan rammelen (nee ik ga niet perongeluk zwanger van hem raken) Na al het daten kom ik maar tot één conclusie, de enige jongen waar ik gek van ben, mezelf later zie, een onwijze klik mee heb is J.



Volgens vriendinnen komt dit doordat hij mij zeker maakt, wat mijn ex juist niet deed, hij zegt vaak hoe mooi hij me vindt, maar dat dit alleen met seks te maken heeft. Hij zegt niet dat hij me ook lief of wat dan ook vindt. (Niets qua karaktereigenschappen) maar dan denk ik als je iemand niet mag spreek je daar ook niet mee af en bel je diegene niet om zomaar even te kletsen.



Ik weet het even niet meer, ik vind dat deze situatie lang genoeg heeft geduurd. Ik wil verder, maar met hem. Als ik teveel van me laat horen neemt hij afstand, als ik niks van me laat horen belt hij me om te vragen hoe het gaat. Ik stel hem zo dus niet op de hoogte van mijn gevoel. Het lijkt wel of we om elkaar heen blijven draaien en het maakt me gek!



Conclusie (van mijn sorry lange op) is dat ik verder wil gaan, het liefste met hem maar geen hoogte krijg of dit alleen voor de seks is of dat het wederzijds is, dat ik hem dit ook niet durf te zeggen bang om alles kwijt te raken. Jullie weten natuurlijk ook niet wat hij denkt of voelt en daarom is dit misschien ook om het een beetje van me af te schrijven. Ik met mijn harde buitenkantje weet het even niet meer..



Morgen komt hij weer, gaan we samen wat eten, hebben we seks, knuffelen we na en daarna gaat hij weer.. Ik geniet hier zoveel van dat ik het niet meer trek.