Partner drinkt teveel

Hallo allemaal,



Graag doe ik mijn verhaal omdat ik even mijn ei kwijt moet en omdat ik benieuwd ben naar jullie reacties. Soms heb ik het idee dat ik met mijn gedachten in een negatieve spiraal zit en dus niet meer positief kan denken. Let's go....



Mijn partner en ik zijn al ruim 10 jaar samen. De afgelopen 4 jaar heeft mijn man best pittige psychische problemen gehad. Burn-out, depressie en angststoornis. Wij hebben diverse hulpverlening gehad (nu nog steeds) en manlief slikt medicijnen om de scherpe randjes van zijn angststoornis weg te nemen. Dit lijkt goed te helpen. De afgelopen vier jaar heeft in het teken gestaan van vechten tegen deze problemen en dit heeft een behoorlijke druk op omze relatie gelegd. Ik heb namelijk alles in het teken van hem en het bewaren van de harmonie in huis gezet. Nu vier jaar later heeft hij alles redelijk onder controle en is hij naar eigen zeggen best gelukkig met hoe het nu gaat.



Maar nu is er het volgende probleem. Hij drinkt teveel. Manlief heeft altijd graag een borrel gelust. In de afgelopen maanden is het diverse keren voorgekomen dat ik hem in de vroege uurtjes dronken van de bank heb geplukt, terwijl hij de volgende dag weer moest werken. Het is zelfs een keer voorgekomen dat hij op zijn hoofd is gevallen en een lichte hersenschudding heeft opgelopen. Doordeweeks drinkt hij elke avond een sixpack bier en in het weekend drinkt hij minimaal 10 pilsjes en als er dan nog wijn is drinkt hij deze fles ook leeg. Als ik hem vraag waarom hij dit doet, dan krijg ik als reactie dat hij piekert over zijn werk en geen rust heeft in zijn hoofd. Het komt soms ook voor dat hij in een euforisch vrolijke stemming is en het naar eigen zeggen 'verdient' heeft. En dit gebeurd vaak terwijl ik lig te slapen. Hij heeft al een paar maanden gesprekken bij de verslavingszorg. Maar wat een slappe hap is dat zeg... Hij moet een dagboek bijhouden over hoeveel hij drinkt. En als hij dan teveel gedronken heeft krijgt hij van deze mevrouw 'op zijn kop', is hij twee dagen nuchter en valt weer in het oude patroon.

Mijn man heeft geen kwade dronk, maar kan wel heel irritant worden en verzeilen in eindeloze discussies met mij als hij teveel op heeft en wordt dan ook echt onredelijk. Naast dat ik mij over deze situatie zorgen maak (ik hou heel veel van hem en zou niet weten wat ik zonder hem moest), drijft het ons ook uit elkaar. Ik vind dat het stinkt, en vind hem echt onaantrekkelijk op zulke momenten. Ik betrap mezelf erop dat ik constant controleer hoeveel alcohol hij op heeft. Merk aan mezelf dat ik 'op' ben. Eerst de psychische problemen en nu staat er een alcoholprobleem voor de deur.



Ik ben benieuwd naar jullie reacties op mijn verhaal en misschien is er iemand die in hetzelfde schuitje zit, zodat we ervaringen uit kunnen wisselen.