Relaties
alle pijlers
Partner wilt scheiden, zonder ooit iets aangegeven te hebben
donderdag 30 juni 2016 16:04
Hallo allemaal,
Mijn man en ik zijn 7 jaar samen, waarvan 2 jaar getrouwd en we hebben een prachtig zoontje van 5 jaar. We hebben altijd een goede relatie gehad, met natuurlijk wel eens een ruzietje maar niets geks. Gek op elkaar, gek op ons zoontje, allebei een leuke baan, grote vriendengroep kortom geen vuiltje aan de lucht. De laatste paar maanden dacht ik zelfs dat onze relatie beter was dan ooit omdat mijn man steeds aangaf weer helemaal opnieuw verliefd te zijn (we waren paar dagen weggeweest samen), veel knuffelen, kusjes, en de sex was ook helemaal super. De laatste 3 weken was hij wel erg afwezig en ik heb meerdere keren aan hem gevraagd wat er was, of het iets met ons te maken had maar fit was absoluut niet het geval, hij had wat stress van het werk en als hij ergens mee zou zitten zou hij dit meteen vertellen. Goede vrienden van ons zijn een aantal maanden geleden uit elkaar gegaan en hij roept vanaf die tijd dit gaat ons nooit gebeuren hoor zolang we altijd eerlijk tegen elkaar zijn komt alles goed. Eergisteren ga ik op de bank zitten en zegt hij ineens ik moet met je praten. Ik zeg oke vertel maar en vervolgens komt eruit dat zijn gevoel voor mij helemaal weg is. Dat hij van me houdt als de moeder van z'n kind maar verder niets meer en dat hij hier al driekwart jaar mee in de rondte loopt. Dat hij nooit iets heeft gezegd omdat hij dacht dat dit erbij hoorde soms en dat het wel weer over zou waaien, maar dat zijn gevoel alleen maar minder en minder were tot het 0 was en nu kan hij niet meer doen alsof, hij wil uit elkaar. Geen therapie meer hij ziet geen enkele redding meer. Ik dacht echt dat ik flauwviel, ik kon alleen maar uitbrengen wat voor toneelstuk heb jij gespeeld je hebt me nooit iets laten merken sterker nog je hebt me wijsgemaakt dat onze relatie beter was dan ooit. En al die liefdesverklaringen, knuffels en alle sex dan? Zijn verklaring hiervoor is dat hij zo graag wilde geloven dat het weer goedkwam en dat hij er niet aan wilde dat dit het einde is dat hij dat zichzelf continu heeft wijsgemaakt in de hoop dat het dan ook echt beter werd. Ik heb meteen gevraagd of er een ander is, of gevoelens voor een ander en hij zweert op alles dat dat niet zo is, dat hij me dat nooit zou aandoen maar dat het puur zijn gevoel is. Ook geeft hij aan geen duidelijke reden te hebben, dat hij me een geweldige moeder vind en een goede vrouw dat hij niks kan opnoemen wat hij veranderd zou willen zien, maar dat hij zo gevochten heeft om z'n gevoel weer terug te halen en dat hij nu inziet dat dit niet langer meer kan. Ik ben echt in shock, vechten doe je met z'n tweeën hij heeft me nooit ingelicht over z'n gevoel of zelfs maar een hint gegeven, maar al die maanden een toneelstuk opgevoerd voel me zo belazerd Ik weet echt even niet meer hoe nu verder, ik ben zo gelukkig met mijn gezin, ik wil geen alleenstaande moeder zijn, ik hun mijn zoontje allebei zijn ouders (kom zelf uit een gebroken gezin maar ik was al 19). Daarnaast zijn al onze aparte vrienden nu 1 grote vriendengroep, mijn schoonmoeder is voor mij m'n tweede moeder, zeker nadat mijn moeder twee jaar geleden is overleden. Ik heb het gevoel dat ik alles in 1 klap kwijtraak.
Weet niet waar ik naar op zoek ben, misschien naar wat herkenning, tips enz enz. Bedankt voor het lezen van mijn lange verhaal (sorry) en alvast voor de reacties.
Mijn man en ik zijn 7 jaar samen, waarvan 2 jaar getrouwd en we hebben een prachtig zoontje van 5 jaar. We hebben altijd een goede relatie gehad, met natuurlijk wel eens een ruzietje maar niets geks. Gek op elkaar, gek op ons zoontje, allebei een leuke baan, grote vriendengroep kortom geen vuiltje aan de lucht. De laatste paar maanden dacht ik zelfs dat onze relatie beter was dan ooit omdat mijn man steeds aangaf weer helemaal opnieuw verliefd te zijn (we waren paar dagen weggeweest samen), veel knuffelen, kusjes, en de sex was ook helemaal super. De laatste 3 weken was hij wel erg afwezig en ik heb meerdere keren aan hem gevraagd wat er was, of het iets met ons te maken had maar fit was absoluut niet het geval, hij had wat stress van het werk en als hij ergens mee zou zitten zou hij dit meteen vertellen. Goede vrienden van ons zijn een aantal maanden geleden uit elkaar gegaan en hij roept vanaf die tijd dit gaat ons nooit gebeuren hoor zolang we altijd eerlijk tegen elkaar zijn komt alles goed. Eergisteren ga ik op de bank zitten en zegt hij ineens ik moet met je praten. Ik zeg oke vertel maar en vervolgens komt eruit dat zijn gevoel voor mij helemaal weg is. Dat hij van me houdt als de moeder van z'n kind maar verder niets meer en dat hij hier al driekwart jaar mee in de rondte loopt. Dat hij nooit iets heeft gezegd omdat hij dacht dat dit erbij hoorde soms en dat het wel weer over zou waaien, maar dat zijn gevoel alleen maar minder en minder were tot het 0 was en nu kan hij niet meer doen alsof, hij wil uit elkaar. Geen therapie meer hij ziet geen enkele redding meer. Ik dacht echt dat ik flauwviel, ik kon alleen maar uitbrengen wat voor toneelstuk heb jij gespeeld je hebt me nooit iets laten merken sterker nog je hebt me wijsgemaakt dat onze relatie beter was dan ooit. En al die liefdesverklaringen, knuffels en alle sex dan? Zijn verklaring hiervoor is dat hij zo graag wilde geloven dat het weer goedkwam en dat hij er niet aan wilde dat dit het einde is dat hij dat zichzelf continu heeft wijsgemaakt in de hoop dat het dan ook echt beter werd. Ik heb meteen gevraagd of er een ander is, of gevoelens voor een ander en hij zweert op alles dat dat niet zo is, dat hij me dat nooit zou aandoen maar dat het puur zijn gevoel is. Ook geeft hij aan geen duidelijke reden te hebben, dat hij me een geweldige moeder vind en een goede vrouw dat hij niks kan opnoemen wat hij veranderd zou willen zien, maar dat hij zo gevochten heeft om z'n gevoel weer terug te halen en dat hij nu inziet dat dit niet langer meer kan. Ik ben echt in shock, vechten doe je met z'n tweeën hij heeft me nooit ingelicht over z'n gevoel of zelfs maar een hint gegeven, maar al die maanden een toneelstuk opgevoerd voel me zo belazerd Ik weet echt even niet meer hoe nu verder, ik ben zo gelukkig met mijn gezin, ik wil geen alleenstaande moeder zijn, ik hun mijn zoontje allebei zijn ouders (kom zelf uit een gebroken gezin maar ik was al 19). Daarnaast zijn al onze aparte vrienden nu 1 grote vriendengroep, mijn schoonmoeder is voor mij m'n tweede moeder, zeker nadat mijn moeder twee jaar geleden is overleden. Ik heb het gevoel dat ik alles in 1 klap kwijtraak.
Weet niet waar ik naar op zoek ben, misschien naar wat herkenning, tips enz enz. Bedankt voor het lezen van mijn lange verhaal (sorry) en alvast voor de reacties.
dinsdag 18 oktober 2016 09:30
Duidelijk: je gaat voor een weekendregeling.
Co-ouderschap gaat niet omdat hij steeds liegt en afspraken niet nakomt.
Bovendien 'woont' hij te ver van school, want hij woont gewoon bij zijn nieuwe vriendin. Dus kan zoontje er door-de-weeks niet heen.
In het belang van jouw kind is om deze 2 redenen co-ouderschap niet wenselijk. Jij gaat nu voor een weekendregeling en kinderalimentatie die compenseert dat jij primaire zorg voor zoontje hebt.
Leg je dat aan de mediator voor Samm?
Co-ouderschap gaat niet omdat hij steeds liegt en afspraken niet nakomt.
Bovendien 'woont' hij te ver van school, want hij woont gewoon bij zijn nieuwe vriendin. Dus kan zoontje er door-de-weeks niet heen.
In het belang van jouw kind is om deze 2 redenen co-ouderschap niet wenselijk. Jij gaat nu voor een weekendregeling en kinderalimentatie die compenseert dat jij primaire zorg voor zoontje hebt.
Leg je dat aan de mediator voor Samm?
dinsdag 18 oktober 2016 11:33
quote:hannaeva schreef op 18 oktober 2016 @ 09:30:
Duidelijk: je gaat voor een weekendregeling.
Co-ouderschap gaat niet omdat hij steeds liegt en afspraken niet nakomt.
Bovendien 'woont' hij te ver van school, want hij woont gewoon bij zijn nieuwe vriendin. Dus kan zoontje er door-de-weeks niet heen.
In het belang van jouw kind is om deze 2 redenen co-ouderschap niet wenselijk. Jij gaat nu voor een weekendregeling en kinderalimentatie die compenseert dat jij primaire zorg voor zoontje hebt.
Leg je dat aan de mediator voor Samm?
Dit is een hele goede.
Ook omdat jullie nu nog geen co ouderschap hebben en die situatie er dus al een poosje is.
Duidelijk: je gaat voor een weekendregeling.
Co-ouderschap gaat niet omdat hij steeds liegt en afspraken niet nakomt.
Bovendien 'woont' hij te ver van school, want hij woont gewoon bij zijn nieuwe vriendin. Dus kan zoontje er door-de-weeks niet heen.
In het belang van jouw kind is om deze 2 redenen co-ouderschap niet wenselijk. Jij gaat nu voor een weekendregeling en kinderalimentatie die compenseert dat jij primaire zorg voor zoontje hebt.
Leg je dat aan de mediator voor Samm?
Dit is een hele goede.
Ook omdat jullie nu nog geen co ouderschap hebben en die situatie er dus al een poosje is.
dinsdag 18 oktober 2016 11:57
dinsdag 18 oktober 2016 18:49
Als het even mogelijk is zou ik ook alles eraan doen om co-ouderschap te voorkomen, want ex denkt alleen aan zichzelf en niet aan zijn zoon, liegt etc. Hij houdt zich niet aan de afspraken. En liet hij zijn zoon niet gigantisch in de steek, vooral in het begin? Niet willen halen, korter, etc?
Stel je harder op vanaf nu, echt niet tof dit.
Stel je harder op vanaf nu, echt niet tof dit.
dinsdag 18 oktober 2016 19:22
Toch even een andere benadering (sorry) maar er wordt nu gedaan alsof moeder hierin bepaalt of het co ouderschap wordt of niet. Dat dacht ik destijds ook te kunnen voorkomen. Maar als de andere ouder kan aantonen opvang te hebben, een huis en inkomen heeft, kan het zomaar zijn dat er wel degelijk een co ouderschap komt, of de andere ouder het daar nu mee eens is of niet. Slapen bij een nieuwe partner of zich niet altijd aan de afspraken houden verandert daar niet zo heel veel aan hoor. Het enige dat van invloed kan zijn is idd de afstand, dus als ouder te ver weg gaat wonen van de plaats die de kinderen kennen als plek om te wonen en naar school te gaan.
woensdag 19 oktober 2016 13:14
Hey Sam,
Ongelooflijk hoe je ex zich gedraagt! Wat zul je je soms machteloos voelen.
De mediator geeft aan dat co-ouderschap op deze manier niet mogelijk is. Het is denk ik goed dat jullie met dat traject bij de mediator bezig zijn en je ex gewoon laat zien hoe hij is. Als jullie er niet uit komen wat betreft co-ouderschap/omgang zul je naar de rechter moeten en die neemt dit traject bij de mediator mee als het goed is. Naar de rechter gaan is nooit leuk en wil je liever niet, maar als je ex heen- en weer zeult met je kind in de tijd dat hij bij hem is, is dat niet het beste voor je kind. Een kind heeft een stabiele en duidelijke plek nodig. Dat betekent dat papa ergens moet wonen en er een kamertje met eigen spullen moet zijn voor zoon. Het is namelijk niet 'bij papa' (in geval van co-ouderschap), maar de tweede thuis van je zoon. En dat zal natuurlijk ook in de buurt moeten zijn van zijn school en andere activiteiten.
Laat het maar niet al te lang doorsudderen.
En hoe gaat het met jou?
Ongelooflijk hoe je ex zich gedraagt! Wat zul je je soms machteloos voelen.
De mediator geeft aan dat co-ouderschap op deze manier niet mogelijk is. Het is denk ik goed dat jullie met dat traject bij de mediator bezig zijn en je ex gewoon laat zien hoe hij is. Als jullie er niet uit komen wat betreft co-ouderschap/omgang zul je naar de rechter moeten en die neemt dit traject bij de mediator mee als het goed is. Naar de rechter gaan is nooit leuk en wil je liever niet, maar als je ex heen- en weer zeult met je kind in de tijd dat hij bij hem is, is dat niet het beste voor je kind. Een kind heeft een stabiele en duidelijke plek nodig. Dat betekent dat papa ergens moet wonen en er een kamertje met eigen spullen moet zijn voor zoon. Het is namelijk niet 'bij papa' (in geval van co-ouderschap), maar de tweede thuis van je zoon. En dat zal natuurlijk ook in de buurt moeten zijn van zijn school en andere activiteiten.
Laat het maar niet al te lang doorsudderen.
En hoe gaat het met jou?
woensdag 19 oktober 2016 20:41
Hier ondanks vecht scheiding (afspraken werden niet nagekomen, politie erbij betrokken en veiligthuis wegens mishandeling en dreiging vanuit ex) toch co ouderschap toegekend. Ex leerde nieuwe vriendin kennen en binnen 3 maanden hebben zij een huis gekocht samen. Ineens wonen mijn kinderen nu dus samen met een vrouw en haar kinderen. En daar is niks aan te doen. Blijkbaar...
