Relaties
alle pijlers
Single 30+ mannen zijn losers
zondag 27 maart 2016 10:33
Ik vind het zo raar. Ik hoor vaker van vriendinnen dat ze de meeste single mannen maar losers vinden. Of het zijn players. Of ze hebben te veel bagage.
De dames zijn ook gewoon single, maar ze vinden zichzelf zelfstandig en kieskeurig. Ze vinden zichzelf in elk geval prima relatiemateriaal. Terwijl de mannen met weinig relatie-ervaring worden afgedaan als losers.
Gisteren weer gehoord van een vriendin die druk aan het daten is. Ze had een leuke vent ontmoet. Maar toen ze hoorde dat hij (41 jaar) nog nooit had samengewoond haakte ze af. Terwijl ze zelf 38 is en nooit langer dan 1 jaar relaties heeft volgehouden. Dat is toch raar? Ze vindt zichzelf een soort Sex in the city-meid ofzo. En de man in kwestie is nu een halve autist.
De dames zijn ook gewoon single, maar ze vinden zichzelf zelfstandig en kieskeurig. Ze vinden zichzelf in elk geval prima relatiemateriaal. Terwijl de mannen met weinig relatie-ervaring worden afgedaan als losers.
Gisteren weer gehoord van een vriendin die druk aan het daten is. Ze had een leuke vent ontmoet. Maar toen ze hoorde dat hij (41 jaar) nog nooit had samengewoond haakte ze af. Terwijl ze zelf 38 is en nooit langer dan 1 jaar relaties heeft volgehouden. Dat is toch raar? Ze vindt zichzelf een soort Sex in the city-meid ofzo. En de man in kwestie is nu een halve autist.
vrijdag 8 april 2016 07:16
Ik denk dat veel daters, of ze nu jong of oud zijn, elkaar "aansteken" in hun gedrag. Toen ik begon met daten was ik onbevangen en daarbij optimistisch en bloedserieus. Ik tuinde dan ook overal in, ik vond iedereen aardig, mijn god, wat was ik naief zeg! Al gauw werd ik sceptisch. Ik merkte aan mezelf dat ik met heel veel argwaan ("eens kijken wat voor afwijking ik nu weer zal treffen") de ontmoetingen in ging en toen ben ik ook gestopt. Later heb ik nog weleens wat gedatet, maar ik mis onbevangenheid, het lukt me niet de vooroordelen kwijt te raken.
Eigenlijk haak ik altijd af uiteindelijk, ik zie allemaal dingen waar ik geen zin in heb.
Inmiddels heb ik alweer een jaar niet gedatet, en ik laat het maar zo. Op het eerste gezicht voel ik meestal een genadeloos "NEE!!!" en dat is niet wat een man zoekt....en ikzelf ook niet.
Naarmate je langer datet wordt het steeds lastiger optimistisch en onbevangen te zijn. Dat geldt denk ik voor mannen net zo goed als voor vrouwen.
Eigenlijk haak ik altijd af uiteindelijk, ik zie allemaal dingen waar ik geen zin in heb.
Inmiddels heb ik alweer een jaar niet gedatet, en ik laat het maar zo. Op het eerste gezicht voel ik meestal een genadeloos "NEE!!!" en dat is niet wat een man zoekt....en ikzelf ook niet.
Naarmate je langer datet wordt het steeds lastiger optimistisch en onbevangen te zijn. Dat geldt denk ik voor mannen net zo goed als voor vrouwen.
vrijdag 8 april 2016 10:50
quote:francieneke schreef op 08 april 2016 @ 07:16:
Ik denk dat veel daters, of ze nu jong of oud zijn, elkaar "aansteken" in hun gedrag. Toen ik begon met daten was ik onbevangen en daarbij optimistisch en bloedserieus. Ik tuinde dan ook overal in, ik vond iedereen aardig, mijn god, wat was ik naief zeg! Al gauw werd ik sceptisch. Ik merkte aan mezelf dat ik met heel veel argwaan ("eens kijken wat voor afwijking ik nu weer zal treffen") de ontmoetingen in ging en toen ben ik ook gestopt. Later heb ik nog weleens wat gedatet, maar ik mis onbevangenheid, het lukt me niet de vooroordelen kwijt te raken.
Eigenlijk haak ik altijd af uiteindelijk, ik zie allemaal dingen waar ik geen zin in heb.
Inmiddels heb ik alweer een jaar niet gedatet, en ik laat het maar zo. Op het eerste gezicht voel ik meestal een genadeloos "NEE!!!" en dat is niet wat een man zoekt....en ikzelf ook niet.
Naarmate je langer datet wordt het steeds lastiger optimistisch en onbevangen te zijn. Dat geldt denk ik voor mannen net zo goed als voor vrouwen.
Date je nu via datingsites, of via uitgaan, of iets anders? Ik date zelf nooit, maar ben wel benieuwd naar waarom het allemaal zo lastig blijkt te zijn. Is het de gedwongenheid ervan bijvoorbeeld of de druk die er impliciet opligt.
Het lijkt mij allemaal zo onnatuurlijk om jezelf zo in de 'markt' te zetten met dergelijke intenties. Zelf ben ik meer van het tegenkomen in normale situaties, dus zonder die druk en verwachtingen, dan ben is iedereen meestal veel meer zichzelf en kan er op een meer 'natuurlijke'manier iets ontstaan, of niet.
Ik denk dat veel daters, of ze nu jong of oud zijn, elkaar "aansteken" in hun gedrag. Toen ik begon met daten was ik onbevangen en daarbij optimistisch en bloedserieus. Ik tuinde dan ook overal in, ik vond iedereen aardig, mijn god, wat was ik naief zeg! Al gauw werd ik sceptisch. Ik merkte aan mezelf dat ik met heel veel argwaan ("eens kijken wat voor afwijking ik nu weer zal treffen") de ontmoetingen in ging en toen ben ik ook gestopt. Later heb ik nog weleens wat gedatet, maar ik mis onbevangenheid, het lukt me niet de vooroordelen kwijt te raken.
Eigenlijk haak ik altijd af uiteindelijk, ik zie allemaal dingen waar ik geen zin in heb.
Inmiddels heb ik alweer een jaar niet gedatet, en ik laat het maar zo. Op het eerste gezicht voel ik meestal een genadeloos "NEE!!!" en dat is niet wat een man zoekt....en ikzelf ook niet.
Naarmate je langer datet wordt het steeds lastiger optimistisch en onbevangen te zijn. Dat geldt denk ik voor mannen net zo goed als voor vrouwen.
Date je nu via datingsites, of via uitgaan, of iets anders? Ik date zelf nooit, maar ben wel benieuwd naar waarom het allemaal zo lastig blijkt te zijn. Is het de gedwongenheid ervan bijvoorbeeld of de druk die er impliciet opligt.
Het lijkt mij allemaal zo onnatuurlijk om jezelf zo in de 'markt' te zetten met dergelijke intenties. Zelf ben ik meer van het tegenkomen in normale situaties, dus zonder die druk en verwachtingen, dan ben is iedereen meestal veel meer zichzelf en kan er op een meer 'natuurlijke'manier iets ontstaan, of niet.
vrijdag 8 april 2016 10:55
quote:Somswelsomsniet schreef op 08 april 2016 @ 10:50:
[...]
Date je nu via datingsites, of via uitgaan, of iets anders? Ik date zelf nooit, maar ben wel benieuwd naar waarom het allemaal zo lastig blijkt te zijn. Is het de gedwongenheid ervan bijvoorbeeld of de druk die er impliciet opligt.
Het lijkt mij allemaal zo onnatuurlijk om jezelf zo in de 'markt' te zetten met dergelijke intenties. Zelf ben ik meer van het tegenkomen in normale situaties, dus zonder die druk en verwachtingen, dan ben is iedereen meestal veel meer zichzelf en kan er op een meer 'natuurlijke'manier iets ontstaan, of niet.Het is in die zin onnatuurlijk omdat het niet meer op de ouwerwetse manier gaat. Voor mij persoonlijk is het een goede oplossing aangezien ik weinig tot nooit meer uitga. En dan als je op eerste date gaat kun je pas zien hoe die ander in het echt is en doet..en dan zou er iets op de natuurlijke manier kunnen ontstaan. Maar idd wel met een beetje hulp van technologie
[...]
Date je nu via datingsites, of via uitgaan, of iets anders? Ik date zelf nooit, maar ben wel benieuwd naar waarom het allemaal zo lastig blijkt te zijn. Is het de gedwongenheid ervan bijvoorbeeld of de druk die er impliciet opligt.
Het lijkt mij allemaal zo onnatuurlijk om jezelf zo in de 'markt' te zetten met dergelijke intenties. Zelf ben ik meer van het tegenkomen in normale situaties, dus zonder die druk en verwachtingen, dan ben is iedereen meestal veel meer zichzelf en kan er op een meer 'natuurlijke'manier iets ontstaan, of niet.Het is in die zin onnatuurlijk omdat het niet meer op de ouwerwetse manier gaat. Voor mij persoonlijk is het een goede oplossing aangezien ik weinig tot nooit meer uitga. En dan als je op eerste date gaat kun je pas zien hoe die ander in het echt is en doet..en dan zou er iets op de natuurlijke manier kunnen ontstaan. Maar idd wel met een beetje hulp van technologie
aan het typen...
vrijdag 8 april 2016 11:54
quote:francieneke schreef op 08 april 2016 @ 07:16:
Ik denk dat veel daters, of ze nu jong of oud zijn, elkaar "aansteken" in hun gedrag. Toen ik begon met daten was ik onbevangen en daarbij optimistisch en bloedserieus. Ik tuinde dan ook overal in, ik vond iedereen aardig, mijn god, wat was ik naief zeg! Al gauw werd ik sceptisch. Ik merkte aan mezelf dat ik met heel veel argwaan ("eens kijken wat voor afwijking ik nu weer zal treffen") de ontmoetingen in ging en toen ben ik ook gestopt. Later heb ik nog weleens wat gedatet, maar ik mis onbevangenheid, het lukt me niet de vooroordelen kwijt te raken.
Eigenlijk haak ik altijd af uiteindelijk, ik zie allemaal dingen waar ik geen zin in heb.
Inmiddels heb ik alweer een jaar niet gedatet, en ik laat het maar zo. Op het eerste gezicht voel ik meestal een genadeloos "NEE!!!" en dat is niet wat een man zoekt....en ikzelf ook niet.
Naarmate je langer datet wordt het steeds lastiger optimistisch en onbevangen te zijn. Dat geldt denk ik voor mannen net zo goed als voor vrouwen.Idd zo voelt het ook voor mij.lijkt wel of mensen niet meer serieus daten/ zoeken.de dubbele agendas zijn niet van de lucht.staat zover van me af dat je al argwanend begint..niks voor mij heb al zat gedoe gehad in het leven.
Ik denk dat veel daters, of ze nu jong of oud zijn, elkaar "aansteken" in hun gedrag. Toen ik begon met daten was ik onbevangen en daarbij optimistisch en bloedserieus. Ik tuinde dan ook overal in, ik vond iedereen aardig, mijn god, wat was ik naief zeg! Al gauw werd ik sceptisch. Ik merkte aan mezelf dat ik met heel veel argwaan ("eens kijken wat voor afwijking ik nu weer zal treffen") de ontmoetingen in ging en toen ben ik ook gestopt. Later heb ik nog weleens wat gedatet, maar ik mis onbevangenheid, het lukt me niet de vooroordelen kwijt te raken.
Eigenlijk haak ik altijd af uiteindelijk, ik zie allemaal dingen waar ik geen zin in heb.
Inmiddels heb ik alweer een jaar niet gedatet, en ik laat het maar zo. Op het eerste gezicht voel ik meestal een genadeloos "NEE!!!" en dat is niet wat een man zoekt....en ikzelf ook niet.
Naarmate je langer datet wordt het steeds lastiger optimistisch en onbevangen te zijn. Dat geldt denk ik voor mannen net zo goed als voor vrouwen.Idd zo voelt het ook voor mij.lijkt wel of mensen niet meer serieus daten/ zoeken.de dubbele agendas zijn niet van de lucht.staat zover van me af dat je al argwanend begint..niks voor mij heb al zat gedoe gehad in het leven.
vrijdag 8 april 2016 14:43
uit de OP: " Terwijl ze zelf 38 is en nooit langer dan 1 jaar relaties heeft volgehouden. Dat is toch raar? Ze vindt zichzelf een soort Sex in the city-meid ofzo."
Mag ik ff een teiltje? Niet om de text, maar het type "meid"....brrrrrr
En ff omdraaien: ik heb ooit date gehad met hele leuke dame! Ik (M) was toen 39, zij was 40. Slim, mooi, zelfstandig, sexy, stijlvol.....you name it!
Maar ook: nooit getrouwd of samengewoond. Geen kids.
Dan ga ik toch ook niet (bij voorbaat al!) denken "daar zal wel iets mis mee zijn, dus laat ik het maar afserveren?". Leuke date gehad met haar, we hadden meteen door dat we geen relatiemateriaal zijn voor elkaar, maar denk er nog met veel plezier aan terug.
Mooi verwoord hieronder!!
quote:eefje1980 schreef op 29 maart 2016 @ 02:15:
Ik heb dus zo'n voorbeeldman of voorbeeldige man gescoord, of nou ja het is pril. Erger me best aan de generalisaties in dit topic die af en toe voorbij komen. Wat er "mis" is aan hem is de relatie- ervaring. En ja, dat is best wel even wennen voor mij en vergt enig aanpassingsvermogen. Maar dat haalt het niet bij het aanpassingsvermogen van de andere kant, me dunkt. Ik zou echt NOOIT via een viva forumster voor een man zonder relatie- ervaring zijn gegaan. Ook al is het misschien grappend bedoeld. Niet omdat dat niks is maar omdat ik zelf kies wie ik leuk vind, altijd nog. Daarnaast hangt er ook een soort lijdzaamheid omheen die het alleen maar moeilijker maakt voor zo iemand om eens een vrouw mee te nemen naar een familieverjaardag. Het is goed bedoeld vast maar snap niet dat mensen zich niet gewoon met hun eigen zaken bemoeien.
De nuance ontbreekt een beetje, daarin. Je valt op een persoon en niet op een plaatje of lijstje, dat geldt voor niemand, wat er ook wordt beweerd. En nee, dat ligt niet aan de loonstrook of haarlijn, zo oppervlakkig ben ik zelf niet en ken nog veel meer vrijgezelle dames en heren die dat ook niet zijn. Het is misschien meer iets dat gefaseerd werkt. Als je nét vrijgezel bent heb je die egoboost nodig soms en dan ben je een soort olifant in een porseleinkast maar iedereen weet inwendig wel dat imperfectie juist is wat iemand leuk maakt, mits enigszins te overzien
Ik vond hem leuk, mijn "loser"; anders, erg zichzelf en niet zo'n meeloper. Het was een collega en nu niet meer (gelukkig ha ha) maar ik had echt niet gedacht dat hij geen ervaring had met een serieuze relatie. Dacht eerder dat ik te enthousiast te werk ging want dat wil ik nog wel eens doen.
Hij op zijn beurt moet wennen aan het feit dat zijn ideaalplaatje in zijn hoofd nu niet meer klopt want ik ben gelukkig ook niet perfect en niet alles gaat vanzelf.
Het mooie aan alles is is dat ik echt een erge leukerd heb gevonden met veel humor, intelligent en niet alledaags. Iets dat ik erg aantrekkelijk vind. Andersom mag hij ook best blij met mij zijn, ondanks dat ik zo'n eeuwige vrijgezel was geworden inmiddels, met heel veel grappige date-mislukkingen voor aan de verjaardagsborrel. Ik gunde mezelf een tijd vooral de kruimels en zag geen rode vlaggen, omdat ik zo graag weer eens verkerings wilde. Gelukkig heb ik dat al een tijdje uit mijn systeem.
Ik zie hier best wel dubieuze reacties van mensen met lange relaties. Begrijp me niet verkeerd, ik snap dat "jullie" denken de wijsheid in pacht te hebben soms maar ook ik, met best wel een lange relatie achter de kiezen, heb dat zeker niet en zal dat never nooit proberen te pushen op een vrijgezel. Je weet nooit wanneer je zelf weer eens voor zo'n heet vuur komt te staan en dan zijn het wel je vrijgezelle vrienden waar je het na een tijdje van moet hebben om ervaringen mee te delen die je nou eenmaal minder goed kunt delen met bezette vrienden.
Niet omdat ze niet hartstikke tof zijn maar de meeste begrijpen het gewoon echt niet, hoe het in deze tijd en al helemaal als 30+-er is om vrijgezel te zijn en dan liefst ook nog helemaal gelabeld in een hokje te worden gestopt. Contacten zjin een stuk vluchtiger, social media en de telefoons hebben veel terrein gewonnen en er is veel gras, dat soms te groen lijkt. Ook in de vrijgezelle wereld. Diepgang, geduld, rust etc., dat zijn de dingen die wat moeilijker te vinden zjin nu. Aan de andere kant kun je zomaar je soulmate vinden aan de andere kant van de oceaan of op via Tinder en dat het dan je buurman blijkt te zijn. Daarnaast is het sociale construct dat je als je een relatie hebt "af" bent, zo ergerlijk dat ik soms gewoon alleen al daarom mijn kont tegen de krib wilde gooien. Dat je er vaak (nog) gelukkiger van wordt, dat klopt dan weer wel volgens mij.
Ik wilde vooral graag weer de intimiteit en dingen delen, easy as that. Avonturen beleven met iemand en niet de facebookstatus (kots) aanpassen maar lieve dingen fluisteren in iemands oor. Dat gebeuren, dat is fijn. Ook het feit dat je helemaal je eigen idee van wat leuk is kunt creeëren maar dan wel met zijn tweeën en ondanks het feit dat je misschien anders onderhandelt en minder meegroeit met elkaar dan op je zestiende wil ik toch ook een lans breken voor latere relaties. Het gaat misschien niet meer zo vanzelf maar je denkt ook niet ergens nog van heb ik niet iets gemist of had ik niet toch? Die fases heb je wel een beetje gehad dan. Je weet wat er te koop is.
Het één is echt niet beter dan het ander. Over de "losers"? Ik denk dat je zowel als vrouw als als man wel kunt onderscheiden na een tijdje (bijv. op datingsites) welke mensen je beter kunt mijden. Voor een ander zullen ze beslist geen mismatch zijn maar ieder heeft zo zijn dingen die gewoon een "nee" zijn. Toch maakt de persoon die daar onderdeel van is alles uit, zo zie je maar weer. Ik weet niet of ik lang en gelukkig ga leven met mijn vriend met een "randje" maar wel dat ik er heel blij mee ben en het een ervaring is die me altijd bij zal blijven.
Mag ik ff een teiltje? Niet om de text, maar het type "meid"....brrrrrr
En ff omdraaien: ik heb ooit date gehad met hele leuke dame! Ik (M) was toen 39, zij was 40. Slim, mooi, zelfstandig, sexy, stijlvol.....you name it!
Maar ook: nooit getrouwd of samengewoond. Geen kids.
Dan ga ik toch ook niet (bij voorbaat al!) denken "daar zal wel iets mis mee zijn, dus laat ik het maar afserveren?". Leuke date gehad met haar, we hadden meteen door dat we geen relatiemateriaal zijn voor elkaar, maar denk er nog met veel plezier aan terug.
Mooi verwoord hieronder!!
quote:eefje1980 schreef op 29 maart 2016 @ 02:15:
Ik heb dus zo'n voorbeeldman of voorbeeldige man gescoord, of nou ja het is pril. Erger me best aan de generalisaties in dit topic die af en toe voorbij komen. Wat er "mis" is aan hem is de relatie- ervaring. En ja, dat is best wel even wennen voor mij en vergt enig aanpassingsvermogen. Maar dat haalt het niet bij het aanpassingsvermogen van de andere kant, me dunkt. Ik zou echt NOOIT via een viva forumster voor een man zonder relatie- ervaring zijn gegaan. Ook al is het misschien grappend bedoeld. Niet omdat dat niks is maar omdat ik zelf kies wie ik leuk vind, altijd nog. Daarnaast hangt er ook een soort lijdzaamheid omheen die het alleen maar moeilijker maakt voor zo iemand om eens een vrouw mee te nemen naar een familieverjaardag. Het is goed bedoeld vast maar snap niet dat mensen zich niet gewoon met hun eigen zaken bemoeien.
De nuance ontbreekt een beetje, daarin. Je valt op een persoon en niet op een plaatje of lijstje, dat geldt voor niemand, wat er ook wordt beweerd. En nee, dat ligt niet aan de loonstrook of haarlijn, zo oppervlakkig ben ik zelf niet en ken nog veel meer vrijgezelle dames en heren die dat ook niet zijn. Het is misschien meer iets dat gefaseerd werkt. Als je nét vrijgezel bent heb je die egoboost nodig soms en dan ben je een soort olifant in een porseleinkast maar iedereen weet inwendig wel dat imperfectie juist is wat iemand leuk maakt, mits enigszins te overzien
Ik vond hem leuk, mijn "loser"; anders, erg zichzelf en niet zo'n meeloper. Het was een collega en nu niet meer (gelukkig ha ha) maar ik had echt niet gedacht dat hij geen ervaring had met een serieuze relatie. Dacht eerder dat ik te enthousiast te werk ging want dat wil ik nog wel eens doen.
Hij op zijn beurt moet wennen aan het feit dat zijn ideaalplaatje in zijn hoofd nu niet meer klopt want ik ben gelukkig ook niet perfect en niet alles gaat vanzelf.
Het mooie aan alles is is dat ik echt een erge leukerd heb gevonden met veel humor, intelligent en niet alledaags. Iets dat ik erg aantrekkelijk vind. Andersom mag hij ook best blij met mij zijn, ondanks dat ik zo'n eeuwige vrijgezel was geworden inmiddels, met heel veel grappige date-mislukkingen voor aan de verjaardagsborrel. Ik gunde mezelf een tijd vooral de kruimels en zag geen rode vlaggen, omdat ik zo graag weer eens verkerings wilde. Gelukkig heb ik dat al een tijdje uit mijn systeem.
Ik zie hier best wel dubieuze reacties van mensen met lange relaties. Begrijp me niet verkeerd, ik snap dat "jullie" denken de wijsheid in pacht te hebben soms maar ook ik, met best wel een lange relatie achter de kiezen, heb dat zeker niet en zal dat never nooit proberen te pushen op een vrijgezel. Je weet nooit wanneer je zelf weer eens voor zo'n heet vuur komt te staan en dan zijn het wel je vrijgezelle vrienden waar je het na een tijdje van moet hebben om ervaringen mee te delen die je nou eenmaal minder goed kunt delen met bezette vrienden.
Niet omdat ze niet hartstikke tof zijn maar de meeste begrijpen het gewoon echt niet, hoe het in deze tijd en al helemaal als 30+-er is om vrijgezel te zijn en dan liefst ook nog helemaal gelabeld in een hokje te worden gestopt. Contacten zjin een stuk vluchtiger, social media en de telefoons hebben veel terrein gewonnen en er is veel gras, dat soms te groen lijkt. Ook in de vrijgezelle wereld. Diepgang, geduld, rust etc., dat zijn de dingen die wat moeilijker te vinden zjin nu. Aan de andere kant kun je zomaar je soulmate vinden aan de andere kant van de oceaan of op via Tinder en dat het dan je buurman blijkt te zijn. Daarnaast is het sociale construct dat je als je een relatie hebt "af" bent, zo ergerlijk dat ik soms gewoon alleen al daarom mijn kont tegen de krib wilde gooien. Dat je er vaak (nog) gelukkiger van wordt, dat klopt dan weer wel volgens mij.
Ik wilde vooral graag weer de intimiteit en dingen delen, easy as that. Avonturen beleven met iemand en niet de facebookstatus (kots) aanpassen maar lieve dingen fluisteren in iemands oor. Dat gebeuren, dat is fijn. Ook het feit dat je helemaal je eigen idee van wat leuk is kunt creeëren maar dan wel met zijn tweeën en ondanks het feit dat je misschien anders onderhandelt en minder meegroeit met elkaar dan op je zestiende wil ik toch ook een lans breken voor latere relaties. Het gaat misschien niet meer zo vanzelf maar je denkt ook niet ergens nog van heb ik niet iets gemist of had ik niet toch? Die fases heb je wel een beetje gehad dan. Je weet wat er te koop is.
Het één is echt niet beter dan het ander. Over de "losers"? Ik denk dat je zowel als vrouw als als man wel kunt onderscheiden na een tijdje (bijv. op datingsites) welke mensen je beter kunt mijden. Voor een ander zullen ze beslist geen mismatch zijn maar ieder heeft zo zijn dingen die gewoon een "nee" zijn. Toch maakt de persoon die daar onderdeel van is alles uit, zo zie je maar weer. Ik weet niet of ik lang en gelukkig ga leven met mijn vriend met een "randje" maar wel dat ik er heel blij mee ben en het een ervaring is die me altijd bij zal blijven.
Je moet het leven niet te serieus nemen. Je overleeft het toch niet!
