slijt schuldgevoel wel na scheiding

Van één man weet ik dat hij zich schuldig voelt over het verbreken van de relatie met mij. Ik vind het fijn dat hij, omdat hij mij inderdaad niet netjes behandeld heeft, daar wel nog op is teruggekomen dat hij het anders had moeten aanpakken.



Ik vind het met deze man fijn dat we wel vrienden zijn gebleven, dat hij er toch nog op een bepaalde manier voor me is.



Een aantal zaken zullen altijd een gevoelig punt blijven, een aantal punten ziet hij gewoon echt heel erg anders dan ik over hoe je met een relatie omgaat, daar kan ik hem niet specifiek op aanspreken omdat dat iets is in hoe hij is opgevoed en wat hij qua inzicht heeft en oprecht denkt, een aantal dingen zijn inmiddels opgelost door de tijd en de eindconclusie is dat we niet bij elkaar pasten omdat die ander blijkbaar niet daartoe een inzicht had en dat zal ik moeten accepteren.



Ook al wil ik soms anders bij sommige mannen, vond ik de manier waarop of bepaalde gedachten heel erg cru, wreed of ontzettend dom, als de ander niet wil, houdt het op.



Het zou voor mij schelen als ik een nieuwe vriend kon vinden waar ik mijn geluk wel mee kan hebben maar daar hoor ik het niet van af te laten hangen. Nu mis ik soms nog wel eens een relatie en dan denk je wel eens als... dan.., maar ik zal het toch ook in mijn eentje moeten kunnen doen en het feit blijft dat we blijkbaar op dat gebied toch niet bij elkaar pasten, een man die mij verlaat, die wil ik ook niet meer. Maar het is soms wel jammer dat je met die ander die leuke tijd niet kon voortzetten. Maar ik weet wel dat ik dat alleen wil met de juiste motieven van die ander ook. Ik heb er ook niets aan als iemand bij me blijft die dat liever niet wil. Dan maar alleen.



Ik vond soms de motieven erg verkeerd. Maar het waren dingen waar ze voor zichzelf mee in de knoop zaten, dingen die hun karakter symboliseren, hoe ze zijn als mens wat blijkbaar niet bij mij paste.



Ook al vind ik het wel fijn dat men hopelijk wel enig schuldgevoel ervaart als de ander écht iets fout gedaan heeft, en daar lees ik niet specifiek iets over bij jou, want je hebt het aangegeven, je intenties waren goed, ik weet niet of je nog meer gedaan kon hebben in de relatie dit beter aan te geven aan hem zodat hij er iets mee kon doen, maar ook dan is het niet de bedoeling dat de ander de rest van zijn of haar leven door het schuldgevoel niet verder zou kunnen gaan in het leven.



Hopelijk kun je dat op den duur vinden en dat hij er ook vrede mee krijgt.

quote:dropje1979 schreef op 30 juli 2014 @ 18:20:

Zijn er misschien nog meer meiden die zich in mij herkennen? Ben wel benieuwd of het bij jullie lang duurde voordat het schuldgevoel minder werd? Mijn ex heeft mij door een heel moeilijke tijd geholpen. Dat heeft hij mij ook verweten. Dat ik van hem scheidde na alles wat hij voor mij heeft gedaan.Dat is een manier om je weer aan hem te binden zo'n opmerking. En na 2 jaar nog aangeven dat hij je mist? Hij mag er ondertussen wel wat meer nuchter instaan. Waarom zag je hem en hoe kwam het gesprek in hemelsnaam op die opmerking?

Ik herhaal mezelf nog even:quote:Doreia schreef op 20 juli 2014 @ 20:46:

Daar hebben ze een naam voor: self fulphilling prophecy. Hij vraagt net zolang of je iets niet gaat doen. En zodra je het doet zegt ie: zie je wel, ik wist het!



Maar hee, hij is er nog steeds he, na 2 jaar. Niet van de brug gesprongen, niet van de flat, geen boom om tegenaan te rijden. Zijn leven is gewoon verder gegaan. Het waren allemaal valse beloften en dreigementen.



Aan jou om hem nu los te laten. Je niet verantwoordelijk te voelen voor ZIJN geluk en nu eindelijk uit die wachtkamer te komen en zelf weer te gaan leven. Wat nu als je met 97 op je sterfbed ligt en je komt erachter dat niets van wat hij in een bui zei is uitgekomen, maar jij daar wel altijd naar hebt geleefd? Eeuwig zonde van JOUW leven toch?

Je moet er de keuze in maken. Jammer dat jij hem niet kon geven wat ie nodig had. Maar HIJ is nu degene die zijn leven weer invulling moet geven. Hij kan wel iemand vinden, getuige dat hij jou heeft getroffen. Hij heeft een mond gekregen om een vrouw aan te spreken en handen en voeten om naar die vrouw toe te gaan. Jij bent daar niet voor verantwoordelijk.



Jij hoeft niet hem van een vrouw te voorzien, voordat jij verder mag met je leven. Jij mag gewoon verder gaan. En weet je: het zou zomaar kunnen dat hij niet verder gaat, omdat JIJ niet verder gaat. Dat pas het besef doordringt dat het nooit meer goed komt, wanneer jij een nieuwe vriend vind. Dat hij dan pas denkt: ja, nu is het ook tijd voor mij. Ze is écht weg.