Stieftopic

30-08-2023 10:11 862 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.

Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.

Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
epicureo wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Banananaa schreef:
30-08-2023 17:14
Hier wil ik toch op inhaken. Mijn stiefvader is de meest betrokken opa van de 3 opa's die ze hebben. Ik ben daar echt mega dankbaar voor. Hij haalt ze 1 keer per week uit school en helpt zelfs op school mee als het kan en nodig is. Mijn moeder en hij maken geen onderscheid tussen biologische of stiefkleinkinderen, inclusief de dochter van mijn man. Ze zeggen ook allemaal gewoon opa of oma. Onze kinderen hebben dus gewoon 3 opa's en 3 oma's. (En 2 overgrootvader ook nog)

Ik was net geloof ik 14 of 15 toen ze een relatie kregen.
Wat fijn om te lezen dat het zo kan! Nadeel bij ons is dat de dochter in kwestie 75km verderop woont, dus regelmatig oppassen zal lastig worden (zou ik wel leuk vinden overigens!). En zij is heel 'dik' met haar moeder (logisch ook overigens) en die woont dichterbij dus zal meer oppassen etc verwacht ik. Zij beschouwen me niet als stief/bonus-moeder maar echt als de vriendin van hun vader en noemen me (uiteraard) ook gewoon bij mijn voornaam.

Mijn verwachting is daarom dat wij 'opa en Annie' worden voor het kleinkind en niet opa en oma. Begrijpelijk en toch wel jammer tegelijkertijd.

De a.s. ouders (stiefdochter en stief-schoonzoon haha) komen allebei uit gescheiden gezinnen dus het kind zal meerdere opa's en oma's en aanhang hebben. Lijkt me alleen maar leuk als er zoveel mensen van zo'n klein hummeltje houden, dus dat is geen enkel probleem denk ik. Tegenwoordig zijn er veel samengestelde gezinnen dus gek is dat al lang niet meer.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wel meegemaakt ooit, maar het was geen kwestie toen. Ik koos niet echt uit diverse partners met eigenschappen die ik wel of niet fijn vond. Je valt voor een aardige huiselijke vent die jou het leven makkelijker wil maken en daar zaten ook wat oudere kinderen aan vast die hun vader aangespoord hadden te vertrekken dus ze stonden aan onze kant. Ze vonden het wel prima iemand die op hun vader paste. Ik was een stille dus niet iemand om mee te feesten en ik bemoeide me buiten koffie en taartjes, nauwelijks met iets. Iedereen kreeg wel helemaal vrij baan. Af en toe vroeg man of ik het goed vond dat er geld werd uitgeleend of gegeven. Beknopt werd besproken wie wat had uitgevroten. De dingen die jonge mensen nog verkeerd doen voordat ze het geleerd hebben.

Het is lang geleden; ze zijn al heel lang volwassen en hun kinderen hebben zelf ook weer kinderen (denk ik). Ik herken ze nauwelijks meer. Wat dat betreft is het ondankbaar werk, stief te zijn.

Ik heb geen spijt, het paste in die tijd. Dat rijmt.
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren Quote
Bij heel veel dingen die ik lees gaat er een lampje branden. Als in; wat mooi dat er op zoveel verschillende manieren goed nagedacht wordt over deze rol. Juist al die verschillende kanten zorgen voor een breder perspectief voor mij.

Ik voel me een leek. Een beginner. Ik ben met mijn jeugdliefde getrouwd en hij is helaas 2 jaar geleden overleden. Ons huwelijk was goed. Helaas hebben wij geen kinderen kunnen krijgen, maar ook daar dealden we samen heel goed mee. Feestjes, veel (kinderloze) vrienden, hobby’s, carrières gemaakt, veel gereisd. Heel ongecompliceerd. Tot hij ziek werd natuurlijk.

Dus ik heb zelf nooit te maken gehad met exen, of gedoe. Nieuwe partner voelt zich daarom soms tekortschieten naar mij, omdat hij aankomt met dit hele verhaal. Hij voelt zich schuldig over het mislopen van hun huwelijk. Heeft zelf ook weinig heeft ondernomen om zijn huwelijk te redden. Beetje het typische verhaal, 3 kinderen, veranderend leven, hij dook weg in zijn werk en zijn sport. Weinig oog voor vrouw. Geen intimiteit. Dus hij snapt heel goed waardoor het mis is gegaan. Vrouw verwijt hem nog wel veel. En nu ik in beeld ben komt daar nog een schepje bovenop. Het contact is nog slechter geworden. Ze vind mij veel te jong en noemt mij tegen hem “het naïeve blonde schaap.” Vind ik echt niet ok, maar ik snap het ergens ook nog. Hij heeft voor mij nog niet eerder gedate of een relatie gehad, dus dit alles voor hem ook nieuw. Ex-vrouw is ook aan het speuren gegaan naar mij. Ze had een foto van mij geliked op insta (en daarna meteen weer verwijderd, per ongeluk waarschijnlijk) Wat ik ergens ook wel weer snap. Ik hoop maar dat het allemaal mee gaat vallen. En dat vooral die kinderen hierin niet meegesleurd gaan worden. Of ik met 10-0 achter kom te staan bij de kinderen als zij zo negatief blijft doen. Ook kan ik me voorstellen dat partner om al het gedoe te voorkomen mij aan de kant zal schuiven. (Dat laatste zit ik vooral over in).
Alle reacties Link kopieren Quote
Lastige situatie voor jou Epicureo. Jammer dat zijn ex-vrouw zo'n zware wissel trekt op jullie relatie ook. Zou het helpen als je een keer kennismaakt bij de 'overdracht' van de kinderen of haar vraagt om een keer een kop koffie te komen drinken bij jullie thuis? Soms maakt onbekend ook onbemind? Dan is het onbekende ervan af en ziet ze dat je geen bedreiging voor haar bent?
Alle reacties Link kopieren Quote
Toch denk ik dat het ook nodig is dat je partner een grens trekt. In mijn geval heeft ex zich in het begin één keer negatief over mij uit gelaten, tegenover mijn vriend en hij heeft daar toen direct een lijn getrokken. Alle begrip voor pijn en verdriet, maar - samengevat - lelijk doen over meisje85 doe je niet bij mij en niet bij de kinderen. Ze had direct door dat hij bloedserieus was en heeft daarna nooit meer iets lelijks over mij gezegd.
Maar ik denk dat grenzen stellen bij jouw partner sowieso belangrijk is, richting ex, richting kind. Ook gezien je eerdere topic. Schuldgevoel draagt hier ook niet positief aan bij. Het is heel begripvol dat je begrijpt dat ze jou zo noemt, maar ze hoeft dat écht niet in het gezicht van je partner te doen. Dat doet ze maar lekker bij vriendinnen. Dus dat zou iets zijn waarvan ik als buitenstaander vind dat hij dat niet zou moeten laten gebeuren. Hoe de kinderen naar jou gaan doen, is ook mede afhankelijk van hoe jouw partner hierin staat. Als zijn ex gewoon lelijk over jou mag doen, omdat hij zich schuldig voelt of er niks over durft te zeggen, dan staat de weg voor de kinderen ook vrij om moeilijk te gaan doen.

Speuren online vind ik trouwens niet gek, maar valt denk ik gewoon een beetje onder menselijke nieuwsgierigheid.
Alle reacties Link kopieren Quote
Even een groet van deze meelezer, sinds een paar maanden ‘Bastuba, de vriendin van papa’ voor twee basisschool-jongens. Mijn vriend en ik zijn ruim een jaar samen en doen sinds het late voorjaar elke paar weken iets met de kinderen om rustig aan aan elkaar te wennen, en tot dusverre gaat dat goed!

Net als enkele anderen hier is dit voor mij een compleet nieuwe wereld dus ik lees graag mee!
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat iemand hier ook al zei...stief zijn is best ondankbaar werk. Althans dat is dan mijn persoonlijke ervaring.

Enkele maanden geleden had man een woordenwisseling met zijn 21 jarige dochter. Zij werd zo kwaad dat ze mij toe riep dat haar vader zo veranderd was door mij. Dat ze me haatte. Ergens heb ik dat al die jaren wel gevoeld dat ze zo dacht over mij. Maar ik kon er geen vinger op leggen. En ik maar verjaardags feestjes voor haar organiseren, weekendjes uit omdat ze dat zo graag deed, interesse in haar school, kadootjes geven, eindeloos naar haar verhalen geluisterd over vriendjes, werk enz.
Bankzaken voor haar geregeld, inschrijven voor woning, uitzet mee geregeld. Ach te veel omop te noemen. Altijd met veel liefde en inzet voor haar gedaan.
Ik weet dat moeder hier een groot aandeel in heeft en dat vond/vindt ik zo sneu voor de kinderen.

Ik ben volwassen en houdt mn rug wel recht. Maar zijn kinderen zijn net volwassen en hebben een zware last te dragen. Ondanks alles heb ik met ze te doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
To jouw partner moet zijn prioriteiten op orde hebben. Als hij echt van je houdt en een langdurige relatie wil met jou, zal hij ex duidelijk moeten maken jou niet zwart te maken bij hun kinderen en jou met respect moet behandelen.

Wat ik wel veel en vaak heb gehoord en gelezen is dat mannen het vaak moeilijk vinden grenzen te stellen aan het gedrag van hun ex....bang om de kinderen niet meer te zien.
Alle reacties Link kopieren Quote
Maar, rare vraag misschien maar wel een serieuze, wat maakt het voor jullie dan ondankbaar? Ik vind het zelf namelijk niet meer of minder ondankbaar dan ik me het ouderschap voorstel. Ik verwacht niet zoveel van mijn stiefkinderen. Ik vind het superleuk dat ze hun verhalen bij me kwijt willen, dat ze me om advies vragen, dat ze me een cadeautje geven voor mijn verjaardag. Daarin zie ik dat ze me waarderen en dat is genoeg. Ik zou oprecht niet weten wat in mijn rol ondankbaar is, maar misschien zie ik iets helemaal over het hoofd. Sterker nog, eigenlijk vind ik het zelfs wel een dankbare rol, omdat ik een deel van de 'lasten' niet heb.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik denk dat ondankbaar een groot woord is maar ondanks dat bonusdochter en ik behoorlijk close zijn, mede doordat ze vrij jong was en ik er dus voor haar gevoel al haar hele leven ben, weet ik dat als het er op aankomt ze toch voor haar moeder zal kiezen als er een issue zou zijn. Dan laat ze zich "voeden" door de boosheid die er na 20+ jaar nog steeds bij haar moeder is en hebben haar vader en ik het gedaan.

Dat lijntje is best fragiel, ex heeft ook echt lang kwaad gesproken over mij en vaak sneren over vader gemaakt terwijl ze al een nieuwe partner had voor mijn partner goed en wel de deur uit was daar en ik pas echt later in beeld kwam.

Ik denk dat het voor een kind een soort loyaliteit conflict is en blijft en dat is gewoon voor kind ook ontzettend sneu. Inmiddels is ze dan wel ruim volwassen maar het loopt toch als een soort rode draad door alles heen.

Zoals ik al vertelde roept ze dat dan quasi dramatisch over trouwen als een soort grappig iets maar dat is het natuurlijk helemaal niet en dan denkt ze nog niet eens na wat er nog kan komen als ze zelf ooit moeder wordt..

En ik denk dat dat het soort ondankbare gevoel is dat je als stief er onwijs veel liefde en geduld etc in kan steken als het er op aankomt ben je toch altijd "maar" de stief hoe goed je band ook is. Dat is mijn ervaring dan maar dat kan dus zoals gezegd ook komen doordat ze jaren door ex van alles is ingefluisterd en daar heel lang bevattelijk voor is geweest en nog steeds wel lichtelijk
Geniet van vandaag want je weet nooit of morgen je gegeven is...
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zie net dat deze film vanaf vandaag draait in de filmhuizen.

"Les Enfants des Autres". Trailer:

https://www.youtube.com/watch?v=zzQS1GmNUig
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou je partner aan zijn ex laten vragen of ze je wil ontmoeten, niet zomaar onverwacht op de stoep gaan staan. Kan zijn dat ze dat (nog) niet wil, maar dan staat in elk geval van jullie kant de optie open, dat is fijn.

Ik ben geen stiefouder trouwens, maar mijn ex-man heeft al jaren een nieuwe vriendin die ook veel tijd met onze dochter doorbrengt en ik heb haar ondanks meermalig verzoek nog niet mogen ontmoeten. Dat vind ik erg jammer. Mijn ex-man heeft omgekeerd mijn nieuwe partner wel al een aantal keer gezien en gesproken.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
Alle reacties Link kopieren Quote
Mooilicht schreef:
31-08-2023 14:22
Ik zie net dat deze film vanaf vandaag draait in de filmhuizen.

"Les Enfants des Autres". Trailer:

https://www.youtube.com/watch?v=zzQS1GmNUig
Dankjewel voor de tip, daar ga ik heen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Weer veel gepost!

Wat betreft het "opa en Annie " Mijn vader is hertrouwd, en zij waren al samen toen mijn jongste werd geboren. Hij noemde haar oma, mijn andere kinderen niet.
Ik vind het eigenlijk vrij logisch dat je dan opa en oma bent, en niet " opa en Annie "

Ik weet vanuit mijn kinderen de oudste heeft al gezegd, als wij kinderen krijgen is X ook gewoon opa hoor. En ik vind dat bij een langdurige reeds bestaande relatie ook vrij normaal eigenlijk.

Verder herken ik me ook wel in de post over niet " het gevoel " te hebben bij de kinderen van je partner.
Ik heb die gevoelens ook niet, ik weet ook niet of dat komt, of dat het meer " vriendschappelijk " blijft.
Ik streef daar ook niet naar, de gevoelens die ik voor mijn eigen kinderen heb,zal ik sws nooit hebben voor andere kinderen.
Wellicht dat er meer gevoel zal zijn/komen wanneer de kinderen nog heel jong zijn wanneer je in hun leven komt.

Misschien dat er wel een bepaalde genegenheid zal ontstaan, geen idee.

Hetgeen gezegd is over dat de stief ondankbaar werk is.
Daar geloof ik wel in.
Kinderen zijn enorm loyaal naar de eigen ouders, wat logisch is.

Veelal komt die doordat de ex vaak lelijk praat.
Ik zie het ook, een van zijn kinderen de 11 jarige, lijkt zich daar het minst van aan te trekken, zij vindt mij heel erg leuk ( en ik haar) en zij laat dat ook merken.
Ook bij haar moeder.
Zijn oudste verteld niet als wij samen geluncht hebben ( hij heeft ook nog een studerende niet thuiswonende dochter van 22) want " je kent mama die gaat dan sneren, en dan heb ik het gedaan " zij heeft ook eens tegen haar gezegd " ga maar lekker naar je bonusmoeder " Heel naar.

Zijn zoons zijn wanneer we elkaar zien leuk, maar ik merkte bij een musical dat hij expres afstand nam van mij.
Hij deed dat voor zijn moeder, die overigens niet blij was dat dochter mij er heel graag bij wilde hebben. Ze weigerde niet, omdat ze er zelf mee is gekomen.
Zijn ex was heel onzeker en nerveus.

Snap ik, ze weet wat ze allemaal gedaan heeft (eerdere posts) en ik, heb altijd de eer aan mezelf gehouden, uit respect naar mijn vriend en zijn kinderen.

Want, onder andere omstandigheden, zal echt nooit iemand zo tegen mij doen of over mij praten zonder dat ik je daarmee daarmee confronteer.

Ik hoopte ook met deze houding dat haar lol er wel vanaf zou gaan.
Niets is minder waar, we houden er maar rekening mee, maar soms heel soms heb ik in mijn hoofd zoveel " leuke " acties, maar ik zou ze nooit uitvoeren.

Het is vooral belastend voor de kinderen, dat vinden mijn vriend en ik het ergst.
Aan ons dan ook om met de kinderen vooral leuke herinneringen te maken, zodat haar woorden niet conform zijn met hetgeen hun moeder over mij, maar ook over ex zegt.

En ik heb ook echt de nodige " namen " gehad
Oa " die krolse kat " " Zij heeft nu een jonge God " whahahaa ik ben 2 jaar ouder dan mijn vriend.
Mijn ex was iets van 5 jaar ouder dan ik. Maar kennelijk ziet zij mijn vriend, haar ex, als een jonge God.

Het is de leukste man van de wereld, maar om hem met 2 jaar jonger dan ik een jonge God te noemen :rofl:

Maar dat is nog lachwekkend, de rest zeer beslist niet.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
Alle reacties Link kopieren Quote
Bulbul schreef:
31-08-2023 15:13
Ik zou je partner aan zijn ex laten vragen of ze je wil ontmoeten, niet zomaar onverwacht op de stoep gaan staan. Kan zijn dat ze dat (nog) niet wil, maar dan staat in elk geval van jullie kant de optie open, dat is fijn.

Ik ben geen stiefouder trouwens, maar mijn ex-man heeft al jaren een nieuwe vriendin die ook veel tijd met onze dochter doorbrengt en ik heb haar ondanks meermalig verzoek nog niet mogen ontmoeten. Dat vind ik erg jammer. Mijn ex-man heeft omgekeerd mijn nieuwe partner wel al een aantal keer gezien en gesproken.
Was ook mijn idee inderdaad. Heb je zelf trouwens een idee waarom een ontmoeting er niet in zit?
Ik vind het gek als de ex de stiefouder niet wil ontmoeten. Het is toch iemand die met regelmaat in kinds leven is. Andersom ook trouwens: Je zou van je eigen kinderen toch ook willen weten wie er in hun leven is dus een eventuele stief hoort daar gewoon bij.

Ik zou nooit vriendschappelijk contact kunnen hebben met mans ex, maar dat is ook niet noodzakelijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik had ook te maken met veel ''stiefmoeders''. Maar dat kwam vooral omdat mijn vader veel te snel te hard van stapel liep. Na een maand of 2 werd zijn vriendin al voorgesteld als ''stiefmoeder'' en na een half jaar was het weer uit. Hij wilde ook graag investeren in de '''stiefmoeder/stiefkind'' relatie door veel dingen samen te doen, maar als zijn relaties niet meer dan 2 jaar duren, word je er als kind best ongevoelig voor. En dit doe je om jezelf te beschermen. Sommige vriendinnen van hem vond ik fantastisch, maar die verdwenen dan weer snel uit mijn leven omdat mijn vader weer iemand anders op het oog had.

Daarom ben ik er ook niet zo'n fan van om elke verkering gelijk voortestellen aan je kinderen. En als ik hier lees dat sommige al binnen een jaar gaan samenwonen houd ik mijn hart vast. Ik vind dat zo gevaarlijk voor de kinderen en het kan een bindingsangst ontwikkelen. Mijn vaders vele relaties hebben zeker invloed gehad op mijn mentale gezondheid en mijn perspectief op wat liefde is.
Man en ik zijn binnen jaar gaan samenwonen en ik had zijn dochter na maand of 2 ontmoet. Inmiddels zijn we al 10 jaar samen. De nieuwe partners van mijn ouders zijn ook al 15+ jaar samen met ze.
Ex van man heeft ook al 10 jaar relatie.

Soms gaat dat gewoon goed.
Alle reacties Link kopieren Quote
Kan ik me goed voorstellen cola-lola-cola. Wij zijn denk ik te vroeg gaan samenwonen. Niet voor ons, wel voor haar. Ik probeer er ook regelmatig niet te zijn zodat ze tijd samen hebben.

Ik heb ex dus wel ontmoet, maar geen idee wat zij vindt of wat zij over me hoort. Nu ik hier lees word ik er een beetje zenuwachtig van. 😄
Alle reacties Link kopieren Quote
Advocaatje schreef:
01-09-2023 09:03
Kan ik me goed voorstellen cola-lola-cola. Wij zijn denk ik te vroeg gaan samenwonen. Niet voor ons, wel voor haar. Ik probeer er ook regelmatig niet te zijn zodat ze tijd samen hebben.

Ik heb ex dus wel ontmoet, maar geen idee wat zij vindt of wat zij over me hoort. Nu ik hier lees word ik er een beetje zenuwachtig van. 😄
Het is vooral de constante draaideur aan partners wat mij gestoord heeft. Als je 20 jaar in je relatie blijft dan geef je het kind de mogelijkheid om een band op te bouwen. Maar als je naar een jaar weer weggaat dan gaat het kind waarschijnlijk ook minder moeite doen bij de volgende partner omdat het toch geen stand houdt. Dat was bij mij het geval. Dat vind ik voornamelijk erg beschadigend.

En dat is ook wel het nadeel van ''stiefouder'' zijn. Als de relatie overgaat wordt ervan uitgegaan dat de relatie met je ''stiefkind'' abrupt verbroken moet worden. Dat zie je ook in ons rechtssysteem. Geen enkele rechter gaat een ouderschapsplan eisen voor een ''stiefouder'' zelfs niet als die persoon de hoofdzakelijke opvoeder was van het stiefkind.
Alle reacties Link kopieren Quote
Advocaatje schreef:
01-09-2023 09:03
Kan ik me goed voorstellen cola-lola-cola. Wij zijn denk ik te vroeg gaan samenwonen. Niet voor ons, wel voor haar. Ik probeer er ook regelmatig niet te zijn zodat ze tijd samen hebben.

Ik heb ex dus wel ontmoet, maar geen idee wat zij vindt of wat zij over me hoort. Nu ik hier lees word ik er een beetje zenuwachtig van. 😄
Het is vooral de constante draaideur aan partners wat mij gestoord heeft. Als je 20 jaar in je relatie blijft dan geef je het kind de mogelijkheid om een band op te bouwen. Maar als je naar een jaar weer weggaat dan gaat het kind waarschijnlijk ook minder moeite doen bij de volgende partner omdat het toch geen stand houdt. Dat was bij mij het geval. Dat vind ik voornamelijk erg beschadigend.

En dat is ook wel het nadeel van ''stiefouder'' zijn. Als de relatie overgaat wordt ervan uitgegaan dat de relatie met je ''stiefkind'' abrupt verbroken moet worden. Dat zie je ook in ons rechtssysteem. Geen enkele rechter gaat een ouderschapsplan eisen voor een ''stiefouder'' zelfs niet als die persoon de hoofdzakelijke opvoeder was van het stiefkind.
Alle reacties Link kopieren Quote
Banananaa schreef:
01-09-2023 08:47
Man en ik zijn binnen jaar gaan samenwonen en ik had zijn dochter na maand of 2 ontmoet. Inmiddels zijn we al 10 jaar samen. De nieuwe partners van mijn ouders zijn ook al 15+ jaar samen met ze.
Ex van man heeft ook al 10 jaar relatie.

Soms gaat dat gewoon goed.
Dat kan natuurlijk, maar er zijn nu eenmaal veel relaties die binnen het jaar sneuvelen. Ik zou zelf denken dat je eerst moet weten wat je aan elkaar hebt in diverse situaties zeg maar. Je hebt echt een zekere basis en stevigheid samen nodig, vind ik, voor je kinderen erbij betrekt. Ik wist direct toen ik mijn vriend zag dat hij het voor mij was, maar de bestendigheid, vertrouwen, de rotsvaste basis kwam natuurlijk later pas. Ik merk vooral ook aan de kinderen dat ze dat heel fijn vinden en daar ook echt vertrouwen uit halen. Rust, geen gedoetjes, geen verrassingen. Vanaf de eerste keer dat ze me hadden gezien, begrepen ze waarom hun vader en ik samen waren. Toen mijn vriend, toen we wilden samenwonen, voor de zekerheid nog zei dat het echt geen bevlieging was, moesten ze keihard lachen: dat zien we toch, pap! Als je elkaar nog een beetje leert ontdekken met kinderen in de buurt, dan kan dat allemaal een heel ander verhaal zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Epicureo schreef:
31-08-2023 20:37
Was ook mijn idee inderdaad. Heb je zelf trouwens een idee waarom een ontmoeting er niet in zit?
Ja, omdat hij zoveel mogelijk "privacy" wil, ik mag ook niks over haar weten.
Maar de onderliggende reden is natuurlijk dat hij niet wil dat ik een mening over haar heb. Ik zou het in haar plaats niet pikken trouwens, dat ik als nieuwe partner zo verborgen word gehouden. Ik zou denken dat hij zich voor me schaamt. :-P
bulbul wijzigde dit bericht op 01-09-2023 11:07
0.10% gewijzigd
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
Alle reacties Link kopieren Quote
Banananaa schreef:
01-09-2023 07:54
Ik vind het gek als de ex de stiefouder niet wil ontmoeten. Het is toch iemand die met regelmaat in kinds leven is. Andersom ook trouwens: Je zou van je eigen kinderen toch ook willen weten wie er in hun leven is dus een eventuele stief hoort daar gewoon bij.

Ik zou nooit vriendschappelijk contact kunnen hebben met mans ex, maar dat is ook niet noodzakelijk.
Precies, zo zie ik het ook. Als een van beiden absoluut niks van de ander wil weten, getuigt dat van een ongezonde houding volgens mij. Maar je kan het natuurlijk niet forceren.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
meisje85 schreef:
01-09-2023 09:29
Dat kan natuurlijk, maar er zijn nu eenmaal veel relaties die binnen het jaar sneuvelen. Ik zou zelf denken dat je eerst moet weten wat je aan elkaar hebt in diverse situaties zeg maar. Je hebt echt een zekere basis en stevigheid samen nodig, vind ik, voor je kinderen erbij betrekt. Ik wist direct toen ik mijn vriend zag dat hij het voor mij was, maar de bestendigheid, vertrouwen, de rotsvaste basis kwam natuurlijk later pas. Ik merk vooral ook aan de kinderen dat ze dat heel fijn vinden en daar ook echt vertrouwen uit halen. Rust, geen gedoetjes, geen verrassingen. Vanaf de eerste keer dat ze me hadden gezien, begrepen ze waarom hun vader en ik samen waren. Toen mijn vriend, toen we wilden samenwonen, voor de zekerheid nog zei dat het echt geen bevlieging was, moesten ze keihard lachen: dat zien we toch, pap! Als je elkaar nog een beetje leert ontdekken met kinderen in de buurt, dan kan dat allemaal een heel ander verhaal zijn.
Het ligt ook aan de leeftijd van de kinderen denk ik. Stiefdochter was nog geen 2 toen we elkaar leerden kennen. Van relaties nog weinig besef, maar ook geen herinneringen aan haar ouders samen. Oudere kinderen weten en merken daar meer van.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven