Relaties
alle pijlers
Teleurgesteld in de kraamweek
woensdag 4 mei 2016 18:28
Onlangs ben ik bevallen van mijn derde kind. Een prachtige zoon.
En ondanks dat ik het vooraf wist, uitgesproken heb naar mijn man, ben ik toch teleurgesteld in mensen om ons heen. Een paar voorbeelden:
Ik heb voor een vriendin die 2jr geleden haar 2e kreeg voor een weeshuis aan maaltijden gebracht, een kraammand gemaakt en haar oudste opgevangen.
En zij kwam op kraambezoek en gaf een knuffel leeuw.
Een buur gezin waarvan een kind lange tijd in het ziekenhuis lag, hebben we ook gekookt en kinderen opgevangen. En daarvan kwam niets terug.
Ik weet dat ik altijd klaar sta voor anderen, attent ben en vaak ja zeg op hulp vragen.
Maar ik krijg het niet terug, op geen enkele manier.
Ik bedoel niet dat ik alles op een weegschaal leg, maar het contrast is zo groot.
Ik vind het moeilijk hiermee om te gaan. Het zullen ongetwijfeld ook hormonen zijn waardoor ik die teleurstelling groter maak/voel. Maar het voelt wel verdrietig dat men het van ons aanneemt, erom vraagt, maar ons niet de moeite waard vind iets voor ons te doen.
En ondanks dat ik het vooraf wist, uitgesproken heb naar mijn man, ben ik toch teleurgesteld in mensen om ons heen. Een paar voorbeelden:
Ik heb voor een vriendin die 2jr geleden haar 2e kreeg voor een weeshuis aan maaltijden gebracht, een kraammand gemaakt en haar oudste opgevangen.
En zij kwam op kraambezoek en gaf een knuffel leeuw.
Een buur gezin waarvan een kind lange tijd in het ziekenhuis lag, hebben we ook gekookt en kinderen opgevangen. En daarvan kwam niets terug.
Ik weet dat ik altijd klaar sta voor anderen, attent ben en vaak ja zeg op hulp vragen.
Maar ik krijg het niet terug, op geen enkele manier.
Ik bedoel niet dat ik alles op een weegschaal leg, maar het contrast is zo groot.
Ik vind het moeilijk hiermee om te gaan. Het zullen ongetwijfeld ook hormonen zijn waardoor ik die teleurstelling groter maak/voel. Maar het voelt wel verdrietig dat men het van ons aanneemt, erom vraagt, maar ons niet de moeite waard vind iets voor ons te doen.
zondag 8 mei 2016 21:58
zondag 8 mei 2016 23:05
zondag 8 mei 2016 23:35
quote:fashionvictim schreef op 04 mei 2016 @ 23:16:
[...]
Och, eigenlijk teveel om op te noemen. Een kleine greep:
- Ik lag al maanden af en aan in het ziekenhuis en was al een keer tevergeefs ingeleid. Uiteindelijk een helse bevalling gehad waarbij mijn dochter er aan het eind met heel veel schade bij mij letterlijk is uitgerukt. Maar omdat ik zelf vanwege mijn gezondheid in het ziekenhuis moest blijven en er in het ziekenhuis om de 5 minuten aan je bed staat en mijn dochter ook zorg nodig had, kon ik pas na 36 uur zelf eens gaan slapen. De dagen erna ook geen enkele keer overdag kunnen slapen, dus tegen de tijd dat ik naar huis mocht liep ik op mijn tandvlees.
- Ik mocht naar huis maar mijn dochter niet. Ik had nog recht op 2 dagen kraamzorg en had op zich een hele aardige en gezellige kraamhulp, maar ze deed eigenlijk weinig aan huishouden, ze kletste vooral. Ik was te moe om daar ook nog gedoe over te hebben en het was maar zo kort dat ik het maar over me heen heb laten komen. Dus stond ik zelf mijn bed te verschonen en brood te smeren. De fruitsalades die ik me van mijn eerste kraamweek herinnerde en waar ik me enorm op verheugd had heb ik nooit gehad.
- Het werk van mijn man was zijn vele afwezigheid wel zat, dus ik was alleen. En moest dus ook alleen met mijn hechtingen heen en weer naar het ziekenhuis voor de baby terwijl mijn kraamhulp dan weer alleen in mijn huis niks te doen had.
- Mijn dochter mocht eerder dan gepland naar huis omdat ze het zo goed deed. Op zich heel fijn natuurlijk maar omdat ik een uur voordat ze ontslagen werd gebeld werd dat ze nu naar huis mocht, kon er niemand mee om haar op te halen. Ik ging dus maar weer moederziel alleen met mijn hechtingen en inmiddels misselijk van vermoeidheid de baby halen, en kwam in een leeg huis met haar thuis.
- De slingers hingen er dus ook niet. En daar had ik me eigenlijk de hele periode aan vastgehouden, dat als ze naar huis zou mogen dat we dan slingers zouden hebben en dan pas "de kraamperiode" zouden gaan houden en het allemaal een groot feest zou zijn. Dat viel dus zwaar tegen, dat is de enige keer dat ik heb gehuild, dat er geen slingers opgehangen waren.
- Omdat niemand wist wanneer ze thuis zou komen en iedereen dacht dat als ze thuis was nu vast wel behoefte hadden aan "lekker van het gezinnetje genieten" is er niemand op bezoek geweest. Letterlijk niemand. En mijn man was alweer aan het werk, en mijn zoon moest gewoon naar school. Gezellig.
Nou ja, zo kan ik nog wel even doorgaan, er waren ook allerlei medische dingen met mij gebeurd, de communicatie met het ziekenhuis was ruk, er was van alles mis gegaan zowel met de controles van mij als van de baby toen we eenmaal thuis waren dus daar moest ik zelf achteraan en van alles regelen, we hadden door de chaotische periode voor de bevalling niks in huis dus ik moest ook al snel zelf weer boodschappen doen enzo, ik heb gewoon eigenlijk geen kraamperiode gehad.
Wel heel veel lieve kaartjes en cadeautjes enzo, en na een paar weken kwam er wel bezoek en in het ziekenhuis waren er wel wat naasten op bezoek geweest, maar ik had me enorm verheugd op eindelijk thuis zijn en dan heerlijk in bed liggen en verwend worden en bezoek aan mijn kraambed krijgen enzo. In plaats daarvan was het een chaotische periode waarin ik heel veel moest doen en nauwelijks rust kreeg.Wat een geklaag, wees blij dat je een gezond kind hebt.
[...]
Och, eigenlijk teveel om op te noemen. Een kleine greep:
- Ik lag al maanden af en aan in het ziekenhuis en was al een keer tevergeefs ingeleid. Uiteindelijk een helse bevalling gehad waarbij mijn dochter er aan het eind met heel veel schade bij mij letterlijk is uitgerukt. Maar omdat ik zelf vanwege mijn gezondheid in het ziekenhuis moest blijven en er in het ziekenhuis om de 5 minuten aan je bed staat en mijn dochter ook zorg nodig had, kon ik pas na 36 uur zelf eens gaan slapen. De dagen erna ook geen enkele keer overdag kunnen slapen, dus tegen de tijd dat ik naar huis mocht liep ik op mijn tandvlees.
- Ik mocht naar huis maar mijn dochter niet. Ik had nog recht op 2 dagen kraamzorg en had op zich een hele aardige en gezellige kraamhulp, maar ze deed eigenlijk weinig aan huishouden, ze kletste vooral. Ik was te moe om daar ook nog gedoe over te hebben en het was maar zo kort dat ik het maar over me heen heb laten komen. Dus stond ik zelf mijn bed te verschonen en brood te smeren. De fruitsalades die ik me van mijn eerste kraamweek herinnerde en waar ik me enorm op verheugd had heb ik nooit gehad.
- Het werk van mijn man was zijn vele afwezigheid wel zat, dus ik was alleen. En moest dus ook alleen met mijn hechtingen heen en weer naar het ziekenhuis voor de baby terwijl mijn kraamhulp dan weer alleen in mijn huis niks te doen had.
- Mijn dochter mocht eerder dan gepland naar huis omdat ze het zo goed deed. Op zich heel fijn natuurlijk maar omdat ik een uur voordat ze ontslagen werd gebeld werd dat ze nu naar huis mocht, kon er niemand mee om haar op te halen. Ik ging dus maar weer moederziel alleen met mijn hechtingen en inmiddels misselijk van vermoeidheid de baby halen, en kwam in een leeg huis met haar thuis.
- De slingers hingen er dus ook niet. En daar had ik me eigenlijk de hele periode aan vastgehouden, dat als ze naar huis zou mogen dat we dan slingers zouden hebben en dan pas "de kraamperiode" zouden gaan houden en het allemaal een groot feest zou zijn. Dat viel dus zwaar tegen, dat is de enige keer dat ik heb gehuild, dat er geen slingers opgehangen waren.
- Omdat niemand wist wanneer ze thuis zou komen en iedereen dacht dat als ze thuis was nu vast wel behoefte hadden aan "lekker van het gezinnetje genieten" is er niemand op bezoek geweest. Letterlijk niemand. En mijn man was alweer aan het werk, en mijn zoon moest gewoon naar school. Gezellig.
Nou ja, zo kan ik nog wel even doorgaan, er waren ook allerlei medische dingen met mij gebeurd, de communicatie met het ziekenhuis was ruk, er was van alles mis gegaan zowel met de controles van mij als van de baby toen we eenmaal thuis waren dus daar moest ik zelf achteraan en van alles regelen, we hadden door de chaotische periode voor de bevalling niks in huis dus ik moest ook al snel zelf weer boodschappen doen enzo, ik heb gewoon eigenlijk geen kraamperiode gehad.
Wel heel veel lieve kaartjes en cadeautjes enzo, en na een paar weken kwam er wel bezoek en in het ziekenhuis waren er wel wat naasten op bezoek geweest, maar ik had me enorm verheugd op eindelijk thuis zijn en dan heerlijk in bed liggen en verwend worden en bezoek aan mijn kraambed krijgen enzo. In plaats daarvan was het een chaotische periode waarin ik heel veel moest doen en nauwelijks rust kreeg.Wat een geklaag, wees blij dat je een gezond kind hebt.
zondag 8 mei 2016 23:49
quote:mila81 schreef op 08 mei 2016 @ 23:45:
Tegenwoordig zitten heul Veel mensen aan de anti depressiviteit. Hoe zou dat nou komen? Waarschijnlijk door de ieder voor zich mentaliteit. Ipv er voor elkaar te zijn worden mensen doorverwezen naar een psycholoog enz.En voor wie ben jij er ? Wat doe jij allemaal voor anderen? Wie maak jij blij ?
Tegenwoordig zitten heul Veel mensen aan de anti depressiviteit. Hoe zou dat nou komen? Waarschijnlijk door de ieder voor zich mentaliteit. Ipv er voor elkaar te zijn worden mensen doorverwezen naar een psycholoog enz.En voor wie ben jij er ? Wat doe jij allemaal voor anderen? Wie maak jij blij ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 8 mei 2016 23:50
quote:mila81 schreef op 08 mei 2016 @ 23:45:
Tegenwoordig zitten heul Veel mensen aan de anti depressiviteit. Hoe zou dat nou komen? Waarschijnlijk door de ieder voor zich mentaliteit. Ipv er voor elkaar te zijn worden mensen doorverwezen naar een psycholoog enz.Ik denk dat het meer met verwachtingen te naken heeft. Bij sommigen hier denk ik ook van " mens stel je niet aan", gewoon omdat het bij mij ook zo was en ik er geen drama van heb gemaakt of het überhaupt erg vond. Als je hoge verwachtingen hebt kan je nou eenmaal eens een keer teleurgesteld worden. Ik heb nooit verwachtingen en wordt daarin dus ook niet snel teleurgesteld maar mijn hand is sowieso al snel gevuld.
Tegenwoordig zitten heul Veel mensen aan de anti depressiviteit. Hoe zou dat nou komen? Waarschijnlijk door de ieder voor zich mentaliteit. Ipv er voor elkaar te zijn worden mensen doorverwezen naar een psycholoog enz.Ik denk dat het meer met verwachtingen te naken heeft. Bij sommigen hier denk ik ook van " mens stel je niet aan", gewoon omdat het bij mij ook zo was en ik er geen drama van heb gemaakt of het überhaupt erg vond. Als je hoge verwachtingen hebt kan je nou eenmaal eens een keer teleurgesteld worden. Ik heb nooit verwachtingen en wordt daarin dus ook niet snel teleurgesteld maar mijn hand is sowieso al snel gevuld.
zondag 8 mei 2016 23:59
wat ik irritant vind zijn mensen die zelf keuzes maken zoals veel kinderen en dan verwachten dat jij gaat helpen.
maar goed ik ben gewend om mijn eigen boontjes te doppen en vraag eigenlijk nooit om hulp. Krijg het ook nooit. Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik er altijd gezond en blozend uitzie.
Maar omdat ik al mijn boontjes dop, en 4 of 5 dagen werk en een kind heb en een man die veel werkt heb ik doodeenvoudig ook niet zoveel tijd om wie dan ook tehelpen.
Dat geldt tegenwoordig voor erg veel mensen dus ik vind de verwachting van TO niet realistisch.
maar goed ik ben gewend om mijn eigen boontjes te doppen en vraag eigenlijk nooit om hulp. Krijg het ook nooit. Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik er altijd gezond en blozend uitzie.
Maar omdat ik al mijn boontjes dop, en 4 of 5 dagen werk en een kind heb en een man die veel werkt heb ik doodeenvoudig ook niet zoveel tijd om wie dan ook tehelpen.
Dat geldt tegenwoordig voor erg veel mensen dus ik vind de verwachting van TO niet realistisch.
maandag 9 mei 2016 00:07
quote:rrinkje schreef op 08 mei 2016 @ 23:59:
wat ik irritant vind zijn mensen die zelf keuzes maken zoals veel kinderen en dan verwachten dat jij gaat helpen.
maar goed ik ben gewend om mijn eigen boontjes te doppen en vraag eigenlijk nooit om hulp. Krijg het ook nooit. Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik er altijd gezond en blozend uitzie.
Maar omdat ik al mijn boontjes dop, en 4 of 5 dagen werk en een kind heb en een man die veel werkt heb ik doodeenvoudig ook niet zoveel tijd om wie dan ook tehelpen.
Dat geldt tegenwoordig voor erg veel mensen dus ik vind de verwachting van TO niet realistisch.Of misschien omdat je nooit klaar staat voor een ander. Mijn man en ik werken ook veel, maar als iemand écht hulp nodig heeft, helpen we. Dan maar iets anders skippen. En andersom, als ik écht hulp nodig heb, durf ik te vragen en is er echt wel iemand die die moeite voor mij doet. Dat zijn ook mensen met drukke banen en kinderen, al of niet met de partner in het buitenland. Niemand kan alles altijd maar alleen.
wat ik irritant vind zijn mensen die zelf keuzes maken zoals veel kinderen en dan verwachten dat jij gaat helpen.
maar goed ik ben gewend om mijn eigen boontjes te doppen en vraag eigenlijk nooit om hulp. Krijg het ook nooit. Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik er altijd gezond en blozend uitzie.
Maar omdat ik al mijn boontjes dop, en 4 of 5 dagen werk en een kind heb en een man die veel werkt heb ik doodeenvoudig ook niet zoveel tijd om wie dan ook tehelpen.
Dat geldt tegenwoordig voor erg veel mensen dus ik vind de verwachting van TO niet realistisch.Of misschien omdat je nooit klaar staat voor een ander. Mijn man en ik werken ook veel, maar als iemand écht hulp nodig heeft, helpen we. Dan maar iets anders skippen. En andersom, als ik écht hulp nodig heb, durf ik te vragen en is er echt wel iemand die die moeite voor mij doet. Dat zijn ook mensen met drukke banen en kinderen, al of niet met de partner in het buitenland. Niemand kan alles altijd maar alleen.
maandag 9 mei 2016 00:11
quote:lonelyryder schreef op 09 mei 2016 @ 00:07:
[...]
Of misschien omdat je nooit klaar staat voor een ander. Mijn man en ik werken ook veel, maar als iemand écht hulp nodig heeft, helpen we. Dan maar iets anders skippen. En andersom, als ik écht hulp nodig heb, durf ik te vragen en is er echt wel iemand die die moeite voor mij doet. Dat zijn ook mensen met drukke banen en kinderen, al of niet met de partner in het buitenland. Niemand kan alles altijd maar alleen.maar TO had geen hulp nodig, ze kon het zelf allemaal prima zoals ze al zei alleen wou ze graag dat iemand anders het zou doen. Als iemand mij echt nodig heeft dan sta ik er gelijk, ongeacht andere plannen etc. Andersom ook zo want als ik ooit om hulp vraag dan heb ik ook echt hulp nodig.
[...]
Of misschien omdat je nooit klaar staat voor een ander. Mijn man en ik werken ook veel, maar als iemand écht hulp nodig heeft, helpen we. Dan maar iets anders skippen. En andersom, als ik écht hulp nodig heb, durf ik te vragen en is er echt wel iemand die die moeite voor mij doet. Dat zijn ook mensen met drukke banen en kinderen, al of niet met de partner in het buitenland. Niemand kan alles altijd maar alleen.maar TO had geen hulp nodig, ze kon het zelf allemaal prima zoals ze al zei alleen wou ze graag dat iemand anders het zou doen. Als iemand mij echt nodig heeft dan sta ik er gelijk, ongeacht andere plannen etc. Andersom ook zo want als ik ooit om hulp vraag dan heb ik ook echt hulp nodig.
maandag 9 mei 2016 00:18
quote:Lovely1987 schreef op 09 mei 2016 @ 00:11:
[...]
maar TO had geen hulp nodig, ze kon het zelf allemaal prima zoals ze al zei alleen wou ze graag dat iemand anders het zou doen. Als iemand mij echt nodig heeft dan sta ik er gelijk, ongeacht andere plannen etc. Andersom ook zo want als ik ooit om hulp vraag dan heb ik ook echt hulp nodig.Precies. Iritatie is dan het laatste gevoel wat er bij mij opkomt. Eerder onrust. Want als je dan op een ongebruikelijke tijd wordt gebeld, is het niet om n bakkie te doen.
[...]
maar TO had geen hulp nodig, ze kon het zelf allemaal prima zoals ze al zei alleen wou ze graag dat iemand anders het zou doen. Als iemand mij echt nodig heeft dan sta ik er gelijk, ongeacht andere plannen etc. Andersom ook zo want als ik ooit om hulp vraag dan heb ik ook echt hulp nodig.Precies. Iritatie is dan het laatste gevoel wat er bij mij opkomt. Eerder onrust. Want als je dan op een ongebruikelijke tijd wordt gebeld, is het niet om n bakkie te doen.
maandag 9 mei 2016 09:06
Ik denk ook dat je erom had moeten vragen. Maar ik snap wel dat je teleurgesteld bent als je altijd voor anderen klaar staat. Wellicht vinden ze jouw gedrag vanzelfsprekend. Maar het terug doen ligt niet in hun aard.
Ben je vaker teleurgesteld in hun of alleen in deze situatie?
Misschien tijd om andere mensen te leren kennen die meer bij jou passen (wat attenter zijn).
Ik heb bij familie en vrienden nooit aangeboden om tijdens de kraam periode te helpen.
Tijdens mijn kraamperiode verwachte ik meer van mijn partner, die besloot toch te werken omdat het zo goed ging en dan kon hij de dagen een andere keer opnemen.
Ben je vaker teleurgesteld in hun of alleen in deze situatie?
Misschien tijd om andere mensen te leren kennen die meer bij jou passen (wat attenter zijn).
Ik heb bij familie en vrienden nooit aangeboden om tijdens de kraam periode te helpen.
Tijdens mijn kraamperiode verwachte ik meer van mijn partner, die besloot toch te werken omdat het zo goed ging en dan kon hij de dagen een andere keer opnemen.
maandag 9 mei 2016 10:50
Niets zo irritant als het nooit goed kunnen doen. De een zegt A en verwacht B terwijl de andere vriendin niks zegt en A en B verwacht. En ik ben niet helderziend. Ik heb ook zo'n hyper attente die mij vaak in het nauw drijft met haar buitensporige acties en heb haar goed duidelijk gemaakt dat ze mijn grenzen over gaat hiermee en als het andersom is hulp moet vragen. Want als ik al zelf wat aanbied dan hangt ze de martelaar uit naar de buitenwereld van 'och ik kan het allemaal zelf hoor' om dan later te horen dat ze toch liever hulp had gehad. Euhhh. Daar kan ik dus niks mee.
In augustus beval ik van m'n eerste kind en wij doen geen kraanweek. Mede door dit soort verhalen. Ik ben erg op mijn eigen ritme en veilige haventje gesteld en heb geen zin om me constant door bezoekers over mijn grenzen te laten jagen. Als ik weer een beetje aanspreekbaar ben dan organiseren we een barbecue voor iedereen die zin heeft om de geboorte met ons te vieren en hebben mensen daar geen zin in ook prima.
Overigens doet die vriendin die ik beschrijf net zo passief agressief als TO. Veel hardop zelfbeklag over hoe attent zij is en hoe weinig ze terug krijgt maar ondertussen constant aan de buitenwereld signalen afgeven dat ze geen hulp wil/nodig heeft.
In augustus beval ik van m'n eerste kind en wij doen geen kraanweek. Mede door dit soort verhalen. Ik ben erg op mijn eigen ritme en veilige haventje gesteld en heb geen zin om me constant door bezoekers over mijn grenzen te laten jagen. Als ik weer een beetje aanspreekbaar ben dan organiseren we een barbecue voor iedereen die zin heeft om de geboorte met ons te vieren en hebben mensen daar geen zin in ook prima.
Overigens doet die vriendin die ik beschrijf net zo passief agressief als TO. Veel hardop zelfbeklag over hoe attent zij is en hoe weinig ze terug krijgt maar ondertussen constant aan de buitenwereld signalen afgeven dat ze geen hulp wil/nodig heeft.
maandag 9 mei 2016 11:12
Ach ik zou met liefde de kinderen van een ander meenemen naar de speeltuin. Maar ik heb ook een baan. Dus als diegene het fijn vindt dat ik een 2 jarige om half acht 's avonds mee te nemen zou ik dat met liefde doen hoor. Maar ja neem aan dat de ouders daar nou ook weer niet om staan te springen.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat de mensen om jou heen ook een eigen leven en gezin hebben. Die zitten niet 24/7 thuis op de bank netflix te kijken. Er is gewoon niet altijd tijd om even 'spontaan' iemand te gaan helpen.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat de mensen om jou heen ook een eigen leven en gezin hebben. Die zitten niet 24/7 thuis op de bank netflix te kijken. Er is gewoon niet altijd tijd om even 'spontaan' iemand te gaan helpen.
maandag 9 mei 2016 11:42
Bij ons eerste kind kreeg ik zoveel hulp en mensen over de vloer in de kraamweek dat manlief het huis ontvluchtte en klaagde over al die vrije dagen die hij voor niks had opgenomen.
Bij de tweede zaten we midden in een verhuizing en aankoop van een woning.
Ik heb nooit hoge verwachtingen van andere dus die teleurstellingen herken ik helemaal niet die geluksmomenten creëer je toch zelf wanneer het wel mogelijk is. Voor het eerst samen wandelen, samen in bad doen enz.
Ik ben wel iemand die hulp aanbied maar dat is vaak aan bijvoorbeeld een vriendin die is verlaten door man, geen eigen vervoer heeft enz. Bij een standaard gezinnetje waar alles oké lijkt doe ik ook alleen een kraambezoek en klein cadeautje.
Bij de tweede zaten we midden in een verhuizing en aankoop van een woning.
Ik heb nooit hoge verwachtingen van andere dus die teleurstellingen herken ik helemaal niet die geluksmomenten creëer je toch zelf wanneer het wel mogelijk is. Voor het eerst samen wandelen, samen in bad doen enz.
Ik ben wel iemand die hulp aanbied maar dat is vaak aan bijvoorbeeld een vriendin die is verlaten door man, geen eigen vervoer heeft enz. Bij een standaard gezinnetje waar alles oké lijkt doe ik ook alleen een kraambezoek en klein cadeautje.
vrijdag 13 mei 2016 13:40
quote:levim schreef op 09 mei 2016 @ 09:06:
Tijdens mijn kraamperiode verwachte ik meer van mijn partner, die besloot toch te werken omdat het zo goed ging en dan kon hij de dagen een andere keer opnemen. Ja hier ook. Hij vond het zonde om thuis te zitten terwijl de baby sliep en ik ook in bed lag. Ik vond mijn kraamtijd ook niet zo leuk. Maar ik had ook geen behoefte aan extra hulp, wilde juist niemand behalve man om me heen hebben terwijl ik in bed lag en heb hem na zijn werk alles laten doen wat moest gebeuren (ik mocht zelf niks vanwege keizersnede)
Tijdens mijn kraamperiode verwachte ik meer van mijn partner, die besloot toch te werken omdat het zo goed ging en dan kon hij de dagen een andere keer opnemen. Ja hier ook. Hij vond het zonde om thuis te zitten terwijl de baby sliep en ik ook in bed lag. Ik vond mijn kraamtijd ook niet zo leuk. Maar ik had ook geen behoefte aan extra hulp, wilde juist niemand behalve man om me heen hebben terwijl ik in bed lag en heb hem na zijn werk alles laten doen wat moest gebeuren (ik mocht zelf niks vanwege keizersnede)
zaterdag 14 mei 2016 08:06
quote:happyapple schreef op 13 mei 2016 @ 13:40:
[...]
Ja hier ook. Hij vond het zonde om thuis te zitten terwijl de baby sliep en ik ook in bed lag. Ik vond mijn kraamtijd ook niet zo leuk. Maar ik had ook geen behoefte aan extra hulp, wilde juist niemand behalve man om me heen hebben terwijl ik in bed lag en heb hem na zijn werk alles laten doen wat moest gebeuren (ik mocht zelf niks vanwege keizersnede)
Oei met keizersnede is dat niet fijn. En voor hem toch ook niet handig?
Mijn bevalling was natuurlijk en ik kon daarna weer alles. Bij mij was vooral het romantisch beeld om met zijn viertjes te genieten van onze nieuwe dochter / zusje en kraamweek. Het was ook zomer, dus heerlijk weer. Ik vind het nog steeds jammer.
[...]
Ja hier ook. Hij vond het zonde om thuis te zitten terwijl de baby sliep en ik ook in bed lag. Ik vond mijn kraamtijd ook niet zo leuk. Maar ik had ook geen behoefte aan extra hulp, wilde juist niemand behalve man om me heen hebben terwijl ik in bed lag en heb hem na zijn werk alles laten doen wat moest gebeuren (ik mocht zelf niks vanwege keizersnede)
Oei met keizersnede is dat niet fijn. En voor hem toch ook niet handig?
Mijn bevalling was natuurlijk en ik kon daarna weer alles. Bij mij was vooral het romantisch beeld om met zijn viertjes te genieten van onze nieuwe dochter / zusje en kraamweek. Het was ook zomer, dus heerlijk weer. Ik vind het nog steeds jammer.
zaterdag 14 mei 2016 08:34
quote:levim schreef op 14 mei 2016 @ 08:06:
[...]
Oei met keizersnede is dat niet fijn. En voor hem toch ook niet handig?
Mijn bevalling was natuurlijk en ik kon daarna weer alles. Bij mij was vooral het romantisch beeld om met zijn viertjes te genieten van onze nieuwe dochter / zusje en kraamweek. Het was ook zomer, dus heerlijk weer. Ik vind het nog steeds jammer.
Tja hij had het wel drukker dan normaal na zijn werk, maar vond het zonde om gewoon naast me op bed te komen zitten of liggen overdag. Ik kan me je romantische beeld van de kraanweek wel voorstellen maar dat heb ik sowieso dus niet op die manier beleefd. Ik was juist blij dat het niet al te mooi weer was want ik kon toch niet naar buiten.
Vervelend dat je het nog steeds jammer vindt.
[...]
Oei met keizersnede is dat niet fijn. En voor hem toch ook niet handig?
Mijn bevalling was natuurlijk en ik kon daarna weer alles. Bij mij was vooral het romantisch beeld om met zijn viertjes te genieten van onze nieuwe dochter / zusje en kraamweek. Het was ook zomer, dus heerlijk weer. Ik vind het nog steeds jammer.
Tja hij had het wel drukker dan normaal na zijn werk, maar vond het zonde om gewoon naast me op bed te komen zitten of liggen overdag. Ik kan me je romantische beeld van de kraanweek wel voorstellen maar dat heb ik sowieso dus niet op die manier beleefd. Ik was juist blij dat het niet al te mooi weer was want ik kon toch niet naar buiten.
Vervelend dat je het nog steeds jammer vindt.
zaterdag 14 mei 2016 09:00
quote:happyapple schreef op 14 mei 2016 @ 08:34:
[...]
Tja hij had het wel drukker dan normaal na zijn werk, maar vond het zonde om gewoon naast me op bed te komen zitten of liggen overdag. Ik kan me je romantische beeld van de kraanweek wel voorstellen maar dat heb ik sowieso dus niet op die manier beleefd. Ik was juist blij dat het niet al te mooi weer was want ik kon toch niet naar buiten.
Vervelend dat je het nog steeds jammer vindt.
Dank je! Het is daarna ruimschoots weer ingehaald.
Oh ik vind dat juist heerlijk, samen in 1 bed.
Mijn geluks moment: Op zondag met zijn viertjes nog even tegen elkaar in bed liggen en knuffelen.
Wel weer goed herstelt van de keizersnede?
[...]
Tja hij had het wel drukker dan normaal na zijn werk, maar vond het zonde om gewoon naast me op bed te komen zitten of liggen overdag. Ik kan me je romantische beeld van de kraanweek wel voorstellen maar dat heb ik sowieso dus niet op die manier beleefd. Ik was juist blij dat het niet al te mooi weer was want ik kon toch niet naar buiten.
Vervelend dat je het nog steeds jammer vindt.
Dank je! Het is daarna ruimschoots weer ingehaald.
Oh ik vind dat juist heerlijk, samen in 1 bed.
Mijn geluks moment: Op zondag met zijn viertjes nog even tegen elkaar in bed liggen en knuffelen.
Wel weer goed herstelt van de keizersnede?
zaterdag 14 mei 2016 09:09
quote:levim schreef op 14 mei 2016 @ 09:00:
[...]
Dank je! Het is daarna ruimschoots weer ingehaald.
Oh ik vind dat juist heerlijk, samen in 1 bed.
Mijn geluks moment: Op zondag met zijn viertjes nog even tegen elkaar in bed liggen en knuffelen.
Wel weer goed herstelt van de keizersnede?
Ja hoor ik ben inmiddels goed hersteld gelukkig en nu is het inderdaad heerlijk om lekker met 3tjes in bed te knuffelen (het is ook echt anders als je nauwelijks je bed uit kunt )
Fijn dat het bij jou ook ingehaald is
[...]
Dank je! Het is daarna ruimschoots weer ingehaald.
Oh ik vind dat juist heerlijk, samen in 1 bed.
Mijn geluks moment: Op zondag met zijn viertjes nog even tegen elkaar in bed liggen en knuffelen.
Wel weer goed herstelt van de keizersnede?
Ja hoor ik ben inmiddels goed hersteld gelukkig en nu is het inderdaad heerlijk om lekker met 3tjes in bed te knuffelen (het is ook echt anders als je nauwelijks je bed uit kunt )
Fijn dat het bij jou ook ingehaald is
zaterdag 14 mei 2016 09:11
Ik heb een mega attente vriendin. Onthoudt letterlijk elk verhaal wat ik vertel, informeert er nog eens naar, onthoudt wat mijn gehele familie meemaakt (voor zover ik vertel) en ook in hen heeft ze interesse. Regelmatig krijg ik van haar berichtjes als het een belangrijke of leuke dag gaat worden, etc.
Naast dat ik haar super vind als vriendin, heb ik daarmee wel het gevoel dat ze de lat voor mij erg hoog legt. Want dat gen om attent te zijn, bezit ik niet van mijzelf. Veel verhalen vergeet ik. De belangrijke niet natuurlijk, maar ze komen vaak genoeg niet boven drijven als het nou net een mooie dag is om ergens naar te informeren of om even een succeswensje te versturen. Ik moet die dingen letterlijk in mijn telefoon zetten, om ook een poging te doen tot attent zijn. Ik ben op allerlei ander vlak een hele lieve vriendin, maar qua attent zijn (alleen al op het idee komen iets te kunnen doen!) sla ik de plank volledig mis.
Ik heb dat eens naar haar uitgesproken, en gelukkig zijn onze verwachtingen nu bijgesteld. Het heeft nooit tussen ons in gestaan. zij heeft nooit van mij verwacht dat ik gelijksoortige acties uitvoerde als zij. En ik heb nooit van haar verwacht dat ze op ander vlak juist weer meer op mij leek. Volgens mij draait vriendschap om dat van elkaar accepteren en er op je eigen manier zijn voor de ander.
Onlangs had ze iets nodig en vroeg ze het gewoon eerlijk. Ik heb meteen gereageerd.
TO, misschien zijn jouw verwachtingen veel te hoog en niet eerlijk. Is zij normaal wel bijzonder attent, of zit dat niet zo in haar? En zijn haar omstandigheden gelijk aan het jouwe destijds? Kijk wat ze wel voor jou betekent, aan aandacht voor je verhaal bijvoorbeeld. Ik heb een gehad die letterlijk maanden niks van zich liet horen na mijn bevalling, niet eens een kaart en ook geen kraambezoek. Dat soort mensen zijn er ook. Dus wat doet jouw vriendin goed? Hopelijk kun je daar op focussen en laat je haar zichzelf zijn, zonder dat het jouw kraamperiode minder maakt.
Naast dat ik haar super vind als vriendin, heb ik daarmee wel het gevoel dat ze de lat voor mij erg hoog legt. Want dat gen om attent te zijn, bezit ik niet van mijzelf. Veel verhalen vergeet ik. De belangrijke niet natuurlijk, maar ze komen vaak genoeg niet boven drijven als het nou net een mooie dag is om ergens naar te informeren of om even een succeswensje te versturen. Ik moet die dingen letterlijk in mijn telefoon zetten, om ook een poging te doen tot attent zijn. Ik ben op allerlei ander vlak een hele lieve vriendin, maar qua attent zijn (alleen al op het idee komen iets te kunnen doen!) sla ik de plank volledig mis.
Ik heb dat eens naar haar uitgesproken, en gelukkig zijn onze verwachtingen nu bijgesteld. Het heeft nooit tussen ons in gestaan. zij heeft nooit van mij verwacht dat ik gelijksoortige acties uitvoerde als zij. En ik heb nooit van haar verwacht dat ze op ander vlak juist weer meer op mij leek. Volgens mij draait vriendschap om dat van elkaar accepteren en er op je eigen manier zijn voor de ander.
Onlangs had ze iets nodig en vroeg ze het gewoon eerlijk. Ik heb meteen gereageerd.
TO, misschien zijn jouw verwachtingen veel te hoog en niet eerlijk. Is zij normaal wel bijzonder attent, of zit dat niet zo in haar? En zijn haar omstandigheden gelijk aan het jouwe destijds? Kijk wat ze wel voor jou betekent, aan aandacht voor je verhaal bijvoorbeeld. Ik heb een gehad die letterlijk maanden niks van zich liet horen na mijn bevalling, niet eens een kaart en ook geen kraambezoek. Dat soort mensen zijn er ook. Dus wat doet jouw vriendin goed? Hopelijk kun je daar op focussen en laat je haar zichzelf zijn, zonder dat het jouw kraamperiode minder maakt.
