Relaties
alle pijlers
Vriend voelt zich soms opgelaten naast mij
maandag 23 januari 2017 12:10
Dag dames,
De titel zegt het al: mijn vriend voelt zich soms in gezelschappen opgelaten naast mij en soms in verlegenheid gebracht.
Reden hiervan is dat ik mij regelmatig niet prettig of comfortabel voel in gezelschappen en ik moeite heb om dit te verbergen. Ik ben best introvert en klap soms dicht. Bovendien voel ik mij soms buitengesloten of niet op mijn gemak in gezelschap.
Ik ben ook graag op mijzelf, heb er zelf weinig moeite mee, omdat ik gewoon weet dat ik zo ben.
Gisteren hadden we een etentje en na afloop kwam het hoge woord er bij hem uit dat hij het niet als een prettige avond heeft ervaren en voorlopig niet met mij iets in een groep gaat ondernemen. Hij gaf aan dat hij het sons lastig vond en zich dan ook niet goed een houding weet te geven. Ook krijgt hij af en toe vragen over mij en voelt zich dan ook in verlegenheid gebracht.Ondanks dat ik weet dat het klopt wat hij zegt, voelde ik mij in het defensief gedrongen en afgerekend om wie ik ben (introvert en met autistische trekken).
Hij wil graag dat ik hier iets aan doe, aan werk.
Echter, ik heb dit wel jaren gemaskeerd, zeg maar toneel gespeeld, maar omdat ik mezelf toen niet was heeft het bij mij tot een burn-out geleid. Ik heb er de energie(mentaal) niet meer voor en wil ook geen toneelstukje meer opvoeren, wat men verstaat onder socializen.
Ik weet niet wat ik hier precies mee wil. Het van mij af schrijven is al prettig en misschien herkenning van andere introverte en/of autistische mensen, en eventueel tips, advies.
Groetjes
De titel zegt het al: mijn vriend voelt zich soms in gezelschappen opgelaten naast mij en soms in verlegenheid gebracht.
Reden hiervan is dat ik mij regelmatig niet prettig of comfortabel voel in gezelschappen en ik moeite heb om dit te verbergen. Ik ben best introvert en klap soms dicht. Bovendien voel ik mij soms buitengesloten of niet op mijn gemak in gezelschap.
Ik ben ook graag op mijzelf, heb er zelf weinig moeite mee, omdat ik gewoon weet dat ik zo ben.
Gisteren hadden we een etentje en na afloop kwam het hoge woord er bij hem uit dat hij het niet als een prettige avond heeft ervaren en voorlopig niet met mij iets in een groep gaat ondernemen. Hij gaf aan dat hij het sons lastig vond en zich dan ook niet goed een houding weet te geven. Ook krijgt hij af en toe vragen over mij en voelt zich dan ook in verlegenheid gebracht.Ondanks dat ik weet dat het klopt wat hij zegt, voelde ik mij in het defensief gedrongen en afgerekend om wie ik ben (introvert en met autistische trekken).
Hij wil graag dat ik hier iets aan doe, aan werk.
Echter, ik heb dit wel jaren gemaskeerd, zeg maar toneel gespeeld, maar omdat ik mezelf toen niet was heeft het bij mij tot een burn-out geleid. Ik heb er de energie(mentaal) niet meer voor en wil ook geen toneelstukje meer opvoeren, wat men verstaat onder socializen.
Ik weet niet wat ik hier precies mee wil. Het van mij af schrijven is al prettig en misschien herkenning van andere introverte en/of autistische mensen, en eventueel tips, advies.
Groetjes
maandag 23 januari 2017 15:41
Ik zag dat er veel reacties zijn. Misschien dat ik niet op iedereen kan antwoorden, maar 1 ding viel me wel op;
Als mensen in gezelschap tegen mij gaan praten of mij iets vragen, ook gisteravond, dan geef ik geen met een eenlettergrepig antwoord, maar praat ik wel terug. Dus niet alleen 'ja' of 'nee'. Ik ben ook degene die bij verjaardagen of op bezoek eindigt met het knuffelen of aaien van de huisdieren.
We zaten bijde open haard en waren met z'n vieren. Ik zat meer het verst weg, op de hoek, omdat zij al een plekje hadden toegeëigend en ik als laatste aanschoof (ik ben meestal de laatste, niet gauw een haantje de voorste).
Ik zat het grootste gedeelte tegen de rug van mijn vriend aan te kijken, omdat hij zich in gesprek met de ander naar diegene toegewend zat. Aan de andere kant zat niemand. Toen mijn vriend het te warm kreeg wilde hij van plek wisselen en toen werd het beter, merkte ik, omdat ik er toen letterlijk tussen zat. Ik voelde mij niet bepaald prettig toen K tegen een rug aan zat te kijken. De ander tegenover mij zat ook meer naar degene toe waar mijn vriend mee praatte. Hij was aan het luisteren naar hen.
Het leek ook dat door die andere 'opstelling' er ook een ander soort dynamiek ontstond, waardoor ik er wel 'tussen' kwam. Maar goed, toen was helaas het etentjes al ruimschoots aan de gang
Als mensen in gezelschap tegen mij gaan praten of mij iets vragen, ook gisteravond, dan geef ik geen met een eenlettergrepig antwoord, maar praat ik wel terug. Dus niet alleen 'ja' of 'nee'. Ik ben ook degene die bij verjaardagen of op bezoek eindigt met het knuffelen of aaien van de huisdieren.
We zaten bijde open haard en waren met z'n vieren. Ik zat meer het verst weg, op de hoek, omdat zij al een plekje hadden toegeëigend en ik als laatste aanschoof (ik ben meestal de laatste, niet gauw een haantje de voorste).
Ik zat het grootste gedeelte tegen de rug van mijn vriend aan te kijken, omdat hij zich in gesprek met de ander naar diegene toegewend zat. Aan de andere kant zat niemand. Toen mijn vriend het te warm kreeg wilde hij van plek wisselen en toen werd het beter, merkte ik, omdat ik er toen letterlijk tussen zat. Ik voelde mij niet bepaald prettig toen K tegen een rug aan zat te kijken. De ander tegenover mij zat ook meer naar degene toe waar mijn vriend mee praatte. Hij was aan het luisteren naar hen.
Het leek ook dat door die andere 'opstelling' er ook een ander soort dynamiek ontstond, waardoor ik er wel 'tussen' kwam. Maar goed, toen was helaas het etentjes al ruimschoots aan de gang
maandag 23 januari 2017 15:44
quote:valerievaldera schreef op 23 januari 2017 @ 15:20:
Ik vind dat er een groot verschil zit tussen op de voorgrond treden/extravert zijn, of zelfs luidruchtig/de boventoon voeren en wat meer teruggetrokken zijn, maar bijvoorbeeld wel een gesprekje voeren met de persoon naast je, wanneer deze je aanspreekt, een gesprek waarin wederzijdse interesse is. Als iemand zich helemaal afsluit, niks zegt en vragen alleen beantwoordt met 'ja' of 'nee', dan vind ik dit echt asociaal. Ik begrijp dan niet waarom je daar zit. Blijf lekker thuis als je geen zin hebt in andere mensen, ook prima.
Voor de rest is er niks mis met wat rustiger zijn en je hoeft zeker niet in het middelpunt van het feestgedruis te storten, maar er is een middenweg.
inderdaad, en ik snap best dat jouw vriend zich hier ook kut door voelt. Hij zal nl. graag willen dat zijn vrienden jou ook leuk vinden en dat gaat hem zo niet worden. Nog sterker: jouw gedrag komt over als desinteresse in zijn vrienden en ook dat zal hem pijn doen.
Kortom: doe er wat aan, of ga niet meer mee.
Ik vind dat er een groot verschil zit tussen op de voorgrond treden/extravert zijn, of zelfs luidruchtig/de boventoon voeren en wat meer teruggetrokken zijn, maar bijvoorbeeld wel een gesprekje voeren met de persoon naast je, wanneer deze je aanspreekt, een gesprek waarin wederzijdse interesse is. Als iemand zich helemaal afsluit, niks zegt en vragen alleen beantwoordt met 'ja' of 'nee', dan vind ik dit echt asociaal. Ik begrijp dan niet waarom je daar zit. Blijf lekker thuis als je geen zin hebt in andere mensen, ook prima.
Voor de rest is er niks mis met wat rustiger zijn en je hoeft zeker niet in het middelpunt van het feestgedruis te storten, maar er is een middenweg.
inderdaad, en ik snap best dat jouw vriend zich hier ook kut door voelt. Hij zal nl. graag willen dat zijn vrienden jou ook leuk vinden en dat gaat hem zo niet worden. Nog sterker: jouw gedrag komt over als desinteresse in zijn vrienden en ook dat zal hem pijn doen.
Kortom: doe er wat aan, of ga niet meer mee.
maandag 23 januari 2017 15:46
quote:voel schreef op 23 januari 2017 @ 15:33:
[...]
Hoezo zou partner zich dat volgens jou moeten afvragen?
Waarom wordt zijn stemming zo beïnvloed door haar terwijl hij het grootste deel van de avond met zijn rug naar haar toe heeft gezeten? Hij heeft haar niet betrokken in het gezelschap.
Hij kan ook besluiten dat hij zich goed voelt in gezelschap ongeacht het introverte gedrag van zijn vriendin. Waarom zou mutsje verantwoordelijk zijn voor zijn stemming?
Waarom vind hij het nodig om haar buiten te sluiten wat blijkbaar al op dat feest begonnen is?
[...]
Hoezo zou partner zich dat volgens jou moeten afvragen?
Waarom wordt zijn stemming zo beïnvloed door haar terwijl hij het grootste deel van de avond met zijn rug naar haar toe heeft gezeten? Hij heeft haar niet betrokken in het gezelschap.
Hij kan ook besluiten dat hij zich goed voelt in gezelschap ongeacht het introverte gedrag van zijn vriendin. Waarom zou mutsje verantwoordelijk zijn voor zijn stemming?
Waarom vind hij het nodig om haar buiten te sluiten wat blijkbaar al op dat feest begonnen is?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 23 januari 2017 15:46
quote:MaryCrawley schreef op 23 januari 2017 @ 15:33:
[...]
Ja, ook. Dat ligt in hetzelfde onderwerp, of er niet méér aan de hand is. Beiden zouden kritisch naar zichzelf moeten kijken en het niet bij de ander leggen. Ik praat hier alleen tegen TO en dus zeg ik dat met name tegen haar.
Ik ben graag op mezelf, maar word soms ook graag bij zaken betrokken. Als dat zo is, deze balans, dan vind ik het allang prima. Mijn wens is dat mensen, in het bijzonder mijn vriend, mij accepteren zoals ik ben, dat hij de verschillen accepteert.
Ik ervaarde geen probleem, maar hij vertelde dat hij het alsceen probleem en lastig ervaart en wenst dat ik er iets aan doe, dus op dit vlak verander/mij aanpas. Ik ben bang dat hij mij op het anders zijn afrekent en het veranderen bij mij neerlegt, zodat hij nergens rekening mee hoeft te houden. Ik kan er naast zitten, maar dit is wel hoe zijn boodschap bij mij binnen kwam.
[...]
Ja, ook. Dat ligt in hetzelfde onderwerp, of er niet méér aan de hand is. Beiden zouden kritisch naar zichzelf moeten kijken en het niet bij de ander leggen. Ik praat hier alleen tegen TO en dus zeg ik dat met name tegen haar.
Ik ben graag op mezelf, maar word soms ook graag bij zaken betrokken. Als dat zo is, deze balans, dan vind ik het allang prima. Mijn wens is dat mensen, in het bijzonder mijn vriend, mij accepteren zoals ik ben, dat hij de verschillen accepteert.
Ik ervaarde geen probleem, maar hij vertelde dat hij het alsceen probleem en lastig ervaart en wenst dat ik er iets aan doe, dus op dit vlak verander/mij aanpas. Ik ben bang dat hij mij op het anders zijn afrekent en het veranderen bij mij neerlegt, zodat hij nergens rekening mee hoeft te houden. Ik kan er naast zitten, maar dit is wel hoe zijn boodschap bij mij binnen kwam.
maandag 23 januari 2017 15:47
quote:Mutsje1982 schreef op 23 januari 2017 @ 15:41:
Ik Zoë dat er veel reacties zijn. Misschien dat ik niet op iedereen kan antwoorden, maar 1 ding viel me wel op;
Als mensen in gezelschap tegen mij gaan praten of mij iets vragen, ook gisteravond, dan geef ik geen met een eenlettergrepig antwoord, maar praat ik wel terug. Dus niet alleen 'ja' of 'nee'. Ik ben ook degene die bij verjaardagen of op bezoek eindigt met het knuffelen of aaien van de huisdieren.
We zaten bijde open haard en waren met z'n vieren. Ik zat meer het verst weg, op de hoek, omdat zij al een plekje hadden toegeëigend en ik als laatste aanschoof (ik ben meestal de laatste, niet gauw een haantje de voorste).
Ik zat het grootste gedeelte tegen de rug van mijn vriend aan te kijken, omdat hij zich in gesprek met de ander naar diegene toegewend zat. Aan de andere kant zat niemand. Toen mijn vriend het te warm kreeg wilde hij van plek wisselen en toen werd het beter, merkte ik, omdat ik er toen letterlijk tussen zat. Ik voelde mij niet bepaald prettig toen K tegen een rug aan zat te kijken. De ander tegenover mij zat ook meer naar degene toe waar mijn vriend mee praatte. Hij was aan het luisteren naar hen.
Het leek ook dat door die andere 'opstelling' er ook een ander soort dynamiek ontstond, waardoor ik er wel 'tussen' kwam. Maar goed, toen was helaas het etentjes al ruimschoots aan de gang
Ik denk dat je vriend een hork is. Of je nu wel of niks zegt tijdens zo'n uitje.
Hij weet dat jij het moeilijker vind dat hij. Hij betrekt je blijkbaar niet bij gesprekken en gaat gewoon met zijn rug naar je toe zitten. En daarna deelt hij even mee dat hij zich schaamt ( waar voor precies?) en dat jij niet meer mee mag.
Echt waarom denk jij dat het alleen aan jou ligt?
Ik Zoë dat er veel reacties zijn. Misschien dat ik niet op iedereen kan antwoorden, maar 1 ding viel me wel op;
Als mensen in gezelschap tegen mij gaan praten of mij iets vragen, ook gisteravond, dan geef ik geen met een eenlettergrepig antwoord, maar praat ik wel terug. Dus niet alleen 'ja' of 'nee'. Ik ben ook degene die bij verjaardagen of op bezoek eindigt met het knuffelen of aaien van de huisdieren.
We zaten bijde open haard en waren met z'n vieren. Ik zat meer het verst weg, op de hoek, omdat zij al een plekje hadden toegeëigend en ik als laatste aanschoof (ik ben meestal de laatste, niet gauw een haantje de voorste).
Ik zat het grootste gedeelte tegen de rug van mijn vriend aan te kijken, omdat hij zich in gesprek met de ander naar diegene toegewend zat. Aan de andere kant zat niemand. Toen mijn vriend het te warm kreeg wilde hij van plek wisselen en toen werd het beter, merkte ik, omdat ik er toen letterlijk tussen zat. Ik voelde mij niet bepaald prettig toen K tegen een rug aan zat te kijken. De ander tegenover mij zat ook meer naar degene toe waar mijn vriend mee praatte. Hij was aan het luisteren naar hen.
Het leek ook dat door die andere 'opstelling' er ook een ander soort dynamiek ontstond, waardoor ik er wel 'tussen' kwam. Maar goed, toen was helaas het etentjes al ruimschoots aan de gang
Ik denk dat je vriend een hork is. Of je nu wel of niks zegt tijdens zo'n uitje.
Hij weet dat jij het moeilijker vind dat hij. Hij betrekt je blijkbaar niet bij gesprekken en gaat gewoon met zijn rug naar je toe zitten. En daarna deelt hij even mee dat hij zich schaamt ( waar voor precies?) en dat jij niet meer mee mag.
Echt waarom denk jij dat het alleen aan jou ligt?
maandag 23 januari 2017 15:48
quote:Mutsje1982 schreef op 23 januari 2017 @ 15:46:
[...]
Ik ben graag op mezelf, maar word soms ook graag bij zaken betrokken. Als dat zo is, deze balans, dan vind ik het allang prima. Mijn wens is dat mensen, in het bijzonder mijn vriend, mij accepteren zoals ik ben, dat hij de verschillen accepteert.
Ik ervaarde geen probleem, maar hij vertelde dat hij het alsceen probleem en lastig ervaart en wenst dat ik er iets aan doe, dus op dit vlak verander/mij aanpas. Ik ben bang dat hij mij op het anders zijn afrekent en het veranderen bij mij neerlegt, zodat hij nergens rekening mee hoeft te houden. Ik kan er naast zitten, maar dit is wel hoe zijn boodschap bij mij binnen kwam.Dat doet hij dus niet.
[...]
Ik ben graag op mezelf, maar word soms ook graag bij zaken betrokken. Als dat zo is, deze balans, dan vind ik het allang prima. Mijn wens is dat mensen, in het bijzonder mijn vriend, mij accepteren zoals ik ben, dat hij de verschillen accepteert.
Ik ervaarde geen probleem, maar hij vertelde dat hij het alsceen probleem en lastig ervaart en wenst dat ik er iets aan doe, dus op dit vlak verander/mij aanpas. Ik ben bang dat hij mij op het anders zijn afrekent en het veranderen bij mij neerlegt, zodat hij nergens rekening mee hoeft te houden. Ik kan er naast zitten, maar dit is wel hoe zijn boodschap bij mij binnen kwam.Dat doet hij dus niet.
maandag 23 januari 2017 15:48
maandag 23 januari 2017 15:49
quote:Mutsje1982 schreef op 23 januari 2017 @ 12:43:
[...]
Meestal uit het zich in stil en teruggetrokken gedrag. Geen rare opmerkingen oid. Het lijkt voor de ander alsof ik ver in gedachten ben of gewoon gereserveerd over kom.
Ik wilde er eerder wel graag bij horen, in het gareel lopen. Sinds mijn burn-out heb ik die behoefte totaal niet meer en ben ik liever trouw aan mezelf. Ik zou wensen dat mijn vriend mij accepteert zoals ik ben, ook al zal het vast soms lastig zijn voor hem. Acceptatie is het belangrijkst en niet dat ik het soms weer te horen krijg. Dat irriteert mij.
Mijn vriend vond het niet prettig dat ik ineens stil en teruggetrokken was en het leek in zijn ogen alsof ik geïrriteerd of chagrijnig keek.
Ach, het is niet zo dat introverten niet in grote groepen kunnen zijn, maar hun sociale batterij is gewoon sneller leeg. Bij mij is dat na zo'n 2 uur en dan voel ik mezelf terugtrekken. Dan kan ik maar beter wegwezen, want ik word er dan echt niet gezelliger op en idd, mijn gezicht spreekt dan boekdelen.
Ik ga gewoon en zeg dat ik geen zin meer heb. Uiteindelijk is ieder moment dat je gaat te vroeg voor de extraverten onder ons.
[...]
Meestal uit het zich in stil en teruggetrokken gedrag. Geen rare opmerkingen oid. Het lijkt voor de ander alsof ik ver in gedachten ben of gewoon gereserveerd over kom.
Ik wilde er eerder wel graag bij horen, in het gareel lopen. Sinds mijn burn-out heb ik die behoefte totaal niet meer en ben ik liever trouw aan mezelf. Ik zou wensen dat mijn vriend mij accepteert zoals ik ben, ook al zal het vast soms lastig zijn voor hem. Acceptatie is het belangrijkst en niet dat ik het soms weer te horen krijg. Dat irriteert mij.
Mijn vriend vond het niet prettig dat ik ineens stil en teruggetrokken was en het leek in zijn ogen alsof ik geïrriteerd of chagrijnig keek.
Ach, het is niet zo dat introverten niet in grote groepen kunnen zijn, maar hun sociale batterij is gewoon sneller leeg. Bij mij is dat na zo'n 2 uur en dan voel ik mezelf terugtrekken. Dan kan ik maar beter wegwezen, want ik word er dan echt niet gezelliger op en idd, mijn gezicht spreekt dan boekdelen.
Ik ga gewoon en zeg dat ik geen zin meer heb. Uiteindelijk is ieder moment dat je gaat te vroeg voor de extraverten onder ons.
maandag 23 januari 2017 15:52
quote:Eslarealidad schreef op 23 januari 2017 @ 15:29:
[...]
Ik ben het met je eens.
Het laatste over introvert zijn wat je schrijft, weet ik niet zo.
Een beetje introvert en een beetje extravert in een mens, dat kan ook.
Oh absoluut! Mijn ervaring is dat je daar behoorlijk in kunt groeien als je dat zelf wil.
Ik denk alleen dat druk van buitenaf averechts werkt hierbij, juist omdat je moet kunnen ontspannen.
[...]
Ik ben het met je eens.
Het laatste over introvert zijn wat je schrijft, weet ik niet zo.
Een beetje introvert en een beetje extravert in een mens, dat kan ook.
Oh absoluut! Mijn ervaring is dat je daar behoorlijk in kunt groeien als je dat zelf wil.
Ik denk alleen dat druk van buitenaf averechts werkt hierbij, juist omdat je moet kunnen ontspannen.
maandag 23 januari 2017 15:54
Fee de goede, het ligt iets genuanceerder dan jij het schetst, maar bedankt voor het begrip.
We kregen een soort van discussie thuis en toen gaf hij aan dat hij er moeite mee heeft dat ik soms in gezelschappen zo stil ben en dichtklap.
Toen we van plaats waren gewisseld, zaten we wel goed en betrok hij me wel in het gesprek. Ik praatte toen ook gewoon weer en de sfeer was toen oo weer normaal. Ik geef toe, ik ben in sommige situaties best passief en praat niet gauw uit mezelf of meng me niet snel in het gesprek. Ik ben dan meer een luisteraar, hoewel ik het soms heerlijk vind als ik ook letterlijk gezien word en mee kan doen. Dit ervaar ik niet altijd, op momenten heb ik dit.
Ik ben trouwens nooit anders geweest, alleen ben ik in het verleden wel vaak over mijn grenzen gegaan door mijzelf iets meer op de voorgrond te werken. Echter, dit kostte teveel energie, waardoor ik 2 jaar geleden die burn-out op liep.
Ik heb het idee en gevoel dat het ook deels bij hem ligt, dat hij onzeker wordt van mijn gedrag, mijn karaktertrek. Hij trekt het zich iig wel aan is duidelijk. Ik zit er zelf minder mee, maar doordat hij het zich aantrekt wordt het voor mij wel een beladen iets, omdat de aandacht hierop wordt gevestigd. Ik wil zelf geen prater zijn, ik wil mezelf zijn, met mijn tekortkomingen die bij me passen
We kregen een soort van discussie thuis en toen gaf hij aan dat hij er moeite mee heeft dat ik soms in gezelschappen zo stil ben en dichtklap.
Toen we van plaats waren gewisseld, zaten we wel goed en betrok hij me wel in het gesprek. Ik praatte toen ook gewoon weer en de sfeer was toen oo weer normaal. Ik geef toe, ik ben in sommige situaties best passief en praat niet gauw uit mezelf of meng me niet snel in het gesprek. Ik ben dan meer een luisteraar, hoewel ik het soms heerlijk vind als ik ook letterlijk gezien word en mee kan doen. Dit ervaar ik niet altijd, op momenten heb ik dit.
Ik ben trouwens nooit anders geweest, alleen ben ik in het verleden wel vaak over mijn grenzen gegaan door mijzelf iets meer op de voorgrond te werken. Echter, dit kostte teveel energie, waardoor ik 2 jaar geleden die burn-out op liep.
Ik heb het idee en gevoel dat het ook deels bij hem ligt, dat hij onzeker wordt van mijn gedrag, mijn karaktertrek. Hij trekt het zich iig wel aan is duidelijk. Ik zit er zelf minder mee, maar doordat hij het zich aantrekt wordt het voor mij wel een beladen iets, omdat de aandacht hierop wordt gevestigd. Ik wil zelf geen prater zijn, ik wil mezelf zijn, met mijn tekortkomingen die bij me passen
maandag 23 januari 2017 15:54
quote:Mutsje1982 schreef op 23 januari 2017 @ 15:41:
Ik zag dat er veel reacties zijn. Misschien dat ik niet op iedereen kan antwoorden, maar 1 ding viel me wel op;
Als mensen in gezelschap tegen mij gaan praten of mij iets vragen, ook gisteravond, dan geef ik geen met een eenlettergrepig antwoord, maar praat ik wel terug. Dus niet alleen 'ja' of 'nee'. Ik ben ook degene die bij verjaardagen of op bezoek eindigt met het knuffelen of aaien van de huisdieren.
We zaten bijde open haard en waren met z'n vieren. Ik zat meer het verst weg, op de hoek, omdat zij al een plekje hadden toegeëigend en ik als laatste aanschoof (ik ben meestal de laatste, niet gauw een haantje de voorste).
Ik zat het grootste gedeelte tegen de rug van mijn vriend aan te kijken, omdat hij zich in gesprek met de ander naar diegene toegewend zat. Aan de andere kant zat niemand. Toen mijn vriend het te warm kreeg wilde hij van plek wisselen en toen werd het beter, merkte ik, omdat ik er toen letterlijk tussen zat. Ik voelde mij niet bepaald prettig toen K tegen een rug aan zat te kijken. De ander tegenover mij zat ook meer naar degene toe waar mijn vriend mee praatte. Hij was aan het luisteren naar hen.
Het leek ook dat door die andere 'opstelling' er ook een ander soort dynamiek ontstond, waardoor ik er wel 'tussen' kwam. Maar goed, toen was helaas het etentjes al ruimschoots aan de gang
Had je zelf niet eerder kunnen vragen om van plek te wisselen? Dat had een heel andere sfeer aan de avond gegeven.
Overigens had je vriend daar ook erg in kunnen hebben, dan had hij die verwijten niet hoeven hebben.
Ik zag dat er veel reacties zijn. Misschien dat ik niet op iedereen kan antwoorden, maar 1 ding viel me wel op;
Als mensen in gezelschap tegen mij gaan praten of mij iets vragen, ook gisteravond, dan geef ik geen met een eenlettergrepig antwoord, maar praat ik wel terug. Dus niet alleen 'ja' of 'nee'. Ik ben ook degene die bij verjaardagen of op bezoek eindigt met het knuffelen of aaien van de huisdieren.
We zaten bijde open haard en waren met z'n vieren. Ik zat meer het verst weg, op de hoek, omdat zij al een plekje hadden toegeëigend en ik als laatste aanschoof (ik ben meestal de laatste, niet gauw een haantje de voorste).
Ik zat het grootste gedeelte tegen de rug van mijn vriend aan te kijken, omdat hij zich in gesprek met de ander naar diegene toegewend zat. Aan de andere kant zat niemand. Toen mijn vriend het te warm kreeg wilde hij van plek wisselen en toen werd het beter, merkte ik, omdat ik er toen letterlijk tussen zat. Ik voelde mij niet bepaald prettig toen K tegen een rug aan zat te kijken. De ander tegenover mij zat ook meer naar degene toe waar mijn vriend mee praatte. Hij was aan het luisteren naar hen.
Het leek ook dat door die andere 'opstelling' er ook een ander soort dynamiek ontstond, waardoor ik er wel 'tussen' kwam. Maar goed, toen was helaas het etentjes al ruimschoots aan de gang
Had je zelf niet eerder kunnen vragen om van plek te wisselen? Dat had een heel andere sfeer aan de avond gegeven.
Overigens had je vriend daar ook erg in kunnen hebben, dan had hij die verwijten niet hoeven hebben.
maandag 23 januari 2017 15:55
quote:Joyce48 schreef op 23 januari 2017 @ 15:48:
Dit verandert de zaak volkomen .... Je was niet in een gezelschap, niet in een groep, maar met zijn vieren. Je vriend zat te praten met één van de twee anderen.
Een één-op-één gesprek heeft jouw voorkeur, dus waarom begin je dan niet een gesprek met de ander?
Zoals ik het begrijp zat haar vriend met zijn gesprekspartner in het midden, waarbij vriend met zijn rug naar TO toe zat en de 4de persoon het verst van TO af zat.
Dan wordt een 1/1 gesprek tussen TO en de 4de persoon wel moeilijker lijkt me.
TO, ik had je vriend flink de wind vanvoor gegeven. Door zijn houding maakt hij het je nog moeilijker om te socializen en dat rekent hij jou aan? Heb je hem verteld dat zijn rug niet zo bijster interessant is om er een hele avond op te kijken?
Dit verandert de zaak volkomen .... Je was niet in een gezelschap, niet in een groep, maar met zijn vieren. Je vriend zat te praten met één van de twee anderen.
Een één-op-één gesprek heeft jouw voorkeur, dus waarom begin je dan niet een gesprek met de ander?
Zoals ik het begrijp zat haar vriend met zijn gesprekspartner in het midden, waarbij vriend met zijn rug naar TO toe zat en de 4de persoon het verst van TO af zat.
Dan wordt een 1/1 gesprek tussen TO en de 4de persoon wel moeilijker lijkt me.
TO, ik had je vriend flink de wind vanvoor gegeven. Door zijn houding maakt hij het je nog moeilijker om te socializen en dat rekent hij jou aan? Heb je hem verteld dat zijn rug niet zo bijster interessant is om er een hele avond op te kijken?
maandag 23 januari 2017 16:00
quote:spell68 schreef op 23 januari 2017 @ 15:49:
[...]
Ach, het is niet zo dat introverten niet in grote groepen kunnen zijn, maar hun sociale batterij is gewoon sneller leeg. Bij mij is dat na zo'n 2 uur en dan voel ik mezelf terugtrekken. Dan kan ik maar beter wegwezen, want ik word er dan echt niet gezelliger op en idd, mijn gezicht spreekt dan boekdelen.
Ik ga gewoon en zeg dat ik geen zin meer heb. Uiteindelijk is ieder moment dat je gaat te vroeg voor de extraverten onder ons.
Ja, zo ervaar ik het ook. In het begin kan ik mezelf nog geven, grappig en leuk doen en me ook zo voelen, maar voor mij is het zin er sneller af.
Hoewel mijn vriend ook een introvert is, alleen hij gaat langer door...hij zei ook letterlijk dat hij vaak toneel speelt en dit liever doet om erbij te horen dan dat hij er buiten valt. En dat ondanks dat het hem vermoeit, hij met dit 'spel' in het leven door gaat. Hij is bang voor sociale afwijzing als hij zichzelf is in groepen. Hij doet daarom dan maar mee. Heeft hij mij een poosje terug verteld.
Ik heb dit dus een stuk minder sinds mijn burn-out.
[...]
Ach, het is niet zo dat introverten niet in grote groepen kunnen zijn, maar hun sociale batterij is gewoon sneller leeg. Bij mij is dat na zo'n 2 uur en dan voel ik mezelf terugtrekken. Dan kan ik maar beter wegwezen, want ik word er dan echt niet gezelliger op en idd, mijn gezicht spreekt dan boekdelen.
Ik ga gewoon en zeg dat ik geen zin meer heb. Uiteindelijk is ieder moment dat je gaat te vroeg voor de extraverten onder ons.
Ja, zo ervaar ik het ook. In het begin kan ik mezelf nog geven, grappig en leuk doen en me ook zo voelen, maar voor mij is het zin er sneller af.
Hoewel mijn vriend ook een introvert is, alleen hij gaat langer door...hij zei ook letterlijk dat hij vaak toneel speelt en dit liever doet om erbij te horen dan dat hij er buiten valt. En dat ondanks dat het hem vermoeit, hij met dit 'spel' in het leven door gaat. Hij is bang voor sociale afwijzing als hij zichzelf is in groepen. Hij doet daarom dan maar mee. Heeft hij mij een poosje terug verteld.
Ik heb dit dus een stuk minder sinds mijn burn-out.
maandag 23 januari 2017 16:04
maandag 23 januari 2017 16:05
quote:Mutsje1982 schreef op 23 januari 2017 @ 16:00:
[...]
Ja, zo ervaar ik het ook. In het begin kan ik mezelf nog geven, grappig en leuk doen en me ook zo voelen, maar voor mij is het zin er sneller af.
Hoewel mijn vriend ook een introvert is, alleen hij gaat langer door...hij zei ook letterlijk dat hij vaak toneel speelt en dit liever doet om erbij te horen dan dat hij er buiten valt. En dat ondanks dat het hem vermoeit, hij met dit 'spel' in het leven door gaat. Hij is bang voor sociale afwijzing als hij zichzelf is in groepen. Hij doet daarom dan maar mee. Heeft hij mij een poosje terug verteld.
Ik heb dit dus een stuk minder sinds mijn burn-out.
Aha dus nu komt de aap uit de mouw, jouw vriend is gewoon rete onzeker en jij niet. Jij geeft je grenzen aan en hij walst telkens over die van hem heen, om er maar bij te kunnen horen. Jij hebt daar schijt aan, en dat kan hij niet hebben. Hij is dus gewoon jaloers dat jij trouw aan jezelf blijft.
Je vriend klinkt echt als een hork mutsje. Is hij verder wel een leuke partner? Als je eens echt eerlijk bent?
[...]
Ja, zo ervaar ik het ook. In het begin kan ik mezelf nog geven, grappig en leuk doen en me ook zo voelen, maar voor mij is het zin er sneller af.
Hoewel mijn vriend ook een introvert is, alleen hij gaat langer door...hij zei ook letterlijk dat hij vaak toneel speelt en dit liever doet om erbij te horen dan dat hij er buiten valt. En dat ondanks dat het hem vermoeit, hij met dit 'spel' in het leven door gaat. Hij is bang voor sociale afwijzing als hij zichzelf is in groepen. Hij doet daarom dan maar mee. Heeft hij mij een poosje terug verteld.
Ik heb dit dus een stuk minder sinds mijn burn-out.
Aha dus nu komt de aap uit de mouw, jouw vriend is gewoon rete onzeker en jij niet. Jij geeft je grenzen aan en hij walst telkens over die van hem heen, om er maar bij te kunnen horen. Jij hebt daar schijt aan, en dat kan hij niet hebben. Hij is dus gewoon jaloers dat jij trouw aan jezelf blijft.
Je vriend klinkt echt als een hork mutsje. Is hij verder wel een leuke partner? Als je eens echt eerlijk bent?
''The sea, once it casts its spell, holds on in its net of wonder forever.''
maandag 23 januari 2017 16:09
quote:Mutsje1982 schreef op 23 januari 2017 @ 16:00:
[...]
Ja, zo ervaar ik het ook. In het begin kan ik mezelf nog geven, grappig en leuk doen en me ook zo voelen, maar voor mij is het zin er sneller af.
Hoewel mijn vriend ook een introvert is, alleen hij gaat langer door...hij zei ook letterlijk dat hij vaak toneel speelt en dit liever doet om erbij te horen dan dat hij er buiten valt. En dat ondanks dat het hem vermoeit, hij met dit 'spel' in het leven door gaat. Hij is bang voor sociale afwijzing als hij zichzelf is in groepen. Hij doet daarom dan maar mee. Heeft hij mij een poosje terug verteld.
Ik heb dit dus een stuk minder sinds mijn burn-out.Ah, thuis scharen wij zo iemand gewoon onder het type "sukkel".
[...]
Ja, zo ervaar ik het ook. In het begin kan ik mezelf nog geven, grappig en leuk doen en me ook zo voelen, maar voor mij is het zin er sneller af.
Hoewel mijn vriend ook een introvert is, alleen hij gaat langer door...hij zei ook letterlijk dat hij vaak toneel speelt en dit liever doet om erbij te horen dan dat hij er buiten valt. En dat ondanks dat het hem vermoeit, hij met dit 'spel' in het leven door gaat. Hij is bang voor sociale afwijzing als hij zichzelf is in groepen. Hij doet daarom dan maar mee. Heeft hij mij een poosje terug verteld.
Ik heb dit dus een stuk minder sinds mijn burn-out.Ah, thuis scharen wij zo iemand gewoon onder het type "sukkel".
maandag 23 januari 2017 16:10
quote:Mutsje1982 schreef op 23 januari 2017 @ 16:00:
[...]
Ja, zo ervaar ik het ook. In het begin kan ik mezelf nog geven, grappig en leuk doen en me ook zo voelen, maar voor mij is het zin er sneller af.
Hoewel mijn vriend ook een introvert is, alleen hij gaat langer door...hij zei ook letterlijk dat hij vaak toneel speelt en dit liever doet om erbij te horen dan dat hij er buiten valt. En dat ondanks dat het hem vermoeit, hij met dit 'spel' in het leven door gaat. Hij is bang voor sociale afwijzing als hij zichzelf is in groepen. Hij doet daarom dan maar mee. Heeft hij mij een poosje terug verteld.
Ik heb dit dus een stuk minder sinds mijn burn-out.
Maar ik snap dan wel beter waarom hij het zich aantrekt. Hij probeert een bepaald beeld van zichzelf te scheppen en jij werkt niet mee, doet afbreuk daaraan voor zijn gevoel. Dat zal dan wel eng zijn, alsof hij betrapt kan worden op zijn ware aard.
Word jij daar blij van? Of accepteer je dat van hem en is het ok? Ik zou in ieder geval je gevoel van authenticiteit niet overboord gooien voor hem. Als je er iets mee doet, laat het dan zijn omdat je dat zelf wil. Ik zou niet meegaan in zijn manier van denken.
[...]
Ja, zo ervaar ik het ook. In het begin kan ik mezelf nog geven, grappig en leuk doen en me ook zo voelen, maar voor mij is het zin er sneller af.
Hoewel mijn vriend ook een introvert is, alleen hij gaat langer door...hij zei ook letterlijk dat hij vaak toneel speelt en dit liever doet om erbij te horen dan dat hij er buiten valt. En dat ondanks dat het hem vermoeit, hij met dit 'spel' in het leven door gaat. Hij is bang voor sociale afwijzing als hij zichzelf is in groepen. Hij doet daarom dan maar mee. Heeft hij mij een poosje terug verteld.
Ik heb dit dus een stuk minder sinds mijn burn-out.
Maar ik snap dan wel beter waarom hij het zich aantrekt. Hij probeert een bepaald beeld van zichzelf te scheppen en jij werkt niet mee, doet afbreuk daaraan voor zijn gevoel. Dat zal dan wel eng zijn, alsof hij betrapt kan worden op zijn ware aard.
Word jij daar blij van? Of accepteer je dat van hem en is het ok? Ik zou in ieder geval je gevoel van authenticiteit niet overboord gooien voor hem. Als je er iets mee doet, laat het dan zijn omdat je dat zelf wil. Ik zou niet meegaan in zijn manier van denken.
maandag 23 januari 2017 16:12
MonicaG, klopt, hoe jij het leest. 4e persoon zat verder weg en zat ook wat meer naar decanteer toe,was haar hen aan het luisteren. Het waren trouwens zijn ouders
Normaal heb ik dit gevoel niet bij hem en zijn ouders.
Ik heb hem wel verteld hoe ik erover dacht en wat het met mij deed, alleen heeft hij het thuis niet zo opgepakt en verweet mij vervolgens dus datgene waar ik het topic over opende. Hij begrijpt niet waarom ik gee initiatief neem en net zoals hem handel (hij is ook introvert, maar voert wel een toneelstuk op, doet wel mee om erbij te horen).
Normaal heb ik dit gevoel niet bij hem en zijn ouders.
Ik heb hem wel verteld hoe ik erover dacht en wat het met mij deed, alleen heeft hij het thuis niet zo opgepakt en verweet mij vervolgens dus datgene waar ik het topic over opende. Hij begrijpt niet waarom ik gee initiatief neem en net zoals hem handel (hij is ook introvert, maar voert wel een toneelstuk op, doet wel mee om erbij te horen).
maandag 23 januari 2017 16:12
Ik snap ook heel goed wat je bedoeld. Ik heb hetzelfde gehad met mijn ex. Die vertelde mij ook dat hij zich ongemakkelijk voelde als ik stiller was als we in een groep waren (bijvoorbeeld bij familie-etentjes of bij verjaardagen waar veel familie van hem was).
Zelf heb ik de ervaring dat het er heel erg aan ligt of ik me op mijn gemak voel in de betreffende groep en of de mensen in de groep je erbij betrekken en contact met je zoeken. Want ik ben er zelf ook niet goed in om in een groep zelf een opening te vinden in een gesprek. Het feit dat mijn ex dat moeilijk vond, zorgde ervoor dat ik me alleen nog maar ongemakkelijker ging voelen en ik keek er al tegenop als we een familiefeestje of iets dergelijks van hem hadden.
Bij mijn huidige vriend en zijn familie heb ik dat totaal niet. Die zijn heel open en betrekken mij er ook echt bij. Dan voelt het ook niet als 'je best moeten doen en echt bewust moeten nadenken over wat je kunt zeggen en waar je op kunt inhaken'. Want dat kost inderdaad heel veel energie. Echt een opluchting dat ik dat niet meer hoef.
Vraag jezelf eens af of je je eigenlijk wel thuis voelt en prettig voelt bij zijn vrienden/familie (de groepen waar je dit bij hebt). Als dat niet het geval is en je vriend is iemand die het liefst 2-wekelijks zulke 'bijeenkomsten' heeft, moet je je afvragen of jij er op de lange termijn wel gelukkig van wordt om met de relatie door te gaan. Zeker omdat hij dit dus niet van je lijkt te accepteren en er geen rekening mee wil houden. Wat hij zegt komt erop neer 'jij moet veranderen'. Dat lijkt me nooit goed in een relatie. Als het zo bekeken wordt, kun je ook zeggen 'hij moet veranderen'. Hij moet meer rekening met je houden, je steunen en je op je gemak stellen. Dan zou jij jezelf ook prettiger gaan voelen en uiteindelijk vanzelf wat opener worden.
Succes ermee! En laat je niet wijsmaken dat jij niet goed bent zoals je bent.
Zelf heb ik de ervaring dat het er heel erg aan ligt of ik me op mijn gemak voel in de betreffende groep en of de mensen in de groep je erbij betrekken en contact met je zoeken. Want ik ben er zelf ook niet goed in om in een groep zelf een opening te vinden in een gesprek. Het feit dat mijn ex dat moeilijk vond, zorgde ervoor dat ik me alleen nog maar ongemakkelijker ging voelen en ik keek er al tegenop als we een familiefeestje of iets dergelijks van hem hadden.
Bij mijn huidige vriend en zijn familie heb ik dat totaal niet. Die zijn heel open en betrekken mij er ook echt bij. Dan voelt het ook niet als 'je best moeten doen en echt bewust moeten nadenken over wat je kunt zeggen en waar je op kunt inhaken'. Want dat kost inderdaad heel veel energie. Echt een opluchting dat ik dat niet meer hoef.
Vraag jezelf eens af of je je eigenlijk wel thuis voelt en prettig voelt bij zijn vrienden/familie (de groepen waar je dit bij hebt). Als dat niet het geval is en je vriend is iemand die het liefst 2-wekelijks zulke 'bijeenkomsten' heeft, moet je je afvragen of jij er op de lange termijn wel gelukkig van wordt om met de relatie door te gaan. Zeker omdat hij dit dus niet van je lijkt te accepteren en er geen rekening mee wil houden. Wat hij zegt komt erop neer 'jij moet veranderen'. Dat lijkt me nooit goed in een relatie. Als het zo bekeken wordt, kun je ook zeggen 'hij moet veranderen'. Hij moet meer rekening met je houden, je steunen en je op je gemak stellen. Dan zou jij jezelf ook prettiger gaan voelen en uiteindelijk vanzelf wat opener worden.
Succes ermee! En laat je niet wijsmaken dat jij niet goed bent zoals je bent.
maandag 23 januari 2017 16:27
quote:Muurhanger schreef op 23 januari 2017 @ 16:05:
[...]
Aha dus nu komt de aap uit de mouw, jouw vriend is gewoon rete onzeker en jij niet. Jij geeft je grenzen aan en hij walst telkens over die van hem heen, om er maar bij te kunnen horen. Jij hebt daar schijt aan, en dat kan hij niet hebben. Hij is dus gewoon jaloers dat jij trouw aan jezelf blijft.
Je vriend klinkt echt als een hork mutsje. Is hij verder wel een leuke partner? Als je eens echt eerlijk bent?
Verder is mijn vriend wel een leuke partner. Hij is verder lief en vriendelijk tegen mij, we lachen veel en hebben regelmatig lol. Ook ondernemen we leuke dingen met elkaar in de weekenden. Dus op dat vlak zit het wel goed. Verder kunnen we wel goed praten.
Klopt dat mijn vriend erg onzeker is. Ik ben dat zelf ook wel, maar minder naar andere mensen toe. Ik heb het gevoel dat hij het hiermee wat op mij projecteert, om niet het ongemakkelijke gevoel met mij erbij te hebben en dan graag wenst dat ik eraan werk, zodat hij niets hoeft te doen.
Hij heeft mij weleens gezegd dat hij erg op zichzelf is, goed alleen kan zijn, maar dat hij een bepaalde sociale druk voelt om mee te doen, om niet aan de zijlijn te staan. Hij ervaart het als een druk, waar hij niet onderuit kan of wil. Al wil hij, hij kan het niet, zegt hij.
Ook traint hij het liefst alleen en hoopt stiekem dat hij niemand tegenkomt of daar op de club is, omdat hijzich dan gedwongen voelt om een praatje te maken. Hij kan niet zoals veel mensen kunnen, een grens trekken en zeggen dat hij haast heeft en ervan door moet, of bv gewoon hoi en doei groeten. Hij ervaart dan een schuldgevoel, sociale druk en denkt dat hij door dit gedrag geen mensen overhoudt, dat hij daarom wel sociaal moet doen, ook al is hij graag alleen of met z'n tweeen.
Hij kan moeilijk grenzen stellen en denkt vaak in het kader 'wat zullen anderen wel niet denken'.
[...]
Aha dus nu komt de aap uit de mouw, jouw vriend is gewoon rete onzeker en jij niet. Jij geeft je grenzen aan en hij walst telkens over die van hem heen, om er maar bij te kunnen horen. Jij hebt daar schijt aan, en dat kan hij niet hebben. Hij is dus gewoon jaloers dat jij trouw aan jezelf blijft.
Je vriend klinkt echt als een hork mutsje. Is hij verder wel een leuke partner? Als je eens echt eerlijk bent?
Verder is mijn vriend wel een leuke partner. Hij is verder lief en vriendelijk tegen mij, we lachen veel en hebben regelmatig lol. Ook ondernemen we leuke dingen met elkaar in de weekenden. Dus op dat vlak zit het wel goed. Verder kunnen we wel goed praten.
Klopt dat mijn vriend erg onzeker is. Ik ben dat zelf ook wel, maar minder naar andere mensen toe. Ik heb het gevoel dat hij het hiermee wat op mij projecteert, om niet het ongemakkelijke gevoel met mij erbij te hebben en dan graag wenst dat ik eraan werk, zodat hij niets hoeft te doen.
Hij heeft mij weleens gezegd dat hij erg op zichzelf is, goed alleen kan zijn, maar dat hij een bepaalde sociale druk voelt om mee te doen, om niet aan de zijlijn te staan. Hij ervaart het als een druk, waar hij niet onderuit kan of wil. Al wil hij, hij kan het niet, zegt hij.
Ook traint hij het liefst alleen en hoopt stiekem dat hij niemand tegenkomt of daar op de club is, omdat hijzich dan gedwongen voelt om een praatje te maken. Hij kan niet zoals veel mensen kunnen, een grens trekken en zeggen dat hij haast heeft en ervan door moet, of bv gewoon hoi en doei groeten. Hij ervaart dan een schuldgevoel, sociale druk en denkt dat hij door dit gedrag geen mensen overhoudt, dat hij daarom wel sociaal moet doen, ook al is hij graag alleen of met z'n tweeen.
Hij kan moeilijk grenzen stellen en denkt vaak in het kader 'wat zullen anderen wel niet denken'.
maandag 23 januari 2017 16:38
quote:Mutsje1982 schreef op 23 januari 2017 @ 16:27:
[...]
Klopt dat mijn vriend erg onzeker is. Ik ben dat zelf ook wel, maar minder naar andere mensen toe. Ik heb het gevoel dat hij het hiermee wat op mij projecteert, om niet het ongemakkelijke gevoel met mij erbij te hebben en dan graag wenst dat ik eraan werk, zodat hij niets hoeft te doen.
Hij heeft mij weleens gezegd dat hij erg op zichzelf is, goed alleen kan zijn, maar dat hij een bepaalde sociale druk voelt om mee te doen, om niet aan de zijlijn te staan. Hij ervaart het als een druk, waar hij niet onderuit kan of wil. Al wil hij, hij kan het niet, zegt hij.
Ook traint hij het liefst alleen en hoopt stiekem dat hij niemand tegenkomt of daar op de club is, omdat hijzich dan gedwongen voelt om een praatje te maken. Hij kan niet zoals veel mensen kunnen, een grens trekken en zeggen dat hij haast heeft en ervan door moet, of bv gewoon hoi en doei groeten. Hij ervaart dan een schuldgevoel, sociale druk en denkt dat hij door dit gedrag geen mensen overhoudt, dat hij daarom wel sociaal moet doen, ook al is hij graag alleen of met z'n tweeen.
Hij kan moeilijk grenzen stellen en denkt vaak in het kader 'wat zullen anderen wel niet denken'.oh jee, ik geloof niet dat jullie het beste in elkaar naar boven kunnen halen
[...]
Klopt dat mijn vriend erg onzeker is. Ik ben dat zelf ook wel, maar minder naar andere mensen toe. Ik heb het gevoel dat hij het hiermee wat op mij projecteert, om niet het ongemakkelijke gevoel met mij erbij te hebben en dan graag wenst dat ik eraan werk, zodat hij niets hoeft te doen.
Hij heeft mij weleens gezegd dat hij erg op zichzelf is, goed alleen kan zijn, maar dat hij een bepaalde sociale druk voelt om mee te doen, om niet aan de zijlijn te staan. Hij ervaart het als een druk, waar hij niet onderuit kan of wil. Al wil hij, hij kan het niet, zegt hij.
Ook traint hij het liefst alleen en hoopt stiekem dat hij niemand tegenkomt of daar op de club is, omdat hijzich dan gedwongen voelt om een praatje te maken. Hij kan niet zoals veel mensen kunnen, een grens trekken en zeggen dat hij haast heeft en ervan door moet, of bv gewoon hoi en doei groeten. Hij ervaart dan een schuldgevoel, sociale druk en denkt dat hij door dit gedrag geen mensen overhoudt, dat hij daarom wel sociaal moet doen, ook al is hij graag alleen of met z'n tweeen.
Hij kan moeilijk grenzen stellen en denkt vaak in het kader 'wat zullen anderen wel niet denken'.oh jee, ik geloof niet dat jullie het beste in elkaar naar boven kunnen halen
