Relaties
alle pijlers
Zoveel tijd verspild, de focus is verkeerd
vrijdag 15 mei 2015 18:35
Ik kom er steeds meer achter dat ik mijn volwassen leeftijd, dat nu zo'n 15 jaar duurt, en daarvoor, ik me vaak gefocust heb op mensen die simpelweg verkeerd voor me waren (met een paar uitzonderingen). Partners die vanwege allerlei issues geen liefhebbende partner konden zijn en collega's of 'vrienden' die nooit intrinsiek in mij geïnteresseerd waren (behalve de uitzonderingen). Mensen die tegen me logen, die gemeen waren, die me hard dumpten, die verliefd waren op de aandacht die ik hen gaf en niet om wie ik had, vaak erg weinig empathie hadden, soms logen en bedrogen.
Daar heb ik veel verdriet van gehad. Sinds enige maanden ben ik nu wat therapie aan het doen en leer ik dat ik echt een enorme pleaser ben geweest. Hard aan het werk geweest de grenzen van anderen te leren kennen en respecteren terwijl zij voortdurend over mijn grenzen gingen. Helaas gingen ze over mijn grenzen en gedroegen ze zich vervolgens nog walgelijker door mijn grenzen keihard te negeren. Bah, wat ben ik daar nu kwaad over. Ik ben vooral kwaad omdat ik hun gedrag zo vaak heb goedgepraat. 'Ach ze weten niet beter'. Ik heb zoveel toegelaten en ik merk dat ik nu de prijs daarvoor betaal: Ik heb weinig vertrouwen in anderen, ben erg in mezelf gekeerd, ik heb geen zin meer om naar leuke partners te kijken of moeite te doen voor een relatie. Ik ben erg afhoudend geworden, boos, wrokkig. Het ergste is dat de paar dates die ik de laatste tijd heb gehad stuk voor stuk met mannen waren die hartstikke onbetrouwbaar waren (en zelfs gemeen).
Mijn bedoeling hier is niet mijn bitterheid en wrok hier te posten. Ik vraag me af waarom ik in mijn leven zoveel tijd heb verspild aan de verkeerde mensen. Haast obsessief heb ik ze willen bestuderen en veranderen. Nu wil ik eindelijk eens mijn EIGEN leven leiden en niet meer bezig zijn met deze mensen. Als iemand bijvoorbeeld iets gemeens bij me doet dan denk ik 'Oh, wat gemeen, waarom zou hij dat doen?' in plaats van 'Oh, wat gemeen, bah, ik wil die persoon niet in mijn leven!'.
Het is alsof mijn psyche in de vraag blijft hangen waarom ze zo gemeen zijn, ik geef ze zelfs compassie, in plaats van dat ik maak dat ik wegkom.
Waarom doe ik dit? Hoe stop ik hiermee? Hoe laat ik die mensen in de wereld gewoon zijn. Hoe kan ik mijn eigen leven weer leiden?
Daar heb ik veel verdriet van gehad. Sinds enige maanden ben ik nu wat therapie aan het doen en leer ik dat ik echt een enorme pleaser ben geweest. Hard aan het werk geweest de grenzen van anderen te leren kennen en respecteren terwijl zij voortdurend over mijn grenzen gingen. Helaas gingen ze over mijn grenzen en gedroegen ze zich vervolgens nog walgelijker door mijn grenzen keihard te negeren. Bah, wat ben ik daar nu kwaad over. Ik ben vooral kwaad omdat ik hun gedrag zo vaak heb goedgepraat. 'Ach ze weten niet beter'. Ik heb zoveel toegelaten en ik merk dat ik nu de prijs daarvoor betaal: Ik heb weinig vertrouwen in anderen, ben erg in mezelf gekeerd, ik heb geen zin meer om naar leuke partners te kijken of moeite te doen voor een relatie. Ik ben erg afhoudend geworden, boos, wrokkig. Het ergste is dat de paar dates die ik de laatste tijd heb gehad stuk voor stuk met mannen waren die hartstikke onbetrouwbaar waren (en zelfs gemeen).
Mijn bedoeling hier is niet mijn bitterheid en wrok hier te posten. Ik vraag me af waarom ik in mijn leven zoveel tijd heb verspild aan de verkeerde mensen. Haast obsessief heb ik ze willen bestuderen en veranderen. Nu wil ik eindelijk eens mijn EIGEN leven leiden en niet meer bezig zijn met deze mensen. Als iemand bijvoorbeeld iets gemeens bij me doet dan denk ik 'Oh, wat gemeen, waarom zou hij dat doen?' in plaats van 'Oh, wat gemeen, bah, ik wil die persoon niet in mijn leven!'.
Het is alsof mijn psyche in de vraag blijft hangen waarom ze zo gemeen zijn, ik geef ze zelfs compassie, in plaats van dat ik maak dat ik wegkom.
Waarom doe ik dit? Hoe stop ik hiermee? Hoe laat ik die mensen in de wereld gewoon zijn. Hoe kan ik mijn eigen leven weer leiden?
zaterdag 30 mei 2015 18:09
Ja klopt, ik zie daardoor niet als vol aan. Geen idee. Een volwassen zou natuurlijk wel beter moeten weten. In die behandel ik hen niet met respect. Als ik hen voor vol zou aanzien zou ik geen moeite hebben ze gewoon aan te spreken op hun gedrag. In die zin behandel ik ze bijna als minderwaardig. Zij zullen toch ook serieus genomen willen worden, nou dan gelden alle regels ook voor hen. Ik moet hier over nadenken.
zaterdag 30 mei 2015 18:18
Hm... Ja, Sensy zegt het goed. Het is zeker geen liefde, zo'n heftige relatie. Meer een gebrek aan eigenliefde door ermee door te gaan. En inderdaad afhankelijkheid... alleen zijn is erger dan in een slechte relatie zitten. En waarom vecht je... als dat is om liefde 'te verdienen', betekent dat dat je eigenlijk diep van binnen vindt dat je het niet waard bent! Ik weet dat ik in die relatie zo mijn triggers had. Ik was erg gevoelig voor buitensluiting bijvoorbeeld, of als mij (door een venijnig subtiele opmerking) het idee gegeven werd dat ik er niet toe deed. Mijn vriend wist al snel dat dat mijn triggers waren en zette ze in als hij angstig was (als ik bijvoorbeeld een leuke avond met collega's had). Zo hield het elkaar lekker in stand. Nog zag ik het niet. Ik dacht eraan te moeten werken omdat ik bij een volgende persoon weer exact dezelfde problemen tegen zou komen. Waar ik eigenlijk aan moest werken, dat waren mijn eigen onzekerheden. Nou... die heb ik echt niet overwonnen hoor. Maar ik ben wel iemand tegengekomen die mijn zwakheden niet gebruikt om me te kleineren. Sterker, die helpt omdat hij oprecht het beste voor je wil. Volgens mij is dat liefde. Dat je jezelf bij iemand kunt zijn en dus ook je zwakheden kunt tonen zonder daarop te worden afgerekend.
En Femke_dev, dat is wel een bekende... Je geeft anderen de macht doordat jíj ermee zit dat je bent gekwetst. Ik vind dat zelf ook wel een lastige, want soms flikt iemand iets vervelends... dan kun je toch niet onverschillig denken: zoek het uit, ik ga hier niks van vinden... Ik zou die gezonde gedachtengang eerder zoeken in omgang met 'gezonde' mensen. Die geen gemanipuleer nodig hebben. En de mensen die rot met je omgaan wat meer op een afstand houden. Maar misschien is dat makkelijk gezegd dan gedaan.
En Femke_dev, dat is wel een bekende... Je geeft anderen de macht doordat jíj ermee zit dat je bent gekwetst. Ik vind dat zelf ook wel een lastige, want soms flikt iemand iets vervelends... dan kun je toch niet onverschillig denken: zoek het uit, ik ga hier niks van vinden... Ik zou die gezonde gedachtengang eerder zoeken in omgang met 'gezonde' mensen. Die geen gemanipuleer nodig hebben. En de mensen die rot met je omgaan wat meer op een afstand houden. Maar misschien is dat makkelijk gezegd dan gedaan.
zondag 31 mei 2015 00:01
Ja, Zocher, wanneer je het gevoel hebt te vechten voor een relatie dan is dat zeker een alarmbel. Bah, ik herken wel hoe jouw vriend inspeelde op die triggers. Zo verpestte hij dus eigenlijk je leuke avond met collega's? Ik herken dat wel. Jammer dat we dat accepteren of niet gelijk doorzien. Egoïstisch ook dat zij inspelen op die triggers.
Sensy zegt het vaak goed. De opmerking van Bewitched blijft ook wel hangen: Het niet voor vol aanzien van manipulators en egoïsten. Daardoor komen ze weg met ellende. Ik weet voor mezelf precies waarom ik dat doe. Er is mij vroeger geleerd alles goed te praten wat egoïstische mensen (of mensen met gebreken) in mijn omgeving doen en mijn gevoelens werden zeker niet erkend. Het was altijd 'Nee hoor, die persoon doet dat niet' of 'Ach, die persoon weet niet beter'. Volgens mij wisten ze wel beter. Ze wisten juist precies triggers te vinden en hoe ze dingen van anderen gedaan konden krijgen. Ze wisten het wel. Ik neem niemand wat kwalijk verder. Voor mezelf weet ik wel genoeg.
Sensy zegt het vaak goed. De opmerking van Bewitched blijft ook wel hangen: Het niet voor vol aanzien van manipulators en egoïsten. Daardoor komen ze weg met ellende. Ik weet voor mezelf precies waarom ik dat doe. Er is mij vroeger geleerd alles goed te praten wat egoïstische mensen (of mensen met gebreken) in mijn omgeving doen en mijn gevoelens werden zeker niet erkend. Het was altijd 'Nee hoor, die persoon doet dat niet' of 'Ach, die persoon weet niet beter'. Volgens mij wisten ze wel beter. Ze wisten juist precies triggers te vinden en hoe ze dingen van anderen gedaan konden krijgen. Ze wisten het wel. Ik neem niemand wat kwalijk verder. Voor mezelf weet ik wel genoeg.
zondag 31 mei 2015 00:17
Volkomen onverwacht, en niet gerelateerd aan mij, stuurde een vriendin me de volgende citaat (zo'n forward e-mail). De boodschap is:
Ware liefde is geen gevoel waardoor we overweldigd worden. Het is een weloverwogen, toegewijde beslissing. M. Scott Peck
Dat past heel mooi bij wat Sensy eerder schreef over dat liefde niet een emotie is of een gevoel maar meer een staat van zijn. Als we namelijk echte liefde beleven dan zijn we bij iemand waar we, als we alle informatie hadden over hoe ze met ons omgaan, ook echt bij wilden zijn. Dat geldt dus niet bij de partners uit mijn verleden aangezien ik nu weet dat ze me respectloos behandelden. Laat je dus niet gek maken door gevoelens, of een gevaarlijke aantrekkingskracht, dat is geen liefde, dat is een neurose. Daarnaast is het geen liefde als je op de ander gericht bent en onvoldoende van jezelf houdt en jezelf in bescherming neemt.
Ware liefde is geen gevoel waardoor we overweldigd worden. Het is een weloverwogen, toegewijde beslissing. M. Scott Peck
Dat past heel mooi bij wat Sensy eerder schreef over dat liefde niet een emotie is of een gevoel maar meer een staat van zijn. Als we namelijk echte liefde beleven dan zijn we bij iemand waar we, als we alle informatie hadden over hoe ze met ons omgaan, ook echt bij wilden zijn. Dat geldt dus niet bij de partners uit mijn verleden aangezien ik nu weet dat ze me respectloos behandelden. Laat je dus niet gek maken door gevoelens, of een gevaarlijke aantrekkingskracht, dat is geen liefde, dat is een neurose. Daarnaast is het geen liefde als je op de ander gericht bent en onvoldoende van jezelf houdt en jezelf in bescherming neemt.
zondag 31 mei 2015 00:22
quote:Femke_dev schreef op 30 mei 2015 @ 14:23:
Een ander iets: Ik bemerk bij mezelf dat mijn psyche/brein (hoe noemen ze dat?) allerlei excuses veroorzaakt om ANDEREN geen verantwoordelijkheid te laten nemen voor hun gedrag. Om er mee weg te komen. Dat is me al een tijd opgevallen. Toen anderen mijn kwetsten, en nog steeds eigenlijk als ik aan die momenten denken, kreeg ik gedachten van 'ach, die persoon weet niet beter', 'ach, iedereen maakt weleens fouten', of zelfs hele ingenieuze gedachten zoals 'ach, wat in de wereld is niet veroorzaakt door iets anders, hoe verantwoordelijk zijn zij nou echt?'. Het lijkt erop alsof mijn brein alles op alles zet om het conflict te vermijden met anderen, om gewoon te zeggen 'Wat was dat een rotstreek van de ander, die heeft me erg gekwetst, ik laat de verantwoordelijkheid daarvoor bij die persoon'. Herkennen jullie dat? Ik moet daaraan toevoegen dat vroeger ik niet toegelaten werd nare dingen te denken over anderen. Dus anderen kwamen er in die zin altijd mee weg. Hebben jullie hiermee geworsteld? Hoe kan ik een gezondere gedachtengang ontwikkelen?
Ik herken het zeker. Achteraf zie ik dat het arrogantie was en arrogantie is op zijn beurt onzekerheid.
Op anderen neerkijken komt daar vandaan. Je hebt het in het moment niet door want je probeert als een gek te overleven en dan bedenkt je brein wel redenen waarom je niet tot persoonlijke verantwoordelijkheid en actie hoeft over te gaan. Je bent immers bang voor repercussies als je iemand confronteert met zijn/haar rotstreek. Dat levert een probleem op, want hij/zij kan boos op je worden en het contact verbreken. De horror! (denkt je brein dan) Een gezonde gedachtegang ontwikkelen, begint met het niet meer geloven in je huidige gedachtegang.
Een ander iets: Ik bemerk bij mezelf dat mijn psyche/brein (hoe noemen ze dat?) allerlei excuses veroorzaakt om ANDEREN geen verantwoordelijkheid te laten nemen voor hun gedrag. Om er mee weg te komen. Dat is me al een tijd opgevallen. Toen anderen mijn kwetsten, en nog steeds eigenlijk als ik aan die momenten denken, kreeg ik gedachten van 'ach, die persoon weet niet beter', 'ach, iedereen maakt weleens fouten', of zelfs hele ingenieuze gedachten zoals 'ach, wat in de wereld is niet veroorzaakt door iets anders, hoe verantwoordelijk zijn zij nou echt?'. Het lijkt erop alsof mijn brein alles op alles zet om het conflict te vermijden met anderen, om gewoon te zeggen 'Wat was dat een rotstreek van de ander, die heeft me erg gekwetst, ik laat de verantwoordelijkheid daarvoor bij die persoon'. Herkennen jullie dat? Ik moet daaraan toevoegen dat vroeger ik niet toegelaten werd nare dingen te denken over anderen. Dus anderen kwamen er in die zin altijd mee weg. Hebben jullie hiermee geworsteld? Hoe kan ik een gezondere gedachtengang ontwikkelen?
Ik herken het zeker. Achteraf zie ik dat het arrogantie was en arrogantie is op zijn beurt onzekerheid.
Op anderen neerkijken komt daar vandaan. Je hebt het in het moment niet door want je probeert als een gek te overleven en dan bedenkt je brein wel redenen waarom je niet tot persoonlijke verantwoordelijkheid en actie hoeft over te gaan. Je bent immers bang voor repercussies als je iemand confronteert met zijn/haar rotstreek. Dat levert een probleem op, want hij/zij kan boos op je worden en het contact verbreken. De horror! (denkt je brein dan) Een gezonde gedachtegang ontwikkelen, begint met het niet meer geloven in je huidige gedachtegang.
zondag 31 mei 2015 00:23
quote:Femke_dev schreef op 15 mei 2015 @ 19:25:
Ik voel me schuldig wanneer ik gewoon wegloop. Ik voel me schuldig wanneer ik niet mijn best doe om ze te begrijpen.Dan is nu de tijd gekomen dat je dit niet meer gaat doen. Je kiest nu voor jezelf, je hoeft geen moeite te doen om andere mensen te begrijpen. Als je dat wilt dan ga je knettergek worden, iedereen doet de dingen met een bepaalde reden of achtergrond. Waarom? Niet belangrijk, alleen als iemand jou respecteert en in je waarde laat is die persoon het waard om aandacht en energie in te steken, eerder niet. Stop met het begrijpen van andere, kijk naar jezelf, wat wil jij. Jij bent de belangrijkste nu.
Ik voel me schuldig wanneer ik gewoon wegloop. Ik voel me schuldig wanneer ik niet mijn best doe om ze te begrijpen.Dan is nu de tijd gekomen dat je dit niet meer gaat doen. Je kiest nu voor jezelf, je hoeft geen moeite te doen om andere mensen te begrijpen. Als je dat wilt dan ga je knettergek worden, iedereen doet de dingen met een bepaalde reden of achtergrond. Waarom? Niet belangrijk, alleen als iemand jou respecteert en in je waarde laat is die persoon het waard om aandacht en energie in te steken, eerder niet. Stop met het begrijpen van andere, kijk naar jezelf, wat wil jij. Jij bent de belangrijkste nu.
Help iedereen een handje
zondag 31 mei 2015 00:24
quote:Femke_dev schreef op 31 mei 2015 @ 00:17:
Volkomen onverwacht, en niet gerelateerd aan mij, stuurde een vriendin me de volgende citaat (zo'n forward e-mail). De boodschap is:
Ware liefde is geen gevoel waardoor we overweldigd worden. Het is een weloverwogen, toegewijde beslissing. M. Scott Peck
Dat past heel mooi bij wat Sensy eerder schreef over dat liefde niet een emotie is of een gevoel maar meer een staat van zijn. Als we namelijk echte liefde beleven dan zijn we bij iemand waar we, als we alle informatie hadden over hoe ze met ons omgaan, ook echt bij wilden zijn. Dat geldt dus niet bij de partners uit mijn verleden aangezien ik nu weet dat ze me respectloos behandelden. Laat je dus niet gek maken door gevoelens, of een gevaarlijke aantrekkingskracht, dat is geen liefde, dat is een neurose. Daarnaast is het geen liefde als je op de ander gericht bent en onvoldoende van jezelf houdt en jezelf in bescherming neemt.Je behandelde jezelf respectloos door bij ze te blijven. Jij ging over je grenzen heen. Niet zij.
Volkomen onverwacht, en niet gerelateerd aan mij, stuurde een vriendin me de volgende citaat (zo'n forward e-mail). De boodschap is:
Ware liefde is geen gevoel waardoor we overweldigd worden. Het is een weloverwogen, toegewijde beslissing. M. Scott Peck
Dat past heel mooi bij wat Sensy eerder schreef over dat liefde niet een emotie is of een gevoel maar meer een staat van zijn. Als we namelijk echte liefde beleven dan zijn we bij iemand waar we, als we alle informatie hadden over hoe ze met ons omgaan, ook echt bij wilden zijn. Dat geldt dus niet bij de partners uit mijn verleden aangezien ik nu weet dat ze me respectloos behandelden. Laat je dus niet gek maken door gevoelens, of een gevaarlijke aantrekkingskracht, dat is geen liefde, dat is een neurose. Daarnaast is het geen liefde als je op de ander gericht bent en onvoldoende van jezelf houdt en jezelf in bescherming neemt.Je behandelde jezelf respectloos door bij ze te blijven. Jij ging over je grenzen heen. Niet zij.
zondag 31 mei 2015 13:27
Ik zeg niet dat ik zo goed en aardig ben. Dat wil jij er in lezen. Ik ben mijn vergissingen begaan en heb ook mijn fouten gemaakt en daar heb ik mezelf keihard over aangepakt (en doe ik nog steeds). Dit topic is er echter om mezelf te leren op te houden met over mijn eigen grenzen te gaan. Dus sterker in mijn schoenen staan, niet te bang te zijn dat er een conflict ontstaat als iemand mij behandeld op een onwenselijke wijze, beter herkennen dat er een 'zelf' is (deze ik die hier schrijft bijvoorbeeld) die gekwetst kan raken net zoals ieder ander. Ik wil meer voor mezelf opkomen, ik wil de mensen uit mijn verleden achter me laten en mezelf een nieuwe kans geven. Ik wil mezelf nieuwe denkpatronen aanleren zodat ik de juiste verantwoordelijkheid ten opzichte van mezelf en anderen heb en gezonde en fijne relaties aan kan gaan.
zondag 31 mei 2015 13:38
@Sensy Yep, het is veel handiger het om te draaien. Ik ging over mijn eigen grenzen door allerlei gedrag te pikken en zelfs goed te praten.
@krullenbol Ik doe zo mijn best anderen niet te gaan begrijpen maar eens dichtbij mezelf te blijven. Het is voor mij een enorme opgave maar ik zal het doen. Hopelijk wordt het na enige tijd me helemaal eigen.
@krullenbol Ik doe zo mijn best anderen niet te gaan begrijpen maar eens dichtbij mezelf te blijven. Het is voor mij een enorme opgave maar ik zal het doen. Hopelijk wordt het na enige tijd me helemaal eigen.
zondag 31 mei 2015 13:42
femke, is er nu een concrete situatie waar je tegenaan loopt of is je topic meer bedoelt om ervaringen in het verleden beter te begrijpen? Als je alleen maar schrijft, denkt en praat, maar verder geen concrete aanleiding hebt om je nieuw verworven kennis te testen, dan maak je jezelf gek door zo in je hoofd te worstelen.
zondag 31 mei 2015 14:35
zondag 31 mei 2015 14:39
Misschien een psych of therapeut inschakelen? Er wakker van liggen is jezelf in de weg zitten. Rust komt met begrip van jezelf, de situaties, je handelen, je denken etc. En daar kun je best wat professionele hulp bij gebruiken. Hoe je nu omgaat met jezelf is een groot onderdeel van het probleem; je suf piekeren op zoek naar 'antwoorden' terwijl je ook kunt besluiten dat je hier denkend en piekerend niet uit gaat komen. Je hebt je in je relaties ook suf gepiekerd om maar de relatie goed te houden. Nu vecht je op dezelfde manier om de relatie met jezelf goed te houden. De dynamiek gaat ook zonder man in je leven ongestoord door in jou.
zondag 31 mei 2015 20:02
quote:Femke_dev schreef op 31 mei 2015 @ 13:27:
Ik zeg niet dat ik zo goed en aardig ben. Dat wil jij er in lezen. Ik ben mijn vergissingen begaan en heb ook mijn fouten gemaakt en daar heb ik mezelf keihard over aangepakt (en doe ik nog steeds). Dit topic is er echter om mezelf te leren op te houden met over mijn eigen grenzen te gaan. Dus sterker in mijn schoenen staan, niet te bang te zijn dat er een conflict ontstaat als iemand mij behandeld op een onwenselijke wijze, beter herkennen dat er een 'zelf' is (deze ik die hier schrijft bijvoorbeeld) die gekwetst kan raken net zoals ieder ander. Ik wil meer voor mezelf opkomen, ik wil de mensen uit mijn verleden achter me laten en mezelf een nieuwe kans geven. Ik wil mezelf nieuwe denkpatronen aanleren zodat ik de juiste verantwoordelijkheid ten opzichte van mezelf en anderen heb en gezonde en fijne relaties aan kan gaan.Lijkt me een prima streven. Ik geef jou alleen maar terug wat ik in jouw posts lees. Ik denk daar een patroon in te zien maar ik ben ook maar een anonieme forummer natuurlijk.
Ik zeg niet dat ik zo goed en aardig ben. Dat wil jij er in lezen. Ik ben mijn vergissingen begaan en heb ook mijn fouten gemaakt en daar heb ik mezelf keihard over aangepakt (en doe ik nog steeds). Dit topic is er echter om mezelf te leren op te houden met over mijn eigen grenzen te gaan. Dus sterker in mijn schoenen staan, niet te bang te zijn dat er een conflict ontstaat als iemand mij behandeld op een onwenselijke wijze, beter herkennen dat er een 'zelf' is (deze ik die hier schrijft bijvoorbeeld) die gekwetst kan raken net zoals ieder ander. Ik wil meer voor mezelf opkomen, ik wil de mensen uit mijn verleden achter me laten en mezelf een nieuwe kans geven. Ik wil mezelf nieuwe denkpatronen aanleren zodat ik de juiste verantwoordelijkheid ten opzichte van mezelf en anderen heb en gezonde en fijne relaties aan kan gaan.Lijkt me een prima streven. Ik geef jou alleen maar terug wat ik in jouw posts lees. Ik denk daar een patroon in te zien maar ik ben ook maar een anonieme forummer natuurlijk.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
zondag 31 mei 2015 22:02
quote:Femke_dev schreef op 31 mei 2015 @ 13:38:
@Sensy Yep, het is veel handiger het om te draaien. Ik ging over mijn eigen grenzen door allerlei gedrag te pikken en zelfs goed te praten.
@krullenbol Ik doe zo mijn best anderen niet te gaan begrijpen maar eens dichtbij mezelf te blijven. Het is voor mij een enorme opgave maar ik zal het doen. Hopelijk wordt het na enige tijd me helemaal eigen.Ik wens je heel veel sterkte en succes, let wel Femke je bent alleen verantwoordelijk voor je eigen gedrag.
@Sensy Yep, het is veel handiger het om te draaien. Ik ging over mijn eigen grenzen door allerlei gedrag te pikken en zelfs goed te praten.
@krullenbol Ik doe zo mijn best anderen niet te gaan begrijpen maar eens dichtbij mezelf te blijven. Het is voor mij een enorme opgave maar ik zal het doen. Hopelijk wordt het na enige tijd me helemaal eigen.Ik wens je heel veel sterkte en succes, let wel Femke je bent alleen verantwoordelijk voor je eigen gedrag.
Help iedereen een handje
maandag 1 juni 2015 20:23
Aan het beoordelen mankeert het toch niet? Wat jij blijkbaar nalaat is om er naar te handelen.
Je weet diep in je hart best wat je eigenlijk zou moeten doen. Er is alleen iets wat jou tegen houdt om het daadwerkelijk te doen. Blijkbaar levert het je toch iets op, of schat je de gevolgen van handelen in als nog vervelender.
Heb je wel eens met je therapeut gepraat over hoe je zo'n patroon kan doorbreken?
Je weet diep in je hart best wat je eigenlijk zou moeten doen. Er is alleen iets wat jou tegen houdt om het daadwerkelijk te doen. Blijkbaar levert het je toch iets op, of schat je de gevolgen van handelen in als nog vervelender.
Heb je wel eens met je therapeut gepraat over hoe je zo'n patroon kan doorbreken?
Opinions are like assholes. Everybody has one.
maandag 1 juni 2015 22:03
quote:Femke_dev schreef op 30 mei 2015 @ 14:23:
Een ander iets: Ik bemerk bij mezelf dat mijn psyche/brein (hoe noemen ze dat?) allerlei excuses veroorzaakt om ANDEREN geen verantwoordelijkheid te laten nemen voor hun gedrag. Om er mee weg te komen. Dat is me al een tijd opgevallen. Toen anderen mijn kwetsten, en nog steeds eigenlijk als ik aan die momenten denken, kreeg ik gedachten van 'ach, die persoon weet niet beter', 'ach, iedereen maakt weleens fouten', of zelfs hele ingenieuze gedachten zoals 'ach, wat in de wereld is niet veroorzaakt door iets anders, hoe verantwoordelijk zijn zij nou echt?'. Het lijkt erop alsof mijn brein alles op alles zet om het conflict te vermijden met anderen, om gewoon te zeggen 'Wat was dat een rotstreek van de ander, die heeft me erg gekwetst, ik laat de verantwoordelijkheid daarvoor bij die persoon'. Herkennen jullie dat? Ik moet daaraan toevoegen dat vroeger ik niet toegelaten werd nare dingen te denken over anderen. Dus anderen kwamen er in die zin altijd mee weg. Hebben jullie hiermee geworsteld? Hoe kan ik een gezondere gedachtengang ontwikkelen?
Herkenbaar. Alles om conflicten te vermijden. Wel interessant, conflicten kun je oefenen met je therapeut! Dat heb ik gedaan en dat was al heel erg eng. Ik wilde geen conflict, want dan moest ik het weer oplossen. Gelukkig leer je dan dat je het ook eens aan een ander mag overlaten om het goed te maken. Of om er niet om te geven als de ander het niet goed wil maken.
Nog een quote van je die me opviel: Als ik hen voor vol zou aanzien zou ik geen moeite hebben ze gewoon aan te spreken op hun gedrag. In die zin behandel ik ze bijna als minderwaardig. Zij zullen toch ook serieus genomen willen worden, nou dan gelden alle regels ook voor hen.
Over welke regels heb je het? Sociale conventies? Ik heb een sociale fobie en was vroeger altijd in de war met die sociale conventies. Volgens persoon A hoort dit zo, volgens persoon B hoort dit zus, wat is nu het juiste? Maar iedereen doet dus gewoon maar wat. Er zijn vast wel sociale conventies, maar niemand houdt zich er 100% aan of wil zich er zelfs 100% aan houden. Dus gooi die regels weg, want die bestaan niet echt.
En nog iets. Liefde die zo heftig is dat je jezelf erin verliest deed me denken aan het claimende gedrag dat ik vroeger had. Omdat ik zo bang was alleen over te blijven of gepest te worden, klampte ik me bijna vacuüm vast aan mensen die een beetje aardig deden. Hoe meer eigenwaarde ik krijg, hoe minder ik dat gedrag vertoon. Herken je daar iets in? Edit: ik lees verder en zie dat Zocher dat eigenlijk hetzelfde had.
Een ander iets: Ik bemerk bij mezelf dat mijn psyche/brein (hoe noemen ze dat?) allerlei excuses veroorzaakt om ANDEREN geen verantwoordelijkheid te laten nemen voor hun gedrag. Om er mee weg te komen. Dat is me al een tijd opgevallen. Toen anderen mijn kwetsten, en nog steeds eigenlijk als ik aan die momenten denken, kreeg ik gedachten van 'ach, die persoon weet niet beter', 'ach, iedereen maakt weleens fouten', of zelfs hele ingenieuze gedachten zoals 'ach, wat in de wereld is niet veroorzaakt door iets anders, hoe verantwoordelijk zijn zij nou echt?'. Het lijkt erop alsof mijn brein alles op alles zet om het conflict te vermijden met anderen, om gewoon te zeggen 'Wat was dat een rotstreek van de ander, die heeft me erg gekwetst, ik laat de verantwoordelijkheid daarvoor bij die persoon'. Herkennen jullie dat? Ik moet daaraan toevoegen dat vroeger ik niet toegelaten werd nare dingen te denken over anderen. Dus anderen kwamen er in die zin altijd mee weg. Hebben jullie hiermee geworsteld? Hoe kan ik een gezondere gedachtengang ontwikkelen?
Herkenbaar. Alles om conflicten te vermijden. Wel interessant, conflicten kun je oefenen met je therapeut! Dat heb ik gedaan en dat was al heel erg eng. Ik wilde geen conflict, want dan moest ik het weer oplossen. Gelukkig leer je dan dat je het ook eens aan een ander mag overlaten om het goed te maken. Of om er niet om te geven als de ander het niet goed wil maken.
Nog een quote van je die me opviel: Als ik hen voor vol zou aanzien zou ik geen moeite hebben ze gewoon aan te spreken op hun gedrag. In die zin behandel ik ze bijna als minderwaardig. Zij zullen toch ook serieus genomen willen worden, nou dan gelden alle regels ook voor hen.
Over welke regels heb je het? Sociale conventies? Ik heb een sociale fobie en was vroeger altijd in de war met die sociale conventies. Volgens persoon A hoort dit zo, volgens persoon B hoort dit zus, wat is nu het juiste? Maar iedereen doet dus gewoon maar wat. Er zijn vast wel sociale conventies, maar niemand houdt zich er 100% aan of wil zich er zelfs 100% aan houden. Dus gooi die regels weg, want die bestaan niet echt.
En nog iets. Liefde die zo heftig is dat je jezelf erin verliest deed me denken aan het claimende gedrag dat ik vroeger had. Omdat ik zo bang was alleen over te blijven of gepest te worden, klampte ik me bijna vacuüm vast aan mensen die een beetje aardig deden. Hoe meer eigenwaarde ik krijg, hoe minder ik dat gedrag vertoon. Herken je daar iets in? Edit: ik lees verder en zie dat Zocher dat eigenlijk hetzelfde had.
dinsdag 2 juni 2015 12:09
quote:BWitched schreef op 01 juni 2015 @ 20:23:
Aan het beoordelen mankeert het toch niet? Wat jij blijkbaar nalaat is om er naar te handelen.
Je weet diep in je hart best wat je eigenlijk zou moeten doen. Er is alleen iets wat jou tegen houdt om het daadwerkelijk te doen. Blijkbaar levert het je toch iets op, of schat je de gevolgen van handelen in als nog vervelender.
Heb je wel eens met je therapeut gepraat over hoe je zo'n patroon kan doorbreken?Ja, heb met een therapeut gepraat. We zijn aan het werk het patroon te ontdekken. Volgens mijn therapeut een herhaling van vroege trauma's. Het brein denkt het trauma op te lossen door het steeds weer her te beleven en dan een oplossing in de werkelijkheid te vinden. Het probleem is dat dit niet werkt: er valt geen liefde te vinden bij mensen die (tijdelijk?) niet in staat zijn om liefde te geven. Dat zal ik moeten accepteren. Ook dat het niet aan mij ligt dat die mensen geen liefde geven.
Aan het beoordelen mankeert het toch niet? Wat jij blijkbaar nalaat is om er naar te handelen.
Je weet diep in je hart best wat je eigenlijk zou moeten doen. Er is alleen iets wat jou tegen houdt om het daadwerkelijk te doen. Blijkbaar levert het je toch iets op, of schat je de gevolgen van handelen in als nog vervelender.
Heb je wel eens met je therapeut gepraat over hoe je zo'n patroon kan doorbreken?Ja, heb met een therapeut gepraat. We zijn aan het werk het patroon te ontdekken. Volgens mijn therapeut een herhaling van vroege trauma's. Het brein denkt het trauma op te lossen door het steeds weer her te beleven en dan een oplossing in de werkelijkheid te vinden. Het probleem is dat dit niet werkt: er valt geen liefde te vinden bij mensen die (tijdelijk?) niet in staat zijn om liefde te geven. Dat zal ik moeten accepteren. Ook dat het niet aan mij ligt dat die mensen geen liefde geven.
