Seks
alle pijlers
Mijn man heeft zo z'n voorkeuren
vrijdag 14 augustus 2015 15:02
Na 5 jaar relatie vraag ik me toch echt af of jullie dit herkennen.
Mijn man is niet zo heel erg fan van penetratie. Hij vindt het handwerk het meest prettig. Bovendien heeft hij een vast programma die we (lees: hij. Hij heeft de regie) afwerken en de afgelopen 5 jaar maar liefst 2 standjes gedaan. Andere vindt hij niks.
Bovendien is z'n libido niet hoog; eens in de drie weken moet er weer wat gebeuren. Is dan ook dwingend.
Initiatieven vanuit mijn kant worden 9 van de 10 keer afgewezen.
Zelf ziet hij het probleem niet zo: uitvoerig gezegd dat dit voor mij niet bevredigend is. Hij draait het uiteindelijk zo om dat ik het gesprek beëindig met een rotgevoel omdat ik overal naast zit en er niks mis is met de seks.
Sinds december hebben we het drie keer gedaan: initiatieven neem ik al 2 jr niet meer, maar de seks zelf kan ik niet meer opbrengen.
Mijn eigen seksualiteit is volledig dood en heb er ook geen zin meer in.
Mijn man lijkt het prima te vinden.
Ik weet haast zeker dat hij geen porno kijkt en vreemdgaan al helemaal niet. Ik ben verre van naïef, weet dit zeker. Ook valt hij niet op mannen.
We hebben twee kleine kinderen.
Vraag me gewoon af of er meer vrouwen zijn waarvan de man zulke rare seks gewoontes enzo heeft.
Wordt inmiddels goed wanhopig. Vermoed een ASS bij hem (halve familie heeft Asperger) maar herken ook best aardig wat aks het gaat om narcisme.
Ben nieuw hier dus weet niet of er ooit zon topic is dit geweest is.
Alvast bedankt.
Mijn man is niet zo heel erg fan van penetratie. Hij vindt het handwerk het meest prettig. Bovendien heeft hij een vast programma die we (lees: hij. Hij heeft de regie) afwerken en de afgelopen 5 jaar maar liefst 2 standjes gedaan. Andere vindt hij niks.
Bovendien is z'n libido niet hoog; eens in de drie weken moet er weer wat gebeuren. Is dan ook dwingend.
Initiatieven vanuit mijn kant worden 9 van de 10 keer afgewezen.
Zelf ziet hij het probleem niet zo: uitvoerig gezegd dat dit voor mij niet bevredigend is. Hij draait het uiteindelijk zo om dat ik het gesprek beëindig met een rotgevoel omdat ik overal naast zit en er niks mis is met de seks.
Sinds december hebben we het drie keer gedaan: initiatieven neem ik al 2 jr niet meer, maar de seks zelf kan ik niet meer opbrengen.
Mijn eigen seksualiteit is volledig dood en heb er ook geen zin meer in.
Mijn man lijkt het prima te vinden.
Ik weet haast zeker dat hij geen porno kijkt en vreemdgaan al helemaal niet. Ik ben verre van naïef, weet dit zeker. Ook valt hij niet op mannen.
We hebben twee kleine kinderen.
Vraag me gewoon af of er meer vrouwen zijn waarvan de man zulke rare seks gewoontes enzo heeft.
Wordt inmiddels goed wanhopig. Vermoed een ASS bij hem (halve familie heeft Asperger) maar herken ook best aardig wat aks het gaat om narcisme.
Ben nieuw hier dus weet niet of er ooit zon topic is dit geweest is.
Alvast bedankt.
vrijdag 14 augustus 2015 16:10
Angst voor wat? Dat hij je bont en blauw mept? Maar meneer is vermoedelijk wel bang voor gezichtsverlies? Die twee gaan natuurlijk niet echt samen hè..
Je zegt dat de financiën je niet zoveel boeien. Je verdient genoeg. Nou meid zorg een ander onderkomen, pak je spullen en ga weg? Scheiding enzo volgen vanzelf wel.
Ik kan je nu al vertellen dat hij niet gaat veranderen. En met je 40 jaar kom je, gezien je eigen beschrijving van een leuk mevrouwtje, vast nog makkelijk aan de man. Over 10 jaar zal het vast wat lastiger worden..
Je zegt dat de financiën je niet zoveel boeien. Je verdient genoeg. Nou meid zorg een ander onderkomen, pak je spullen en ga weg? Scheiding enzo volgen vanzelf wel.
Ik kan je nu al vertellen dat hij niet gaat veranderen. En met je 40 jaar kom je, gezien je eigen beschrijving van een leuk mevrouwtje, vast nog makkelijk aan de man. Over 10 jaar zal het vast wat lastiger worden..
vrijdag 14 augustus 2015 16:16
Wat een ellendige ssituatie TO.
Als je er geen geluk meer uithaalt dan is het tijd om verder te kijken.
Voor de kinderen zou ik proberen wat ik kon, therapie, gesprekken en weet ik veel maar het houdt een keer op natuurlijk.
Blijven voor de kinderen lijkt mij een gepasseerd station aangezien hij ook geweldadig en dominant is en dat geen lekker voorbeeld van een relatie is voor je kinderen.
Als je er geen geluk meer uithaalt dan is het tijd om verder te kijken.
Voor de kinderen zou ik proberen wat ik kon, therapie, gesprekken en weet ik veel maar het houdt een keer op natuurlijk.
Blijven voor de kinderen lijkt mij een gepasseerd station aangezien hij ook geweldadig en dominant is en dat geen lekker voorbeeld van een relatie is voor je kinderen.
vrijdag 14 augustus 2015 16:18
Bij elke post valt mijn mond meer open.
Weet je, het 'seks is moeilijk', dat is niet zo erg. Maar eerlijk gezegd ... als hij al vlak na jullie bruiloft agressief werd, had ik ervoor gepast om aan kinderen te beginnen. Die arme kinderen zitten nu ook opgescheept met een vader die slaat(!!!), schreeuwt, en weet ik veel wat hij allemaal doet. En dan ga jij je druk maken om weinig seks???
Weet je, het 'seks is moeilijk', dat is niet zo erg. Maar eerlijk gezegd ... als hij al vlak na jullie bruiloft agressief werd, had ik ervoor gepast om aan kinderen te beginnen. Die arme kinderen zitten nu ook opgescheept met een vader die slaat(!!!), schreeuwt, en weet ik veel wat hij allemaal doet. En dan ga jij je druk maken om weinig seks???
anoniem_221685 wijzigde dit bericht op 23-05-2018 12:22
36.42% gewijzigd
vrijdag 14 augustus 2015 16:39
Nee maak me niet druk om de seks
Het was eigenlijk dat ik me afvroeg of deze wel normaal was ofzo
Waarom dan kinderen.
Ja, ik dacht dat er andere oorzaken waren. Stress met z'n ouders, z'n drukke baan.. Niet kon ik vermoeden dat hij zo explosief kon reageren. Dat hij zo dominant zou zijn. Dat zag ik niet toen we nog niet getrouwd waren.
Ik heb de dag na ons trouwen huilend op de grond gelegen en me afgevraagd wat me bezielde.
Misschien wil ik ook wel geen gezichtsverlies. Vooral omdat iedereen met hem wegloopt.
Er zijn ook goede periodes geweest natuurlijk. Maar hij viel toch weer terug steeds. Bovendien is hij een leuke vader. Kinderen zijn dol op hem.
Hij is eerder kort getrouwd geweest maar pas in het huwelijk kwam ik erachter dat ook zij dit meemaakte.
Ik dacht altijd dat zij was vreemdgegaan en met die man verder wilde. Wat ook zo was vermoed ik hoor. Maar heb pas later dingen huiswerk van haar gelezen die ze deed Ivm hun huwelijktherapie. Ik vond dat toevallig. Uiteraard ga ik haar niet benaderen.
Overigens is het zo dat niemand hier weet van heeft en iedereen denkt dat wij het perfecte en succesvolle koppeltje zijn.
En dat hou ik natuurlijk zelf ook in stand.
Alleen ik kan er nu écht niet meer tegen en ben gewoon wat wanhopig.
Kan me ook voorstellen dat dit irritaties oproept, klagen klagen en niks ondernemen. Daarom haat ik dit punt van mezelf ook zo. Ik die de halve wereld rondreis, me sterk en onafhankelijk voel, veel contacten heb enz
Niet om mezelf op te hemelen, integendeel, maar je zou misschien juist een van een onzekere vrouw verwachten dat zij blijft in een ongelukkig en ongelijkwaardig huwelijk.
Ik haat het dat ik thuis het bange vrouwtje ben die doodsbang is voor de agressie van haar man en de dreigementen de kinderen te zullen afnemen. Dat laatste kan natuurlijk nooit zomaar maar hij is heel sterk op allerlei gebieden.
Het was eigenlijk dat ik me afvroeg of deze wel normaal was ofzo
Waarom dan kinderen.
Ja, ik dacht dat er andere oorzaken waren. Stress met z'n ouders, z'n drukke baan.. Niet kon ik vermoeden dat hij zo explosief kon reageren. Dat hij zo dominant zou zijn. Dat zag ik niet toen we nog niet getrouwd waren.
Ik heb de dag na ons trouwen huilend op de grond gelegen en me afgevraagd wat me bezielde.
Misschien wil ik ook wel geen gezichtsverlies. Vooral omdat iedereen met hem wegloopt.
Er zijn ook goede periodes geweest natuurlijk. Maar hij viel toch weer terug steeds. Bovendien is hij een leuke vader. Kinderen zijn dol op hem.
Hij is eerder kort getrouwd geweest maar pas in het huwelijk kwam ik erachter dat ook zij dit meemaakte.
Ik dacht altijd dat zij was vreemdgegaan en met die man verder wilde. Wat ook zo was vermoed ik hoor. Maar heb pas later dingen huiswerk van haar gelezen die ze deed Ivm hun huwelijktherapie. Ik vond dat toevallig. Uiteraard ga ik haar niet benaderen.
Overigens is het zo dat niemand hier weet van heeft en iedereen denkt dat wij het perfecte en succesvolle koppeltje zijn.
En dat hou ik natuurlijk zelf ook in stand.
Alleen ik kan er nu écht niet meer tegen en ben gewoon wat wanhopig.
Kan me ook voorstellen dat dit irritaties oproept, klagen klagen en niks ondernemen. Daarom haat ik dit punt van mezelf ook zo. Ik die de halve wereld rondreis, me sterk en onafhankelijk voel, veel contacten heb enz
Niet om mezelf op te hemelen, integendeel, maar je zou misschien juist een van een onzekere vrouw verwachten dat zij blijft in een ongelukkig en ongelijkwaardig huwelijk.
Ik haat het dat ik thuis het bange vrouwtje ben die doodsbang is voor de agressie van haar man en de dreigementen de kinderen te zullen afnemen. Dat laatste kan natuurlijk nooit zomaar maar hij is heel sterk op allerlei gebieden.
vrijdag 14 augustus 2015 17:09
vrijdag 14 augustus 2015 17:18
vrijdag 14 augustus 2015 17:22
Hij neemt de ruimte die hij krijgt.
Er is lijkt wel iets anders gaande. Ben je financieel afhankelijk?
Je legt veel bij hem neer maar hij heeft geen reden te veranderen. Jij wel. Dus jij zal vrees ik aan de slag moeten.
Heb je therapie ondertussen?
In de tussentijd: Aangeven bij hem dat je ongelukkig bent. En wat je wensen zijn. Desnoods: Ik weet nog niet wat ik Wil met deze relatie en daarom ga ik in therapie. En dat maar blijven herhalen door zijn speeches heen.
In die tussentijd heb jij ruimte nodig en kun je geen sex of andere interactie met hem hebben buiten je wil om.
Je nergens meer toe laten dwingen. Je bent niet op je achterhoofd gevallen en jouw gevoel telt ook.
Er is lijkt wel iets anders gaande. Ben je financieel afhankelijk?
Je legt veel bij hem neer maar hij heeft geen reden te veranderen. Jij wel. Dus jij zal vrees ik aan de slag moeten.
Heb je therapie ondertussen?
In de tussentijd: Aangeven bij hem dat je ongelukkig bent. En wat je wensen zijn. Desnoods: Ik weet nog niet wat ik Wil met deze relatie en daarom ga ik in therapie. En dat maar blijven herhalen door zijn speeches heen.
In die tussentijd heb jij ruimte nodig en kun je geen sex of andere interactie met hem hebben buiten je wil om.
Je nergens meer toe laten dwingen. Je bent niet op je achterhoofd gevallen en jouw gevoel telt ook.
vrijdag 14 augustus 2015 17:59
Je zou langs kunnen gaan bij een relatietherapeut en / of seksuoloog. Eerst misschien in je eentje, zodat jij je verhaal kwijt kan, en daarna samen. Mocht je denken dat er echt een stoornis speelt, laat hem dan zich bij de huisarts melden voor een verwijzing naar een psycholoog.
Al die opties kan je als voorwaarde stellen om met hem verder te willen. Hij neemt je niet serieus nu, en je klinkt behoorlijk ongelukkig. Bedenk je dat jullie nog een heel leven samen verder moeten als je bij hem blijft.
Al die opties kan je als voorwaarde stellen om met hem verder te willen. Hij neemt je niet serieus nu, en je klinkt behoorlijk ongelukkig. Bedenk je dat jullie nog een heel leven samen verder moeten als je bij hem blijft.
vrijdag 14 augustus 2015 18:48
Slaan heeft hij ook gedaan? Plus al het andere, jou je laten voelen alsof je niets waard bent??? Meid, rennen!! Heel hard. Jij en je kinderen zijn beter af zonder hem. Je bent onafhankelijk, je hebt een eigen inkomen. Schrijf je in voor een woning, informeer bij een blijf van mijn lijfhuis, zoek in je netwerk naar een huis, ga iig zsm bij deze malloot (meneer de directeur) weg!!!!!
vrijdag 14 augustus 2015 19:52
Ik zou denk ik ook uit elkaar gaan. Misschien is het mogelijk om dat op zo'n manier te doen dat het bij hem de minste woede oproept. Dus uitleggen hoe je je voelt en dat je geen manier meer ziet om weer gelukkig te worden. Geen verwijten maar uitleg over 'botsende karakters' en dat je veel van hem houdt maar dat het echt niet meer gaat, dat je een goede verstandhouding wilt, ook vanwege de kindjes. Dus zonder het op de spits te drijven maar ondertussen de scheiding wel doorzetten. Zo ben je dan over een jaar waarschijnlijk het beste af.
vrijdag 14 augustus 2015 19:54
quote:Anoniem1975 schreef op 14 augustus 2015 @ 15:40:
Alles wat jullie zeggen heb ik aangedragen.
Krijg geen antwoord, zijn monologen.
Gekmakend.
Maar draait de boel ook om.
Sinds december heb ik bewust tegen mezelf gezegd geen seks meer te willen en ben hem gaan afwijzen.
Ook bij aandringen.
Hij leek ineens meer zin te hebben en dacht even dat ie er mee aan het werk was.
Een keer toegelaten omdat ik wilde kijken of ik het nog 'kon', heb hem feitelijk even gebruikt.
De twee andere keren waren in een hotel en was hij goedgestemd.
Eerlijk gezegd geeft het me soort van macht om hem af te wijzen.
Maar ik kan het ook niet meer opbrengen.
Ik ben best een leuke goeduitziende mevrouw haha
;-), aandacht genoeg dus vreemdgaan is niet zo moeilijk. Dat ga ik niet doen. De ellende die daarvan kan komen is mij het niet waard. Heb de liefste kindjes van de wereld en moet verstandig zijn.
De laatste tijd is uit elkaar gaan voor mij een optie; iig tijdelijk.
Maar mijn man weigert dat en vindt dat ik moet veranderen. (Hoe en wat weet ik niet, wrs meer volgzamer)
M'n man is een directeur met veel aanzien, dit zou giga gezichtsverlies zijn vermoed ik.
Geld boeit me overigens niet; verdien zelf genoeg en voel me niet emotioneel van hem afhankelijk.
Vrees alleen dat hij er alles aan zal doen het mij zo moeilijk mogelijk te maken en als ik Peter R de Vries moet geloven, gisteren in
.
Waarom kies je voor een relatie met deze man?
Volgens jou is hij een narcist en wat al niet meer. Wat is er dan mis met jou dat je daar voor kiest?
Zo ongeveer het enige argument dat ik daarvoor kan bedenken op basis van de tekst, is dat hij een directeur is.
Die ene dinges heeft groot gelijk dat jij degen bent die in therapie moet. Want waarom je kiest voor leven met iemand die je helemaal niet leuk vind is voor mij niet voor te stellen. Hij is de baas omdat jij ervoor kiest dat te laten gebeuren.
Zijn beweegredenen snap ik, ik snap wat er fijn is aan zijn leven, ik snap waarom een mens daarvoor kan kiezen.
Jouw beweegredenen daarentegen....
Alles wat jullie zeggen heb ik aangedragen.
Krijg geen antwoord, zijn monologen.
Gekmakend.
Maar draait de boel ook om.
Sinds december heb ik bewust tegen mezelf gezegd geen seks meer te willen en ben hem gaan afwijzen.
Ook bij aandringen.
Hij leek ineens meer zin te hebben en dacht even dat ie er mee aan het werk was.
Een keer toegelaten omdat ik wilde kijken of ik het nog 'kon', heb hem feitelijk even gebruikt.
De twee andere keren waren in een hotel en was hij goedgestemd.
Eerlijk gezegd geeft het me soort van macht om hem af te wijzen.
Maar ik kan het ook niet meer opbrengen.
Ik ben best een leuke goeduitziende mevrouw haha
;-), aandacht genoeg dus vreemdgaan is niet zo moeilijk. Dat ga ik niet doen. De ellende die daarvan kan komen is mij het niet waard. Heb de liefste kindjes van de wereld en moet verstandig zijn.De laatste tijd is uit elkaar gaan voor mij een optie; iig tijdelijk.
Maar mijn man weigert dat en vindt dat ik moet veranderen. (Hoe en wat weet ik niet, wrs meer volgzamer)
M'n man is een directeur met veel aanzien, dit zou giga gezichtsverlies zijn vermoed ik.
Geld boeit me overigens niet; verdien zelf genoeg en voel me niet emotioneel van hem afhankelijk.
Vrees alleen dat hij er alles aan zal doen het mij zo moeilijk mogelijk te maken en als ik Peter R de Vries moet geloven, gisteren in
.
Waarom kies je voor een relatie met deze man?
Volgens jou is hij een narcist en wat al niet meer. Wat is er dan mis met jou dat je daar voor kiest?
Zo ongeveer het enige argument dat ik daarvoor kan bedenken op basis van de tekst, is dat hij een directeur is.
Die ene dinges heeft groot gelijk dat jij degen bent die in therapie moet. Want waarom je kiest voor leven met iemand die je helemaal niet leuk vind is voor mij niet voor te stellen. Hij is de baas omdat jij ervoor kiest dat te laten gebeuren.
Zijn beweegredenen snap ik, ik snap wat er fijn is aan zijn leven, ik snap waarom een mens daarvoor kan kiezen.
Jouw beweegredenen daarentegen....
vrijdag 14 augustus 2015 20:02
vrijdag 14 augustus 2015 21:05
quote:Antoon69 schreef op 14 augustus 2015 @ 20:20:
[...]
Jij niet zeker?
Zij gaat het prima redden in haar eentje volgens mij.
Ik zie de reactie van Meds niet als een persoonlijke aanval op TO hoor.
TO heeft ondanks haar beroep, zelf nogal een vertekend beeld van de werkelijkheid en wat ware liefde inhoudt.
Partner heeft laag libido --> gaan trouwen
Na trouwen begint ellende met woedeproblemen partner---> zwanger worden en maar liefst 2x!
Partner is gewelddadig geweest --> zeuren over het slechte seksleven
Dan kan zij wel gaan roepen dat haar partner allerlei diagnoses heeft maar dan heb je zelf ook best wel een blinde vlek voor je eigen problemen hoor. Zij had nooit door moeten gaan met deze relatie. Ik lees hier het verhaal van een vrouw die koste wat kost heeft geprobeerd een perfect leventje te leiden met een partner die veel aanzien krijgt van de buitenwereld. Zij voelt zich door die aandacht misschien ook belangrijk als 'de vrouw van' en is helemaal opgegaan in het aannemen van die rol. Wellicht dat TO niet zo goed begrijpt wie zij is zonder de titel als vrouw van. Want als je financieel kan rond komen, wat belet je dan om te kappen met deze nonsens? Als partner gewelddadig is, dan ga je maar tijdelijk onderduiken bij familie of een adres nemen in een buurt waar weinig mensen je kennen. Ik denk dat haar partner ook te druk is met de ideale directeur spelen naar de buitenwereld toe, om zo dom te zijn om opgepakt te worden voor huiselijk geweld. Deze man is gewiekst genoeg om te weten hoe ver hij kan gaan voor de buitenwereld vragen gaat stellen over zijn gedrag. Nu dat zijn vrouw alles pikt en slikt binnen 4 muren heeft hij zelf geen reden voor vrees.
[...]
Jij niet zeker?
Zij gaat het prima redden in haar eentje volgens mij.
Ik zie de reactie van Meds niet als een persoonlijke aanval op TO hoor.
TO heeft ondanks haar beroep, zelf nogal een vertekend beeld van de werkelijkheid en wat ware liefde inhoudt.
Partner heeft laag libido --> gaan trouwen
Na trouwen begint ellende met woedeproblemen partner---> zwanger worden en maar liefst 2x!
Partner is gewelddadig geweest --> zeuren over het slechte seksleven
Dan kan zij wel gaan roepen dat haar partner allerlei diagnoses heeft maar dan heb je zelf ook best wel een blinde vlek voor je eigen problemen hoor. Zij had nooit door moeten gaan met deze relatie. Ik lees hier het verhaal van een vrouw die koste wat kost heeft geprobeerd een perfect leventje te leiden met een partner die veel aanzien krijgt van de buitenwereld. Zij voelt zich door die aandacht misschien ook belangrijk als 'de vrouw van' en is helemaal opgegaan in het aannemen van die rol. Wellicht dat TO niet zo goed begrijpt wie zij is zonder de titel als vrouw van. Want als je financieel kan rond komen, wat belet je dan om te kappen met deze nonsens? Als partner gewelddadig is, dan ga je maar tijdelijk onderduiken bij familie of een adres nemen in een buurt waar weinig mensen je kennen. Ik denk dat haar partner ook te druk is met de ideale directeur spelen naar de buitenwereld toe, om zo dom te zijn om opgepakt te worden voor huiselijk geweld. Deze man is gewiekst genoeg om te weten hoe ver hij kan gaan voor de buitenwereld vragen gaat stellen over zijn gedrag. Nu dat zijn vrouw alles pikt en slikt binnen 4 muren heeft hij zelf geen reden voor vrees.
De vastheid die je zoekt is even groot als de veranderlijkheid waar jij naar verlangt
