Seks
alle pijlers
Vriend onzeker in bed
maandag 6 april 2015 18:30
Ik heb sinds drie jaar een relatie met mijn vriend. We zijn over het algemeen erg gelukkig met elkaar. We houden van dezelfde dingen en er is veel plezier in onze relatie. Zo houden we van reizen. Ze zeggen soms dat reizen een goede relatietest is. We voelen elkaar hierbij echt goed aan.
Mijn vriend is echter vaak onzeker en dit heeft een grote impact op ons seksleven. Hij is erg lief en zorgzaam. Misschien zelfs een beetje té. In bed geeft hij voor het algemeen en neemt hij eigenlijk niets. Hij houdt ervan om mij te plezieren, maar blokkeert als ik hetzelfde bij hem probeer te doen. Hij houdt er zelfs niet van als ik zijn geslachtsdelen aanraak. Ik heb hier eerder al een topic over geopend. Hij is erg goed in wat hij doet, maar helaas is zijn repertoire nogal beperkt. Ik mis vooral wat spontaniteit en passie. Hij lijkt zich altijd bewust te zijn van zichzelf, van de geluiden, van zijn lichaam, zijn zweet,... Hij kan zich nooit volledig laten gaan. Het probleem lijkt alsmaar groter te worden. Als ik hem vraag over zijn dromen in het leven, kan hij er urenlang over vertellen en fantaseren. Als ik hem vraag wat hij nog wil doen in bed, blokkeert hij. Als ik hem over mijn fantasieën vertel dan weet hij niet hoe hij ermee moet omgaan.
Op één van onze reisjes hadden we een hele gezellige avond in een restaurantje. We zijn wat blijven plakken en er is wat alcohol gedronken. Toen we terug op onze hotelkamer waren was hij meer opgewonden dan ik hem ooit had gezien. Plotseling konden er dingen die hij altijd had afgeketst. Het was erg passievol. Ik vond het heerlijk, maar toen hij de volgende dag ontnuchterd was schaamde hij zich voor wat er gebeurd was. Hij zei dat hij het erg vond dat hij de controle verloren had en hem zo had laten gaan. Helaas is hij sindsdien terug erg zelfbewust geworden.
Nu merk ik dat de twijfels bij mij steeds groter worden. In het ‘gewone’ leven, lijken we elkaar zo goed aan te voelen, maar in bed lukt het steeds minder. Hij is mijn eerste (seksuele) relatie en ik vind het zo jammer dat de passie die we op jonge leeftijd zouden moeten voelen er niet is. Ik zie hem graag en wil nog zoveel met hem proberen. We zouden nog volop in de ‘konijnenfase’ moeten zitten.
Kan je blijven werken aan je seksleven en kan ik blijven hopen op verandering? Zijn er manieren om wat passie te krijgen in de slaapkamer? Ik lees vaak dat wanneer de klik er niet is, die ook nooit kan komen. Ik ben zo bang dat dit bij ons ook zo is. Is dit voor iemand herkenbaar?
Mijn vriend is echter vaak onzeker en dit heeft een grote impact op ons seksleven. Hij is erg lief en zorgzaam. Misschien zelfs een beetje té. In bed geeft hij voor het algemeen en neemt hij eigenlijk niets. Hij houdt ervan om mij te plezieren, maar blokkeert als ik hetzelfde bij hem probeer te doen. Hij houdt er zelfs niet van als ik zijn geslachtsdelen aanraak. Ik heb hier eerder al een topic over geopend. Hij is erg goed in wat hij doet, maar helaas is zijn repertoire nogal beperkt. Ik mis vooral wat spontaniteit en passie. Hij lijkt zich altijd bewust te zijn van zichzelf, van de geluiden, van zijn lichaam, zijn zweet,... Hij kan zich nooit volledig laten gaan. Het probleem lijkt alsmaar groter te worden. Als ik hem vraag over zijn dromen in het leven, kan hij er urenlang over vertellen en fantaseren. Als ik hem vraag wat hij nog wil doen in bed, blokkeert hij. Als ik hem over mijn fantasieën vertel dan weet hij niet hoe hij ermee moet omgaan.
Op één van onze reisjes hadden we een hele gezellige avond in een restaurantje. We zijn wat blijven plakken en er is wat alcohol gedronken. Toen we terug op onze hotelkamer waren was hij meer opgewonden dan ik hem ooit had gezien. Plotseling konden er dingen die hij altijd had afgeketst. Het was erg passievol. Ik vond het heerlijk, maar toen hij de volgende dag ontnuchterd was schaamde hij zich voor wat er gebeurd was. Hij zei dat hij het erg vond dat hij de controle verloren had en hem zo had laten gaan. Helaas is hij sindsdien terug erg zelfbewust geworden.
Nu merk ik dat de twijfels bij mij steeds groter worden. In het ‘gewone’ leven, lijken we elkaar zo goed aan te voelen, maar in bed lukt het steeds minder. Hij is mijn eerste (seksuele) relatie en ik vind het zo jammer dat de passie die we op jonge leeftijd zouden moeten voelen er niet is. Ik zie hem graag en wil nog zoveel met hem proberen. We zouden nog volop in de ‘konijnenfase’ moeten zitten.
Kan je blijven werken aan je seksleven en kan ik blijven hopen op verandering? Zijn er manieren om wat passie te krijgen in de slaapkamer? Ik lees vaak dat wanneer de klik er niet is, die ook nooit kan komen. Ik ben zo bang dat dit bij ons ook zo is. Is dit voor iemand herkenbaar?
dinsdag 7 april 2015 22:29
Ik snap je wel forumnaam2015! Het is ook zo lastig om tot onzekere mensen door te dringen op dat gebied. Ik merk dat nu ook bij mijn vriend. Ik vind het fijn naar hem te kijken naakt, maar hij kijkt me soms aan van: vind je dit nu echt leuk? En ik kan duizend keer zeggen dat ik hem geweldig vind en dat hij goede dingen doet, maar toch blijft die onzekerheid. Misschien moet ik je alcohol tip eens opvolgen 
Heb je al enig idee hoe je het gaat aanpakken met je vriend?
Heb je al enig idee hoe je het gaat aanpakken met je vriend?
woensdag 8 april 2015 07:48
quote:melbrw schreef op 08 april 2015 @ 00:28:
Weet je vriend dat jij dit als een probleem ervaart, dat serieus genoeg is voor je om er een topic over te openen?
Hij weet dat ik het als probleem ervaar. Ik heb hem al verteld dat ik het steeds meer als een gemis ervaar. Ik heb ook al gezegd dat ik mij soms echt wel egoïstisch vind omdat ik niet weet hoe ik hem moet bevredigen. Hij haalt veel uit zijn genot uit mij te zien genieten en ik heb ook al aangegeven dat ik dit ook eens wil doen bij hem. Hij heeft mij echter verzekerd dat hij tevreden is met hoe het nu is.
Als het teveel op hem geconcentreerd is, wordt hij zo nerveus dat voor mij de zin eigenlijk ook ver te zoeken is. Zo wilde ik hem eens verrassen met een (erotische) massage en het lukte hem echt niet om zich te ontspannen (wat toch wel echt belangrijk is). Hij weet dat ik het jammer vind, maar ik wil de druk op hem natuurlijk niet nog verhogen, zodat hij niet nog meer onzeker wordt.
Weet je vriend dat jij dit als een probleem ervaart, dat serieus genoeg is voor je om er een topic over te openen?
Hij weet dat ik het als probleem ervaar. Ik heb hem al verteld dat ik het steeds meer als een gemis ervaar. Ik heb ook al gezegd dat ik mij soms echt wel egoïstisch vind omdat ik niet weet hoe ik hem moet bevredigen. Hij haalt veel uit zijn genot uit mij te zien genieten en ik heb ook al aangegeven dat ik dit ook eens wil doen bij hem. Hij heeft mij echter verzekerd dat hij tevreden is met hoe het nu is.
Als het teveel op hem geconcentreerd is, wordt hij zo nerveus dat voor mij de zin eigenlijk ook ver te zoeken is. Zo wilde ik hem eens verrassen met een (erotische) massage en het lukte hem echt niet om zich te ontspannen (wat toch wel echt belangrijk is). Hij weet dat ik het jammer vind, maar ik wil de druk op hem natuurlijk niet nog verhogen, zodat hij niet nog meer onzeker wordt.
woensdag 8 april 2015 07:54
TO jij ervaart dit als probleem, maar hij heeft duidelijk aangegeven dat hij tevreden is met hoe het nu gaat.
Ergo, er gaat niks veranderen.
Ik zou me erbij neerleggen dat hij zich niet zal laten aanraken.
Want je kunt nog zoveel willen proberen, zoals een (erotische) massage, hij vind het niet prettig en is tevreden zoals het nu is.
En als jij daarboven jezelf als 'egoïstisch' (?) omschrijft omdat jij niet weet hoe hem te bevredigen (Nee, jij wilt hem ook kunnen aanraken en iets géven in bed toch, niet alleen maar nemen- dit is niet egoïstisch, integendeel en daarenboven heel natuurlijk!!) denk ik dat je nog helemaal niet helder voor jezelf hebt of je dit nu wel of niet wilt/kunt accepteren zoals het nu is. Want zo zal het wel blijven als hij t niet net als jij als probleem ervaart.
Ik vind het wel wrang dat hij jouw behoefte zo makkelijk negeert en zichzelf centraal stelt bij wat oké is en wat niet. Hij bepaalt, zo lijkt, dat het zo blijft. Dan kun je nog zoveel willen, het zal niet beklijven. It takes two to tango.
Ergo, er gaat niks veranderen.
Ik zou me erbij neerleggen dat hij zich niet zal laten aanraken.
Want je kunt nog zoveel willen proberen, zoals een (erotische) massage, hij vind het niet prettig en is tevreden zoals het nu is.
En als jij daarboven jezelf als 'egoïstisch' (?) omschrijft omdat jij niet weet hoe hem te bevredigen (Nee, jij wilt hem ook kunnen aanraken en iets géven in bed toch, niet alleen maar nemen- dit is niet egoïstisch, integendeel en daarenboven heel natuurlijk!!) denk ik dat je nog helemaal niet helder voor jezelf hebt of je dit nu wel of niet wilt/kunt accepteren zoals het nu is. Want zo zal het wel blijven als hij t niet net als jij als probleem ervaart.
Ik vind het wel wrang dat hij jouw behoefte zo makkelijk negeert en zichzelf centraal stelt bij wat oké is en wat niet. Hij bepaalt, zo lijkt, dat het zo blijft. Dan kun je nog zoveel willen, het zal niet beklijven. It takes two to tango.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
woensdag 8 april 2015 19:51
quote:misia schreef op 08 april 2015 @ 07:54:
TO jij ervaart dit als probleem, maar hij heeft duidelijk aangegeven dat hij tevreden is met hoe het nu gaat. Ergo, er gaat niks veranderen.
Inderdaad, daar lijkt het wel op, als je het van hem laat afhangen. En je toont zelf ook wel heel veel geduld door pas na 3 jaar hier serieus punt van te maken. Ik ben bang dat je jezelf teveel opzij zet en jezelf teveel ontzegt.
Pas op: mensen laten zich bijna niet veranderen. Alleen als die wens tot verandering ook in henzelf zit, kunnen ze zichzelf accepen en zich ontwikkelen. Zo niet, dan moet je hen accepteren zoals ze nu zijn, of loslaten en zelf verder gaan.
TO jij ervaart dit als probleem, maar hij heeft duidelijk aangegeven dat hij tevreden is met hoe het nu gaat. Ergo, er gaat niks veranderen.
Inderdaad, daar lijkt het wel op, als je het van hem laat afhangen. En je toont zelf ook wel heel veel geduld door pas na 3 jaar hier serieus punt van te maken. Ik ben bang dat je jezelf teveel opzij zet en jezelf teveel ontzegt.
Pas op: mensen laten zich bijna niet veranderen. Alleen als die wens tot verandering ook in henzelf zit, kunnen ze zichzelf accepen en zich ontwikkelen. Zo niet, dan moet je hen accepteren zoals ze nu zijn, of loslaten en zelf verder gaan.
Snel internet vraagt niet per se om een snelle mening
donderdag 9 april 2015 02:09
Ik denk dat je heel goed op moet passen dat je niet een soort therapeut wordt voor hem. Het is allemaal heel lief en goedbedoeld wat je schrijft en ik geloof zeker dat je denkt dat het praten erover helpt maar ik denk dat hij er meer aan heeft om ook eens met een professional erover te praten omdat dat afstand schept, je partner zulke dingen toevertrouwen is erg heftig en intiem, kwetsbaar makend zelfs.
Dat is niet erg en dat mag ook zo af en toe maar het is ook niet bepaald een basis voor stomende passievolle seks, meer voor het boven beschreven knuffelen etc. Na drie jaar.. maak je eens wat minder druk of hij je dan nog wel lief vindt, waarom is dat zo belangrijk voor je? Geliefden zeggen ook wel eens dingen die niet zo aardig zijn, dat is juist het mooie, dat je ook kunt zeggen dat je ermee worstelt. Waarom vul je zo voor hem in? Hij doet dat misschien dan "voor jou" maar als hij zo'n gever is en wat hij "voor jou" kan doen is eraan werken om ook een ontvanger te durven worden, hoe liefdevol is dat?
Dit kun je echt niet blijven uitstellen hoor, juist als je om hem geeft. Neem dat maar aan van iemand die met hetzelfde worstelde, ik kon me ook niet goed laten gaan. Dankzij een heel liefdevolle maar ook zeer duidelijk communicerende bedpartner die niet met al mijn excuses genoegen nam maar ook veel bevestiging gaf en de nodige andere hulp ben ik nu in staat om me te laten gaan tussen de lakens, mits ik een vertrouwensband met iemand heb opgebouwd. Ben echt superblij dat hij niet steeds dacht "ik zeg het maar niet" of "ze heeft het al zo moeilijk ermee". Je kunt wat dat betreft ook te lief zijn voor je partner hoor
Dat is niet erg en dat mag ook zo af en toe maar het is ook niet bepaald een basis voor stomende passievolle seks, meer voor het boven beschreven knuffelen etc. Na drie jaar.. maak je eens wat minder druk of hij je dan nog wel lief vindt, waarom is dat zo belangrijk voor je? Geliefden zeggen ook wel eens dingen die niet zo aardig zijn, dat is juist het mooie, dat je ook kunt zeggen dat je ermee worstelt. Waarom vul je zo voor hem in? Hij doet dat misschien dan "voor jou" maar als hij zo'n gever is en wat hij "voor jou" kan doen is eraan werken om ook een ontvanger te durven worden, hoe liefdevol is dat?
Dit kun je echt niet blijven uitstellen hoor, juist als je om hem geeft. Neem dat maar aan van iemand die met hetzelfde worstelde, ik kon me ook niet goed laten gaan. Dankzij een heel liefdevolle maar ook zeer duidelijk communicerende bedpartner die niet met al mijn excuses genoegen nam maar ook veel bevestiging gaf en de nodige andere hulp ben ik nu in staat om me te laten gaan tussen de lakens, mits ik een vertrouwensband met iemand heb opgebouwd. Ben echt superblij dat hij niet steeds dacht "ik zeg het maar niet" of "ze heeft het al zo moeilijk ermee". Je kunt wat dat betreft ook te lief zijn voor je partner hoor
donderdag 9 april 2015 02:13
quote:bugs schreef op 08 april 2015 @ 19:51:
[...]
Inderdaad, daar lijkt het wel op, als je het van hem laat afhangen. En je toont zelf ook wel heel veel geduld door pas na 3 jaar hier serieus punt van te maken. Ik ben bang dat je jezelf teveel opzij zet en jezelf teveel ontzegt.
Pas op: mensen laten zich bijna niet veranderen. Alleen als die wens tot verandering ook in henzelf zit, kunnen ze zichzelf accepen en zich ontwikkelen. Zo niet, dan moet je hen accepteren zoals ze nu zijn, of loslaten en zelf verder gaan.Het gaat er niet om dat zij hem wil veranderen. Wel dat ze meer wil dan dit, op de lange termijn. En laten we eerlijk zijn; hij waarschijnlijk ook. Ze kan het aangeven, ze kan er meer op gaan staan. Ik vind niet dat je maar uit liefde bij iemand moet blijven die eigenlijk geen stappen wil ondernemen. Ze schrijft dat ze zich dan egoïstisch voelt, dat zegt ook wel wat. Het is namelijk volledig begrijpelijk dat ze hiermee worstelt en rijkelijk laat om het aan te kaarten, ondanks zijn verleden verder.
[...]
Inderdaad, daar lijkt het wel op, als je het van hem laat afhangen. En je toont zelf ook wel heel veel geduld door pas na 3 jaar hier serieus punt van te maken. Ik ben bang dat je jezelf teveel opzij zet en jezelf teveel ontzegt.
Pas op: mensen laten zich bijna niet veranderen. Alleen als die wens tot verandering ook in henzelf zit, kunnen ze zichzelf accepen en zich ontwikkelen. Zo niet, dan moet je hen accepteren zoals ze nu zijn, of loslaten en zelf verder gaan.Het gaat er niet om dat zij hem wil veranderen. Wel dat ze meer wil dan dit, op de lange termijn. En laten we eerlijk zijn; hij waarschijnlijk ook. Ze kan het aangeven, ze kan er meer op gaan staan. Ik vind niet dat je maar uit liefde bij iemand moet blijven die eigenlijk geen stappen wil ondernemen. Ze schrijft dat ze zich dan egoïstisch voelt, dat zegt ook wel wat. Het is namelijk volledig begrijpelijk dat ze hiermee worstelt en rijkelijk laat om het aan te kaarten, ondanks zijn verleden verder.
donderdag 9 april 2015 07:51
@ eefje1980: ik vraag mij af waar jij leest dat ik mij druk maak dat hij mij niet lief genoeg gaat vinden? Dergelijke dingen worden toch besproken binnen een relatie? Dat maakt mij toch geen therapeut? (oprechte vragen, want zo heb ik het nooit bekeken).
Heb jij dan professionele hulp gehad hiervoor? (hoef je niet op te antwoorden). Ik vind het gewoon moeilijk om hem te forceren om bepaalde dingen te doen, die hij niet wil doen. Als ik iets doe terwijl ik weet dat hij het eigenlijk niet leuk vindt, is de pret voor mij ook ver te zoeken.
Heb jij dan professionele hulp gehad hiervoor? (hoef je niet op te antwoorden). Ik vind het gewoon moeilijk om hem te forceren om bepaalde dingen te doen, die hij niet wil doen. Als ik iets doe terwijl ik weet dat hij het eigenlijk niet leuk vindt, is de pret voor mij ook ver te zoeken.
donderdag 9 april 2015 08:04
"Ik vind het gewoon moeilijk om hem te forceren om bepaalde dingen te doen, die hij niet wil doen. Als ik iets doe terwijl ik weet dat hij het eigenlijk niet leuk vindt, is de pret voor mij ook ver te zoeken."
Het punt is niet naar mijn idee dat jij hem moet forceren, maar dat je onder ogen ziet dat zijn wil/wens om te veranderen er niet is. Mannen die zeggen dat ze het zo best vinden zullen zich ten eerste nergens toe laten forceren (daar hoef je dus ook niet bang voor te zijn) en ten tweede hebben ze dus blijkbaar weinig boodschap aan jouw gevoelens en behoeften.
Hij lijkt gevend, zoals Eefje schrijft, maar eigenlijk is hij ook behoorlijk egocentrisch als ik dat zo lees. NIET uit kwade wil of met opzet maar hij bepaalt nu dat het zo oké is.
Vraag is niet hoe jij hem gaat 'veranderen' (tot andere handelingen en houdingen verleiden in bed) maar of je dit zoals het nu is kunt accepteren.
Het punt is niet naar mijn idee dat jij hem moet forceren, maar dat je onder ogen ziet dat zijn wil/wens om te veranderen er niet is. Mannen die zeggen dat ze het zo best vinden zullen zich ten eerste nergens toe laten forceren (daar hoef je dus ook niet bang voor te zijn) en ten tweede hebben ze dus blijkbaar weinig boodschap aan jouw gevoelens en behoeften.
Hij lijkt gevend, zoals Eefje schrijft, maar eigenlijk is hij ook behoorlijk egocentrisch als ik dat zo lees. NIET uit kwade wil of met opzet maar hij bepaalt nu dat het zo oké is.
Vraag is niet hoe jij hem gaat 'veranderen' (tot andere handelingen en houdingen verleiden in bed) maar of je dit zoals het nu is kunt accepteren.
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
zaterdag 11 april 2015 20:26
quote:masterofdisasterr schreef op 10 april 2015 @ 23:16:
Ben wel benieuwd hoe het vervolg er uit gaat zien, hou je ons op de hoogte?Eerlijk gezegd weet ik het niet meer. Ik ben er al dagenlang continu over aan het tobben. Ik wilde nog geduldig zijn, maar blijkbaar heb ik dit al te lang gedaan. Ik kan hem er nogmaals over aanspreken, maar weet niet goed hoe.
Ben wel benieuwd hoe het vervolg er uit gaat zien, hou je ons op de hoogte?Eerlijk gezegd weet ik het niet meer. Ik ben er al dagenlang continu over aan het tobben. Ik wilde nog geduldig zijn, maar blijkbaar heb ik dit al te lang gedaan. Ik kan hem er nogmaals over aanspreken, maar weet niet goed hoe.
zaterdag 11 april 2015 22:43
quote:misia schreef op 09 april 2015 @ 08:04:
Het punt is niet naar mijn idee dat jij hem moet forceren, maar dat je onder ogen ziet dat zijn wil/wens om te veranderen er niet is. Mannen die zeggen dat ze het zo best vinden zullen zich ten eerste nergens toe laten forceren (daar hoef je dus ook niet bang voor te zijn) en ten tweede hebben ze dus blijkbaar weinig boodschap aan jouw gevoelens en behoeften.
Hij lijkt gevend, zoals Eefje schrijft, maar eigenlijk is hij ook behoorlijk egocentrisch als ik dat zo lees. NIET uit kwade wil of met opzet maar hij bepaalt nu dat het zo oké is.
Vraag is niet hoe jij hem gaat 'veranderen' (tot andere handelingen en houdingen verleiden in bed) maar of je dit zoals het nu is kunt accepteren.
Ik heb de reacties nog eens teruggelezen.
Ik heb mijn vriend eigenlijk nooit als egocentrisch beschouwd, eigenlijk integendeel. Als ik iets niet zou willen in bed, dan zou ik ook willen dat mijn vriend dit respecteert. Als een vrouw niet wil pijpen, wordt hier toch vaak gezegd dat haar vriend haar niet mag forceren, dat seks leuk hoort te zijn. Dit is ook hetgene die mij lang heeft tegengehouden om dit met hem te bespreken. Maar toch voelt het als een gemis. Zeker nu ik heb mogen ervaren hoe het zou kunnen zijn...
Hij heeft trouwens gezegd dat ons seksleven voor hém goed is. Hij is echter ook erg bezorgd over hoe het voor mij voelt. Hij probeert wel wat vaker tijd te maken voor dingen die ik eens wil proberen, zoals bv die erotische massage. Het was echter geen succes, merkte ik aan zijn houding. We hebben ook al wat van mijn fantasieën kunnen uitvoeren op mijn vraag. Hij slaat zeker niet alles af, wat ik graag zou willen proberen.
Ik weet dat ik mijn vriend heel graag zie en dat ik gelukkig ben in mijn relatie. Ik zou hier graag samen uitkomen. Ik weet echter niet goed hoe, vandaar dit topic.
Als er niets veranderd aan zijn geremdheid, weet ik niet of dit voor altijd kan accepteren.
Het punt is niet naar mijn idee dat jij hem moet forceren, maar dat je onder ogen ziet dat zijn wil/wens om te veranderen er niet is. Mannen die zeggen dat ze het zo best vinden zullen zich ten eerste nergens toe laten forceren (daar hoef je dus ook niet bang voor te zijn) en ten tweede hebben ze dus blijkbaar weinig boodschap aan jouw gevoelens en behoeften.
Hij lijkt gevend, zoals Eefje schrijft, maar eigenlijk is hij ook behoorlijk egocentrisch als ik dat zo lees. NIET uit kwade wil of met opzet maar hij bepaalt nu dat het zo oké is.
Vraag is niet hoe jij hem gaat 'veranderen' (tot andere handelingen en houdingen verleiden in bed) maar of je dit zoals het nu is kunt accepteren.
Ik heb de reacties nog eens teruggelezen.
Ik heb mijn vriend eigenlijk nooit als egocentrisch beschouwd, eigenlijk integendeel. Als ik iets niet zou willen in bed, dan zou ik ook willen dat mijn vriend dit respecteert. Als een vrouw niet wil pijpen, wordt hier toch vaak gezegd dat haar vriend haar niet mag forceren, dat seks leuk hoort te zijn. Dit is ook hetgene die mij lang heeft tegengehouden om dit met hem te bespreken. Maar toch voelt het als een gemis. Zeker nu ik heb mogen ervaren hoe het zou kunnen zijn...
Hij heeft trouwens gezegd dat ons seksleven voor hém goed is. Hij is echter ook erg bezorgd over hoe het voor mij voelt. Hij probeert wel wat vaker tijd te maken voor dingen die ik eens wil proberen, zoals bv die erotische massage. Het was echter geen succes, merkte ik aan zijn houding. We hebben ook al wat van mijn fantasieën kunnen uitvoeren op mijn vraag. Hij slaat zeker niet alles af, wat ik graag zou willen proberen.
Ik weet dat ik mijn vriend heel graag zie en dat ik gelukkig ben in mijn relatie. Ik zou hier graag samen uitkomen. Ik weet echter niet goed hoe, vandaar dit topic.
Als er niets veranderd aan zijn geremdheid, weet ik niet of dit voor altijd kan accepteren.
zaterdag 11 april 2015 23:10
Er zit niet veel anders op dan erover praten met je vriend. Je schrijft dat je er dagenlang continu over aan het tobben bent; dat is slecht voor jou en slecht voor je relatie. En als hij een goede partner is, neemt hij je zorgen serieus, neemt hij zijn verantwoordelijkheid en probeert hij er wat aan te doen.
Maar dan is het wel belangrijk dat je het hem echt duidelijk maakt dat je er zo mee zit, en dat je er aan twijfelt of jullie er samen wel uitkomen. Hij moet snappen hoe ernstig het voor je is, anders geef je hem niet de kans om zijn verantwoordelijkheid te nemen. Of het nou handig en subtiel/lief gaat, of onhandig en lomp/onsubtiel, maar leg het op tafel. Dat geeft misschien heftige schommelingen, maar in een goede relatie moet je je zorgen en je behoeftes openlijk kunnen bespreken.
En van wat ik zo lees: therapie lijkt mij echt niet te ver gezocht...
Maar dan is het wel belangrijk dat je het hem echt duidelijk maakt dat je er zo mee zit, en dat je er aan twijfelt of jullie er samen wel uitkomen. Hij moet snappen hoe ernstig het voor je is, anders geef je hem niet de kans om zijn verantwoordelijkheid te nemen. Of het nou handig en subtiel/lief gaat, of onhandig en lomp/onsubtiel, maar leg het op tafel. Dat geeft misschien heftige schommelingen, maar in een goede relatie moet je je zorgen en je behoeftes openlijk kunnen bespreken.
En van wat ik zo lees: therapie lijkt mij echt niet te ver gezocht...
Snel internet vraagt niet per se om een snelle mening
zaterdag 11 april 2015 23:45
quote:couplegooi schreef op 07 april 2015 @ 11:10:
Ik zou niet teveel verwachten van zo'n onzekere man.
Ga er ook maar vanuit dat hij gepest is door die onzekerheid. Als hij gewoon een sterk karakter had dan was hij met hetzelfde lichaam niet gepest hoor.wat een onaardige reactie, tampon scheef?
Ik zou niet teveel verwachten van zo'n onzekere man.
Ga er ook maar vanuit dat hij gepest is door die onzekerheid. Als hij gewoon een sterk karakter had dan was hij met hetzelfde lichaam niet gepest hoor.wat een onaardige reactie, tampon scheef?
Sommige fouten zijn te leuk om maar een keer te maken...
zondag 12 april 2015 23:37
"Als er niets veranderd aan zijn geremdheid, weet ik niet of dit voor altijd kan accepteren."
Dit moet je hem duidelijk maken. Je pakt hem nu met fluwelen handschoenen aan omdat je hem 1) niet wilt forceren tot iets en 2) je bang bent dat dit hem nog meer in zijn schulp zal drijven zodat verandering nog verder weg raakt.
Nu heb je die taktiek al een tijd geprobeerd. Die werkt niet.
Tijd voor een nieuwe strategie!
Bedenk daarbij: hij is een volwassen kerel, je hoeft hem niet zo te ontzien (dit zie ik hier in je posts, dat je heel lief tegen hem bent- waarom niet wat steviger, dit komt gewoon vaak duidelijker over, zeker bij mannen).
Zo hij geen incasseringsvermogen heeft dan heb je er naast de weinig wederkerige seks nog een probleem bij: dat je vriend niet kan tegen directheid en duidelijkheid. Dus behandel hem als een volwassen vent, en wees eerlijk. Dat is toch de basis voor elke relatie.
Gooi het gewoon op tafel zoals je hier schreef: "Als er niets veranderd aan je geremdheid, weet ik niet of dit voor altijd kan accepteren." Zonder vergoeilijkingen of begrip voor hem, maar vanuit JOU. Nu gedraag je je zo, dat hij geen pijn of verdriet heeft van je gemis. Waarom? Helpt dit je tot nu toe?
Denk je dat hij er niet tegen kan, dat je wat steviger optreed?
Jij zegt gewoon iets over JOUW standpunt. Wat hij daarmee doet is dan weer aan hem en kun je rustig afwachten.
(mijn idee, volg hierin je eigen pad!!)
Dit moet je hem duidelijk maken. Je pakt hem nu met fluwelen handschoenen aan omdat je hem 1) niet wilt forceren tot iets en 2) je bang bent dat dit hem nog meer in zijn schulp zal drijven zodat verandering nog verder weg raakt.
Nu heb je die taktiek al een tijd geprobeerd. Die werkt niet.
Tijd voor een nieuwe strategie!
Bedenk daarbij: hij is een volwassen kerel, je hoeft hem niet zo te ontzien (dit zie ik hier in je posts, dat je heel lief tegen hem bent- waarom niet wat steviger, dit komt gewoon vaak duidelijker over, zeker bij mannen).
Zo hij geen incasseringsvermogen heeft dan heb je er naast de weinig wederkerige seks nog een probleem bij: dat je vriend niet kan tegen directheid en duidelijkheid. Dus behandel hem als een volwassen vent, en wees eerlijk. Dat is toch de basis voor elke relatie.
Gooi het gewoon op tafel zoals je hier schreef: "Als er niets veranderd aan je geremdheid, weet ik niet of dit voor altijd kan accepteren." Zonder vergoeilijkingen of begrip voor hem, maar vanuit JOU. Nu gedraag je je zo, dat hij geen pijn of verdriet heeft van je gemis. Waarom? Helpt dit je tot nu toe?
Denk je dat hij er niet tegen kan, dat je wat steviger optreed?
Jij zegt gewoon iets over JOUW standpunt. Wat hij daarmee doet is dan weer aan hem en kun je rustig afwachten.
(mijn idee, volg hierin je eigen pad!!)
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
