Zwanger
alle pijlers
Bevallen: de taboes!
zondag 20 februari 2011 22:41
Moeders van het forum, een oproep aan u allen!
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
dinsdag 27 december 2011 11:23
Ik was even op zoek naar dit topic omdat ik eraan moest denken hoe vervelend ik mij over de emotionele aspecten van de bevalling voelde. Ik wil toch nog even vertellen dat dat gelukkig helemaal weggetrokken is. Jullie hadden gelijk, ik moest het gewoon wat tijd geven. Ik kijk nu met veel 'plezier' op de bevalling terug en ook op de eerste paar weken met de baby maar toen ik er middenin zat vond ik het wel zwaar. Absoluut geen roze wolk. Het was wel fijn dat ik met veel mensen erover kon praten hoe ontheemt ik mij na de bevalling voelde en dat bijna alle moeders het wel herkenden. Toch wel gek dat ik vooheen altijd dacht dat het anderen helemaal niet zwaarviel een nieuwe baby behalve diegenen met een opfficiele post-natale depressie, terwijl ik nu weet en zie dat de meesten dezelvde verwarrende gevoelens hadden en dat je over het algemeen tijd nodig hebt voor je aan het nieuwe leven gewend bent.
dinsdag 7 februari 2012 22:40
Ik vond mijn bevalling verschrikkelijk, dacht dat ik dood ging, schreeuwde hele ziekenhuis bij elkaar en vooral persen was een hel. Ik dacht bij mezelf; waarom heeft nooit iemand gezegd dat het zó zeer deed?? Het was nog veel erger dan ik van tevoren had gedacht. Ik riep dat ik een keizersnee wilde en dat ze hem moesten halen met een tang. IK ben een paar dagen terug bevallen en t staat nog vers in mijn geheugen alhoewel het al minder wordt. Over een jaar zal het allemaal naar de achtergrond zijn vervaagd. Maar het heeft enorme indruk op me gemaakt. Diep respect voor alle vrouwen die bevallen zijn!!
vrijdag 7 september 2012 23:54
Wat een leuk topic, heb niet alles gelezen maar moest vaak erg lachen om jullie verhalen over scheten etc!
Ik weet nog goed dat de verpleegkundige mijn placenta had laten vallen. Het arme mens zat helemaal onder het bloed, haha!
En dan al die stolsels na de bevalling... Elke keer als ik mijn sexy netbroekje met kraamverbaden uittrok om te gaan douchen floepte er weer zo'n groot ding op de badkamervloer. Bah!
Het ergste vond ik echter toen bleek dat er een stuk vlies was achtergebleven en in de kraamweek alsnog zijn weg naar buiten vond. Ik dacht toen ik iets voelde tijdens het afvegen na tolitetbezoek echt: wat hángt daar?? Ik was wel enigszins voorbereid want ik had al een aantekening gelezen dat er mogelijk een stuk vlies was achtergebleven. Ik durfde er dan ook niet aan te trekken, bang dat er weer wat achterbleef. Heb een halve dag het ding tussen mijn benen gevoeld tot ik hem tijdens het douchen letterlijk uit me voelde vallen. Iieieieieieieieiewwww!
En daarna een ontsteking, precies de dag nadat de kraamverzorgster weg was. Wat stonk ik! Kon mezelf enorm ruiken. De huisarts dacht da het wel meeviel maar ik heb haar ervan overtuigd dat ik normaal echt niet zo stonk
En de bevalling...ik voelde van alles stromen.dacht dat ik constant aan het plassen was. Volgens de verloskundige was dit echter vruchtwater. Ik ben er nog niet zo van overtuigd, zelfs vandaag de dag nog niet. Vreemd dat je van alles voelt en toch totaal geen controle hebt over je eigen lichaam!
Ik weet nog goed dat de verpleegkundige mijn placenta had laten vallen. Het arme mens zat helemaal onder het bloed, haha!
En dan al die stolsels na de bevalling... Elke keer als ik mijn sexy netbroekje met kraamverbaden uittrok om te gaan douchen floepte er weer zo'n groot ding op de badkamervloer. Bah!
Het ergste vond ik echter toen bleek dat er een stuk vlies was achtergebleven en in de kraamweek alsnog zijn weg naar buiten vond. Ik dacht toen ik iets voelde tijdens het afvegen na tolitetbezoek echt: wat hángt daar?? Ik was wel enigszins voorbereid want ik had al een aantekening gelezen dat er mogelijk een stuk vlies was achtergebleven. Ik durfde er dan ook niet aan te trekken, bang dat er weer wat achterbleef. Heb een halve dag het ding tussen mijn benen gevoeld tot ik hem tijdens het douchen letterlijk uit me voelde vallen. Iieieieieieieieiewwww!
En daarna een ontsteking, precies de dag nadat de kraamverzorgster weg was. Wat stonk ik! Kon mezelf enorm ruiken. De huisarts dacht da het wel meeviel maar ik heb haar ervan overtuigd dat ik normaal echt niet zo stonk
En de bevalling...ik voelde van alles stromen.dacht dat ik constant aan het plassen was. Volgens de verloskundige was dit echter vruchtwater. Ik ben er nog niet zo van overtuigd, zelfs vandaag de dag nog niet. Vreemd dat je van alles voelt en toch totaal geen controle hebt over je eigen lichaam!
maandag 17 september 2012 21:04
Die vacuum kan ik mij nix van herinneren... echt niet. Wel die gyn die zei: "ik feliciteer u pas als de placenta eruit is want dan is voor mij de bevalling pas achter de rug". Na de bevalling dus onder narcose want placenta wilde er niet uit. Ze moet mij nu nog feliciteren, heb het mens nooit meer gezien. Daar baalde en baal ik nog van...
Sommige fouten zijn te leuk om maar een keer te maken...
vrijdag 22 november 2013 13:56
@Kastanjez
Hihihi dat ben ik dus wel, ruim 26 weken, dus als het een beetje meezit kan ik over een maand of 3 ook een duit in het zakje doen.
Overigens heb ik in het voortraject en de MMM al vaarwel gezegd tegen mijn genitale privacy, dus dat schikt al niet meer af.
Wat ik al gelezen heb deed me af en toe flink schateren. Het is hier ook mijn tweede zwangerschap, dus meer de herkenning ipv afschrikken. Maar hoe dan ook: ik kan toch niet meer terug
Hihihi dat ben ik dus wel, ruim 26 weken, dus als het een beetje meezit kan ik over een maand of 3 ook een duit in het zakje doen.
Overigens heb ik in het voortraject en de MMM al vaarwel gezegd tegen mijn genitale privacy, dus dat schikt al niet meer af.
Wat ik al gelezen heb deed me af en toe flink schateren. Het is hier ook mijn tweede zwangerschap, dus meer de herkenning ipv afschrikken. Maar hoe dan ook: ik kan toch niet meer terug
dinsdag 3 december 2013 15:00
4mnd geleden bevallen van een meisje. Halverwege de bevalling namen de weeen weer flink af. Maar ik lag al een week in het ZH met gebroken vliezen en was 34wkn zwanger.
Idiote was dat m'n vliezen braken op de 3 jarige verjaardag van mijn zoon. Dat was maandag en de bevalling begon van do op vrij.
De hartslag daalde tot 40bpm en dit kon ik zelf ook heel goed horen. Het metertje op haar koppie stond heel hard te bonken en ik hoorde het afnemen en niet meer herstellen.
De weeen namen dus ook af maar die er waren waren nog wel heftig. En uiteindelijk toucheerde ze me toch maar. Dit wilde ze eigenlijk niet doen omdat ik pas 34wkn was en al gebroken vliezen had. Dan willen ze het liefst de baby zolang als het kan blijft zitten.
Uiteindelijk heb ik geroepen: spuit me plat snij me open HAAL DIE BABY ERUIT. Neeeeee mevrouwtje zo werkt het niet.
Uiteindelijk opwekkers gehad want bleek 4,5cm te hebben. En toen ging het snel.
Helaas was ze een vaatdoek en moest ze gelijk mee met de kinderarts die al opgebeld was en stond te wachtten.
En toen lag ik daar. Iedereen met de baby mee naar de neo of een andere bevalling en ik helemaal onder het bloed net bevallen met de placenta er nog niet uit op dat bed. Wat voelde ik me alleen.
Idiote was dat m'n vliezen braken op de 3 jarige verjaardag van mijn zoon. Dat was maandag en de bevalling begon van do op vrij.
De hartslag daalde tot 40bpm en dit kon ik zelf ook heel goed horen. Het metertje op haar koppie stond heel hard te bonken en ik hoorde het afnemen en niet meer herstellen.
De weeen namen dus ook af maar die er waren waren nog wel heftig. En uiteindelijk toucheerde ze me toch maar. Dit wilde ze eigenlijk niet doen omdat ik pas 34wkn was en al gebroken vliezen had. Dan willen ze het liefst de baby zolang als het kan blijft zitten.
Uiteindelijk heb ik geroepen: spuit me plat snij me open HAAL DIE BABY ERUIT. Neeeeee mevrouwtje zo werkt het niet.
Uiteindelijk opwekkers gehad want bleek 4,5cm te hebben. En toen ging het snel.
Helaas was ze een vaatdoek en moest ze gelijk mee met de kinderarts die al opgebeld was en stond te wachtten.
En toen lag ik daar. Iedereen met de baby mee naar de neo of een andere bevalling en ik helemaal onder het bloed net bevallen met de placenta er nog niet uit op dat bed. Wat voelde ik me alleen.
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
zaterdag 8 maart 2014 05:58
quote:Mies85 schreef op 03 december 2013 @ 15:00:
De hartslag daalde tot 40bpm en dit kon ik zelf ook heel goed horen. Het metertje op haar koppie stond heel hard te bonken en ik hoorde het afnemen en niet meer herstellen.
Uiteindelijk heb ik geroepen: spuit me plat snij me open HAAL DIE BABY ERUIT. Neeeeee mevrouwtje zo werkt het niet.
Hier dipte het hartje een keer of 4 van 160 naar 60 en toen is besloten tot een keizersnee (zelfs toen ik op bijna 10 cm ontsluiting zat). Daar was ik al lang blij mee, ik vind het doodeng die lage hartslag.
De hartslag daalde tot 40bpm en dit kon ik zelf ook heel goed horen. Het metertje op haar koppie stond heel hard te bonken en ik hoorde het afnemen en niet meer herstellen.
Uiteindelijk heb ik geroepen: spuit me plat snij me open HAAL DIE BABY ERUIT. Neeeeee mevrouwtje zo werkt het niet.
Hier dipte het hartje een keer of 4 van 160 naar 60 en toen is besloten tot een keizersnee (zelfs toen ik op bijna 10 cm ontsluiting zat). Daar was ik al lang blij mee, ik vind het doodeng die lage hartslag.
zaterdag 8 maart 2014 07:05
zaterdag 8 maart 2014 10:28
Ooit jaren geleden mijn eerste bevallingsongemakken hier neergezet en ondertussen alweer even bevallen vd tweede.
Prima bevalling gehad met ruggenprik en paar kleine hechtingen, heel anders dan mijn eerste.
Helaas eenmaal thuis bleef ik enorm bloeden dus nacht erna retour zh alweer een deel placenta er nog in bleek te zitten.
Handmatig verwijderd ( heel erg vernederend) en daarna ging het beter maar man man wat voelde ik mij rot na 2 nachten zonder slaap, net bevallen, veel bloedverlies en niet mogen eten ivm ingreep.
Na ingreep en 4 zakken bloed trok ik aardig bij
Prima bevalling gehad met ruggenprik en paar kleine hechtingen, heel anders dan mijn eerste.
Helaas eenmaal thuis bleef ik enorm bloeden dus nacht erna retour zh alweer een deel placenta er nog in bleek te zitten.
Handmatig verwijderd ( heel erg vernederend) en daarna ging het beter maar man man wat voelde ik mij rot na 2 nachten zonder slaap, net bevallen, veel bloedverlies en niet mogen eten ivm ingreep.
Na ingreep en 4 zakken bloed trok ik aardig bij
maandag 28 april 2014 00:02
)
donderdag 12 juni 2014 00:28
Oh Update ik heb nog een gesprek gehad met de gyn die de bevalling deed. Er bleken wat fouten gemaakt te zijn. Ik heb onderandere heel lang aan de ctg gelegen en mocht niet zitten liggen staan bewegen anders zou het niet goed gemeten worden. Dat ding bleek urenlang niets geregistreerd te hebben en ik dus niet ge monitord.
Ook hadden ze bij naderinzien eerder ingegrepen.
Ook wegens mijn depressie hadden ze me nooit alleen mogen laten.
Toen ik voor het eerst met rolstoel op de neo kwam en opstond lekte ik finaal door. Moest ik gelijk weer naarboven.
Ook hadden ze bij naderinzien eerder ingegrepen.
Ook wegens mijn depressie hadden ze me nooit alleen mogen laten.
Toen ik voor het eerst met rolstoel op de neo kwam en opstond lekte ik finaal door. Moest ik gelijk weer naarboven.
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
donderdag 12 juni 2014 07:58
