Zwanger
alle pijlers
Dreamgirls the Sequel
zaterdag 24 augustus 2013 14:40
Hey dreamgirl!
Kijk jij ook al rond op de zwangerpijler? Ben je nog niet zwanger? Twijfel je nog of is het juist je partner die twijfelt? Zijn er andere redenen waarom je nog niet begonnen bent: een studie, trouwen, die grote reis, een verbouwing, door ziekte of onzekerheid over je baan?
Wij zijn de 'Dreamgirls', een groep meiden die dromen over/van een kindje, maar vanwege uiteenlopende redenen nog wachten tot het DE maand of HET jaar is om er voor te gaan.
Hoewel een aantal van ons inmiddels zwanger is, zijn nieuwe dames altijd welkom. Dus droom je ook van een kindje maar moet je ook nog wachten? Klets dan gezellig met ons mee !
Let op: Wij zijn geen maand topic, de bedoeling is dat dit topic oneindig door kan blijven gaan en steeds doorgegeven gaat worden aan meiden die nog moeten wachten! Ook mag je blijven meepraten als je als zwanger bent geworden om de nog wachtende dames van goed advies te voorzien en voor de nodige 'moral support' die we elkaar hier graag geven.
Hier nog onze 'mores':
Ego-posts bestaan niet. We zijn er hier voor elkaar om elkaar te steunen. De vrijheid om hier te kunnen praten over wat je dwarszit moet er dus gewoon zijn.Echo-posts bestaan, vooraf superspannend en achteraf leuk om te lezen!het is hier dpo (days past ovulation) of MBD(maybe baby/bloody day) niet nod, want hoe zeker weet je dat je niet ongesteld wordt? Bovendien pijnlijker qua terminologie als je dus idd ongesteld bent geworden.Een inwijdingsrite willen we de dreamgirl newbies wel mee geven. Schrijf een monsterpost, je weet wel zo'n heeeeeeeeeele lange post. Pas als je die hebt geschreven, ga je op voor de volgende stap op weg naar een volwaardig dreamgirlslidmaatschap U zult slechts klussen aan uw huis. Oké oké aan de auto mag ook. In bed doen wij andere dingen.
Hier zijn we begonnen met dromen
Ons vorige topic
Deze dames zijn al gericht aan het dromen
NaamStart BijzonderhedenMissBalou![💗]()
![👶🏼]()
MissMystique ![💗]()
![👶🏼]()
Celine ![💗]()
uitgerekend begin sept!Ariadne83 ![💙]()
uitgerekend eind sept!Endomiel ![💗]()
uitgerekend eind sept! Butterfly uitgerekend half dec! Syllie_87 uitgerekend dec/jan! Druifjegestartonregelmatige cyclus/pcos?Star30gestartpcos?Floepertgestartonregelmatige cyclusJannaKruidentheetjeLauraKStrikje gestopt met de pil in april '15 getrouwd! ![👰🏼]()
.... .....
Deze dames gingen ons al voor : NYC, Liene, Kim2013, Zonnebloem87, Lorelay, Bloem1988, Nearly, Klaprooss, Isabella, Tink, Whoosy, Leonita, Cheery, Soshanna, Sjalalaan, Loveisdancing, xTulp
Kijk jij ook al rond op de zwangerpijler? Ben je nog niet zwanger? Twijfel je nog of is het juist je partner die twijfelt? Zijn er andere redenen waarom je nog niet begonnen bent: een studie, trouwen, die grote reis, een verbouwing, door ziekte of onzekerheid over je baan?
Wij zijn de 'Dreamgirls', een groep meiden die dromen over/van een kindje, maar vanwege uiteenlopende redenen nog wachten tot het DE maand of HET jaar is om er voor te gaan.
Hoewel een aantal van ons inmiddels zwanger is, zijn nieuwe dames altijd welkom. Dus droom je ook van een kindje maar moet je ook nog wachten? Klets dan gezellig met ons mee !
Let op: Wij zijn geen maand topic, de bedoeling is dat dit topic oneindig door kan blijven gaan en steeds doorgegeven gaat worden aan meiden die nog moeten wachten! Ook mag je blijven meepraten als je als zwanger bent geworden om de nog wachtende dames van goed advies te voorzien en voor de nodige 'moral support' die we elkaar hier graag geven.
Hier nog onze 'mores':
Ego-posts bestaan niet. We zijn er hier voor elkaar om elkaar te steunen. De vrijheid om hier te kunnen praten over wat je dwarszit moet er dus gewoon zijn.Echo-posts bestaan, vooraf superspannend en achteraf leuk om te lezen!het is hier dpo (days past ovulation) of MBD(maybe baby/bloody day) niet nod, want hoe zeker weet je dat je niet ongesteld wordt? Bovendien pijnlijker qua terminologie als je dus idd ongesteld bent geworden.Een inwijdingsrite willen we de dreamgirl newbies wel mee geven. Schrijf een monsterpost, je weet wel zo'n heeeeeeeeeele lange post. Pas als je die hebt geschreven, ga je op voor de volgende stap op weg naar een volwaardig dreamgirlslidmaatschap U zult slechts klussen aan uw huis. Oké oké aan de auto mag ook. In bed doen wij andere dingen.
Hier zijn we begonnen met dromen
Ons vorige topic
Deze dames zijn al gericht aan het dromen
NaamStart BijzonderhedenMissBalou
MissMystique Celine uitgerekend begin sept!Ariadne83 
uitgerekend eind sept!Endomiel uitgerekend eind sept! Butterfly uitgerekend half dec! Syllie_87 uitgerekend dec/jan! Druifjegestartonregelmatige cyclus/pcos?Star30gestartpcos?Floepertgestartonregelmatige cyclusJannaKruidentheetjeLauraKStrikje gestopt met de pil in april '15 getrouwd! 
.... ..... Deze dames gingen ons al voor : NYC, Liene, Kim2013, Zonnebloem87, Lorelay, Bloem1988, Nearly, Klaprooss, Isabella, Tink, Whoosy, Leonita, Cheery, Soshanna, Sjalalaan, Loveisdancing, xTulp
maandag 12 september 2016 09:09
zondag 18 september 2016 20:58
Hoi dreamgirls!
Dat ik op dit topic stuit bewijst maar weer eens dat op het VIVA-forum voor ieder wat wils te vinden is. Goed, tijd voor die monster-openingspost die erbij hoort!
Ik ben 28, mijn vriend is 29 en we gaan binnenkort verhuizen naar ons eerste eigen huis. We zijn al 10 jaar samen en sinds ongeveer een jaartje kriebelt het serieus bij mij.
Gek genoeg was de aanleiding daarvoor heel verdrietig: toen mijn opa vorig jaar overleed zaten we met de hele familie in het ziekenhuis 'te wachten' en toen voelde ik ineens zoveel liefde voor mijn gekke uitgebreide familie. We zaten daar toch maar mooi even met z'n allen, en dat alleen maar omdat opa en oma ooit kinderen hadden gekregen. Voor die tijd had ik over kinderen krijgen altijd zo'n gevoel van 'ooit, maar niet nu'. Vanaf dat moment veranderde mijn 'ooit' steeds sneller in 'binnenkort'.
Toen ik vorig jaar herfst aan mijn vriend voorstelde om in januari 2016 met de pil te stoppen, kreeg hij bijna een hartaanval. Hij vond dat we daar helemaal niet zoveel haast mee moesten hebben, aangezien we momenteel in een huis wonen waar geen extra (slaap)kamers zijn. Ook zat ik toen niet zo lekker in mijn vel, dus hij zei dat we er beter eerst samen voor konden zorgen dat ik me weer goed voelde en daarná pas aan kindjes denken. Daar had hij ook wel een punt, natuurlijk, dus zette ik het kinderplan weer in de ijskast.
Inmiddels voel ik me een stuk fijner en gelukkiger door een aantal wijzigingen in mijn levensstijl (sporten, meer ritme, gezonder eten). Nu we een huis hebben gekocht waar heel wat aan moet gebeuren, zijn we sowieso tot in de eerste maanden van 2017 wel zoet. En blut, haha. Daar komt bij dat ik een soort ideaalplaatje in mijn hoofd heb: eerst trouwen, dan kinderen. Als het anders loopt vind ik dat ook helemaal niet erg, maar dit is even het optimale scenario dat ik voor ogen heb. Ik heb een vermoeden dat mijn vriend me in januari ten huwelijk gaat vragen op een datum die voor ons heel speciaal is, maar als dat niet gebeurt, denk ik dat ik het maar gewoon ter sprake moet brengen (je kunt immers romantiek niet afdwingen en ik wil ook gewoon heel graag met hem trouwen. Hij ook met mij, alleen is hij gewoon niet iemand die denkt 'goh nu ga ik mijn vriendin eens even ten huwelijk vragen').
Mijn vriend raakt wel steeds meer gewend aan het idee van een kindje in de niet zo enorm verre toekomst, maar hij ziet nog altijd vooral beren op de weg. Bovendien willen we eerst minstens 8000 euro sparen voordat we aan kinderen beginnen, en als we straks de verbouwing + eventuele bruiloft moeten bekostigen, is ons spaargeld wel even op en moeten we opnieuw beginnen met sparen, wat inhoudt dat we weer minstens anderhalf jaar verder zijn (uitgaande van het optimale spaarscenario). Zelf ben ik altijd erg van de 'het komt wel goed', maar vriend vindt kinderen krijgen zo'n mijnenveld van onzekerheid dat hij in ieder geval het financiële aspect in de hand wil hebben.
In het gunstigste scenario gaat het dus sowieso nog minstens een jaar duren voordat we de pil in de prullenbak gooien. Enerzijds zou ik zo graag nu stoppen en gewoon kijken wat er gebeurt, maar anderzijds hebben we de luxe van plannen wanneer we beginnen met proberen, dus vind ik wel dat we die luxe moeten benutten.
Ik hoorde alleen vandaag dat een kennis van me voor de laatste keer een vruchtbaarheidstraject in de medische molen heeft doorlopen en zonder succes. Ze moet nu dus vrede sluiten met het idee dat ze (waarschijnlijk) nooit een kindje zal krijgen, terwijl zij en haar man dat zo graag wilden. Ergens ben ik bang dat het bij ons heel lang gaat duren. Zonder gegronde reden, overigens, maar ik ben er wel wat huiverig voor vanwege de paar tragische verhalen die ik hoor van online vriendinnen en dus die ene kennis. In mijn oude vriendengroep begint het nu ook zwangerschappen en geboortes te regenen, en als je naar het traject vraagt zeggen ze allemaal dat het binnen maximaal 3 maanden raak was. Ik ben dus een beetje bang dat mijn vriend en ik dat stel zijn die het gemiddelde omhoog gaan trekken door eindeloos te proberen zonder resultaat. Zoals ik al zei: geen enkele reden toe, we hebben geen idee hoe onze vruchtbaarheidstoestand ervoor staat omdat we in die tien jaar nog nooit geprobeerd hebben kinderen te krijgen.
Er is niet echt een conclusie, maar ik vind het fijn om dit even van me af te kunnen schrijven. Ik blijf dromen van een kindje (misschien meer, maar laten we bij één beginnen) (tenzij het meteen een tweeling is natuurlijk), ook al gaat het nog wel een jaar tot anderhalf jaar duren voordat we gaan proberen die droom te verwezenlijken. En dat irritante stemmetje in mijn hoofd dat iedere avond als ik de pil slik in mijn oor tettert: 'Neem 'm niet! Spuug 'm uit!', helpt ook niet echt, haha. Rationeel is het heel simpel: eerst verbouwen, dan trouwen en dan pas proberen zwanger te raken, maar zoals jullie allemaal ongetwijfeld met mij eens zullen zijn doen je gevoelens niet altijd wat je hoofd wil.
Ik hoop dat deze post monsterlijk genoeg is voor iedereen en dat het goed gaat met alle baby's en zwangerschappen (in wording)
Dat ik op dit topic stuit bewijst maar weer eens dat op het VIVA-forum voor ieder wat wils te vinden is. Goed, tijd voor die monster-openingspost die erbij hoort!
Ik ben 28, mijn vriend is 29 en we gaan binnenkort verhuizen naar ons eerste eigen huis. We zijn al 10 jaar samen en sinds ongeveer een jaartje kriebelt het serieus bij mij.
Gek genoeg was de aanleiding daarvoor heel verdrietig: toen mijn opa vorig jaar overleed zaten we met de hele familie in het ziekenhuis 'te wachten' en toen voelde ik ineens zoveel liefde voor mijn gekke uitgebreide familie. We zaten daar toch maar mooi even met z'n allen, en dat alleen maar omdat opa en oma ooit kinderen hadden gekregen. Voor die tijd had ik over kinderen krijgen altijd zo'n gevoel van 'ooit, maar niet nu'. Vanaf dat moment veranderde mijn 'ooit' steeds sneller in 'binnenkort'.
Toen ik vorig jaar herfst aan mijn vriend voorstelde om in januari 2016 met de pil te stoppen, kreeg hij bijna een hartaanval. Hij vond dat we daar helemaal niet zoveel haast mee moesten hebben, aangezien we momenteel in een huis wonen waar geen extra (slaap)kamers zijn. Ook zat ik toen niet zo lekker in mijn vel, dus hij zei dat we er beter eerst samen voor konden zorgen dat ik me weer goed voelde en daarná pas aan kindjes denken. Daar had hij ook wel een punt, natuurlijk, dus zette ik het kinderplan weer in de ijskast.
Inmiddels voel ik me een stuk fijner en gelukkiger door een aantal wijzigingen in mijn levensstijl (sporten, meer ritme, gezonder eten). Nu we een huis hebben gekocht waar heel wat aan moet gebeuren, zijn we sowieso tot in de eerste maanden van 2017 wel zoet. En blut, haha. Daar komt bij dat ik een soort ideaalplaatje in mijn hoofd heb: eerst trouwen, dan kinderen. Als het anders loopt vind ik dat ook helemaal niet erg, maar dit is even het optimale scenario dat ik voor ogen heb. Ik heb een vermoeden dat mijn vriend me in januari ten huwelijk gaat vragen op een datum die voor ons heel speciaal is, maar als dat niet gebeurt, denk ik dat ik het maar gewoon ter sprake moet brengen (je kunt immers romantiek niet afdwingen en ik wil ook gewoon heel graag met hem trouwen. Hij ook met mij, alleen is hij gewoon niet iemand die denkt 'goh nu ga ik mijn vriendin eens even ten huwelijk vragen').
Mijn vriend raakt wel steeds meer gewend aan het idee van een kindje in de niet zo enorm verre toekomst, maar hij ziet nog altijd vooral beren op de weg. Bovendien willen we eerst minstens 8000 euro sparen voordat we aan kinderen beginnen, en als we straks de verbouwing + eventuele bruiloft moeten bekostigen, is ons spaargeld wel even op en moeten we opnieuw beginnen met sparen, wat inhoudt dat we weer minstens anderhalf jaar verder zijn (uitgaande van het optimale spaarscenario). Zelf ben ik altijd erg van de 'het komt wel goed', maar vriend vindt kinderen krijgen zo'n mijnenveld van onzekerheid dat hij in ieder geval het financiële aspect in de hand wil hebben.
In het gunstigste scenario gaat het dus sowieso nog minstens een jaar duren voordat we de pil in de prullenbak gooien. Enerzijds zou ik zo graag nu stoppen en gewoon kijken wat er gebeurt, maar anderzijds hebben we de luxe van plannen wanneer we beginnen met proberen, dus vind ik wel dat we die luxe moeten benutten.
Ik hoorde alleen vandaag dat een kennis van me voor de laatste keer een vruchtbaarheidstraject in de medische molen heeft doorlopen en zonder succes. Ze moet nu dus vrede sluiten met het idee dat ze (waarschijnlijk) nooit een kindje zal krijgen, terwijl zij en haar man dat zo graag wilden. Ergens ben ik bang dat het bij ons heel lang gaat duren. Zonder gegronde reden, overigens, maar ik ben er wel wat huiverig voor vanwege de paar tragische verhalen die ik hoor van online vriendinnen en dus die ene kennis. In mijn oude vriendengroep begint het nu ook zwangerschappen en geboortes te regenen, en als je naar het traject vraagt zeggen ze allemaal dat het binnen maximaal 3 maanden raak was. Ik ben dus een beetje bang dat mijn vriend en ik dat stel zijn die het gemiddelde omhoog gaan trekken door eindeloos te proberen zonder resultaat. Zoals ik al zei: geen enkele reden toe, we hebben geen idee hoe onze vruchtbaarheidstoestand ervoor staat omdat we in die tien jaar nog nooit geprobeerd hebben kinderen te krijgen.
Er is niet echt een conclusie, maar ik vind het fijn om dit even van me af te kunnen schrijven. Ik blijf dromen van een kindje (misschien meer, maar laten we bij één beginnen) (tenzij het meteen een tweeling is natuurlijk), ook al gaat het nog wel een jaar tot anderhalf jaar duren voordat we gaan proberen die droom te verwezenlijken. En dat irritante stemmetje in mijn hoofd dat iedere avond als ik de pil slik in mijn oor tettert: 'Neem 'm niet! Spuug 'm uit!', helpt ook niet echt, haha. Rationeel is het heel simpel: eerst verbouwen, dan trouwen en dan pas proberen zwanger te raken, maar zoals jullie allemaal ongetwijfeld met mij eens zullen zijn doen je gevoelens niet altijd wat je hoofd wil.
Ik hoop dat deze post monsterlijk genoeg is voor iedereen en dat het goed gaat met alle baby's en zwangerschappen (in wording)
