Zwanger
alle pijlers
Miskraam juli 2015
zondag 26 juli 2015 13:58
In het 'uitgerekend in maart 2016' zijn er best wat dames met een miskraam, waaronder ikzelf. Zijn er dames die zelf een miskraam hebben gehad het fijn zouden vinden om hier met elkaar verder te kletsen?
Een tabel bijhouden is niet zo aan mij besteed, dus ik zou zeggen: iedereen die haar verhaal kwijt wil of wat herkenning wil vinden is welkom
Edit: een aantal mensen die hier over hun miskraam hebben geschreven zijn inmiddels weer zwanger en hebben hier ook wat (beperkte) updates over gegeven. Nieuwe verhalen blijven van harte welkom, en de nadruk van dit topic ligt op het verwerken van/verhalen rondom een miskraam maar we weren geen dames die weer zwanger zijn.
Een tabel bijhouden is niet zo aan mij besteed, dus ik zou zeggen: iedereen die haar verhaal kwijt wil of wat herkenning wil vinden is welkom
Edit: een aantal mensen die hier over hun miskraam hebben geschreven zijn inmiddels weer zwanger en hebben hier ook wat (beperkte) updates over gegeven. Nieuwe verhalen blijven van harte welkom, en de nadruk van dit topic ligt op het verwerken van/verhalen rondom een miskraam maar we weren geen dames die weer zwanger zijn.
zondag 26 juli 2015 16:35
quote:ana_isabel schreef op 26 juli 2015 @ 16:30:
@elfje misschien raar, maar hield vanaf die dag mijn handen onbewust niet meer op mijn buik...waar ik eerst zo trots was op mijn dikke buik, wilde ik hem nu verbergen..
Hoe voelde dat voor jou?Dat kan ik goed begrijpen. Ik had natuurlijk geen dikke buik, maar een heel kleintje. Ik praatte er eerst tegen (heel stom mss), dat deed ik toen niet meer.
@elfje misschien raar, maar hield vanaf die dag mijn handen onbewust niet meer op mijn buik...waar ik eerst zo trots was op mijn dikke buik, wilde ik hem nu verbergen..
Hoe voelde dat voor jou?Dat kan ik goed begrijpen. Ik had natuurlijk geen dikke buik, maar een heel kleintje. Ik praatte er eerst tegen (heel stom mss), dat deed ik toen niet meer.
zondag 26 juli 2015 16:35
quote:ana_isabel schreef op 26 juli 2015 @ 16:33:
[...]
Lieve meid je hebt niks verkeerds gedaan! Je wist het niet! Wat je niet weet, kun je ook niet naar handelen. En dan nog is een zwangerschap iets wat je nagenoeg geen controle over kunt hebben. Kwel jezelf niet langer met die gedachte. Jouw geweten is schoon Helemaal mee eens!
[...]
Lieve meid je hebt niks verkeerds gedaan! Je wist het niet! Wat je niet weet, kun je ook niet naar handelen. En dan nog is een zwangerschap iets wat je nagenoeg geen controle over kunt hebben. Kwel jezelf niet langer met die gedachte. Jouw geweten is schoon Helemaal mee eens!
zondag 26 juli 2015 16:38
quote:elfje12 schreef op 26 juli 2015 @ 16:35:
[...]
Dat kan ik goed begrijpen. Ik had natuurlijk geen dikke buik, maar een heel kleintje. Ik praatte er eerst tegen (heel stom mss), dat deed ik toen niet meer.Niet stom, natuurlijk juist! Deed ik ook (en nu nog steeds ik voelde ook een soort dis-connectie ineens. Zo van ; nou, dit was het dan. Vond ik van mijzelf zo oneerlijk naar mijn zoontje. Die rol wilde ik hem niet geven (als niet bestaand)
[...]
Dat kan ik goed begrijpen. Ik had natuurlijk geen dikke buik, maar een heel kleintje. Ik praatte er eerst tegen (heel stom mss), dat deed ik toen niet meer.Niet stom, natuurlijk juist! Deed ik ook (en nu nog steeds ik voelde ook een soort dis-connectie ineens. Zo van ; nou, dit was het dan. Vond ik van mijzelf zo oneerlijk naar mijn zoontje. Die rol wilde ik hem niet geven (als niet bestaand)
zondag 26 juli 2015 16:39
zondag 26 juli 2015 16:57
Dank jullie wel!! Dank voor jullie begrip en steun. In mijn maanden dat ik dus zwanger was heb ik geen alcohol gehad en ook niet gerookt. Maar ik heb heel erg verdriet. Ook omdat ik bij de "verwekker" niet meer terecht kan. Ik heb het hem ook niet verteld omdat hij geen contact wil met mij. De reden weet ik niet. Het was ineenkeer dat ik geblokkeerd werd op Whatsapp en dat als ik hem belde hij niet op nam of mij zelfs wegdrukte. Het ergste vond ik nog dat toen ik hem belde, hij niet opnam, dat hij op facebook aandacht ervoor ging vragen. Hij zette erop dat hij steeds gebeld werd door een bepaald nummer en dat diegene die belde dat niet meer hoefde te doen omdat hij toch niet meer opnam. Ik wil hem ook niet meer zien. Hij is verleden tijd. Mijn verdriet om mijn zoontje gaat voor.
Dames ik ben blij dat ik bij jullie mijn verhaal kan en mag doen en even ongegeneerd kan janken. Deed ik al vaker maar jullie verhalen ontroeren mij. Blij met de herkenning en steun
Dames ik ben blij dat ik bij jullie mijn verhaal kan en mag doen en even ongegeneerd kan janken. Deed ik al vaker maar jullie verhalen ontroeren mij. Blij met de herkenning en steun
zondag 26 juli 2015 17:12
quote:lindybopophelia schreef op 26 juli 2015 @ 16:57:
Dank jullie wel!! Dank voor jullie begrip en steun. In mijn maanden dat ik dus zwanger was heb ik geen alcohol gehad en ook niet gerookt. Maar ik heb heel erg verdriet. Ook omdat ik bij de "verwekker" niet meer terecht kan. Ik heb het hem ook niet verteld omdat hij geen contact wil met mij. De reden weet ik niet. Het was ineenkeer dat ik geblokkeerd werd op Whatsapp en dat als ik hem belde hij niet op nam of mij zelfs wegdrukte. Het ergste vond ik nog dat toen ik hem belde, hij niet opnam, dat hij op facebook aandacht ervoor ging vragen. Hij zette erop dat hij steeds gebeld werd door een bepaald nummer en dat diegene die belde dat niet meer hoefde te doen omdat hij toch niet meer opnam. Ik wil hem ook niet meer zien. Hij is verleden tijd. Mijn verdriet om mijn zoontje gaat voor.
Dames ik ben blij dat ik bij jullie mijn verhaal kan en mag doen en even ongegeneerd kan janken. Deed ik al vaker maar jullie verhalen ontroeren mij. Blij met de herkenning en steun
Je hebt zoveel vragen te verwerken mbt je ex en je overleden zoontje. Dat is op den duur niet meer vol te houden. Huil maar lekker hoor als je wilt. Een prachtig verwerkings mechanisme wat ons lichaam bedacht heeft.
Ik merk dat ik vanuit ratio niet hoef te huilen, maar mijn geest lijkt het soms als " vanzelf" te doen...Het moet er toch uit..
Hier ben je welkom, dus kom gewoon hier heen als het je te hoog zit of als je juist een hele goede dag hebt. Want die zijn er en gaan gerust komen.
Dank jullie wel!! Dank voor jullie begrip en steun. In mijn maanden dat ik dus zwanger was heb ik geen alcohol gehad en ook niet gerookt. Maar ik heb heel erg verdriet. Ook omdat ik bij de "verwekker" niet meer terecht kan. Ik heb het hem ook niet verteld omdat hij geen contact wil met mij. De reden weet ik niet. Het was ineenkeer dat ik geblokkeerd werd op Whatsapp en dat als ik hem belde hij niet op nam of mij zelfs wegdrukte. Het ergste vond ik nog dat toen ik hem belde, hij niet opnam, dat hij op facebook aandacht ervoor ging vragen. Hij zette erop dat hij steeds gebeld werd door een bepaald nummer en dat diegene die belde dat niet meer hoefde te doen omdat hij toch niet meer opnam. Ik wil hem ook niet meer zien. Hij is verleden tijd. Mijn verdriet om mijn zoontje gaat voor.
Dames ik ben blij dat ik bij jullie mijn verhaal kan en mag doen en even ongegeneerd kan janken. Deed ik al vaker maar jullie verhalen ontroeren mij. Blij met de herkenning en steun
Je hebt zoveel vragen te verwerken mbt je ex en je overleden zoontje. Dat is op den duur niet meer vol te houden. Huil maar lekker hoor als je wilt. Een prachtig verwerkings mechanisme wat ons lichaam bedacht heeft.
Ik merk dat ik vanuit ratio niet hoef te huilen, maar mijn geest lijkt het soms als " vanzelf" te doen...Het moet er toch uit..
Hier ben je welkom, dus kom gewoon hier heen als het je te hoog zit of als je juist een hele goede dag hebt. Want die zijn er en gaan gerust komen.
zondag 26 juli 2015 17:31
quote:ana_isabel schreef op 26 juli 2015 @ 17:12:
[...]
Je hebt zoveel vragen te verwerken mbt je ex en je overleden zoontje. Dat is op den duur niet meer vol te houden. Huil maar lekker hoor als je wilt. Een prachtig verwerkings mechanisme wat ons lichaam bedacht heeft.
Ik merk dat ik vanuit ratio niet hoef te huilen, maar mijn geest lijkt het soms als " vanzelf" te doen...Het moet er toch uit..
Hier ben je welkom, dus kom gewoon hier heen als het je te hoog zit of als je juist een hele goede dag hebt. Want die zijn er en gaan gerust komen.Daar ben ik ook wel wat van overtuigd dat die wel weer gaan komen. Het heeft alleen heel veel tijd nodig en ik ga die er ook voor nemen. Mijn zoontje is en blijft een deel van mij. Ik ben me nou wat aan het verdiepen in de herdenkings/rouw sieraden waar een beetje as in kan. Hem mijn oog op een medaillon laten vallen en ik hoop dat de begrafenisondernemer dat kan regelen. Dan heb ik toch wat van hem bij me. Misschien gek maar dat geeft me wat rust.
[...]
Je hebt zoveel vragen te verwerken mbt je ex en je overleden zoontje. Dat is op den duur niet meer vol te houden. Huil maar lekker hoor als je wilt. Een prachtig verwerkings mechanisme wat ons lichaam bedacht heeft.
Ik merk dat ik vanuit ratio niet hoef te huilen, maar mijn geest lijkt het soms als " vanzelf" te doen...Het moet er toch uit..
Hier ben je welkom, dus kom gewoon hier heen als het je te hoog zit of als je juist een hele goede dag hebt. Want die zijn er en gaan gerust komen.Daar ben ik ook wel wat van overtuigd dat die wel weer gaan komen. Het heeft alleen heel veel tijd nodig en ik ga die er ook voor nemen. Mijn zoontje is en blijft een deel van mij. Ik ben me nou wat aan het verdiepen in de herdenkings/rouw sieraden waar een beetje as in kan. Hem mijn oog op een medaillon laten vallen en ik hoop dat de begrafenisondernemer dat kan regelen. Dan heb ik toch wat van hem bij me. Misschien gek maar dat geeft me wat rust.
zondag 26 juli 2015 22:38
Ik heb er de afgelopen dagen ook over nagedacht een topic te starten, maar zie nu dat er 1 is!
Ik kwam er vorige week woensdag achter dat het hartje was gestopt met kloppen. Ik was toen 7 + 6. Daarvoor had ik in week 6 een bloeding gehad en stolsels verloren. Door een echo kwamen we erachter dat het in aanleg een tweeling was, maar die eerste het niet gered heeft. De ander had een kloppend hartje, maar helaas dus afgelopen woensdag niet meer.
Miskraam is vorige week zaterdag dmv medicatie opgewekt in het ziekenhuis. Ik ben daar het vruchtje verloren, de dag erna thuis waarschijnlijk nog resten, mogelijk van het andere vruchtje. Donderdag nog wat verloren en daarna is het bloeden gestopt.
Ben zo verdrietig. Zo heb je er twee en zo sta je met lege handen. Het opnieuw moeten beginnen geeft me een moedeloos gevoel en afscheid nemen van de zwnagerschapsmodus en alles wat daarbij hoorde doet me pijn.
Ik ga morgen weer voor het eerst werken en zie er best wel tegenop. Bang voor de tranen die weer zomaar kunnen komen opzetten...we gaan het zien.
Dames wat een ontzettend heftige verhalen om te horen. Vreselijk om je kindje na zo'n lange zwnagerschap te moeten verliezen. Dat wens je niemand toe. Wat dat betreft prijs is mij gelukkig dat ik er 'al' vroeg achter kwam.
Ik kwam er vorige week woensdag achter dat het hartje was gestopt met kloppen. Ik was toen 7 + 6. Daarvoor had ik in week 6 een bloeding gehad en stolsels verloren. Door een echo kwamen we erachter dat het in aanleg een tweeling was, maar die eerste het niet gered heeft. De ander had een kloppend hartje, maar helaas dus afgelopen woensdag niet meer.
Miskraam is vorige week zaterdag dmv medicatie opgewekt in het ziekenhuis. Ik ben daar het vruchtje verloren, de dag erna thuis waarschijnlijk nog resten, mogelijk van het andere vruchtje. Donderdag nog wat verloren en daarna is het bloeden gestopt.
Ben zo verdrietig. Zo heb je er twee en zo sta je met lege handen. Het opnieuw moeten beginnen geeft me een moedeloos gevoel en afscheid nemen van de zwnagerschapsmodus en alles wat daarbij hoorde doet me pijn.
Ik ga morgen weer voor het eerst werken en zie er best wel tegenop. Bang voor de tranen die weer zomaar kunnen komen opzetten...we gaan het zien.
Dames wat een ontzettend heftige verhalen om te horen. Vreselijk om je kindje na zo'n lange zwnagerschap te moeten verliezen. Dat wens je niemand toe. Wat dat betreft prijs is mij gelukkig dat ik er 'al' vroeg achter kwam.
maandag 27 juli 2015 00:57
quote:Bloempje300 schreef op 26 juli 2015 @ 22:38:
Ik heb er de afgelopen dagen ook over nagedacht een topic te starten, maar zie nu dat er 1 is!
Ik kwam er vorige week woensdag achter dat het hartje was gestopt met kloppen. Ik was toen 7 + 6. Daarvoor had ik in week 6 een bloeding gehad en stolsels verloren. Door een echo kwamen we erachter dat het in aanleg een tweeling was, maar die eerste het niet gered heeft. De ander had een kloppend hartje, maar helaas dus afgelopen woensdag niet meer.
Miskraam is vorige week zaterdag dmv medicatie opgewekt in het ziekenhuis. Ik ben daar het vruchtje verloren, de dag erna thuis waarschijnlijk nog resten, mogelijk van het andere vruchtje. Donderdag nog wat verloren en daarna is het bloeden gestopt.
Ben zo verdrietig. Zo heb je er twee en zo sta je met lege handen. Het opnieuw moeten beginnen geeft me een moedeloos gevoel en afscheid nemen van de zwnagerschapsmodus en alles wat daarbij hoorde doet me pijn.
Ik ga morgen weer voor het eerst werken en zie er best wel tegenop. Bang voor de tranen die weer zomaar kunnen komen opzetten...we gaan het zien.
Dames wat een ontzettend heftige verhalen om te horen. Vreselijk om je kindje na zo'n lange zwnagerschap te moeten verliezen. Dat wens je niemand toe. Wat dat betreft prijs is mij gelukkig dat ik er 'al' vroeg achter kwam.
Jij ook eerst een
Wat ontzettend verdrietig dat je allebei je kindjes bent kwijtgeraakt. Ik kan mij jouw verdriet zo goed voorstellen. Het verdriet om je eerste kindje en daarna de hoop en vrees voor je tweede kindje, om het alsnog kwijt te raken. Een achtbaan aan emoties lijkt mij...
Ik kan mij voorstellen dat je je druk maakt om je eerste werkdag. Het gevoel dat alle ogen op jouw gericht staan en de eventuele vragen die gaan komen, maar weet je, jij kunt dit.
Je hebt een van de ergste en engste dingen meegemaakt die je kan overkomen..Dat je dan volschiet of moet huilen is zo ontzettend normaal en gezond juist.
Ik ging al huilen toen ik weer voor het eerst boodschappen ging doen bij de AH... want daar liep ik dagelijks met mijn dikke buik, kotsmisselijk en niet wetende wat ik kon eten..
Ik zeg tegen mezelf wat ik net ook jou al aangaf; ik heb een van de ergste en engste dingen meegemaakt die mij als vrouw kunnen overkomen en ik loop nog steeds rechtop..
Alles wat mij hierna overkomt kan ik ook handelen. En jij kunt dat ook.
Heel veel succes en sterkte morgen op je eerste dag!
Werk je op therapeutische basis?
Ik heb er de afgelopen dagen ook over nagedacht een topic te starten, maar zie nu dat er 1 is!
Ik kwam er vorige week woensdag achter dat het hartje was gestopt met kloppen. Ik was toen 7 + 6. Daarvoor had ik in week 6 een bloeding gehad en stolsels verloren. Door een echo kwamen we erachter dat het in aanleg een tweeling was, maar die eerste het niet gered heeft. De ander had een kloppend hartje, maar helaas dus afgelopen woensdag niet meer.
Miskraam is vorige week zaterdag dmv medicatie opgewekt in het ziekenhuis. Ik ben daar het vruchtje verloren, de dag erna thuis waarschijnlijk nog resten, mogelijk van het andere vruchtje. Donderdag nog wat verloren en daarna is het bloeden gestopt.
Ben zo verdrietig. Zo heb je er twee en zo sta je met lege handen. Het opnieuw moeten beginnen geeft me een moedeloos gevoel en afscheid nemen van de zwnagerschapsmodus en alles wat daarbij hoorde doet me pijn.
Ik ga morgen weer voor het eerst werken en zie er best wel tegenop. Bang voor de tranen die weer zomaar kunnen komen opzetten...we gaan het zien.
Dames wat een ontzettend heftige verhalen om te horen. Vreselijk om je kindje na zo'n lange zwnagerschap te moeten verliezen. Dat wens je niemand toe. Wat dat betreft prijs is mij gelukkig dat ik er 'al' vroeg achter kwam.
Jij ook eerst een
Wat ontzettend verdrietig dat je allebei je kindjes bent kwijtgeraakt. Ik kan mij jouw verdriet zo goed voorstellen. Het verdriet om je eerste kindje en daarna de hoop en vrees voor je tweede kindje, om het alsnog kwijt te raken. Een achtbaan aan emoties lijkt mij...
Ik kan mij voorstellen dat je je druk maakt om je eerste werkdag. Het gevoel dat alle ogen op jouw gericht staan en de eventuele vragen die gaan komen, maar weet je, jij kunt dit.
Je hebt een van de ergste en engste dingen meegemaakt die je kan overkomen..Dat je dan volschiet of moet huilen is zo ontzettend normaal en gezond juist.
Ik ging al huilen toen ik weer voor het eerst boodschappen ging doen bij de AH... want daar liep ik dagelijks met mijn dikke buik, kotsmisselijk en niet wetende wat ik kon eten..
Ik zeg tegen mezelf wat ik net ook jou al aangaf; ik heb een van de ergste en engste dingen meegemaakt die mij als vrouw kunnen overkomen en ik loop nog steeds rechtop..
Alles wat mij hierna overkomt kan ik ook handelen. En jij kunt dat ook.
Heel veel succes en sterkte morgen op je eerste dag!
Werk je op therapeutische basis?
maandag 27 juli 2015 01:12
quote:elfje12 schreef op 26 juli 2015 @ 16:29:
[...]
Wat lijkt me dat heftig!
Het is vooral onwerkelijk, alsof het niet om "mij" ging. Zo lig je klaar om naar het hartje te luisteren, helemaal blij en 10 minuten later zit je een verdieping hoger te bespreken hoe je overleden kindje nu uit je buik moet komen..
Het gekste vond ik het moment dat ik weer buiten het ziekenhuis stond. Sta je daar , half versuft in een wat-is-hier-in-vredesnaam-gebeurt-modus.
[...]
Wat lijkt me dat heftig!
Het is vooral onwerkelijk, alsof het niet om "mij" ging. Zo lig je klaar om naar het hartje te luisteren, helemaal blij en 10 minuten later zit je een verdieping hoger te bespreken hoe je overleden kindje nu uit je buik moet komen..
Het gekste vond ik het moment dat ik weer buiten het ziekenhuis stond. Sta je daar , half versuft in een wat-is-hier-in-vredesnaam-gebeurt-modus.
maandag 27 juli 2015 01:18
quote:lindybopophelia schreef op 26 juli 2015 @ 17:31:
[...]
Daar ben ik ook wel wat van overtuigd dat die wel weer gaan komen. Het heeft alleen heel veel tijd nodig en ik ga die er ook voor nemen. Mijn zoontje is en blijft een deel van mij. Ik ben me nou wat aan het verdiepen in de herdenkings/rouw sieraden waar een beetje as in kan. Hem mijn oog op een medaillon laten vallen en ik hoop dat de begrafenisondernemer dat kan regelen. Dan heb ik toch wat van hem bij me. Misschien gek maar dat geeft me wat rust.Absoluut niet gek. Als jij dat wilt en het jouw een connectie met je zoontje geeft, dan moet je dat absoluut doen. Ik had dat ook graag gewild, maar mijn zoontje is gecremeerd in het ziekenhuis. Hij is uitgestrooid op een begraafplaats, op een aangekocht stuk grond door het ziekenhuis.Ik vond het zo fijn dat het ziekenhuis dat deed. Nu kan ik hem altijd opzoeken. Gelukkig heb ik ook heel veel fotos.
[...]
Daar ben ik ook wel wat van overtuigd dat die wel weer gaan komen. Het heeft alleen heel veel tijd nodig en ik ga die er ook voor nemen. Mijn zoontje is en blijft een deel van mij. Ik ben me nou wat aan het verdiepen in de herdenkings/rouw sieraden waar een beetje as in kan. Hem mijn oog op een medaillon laten vallen en ik hoop dat de begrafenisondernemer dat kan regelen. Dan heb ik toch wat van hem bij me. Misschien gek maar dat geeft me wat rust.Absoluut niet gek. Als jij dat wilt en het jouw een connectie met je zoontje geeft, dan moet je dat absoluut doen. Ik had dat ook graag gewild, maar mijn zoontje is gecremeerd in het ziekenhuis. Hij is uitgestrooid op een begraafplaats, op een aangekocht stuk grond door het ziekenhuis.Ik vond het zo fijn dat het ziekenhuis dat deed. Nu kan ik hem altijd opzoeken. Gelukkig heb ik ook heel veel fotos.
maandag 27 juli 2015 09:59
quote:ana_isabel schreef op 27 juli 2015 @ 01:12:
[...]
Het is vooral onwerkelijk, alsof het niet om "mij" ging. Zo lig je klaar om naar het hartje te luisteren, helemaal blij en 10 minuten later zit je een verdieping hoger te bespreken hoe je overleden kindje nu uit je buik moet komen..
Het gekste vond ik het moment dat ik weer buiten het ziekenhuis stond. Sta je daar , half versuft in een wat-is-hier-in-vredesnaam-gebeurt-modus.Dat gevoel had ik ook. Ook al voelde ik aan alles dat het mis was, kwam de klap toch heel hard aan. De Gyn zei: Ik zie wat (ik voelde een steek van blijdschap) en meteen erachteraan: Maar het is niet goed. Het leek wel of de grond onder me wegzakte. Heb van de rest ook niet meer veel meegekregen. Werd direct excuses gemaakt voor haar volgende vraag hoe ik wilde dat het weg werd gehaald. Maar ik kreeg een week tijd om dat eens rustig te beslissen. Dat vond ik wel heel fijn.
[...]
Het is vooral onwerkelijk, alsof het niet om "mij" ging. Zo lig je klaar om naar het hartje te luisteren, helemaal blij en 10 minuten later zit je een verdieping hoger te bespreken hoe je overleden kindje nu uit je buik moet komen..
Het gekste vond ik het moment dat ik weer buiten het ziekenhuis stond. Sta je daar , half versuft in een wat-is-hier-in-vredesnaam-gebeurt-modus.Dat gevoel had ik ook. Ook al voelde ik aan alles dat het mis was, kwam de klap toch heel hard aan. De Gyn zei: Ik zie wat (ik voelde een steek van blijdschap) en meteen erachteraan: Maar het is niet goed. Het leek wel of de grond onder me wegzakte. Heb van de rest ook niet meer veel meegekregen. Werd direct excuses gemaakt voor haar volgende vraag hoe ik wilde dat het weg werd gehaald. Maar ik kreeg een week tijd om dat eens rustig te beslissen. Dat vond ik wel heel fijn.
maandag 27 juli 2015 12:10
quote:Bloempje300 schreef op 26 juli 2015 @ 22:38:
Ik heb er de afgelopen dagen ook over nagedacht een topic te starten, maar zie nu dat er 1 is!
Ik kwam er vorige week woensdag achter dat het hartje was gestopt met kloppen. Ik was toen 7 + 6. Daarvoor had ik in week 6 een bloeding gehad en stolsels verloren. Door een echo kwamen we erachter dat het in aanleg een tweeling was, maar die eerste het niet gered heeft. De ander had een kloppend hartje, maar helaas dus afgelopen woensdag niet meer.
Miskraam is vorige week zaterdag dmv medicatie opgewekt in het ziekenhuis. Ik ben daar het vruchtje verloren, de dag erna thuis waarschijnlijk nog resten, mogelijk van het andere vruchtje. Donderdag nog wat verloren en daarna is het bloeden gestopt.
Ben zo verdrietig. Zo heb je er twee en zo sta je met lege handen. Het opnieuw moeten beginnen geeft me een moedeloos gevoel en afscheid nemen van de zwnagerschapsmodus en alles wat daarbij hoorde doet me pijn.
Ik ga morgen weer voor het eerst werken en zie er best wel tegenop. Bang voor de tranen die weer zomaar kunnen komen opzetten...we gaan het zien.
Dames wat een ontzettend heftige verhalen om te horen. Vreselijk om je kindje na zo'n lange zwnagerschap te moeten verliezen. Dat wens je niemand toe. Wat dat betreft prijs is mij gelukkig dat ik er 'al' vroeg achter kwam.. Lief Bloempje 300, van mij ook voor jou een dikke knuffel. Wat verschrikkelijk voor je. En dan ook nog een tweeling. 1 kindje is al moeilijk en jij hebt dubbel verdriet. Wat verschrikkelijk moeilijk. Ik hoop voor je dat het wat gaat met werken. Ikzelf ben vorige week weer begonnen en wat had ik het even moeilijk. Laat je even weten hoe het ging?
Ik heb er de afgelopen dagen ook over nagedacht een topic te starten, maar zie nu dat er 1 is!
Ik kwam er vorige week woensdag achter dat het hartje was gestopt met kloppen. Ik was toen 7 + 6. Daarvoor had ik in week 6 een bloeding gehad en stolsels verloren. Door een echo kwamen we erachter dat het in aanleg een tweeling was, maar die eerste het niet gered heeft. De ander had een kloppend hartje, maar helaas dus afgelopen woensdag niet meer.
Miskraam is vorige week zaterdag dmv medicatie opgewekt in het ziekenhuis. Ik ben daar het vruchtje verloren, de dag erna thuis waarschijnlijk nog resten, mogelijk van het andere vruchtje. Donderdag nog wat verloren en daarna is het bloeden gestopt.
Ben zo verdrietig. Zo heb je er twee en zo sta je met lege handen. Het opnieuw moeten beginnen geeft me een moedeloos gevoel en afscheid nemen van de zwnagerschapsmodus en alles wat daarbij hoorde doet me pijn.
Ik ga morgen weer voor het eerst werken en zie er best wel tegenop. Bang voor de tranen die weer zomaar kunnen komen opzetten...we gaan het zien.
Dames wat een ontzettend heftige verhalen om te horen. Vreselijk om je kindje na zo'n lange zwnagerschap te moeten verliezen. Dat wens je niemand toe. Wat dat betreft prijs is mij gelukkig dat ik er 'al' vroeg achter kwam.. Lief Bloempje 300, van mij ook voor jou een dikke knuffel. Wat verschrikkelijk voor je. En dan ook nog een tweeling. 1 kindje is al moeilijk en jij hebt dubbel verdriet. Wat verschrikkelijk moeilijk. Ik hoop voor je dat het wat gaat met werken. Ikzelf ben vorige week weer begonnen en wat had ik het even moeilijk. Laat je even weten hoe het ging?
maandag 27 juli 2015 12:21
quote:ana_isabel schreef op 27 juli 2015 @ 01:18:
[...]
Absoluut niet gek. Als jij dat wilt en het jouw een connectie met je zoontje geeft, dan moet je dat absoluut doen. Ik had dat ook graag gewild, maar mijn zoontje is gecremeerd in het ziekenhuis. Hij is uitgestrooid op een begraafplaats, op een aangekocht stuk grond door het ziekenhuis.Ik vond het zo fijn dat het ziekenhuis dat deed. Nu kan ik hem altijd opzoeken. Gelukkig heb ik ook heel veel fotos.. Lieve ana_isabel, dat is wel fijn dat je hem altijd kan opzoeken. Ik wist niet eens dat ziekenhuizen dat deden. Mijn ziekenhuis in ieder geval niet. Foto's heb ik niet maar zitten wel in mijn dossier in het ziekenhuis. Die blijven altijd bewaard en als ik ze wil zien dan kan ik altijd hun bellen en dan mag ik ze bekijken. Ik heb dan een afdruk van zijn handje en voetje waar ik zeer gelukkig mee ben, maar jij hebt foto's. Geeft dat wat troost?
[...]
Absoluut niet gek. Als jij dat wilt en het jouw een connectie met je zoontje geeft, dan moet je dat absoluut doen. Ik had dat ook graag gewild, maar mijn zoontje is gecremeerd in het ziekenhuis. Hij is uitgestrooid op een begraafplaats, op een aangekocht stuk grond door het ziekenhuis.Ik vond het zo fijn dat het ziekenhuis dat deed. Nu kan ik hem altijd opzoeken. Gelukkig heb ik ook heel veel fotos.. Lieve ana_isabel, dat is wel fijn dat je hem altijd kan opzoeken. Ik wist niet eens dat ziekenhuizen dat deden. Mijn ziekenhuis in ieder geval niet. Foto's heb ik niet maar zitten wel in mijn dossier in het ziekenhuis. Die blijven altijd bewaard en als ik ze wil zien dan kan ik altijd hun bellen en dan mag ik ze bekijken. Ik heb dan een afdruk van zijn handje en voetje waar ik zeer gelukkig mee ben, maar jij hebt foto's. Geeft dat wat troost?
