Veranderende wensen mbt bevalling.

06-12-2016 01:06 360 berichten
Lieve dames,



Hebben jullie tijdens de zwangerschap geheel tegenover gestelde wensen gehad voor tijdens de bevalling wat op moment supreme is veranderd?



Ik zit enorm met mezelf in de knoop. Ik wil namelijk diep van binnen zonder mijn man bevallen. Als ik pijn heb keer ik in mezelf en ben ik liever alleen. Daarbij komt omdat ik heb gehoord dat de mannen eigenlijk heel weinig kan doen maar een bevalling ook een heftige traumatische ervaring ( kunnen) vinden.



Het liefst zou ik het alleen doen en dat hij bij voorkeur pas bij me mogen als de nageboorte weg is, de ontplofte egel gehecht is en ik gedoucht ben. Maar zijn wens is uiteraard om erbij te zijn en ik wil dit ook niet in de weg staan want zijn eerste moment met de baby vind ik ook erg belangrijk en lijkt me prachtig om mee te maken.



Zal dit gevoel weggaan op het moment dat de weeen beginnen of zou de pijn dit gevoel gaan versterken? Wat denken jullie?
quote:lux. schreef op 06 december 2016 @ 08:23:

Ik wil trouwens net als MN graag dat mijn man ons zoontje aanpakt als dat mogelijk is. Lijkt me mooi als hij de eerste is die onze kleine jongen in zijn armen houdt

Off topic maar had nog niet gelezen dat je al weet dat het een zoon wordt



Precies. Ik wil dat hij als eerste ons kind vast houdt, en zeg ook plagend dat hij dan toch als eerste het geslacht weet. Hij wil het namelijk al wel graag weten.
quote:Pieps2016 schreef op 06 december 2016 @ 08:39:

Niet iedereen heeft een goede relatie waarin dit soort dingen allemaal normaal zijn. Kan best begrijpen dat je niet iedereen erbij wilt hebben als je op je meest kwetsbaars bent.



Het gaat om je man. Niet om iedereen.

Degene bij wie je bij uitstek op je kwetsbaarst moet kunnen zijn.



TO, was hij ook niet bij de punctie en de terugplaatsing?
quote:MN-- schreef op 06 december 2016 @ 08:58:

[...]



Off topic maar had nog niet gelezen dat je al weet dat het een zoon wordt



Precies. Ik wil dat hij als eerste ons kind vast houdt, en zeg ook plagend dat hij dan toch als eerste het geslacht weet. Hij wil het namelijk al wel graag weten.Ja al een week! Maar was nog even niet op vf ermee, heb het gister via Sintcadeautjes aan m'n familie verteld dus was nog even geheim haha. Wij konden echt niet wachten, maar zijn heel blij. Al wist ik het allang, voelde echt als 'n knul haha.
quote:Pieps2016 schreef op 06 december 2016 @ 08:34:

[...]

je zal maar al uit elkaar zijn en dan moet je ex dus nog steeds je uitgereten doos te zien krijgen, geef je hem allemaal munitie om je belachelijk te maken ( want tijdens bevallingen maak je jezelf echt belachelijk) en dat allemaal omdat het ook zijn kind is? Nee hoor doe normaal.God tja, ik heb mijn man zo uitgekozen dat ik a) niet van plan was om uit elkaar te gaan tijdens een zwangerschap en b) zodat hij hoe ik me gedroeg nooit als 'munitie' zal gebruiken om 'me belachelijk te maken' (wat voor kerels ken jij? Alleen maar vervelende gastjes van 16 ofzo?) maar goed in het unlikely scenario dat man en ik nu uit elkaar zouden gaan zou ik hem ook niet de geboorte van zijn kind ontzeggen. Ik krijg namelijk een kind mét hem. En of wij nou samen zijn of niet, ik heb er zelf voor gekozen om met hem de belangrijkste momenten in zoon's leven te gaan delen. De geboorte lijkt me daar een van.
Alle reacties Link kopieren
Ik vond steun van mijn vriend zo belangrijk tijdens de bevalling. Een bevalling is zo heftig en eigenlijk van tevoren kun je het niet zo goed voorstellen. Ook tijdens de bevalling zul je je heel wisselend voelen. Het ene moment zul je misschien gillen dat hij van je af moet blijven en het volgende moment dat je zijn hand nodig hebt. Heb je een zwangerschapscursus gevolgd met je man?
Alle reacties Link kopieren
quote:Knuffelheks schreef op 06 december 2016 @ 08:43:

En TO, ik hoop dat je je realiseert dat de VK je geregeld lange tijd alleen laat?

Die blijft niet om je handje vast te houden hoor.En dit ook natuurlijk. Het grootste deel van de bevalling heb je gewoon kleren aan, is er nog niks geen ontplofte egel en de pijn komt maar gaat ook weer. Als je zo´n mazzelaar bent dat dit hele gebeuren zo´n 12 uur in beslag neemt, ben je blij als je man je tussendoor een boterhammetje geeft of een kopje thee.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
Alle reacties Link kopieren
Ik vond mijn vriend tijdens de bevalling onmisbaar. Terwijl ik dacht dat ik niets aan hem zou hebben 26 uur lang weeenstorm door de weenopwekkers, toen de chirurg na 20 uur een ruggenprik aanbood was mijn vriend die zei dat ik daar toch maar wel over na moest denken aangezien er niets vorderde en ik wanhopig werd. (Ik wilde eigenlijk geen pijnstilling)

Ineens werd het na die 26 uur een spoed ks en mijn vriend was degene die ervoor zorgde dat ik niet in paniek schoot.



Hij hield mijn kleine meisje bij mij, na de ks. Hij bleef bij haar toen ik dichtgemaakt werd.



Zou niet weten wat ik zonder mijn vriend zou moeten...
If you can dream it, you can do it.
Alle reacties Link kopieren
Oh en over charmant gesproken, ik geloof dat ik alleen nog in mijn bh liep voor de ruggenprik kon helemaal niets hebben en de verpleging dat schortje elke keer maar voor mij hangen als er weer iemand moest komen kijken
If you can dream it, you can do it.
Iedereen alvast bedankt voor de antwoorden die ikheb mogen ontvangen.quote:Knuffelheks schreef op 06 december 2016 @ 08:14:

Ik mis even in dit verhaal (en de antwoorden) dat het ook zijn kind is?

Hoe haal je het in je hoofd iemand dat te ontzeggen.Nee hoor dat mis je niet, ik heb dit ook in de vraagstelling meegenomen maar je hebt een punt er staat ook heel veel ik in de vraag.
quote:Sophiever schreef op 06 december 2016 @ 09:41:

Iedereen alvast bedankt voor de antwoorden die ikheb mogen ontvangen.





[...]





Nee hoor dat mis je niet, ik heb dit ook in de vraagstelling meegenomen maar je hebt een punt er staat ook heel veel ik in de vraag.



Ik bedoelde meer dat niemand dat aspect noemde in de eerste reacties.

Het leek mij ook niet fijn dat mijn nu ex alle details mee kreeg, dus afgesproken dat hij bij het hoofdeind bleef staan.

Kwam niks van terecht maar stelde mij voor de bevalling wel wat gerust.

Laat maar gewoon over je heen komen, het is echt niet te regisseren zo'n bevalling.
quote:ponny schreef op 06 december 2016 @ 08:34:

Wil je het dan alleen gaan doen, TO? Helemaal alleen natuurlijk niet, door zwangerschapscomplicaties moet ik in het ziekenhuis bevallen en ik weet dat een bevalling gemiddeld 2 uur duurt en ze daar shifts hebben van 8 uur. Dus er zal tenminste 2 teams mij begeleiden. Maar ik ben bang dat ik niemand waar ik van houd in de buurt kan dulden als ik veel pijn heb. Maar misschien is dat een irreeele angst.
Een bevalling is echt heel anders als andere pijn.
quote:Knuffelheks schreef op 06 december 2016 @ 08:43:

En TO, ik hoop dat je je realiseert dat de VK je geregeld lange tijd alleen laat?

Die blijft niet om je handje vast te houden hoor.Dat lijkt me heerlijk.
Alle reacties Link kopieren
Het punt met bevallingen is dat je maar zelden ziet hoe het echt gaat. In tv series laten ze een gillende en puffende vrouw zien, die in een halve minuut bevalt van een prachtige, schoongewassen baby. En je hoort en leest voornamelijk verhalen van degenen die een vervelende ervaring hadden.



In werkelijkheid is de kans groot dat je ´s nachts wakker wordt van een eerste wee, en doorgaans zijn die van de eerste uren goed te hebben. Dan nog even lekker lepeltje lepeltje met zijn handen op jouw buik... ook dát hoort bij die bevalling. Een beetje aanrommelen, licht ontbijtje, je realiseren dat dit de laatste uren met z´n tweetjes zijn.



Dan nemen die weeen toe, komen steeds sneller en krachtiger. Ik vond zelf dat het eerder een kracht in mijn lijf was, dan echt pijn. Het verschil is natuurlijk niet uit te leggen maar het is echt wel heel iets anders dan het breken van een bot. En dan komt er een moment dat je aan je laatste centimeter toe bent, maar tegen die tijd boeit het je allemaal niks meer en ligt je focus nog maar op één ding; die baby moet eruit.



En natuurlijk, als je pech hebt moet je naar het ziekenhuis, of ben je al in het ziekenhuis en gaat er iets mis. Dat kan. Maar gelukkig verlopen de meeste bevallingen gewoon volgens de boekjes.

Al zijn er wel 2 miljoen boekjes, dat dan weer wel .
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
Alle reacties Link kopieren
quote:Pieps2016 schreef op 06 december 2016 @ 08:34:

[...]

je zal maar al uit elkaar zijn en dan moet je ex dus nog steeds je uitgereten doos te zien krijgen, geef je hem allemaal munitie om je belachelijk te maken ( want tijdens bevallingen maak je jezelf echt belachelijk) en dat allemaal omdat het ook zijn kind is? Nee hoor doe normaal.



Wat een bizarre definitie van jezelf belachelijk maken... Als je nou de keuze hebt en je laat jezelf gaan vind ik het een ander verhaal, maar in de meeste gevallen weet je bij een bevalling van de pijn niet waar je het zoeken moet. Je reageert instinctief op een manier waarop je erdoorheen komt. Van alle momenten in je leven om je in te houden zodat je proper overkomt en je van je beste kant kan laten zien is tijdens het bevallen er niet 1 van...



On topic; ik ben het helemaal eens met meerdere redenen die hier al gegeven zijn om je man erbij te laten zijn. De geboorte van je kind is iets heel bijzonders, zeker als het je eerste is. Ik krijg een beetje het idee dat je niet wil dat je man de vieze kant, het ruwe deel van een bevalling ziet. Alsof het allemaal mooi en netjes moet blijven. Ik weet niet of dat klopt, maar zo kom je op mij over.
Well, that didn't work.

~An Autobiography~
quote:Poppy4 schreef op 06 december 2016 @ 09:58:

[...]





On topic; ik ben het helemaal eens met meerdere redenen die hier al gegeven zijn om je man erbij te laten zijn. De geboorte van je kind is iets heel bijzonders, zeker als het je eerste is. Ik krijg een beetje het idee dat je niet wil dat je man de vieze kant, het ruwe deel van een bevalling ziet. Alsof het allemaal mooi en netjes moet blijven. Ik weet niet of dat klopt, maar zo kom je op mij over.Dit speelt inderdaad mee, het plaatje dat ik niet weet waar ik het zoeken moet, aan het kotsen ben, het bed onder schijt, onder het bloed en vruchtwater uren zit te stinken als een marmot in de laatste ontbindingsstadia lijkt me niet iets om naar uit te kijken.
Alle reacties Link kopieren
quote:Sophiever schreef op 06 december 2016 @ 10:03:

[...]





Dit speelt inderdaad mee, het plaatje dat ik niet weet waar ik het zoeken moet, aan het kotsen ben, het bed onder schijt, onder het bloed en vruchtwater uren zit te stinken als een marmot in de laatste ontbindingsstadia lijkt me niet iets om naar uit te kijken. Dan kan ik je een soort van geruststellen: daar krijg jij niet veel van mee . Je bent zo bezig met de weeen en je kind eruit krijgen dat je niet veel meekrijgt van wat er om je heen gebeurt. Verder hoef je niet per definitie te spugen of te poepen en stinkt vruchtwater niet tenzij de baby erin gepoept heeft. En dat laatste stadium? Je man zal eerder meer respect voor je krijgen dan dat hij van je walgt. Bevallen is een oerkracht, je moet er hard voor werken en dat mag best gezien worden door je man.
Well, that didn't work.

~An Autobiography~
Ben je bang dat ze je zo laten liggen?

Allereerst lag ik tot het persen gewoon zeer discreet onder een laken. Eventuele ontlasting (komt trouwens pas op het allerlaatste moment, je ligt echt niet uren te bouten) of braaksel wordt direct opgeruimd. Ik kreeg constant nieuwe matjes onder me enz.

Valt echt allemaal wel mee hoor en op het moment suprème ben je daar helemaal niet mee bezig (en je omgeving heeft ook wel wat beters te doen dan je uit te lachen).
Alle reacties Link kopieren
quote:Sophiever schreef op 06 december 2016 @ 09:51:

[...]





Dat lijkt me heerlijk.



En als je dan ineens wilt weten hoever je bevalling gevorderd is, dorst hebt, bang wordt, moet kotsen, je naar voelt, of pijnbestrijding wilt -- wie helpt je dan?



Het achteraf napraten had bij mij ook een enorm belangrijke functie in het verwerken van mijn bevalling. Maar ook positief: het verbond ons enorm dat we die indrukwekkende ervaring sámen hadden meegemaakt.



Overigens werd ik in het uur na de bevalling, voor het douchen bij mijn tweede dochter alleen gelaten: vriend was mee met dochter en de verpleging was weg (en druk). Ik was half delier van het slaapgebrek en dat leverde gevaarlijke en nare situaties op (o.a. dat ik mijn eigen ruggenprik eruit probeerde te trekken). Echt, ook in het ziekenhuis wil je iemand bij je hebben die voor jóu zorgt!
quote:Sophiever schreef op 06 december 2016 @ 09:46:

[...]





Helemaal alleen natuurlijk niet, door zwangerschapscomplicaties moet ik in het ziekenhuis bevallen en ik weet dat een bevalling gemiddeld 2 uur duurt en ze daar shifts hebben van 8 uur. Dus er zal tenminste 2 teams mij begeleiden. Maar ik ben bang dat ik niemand waar ik van houd in de buurt kan dulden als ik veel pijn heb. Maar misschien is dat een irreeele angst.

Ik denk dat je geen 2 uur bedoelt hier

Maar ik zou mijn man het echt niet bij voorbaat ontzeggen. Je kunt natuurlijk wel aangeven dat het kan zijn dat je graag hebt dat hij je niet aanraakt en rustig in een hoekje gaat zitten zogezegd. Maar misschien blijk je tijdens de bevalling wel heel graag zijn hand vast te willen houden.
Alle reacties Link kopieren
Oh en als reality check: tijdens je kraamweek ruik je ook niet naar rozen, hoor. Dan bloed je, spuit er melk uit je borsten, zweet je het hele bed onder, etc. Moet je ineens janken en durf je niet goed naar de wc. En weet je wat: je man vindt het waarschijnlijk heus niet erg. En jij vast ook niet. Een kind krijgen is een heel fysiek iets, daar helpt geen moedertjelief aan. Maar het kindje zelf maakt zoveel indruk, dat de rest bijzaak is. (het kindje is trouwens ook lekker fysiek, sta je samen de kleur van de poep en plas te bestuderen enzo ). Probeer je er maar niet druk over te maken, bespreek het met je man, en laat het over je heen komen. Focus maar op je kind! Succes
Je man zal zich daar waarschijnlijk niets van aantrekken TO! Ik was echt op mijn lelijkst tijdens de bevallingen: dik, naakt, kotsend, poepend en paniekerig. Mijn man was alleen maar onder de indruk van al het natuurgeweld en vond het fantastisch om zijn kinderen geboren te zien worden. Ook heeft hij vol in mijn kruis gekeken tijdens de geboorte van onze zoon en dat kon me niets schelen. Ik dacht maar een ding: "Die baby gaat er NU uit!"



En mijn man vindt mij nog steeds waanzinnig aantrekkelijk.



Echt, ik zou niet weten wat ik zonder hem had gemoeten. Ik was in mezelf gekeerd en hele delen van de bevallingen heb ik niet bewust meegemaakt. Hij wel en kon alles wat ik niet snapte zo voor me invullen. Daarnaast vond ik het zo fijn dat hij degene was die de baby's pakte na de geboorte, ze bij me legde en de navelstrengen doorknipte. Ik heb de geboortes niet alleen gedaan. We hebben samen onze kinderen op de wereld gezet. Natuurlijk was ik degene die het fysiek moest doen, maar gewoon zijn vertrouwde aanwezigheid was voor mij voldoende. Daarnaast kon hij met artsen/verloskundigen praten, aangezien ik daar niet meer toe in staat was. (en viste hij een hap krentenbol uit mijn mond. Eten en baren gaat niet samen.)



Lux! Een jongen! Je dacht dat al, toch? Als moeder van drie jongetjes (en een meisje) kan ik zeggen dat jongens zo leuk zijn! Een meisje is net zo leuk hoor, maar als vrouw vindt ik het erg bijzonder om een zoon te hebben. Ik snap af en toe geen bal van ze, maar ze zijn fantastisch! Ze maken kabaal, hebben interesses die ik af en toe niet volg, geven mij duizenden kusjes en hebben allemaal met me willen trouwen als kleuter.



Mijn oma zaliger zei altijd: "Elke moeder heeft een zoon nodig en elke vader een dochter." In ons gezin klopt dat: de jongens zijn moederskindjes en onze dochter is juist een vaderskindje.
quote:Sophiever schreef op 06 december 2016 @ 10:03:

[...]





Dit speelt inderdaad mee, het plaatje dat ik niet weet waar ik het zoeken moet, aan het kotsen ben, het bed onder schijt, onder het bloed en vruchtwater uren zit te stinken als een marmot in de laatste ontbindingsstadia lijkt me niet iets om naar uit te kijken. Wat heb jij voor jezelf een horrorbeeld gecreëerd met betrekking tot de bevalling. Misschien goed om dit eens met een verloskundige te bespreken zodat je een reëel beeld krijgt van de bevalling.
quote:Sophiever schreef op 06 december 2016 @ 10:03:

[...]





Dit speelt inderdaad mee, het plaatje dat ik niet weet waar ik het zoeken moet, aan het kotsen ben, het bed onder schijt, onder het bloed en vruchtwater uren zit te stinken als een marmot in de laatste ontbindingsstadia lijkt me niet iets om naar uit te kijken.



Lieverd, zo laten ze je heus niet liggen. Ik heb een paar bevallingen van de andere kant gezien en de vk/kraamzorg/gyn/vpk ruimt supersnel op. Het is echt niet zo'n slagveld meestal als jij je voorstelt. Ik heb vrij weinig last gehad van de 'geur' van een bevalling en ik was er emotioneel niet eens bij betrokken. Ik bedoel ik zou er geen geurstokjes mee maken, maar zó erg is het nou ook weer niet.



En de mannen die ik erbij heb gezien vonden het allemaal fantastisch. Echt zoveel doodsangst vaak , maar ook zoveel liefde en trots voor hun vrouw en kind. Mooi om te zien vond ik
TO, even heel praktisch. Er liggen celstofmatjes onder je, die worden verwisseld als ze vies zijn (lekkend vruchtwater meestal). Overgeven doe je in een kotsbakje en is ook zó weg. En ècht, op dat moment interesseert het je niets.



Het personeel is gewoon professioneel, die doen dag in dag uit bevallingen en moeten echt niet gniffelen omdat jij je lichaamssappen niet de baas bent. Dat is heel normaal namelijk. Alles wordt direct en discreet opgeruimd.



Verder vind ik het, buiten de redenen die ik al genoemd heb, gewoon best fijn dat mijn man heeft gezien dat een bevalling hard werken is, dat je een baby er niet met een puf en een pers uitwerkt. Zou niet willen dat hij dat denkt.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven