Relaties
alle pijlers
Moeite met ex van vriend
dinsdag 23 december 2025 om 10:06
Ik weet niet of ik dit de goede plek hiervoor is, maar ik zit erg in de knoop met mezelf in deze situatie, dus waag een poging.
Mijn vriend en ik kennen elkaar nu ongeveer twee jaar, waarvan er meteen vanaf het begin een 'spark' was. Dat hebben we een tijdje onderdrukt, omdat we toen allebei nog een relatie hadden. Ik was toen 6 jaar samen met mijn ex. Hij was bijna 20 jaar getrouwd met de zijne en heeft twee zoons van (nu) 13 en 15. Begin dit jaar zijn onze beide relaties verbroken en vrij snel daarna kwamen wij bij elkaar.
Zijn ex en hij zijn vlak voor de zomer officieel gescheiden, en pas sinds een week is zij officieel uit huis. Zij weet al die tijd al van mijn bestaan af en de jongens heeft hij het sinds september verteld, die staan er tot nu toe zeer positief tegenover. Ik heb verder nog niemand ontmoet.
Natuurlijk wist ik van tevoren dat hij kinderen had en daarmee een ex die in beeld zou blijven, maar ik heb echt de impact daarvan onderschat. Ook omdat hij en zijn ex al die tijd nog hebben samengewoond en pas officieel vanaf het nieuwe jaar gaan beginnen met de omgangsregeling. Wat dat betreft denk ik dat ik veel te vroeg in deze dynamiek verzeild ben geraakt, maar ik ben nou eenmaal verliefd geworden.
Mijn vriend is ontzettend lief en ik merk aan alles dat hij vol voor mij wil gaan. Daarnaast merk ik ook dat mijn eigen onzekerheid mij ontzettend in de weg zit. Hij is zelf nog redelijk lovend over zijn ex, zegt haar nog steeds leuk te vinden (niet meer als romantische partner), en wil graag vriendschappelijk en gemoedelijk contact met haar onderhouden. Omwille van de jongens natuurlijk ook.
Zijn ex heeft allemaal wat meer moeite met de situatie. Is nog erg verdrietig en stuurt hem regelmatig nog lange berichtjes met al haar verdriet en vol met verwijten, of begint moeilijke gesprekken als ze elkaar zien. Maar daartussendoor appt ze hem ook nog veel over van alles en nog wat over de jongens. Stelt ze voor om samen te eten, was er zelfs nog kort sprake van dat ze met z'n 4'en op vakantie gingen komende voorjaarsvakantie (gaat gelukkig niet door).
Ik vind het echt ontzettend moeilijk om me hiertoe te verhouden, merk dat ik er soms een beetje aan onderdoor ga en dat het mijn gedachten overheerst. Ik voel me jaloers en ergens ook een beetje bedreigd hiervoor. Mijn vriend en ik zien elkaar momenteel maar één keer per week, dus ik moet alles van een afstandje meemaken.
Ik weet niet zo goed wat ik van mijn vriend kan vragen qua grenzen stellen, ook omdat hij zelf nog zoekende is in hoe ze dit het beste kunnen vormgeven. En hij kan nu nog niet voorspellen hoe het contact straks al gaan als de omgangsregeling officieel ingegaan is. En we hebben er ook al wel eens ruzie over, want hij ziet haar echt als de moeder van zijn kinderen, maar ik zie haar echt als zijn ex. En daarnaast hebben ze 20 jaar aan herinneringen en blijft ze belangrijk voor hem. Maar hoe moet ik nou opboksen tegen iemand die zoveel geschiedenis met hem heeft en ook nog een onbreekbare band door het gezamenlijk hebben van twee kinderen...
Nu weet ik dat ik het misschien meer tijd moet geven, want dit is een rare overgangsfase. En als ik me in haar schoenen verplaats, snap ik het verdriet ook. Want ze zijn nog maar kort uit elkaar en hij heeft alweer een nieuwe vriendin. Ze zit nog vol in de verwerking.
Maar ik ben zo bang dat ik me nooit helemaal gerust ga voelen in deze dynamiek, en merk dat mijn vriend het soms moeilijk vindt om mij te begrijpen. Ik zoek gewoon advies of tips, of in ieder geval een stukje herkenning bij iemand anders.
Als iemand mij wilt helpen, heel graag.
Mijn vriend en ik kennen elkaar nu ongeveer twee jaar, waarvan er meteen vanaf het begin een 'spark' was. Dat hebben we een tijdje onderdrukt, omdat we toen allebei nog een relatie hadden. Ik was toen 6 jaar samen met mijn ex. Hij was bijna 20 jaar getrouwd met de zijne en heeft twee zoons van (nu) 13 en 15. Begin dit jaar zijn onze beide relaties verbroken en vrij snel daarna kwamen wij bij elkaar.
Zijn ex en hij zijn vlak voor de zomer officieel gescheiden, en pas sinds een week is zij officieel uit huis. Zij weet al die tijd al van mijn bestaan af en de jongens heeft hij het sinds september verteld, die staan er tot nu toe zeer positief tegenover. Ik heb verder nog niemand ontmoet.
Natuurlijk wist ik van tevoren dat hij kinderen had en daarmee een ex die in beeld zou blijven, maar ik heb echt de impact daarvan onderschat. Ook omdat hij en zijn ex al die tijd nog hebben samengewoond en pas officieel vanaf het nieuwe jaar gaan beginnen met de omgangsregeling. Wat dat betreft denk ik dat ik veel te vroeg in deze dynamiek verzeild ben geraakt, maar ik ben nou eenmaal verliefd geworden.
Mijn vriend is ontzettend lief en ik merk aan alles dat hij vol voor mij wil gaan. Daarnaast merk ik ook dat mijn eigen onzekerheid mij ontzettend in de weg zit. Hij is zelf nog redelijk lovend over zijn ex, zegt haar nog steeds leuk te vinden (niet meer als romantische partner), en wil graag vriendschappelijk en gemoedelijk contact met haar onderhouden. Omwille van de jongens natuurlijk ook.
Zijn ex heeft allemaal wat meer moeite met de situatie. Is nog erg verdrietig en stuurt hem regelmatig nog lange berichtjes met al haar verdriet en vol met verwijten, of begint moeilijke gesprekken als ze elkaar zien. Maar daartussendoor appt ze hem ook nog veel over van alles en nog wat over de jongens. Stelt ze voor om samen te eten, was er zelfs nog kort sprake van dat ze met z'n 4'en op vakantie gingen komende voorjaarsvakantie (gaat gelukkig niet door).
Ik vind het echt ontzettend moeilijk om me hiertoe te verhouden, merk dat ik er soms een beetje aan onderdoor ga en dat het mijn gedachten overheerst. Ik voel me jaloers en ergens ook een beetje bedreigd hiervoor. Mijn vriend en ik zien elkaar momenteel maar één keer per week, dus ik moet alles van een afstandje meemaken.
Ik weet niet zo goed wat ik van mijn vriend kan vragen qua grenzen stellen, ook omdat hij zelf nog zoekende is in hoe ze dit het beste kunnen vormgeven. En hij kan nu nog niet voorspellen hoe het contact straks al gaan als de omgangsregeling officieel ingegaan is. En we hebben er ook al wel eens ruzie over, want hij ziet haar echt als de moeder van zijn kinderen, maar ik zie haar echt als zijn ex. En daarnaast hebben ze 20 jaar aan herinneringen en blijft ze belangrijk voor hem. Maar hoe moet ik nou opboksen tegen iemand die zoveel geschiedenis met hem heeft en ook nog een onbreekbare band door het gezamenlijk hebben van twee kinderen...
Nu weet ik dat ik het misschien meer tijd moet geven, want dit is een rare overgangsfase. En als ik me in haar schoenen verplaats, snap ik het verdriet ook. Want ze zijn nog maar kort uit elkaar en hij heeft alweer een nieuwe vriendin. Ze zit nog vol in de verwerking.
Maar ik ben zo bang dat ik me nooit helemaal gerust ga voelen in deze dynamiek, en merk dat mijn vriend het soms moeilijk vindt om mij te begrijpen. Ik zoek gewoon advies of tips, of in ieder geval een stukje herkenning bij iemand anders.
Als iemand mij wilt helpen, heel graag.
dinsdag 23 december 2025 om 14:13
Heel eerlijk? Ik vind dat je vriend het heel netjes doet. Uiteraard moet hij goed contact onderhouden en respect dat hij lovend over haar spreekt. Ze zijn 20 jaar samen geweest en ze is de moeder van zijn kinderen. Daar kan je niet tegen opboksen maar dat is ook helemaal niet nodig. Zijn ex zal er altijd zijn en ze zijn samen nog zoekende naar de beste omgangsregeling. Maar zoals ik het lees vermoed ik dat ze samen heel goed willen doen voor de kinderen en dat betekent dat ze samen nog best vaak dingen hebben (gesprekken school, belangrijke evenementen van de kinderen etc). En dat lijkt mij niet meer dan normaal en heel fijn dat hij dat wil doen in een goede harmonie met zijn ex. Logisch dat hij haar ziet als de moeder van zijn kinderen en jij haar ziet als zijn ex maar jij moet haar ook gaan zien als de moeder van zijn kinderen.
Geef ze de tijd om uit te zoeken hoe alles werkt. Het is niet niks na 20 jaar uit elkaar. Geef ze een jaartje om het e.e.a. uit te zoeken.
Geef ze de tijd om uit te zoeken hoe alles werkt. Het is niet niks na 20 jaar uit elkaar. Geef ze een jaartje om het e.e.a. uit te zoeken.
dinsdag 23 december 2025 om 14:22
dinsdag 23 december 2025 om 14:27
Precies eens met beide reacties hierboven!
Weet je wanneer het pas erg zou zijn? Als jij de band met haar per direct door zou knippen. Want dan was er echt iets mis met hem!
En wat jij nu doet: een relatie beginnen met iemand die nog bezig is met scheiden, is het recept voor ellende merk je nu. Geef iemand even rustig de kans te scheiden en uit te zoeken hoe nu verder. 'We werden nou eenmaal verliefd' vind ik zo'n ontzettend stomme opmerking! Dat dat zo is, betekent niet dat je daar dan meteen wat mee moet!
Weet je wanneer het pas erg zou zijn? Als jij de band met haar per direct door zou knippen. Want dan was er echt iets mis met hem!
En wat jij nu doet: een relatie beginnen met iemand die nog bezig is met scheiden, is het recept voor ellende merk je nu. Geef iemand even rustig de kans te scheiden en uit te zoeken hoe nu verder. 'We werden nou eenmaal verliefd' vind ik zo'n ontzettend stomme opmerking! Dat dat zo is, betekent niet dat je daar dan meteen wat mee moet!
dinsdag 23 december 2025 om 14:28
Helemaal mee eens. Als dat een probleem is, moet je een man zonder kinderen zoeken.margreetder schreef: ↑23-12-2025 14:22Serieus: hij ziet zijn ex als moeder van zijn kinderen en jij hebt daar moeite mee ? Gekker moet het toch niet worden als je een man met kinderen aan de haak slaat.
dinsdag 23 december 2025 om 14:33
Je gaat eraan onderdoor? Werkelijk? Deze mensen zijn nog maar heel kort uit elkaar, na twintig jaar samen en twee kinderen! En jij hebt moeite met haar verdriet? Je voelt je er bedreigd door?
Sorry hoor, maar waar is je medemenselijkheid.
Ik lees absoluut niets wat ik als bijzonder of verontrustend zou kunnen opvatten. Dit is hoe een scheiding werkt.
Zij zal nooit helemaal uit zijn leven verdwijnen, vanwege de kinderen. Dus ik zou echt proberen om je mindset wat aan te passen.
Sorry hoor, maar waar is je medemenselijkheid.
Ik lees absoluut niets wat ik als bijzonder of verontrustend zou kunnen opvatten. Dit is hoe een scheiding werkt.
Zij zal nooit helemaal uit zijn leven verdwijnen, vanwege de kinderen. Dus ik zou echt proberen om je mindset wat aan te passen.
itsnojoke wijzigde dit bericht op 23-12-2025 14:35
15.45% gewijzigd
dinsdag 23 december 2025 om 14:41
dinsdag 23 december 2025 om 14:57
Dat hij zijn ex-vrouw als de moeder van zijn kinderen ziet, hoe durft hij?! Dat maakt voor de kinderen ook niets uit, toch? Liever een vader die zijn ex uitkotst dan een goede omgang willen, dat is beter toch?
Echt, hoe egoïstisch kun je zijn TO. Een huwelijk van 20 jaar kapot en jij wil hem helemaal voor jezelf alleen. Ik zou zeggen, ga op zoek naar een partner zonder kinderen. Daar doe je zowel jezelf als hem een plezier mee.
Echt, hoe egoïstisch kun je zijn TO. Een huwelijk van 20 jaar kapot en jij wil hem helemaal voor jezelf alleen. Ik zou zeggen, ga op zoek naar een partner zonder kinderen. Daar doe je zowel jezelf als hem een plezier mee.
Monsters are real, ghostes are real too. They live inside us, and sometimes, they win.
Stephen King
Stephen King
dinsdag 23 december 2025 om 15:27
Eens met alles wat hierboven is gezegd. Ik hoop echt niet dat de nieuwe vriendin van mijn ex zoals jij blijkt te zijn.
Mijn ex en ik zijn ook nog steeds vrienden, We zijn nog samen op vakantie geweest vanwege ons kind en zullen dat komend jaar weer doen. Vieren ook O&N samen met mijn nieuwe verkering erbij.
En we zijn niet voor niets uit elkaar he? Het was echt zoveel gemakkelijker geweest als we samen hadden kunnen blijven maar de liefde die je hoort te hebben voor je partner was op. Vandaar dat we beide ruimte hebben voor iemand anders. Mijn ex is mijn maatje maar ik hoeft echt nooit meer een liefdesrelatie met hem.
Mijn ex en ik zijn ook nog steeds vrienden, We zijn nog samen op vakantie geweest vanwege ons kind en zullen dat komend jaar weer doen. Vieren ook O&N samen met mijn nieuwe verkering erbij.
En we zijn niet voor niets uit elkaar he? Het was echt zoveel gemakkelijker geweest als we samen hadden kunnen blijven maar de liefde die je hoort te hebben voor je partner was op. Vandaar dat we beide ruimte hebben voor iemand anders. Mijn ex is mijn maatje maar ik hoeft echt nooit meer een liefdesrelatie met hem.
dinsdag 23 december 2025 om 15:38
Natuurlijk wist ik van tevoren dat hij kinderen had en daarmee een ex die in beeld zou blijven, maar ik heb echt de impact daarvan onderschat. Ook omdat hij en zijn ex al die tijd nog hebben samengewoond en pas officieel vanaf het nieuwe jaar gaan beginnen met de omgangsregeling. Wat dat betreft denk ik dat ik veel te vroeg in deze dynamiek verzeild ben geraakt, maar ik ben nou eenmaal verliefd geworden.
Wat me verstandig lijkt is om de situatie dus in de context te blijven zien. Je begrijpt prima dat het allemaal een zeer onhandige timing is en iemand die in scheiding ligt nou net niet het recept is voor vrij en blij verliefd zijn samen. Dus dat weet je, nu jezelf daarvan doordringen en beseffen dat een heel ingewikkelde fase erbij hoort als je dit wil blijven doorzetten.
Je hebt de impact onderschat, waarschijnlijk ook door je verliefdheid. En nu zit je hier, waar je niet dacht te zitten. Maar dit is het dus toch geworden, dus nu aan jou de keuze: stop je ermee omdat je er geen zin meer in hebt of ga je hiermee door, met alles wat erbij komt kijken (en dan dus ook accepteren dat het er dus bijhoort)?
En we hebben er ook al wel eens ruzie over, want hij ziet haar echt als de moeder van zijn kinderen, maar ik zie haar echt als zijn ex. En daarnaast hebben ze 20 jaar aan herinneringen en blijft ze belangrijk voor hem. Maar hoe moet ik nou opboksen tegen iemand die zoveel geschiedenis met hem heeft en ook nog een onbreekbare band door het gezamenlijk hebben van twee kinderen...
Oef. Waar ben je mee bezig TO? Ruzie hierover maken omdat jij niet wil dealen met wat er allemaal komt kijken bij een partner die twee kinderen heeft en nog moet scheiden. Als je je verse relatie stuk wil maken moet je vooral ruzie blijven maken hierover en je je veel door je onzekerheid blijven laten leiden.
Je moet echt even uit de situatie stappen want wat je nu aan het doen bent leidt alleen maar tot ellende, verdriet en sabotage. Want hoezo is het verkeerd dat hij haar als de moeder van zijn kinderen ziet? En nee, ze is niet zomaar zijn ex, hij heeft een heel leven met haar gehad, ontzettend veel samen met haar meegemaakt, samen gegroeid én ze hebben nog twee kinderen die nog wat jaren hun zorg en samenwerking hard nodig hebben. Als jij dat niet kunt handelen stop er dan nu meteen mee want je saboteert niet alleen jezelf maar ook hun goede ouderrelatie en daarmee ook het welzijn van die kinderen die hier allemaal niet om gevraagd hebben.
Dus, afstand nemen. Jezelf afvragen wat je nou helemaal aan het doen bent. En je dan afvragen of jij hier wel mee verder moet gaan.
Oh en opboksen tegen wie zijn verse ex, de moeder van zijn kinderen en degene met wie hij een heel leven geleid heeft slaat echt helemaal nergens op. Hij wilde niet meer samen met haar verder als liefdespartners (wél als ouders met een zo fijn mogelijke samenwerking daarin, dus echte partners op het gebied van hun kinderen). Er valt dus nergens tegenop te boksen. Zij is zijn ouderschapspartner en jij staat daar gewoon los van. Wil jij zijn liefdespartner zijn en blijven? Ga dan hard aan de slag met je onzekerheid en je behoorlijk egoïstische visie op zijn relatie met de moeder van zijn kinderen, en maak het anders alsjeblieft gewoon uit, dat is dan voor iedereen beter.
dinsdag 23 december 2025 om 15:42
Denk niet dat je grenzen zou moeten stellen of zou moeten wíllen stellen aan je vriend en zijn omgang met z'n ex. Alle omgang die je beschrijft is zoals alle gescheiden ouders het graag zouden zien, denk ik. Met elkaar op vakantie is ook iets dat regelmatig gebeurd bij gescheiden ouders die ik ken (zou daar zelf niet zo'n zin in hebben).
Dus: houd al je onzekerheid lekker voor jezelf of bespreek het met een vriendin, maar ga het hem niet moeilijk maken met je hersenspinsels. Dat zorgt er óf voor dat jullie relatie slechter wordt óf dat het ouderschap moeilijk gaat lopen en beide zou je niet moeten willen.
Dus: houd al je onzekerheid lekker voor jezelf of bespreek het met een vriendin, maar ga het hem niet moeilijk maken met je hersenspinsels. Dat zorgt er óf voor dat jullie relatie slechter wordt óf dat het ouderschap moeilijk gaat lopen en beide zou je niet moeten willen.
dinsdag 23 december 2025 om 15:43
Twee opmerkingen in jouw bericht triggeren me:
“zijn jongens, weten het nu sinds september en staan er zeer positief tegenover”.
Ik vind dat heel, heel, raar. De vaste grond is weg onder de voeten van deze jongens. Hun moeder is sinds 1 week uit huis, alles is anders. Natuurlijk zitten ze niet op jou te wachten. En dat is niks persoonlijks naar jou, maar geen kind wil dat z’n ouders gaan scheiden (de uitzondering daar gelaten) en zo’n verandering heeft enorme impact.
“Hoe moet ik opboksen tegen iemand waar hij zoveel geschiedenis mee heeft”.
Je hoeft helemaal niet op te boksen tegen haar. Heb bewondering voor jouw vriend hoe liefdevol hij met zijn ex, de moeder van zijn kinderen omgaat. En respecteer haar als zijnde de moeder van zijn kinderen en de persoon waarmee hij 20 jaar historie heeft. Dat staat los van de relatie die hij met jou heeft. Het is geen wedstrijd.
Ik vind uit jouw bericht erg blijken dat je zelf geen kinderen hebt en niet invoelt wat de impact is als “een gezin” gaat scheiden. Eerlijk gezegd vind ik het erg voor de kinderen dat er nu al een nieuwe partner is beeld is. Toen mijn ex en ik na 20 jaar uit elkaar gingen (helaas wel na meermaals vreemdgaan van zijn kant) was er tijdens ons proces van scheiden nog geen nieuwe partner in beeld. En dat heeft een heleboel dingen, zoals wennen aan de nieuwe situatie, kinderen de tijd geven, wennen aan de omgangsregeling, afspraken maken, rouwen om het verlies van onze relatie en daarmee het gezin, wel een stuk eenvoudiger gemaakt. Er “was niemand in onze nek aan het hijgen” of aan ons aan het trekken, want zo interpreteer ik jouw gedrag een beetje.
Sorry TO, want ik lees uit heel jouw bericht hoe erg je worstelt maar ik vind echt dat je de impact op het oude gezin onderschat.
“zijn jongens, weten het nu sinds september en staan er zeer positief tegenover”.
Ik vind dat heel, heel, raar. De vaste grond is weg onder de voeten van deze jongens. Hun moeder is sinds 1 week uit huis, alles is anders. Natuurlijk zitten ze niet op jou te wachten. En dat is niks persoonlijks naar jou, maar geen kind wil dat z’n ouders gaan scheiden (de uitzondering daar gelaten) en zo’n verandering heeft enorme impact.
“Hoe moet ik opboksen tegen iemand waar hij zoveel geschiedenis mee heeft”.
Je hoeft helemaal niet op te boksen tegen haar. Heb bewondering voor jouw vriend hoe liefdevol hij met zijn ex, de moeder van zijn kinderen omgaat. En respecteer haar als zijnde de moeder van zijn kinderen en de persoon waarmee hij 20 jaar historie heeft. Dat staat los van de relatie die hij met jou heeft. Het is geen wedstrijd.
Ik vind uit jouw bericht erg blijken dat je zelf geen kinderen hebt en niet invoelt wat de impact is als “een gezin” gaat scheiden. Eerlijk gezegd vind ik het erg voor de kinderen dat er nu al een nieuwe partner is beeld is. Toen mijn ex en ik na 20 jaar uit elkaar gingen (helaas wel na meermaals vreemdgaan van zijn kant) was er tijdens ons proces van scheiden nog geen nieuwe partner in beeld. En dat heeft een heleboel dingen, zoals wennen aan de nieuwe situatie, kinderen de tijd geven, wennen aan de omgangsregeling, afspraken maken, rouwen om het verlies van onze relatie en daarmee het gezin, wel een stuk eenvoudiger gemaakt. Er “was niemand in onze nek aan het hijgen” of aan ons aan het trekken, want zo interpreteer ik jouw gedrag een beetje.
Sorry TO, want ik lees uit heel jouw bericht hoe erg je worstelt maar ik vind echt dat je de impact op het oude gezin onderschat.
eenbeetjevanditendat wijzigde dit bericht op 23-12-2025 15:45
1.96% gewijzigd
dinsdag 23 december 2025 om 15:43
Ik lees hier een betrokken vader die het goed wil doen voor zijn kinderen. Maar ook een fatsoenlijk persoon die zijn ex nog altijd waardeert als persoon en ziet als een persoon waarmee hij veel gedeeld heeft.
Je voelt je bedreigt door hun goede relatie en denkt dat het een competitie is tussen haar en jou. Die bestaat enkel in jouw hoofd. Zij is nu eenmaal de moeder van zijn kinderen. Ze is nu eenmaal degene waarmee hij 20 jaar lief en leed heeft gedeeld. Ze is nu eenmaal iemand waarmee hij nog altijd vriendschappelijk mee omgaat. Je kunt iemand zijn ex zijn en nog altijd iemand zijn vriend zijn.
Waarom wil je de strijd aan gaan? Waarom wil je haar reduceren tot een willekeurige ex? Waarom gun je hem niet een scheiding in harmonie? Waarom gun je die kinderen niet die harmonie?
Welke grenzen mag jij stellen? Om eerlijk te zijn, enkel exclusiviteit als het gaat om romantische zaken. Verder moet je de situatie voor nu accepteren. Zij moeten uit gaan vinden hoe ze het co-ouderschap het beste vorm gaan geven. En dat gaat het beste als jij je er gewoon niet mee bemoeid. Die kinderen gaan voor!
Als het stof weer neergedaald is, kun je pas verder kijken.
Deze onzekerheid is jouw probleem, want het is jouw keuze om een relatie aan te gaan met iemand die midden in een scheiding zit. En natuurlijk kan het zijn dat je het onderschat hebt, maar dit is wel wat het is. Voor nu accepteren en anders uitmaken.
Je voelt je bedreigt door hun goede relatie en denkt dat het een competitie is tussen haar en jou. Die bestaat enkel in jouw hoofd. Zij is nu eenmaal de moeder van zijn kinderen. Ze is nu eenmaal degene waarmee hij 20 jaar lief en leed heeft gedeeld. Ze is nu eenmaal iemand waarmee hij nog altijd vriendschappelijk mee omgaat. Je kunt iemand zijn ex zijn en nog altijd iemand zijn vriend zijn.
Waarom wil je de strijd aan gaan? Waarom wil je haar reduceren tot een willekeurige ex? Waarom gun je hem niet een scheiding in harmonie? Waarom gun je die kinderen niet die harmonie?
Welke grenzen mag jij stellen? Om eerlijk te zijn, enkel exclusiviteit als het gaat om romantische zaken. Verder moet je de situatie voor nu accepteren. Zij moeten uit gaan vinden hoe ze het co-ouderschap het beste vorm gaan geven. En dat gaat het beste als jij je er gewoon niet mee bemoeid. Die kinderen gaan voor!
Als het stof weer neergedaald is, kun je pas verder kijken.
Deze onzekerheid is jouw probleem, want het is jouw keuze om een relatie aan te gaan met iemand die midden in een scheiding zit. En natuurlijk kan het zijn dat je het onderschat hebt, maar dit is wel wat het is. Voor nu accepteren en anders uitmaken.
dianaf wijzigde dit bericht op 23-12-2025 15:46
9.96% gewijzigd
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 23 december 2025 om 15:45
Ik lees echt heel iets anders dan de eerste reageerders. Volgens mij vindt TO het goed dat hij haar ziet als de moeder van zijn kinderen maar zelf ervaart ze het anders. Zij ziet de ex echt als ex en ook als concurrent. En door de kinderen een concurrent die niet weggaat.
TO, ik snap je gevoel en je weet inderdaad nooit of hij toch meer van haar houdt of naar haar terug gaat. Met haar concurreren heeft totaal geen zin want ze heeft door de kinderen een totaal andere positie.
Op dit moment is hij bij jou, en ik denk dat je niet meer kunt dan proberen daar vertrouwen in te hebben.
Eventueel kun je even wat meer afstand nemen en je wat meer focussen op andere dingen in je leven. Hij is nog bezig met de scheiding en kan jou in feite nu niet de volle aandacht geven die je graag zou willen. Om te voorkomen dat je op hem gaat liggen wachten zou ik proberen je aandacht wat te verleggen. Als alles op zijn plek is gevallen komt er vanzelf meer tijd voor jullie. Of niet als een van jullie dat toch niet wil. Dat kun jij ook zijn! Je hoeft hier niet mee door te gaan als het je teveel kost
TO, ik snap je gevoel en je weet inderdaad nooit of hij toch meer van haar houdt of naar haar terug gaat. Met haar concurreren heeft totaal geen zin want ze heeft door de kinderen een totaal andere positie.
Op dit moment is hij bij jou, en ik denk dat je niet meer kunt dan proberen daar vertrouwen in te hebben.
Eventueel kun je even wat meer afstand nemen en je wat meer focussen op andere dingen in je leven. Hij is nog bezig met de scheiding en kan jou in feite nu niet de volle aandacht geven die je graag zou willen. Om te voorkomen dat je op hem gaat liggen wachten zou ik proberen je aandacht wat te verleggen. Als alles op zijn plek is gevallen komt er vanzelf meer tijd voor jullie. Of niet als een van jullie dat toch niet wil. Dat kun jij ook zijn! Je hoeft hier niet mee door te gaan als het je teveel kost
youk79 wijzigde dit bericht op 23-12-2025 15:49
1.39% gewijzigd
Het is zoals het is
dinsdag 23 december 2025 om 15:47
Jullie zijn beiden vanuit jullie vaste lange relaties in een affaire gestapt die nu ineens officieel een relatie is geworden. Klassiek is ook dat je nu met terugwerkende kracht jaloers bent op de ex die 20 jaar geschiedenis inclusief kinderen met hem heeft. Dat ga jij niet meer toppen waarschijnlijk en dat is ook helemaal niet waar je je op moet focussen. Jij bent nú met hem (alhoewel maar 1x in de week) en nu is het aan jullie om te kijken hoe dat misschien uit te bouwen is tot iets moois. Een andere klassieke valkuil in jullie situatie is dat het vertrouwen een issue kan worden aangezien jullie elkaar ook zo hebben ontmoet. Niet te veel zorgen maken en probeer te genieten.Lichtpuntje_ schreef: ↑23-12-2025 10:06Mijn vriend en ik kennen elkaar nu ongeveer twee jaar, waarvan er meteen vanaf het begin een 'spark' was. Dat hebben we een tijdje onderdrukt, omdat we toen allebei nog een relatie hadden. Ik was toen 6 jaar samen met mijn ex. Hij was bijna 20 jaar getrouwd met de zijne en heeft twee zoons van (nu) 13 en 15. Begin dit jaar zijn onze beide relaties verbroken en vrij snel daarna kwamen wij bij elkaar.
dinsdag 23 december 2025 om 15:53
Doe iedereen inclusief jezelf een plezier en ga op zoek naar een andere partner zonder kinderen. Ze waren 20 jaar getrouwd, ze is de moeder van zijn kinderen. Gelukkig maar dat de band goed is en heel logisch dat zij nog veel contact hebben en praten over prive dingen. Accepteer het of vertrek. Maar ga aub geen olie op dit vuur gooien waar alleen maar de kinderen straks de dupe van zijn. Overigens ga jij uiteindelijk aan het kortste eind trekken als je dit gedrag voortzet, maar niet voordat die kinderen daar flinke klappen van hebben gekregen.
zeeschelp wijzigde dit bericht op 23-12-2025 15:58
16.93% gewijzigd
dinsdag 23 december 2025 om 15:58
dinsdag 23 december 2025 om 16:01
Oef, ik zag je OP en kon nog voordat ik verder had gelezen al voorspellen welke reacties je ging krijgen...
Ik wil je even een hart onder de riem steken. Ik heb in een vergelijkbare situatie gezeten, dus snap best hoe je je voelt. Het is niet zo'n makkelijke positie. En het was inderdaad beter en fijner geweest als jullie elkaar wat later waren tegengekomen. Maar ja, soms gaan de dingen nou eenmaal zo en word je verliefd.
Tegelijkertijd snap ik de reacties hier ook wel weer en vrees (voor jou) ook dat ze gelijk hebben. Via zijn kinderen blijft zijn ex altijd een belangrijke rol in zijn leven spelen. En een relatie van 20 jaar wis je nou eenmaal niet meer uit. Al helemaal niet als het allemaal nog zo vers is.
Dus die impact is inderdaad fors. En grotendeels is dat take it or leave it. Laat het los, vertrouw je vriend dat hij echt voor je gaat. Maar accepteer ook dat de moeder van zijn kinderen (in ieder geval tot zijn kinderen volwassen zijn) een belangrijke rol in zijn leven blijft spelen. En dat iedereen (zowel je vriend, zijn kinderen als zijn ex) tijd nodig gaan hebben om aan de nieuwe situatie te wennen en hier een modus operandi in te vinden.
En als je dit niet kunt, dan vrees ik dat jullie relatie geen stand gaat houden. En dat mag ook hè? Dan past een partner zonder kinderen (of eentje die al langer is gescheiden en/of oudere kinderen heeft) gewoon beter bij je.
Ik wil je even een hart onder de riem steken. Ik heb in een vergelijkbare situatie gezeten, dus snap best hoe je je voelt. Het is niet zo'n makkelijke positie. En het was inderdaad beter en fijner geweest als jullie elkaar wat later waren tegengekomen. Maar ja, soms gaan de dingen nou eenmaal zo en word je verliefd.
Tegelijkertijd snap ik de reacties hier ook wel weer en vrees (voor jou) ook dat ze gelijk hebben. Via zijn kinderen blijft zijn ex altijd een belangrijke rol in zijn leven spelen. En een relatie van 20 jaar wis je nou eenmaal niet meer uit. Al helemaal niet als het allemaal nog zo vers is.
Dus die impact is inderdaad fors. En grotendeels is dat take it or leave it. Laat het los, vertrouw je vriend dat hij echt voor je gaat. Maar accepteer ook dat de moeder van zijn kinderen (in ieder geval tot zijn kinderen volwassen zijn) een belangrijke rol in zijn leven blijft spelen. En dat iedereen (zowel je vriend, zijn kinderen als zijn ex) tijd nodig gaan hebben om aan de nieuwe situatie te wennen en hier een modus operandi in te vinden.
En als je dit niet kunt, dan vrees ik dat jullie relatie geen stand gaat houden. En dat mag ook hè? Dan past een partner zonder kinderen (of eentje die al langer is gescheiden en/of oudere kinderen heeft) gewoon beter bij je.
The impossible only takes a little longer
dinsdag 23 december 2025 om 16:03
Lijkt mij ook een lastige situatie! Verwikkeld raken met iemand die in een huwelijk zit is per definitie een no go vrees ik. Beter met iemand die werkelijk vrij is voor een relatie. Nu is dat toch gebeurd. En kun je de balans opmaken, of dit, inclusief alles, bij je past of niet. Zo niet, dan weet je dat in ieder geval voor een volgende relatie. Bespreek je dit (rustig) met hem hoe het voor je is en hoe reageert hij er op?
dinsdag 23 december 2025 om 16:11
Ik vind ook dat jouw vriend het ontzettend netjes aanpakt van wat ik lees, maar ik snap jouw gevoel ook volkomen. Vooral dit stukje: En daarnaast hebben ze 20 jaar aan herinneringen en blijft ze belangrijk voor hem. Maar hoe moet ik nou opboksen tegen iemand die zoveel geschiedenis met hem heeft en ook nog een onbreekbare band door het gezamenlijk hebben van twee kinderen...
Dus persoonlijk denk ik niet dat het echt per se er aan ligt dat zij zijn ex is maar dat stukje hechting, verwevenheid samen, wat jij in deze fase (uiteraard) nog niet hebt. Ik heb dat ook gehad en dan ging het niet eens om zo'n lange relatie of een geschiedenis met kinderen. Maar ik kan/kon dan ook (soort van) jaloers zijn op zussen, nichtjes, lange vriendschappen.
Het helpt wel om een vriendschappelijke band op te bouwen met zijn ex en laat verder de tijd zijn werk doen. Ooit komt de tijd dat jij ook zoveel herinneringen samen hebt en zo vertrouwd bent als het meubilair.
Dus persoonlijk denk ik niet dat het echt per se er aan ligt dat zij zijn ex is maar dat stukje hechting, verwevenheid samen, wat jij in deze fase (uiteraard) nog niet hebt. Ik heb dat ook gehad en dan ging het niet eens om zo'n lange relatie of een geschiedenis met kinderen. Maar ik kan/kon dan ook (soort van) jaloers zijn op zussen, nichtjes, lange vriendschappen.
Het helpt wel om een vriendschappelijke band op te bouwen met zijn ex en laat verder de tijd zijn werk doen. Ooit komt de tijd dat jij ook zoveel herinneringen samen hebt en zo vertrouwd bent als het meubilair.
dinsdag 23 december 2025 om 16:40
Dit is toch iets wat nooit gaat veranderen? Je kunt als nieuwe vriendin iets anders ervaren, maar ze is de moeder van de kinderen, dus ze verdwijnt niet. Ze is niet zomaar een ex.Youk79 schreef: ↑23-12-2025 15:45Ik lees echt heel iets anders dan de eerste reageerders. Volgens mij vindt TO het goed dat hij haar ziet als de moeder van zijn kinderen maar zelf ervaart ze het anders. Zij ziet de ex echt als ex en ook als concurrent. En door de kinderen een concurrent die niet weggaat.
Er zal altijd contact zijn en ik snap dat de vader goed contact wilt.
Ik zie veel gescheiden stellen met kinderen, maar die zoveel gedoe hebben onderling en dat is heel vermoeiend.
Je schrijft zelf dat je het allemaal onderschat hebt in deze relatie. Dit mag, maar bedenk ook dat stoppen ook mag. Je bent niet verplicht deze relatie aan te gaan als het niet prettig voelt.
Ze zijn nog maar kort uit elkaar na lange tijd. Hoe dit vormt weet je nooit. Dat je nu niet als 2 verliefde "tieners" kunt zijn, ja dat gaat niet heel snel veranderen.
Hebben jullie samen over hoe jullie het zien?
dinsdag 23 december 2025 om 20:59
Hoi TO, als partner van een man met kinderen die een goede band heeft met zijn ex-vrouw, denk ik dat je blij mag zijn dat jouw vriend dat ook heeft.
Een goede band met de andere ouder is in de eerste plaats zo belangrijk voor de kinderen, tegen wiens wil er ongevraagd al zoveel veranderd met een scheiding. Maar ook voor jullie samen is het uiteindelijk fijn, als je bedenkt hoeveel energie het ex-partners kost als de relatie niet goed is. En wat het mijns inziens ook zou zeggen over wie jouw vriend en zijn ex-partner zijn als ze zeer bewust over elkaar zouden kwaadspreken of erger, zou je zelf met zo iemand samen willen zijn?
Dat mag je daarnaast voor jezelf best ook lastig vinden. Hoe goed de relatie met je vriend ook is, jij was en wordt nooit het begin van het begin van alles. Maar als de relatie zich goed ontwikkelt wordt jij met de tijd wel het mooie vervolg voor jouw vriend, en het mooie daarnaast voor zijn kinderen.
Vind je dit allemaal lastig, dan kan dat natuurlijk ook: zonder het te zwaar te willen maken is alles wat komt kijken bij het aangaan van een relatie met iemand met kinderen niet alleen maar eenvoudig. Maar dan moet je misschien nog eens heroverwegen of zo'n relatie deep down wel bij je past.
Een goede band met de andere ouder is in de eerste plaats zo belangrijk voor de kinderen, tegen wiens wil er ongevraagd al zoveel veranderd met een scheiding. Maar ook voor jullie samen is het uiteindelijk fijn, als je bedenkt hoeveel energie het ex-partners kost als de relatie niet goed is. En wat het mijns inziens ook zou zeggen over wie jouw vriend en zijn ex-partner zijn als ze zeer bewust over elkaar zouden kwaadspreken of erger, zou je zelf met zo iemand samen willen zijn?
Dat mag je daarnaast voor jezelf best ook lastig vinden. Hoe goed de relatie met je vriend ook is, jij was en wordt nooit het begin van het begin van alles. Maar als de relatie zich goed ontwikkelt wordt jij met de tijd wel het mooie vervolg voor jouw vriend, en het mooie daarnaast voor zijn kinderen.
Vind je dit allemaal lastig, dan kan dat natuurlijk ook: zonder het te zwaar te willen maken is alles wat komt kijken bij het aangaan van een relatie met iemand met kinderen niet alleen maar eenvoudig. Maar dan moet je misschien nog eens heroverwegen of zo'n relatie deep down wel bij je past.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
