Gezondheid
alle pijlers
Versterven, hoe lang duurt dat?
vrijdag 12 oktober 2018 23:35
Allereerst, ik heb echt geen idee onder welke pijler dit moet.
Maar in ieder geval, onze lieve oma wil niet meer. In het kort; ze had haar heup gebroken, daar kwamen complicaties bij. Ze weten niet hoe succesvol ze kan revalideren. Oma vond het op haar 88e wel welletjes, heeft altijd zelfstandig kunnen wonen en kan nu zelf beslissen hoe het eindigd.
Sinds maandag krijgt ze geen medicatie meer, ze krijgt morfine en ze eet en drinkt niet meer. Sinds woensdag ligt ze in een hospice. Wel heeft ze een pacemaker die wordt uitgezet als 'het tijd is'.
Vandaag heb ik afscheid genomen, ontzettend zwaar. Ze was wel heel helder en heeft haar bizarre humor nog, maar viel in de gesprekken vaak weg, even weg doezelen. Ze heeft geen pijn, maar het duurt haar te lang. Ze is elke keer verdrietig als ze weer wakker wordt, want dan is ze nog niet dood. Ze is zo vreselijk moe, ze slaapt eigenlijk heel de dag door. Ik hoop zo dat het snel voorbij is.
Naast dat ik even van me af wilde schrijven, vraag ik me ook heel erg af hoe lang dit versterven kan duren. Op het internet vind ik net niet de informatie die ik zoek. Zijn er mensen die misschien vanuit hun omgeving zijn/haar ervaring met mij wil delen? Hoe ging het, hoe lang duurde het? Het houd me zo bezig. Ik weet dat andermans ervaring niks zegt over hoe het met oma zal gaan.
Maar in ieder geval, onze lieve oma wil niet meer. In het kort; ze had haar heup gebroken, daar kwamen complicaties bij. Ze weten niet hoe succesvol ze kan revalideren. Oma vond het op haar 88e wel welletjes, heeft altijd zelfstandig kunnen wonen en kan nu zelf beslissen hoe het eindigd.
Sinds maandag krijgt ze geen medicatie meer, ze krijgt morfine en ze eet en drinkt niet meer. Sinds woensdag ligt ze in een hospice. Wel heeft ze een pacemaker die wordt uitgezet als 'het tijd is'.
Vandaag heb ik afscheid genomen, ontzettend zwaar. Ze was wel heel helder en heeft haar bizarre humor nog, maar viel in de gesprekken vaak weg, even weg doezelen. Ze heeft geen pijn, maar het duurt haar te lang. Ze is elke keer verdrietig als ze weer wakker wordt, want dan is ze nog niet dood. Ze is zo vreselijk moe, ze slaapt eigenlijk heel de dag door. Ik hoop zo dat het snel voorbij is.
Naast dat ik even van me af wilde schrijven, vraag ik me ook heel erg af hoe lang dit versterven kan duren. Op het internet vind ik net niet de informatie die ik zoek. Zijn er mensen die misschien vanuit hun omgeving zijn/haar ervaring met mij wil delen? Hoe ging het, hoe lang duurde het? Het houd me zo bezig. Ik weet dat andermans ervaring niks zegt over hoe het met oma zal gaan.
donderdag 18 oktober 2018 07:38
donderdag 18 oktober 2018 07:59
Ja, natuurlijk zijn we blij dat ze blijkbaar toch niet doodgaat. Maar ze heeft ons dat wel wijs gemaakt. Ze bedondert de boel heel bewust en daar zijn we boos om...Benbits schreef: ↑18-10-2018 07:38Ik snap wel aan de ene kant dat je je bedonderd voelt aan de andere kant ook niet. Je zegt dat jullie de ogen uit je kop hebben gejankt omdat ze doodgat. Nu blijkt ze toch niet zo snel te gaan en zijn jullie boos?
Hoe zit dat. Je zou dan toch blij moeten zijn dat ze nog leeft.
donderdag 18 oktober 2018 08:27
Het spul wat ze aanraadden voor mijn oma zorgt er voor dat ze niet zo wakker zijn en echt wegvallen. Morfine alleen blijf je zo "wakker" van. Het is zooo vreselijk naar.
donderdag 18 oktober 2018 09:19
Is ze mogelijk manisch depressief of heeft ze een persoonlijkheidsstoornis?Anoniem17012019231717 schreef: ↑18-10-2018 08:21Heeft ze nog nooit over geklaagt. Kreeg ook altijd vaak bezoek van de familie. Deed veel aan haar hobby's. Had echt een rijk sociaal leven.
Ze heeft iets vergelijkbaars gedaan toen opa kwam te overlijden 6 jaar terug.
donderdag 18 oktober 2018 09:26
Nee dat niet. Ze dronk vroeger wel te veel waardoor ze een hele slechte band tot geen band met haar eigen kinderen had. En daarom zo nu en dan hoopt dat de kinderen het haar vergeven door dat op deze manier af te dwingen.JonathanStrange schreef: ↑18-10-2018 09:19Is ze mogelijk manisch depressief of heeft ze een persoonlijkheidsstoornis?
Ze bezoeken haar wel, maar er is geen sprake van een liefdevolle moeder-kind relatie. Dat zit haar dwars denk ik.
donderdag 18 oktober 2018 09:28
Het probleem is dat dat eigenlijk niet aan te tonen is. Behalve als de ziekte zich verder ontwikkeltAnoniem17012019231717 schreef: ↑18-10-2018 09:27Daar is geen sprake van. Hebben we ook al vaker aangedacht.
donderdag 18 oktober 2018 09:29
Hm, doet me ergens aan denken. Misschien kun je eens googlen op korsakov en de symptomen?Anoniem17012019231717 schreef: ↑18-10-2018 09:26Nee dat niet. Ze dronk vroeger wel te veel waardoor ze een hele slechte band tot geen band met haar eigen kinderen had. En daarom zo nu en dan hoopt dat de kinderen het haar vergeven door dat op deze manier af te dwingen.
Ze bezoeken haar wel, maar er is geen sprake van een liefdevolle moeder-kind relatie. Dat zit haar dwars denk ik.
donderdag 18 oktober 2018 09:34
Ik heb dit op mijn werk ook meegemaakt. Bij de laatste ronde in stilte afscheid genomen van mijn lieve stervende cliënte, zachtjes afscheid genomen van de huilende familie die bij moeders en oma waakte.
3 dagen later zat ze ineens weer in haar stoel (schrok me helemaal lam aparte gewaarwording als je denkt dat iemand er niet meer is.). Maanden later overleed ze.
3 dagen later zat ze ineens weer in haar stoel (schrok me helemaal lam aparte gewaarwording als je denkt dat iemand er niet meer is.). Maanden later overleed ze.
donderdag 18 oktober 2018 09:55
Goeie, maar herken ik toch niet alles van. Haar geheugen (lange en korte termijn) is uitstekend.JonathanStrange schreef: ↑18-10-2018 09:29Hm, doet me ergens aan denken. Misschien kun je eens googlen op korsakov en de symptomen?
Maar ik gooi het wel even in de groep. Makkelijkste nu is om dingen uit te sluiten.
donderdag 18 oktober 2018 09:56
Wow jeetje. Heftig zeg.Froezel schreef: ↑18-10-2018 09:34Ik heb dit op mijn werk ook meegemaakt. Bij de laatste ronde in stilte afscheid genomen van mijn lieve stervende cliënte, zachtjes afscheid genomen van de huilende familie die bij moeders en oma waakte.
3 dagen later zat ze ineens weer in haar stoel (schrok me helemaal lam aparte gewaarwording als je denkt dat iemand er niet meer is.). Maanden later overleed ze.
donderdag 18 oktober 2018 10:06
Maar goed. Ik kan nu alleen even voor mezelf spreken maar wil graag uitzoeken wat er nu aan dr hand is. Want ondanks oma mij ontzettend verdrietig en boos heeft gemaakt. Ik houd nog steeds heel veel van haar. En als dit een schreeuw om hulp/aandacht is, dan vind ik dat we onze eigen gevoelens even moeten wegschuiven en kijken hoe we haar kunnen helpen. Ze zal er vanuit haar gevoel wel een goede reden voor hebben gehad denk ik dan maar.
Maar daarom kwam dit wel even als een klap binnen. Nu ben ik wel over de grootste schrik heen, dus nu moeten we overleggen over hoe nu verder.
Maar daarom kwam dit wel even als een klap binnen. Nu ben ik wel over de grootste schrik heen, dus nu moeten we overleggen over hoe nu verder.
maandag 22 oktober 2018 20:36
en het gewoon dag voor dag bekijken. Ze is er blijkbaar nog niet klaar voor om afscheid van jullie en van het leven te nemen, dus zand erover (no pun intended) en van deze toegevoegde tijd het beste proberen te maken 
donderdag 29 november 2018 17:34
Ik doe nog even een update.
Oma is nog heel erg levend. Is vanuit de hospice afdeling verhuist naar de verpleegafdeling. Ze eet goed, doet mee met activiteiten en de fysiotherapie gaat heet goed. Beleeft veel plezier aan het zanguurtje etc etc. Ze is goed bij de tijd al is ze tegen ons 'verward'. Weet niet meer dat ze dood wilde terwijl ze tegen de verpleging verteld dat ze spijt heeft dat het zo is gegaan.
Maar stookt vooral de familie heel erg tegen elkaar op. Tegen de een zeggen dat de ander niet meer langs komt terwijl die de dag ervoor nog was. Maar ook zeggen dat de fysio niet gaat. Terwijl wij berichten kregen dat ze zelfs al op de oefenbrug had gelopen. Dat wuift ze dan snel weg en zegt dat het helemaal niet goed gaat en ze stervende is.
Het blijft een toneelspel wat we zien, want de verpleging ziet iets compleet anders. Die zien een vrouw die het gezellig heeft in de huiskamer, lekker eet, plezier heeft in de activiteiten enzo.
Ze ziet niet in dat ze ons pijn heeft gedaan en dat nog steeds doet want ze blijft doorgaan met toneel spelen en liegen.
Want er is zelfs al sprake dat ze over een tijdje terug kan naar haar huis. Maar dan wel met thuiszorg. Maar ze wil alleen naar huis als mijn schoonmoeder en mijn tante gaan mantelzorgen...
Maar goed, het is nog steeds ingewikkeld en moeilijk.
Oma is nog heel erg levend. Is vanuit de hospice afdeling verhuist naar de verpleegafdeling. Ze eet goed, doet mee met activiteiten en de fysiotherapie gaat heet goed. Beleeft veel plezier aan het zanguurtje etc etc. Ze is goed bij de tijd al is ze tegen ons 'verward'. Weet niet meer dat ze dood wilde terwijl ze tegen de verpleging verteld dat ze spijt heeft dat het zo is gegaan.
Maar stookt vooral de familie heel erg tegen elkaar op. Tegen de een zeggen dat de ander niet meer langs komt terwijl die de dag ervoor nog was. Maar ook zeggen dat de fysio niet gaat. Terwijl wij berichten kregen dat ze zelfs al op de oefenbrug had gelopen. Dat wuift ze dan snel weg en zegt dat het helemaal niet goed gaat en ze stervende is.
Het blijft een toneelspel wat we zien, want de verpleging ziet iets compleet anders. Die zien een vrouw die het gezellig heeft in de huiskamer, lekker eet, plezier heeft in de activiteiten enzo.
Ze ziet niet in dat ze ons pijn heeft gedaan en dat nog steeds doet want ze blijft doorgaan met toneel spelen en liegen.
Want er is zelfs al sprake dat ze over een tijdje terug kan naar haar huis. Maar dan wel met thuiszorg. Maar ze wil alleen naar huis als mijn schoonmoeder en mijn tante gaan mantelzorgen...
Maar goed, het is nog steeds ingewikkeld en moeilijk.
