Kinderen
alle pijlers
Help! Kinderhysterie
zondag 30 september 2007 om 05:09
Toen Grote Nijn 3,5 was, heeft ze een periode gehad waar ze een paar keer een hysterische bui had waar de wilde honden geen brood van lusten. Papa Pluis en ik waren wanhopig. We hebben haar wel es met kleren en al onder de kouwe douche gezet, om af te koelen. Dat hielp meestal niet, maar voor onszelf was het wel goed, om af te kunnen reageren.
Nu zijn we net verhuisd naar een nieuw land, nieuwe school, alles is hier in het Engels, kortom, erg stressvol voor de kinderen. Grote Nijn zegt het allemaal heel leuk te vinden, maar ik weet dat het toch allemaal wat moeite kost.
Ik hou er dus rekening mee dat ze af en toe wat extra vervelend zijn. En dat zijn ze ook. Maar Grote Nijn heeft nu toch al weer een paar keer zo n hysterische bui gehad, niet te kort.
Vanavond bijvoorbeeld. We hadden 2 kinderfeestjes gehad, niks geen hectisch gedoe, daarna nog even buiten spelen met de buurkinderen, allemaal haske leuk. Op een gegeven moment zegt PP tegen haar; okee, en nu naar huis, in bad en slapen.
en toen was de boot aan. Gillen, smeken of ze nog buiten mocht blijven, nee dus, huilen, deuren slaan, etc etc. PP heeft alles geprobeerd, lief doen, geduldig (want dat is ie!), boos worden, en dus uiteindelijk...onder de kouwe douche.
Nou, daarna heeft het al met al nog zeker een half uur geduurd voordat ie dr kalm had. Ik was ondertussen met de kleintjes bezig (voor het geval dat iemand zich afvraagt wat mijn rol in het verhaal is).
Kortom, een drama. Herkent iemand dit soort gedrag? Wat doe jij om je kind een beetje tot bedaren te brengen? Oja, ze is bijna 7 jaar.
Nu zijn we net verhuisd naar een nieuw land, nieuwe school, alles is hier in het Engels, kortom, erg stressvol voor de kinderen. Grote Nijn zegt het allemaal heel leuk te vinden, maar ik weet dat het toch allemaal wat moeite kost.
Ik hou er dus rekening mee dat ze af en toe wat extra vervelend zijn. En dat zijn ze ook. Maar Grote Nijn heeft nu toch al weer een paar keer zo n hysterische bui gehad, niet te kort.
Vanavond bijvoorbeeld. We hadden 2 kinderfeestjes gehad, niks geen hectisch gedoe, daarna nog even buiten spelen met de buurkinderen, allemaal haske leuk. Op een gegeven moment zegt PP tegen haar; okee, en nu naar huis, in bad en slapen.
en toen was de boot aan. Gillen, smeken of ze nog buiten mocht blijven, nee dus, huilen, deuren slaan, etc etc. PP heeft alles geprobeerd, lief doen, geduldig (want dat is ie!), boos worden, en dus uiteindelijk...onder de kouwe douche.
Nou, daarna heeft het al met al nog zeker een half uur geduurd voordat ie dr kalm had. Ik was ondertussen met de kleintjes bezig (voor het geval dat iemand zich afvraagt wat mijn rol in het verhaal is).
Kortom, een drama. Herkent iemand dit soort gedrag? Wat doe jij om je kind een beetje tot bedaren te brengen? Oja, ze is bijna 7 jaar.
anoniem_10101 wijzigde dit bericht op 30-09-2007 05:12
Reden: even leeftijd vermeld.
Reden: even leeftijd vermeld.
% gewijzigd
maandag 1 oktober 2007 om 00:37
[quote]:
En jammer dus, dat je ze niet kunt voorkomen, die buien. Naief als ik soms ben, zou ik denken dat boosheid de voorloper is van hysterie en dat boosheid nog wel aan te pakken/in te dammen is.
Mirjam762, Ik denk dat je ze idd niet altijd kan voorkomen. Wat ik hier op het topic eigenlijk veel lees, is dat een hysterische bui uit boosheid voortkomt. Maar bij mij kwamen ze destijds echt beide keren uit verdriet en angst voort.
Die keer met mijn teddybeer, toen had ik al even geslapen en werd vervolgens huilend wakker (wss omdat ik mijn teddybeer niet had). En natuurlijk was het eerste wat mijn moeder probeerde, mij troosten. Maar ik was gewoon niet te troosten en totaal niet bereikbaar.
En jammer dus, dat je ze niet kunt voorkomen, die buien. Naief als ik soms ben, zou ik denken dat boosheid de voorloper is van hysterie en dat boosheid nog wel aan te pakken/in te dammen is.
Mirjam762, Ik denk dat je ze idd niet altijd kan voorkomen. Wat ik hier op het topic eigenlijk veel lees, is dat een hysterische bui uit boosheid voortkomt. Maar bij mij kwamen ze destijds echt beide keren uit verdriet en angst voort.
Die keer met mijn teddybeer, toen had ik al even geslapen en werd vervolgens huilend wakker (wss omdat ik mijn teddybeer niet had). En natuurlijk was het eerste wat mijn moeder probeerde, mij troosten. Maar ik was gewoon niet te troosten en totaal niet bereikbaar.
maandag 1 oktober 2007 om 00:52
Ja, bij een gewoon boos kind werkt afleiden meestal wel goed. Kleine Nijn is daar een goed voorbeeld van. Gaat qua karaktertje in theorie haar grote zus achterna, maar is nog te klein voor het heftigere werk (net 3 geworden). Dus als ze boos wordt en ik zeg: Kijk KN, wat een mooie bloemetjes, dan is het alweer over.
maandag 1 oktober 2007 om 09:16
Precies mijn gedachte. Dat is bij mijn zoon ook zo. Hoe moeilijker hij doet, hoe meer structuur hij nodig heeft. Bij elke activiteit zeggen wat de volgende zal zijn werkt dan inderdaad heel goed.
FV: wat heftig dat jouw zoon 1,5 uur zo'n bui had. Dat moet inderdaad ontzettend vermoeiend voor hem zijn geweest. Ik vond het zo akelig om te zien en zo sneu, die onmacht straalde er gewoon af.
Ik hoor hier ook dat sommige kinderen dat ook 's nachts hebben. Als dat in de vroege nacht is, dan kan dat nacht-angst zijn (dus geen nachtmerrie, dat is juist in de late slaap) en dan is er inderdaad geen contact te maken met je kind. Dat heeft mijn zoon ook, zeker na een drukke dag met veel prikkels. Ik probeer dan geen contact met hem te maken, maar wacht gewoon af tot het weer over gaat. Vind dat wel moeilijk, omdat je ziet dat hij het moeilijk heeft. Eigenlijk is zo'n nacht-angst hetzelfde als zo'n hysterische bui vind ik.
Over die koude douche: ik vind dat dat ook wel ingezet kan worden als middel. Zou er zelf ik niet voor kiezen, omdat ik het net wat heftig vind. Toen mijn zoon net 1 jaar was, kreeg hij zijn eerste 'bui'. Of het alleen boosheid was (kwam het wel uit voort) of dat het al echt hysterie was weet ik niet, maar ik kon hem in ieder geval niet meer bereiken. In een soort van reflex heb ik toen al zijn kleren uit gedaan (tot zijn romper) en ben toen met hem de koude buitenlucht ingegaan: de bui was meteen over. Hetzelfde idee dus als de koude douche denk ik.
maandag 1 oktober 2007 om 11:05
Ik heb zelf geen kinderen maar een koude douche is echt niet schadelijk hoor. Het helpt idd vaak wel om de cirkel te doorbreken. Kinderen zwemmen zomers toch ook soms in het koude buitenbad.
Als je uit de sauna komt spring je toch ook in het afkoelbadje.......
Ooit schade opgelopen? Nou ik niet......
Maar dat is hier de discussie niet.......sorry, ik moest het even kwijt. Een koude douche ( wat ik zomers ook wel eens neem ) staat absoluut niet gelijk aan mishandeling......
Als je uit de sauna komt spring je toch ook in het afkoelbadje.......
Ooit schade opgelopen? Nou ik niet......
Maar dat is hier de discussie niet.......sorry, ik moest het even kwijt. Een koude douche ( wat ik zomers ook wel eens neem ) staat absoluut niet gelijk aan mishandeling......
maandag 1 oktober 2007 om 11:35
Ik hoop dat je begrijpt dat dat voor ons de eerste stap is en wij niet direcht overgaan tot de douche?! Bij mijn zoon werkt het dus niet. Ik kan zijn naam roepen wat ik wil, licht aan, geluid maken (muziek ofzo), na 10 minuten echt nog geen contact.
Over dat vastpakken had ik ook gelezen, werkt ook niet. Mijn zoon is heel groot voor zijn leeftijd (net 4, 1.20m). Die houd ik niet alleen vast, dan heb ik mijn man erbij nodig (andersom ook) en dat vind ik zelf heftiger om zo'n kleuter met twee man vast te pakken dan die paar tellen onder de douche.
Ik denk ook dat elke ouder in eerste instantie en driftbui probeert te voorkomen, laat staan een kind hysterisch worden, maar waar het om gaat is dat wanneer een kind doorslaat, de reden hiervan op dat moment er niet meer toe doe. Wat er wel toe doet is om zo'n kind er zo snel mogelijk uit te halen (de hysterie niet de driftbui). Daarna gaan we pas kijken wat er aan de hand was en hoe het voortaan te voorkomen, als het te voorkomen is.
Wat een ander ook zei, vind ik het zo jammer dat het inlevingsvermogen van sommige zo nihil is. Omdat jullie kinderen wel op andere methodes reageren en dat jullie het bij jullie kinderen wel ziet aankomen wil niet zeggen dat het bij andere kinderen niet anders kan.
maandag 1 oktober 2007 om 11:37
Ik hoop dat je begrijpt dat dat voor ons de eerste stap is en wij niet direcht overgaan tot de douche?! Bij mijn zoon werkt het dus niet. Ik kan zijn naam roepen wat ik wil, licht aan, geluid maken (muziek ofzo), na 10 minuten echt nog geen contact.
Over dat vastpakken had ik ook gelezen, werkt ook niet. Mijn zoon is heel groot voor zijn leeftijd (net 4, 1.20m). Die houd ik niet alleen vast, dan heb ik mijn man erbij nodig (andersom ook) en dat vind ik zelf heftiger om zo'n kleuter met twee man vast te pakken dan die paar tellen onder de douche.
Ik denk ook dat elke ouder in eerste instantie en driftbui probeert te voorkomen, laat staan een kind hysterisch worden, maar waar het om gaat is dat wanneer een kind doorslaat, de reden hiervan op dat moment er niet meer toe doe. Wat er wel toe doet is om zo'n kind er zo snel mogelijk uit te halen (de hysterie niet de driftbui). Daarna gaan we pas kijken wat er aan de hand was en hoe het voortaan te voorkomen, als het te voorkomen is.
Wat een ander ook zei, vind ik het zo jammer dat het inlevingsvermogen van sommige zo nihil is. Omdat jullie kinderen wel op andere methodes reageren en dat jullie het bij jullie kinderen wel ziet aankomen wil niet zeggen dat het bij andere kinderen niet anders kan.
maandag 1 oktober 2007 om 12:11
Ik heb het idee dat nog steeds niet iedereen begrijpt dat we het over twee verschillende dingen hebben, waarschijnlijk omdat ze het niet kennen. Wat me heerlijk lijkt 
Je hebt de hysterische woede waarbij een kind veel herrie maakt en je misschien verwensingen toeroept, maar daar toch wel enige controle over heeft. Vaak is je kind moe, gaan de dingen niet zoals hij wil en kan je kind niet op een andere manier duidelijk maken wat hij bedoeld. Als hij tijdens zo'n bui bijvoorbeeld met een deur smijt, stopt hij daar mee op het moment dat je dat vraagt, of er een sanctie aan verbindt.
En je hebt de onvoorspelbare blinde razernij die deskundigen een impulsdoorbraak noemen. In dat geval is contact met het kind onmogelijk, angst of woede hebben het helemaal overgenomen, er is geen enkele controle meer. De kans bestaat dat een kind zichzelf, anderen of spullen gaat beschadigen. Een kind stopt in dat geval niet op verzoek met het alsmaar dichtsmijten van een deur.
Je hebt de hysterische woede waarbij een kind veel herrie maakt en je misschien verwensingen toeroept, maar daar toch wel enige controle over heeft. Vaak is je kind moe, gaan de dingen niet zoals hij wil en kan je kind niet op een andere manier duidelijk maken wat hij bedoeld. Als hij tijdens zo'n bui bijvoorbeeld met een deur smijt, stopt hij daar mee op het moment dat je dat vraagt, of er een sanctie aan verbindt.
En je hebt de onvoorspelbare blinde razernij die deskundigen een impulsdoorbraak noemen. In dat geval is contact met het kind onmogelijk, angst of woede hebben het helemaal overgenomen, er is geen enkele controle meer. De kans bestaat dat een kind zichzelf, anderen of spullen gaat beschadigen. Een kind stopt in dat geval niet op verzoek met het alsmaar dichtsmijten van een deur.
maandag 1 oktober 2007 om 12:31
Ik begrijp dondersgoed wat er hier word bedoeld. Zoon lief gaat niet voor niets naar de psycholoog. Ik blijf allen van meening dat die koude douche te ver gaat.:
Ik heb het idee dat nog steeds niet iedereen begrijpt dat we het over twee verschillende dingen hebben, waarschijnlijk omdat ze het niet kennen. Wat me heerlijk lijkt
Je hebt de hysterische woede waarbij een kind veel herrie maakt en je misschien verwensingen toeroept, maar daar toch wel enige controle over heeft. Vaak is je kind moe, gaan de dingen niet zoals hij wil en kan je kind niet op een andere manier duidelijk maken wat hij bedoeld. Als hij tijdens zo'n bui bijvoorbeeld met een deur smijt, stopt hij daar mee op het moment dat je dat vraagt, of er een sanctie aan verbindt.
En je hebt de onvoorspelbare blinde razernij die deskundigen een impulsdoorbraak noemen. In dat geval is contact met het kind onmogelijk, angst of woede hebben het helemaal overgenomen, er is geen enkele controle meer. De kans bestaat dat een kind zichzelf, anderen of spullen gaat beschadigen. Een kind stopt in dat geval niet op verzoek met het alsmaar dichtsmijten van een deur.
maandag 1 oktober 2007 om 13:11
Ik vind het vreemd dat iemand die echte impulsdoorbraken zegt te kennen het advies geeft het kind een minuutje langer op de gang te laten.
Bij kinderen met een probleem vind ik trouwens alle straf bediscussieerbaar. Je straft zo'n kind namelijk vaak voor zijn onvermogen, zes minuten op de gang omdat hij iets niet begrijpt, dat vind ik hard. Een plens water zie ik echter niet als straf, maar als een middel om een kind uit een bui te helpen. Die houdgreep die de "deskundigen" blijkbaar toepassen, vind ik eigenlijk veel ingrijpender. Maar goed, zolang we het er al niet over eens zijn of een plens water een middel is of een straf, zullen we wel niet uit deze discussie komen.
Mijn zoon van tien zegt dat het een straf was, die hem goed hielp, dus eigenlijk zowel middel als straf. Na twee tellen zijn hoofd onder de douche, was hij meteen bereikbaar en konden we het hebben over wat hem dwarszat. Ik had hem ook nòg een half uur in blinde razernij zijn legobouwsels door zijn kamertje kunnen laten trappen. Die bouwsels zijn alles voor hem.
ik ben ervandoor, tot later!
Bij kinderen met een probleem vind ik trouwens alle straf bediscussieerbaar. Je straft zo'n kind namelijk vaak voor zijn onvermogen, zes minuten op de gang omdat hij iets niet begrijpt, dat vind ik hard. Een plens water zie ik echter niet als straf, maar als een middel om een kind uit een bui te helpen. Die houdgreep die de "deskundigen" blijkbaar toepassen, vind ik eigenlijk veel ingrijpender. Maar goed, zolang we het er al niet over eens zijn of een plens water een middel is of een straf, zullen we wel niet uit deze discussie komen.
Mijn zoon van tien zegt dat het een straf was, die hem goed hielp, dus eigenlijk zowel middel als straf. Na twee tellen zijn hoofd onder de douche, was hij meteen bereikbaar en konden we het hebben over wat hem dwarszat. Ik had hem ook nòg een half uur in blinde razernij zijn legobouwsels door zijn kamertje kunnen laten trappen. Die bouwsels zijn alles voor hem.
ik ben ervandoor, tot later!
