Kinderen
alle pijlers
Omgaan met volwassen zoon
maandag 19 maart 2018 16:25
Hallo,
Ik lees al een tijdje mee en wil hetgeen waar ik mee zit momenteel, delen.
Ik ben een alleenstaande moeder. Één van mijn inmiddels volwassen zonen heeft nu ca. een jaar een vriendin.
Mijn zoon was altijd een lastige prater, maar kon met de jaren meer rust vinden en zich meer en meer openstellen. Onze band ging soms moeizaam, maar steeds beter. Ook zocht (en zoekt) hij m’n toenadering en aandacht op. Sinds hij een relatie heeft, gaat het erg stroef tussen mijn zoon en mij. In het begin van z’n relatie, kwamen z’n vriendin en hij nog wel eens in de woonkamer bij ons zitten en maakte we een praatje. Na verloop van tijd gingen ze direct naar boven en daar zaten ze dan totdat ze samen weer de deur uitgingen (vind ik nog niet zo’n probleem, want zo gaat dat met jongeren). M’n zoon vind het bij haar thuis beter, gezelliger, ze hebben een band etc. Daar zitten ze wel samen voor de buis etc. Ook dat vind ik fijn voor ze, maar verwijten dat wij het niet doen, terwijl ze zelf direct naar boven gaan, vind ik niet fair. Maar goed...
Wij hebben allemaal nogal wat meegemaakt en heel makkelijk is het niet altijd geweest.
M’n zoon begon zich een aantal maanden steeds meer tegen me af te zetten. Niet aardig, geen interesse in mij (of wie dan ook behalve zichzelf), snauwt, zoekt me alleen op als hij iets nodig heeft etc. Op een gegeven moment kwamen er allemaal verwijten m’n kant op. Veel hiervan duidelijk ingefluisterd door z’n vriendin (ben ik van overtuigd en ook door hem wel eens bevestigd). Ik heb haar een keer manipulatief genoemd doordat ik zie hoe ze hem in de greep heeft. Niet slim! Maar is gebeurd.
Sindsdien heeft ze een hekel aan mij, hij houdt van haar en kiest haar kant. Allemaal begrijpelijk!
Eens in de zoveel tijd krijg ik een emmer over me heen zo ook vanmorgen. ‘Ik was alles schuld, ik ben laf (omdat ik niet via app wilde praten maar rustig aan tafel), ik ben zielig, dom etc. Een tijdje geleden was er sprake van het feit dat hij op kamers ging. Die kamer kreeg iemand anders en dus is dit naar de achtergrond verdwenen. Zijn vriendin komt niet meer als ik hier niet bent (alleen als ik een dag of nacht weg ben). Daar ben ik het niet mee eens uiteraard.
Komt erop neer dat ik m’n grens heb bereikt en ik me geen dag langer zo wil laten behandelen door m’n eigen zoon. En tuurlijk, als ouder maken we fouten en dat geldt voor mij ook. En die heb ik vaak genoeg erkend richting mijn kinderen. Maar om nu de schuld te krijgen van alles en elke keer de volle laag te krijgen, ben ik klaar mee. Vaak als m’n zoon en z’n vriendin ruzie hebben (eens per maand maakt ze het uit, en dan is het weer goed twee dagen later) heb ik het gedaan. Ik krijg de schuld van hun ruzies. Ook heeft zijn vriendin mij een tijd terug een bericht gestuurd wat voor een “kutkind ik op de wereld heb gezet etc”. Twee dagen later was het goed tussen die twee. En toen had ik het uiteraard wederom gedaan. Dit raakt me uiteraard, omdat het m’n zoon betreft. Maar genoeg is genoeg en wil dit niet meer accepteren. Weet alleen niet goed hoe ik hiermee om moet gaan...... bedankt voor het lezen!!
Ik lees al een tijdje mee en wil hetgeen waar ik mee zit momenteel, delen.
Ik ben een alleenstaande moeder. Één van mijn inmiddels volwassen zonen heeft nu ca. een jaar een vriendin.
Mijn zoon was altijd een lastige prater, maar kon met de jaren meer rust vinden en zich meer en meer openstellen. Onze band ging soms moeizaam, maar steeds beter. Ook zocht (en zoekt) hij m’n toenadering en aandacht op. Sinds hij een relatie heeft, gaat het erg stroef tussen mijn zoon en mij. In het begin van z’n relatie, kwamen z’n vriendin en hij nog wel eens in de woonkamer bij ons zitten en maakte we een praatje. Na verloop van tijd gingen ze direct naar boven en daar zaten ze dan totdat ze samen weer de deur uitgingen (vind ik nog niet zo’n probleem, want zo gaat dat met jongeren). M’n zoon vind het bij haar thuis beter, gezelliger, ze hebben een band etc. Daar zitten ze wel samen voor de buis etc. Ook dat vind ik fijn voor ze, maar verwijten dat wij het niet doen, terwijl ze zelf direct naar boven gaan, vind ik niet fair. Maar goed...
Wij hebben allemaal nogal wat meegemaakt en heel makkelijk is het niet altijd geweest.
M’n zoon begon zich een aantal maanden steeds meer tegen me af te zetten. Niet aardig, geen interesse in mij (of wie dan ook behalve zichzelf), snauwt, zoekt me alleen op als hij iets nodig heeft etc. Op een gegeven moment kwamen er allemaal verwijten m’n kant op. Veel hiervan duidelijk ingefluisterd door z’n vriendin (ben ik van overtuigd en ook door hem wel eens bevestigd). Ik heb haar een keer manipulatief genoemd doordat ik zie hoe ze hem in de greep heeft. Niet slim! Maar is gebeurd.
Sindsdien heeft ze een hekel aan mij, hij houdt van haar en kiest haar kant. Allemaal begrijpelijk!
Eens in de zoveel tijd krijg ik een emmer over me heen zo ook vanmorgen. ‘Ik was alles schuld, ik ben laf (omdat ik niet via app wilde praten maar rustig aan tafel), ik ben zielig, dom etc. Een tijdje geleden was er sprake van het feit dat hij op kamers ging. Die kamer kreeg iemand anders en dus is dit naar de achtergrond verdwenen. Zijn vriendin komt niet meer als ik hier niet bent (alleen als ik een dag of nacht weg ben). Daar ben ik het niet mee eens uiteraard.
Komt erop neer dat ik m’n grens heb bereikt en ik me geen dag langer zo wil laten behandelen door m’n eigen zoon. En tuurlijk, als ouder maken we fouten en dat geldt voor mij ook. En die heb ik vaak genoeg erkend richting mijn kinderen. Maar om nu de schuld te krijgen van alles en elke keer de volle laag te krijgen, ben ik klaar mee. Vaak als m’n zoon en z’n vriendin ruzie hebben (eens per maand maakt ze het uit, en dan is het weer goed twee dagen later) heb ik het gedaan. Ik krijg de schuld van hun ruzies. Ook heeft zijn vriendin mij een tijd terug een bericht gestuurd wat voor een “kutkind ik op de wereld heb gezet etc”. Twee dagen later was het goed tussen die twee. En toen had ik het uiteraard wederom gedaan. Dit raakt me uiteraard, omdat het m’n zoon betreft. Maar genoeg is genoeg en wil dit niet meer accepteren. Weet alleen niet goed hoe ik hiermee om moet gaan...... bedankt voor het lezen!!
maandag 19 maart 2018 19:11
Hoe zijn jullie omgegaan met rouw en verdriet de afgelopen jaren? Het klinkt wel alsof hij het moeilijk heeft en de verkeerde persoon in zijn leven heeft om daar goed mee om te kunnen gaan.
Het lastige is dat je als ouder zo weinig kunt inbrengen tegen keuze van een relatie. Vaak als je daar tegen bent, werkt het alleen averechts.
Het lastige is dat je als ouder zo weinig kunt inbrengen tegen keuze van een relatie. Vaak als je daar tegen bent, werkt het alleen averechts.
maandag 19 maart 2018 19:13
Omdat hij via de app alleen maar verwijt na verwijt typt en mededelingen doet. Het is geen gesprek. Het is een emmer leeggooien. Z’n zegje doen, mij uitkotsen en vertellen dat ik m’n eigen huis moet verlaten bv (dan kan ie z’n vriendin meenemen).
anoniem_366609 wijzigde dit bericht op 19-03-2018 19:25
0.17% gewijzigd
maandag 19 maart 2018 19:18
Dat is ook waar ik oa mee zit...
Al wilt hij nooit een normaal gesprek aangaan, of iets dergelijks. Het zijn emmers leegschudden, bot en respectloos gedragen en “normaal”’doen als hij hier zin in heeft.
En daarbij..... ik heb twee kinderen. En het oneerlijk is, m’n andere zoon vraag ik nu vaak om zich maar rustig te houden omdat er anders weer gedoe is in huis. Heb vaak de energie niet om me alleen maar altijd met m’n ene zoon bezig te houden die me afkaffert en alleen opzoekt als ik iets voor hem moet doen ofzo.
maandag 19 maart 2018 19:19
Heel lastig. Maar ik zou (al was het maar om het leefbaar te houden voor de overige gezinsleden) een duidelijke grens trekken in wat je accepteert en wat niet. Ik viel bijna met mijn stoel achterover toen ik las wat dat grietje heeft geschreven: dat jij een kutkind op de wereld hebt gezet. Onbeschoft tot en met. En dat zou ik face to face ook heel duidelijk maken.
Mijn zoon zou ik duidelijk maken dat hij mij dom en zielig mag vinden maar die kwalificaties ook mag houden. Zolang je nog volledig afhankelijk bent voor een dak boven je hoofd, eten op tafel en andere zaken heb je je aan een paar fatsoensnormen te houden. En in zijn puberrelatiedrama wens ik geen hoofdrol te spelen.
Maar goed, ik ben van het ouderwetse soort.
Mijn zoon zou ik duidelijk maken dat hij mij dom en zielig mag vinden maar die kwalificaties ook mag houden. Zolang je nog volledig afhankelijk bent voor een dak boven je hoofd, eten op tafel en andere zaken heb je je aan een paar fatsoensnormen te houden. En in zijn puberrelatiedrama wens ik geen hoofdrol te spelen.
Maar goed, ik ben van het ouderwetse soort.
Nee heb je, ja kun je krijgen
maandag 19 maart 2018 19:19
CloseFlow schreef: ↑19-03-2018 19:05Z’n vriendin vind overal iets van. En hoe zij zich al een paar keer naar mij toe heeft uitgelaten, is zeker niet oké. Ik heb aangeboden hierover te praten zodat ze wél kan komen als ik thuis ben, maar dat willen ze niet... tja....
Ik reageer niet fel. Ik geef wel duidelijk aan dat het niet oké is dat hij via whats app een hele emmer leegschud en me voor rotte vis uitmaakt. Ik geef dan aan dat ik normaal wil praten, of niet!
Het zou kunnen dat hij jaren rekening met me heeft gehouden en daardoor nooit veel heeft gepraat. Zeker een optie... en z’n vriendin wekt dit nu op heb ik het idee
Of door dat hij bij zijn vriendin thuis ziet hoe het ook kan zit hij nu zelf in dat het bij jullie thuis niet zo fijn is als hij zou willen dat het was.
Niet dat hij dat op de wijze zoals jij beschrijft zou moeten uiten, dat niet.
Je zoon kent alleen het gezinsleven zoals bij jullie thuis. Dat is zijn 'normaal' door intensief deel uit te maken van een ander gezinsleven kan hij nu de verschillen zitten.
Daarmee zeg ik niet dat jullie gezinsleven niet deugd, want ik ken het niet, maar jouw zoon ziet nu ergens anders hoe het ook kan. Dat moet een plaatsje krijgen. Gun je zoon ook die tijd.
maandag 19 maart 2018 19:20
Hij wilde dat ook wel, maar ergens ook niet heb ik het idee. Z’n vriendin is ondanks alles gewoon welkom, maar zij wilt hier niet meer komen. Ze helpt niet bepaald mee zeg maar... daardoor weet m’n zoon niet welke kant hij op moet en uiteraard moet ik het dan ontgelden. Dat snap ik....
maandag 19 maart 2018 19:23
Hij kan zich gedragen thuis en anders is het op kamers! En een appje van zijn vriendin die jou voor van alles en nog wat uitmaakt? Pardon?? Excuses kan ze aanbieden. Bij mij kwam ze er niet meer in.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
maandag 19 maart 2018 19:24
M’n zonen waren heel jong, 5 en 7 jaar. Al enige tijd geleden.laverneb schreef: ↑19-03-2018 19:11Hoe zijn jullie omgegaan met rouw en verdriet de afgelopen jaren? Het klinkt wel alsof hij het moeilijk heeft en de verkeerde persoon in zijn leven heeft om daar goed mee om te kunnen gaan.
Het lastige is dat je als ouder zo weinig kunt inbrengen tegen keuze van een relatie. Vaak als je daar tegen bent, werkt het alleen averechts.
M’n zoon waar het nu stroef mee gaat, heeft nooit ergens echt over gepraat. Is een moeilijke prater. Hij zit met pijn, dat weet ik en dat zegt hij ook. Alleen ik heb het nu gedaan. En als ik concreet vraag wat hij dan verwacht, heeft hij geen antwoord...
En dat ben ik met je eens. Een juiste vriendin, zou hem een andere kant opduwen ben ik van mening...
Ze maakt het hem niet makkelijk zo.
Ik ben niet tegen die relatie, maar wel tegen de ruzies die soms totaaaaal uit de hand liepen, in mijn huis! En daarvan heb ik duidelijk gezegd dat ik dat niet meer accepteer...
maandag 19 maart 2018 19:27
Maar je laten uitschelden door je zoon, sorry hoor. En dat zij ook nog eens een grote bek tegen jou heeft, dat zou ik echt niet pikken. Als hij het zo slecht bij jou hebt dan moet tie lekker gaan.CloseFlow schreef: ↑19-03-2018 18:54Heb hem eerder aangesproken op z’n gedrag. En duidelijk aangegeven dat ik niet wil dat in huis geschreeuwd wordt (ruzies met z’n vriendin, maar die komt niet meer als ik er ben) en hij fatsoenlijk hoort te doen...
Hij verblijft hier, maar heeft totaal geen boodschap aan z’n broer of mij....
Ik zeg inmiddels geen woord meer over z’n vriendin. Ik geef juist aan dat ik hoop dat ze gelukkig zullen zijn etc en ik dat alleen maar aanmoedig als het werkt. Maar manipulatief is ze zeker. Ze had al vrij snel vanalles te melden over ons gezin en wat ze allemaal wel niet vindt. Hij wilt haar niet kwijt, en gaat erin mee...
maandag 19 maart 2018 19:32
Geloof mij dat tie wel anders gaat piepen als hij jou niet meer heeft om tegen aan te schoppen. Praten of discussie oke, maar wel met respect, en het respect van jouw zoon en zijn aso vriendin is ver te zoeken.
Dit moet je echt niet pikken, gaat van kwaad naar erger, echt grenzen aangeven nu. Hij veroorzaakt dit zelf, jij bent niet zijn boksbal. Wees zijn moeder en geef grenzen aan!
Dit moet je echt niet pikken, gaat van kwaad naar erger, echt grenzen aangeven nu. Hij veroorzaakt dit zelf, jij bent niet zijn boksbal. Wees zijn moeder en geef grenzen aan!
maandag 19 maart 2018 19:33
CloseFlow schreef: ↑19-03-2018 19:24M’n zonen waren heel jong, 5 en 7 jaar. Al enige tijd geleden.
M’n zoon waar het nu stroef mee gaat, heeft nooit ergens echt over gepraat. Is een moeilijke prater. Hij zit met pijn, dat weet ik en dat zegt hij ook. Alleen ik heb het nu gedaan. En als ik concreet vraag wat hij dan verwacht, heeft hij geen antwoord...
En dat ben ik met je eens. Een juiste vriendin, zou hem een andere kant opduwen ben ik van mening...
Ze maakt het hem niet makkelijk zo.
Ik ben niet tegen die relatie, maar wel tegen de ruzies die soms totaaaaal uit de hand liepen, in mijn huis! En daarvan heb ik duidelijk gezegd dat ik dat niet meer accepteer...
Jouw huis, maar ook zijn thuis.
maandag 19 maart 2018 19:38
maandag 19 maart 2018 19:38
Dat ben ik zeker met je eens. Heb ondanks haar appjes dat ik moest leren opvoeden en ik een kutkind heb, ze beide uitgenodigd om te praten. Maar dat willen ze niet. Wel verwijten hier en daar maar geen oplossing zoeken. Als ze zo geschikt was, zou ze dit doen. Ook omwille van hem. Hij zit hier nu tussenin. Heb hem nadat ze het voor de vijfde keer had uitgemaakt en ik mijn zoon weer met zn spullen kon gaan halen, gezegd dat ze manipulatief is. Hij heeft haar het verteld en sindsdien hebben ze stokken om mee te slaan. Hij gaat hierin mee....lemoos2 schreef: ↑19-03-2018 19:19Heel lastig. Maar ik zou (al was het maar om het leefbaar te houden voor de overige gezinsleden) een duidelijke grens trekken in wat je accepteert en wat niet. Ik viel bijna met mijn stoel achterover toen ik las wat dat grietje heeft geschreven: dat jij een kutkind op de wereld hebt gezet. Onbeschoft tot en met. En dat zou ik face to face ook heel duidelijk maken.
Mijn zoon zou ik duidelijk maken dat hij mij dom en zielig mag vinden maar die kwalificaties ook mag houden. Zolang je nog volledig afhankelijk bent voor een dak boven je hoofd, eten op tafel en andere zaken heb je je aan een paar fatsoensnormen te houden. En in zijn puberrelatiedrama wens ik geen hoofdrol te spelen.
Maar goed, ik ben van het ouderwetse soort.
Ik ben wat dat betreft ook ouderwets en eis respect in mijn huis. Moet nu alleen een manier vinden om dat terug te winnen...
maandag 19 maart 2018 19:42
Ben ik zeker met je eens. En bij ons was het ook niet zoals het ''hoort''. Maar heb altijd m'n best gedaan en geroeid met de riemen die ik had. Natuurlijk heb ik ook steken laten vallen... Naast het feit dat hij ziet hoe het ook kan bij z'n vriendin thuis, wil hij met mij en onze familie nergens meer naartoe.Andersom schreef: ↑19-03-2018 19:19Of door dat hij bij zijn vriendin thuis ziet hoe het ook kan zit hij nu zelf in dat het bij jullie thuis niet zo fijn is als hij zou willen dat het was.
Niet dat hij dat op de wijze zoals jij beschrijft zou moeten uiten, dat niet.
Je zoon kent alleen het gezinsleven zoals bij jullie thuis. Dat is zijn 'normaal' door intensief deel uit te maken van een ander gezinsleven kan hij nu de verschillen zitten.
Daarmee zeg ik niet dat jullie gezinsleven niet deugd, want ik ken het niet, maar jouw zoon ziet nu ergens anders hoe het ook kan. Dat moet een plaatsje krijgen. Gun je zoon ook die tijd.
maandag 19 maart 2018 19:42
Sjaantje37 schreef: ↑19-03-2018 19:38En dan nog heb je rekening met elkaar te houden en als je aso ruzies met je vriendin hebt doe je dat maar lekker buiten, mooi verhaal. Die twee domineren gewoon het hele gezin.
Dat dit niet kan ben ik het je eens hoor, maar de stelling 'mijn huis' klinkt zo naar. En misschien voelt zoon dat ook zo, dat hij een tijdelijke maar langdurig gedoogde gast is in zijn eigen thuis.
maandag 19 maart 2018 19:45
Of hij gaat zich fatsoenlijk gedragen of jij zoekt hulp voor jezelf hierbij. Dan haal je maatschappelijk werk van de gemeente er maar bij. Kijken of het dan nog via de app moet en of er zulke ongelofelijke grove taal uitgekraamd wordt. Wedden van niet? Zij ze nou beiden van de pot gerukt? Laat ze maar tegen de hulpverlening oplopen. En als het echt te ver uit de hand loopt, (agressie etc) gewoon de politie bellen. Ze komen hem maar halen, ook voor hem zijn er grenzen en als hij denkt dat die niet bestaan dan de hulptroepen maar inschakelen. De wet geldt ook voor hem.
enn wijzigde dit bericht op 19-03-2018 19:47
13.44% gewijzigd
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
maandag 19 maart 2018 19:46
Nee, dat is het juist. Vanmorgen kwam dit het uit het niets... Als ik hem concreet vraag wat hij verwacht of wat er dan is, dan krijg ik daar geen normaal antwoord op of zegt hij 'ben je dom ofzo'. Ik vermoed dat hij al z'n onvrede in hem, op mij projecteert én dat zn vriendin hem enorm beinvloed.
maandag 19 maart 2018 19:49
Zo dacht ik dus ook.... En dat zei ik ook. Ze kan komen praten, fatsoenlijk doen of wegblijven. En toen had ik het uiteraard ook gedaan.... Toen is hij helemaal tekeer gegaan, mij doelbewust kwetsen en afdwingen. Zelfs tegen me zeggen dat als z'n vriendin er niet in mag, ik ook niemand meer over de vloer mag laten komen. Hij leeft in een fantasiewereld.
Nou, praten willen ze dus niet. Kwam ik er een week of vier geleden achter dat z'n vriendin hier stiekem was geweest toen ik een nachtje bij een vriendin was. En daar heb ik toen duidelijk van gezegd; als ze mij niet onder ogen wilt komen als een fatsoenlijk mens, komt ze mijn huis ook niet in. Heel simpel.
maandag 19 maart 2018 19:50
Hoe oud is die muts ?CloseFlow schreef: ↑19-03-2018 19:49Zo dacht ik dus ook.... En dat zei ik ook. Ze kan komen praten, fatsoenlijk doen of wegblijven. En toen had ik het uiteraard ook gedaan.... Toen is hij helemaal tekeer gegaan, mij doelbewust kwetsen en afdwingen. Zelfs tegen me zeggen dat als z'n vriendin er niet in mag, ik ook niemand meer over de vloer mag laten komen. Hij leeft in een fantasiewereld.
Nou, praten willen ze dus niet. Kwam ik er een week of vier geleden achter dat z'n vriendin hier stiekem was geweest toen ik een nachtje bij een vriendin was. En daar heb ik toen duidelijk van gezegd; als ze mij niet onder ogen wilt komen als een fatsoenlijk mens, komt ze mijn huis ook niet in. Heel simpel.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
