Kinderen
alle pijlers
Senstieve jongen (5j) erg afhankelijk / moeite afscheid neme
dinsdag 16 september 2025 om 12:43
Onze zoon van bijna 5 is erg sensitief. Hij is ook een beetje een angstig, vanaf 2,5-3,5 jaar veel wakker snachts, want bang. Toen was ik het zat en sindsdien slaapt hij maar bij ons in bed, slaapt iedereen tenminste door. Paar keer geprobeerd weer op z'n eigen (nieuwe jungle!) kamer, maar dat eindigde toch weer in nachtelijk hem moeten coachen tot doorslapen, en we hebben nog een niet-doorslaper, dus ik kies hier eieren voor m'n geld.
Hij was laat met veel dingen: niet (alleen) durven klimmen in monkey town, meedoen in groepen onbekenden, niet van glijbaan durven of andere dingen in speeltuin, echt aan de hand nemen dus en proberen continu positieve ervaringen op te doen (winner-effect) om hem zelfverzekerder te maken.
Nu is hij sinds 5 weken weer naar school (groep 1 voor 2e keer). Het afscheid na 6 weken bij papa en mama thuis ging op z'n zachtst gezegd moeizaam. Vorig schooljaar had hij daar helemaal geen last van. Kon ik gewoon vrolijk de klas uitlopen. Wel nieuwe juf nu en deels nieuwe klas, dus begrijp dat het spannend is.
Bij deze school is het normaal dat je als ouder mee de klas in gaat, we zijn er zodra de deur opengaat om 8.15u, dan nog even mee deklas in, in de kring gehurkt bij kind boekje lezen, alles prima. Maar als het dan tijd is voor de ouders om te gaan grijpt hij ons vast en roept hij met dramatisch gezicht Mamaaaaaa terwijl ik de vingertjes los moet wrikken. Hij gaat daarna vaak bij juf zitten.
We hebben het idee dat dit anders kan maar weten niet zo goed hoe. Hij voelt zich blijkbaar niet empowered maar door dit afscheid elke dag zo te herhalen blijft hij er ook in en lijkt het een gewoonte te worden.
Ander voorbeeldje, hij was altijd super lastig met aankleden, zelf heel dramatisch (als klein kind) doen dat hij het niet kan, dan wil ik hem helpen en ging ie tegenwerken, weglopen of gewoon saboteren. Ergens tussen sensitief zijn zit een spanningsveld met pamperen met prinsjesgedrag als gevolg, en manifesteer je juist weer het sensitieve. Dus we zeiden vanaf nu doe je het zelf, en wij helpen met je sokken. Als je niet op tijd aangekleed bent dan ga je niet naar school (wil hij wel). Dat was 1 ochtend drama, en vanaf toen kon hij zichzelf ineens toch wel heel goed zelf aankleden.
Meer ervaringen van mensen die een sensitief kind hebben en hoe jullie hebben empowered om zelfverzekerderd te worden?
Hebben jullie tips hoe we dit kunnen aanpakken met afscheid op school?
Hij was laat met veel dingen: niet (alleen) durven klimmen in monkey town, meedoen in groepen onbekenden, niet van glijbaan durven of andere dingen in speeltuin, echt aan de hand nemen dus en proberen continu positieve ervaringen op te doen (winner-effect) om hem zelfverzekerder te maken.
Nu is hij sinds 5 weken weer naar school (groep 1 voor 2e keer). Het afscheid na 6 weken bij papa en mama thuis ging op z'n zachtst gezegd moeizaam. Vorig schooljaar had hij daar helemaal geen last van. Kon ik gewoon vrolijk de klas uitlopen. Wel nieuwe juf nu en deels nieuwe klas, dus begrijp dat het spannend is.
Bij deze school is het normaal dat je als ouder mee de klas in gaat, we zijn er zodra de deur opengaat om 8.15u, dan nog even mee deklas in, in de kring gehurkt bij kind boekje lezen, alles prima. Maar als het dan tijd is voor de ouders om te gaan grijpt hij ons vast en roept hij met dramatisch gezicht Mamaaaaaa terwijl ik de vingertjes los moet wrikken. Hij gaat daarna vaak bij juf zitten.
We hebben het idee dat dit anders kan maar weten niet zo goed hoe. Hij voelt zich blijkbaar niet empowered maar door dit afscheid elke dag zo te herhalen blijft hij er ook in en lijkt het een gewoonte te worden.
Ander voorbeeldje, hij was altijd super lastig met aankleden, zelf heel dramatisch (als klein kind) doen dat hij het niet kan, dan wil ik hem helpen en ging ie tegenwerken, weglopen of gewoon saboteren. Ergens tussen sensitief zijn zit een spanningsveld met pamperen met prinsjesgedrag als gevolg, en manifesteer je juist weer het sensitieve. Dus we zeiden vanaf nu doe je het zelf, en wij helpen met je sokken. Als je niet op tijd aangekleed bent dan ga je niet naar school (wil hij wel). Dat was 1 ochtend drama, en vanaf toen kon hij zichzelf ineens toch wel heel goed zelf aankleden.
Meer ervaringen van mensen die een sensitief kind hebben en hoe jullie hebben empowered om zelfverzekerderd te worden?
Hebben jullie tips hoe we dit kunnen aanpakken met afscheid op school?
dinsdag 16 september 2025 om 13:01
Wat adviseert de leerkracht? Die ziet het gebeuren en heeft vast beter inzicht.
Bij sensitief kind hier werkte het goed om vrij zwart-wit snel afscheid te nemen. Knuffel en dan hoppa kun je best en dan ook echt meteen gaan en niet nog omkijken of zwaaien. Maakte dat kind vlot zich op de klasgenoten/leerkracht richtte, want immers ouders waren weg. Het oprekken van het afscheid werkte erg slecht.
Bij sensitief kind hier werkte het goed om vrij zwart-wit snel afscheid te nemen. Knuffel en dan hoppa kun je best en dan ook echt meteen gaan en niet nog omkijken of zwaaien. Maakte dat kind vlot zich op de klasgenoten/leerkracht richtte, want immers ouders waren weg. Het oprekken van het afscheid werkte erg slecht.
dinsdag 16 september 2025 om 13:05
is hij de enige in de klas? Wat zegt de leerkracht ervan? Hoe reageren de andere kinderen ? Wat zegt hij zelf waarom hij het zo lastig vindt?
Verder is negatieve aandacht ook aandacht, dus wellicht kun je hem uitleggen dat je helemaal niet mee gaat de klas in als hij niet gewoon afscheid kan nemen (tenzij er dus andere redenen zijn waarom hij zo heftig reageert)
Verder is negatieve aandacht ook aandacht, dus wellicht kun je hem uitleggen dat je helemaal niet mee gaat de klas in als hij niet gewoon afscheid kan nemen (tenzij er dus andere redenen zijn waarom hij zo heftig reageert)
dinsdag 16 september 2025 om 13:07
Ja... Draai het een tijdje om, wordt maar een beetje clingy naar hem. Hou lekker veel contact. Spreek yut dat je hem mist als je gaat werken. Dat je je wel verheugt om te horen wat hij allemaal gedaan heeft. Vertel zelf ook maar wat meer over wat je doet. Trouwens: vooral niet steeds zeggen dat hij gevoelig of sensitief is waar hij bij is.
Zorg juist dat je positieve dingen zegt over hem, terloops gewoon in conversaties met anderen terwijl hij wel het kan horen. Zo hebben wij het zelfvertrouwen van onze 5 jarige naar een redelijk niveau gekregen. Soms zei ik gewoon iets tegen zijn knuffels als 'Zoon kan goed steppen hè, en hij kan al zoveel zelf'. Natuurlijk benoemen we ook zijn kwaliteiten direct tegen hem. Complimenten mogen gewoon vind ik. (Vooral die gericht zijn op iets proberen en doorzetten in plaats van op het resultaat.) Verder zorgen we ervoor dat we 's ochtends heel relaxed kunnen starten met veel tijd voor allebei om te spelen en te knuffelen. Als hij beneden komt begroet ik hem enthousiast want ik ben altijd blij om hem te zien en laat dat ook merken. Kleding uitkiezen mag hij verder grotendeels zelf, ontbijt ook en vaak de lunch die hij meeneemt. Autonomie helpt. Als jij laat zien dat je zijn mening laat meewegen dan geeft dat ook zelfvertrouwen. Onze knul is nog steeds veel zachter qua karakter dan zijn broer maar dat mag ook. Ik hoop alleen dat hij juist wat minder beïnvloedbaar wordt. Dus mocht iemand daar nog tips voor hebben?
Zorg juist dat je positieve dingen zegt over hem, terloops gewoon in conversaties met anderen terwijl hij wel het kan horen. Zo hebben wij het zelfvertrouwen van onze 5 jarige naar een redelijk niveau gekregen. Soms zei ik gewoon iets tegen zijn knuffels als 'Zoon kan goed steppen hè, en hij kan al zoveel zelf'. Natuurlijk benoemen we ook zijn kwaliteiten direct tegen hem. Complimenten mogen gewoon vind ik. (Vooral die gericht zijn op iets proberen en doorzetten in plaats van op het resultaat.) Verder zorgen we ervoor dat we 's ochtends heel relaxed kunnen starten met veel tijd voor allebei om te spelen en te knuffelen. Als hij beneden komt begroet ik hem enthousiast want ik ben altijd blij om hem te zien en laat dat ook merken. Kleding uitkiezen mag hij verder grotendeels zelf, ontbijt ook en vaak de lunch die hij meeneemt. Autonomie helpt. Als jij laat zien dat je zijn mening laat meewegen dan geeft dat ook zelfvertrouwen. Onze knul is nog steeds veel zachter qua karakter dan zijn broer maar dat mag ook. Ik hoop alleen dat hij juist wat minder beïnvloedbaar wordt. Dus mocht iemand daar nog tips voor hebben?
Lorem Ipsum
dinsdag 16 september 2025 om 14:20
Dat werkt hier ook een stuk beter. Kort en krachtig en met begrip dat ze het spannend vinden. En dan kan het alsnog met huilen gaan, maar als ik langer blijf is het huilen heftiger.gonniegijsje schreef: ↑16-09-2025 13:01Wat adviseert de leerkracht? Die ziet het gebeuren en heeft vast beter inzicht.
Bij sensitief kind hier werkte het goed om vrij zwart-wit snel afscheid te nemen. Knuffel en dan hoppa kun je best en dan ook echt meteen gaan en niet nog omkijken of zwaaien. Maakte dat kind vlot zich op de klasgenoten/leerkracht richtte, want immers ouders waren weg. Het oprekken van het afscheid werkte erg slecht.
Wij hebben trouwens ook veel gedoe gehad met aankleden en schoenen aandoen. Het was niet dat ze het niet kon maar er was dan iets anders waar ze erg tegenop zag, bijvoorbeeld dat een kindje op school onaardig tegen haar was. Alleen die emoties kon/kan ze niet verwoorden dus dan kwamen we daar op een heel ander moment pas achter. Wij proberen het te oefenen met boeken en emoties benoemen.
dinsdag 16 september 2025 om 14:40
Maar dan zie je zelf gevoelig en sensitief zijn als iets negatiefs.
Mijn 6 jarige is met mensen heel erg verlegen. Ze merkt dat zelf ook dus ik heb uitgelegd dat ik soms tegen mensen zeg dat ze in het begin wat verlegen is. Mensen vragen haar namelijk iets en ze reageert dan gewoon niet. Ze wordt er ook erg ongemakkelijk van. Door te zeggen dat ze wat verlegen is vragen mensen niet meer en kan ze zelf de tijd nemen. Ik zie verlegen niet als iets negatiefs, ik ben soms ook verlegen.
dinsdag 16 september 2025 om 14:42
mijn zeer gevoelige neefje ging ook goed op de kort en krachtige manier.
wij hebben dit altijd uitgelegd als: hij moet even ervaren dat hij er niet dood aan gaat en dan is het goed.
en dat werkte bij hem bij eigenlijk alles zo. inmiddels is het een heel zelfstandige en zelfverzekerde tiener
wij hebben dit altijd uitgelegd als: hij moet even ervaren dat hij er niet dood aan gaat en dan is het goed.
en dat werkte bij hem bij eigenlijk alles zo. inmiddels is het een heel zelfstandige en zelfverzekerde tiener
En doooooor!
dinsdag 16 september 2025 om 15:41
Ik heb ook begrepen dat het juist beter is om het afscheid kort en duidelijk te doen. Dan weet hij ook altijd hoe het gaat. Nu blijf je best lang, maar dan moet je toch weg en dat is moeilijk. Ik zou met hem bespreken: "mama/papa gaat met je naar binnen, dan zoeken we samen een leuk boekje voor je uit, we geven een dikke kus en knuffel en dan gaan we weg." Als je dat elke keer op die manier doet dan wordt het een patroon. Wij hebben ook altijd benadrukt dat het niet erg is om elkaar te missen, want dat is een teken dat we heel veel van elkaar houden en dan is des te fijner als we elkaar straks weer zien. Je kunt juf misschien ook inschakelen om een tijdje te helpen met het afscheid, zij kan hem dan even afleiden als jullie weggaan.
dinsdag 16 september 2025 om 15:52
Zijn er meer kinderen die zo reageren als hun ouder gaat?
Hier was het niet bedoeling dat ouders mee naar binnen gingen. Oudste startte in coronatijd dus toen was het helemaal snel afscheid. Bij jongste mochten we tijdje mee naar binnen en dat maakte afscheid juist moeilijker.
Hier was het niet bedoeling dat ouders mee naar binnen gingen. Oudste startte in coronatijd dus toen was het helemaal snel afscheid. Bij jongste mochten we tijdje mee naar binnen en dat maakte afscheid juist moeilijker.
Zebra tussen de paarden
dinsdag 16 september 2025 om 18:19
Niet perse negatief maar het is ook niet iets waarvan ik graag zie dat hij zich er nu al helemaal mee gaat identificeren. Alleen omdat hij wat meer tijd nodig heeft met sommige dingen. Als hij later over zichzelf zegt dat hij gevoelig is prima, sta ik er nog achter ook. Maar hij is meer dan dat.Elsy schreef: ↑16-09-2025 14:40Maar dan zie je zelf gevoelig en sensitief zijn als iets negatiefs.
Mijn 6 jarige is met mensen heel erg verlegen. Ze merkt dat zelf ook dus ik heb uitgelegd dat ik soms tegen mensen zeg dat ze in het begin wat verlegen is. Mensen vragen haar namelijk iets en ze reageert dan gewoon niet. Ze wordt er ook erg ongemakkelijk van. Door te zeggen dat ze wat verlegen is vragen mensen niet meer en kan ze zelf de tijd nemen. Ik zie verlegen niet als iets negatiefs, ik ben soms ook verlegen.
Overigens zou ik dat met verlegenheid ook zo benoemen wanneer iemand er iets over opmerkt, dan zeg ik gewoon dat hij soms wat meer tijd wil om gewoon te kijken voor hij meedoet. Nuanceverschil vooral maar ik vind dat belangrijk.
Lorem Ipsum
dinsdag 16 september 2025 om 18:45
dinsdag 16 september 2025 om 19:34
Hier een kind dat ietsje jonger is, maar wij hebben veel succes met hem uitgebreid verbaal voorbereiden. Dus de avond vóór, de ochtend van (tijdens ontbijt oid) en op weg naar de peuterspeelzaal blijven herhalen dat hij zo naar de PSZ gaat, dat hij het daar altijd leuk heeft, dat papa of mama hem altijd weer op komt halen en dat hij dus niet verdrietig hoeft te zijn.
En dan afscheid kort houden; knuffel, kus en ervandoor gaan. Geen idee of dat op deze leeftijd ook nog goed werkt, maar toch.
Een vriendinnetje van mij had met zoon op dezelfde leeftijd veel succes met een stickervel. Als hij een goede afzet had gehad zonder drama, dan mocht hij een sticker plakken. Toen was de drama binnen drie dagen voorbij.
En dan afscheid kort houden; knuffel, kus en ervandoor gaan. Geen idee of dat op deze leeftijd ook nog goed werkt, maar toch.
Een vriendinnetje van mij had met zoon op dezelfde leeftijd veel succes met een stickervel. Als hij een goede afzet had gehad zonder drama, dan mocht hij een sticker plakken. Toen was de drama binnen drie dagen voorbij.
dinsdag 16 september 2025 om 20:32
Herkenbaar, dochter heeft ook veel dezelfde dingen als jouw zoon. En zie ook nog veel kindjes bij haar in de groep (groep 2) die echt moeite hebben met afscheid nemen en elke dag moeten huilen.
Hier werkt het nu goed, ze wordt bijna 5, om uit te leggen dat alle kindjes het spannend en moeilijk vinden, maar dat als zij gaat huilen ook andere kindjes gaan huilen.
We hebben een vast patroon, kusje knuffel, veel plezier en doei. Inderdaad kort houden en snel weg.
Wellicht handig om juist te brengen vlak voordat de bel gaat? Dan moet je een beetje snel snel en ben je misschien al weg voordat hij het goed en wel doorheeft.
Hier werkt het nu goed, ze wordt bijna 5, om uit te leggen dat alle kindjes het spannend en moeilijk vinden, maar dat als zij gaat huilen ook andere kindjes gaan huilen.
We hebben een vast patroon, kusje knuffel, veel plezier en doei. Inderdaad kort houden en snel weg.
Wellicht handig om juist te brengen vlak voordat de bel gaat? Dan moet je een beetje snel snel en ben je misschien al weg voordat hij het goed en wel doorheeft.
woensdag 17 september 2025 om 13:15
Wat hier vroeger goed werkte is vertellen dat je er zelf vroeger ook last van had en hoe je er toen mee omging. Het is best naar voor een kind om zich angstig en onzeker te voelen. En als er om hem heen niemand is die zich ook zo voelt dan kan hij zich ook wel eens wat alleen voelen. Mijn kinderen vonden het fijn te merken dat ik bepaalde gevoelens herkende. Soms zag ik gewoon opluchting bij ze. En te merken dat het niet raar is om je zo te voelen. Maar ook om te horen dat er manieren zijn om er mee om te gaan.
En de tip om het afscheid duidelijk en kort te houden lijkt me ook een goeie tip.
En de tip om het afscheid duidelijk en kort te houden lijkt me ook een goeie tip.
woensdag 17 september 2025 om 13:22
Mijn kind was uitzonderlijk verlegen en selectief mutief. Ze wilde vaak niet naar school (ze ging uiteindelijk wel, maar leuk was het niet) en was bang voor van alles. Bij haar bleek er echt meer aan de hand te zijn dan "beetje verlegen." Wij hebben hulp gezocht, hulp gekregen, samengewerkt met de school en nu is ze een duidelijk aanwezige, extraverte examenleerling die haar zaken zelfstandig regelt.
Ik zou veel praten met zoon. Je gaat elke dag naar school, dat gaat niet veranderen. De afloop van zaken is zo-en-zo, zijn er kleine dingen mogelijk die het voor jou makkelijker maken? Misschien kun je wel beter gewoon gelijk weggaan, bijvoorbeeld. Neem zijn problemen en gevoelens serieus, maar maak er niet een groter drama van dan het is.
Ik zou veel praten met zoon. Je gaat elke dag naar school, dat gaat niet veranderen. De afloop van zaken is zo-en-zo, zijn er kleine dingen mogelijk die het voor jou makkelijker maken? Misschien kun je wel beter gewoon gelijk weggaan, bijvoorbeeld. Neem zijn problemen en gevoelens serieus, maar maak er niet een groter drama van dan het is.
Si abra la puerta hay lobos.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
