Kinderen
alle pijlers
ver weg wonen tov vader hoe zien jullie dat?
vrijdag 18 oktober 2019 09:53
Even een kort schets
Heel wat jaren geleden heb ik een studie gevolgd gerelateerd aan een bepaald land (ik hou het even vaag ivm herkenbaarheid). Mijn grote droom was altijd om later in dat land te gaan wonen, werken en oud te worden.
Tot....ik aan het einde van de studie een relatie kreeg met een man en daar zwanger van raakte. Allebei waren we speciaal naar een bepaalde stad gegaan puur om te studeren en nooit heeft een van twee de wil gehad om daar na de studie te blijven, ik niet maar ook zeker de man in kwestie niet.
De relatie strandde en terwijl ik nog in de fase was van ok, hoe doen we dat dan nu verder qua omgang, woonplaats, verankerde de vader de situatie door (tegen alle verwachting in) een huis in de studiestad te kopen en daarmee werd ik gedwongen ook daar te blijven. Iets wat ik NIET wilde maar ik had geen keus en heb mezelf een schop onder mijn kont gegeven destijds en gedacht ok dit is wat het is. Ik ben in een hele andere sector gaan werken en heb ook een huis gekocht. Heb jarenlang een goed leven gecreeerd voor zowel kind als mezelf. Veel geholpen ook op scholen, bij sport, vriendinnen erbij gekregen. Omgang tussen vader en kind vind en vond ik altijd belangrijk en dat ik dan in een stad waar ik niet wilde blijven moest gaan wonen, ok dat heb ik geaccepteerd.
Nu zijn we heel wat jaren verder. Kind gaat niet veel naar vader, ik heb daar zeker in de beginjaren erg mijn best voor gedaan om de deur tussen die twee zoveel mogelijk open te laten staan, maar behalve de verplichte weekenden is er vanuit vader eigenlijk nooit wat gekomen.
Ons kind gaat over een paar jaar naar de leeftijd van 18 en sinds een half jaar ongeveer kriebelt heel erg de wens om naar het "land van mijn studie" te gaan. Ik heb het met mijn mijn kind er uitgebreid over gehad. Die vindt het ook een heerlijk land,weet niet of ie er ook zou kunnen of willen wonen maar als we erheen gaan is het altijd goed. Kind heeft ook zelf nog 1000 andere plannen zoals reizen of studeren in het buitenland of in Nederland maar dan komen universiteiten boven water die zeker niet in de stad waar we nu wonen staan.
Ik wil eigenlijk nu gewoon ook mijn eigen droom volgen en daarbij uiteraard rekening houden met mijn kind maar niet meer met vader. Ik heb dat 18 jaar straks gedaan en ik vind het wel prima. Maarnu hoor ik van mensen in mijn omgeving dat ik dat niet kan maken. Ook als een kind volwassen is (niet alleen 18 maar ook bv 30) is het als moeder de bedoeling dat je op normale afstand (liefst minder dan 5 km) van vader blijft wonen. Zo is het voor het kind ook het rustigst/makkelijkst en kan ook tegelijk vader en moeder bezoeken bv in een kerstvakantie.
Ik vind het prima om de vader later nog tegen te komen op een huwelijk, als er iets is qua gezondheid bv met ons kind zal ik hem dat altijd melden ook al is ons kind 50 maar ermoet toch een moment komen lijkt me dat ik ook echt weer zelf verder kan met mijn leven? En dat bedoel ik niet op een egoistische manier richting kind want daar houd ik natuurlijk rekening meer maar ik bedoel meer richting ex...
Wat vinden jullie?
NB we hebben het hier niet over Belgie of Duitsland...land ligt wel aanzienlijk verder weg....
Heel wat jaren geleden heb ik een studie gevolgd gerelateerd aan een bepaald land (ik hou het even vaag ivm herkenbaarheid). Mijn grote droom was altijd om later in dat land te gaan wonen, werken en oud te worden.
Tot....ik aan het einde van de studie een relatie kreeg met een man en daar zwanger van raakte. Allebei waren we speciaal naar een bepaalde stad gegaan puur om te studeren en nooit heeft een van twee de wil gehad om daar na de studie te blijven, ik niet maar ook zeker de man in kwestie niet.
De relatie strandde en terwijl ik nog in de fase was van ok, hoe doen we dat dan nu verder qua omgang, woonplaats, verankerde de vader de situatie door (tegen alle verwachting in) een huis in de studiestad te kopen en daarmee werd ik gedwongen ook daar te blijven. Iets wat ik NIET wilde maar ik had geen keus en heb mezelf een schop onder mijn kont gegeven destijds en gedacht ok dit is wat het is. Ik ben in een hele andere sector gaan werken en heb ook een huis gekocht. Heb jarenlang een goed leven gecreeerd voor zowel kind als mezelf. Veel geholpen ook op scholen, bij sport, vriendinnen erbij gekregen. Omgang tussen vader en kind vind en vond ik altijd belangrijk en dat ik dan in een stad waar ik niet wilde blijven moest gaan wonen, ok dat heb ik geaccepteerd.
Nu zijn we heel wat jaren verder. Kind gaat niet veel naar vader, ik heb daar zeker in de beginjaren erg mijn best voor gedaan om de deur tussen die twee zoveel mogelijk open te laten staan, maar behalve de verplichte weekenden is er vanuit vader eigenlijk nooit wat gekomen.
Ons kind gaat over een paar jaar naar de leeftijd van 18 en sinds een half jaar ongeveer kriebelt heel erg de wens om naar het "land van mijn studie" te gaan. Ik heb het met mijn mijn kind er uitgebreid over gehad. Die vindt het ook een heerlijk land,weet niet of ie er ook zou kunnen of willen wonen maar als we erheen gaan is het altijd goed. Kind heeft ook zelf nog 1000 andere plannen zoals reizen of studeren in het buitenland of in Nederland maar dan komen universiteiten boven water die zeker niet in de stad waar we nu wonen staan.
Ik wil eigenlijk nu gewoon ook mijn eigen droom volgen en daarbij uiteraard rekening houden met mijn kind maar niet meer met vader. Ik heb dat 18 jaar straks gedaan en ik vind het wel prima. Maarnu hoor ik van mensen in mijn omgeving dat ik dat niet kan maken. Ook als een kind volwassen is (niet alleen 18 maar ook bv 30) is het als moeder de bedoeling dat je op normale afstand (liefst minder dan 5 km) van vader blijft wonen. Zo is het voor het kind ook het rustigst/makkelijkst en kan ook tegelijk vader en moeder bezoeken bv in een kerstvakantie.
Ik vind het prima om de vader later nog tegen te komen op een huwelijk, als er iets is qua gezondheid bv met ons kind zal ik hem dat altijd melden ook al is ons kind 50 maar ermoet toch een moment komen lijkt me dat ik ook echt weer zelf verder kan met mijn leven? En dat bedoel ik niet op een egoistische manier richting kind want daar houd ik natuurlijk rekening meer maar ik bedoel meer richting ex...
Wat vinden jullie?
NB we hebben het hier niet over Belgie of Duitsland...land ligt wel aanzienlijk verder weg....
vrijdag 18 oktober 2019 10:17
Rivermoana schreef: ↑18-10-2019 09:53Maarnu hoor ik van mensen in mijn omgeving dat ik dat niet kan maken. Ook als een kind volwassen is (niet alleen 18 maar ook bv 30) is het als moeder de bedoeling dat je op normale afstand (liefst minder dan 5 km) van vader blijft wonen. Zo is het voor het kind ook het rustigst/makkelijkst en kan ook tegelijk vader en moeder bezoeken bv in een kerstvakantie.
Dat vind ik wel heel overdreven.
Je kind is nu dus 15 of 16? En je wilt je voor langere tijd of definitief vestigen in dat land? Volgens mij zijn er dan wel wat moeilijkheden voor je kind. Heb je al eens uitgezocht hoe dat moet met scholing, en wat het toekomstperspectief is voor kind met een diploma wat in dat land behaald is? Spreekt kind die taal al?
Ik zou een kind van 15 of 16 daar zelf met vader over laten praten.
vrijdag 18 oktober 2019 10:30
Afgezien van een wel of niet aanwezige vader, lijkt het me niet handig om juist nu te verhuizen naar Verweggistan met een kind op middelbare school. Ik zou hem/haar dan eerst die school laten afmaken en dan verhuizen, al of niet met kind.
Als hij/zij in NL wil gaan studeren is hij /zij in principe oud en wijs genoeg om zelfstandig te wonen met een vader op de achtergrond. En als hij/zij met jou mee wil naar Verweggistan is dat natuurlijk ook prima.
Ik zou het kind zeker niet nu de keuze voorleggen; kind is puber, het avontuur lokt, kind is vanzelfsprekend loyaal aan mama ..... als hij/zij een paar jaar ouder is kan hij/zij de gevolgen van deze keuze beter overzien.
Als hij/zij in NL wil gaan studeren is hij /zij in principe oud en wijs genoeg om zelfstandig te wonen met een vader op de achtergrond. En als hij/zij met jou mee wil naar Verweggistan is dat natuurlijk ook prima.
Ik zou het kind zeker niet nu de keuze voorleggen; kind is puber, het avontuur lokt, kind is vanzelfsprekend loyaal aan mama ..... als hij/zij een paar jaar ouder is kan hij/zij de gevolgen van deze keuze beter overzien.
vrijdag 18 oktober 2019 10:39
Je hoeft dan geen rekening meer te houden met de max afstand tot vader.
Maar heb je überhaupt al met vader hierover gesproken? Misschien staat ie zelf ook al wel te springen om elders heen te gaan?
Je kind staat er niet negatief tegenover en dat is de enige waar je rekening mee moet houden. Zelfs als je kind zegt op zijn 17e: ga maar ik blijf nog wel een jaar bij papa (kijk maar eens naar ‘ik vertrek’, genoeg 16/17 jarigen die niet meegaan) kan je gaan. Je bent dat niet van plan maar het kan wel.
Maar heb je überhaupt al met vader hierover gesproken? Misschien staat ie zelf ook al wel te springen om elders heen te gaan?
Je kind staat er niet negatief tegenover en dat is de enige waar je rekening mee moet houden. Zelfs als je kind zegt op zijn 17e: ga maar ik blijf nog wel een jaar bij papa (kijk maar eens naar ‘ik vertrek’, genoeg 16/17 jarigen die niet meegaan) kan je gaan. Je bent dat niet van plan maar het kan wel.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
vrijdag 18 oktober 2019 10:48
Ik vind allemaal wel erg krampachtig klinken. Ik snap dat je graag een ideale wereld wil maar wees realistisch. Er zijn genoeg kinderen die op hun 16e een jaar high school in de VS o.i.d. gaan doen en zich dus al losmaken van hun ouders. Waarom zou je dan per se tot in lengte van dagen het hele (voormalige) gezin binnen 5 km woonafstand moeten houden? Dat is toch waanzin?
vrijdag 18 oktober 2019 10:52
Als de verwachting is dat je kind met 18 het huis uit gaat om op kamers te gaan (wat ik zeker zou aanmoedigen) zou ik tot dan wachten. Kun je je tijd nu vast gebruiken om dingen te regelen, te dromen etc.
Ja, je zult je kind beduidend minder zien doordat je ver weg gaat wonen. Veel eerstejaars gaan ieder weekend naar thuisthuis en in geval van gescheiden ouders is dat dan bijv. om en om. Dat zal bij jou niet kunnen, maar als kind zegt dat dat okay is zou ik daarop vertrouwen.
Of was je van plan kind mee te nemen naar land X, en dat hij daar moet gaan studeren?
Ja, je zult je kind beduidend minder zien doordat je ver weg gaat wonen. Veel eerstejaars gaan ieder weekend naar thuisthuis en in geval van gescheiden ouders is dat dan bijv. om en om. Dat zal bij jou niet kunnen, maar als kind zegt dat dat okay is zou ik daarop vertrouwen.
Of was je van plan kind mee te nemen naar land X, en dat hij daar moet gaan studeren?
vrijdag 18 oktober 2019 11:00
Het ligt aan je kind. Het klinkt alsof je jouw kind mee hebt in deze droom.
Niet elke 18 jarige is er aan toe om in 1x naar de zelfstandigheid getorpedeerd te worden.
Ouderlijk huis meteen foetsie, is ook best een ding. Niet zozeer emotioneel, maar woonruimte is een stuk minder zeker als je jong bent. Ik ben ook wel eens halsoverkop, tijdelijk terug verhuisd. Hij heeft dan pa om op terug te vallen.
Jij kunt wel met hem bellen en noodgeld overmaken enzovoort, maar toch.
Ik was in ieder geval erg blij dat ik in mijn eigen tempo er klaar voor kon worden. Ik was 20 uiteindelijk.
Zorg dat je zoon eraan toe is. Jullie goede band klinkt als iets om te koesteren.
Aanvulling: per se bij pa in de buurt blijven wonen de rest van je leven is echt belachelijk.
Niet elke 18 jarige is er aan toe om in 1x naar de zelfstandigheid getorpedeerd te worden.
Ouderlijk huis meteen foetsie, is ook best een ding. Niet zozeer emotioneel, maar woonruimte is een stuk minder zeker als je jong bent. Ik ben ook wel eens halsoverkop, tijdelijk terug verhuisd. Hij heeft dan pa om op terug te vallen.
Jij kunt wel met hem bellen en noodgeld overmaken enzovoort, maar toch.
Ik was in ieder geval erg blij dat ik in mijn eigen tempo er klaar voor kon worden. Ik was 20 uiteindelijk.
Zorg dat je zoon eraan toe is. Jullie goede band klinkt als iets om te koesteren.
Aanvulling: per se bij pa in de buurt blijven wonen de rest van je leven is echt belachelijk.
vrijdag 18 oktober 2019 11:08
Wachten tot kind eigen plekje heeft, Dus studie af en op zich zelf gaat. Gok wel dat dat nog wel even langer duurt dan dat kind 18 is in deze markt en studieleenstelsel. En alsof ieder kind met 18 meteen uit huis wil.
Ik zou mijn kind niet met extra leenkosten voor studie opzadelen als niet hoeft alleen maar voor mijn kriebels.
En het is ook niet alsof de woningen en kamers enz voor het oprapen liggen, zou ook nooit mijn kind gevoel willen geven dat ze perse meteen weg moeten. Wat is dat toch voor een rare gedachtengang. Je bent 18, nu hup ben je volwassen en opbokken. ( niet per se TO maar aantal andere forummers) Of anders mee moeten naar een ander land.
Lekker over die kriebels je klep houden en vertrekken als kind uit zich zelf uit huis is gegaan.
Ik zou mijn kind niet met extra leenkosten voor studie opzadelen als niet hoeft alleen maar voor mijn kriebels.
En het is ook niet alsof de woningen en kamers enz voor het oprapen liggen, zou ook nooit mijn kind gevoel willen geven dat ze perse meteen weg moeten. Wat is dat toch voor een rare gedachtengang. Je bent 18, nu hup ben je volwassen en opbokken. ( niet per se TO maar aantal andere forummers) Of anders mee moeten naar een ander land.
Lekker over die kriebels je klep houden en vertrekken als kind uit zich zelf uit huis is gegaan.
vrijdag 18 oktober 2019 11:18
Wat een onzin dat je tot in lengte van dagen bij je ex in de buurt moet blijven wonen ten behoeve van jullie bijna meerderjarige kind. Ik ken diverse jongeren die al jaren in het buitenland studeren en/of na de studie daar zijn blijven werken. Daar zit je dan met je goede gedrag vlak bij je ex in een stad waar je verder niks mee hebt.
Maarrr ... ik vind wel dat je teveel aan wensdenken doet en dat je je wat meer zou moeten verdiepen in de gevolgen voor je kind. De meeste kinderen tussen pakweg 15 en 21 jaar hebben nog veel steun en begeleiding nodig van hun ouder(s). 18 is niet synoniem aan volwassen en zelfstandig, in sommige gevallen wel, maar even vaak ook niet. Soms lijken kinderen op hun 16e super verstandig en ambitieus en zakt dat na hun 18e weer als een plumpudding in elkaar. Het is gewoon een hele onzekere periode in het leven van een kind.
Heb je tijd en energie genoeg voor je kind als je bezig bent een leven voor jezelf op te bouwen in dat andere land ? Met je puber die om je heen hangt zonder vrienden, kennissen, met taalachterstand wellicht, in een onbekende omgeving. Kun je er voldoende zijn voor je kind op dat moment ? Daarnaast heeft jou kind vermoedelijk precies de leeftijd dat het nog met de ouders meepraat, jou wil plezieren, geen nadelen en geen risico’s ziet, maar die zijn er natuurlijk wel. Overziet jou kind het echt allemaal ? Ik denk het niet. Jij moet voor hem denken.
Je moet ook denken aan de toekomst van je kind. Het ene buitenland is het andere niet. Stel, hij gaat daar studeren en hij wil op enig moment toch weer in Nederland gaan wonen, hoe groot is dan de kans dat zijn diploma hier ‘niets’ waard is ?
Eerlijk gezegd klinkt je OP als een wens die je koste wat het kost nú wil realiseren, misschien gedreven door de gedachte ‘nu ben ík eens aan de beurt !’ of ‘het moet nu voordat ik te oud ben’ of zoiets, maar ik denk op basis van wat je schrijft dat het te vroeg is voor je kind. Wacht sowieso tot hij zijn middelbare school heeft gehaald. Vertel jou kind eerlijk wat alle nadelen zijn en geef hem ook alternatieven (op kamers in NL als hij wil studeren, na de studie alsnog naar jou vertrekken, bij vader gaan wonen enz.)
Praat er ook over met je ex. Wat vindt hij ervan ? En probeer van tevoren niet je kind in jou kamp te krijgen voordat je met ex praat.
Je kind kan nog geen rationele, weloverwogen keuze maken op deze leeftijd, in ieder geval niet zoals jij, de volwassene dat kan.
Maarrr ... ik vind wel dat je teveel aan wensdenken doet en dat je je wat meer zou moeten verdiepen in de gevolgen voor je kind. De meeste kinderen tussen pakweg 15 en 21 jaar hebben nog veel steun en begeleiding nodig van hun ouder(s). 18 is niet synoniem aan volwassen en zelfstandig, in sommige gevallen wel, maar even vaak ook niet. Soms lijken kinderen op hun 16e super verstandig en ambitieus en zakt dat na hun 18e weer als een plumpudding in elkaar. Het is gewoon een hele onzekere periode in het leven van een kind.
Heb je tijd en energie genoeg voor je kind als je bezig bent een leven voor jezelf op te bouwen in dat andere land ? Met je puber die om je heen hangt zonder vrienden, kennissen, met taalachterstand wellicht, in een onbekende omgeving. Kun je er voldoende zijn voor je kind op dat moment ? Daarnaast heeft jou kind vermoedelijk precies de leeftijd dat het nog met de ouders meepraat, jou wil plezieren, geen nadelen en geen risico’s ziet, maar die zijn er natuurlijk wel. Overziet jou kind het echt allemaal ? Ik denk het niet. Jij moet voor hem denken.
Je moet ook denken aan de toekomst van je kind. Het ene buitenland is het andere niet. Stel, hij gaat daar studeren en hij wil op enig moment toch weer in Nederland gaan wonen, hoe groot is dan de kans dat zijn diploma hier ‘niets’ waard is ?
Eerlijk gezegd klinkt je OP als een wens die je koste wat het kost nú wil realiseren, misschien gedreven door de gedachte ‘nu ben ík eens aan de beurt !’ of ‘het moet nu voordat ik te oud ben’ of zoiets, maar ik denk op basis van wat je schrijft dat het te vroeg is voor je kind. Wacht sowieso tot hij zijn middelbare school heeft gehaald. Vertel jou kind eerlijk wat alle nadelen zijn en geef hem ook alternatieven (op kamers in NL als hij wil studeren, na de studie alsnog naar jou vertrekken, bij vader gaan wonen enz.)
Praat er ook over met je ex. Wat vindt hij ervan ? En probeer van tevoren niet je kind in jou kamp te krijgen voordat je met ex praat.
Je kind kan nog geen rationele, weloverwogen keuze maken op deze leeftijd, in ieder geval niet zoals jij, de volwassene dat kan.
anoniem_386639 wijzigde dit bericht op 18-10-2019 11:34
11.13% gewijzigd
vrijdag 18 oktober 2019 11:22
Keer het eens om.. Zou je ex en/ of kind voor altijd bij jou in de buurt blijven wonen ?
Ik hou er ernstig rekening mee dat mijn jongste nog wel eens in het buitenland zou kunnen gaan wonen. Hij is daar echt het type voor.. qua interesse gebied en studie.. Ik zelf zou dat echt niet leuk vinden, maar het is niet mijn leven, dus steun ik hem in alles wat daarbij komt kijken,nu en straks..
Kortom.. praat met je kind, met je ex.. en ga gewoon als de tijd juist is.. Zet je leven niet on hold om dingen die je niet eens weet
Ik hou er ernstig rekening mee dat mijn jongste nog wel eens in het buitenland zou kunnen gaan wonen. Hij is daar echt het type voor.. qua interesse gebied en studie.. Ik zelf zou dat echt niet leuk vinden, maar het is niet mijn leven, dus steun ik hem in alles wat daarbij komt kijken,nu en straks..
Kortom.. praat met je kind, met je ex.. en ga gewoon als de tijd juist is.. Zet je leven niet on hold om dingen die je niet eens weet
vrijdag 18 oktober 2019 11:27
Kind is geen 18, dat duurt nog een paar jaar schrijft TOpoldervrouw schreef: ↑18-10-2019 11:20ik zou wachten tot kind zijn plek heeft gevonden, misschien wil kind wel mee ? Kind is immers 18 en heeft die keuze. Overleg met je kind, hoe staat hij/zij er in?
Ex heeft in die zin geen grote rol meer..
vrijdag 18 oktober 2019 11:35
Kun je niet eerst iets tijdelijks creëren? Dus niet alle schepen achter je verbranden in NL?
Voor kind klinkt met misschien leuk allemaal maar die heeft nog niet echt ervaren hoe het is om zijn land achter te laten, zijn vrienden etc en of hij uberhaupt wel tegen het nieuwe land en het klimaat kan.
Als jullie samen nou eerst eens voor een jaar gaan en proberen je huidige woning te verhuren.
Voor kind klinkt met misschien leuk allemaal maar die heeft nog niet echt ervaren hoe het is om zijn land achter te laten, zijn vrienden etc en of hij uberhaupt wel tegen het nieuwe land en het klimaat kan.
Als jullie samen nou eerst eens voor een jaar gaan en proberen je huidige woning te verhuren.
Je kunt méér.
vrijdag 18 oktober 2019 11:37
Ik lees nergens dat kind mee wil. De bedoeling is dat kind op zijn 18de op zichzelf gaat.Moon-Alisa schreef: ↑18-10-2019 11:35
Als jullie samen nou eerst eens voor een jaar gaan en proberen je huidige woning te verhuren.
