Lijf & Lijn
alle pijlers
Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!
vrijdag 13 mei 2016 om 10:14
Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
donderdag 16 juni 2016 om 10:43
quote:rosepudding schreef op 16 juni 2016 @ 10:14:
Was er bij jullie ook de voorwaarde dat er een diëtisten rapport was?
Dat je in de afgelopen 5 (?) jaar onder begeleiding van een arts of diëtist een afvalpoging hebt gedaan?
Dat heb ik dus niet, wel afvalpogingen, maar niet aantoonbaar (metingen en voedingsadvies van de sportschool is niet voldoende aantoonbaar)
Op zich wel logisch natuurlijk, ik weet zelf wel dat ik tig pogingen heb gedaan, maar dat weet zo'n ziekenhuis natuurlijk niet.Screening werd bij mij wel snel gedaan, toen moest ik daarna nog het traject van een half jaar afvallen onder begeleiding van een diëtist in. Ben diverse kerenbij een diëtist geweest maar was meer dan 5 jaar geleden dus telde niet. Daarna 2 keer zelf flink afgevallen. En idd er is toen door de NOK gewaarschuwd dat als ik na dat half jaar een te laag bmi zou hebben ik niet meer in aanmerking kwam voor GBP. Al met al vanaf het moment dat ik me heb aangemeld tot de operatie heeft een jaar geduurd. Maar het is het wachten meer dan waard, ondanks dat het op jet moment zelf niet leuk was.
Was er bij jullie ook de voorwaarde dat er een diëtisten rapport was?
Dat je in de afgelopen 5 (?) jaar onder begeleiding van een arts of diëtist een afvalpoging hebt gedaan?
Dat heb ik dus niet, wel afvalpogingen, maar niet aantoonbaar (metingen en voedingsadvies van de sportschool is niet voldoende aantoonbaar)
Op zich wel logisch natuurlijk, ik weet zelf wel dat ik tig pogingen heb gedaan, maar dat weet zo'n ziekenhuis natuurlijk niet.Screening werd bij mij wel snel gedaan, toen moest ik daarna nog het traject van een half jaar afvallen onder begeleiding van een diëtist in. Ben diverse kerenbij een diëtist geweest maar was meer dan 5 jaar geleden dus telde niet. Daarna 2 keer zelf flink afgevallen. En idd er is toen door de NOK gewaarschuwd dat als ik na dat half jaar een te laag bmi zou hebben ik niet meer in aanmerking kwam voor GBP. Al met al vanaf het moment dat ik me heb aangemeld tot de operatie heeft een jaar geduurd. Maar het is het wachten meer dan waard, ondanks dat het op jet moment zelf niet leuk was.
donderdag 16 juni 2016 om 10:43
Maar had je al wel ooit bij een diëtist gelopen?
Ik keek net op de site van NOK en heb de vragenlijst ingevuld om te kijken of ik in aanmerking kom (volgens hun dan)
En bij de vraag of ik onder begeleiding van arts en/of diëtist een afvalpoging heb gedaan, moet ik nee zeggen, en dan krijg ik ook het antwoord dat ik niet in aanmerking kom.
Omdat je dan dus geen rapport hebt en niet kan aantonen dat je serieuze afval pogingen hebt gedaan.
edit: @knijster oh ok duidelijk, dat komt op het zelfde neer, alleen is de intake ervoor en niet erna
aan de ene kant vind ik het heel logisch
Maar aan de andere kant, zo'n obesitaskliniek weet toch als geen ander, dat het afvallen niet het grote probleem is.
Niet weer aankomen, dat is het punt.
Ik keek net op de site van NOK en heb de vragenlijst ingevuld om te kijken of ik in aanmerking kom (volgens hun dan)
En bij de vraag of ik onder begeleiding van arts en/of diëtist een afvalpoging heb gedaan, moet ik nee zeggen, en dan krijg ik ook het antwoord dat ik niet in aanmerking kom.
Omdat je dan dus geen rapport hebt en niet kan aantonen dat je serieuze afval pogingen hebt gedaan.
edit: @knijster oh ok duidelijk, dat komt op het zelfde neer, alleen is de intake ervoor en niet erna
aan de ene kant vind ik het heel logisch
Maar aan de andere kant, zo'n obesitaskliniek weet toch als geen ander, dat het afvallen niet het grote probleem is.
Niet weer aankomen, dat is het punt.
donderdag 16 juni 2016 om 14:12
Hmmmm... over dat dieet? Ik heb ooit bij een diëtiste gelopen, ben daar in eerste instantie wel wat afgevallen. Maar op een gegeven moment stabiliseerde mijn gewicht en de sessies bij de dietiste haalden ook niets meer uit. Toen zij aangaf te stoppen met haar praktijk wegens zwangerschap en vroeg of zij mij moest doorverwijzen naar een collega, heb ik gezegd dat dat niet hoefde. Sindsdien loop ik niet meer bij een dietiste maar iedere 3 maanden ga ik naar de huisarts (praktijkondersteuner) waar mijn bloeddruk en hartslag wordt gecontroleerd en waar ik word gewogen.
Ben benieuwd hoe ze daar dan mee omgaan.
Ben benieuwd hoe ze daar dan mee omgaan.
maandag 20 juni 2016 om 19:22
quote:calvijn1 schreef op 20 juni 2016 @ 18:38:
Jammer dat dit topic niet meer loopt
Het is gewoon ff rustig, dat is het wel eens vaker.
Hoe gaat het nu Calvijn, ben je qua kleding ook al naar een maat kleiner?
Bij mij appart om te merken hoe anders ik reageer op stress. Heb de laatste tijd nogal wat stress van mijn werk, twijfelachtig of mijn baan nog behouden bleef.
Voorheen ging ik dan juist snoepen met stress. Nu heb ik grote moeite met eten, krijg nog maar een paar hapjes naar binnen. Probeer wel echt om 5-6 x per dag te eten en juist wel de gezonde dingen ipv naar wat ongezonds te grijpen zoals ik voorheen deed in stress situaties.
Vanmiddag te horen gekregen dat het zeker is dat we overgenomen worden met behoud van dienstjaren en vaste aanstelling. Nog even afwachten per wanneer, tot doe tijd nog grote werkdruk vanwege de vele diensten ook op vrije dagen.
Maar hopelijk gaat het eten nu weer wat beter.
Jammer dat dit topic niet meer loopt
Het is gewoon ff rustig, dat is het wel eens vaker.
Hoe gaat het nu Calvijn, ben je qua kleding ook al naar een maat kleiner?
Bij mij appart om te merken hoe anders ik reageer op stress. Heb de laatste tijd nogal wat stress van mijn werk, twijfelachtig of mijn baan nog behouden bleef.
Voorheen ging ik dan juist snoepen met stress. Nu heb ik grote moeite met eten, krijg nog maar een paar hapjes naar binnen. Probeer wel echt om 5-6 x per dag te eten en juist wel de gezonde dingen ipv naar wat ongezonds te grijpen zoals ik voorheen deed in stress situaties.
Vanmiddag te horen gekregen dat het zeker is dat we overgenomen worden met behoud van dienstjaren en vaste aanstelling. Nog even afwachten per wanneer, tot doe tijd nog grote werkdruk vanwege de vele diensten ook op vrije dagen.
Maar hopelijk gaat het eten nu weer wat beter.
maandag 20 juni 2016 om 19:58
maandag 20 juni 2016 om 20:31
quote:elske1975 schreef op 20 juni 2016 @ 20:13:
Single1985 en calvijn, gefeliciteerd!
Calvijn, wat vind je niet gemakkelijk? Het minder eten?
Zoeken naar wat ik kan en mag eten.
Blijf ook trek houden in 'lekkers'
Herken het vol gevoel ook nog niet echt, behalve als het pijn doet
Single1985 en calvijn, gefeliciteerd!
Calvijn, wat vind je niet gemakkelijk? Het minder eten?
Zoeken naar wat ik kan en mag eten.
Blijf ook trek houden in 'lekkers'
Herken het vol gevoel ook nog niet echt, behalve als het pijn doet
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 20 juni 2016 om 21:11
Ik heb vandaag voor het eerst weer wat gewerkt,. Ging prima. In de middag een overleg en toen ik daarna naar huis ging, kreeg ik buikpijn., hevige buikpijn. Ik heb een paracetamoll zetpil genomen, maar dat deed niet veel, dus uiteindelijk kreunend en steunend de huisarts gebeld. Die weet dat ik nooit bel, dus hij sprong meteen in de auto. Eenmaal hier durfde hij geen diclofenac te spuiten vanwege de recente operatie, dus ik moest naar het ziekenhuis. Mocht niet zelf, dus er kwam een ambulance. Omdat ik in België geopereerd ben, werd ik behandeld als mrsa besmet, dus iedereen in de beschermende kleding..... Ik kreeg morfine in mijn infuus, wat een zegen. Daarna zakte de pijn vrij snel. Op de seh is bloed geprikt, mrsa kweken afgenomen en ecg gemaakt. Daar kwam niets uit, behalve een beetje verhoging. En nu, drie uur later, zit ik weer thuis op de bank, nergens last van. Kan iets met mijn darmen of met een eierstok zijn geweest, ze weten het niet. Tsja..... Volgende week controle in Brugge, benieuwd wat ze daar denken. Raar dagje!
maandag 20 juni 2016 om 21:14
maandag 20 juni 2016 om 22:26
quote:elske1975 schreef op 20 juni 2016 @ 21:14:
[...]
Krijg je daarin genoeg begeleiding? Helpen een paar ongebrande noten tegen de trek?
Ja hoor, binnenkort weer een gesprek bij de diëtiste gelukkig.
Nootjes durf ik niet te nemen.
Ik eet wat tomaatjes of probeer mijn aandacht ergens anders op de focussen.
Tot op heden nog niet op de lekkere trek in gegaan
[...]
Krijg je daarin genoeg begeleiding? Helpen een paar ongebrande noten tegen de trek?
Ja hoor, binnenkort weer een gesprek bij de diëtiste gelukkig.
Nootjes durf ik niet te nemen.
Ik eet wat tomaatjes of probeer mijn aandacht ergens anders op de focussen.
Tot op heden nog niet op de lekkere trek in gegaan
Frankly my dear, I don"t give a damn
dinsdag 21 juni 2016 om 07:29
Voor iedereen met het vooroordeel over diëten en niet volhouden en ander blablabla. Ik ben altijd stevig geweest maar nooit dik. Toen werd ik zwanger van de oudste met zwangerschap diabetes en helpp syndroom, ik groeide na de bevalling en wat ik ook deed ik viel niet af, gezond eten met sporten erbij, het hielp niet. Ik was nog niet extreem dik maar wel te zwaar toen ik zwanger raakte van de tweede, wederom diabetes en helpp met bijna fatale afloop voor ons beide. Daarna is het misgegaan, de diabetes ging niet meer weg, ik werd zieker en zieker. Wat ik ook slikte of spoot, de diabetes was niet onder controle te krijgen. Diëtiste geweest, koolhydraat arm gaan eten. Dat hielp iets tegen mijn hoge waardes maar afvallen, nee dus niet. Waar andere mensen gewicht verliezen met deze leefwijze, ik kwam gewoon nog meer aan. Op het laatst spoot ik 100 eh insuline per dag met daarbij nog 3 pillen. Weet je hoe frustrerend het is om alles te doen om af te vallen en je waardes goed te krijgen en het lukt niet???
Door mijn gbp was ik na 2 weken van alle medicijn rommel af, ik prik nu nuchter tussen de 4 en 5 en ik val ook nog af als een gekke. Afgelopen vrijdag moest ik op controle bij de chirurg, ik heb gevraagd hoe het mogelijk was. Ze zijn er nog niet helemaal achter maar het schijnt iets met enzymen in je darmen te maken te hebben. Dus iedereen met een vooroordeel, misschien is het gewoon echt zo dat door een of andere reden je lijf stopt met afvallen en de rest doordat juist jouw lichaam een ander darm systeem nodig heeft.
Tijdens de operatie lag ik aan de insuline pomp omdat mijn waardes echt toren hoog waren, de dokters hebben zelf gezien dat mijn waardes door de insuline alleen maar stegen en stegen. Dat noemde de chirurg nog op vrijdag. Niet ieder lijf is hetzelfde, blijkbaar kan een zwangerschap hoe mooi ook, zorgen voor een lichaam dat niet meer goed functioneert. Voor oordelen, ik lach erom. Ik weet dat ik sinds 21 maart een ander mens aan het worden ben, ik heb me echt nog nooit zo goed gevoeld als nu. Ik heb geen problemen met eten, at al jaren en jaren gezond zonder snoepen en snaaien. Maak altijd de gezonde keuzes, de operatie is een hulp middel en je moet zelf wel wat doen. Ik sport elke dag, ontwikkel spieren op mijn 47ste. Ik ben een blij en gelukkig mens zonder al te veel voor oordelen over dik of niet dik.
Door mijn gbp was ik na 2 weken van alle medicijn rommel af, ik prik nu nuchter tussen de 4 en 5 en ik val ook nog af als een gekke. Afgelopen vrijdag moest ik op controle bij de chirurg, ik heb gevraagd hoe het mogelijk was. Ze zijn er nog niet helemaal achter maar het schijnt iets met enzymen in je darmen te maken te hebben. Dus iedereen met een vooroordeel, misschien is het gewoon echt zo dat door een of andere reden je lijf stopt met afvallen en de rest doordat juist jouw lichaam een ander darm systeem nodig heeft.
Tijdens de operatie lag ik aan de insuline pomp omdat mijn waardes echt toren hoog waren, de dokters hebben zelf gezien dat mijn waardes door de insuline alleen maar stegen en stegen. Dat noemde de chirurg nog op vrijdag. Niet ieder lijf is hetzelfde, blijkbaar kan een zwangerschap hoe mooi ook, zorgen voor een lichaam dat niet meer goed functioneert. Voor oordelen, ik lach erom. Ik weet dat ik sinds 21 maart een ander mens aan het worden ben, ik heb me echt nog nooit zo goed gevoeld als nu. Ik heb geen problemen met eten, at al jaren en jaren gezond zonder snoepen en snaaien. Maak altijd de gezonde keuzes, de operatie is een hulp middel en je moet zelf wel wat doen. Ik sport elke dag, ontwikkel spieren op mijn 47ste. Ik ben een blij en gelukkig mens zonder al te veel voor oordelen over dik of niet dik.
dinsdag 21 juni 2016 om 14:57
Jeetje wat heftig Monrob!
Fijn dat je waardes nu goed zijn.
Verder: aaargh!
Ik heb deze week stress. En dat uit zich in vreten. Allemaal slechte dingen waar ik niet eens zin in heb. Daarna weer een vol en misselijk gevoel.
Ik baal van mezelf en voel me schuldig maar doe het toch.
Hopelijk is na het weekend alles onder controle en ga ik weer normaal doen.
Ik heb geen schop onder m'n hol nodig, dat doe ik zelf wel, maar een hart onder de riem is welkom
Fijn dat je waardes nu goed zijn.
Verder: aaargh!
Ik heb deze week stress. En dat uit zich in vreten. Allemaal slechte dingen waar ik niet eens zin in heb. Daarna weer een vol en misselijk gevoel.
Ik baal van mezelf en voel me schuldig maar doe het toch.
Hopelijk is na het weekend alles onder controle en ga ik weer normaal doen.
Ik heb geen schop onder m'n hol nodig, dat doe ik zelf wel, maar een hart onder de riem is welkom
dinsdag 21 juni 2016 om 16:00
Dank je christy.
Stom he, dat je bij stress weer in je oude gewoontes valt.
Allerlei slechte dingen in je mond proppen terwijl je je dan nog slechter voelt.
Heb gewoon constant een gejaagd gevoel en ha dan snaaien, of ik nou trek heb of niet. Gelukkig wel kleine porties en vol = vol maar baal toch.
Maar hebt gelijk, weet precies waar het vandaan komt en als het goed is duurt deze stress maar tot zondag, dan een dagje lief zijn voor mezelf en wer gezond eten en genoeg drinken.
Stom he, dat je bij stress weer in je oude gewoontes valt.
Allerlei slechte dingen in je mond proppen terwijl je je dan nog slechter voelt.
Heb gewoon constant een gejaagd gevoel en ha dan snaaien, of ik nou trek heb of niet. Gelukkig wel kleine porties en vol = vol maar baal toch.
Maar hebt gelijk, weet precies waar het vandaan komt en als het goed is duurt deze stress maar tot zondag, dan een dagje lief zijn voor mezelf en wer gezond eten en genoeg drinken.
